Psyche
alle pijlers
Eckhart Tolle/Mindfullness, ervaringen?
dinsdag 28 februari 2017 om 19:14
Na mijn zoveelste kortstondige relatie die onlangs stuk is gelopen kwam ik (bij toeval?) bij Eckhart Tolle terecht. Heb nu eindelijk zijn De Kracht van het Nu gelezen en ben nu bezig in Een Nieuwe Aarde. Het inspireert me enorm en zijn boeken geven me veel inzichten over mezelf, de relaties die ik heb met de mensen om me heen en over hoe ik in het leven sta. En vooral over al die emoties die vooral in relaties iedere keer de overhand krijgen. Vooral in mijn laatste relatie ben ik daar echt van geschrokken, hoe heftig ik soms kon reageren. Alsof ik mezelf niet meer was, echt bizar.
Nu lees ik veel over het pijnlichaam en hoe je verslaafd kunt zijn aan ongeluk, hoe je telkens weer situaties opzoekt die het pijnlichaam voeden. Maar waar ik nu tegenaan loop is: ik snap wat ik lees, maar ik voel het nog niet. Hetzelfde geldt voor het observeren van gedachten en emoties. Je realiseren dat je je emoties en gedachten niet bént. Ik snap het, maar voel het nog niet.
Ik vind het fijn om die boeken te lezen, maar ik vind het zo lastig om in het Nu te blijven. Ik ben altijd bezig met de toekomst, met het verleden, met wat mensen me aangedaan hebben, wat mijn ex me heeft aangedaan. Ik roep mezelf soms tot de orde maar ik ben na een minuut al weer weg.
Hoe kom ik wat meer tot mezelf? Ik probeer af en toe te mediteren en dat is fijn, maar in het dagelijkse leven lukt het me maar matigjes om bij mezelf te blijven.
Nu lees ik veel over het pijnlichaam en hoe je verslaafd kunt zijn aan ongeluk, hoe je telkens weer situaties opzoekt die het pijnlichaam voeden. Maar waar ik nu tegenaan loop is: ik snap wat ik lees, maar ik voel het nog niet. Hetzelfde geldt voor het observeren van gedachten en emoties. Je realiseren dat je je emoties en gedachten niet bént. Ik snap het, maar voel het nog niet.
Ik vind het fijn om die boeken te lezen, maar ik vind het zo lastig om in het Nu te blijven. Ik ben altijd bezig met de toekomst, met het verleden, met wat mensen me aangedaan hebben, wat mijn ex me heeft aangedaan. Ik roep mezelf soms tot de orde maar ik ben na een minuut al weer weg.
Hoe kom ik wat meer tot mezelf? Ik probeer af en toe te mediteren en dat is fijn, maar in het dagelijkse leven lukt het me maar matigjes om bij mezelf te blijven.
dinsdag 28 februari 2017 om 19:22
Hier nog een grote fan van Eckhart zijn boek Power of Now!! Ik probeerde er zelf elke keer stukjes uit te pakken en daar meer mee te doen. Het boek in één ruk uitlezen en daarna alles in de praktijk brengen, leek in mijn ogen onmogelijk. Volgens mij is het blijven lezen (er bestaan ook boeiende interviews!) en blijven herhalen van alle materie de truc, maar ik ben er zelf nog niet heel veel verder mee gekomen...
dinsdag 28 februari 2017 om 19:29
Ik word enorm rustig van het lezen van zijn boeken, maar in de alledaagse hectiek verdwijnt die rust ook snel weer.
Bovendien is het op een bepaalde manier tegenstrijdig: je kunt niet ergens naar streven, naar rust in je hoofd. Want dat is er al. Je moet het alleen zien te vinden en dat vind ik dus lastig.
Bovendien is het op een bepaalde manier tegenstrijdig: je kunt niet ergens naar streven, naar rust in je hoofd. Want dat is er al. Je moet het alleen zien te vinden en dat vind ik dus lastig.
dinsdag 28 februari 2017 om 19:33
Ik heb veel aan mindfullness, dat helpt me goed. Eckart Tolle ken ik niet.
Ik denk alleen dat als je geestelijk niet stabiel bent, dat mindfulness niet dé oplossing is. Soms helpt het om naast 'in het nu zijn' ook eens echt te werken aan jezelf, patronen te herkennen en daar iets aan te doen. Eventueel met behulp van een psycholoog als dat fijn is. Iemand van buiten kan soms wel wat beter spiegelen en patronen herkennen.
Ik denk alleen dat als je geestelijk niet stabiel bent, dat mindfulness niet dé oplossing is. Soms helpt het om naast 'in het nu zijn' ook eens echt te werken aan jezelf, patronen te herkennen en daar iets aan te doen. Eventueel met behulp van een psycholoog als dat fijn is. Iemand van buiten kan soms wel wat beter spiegelen en patronen herkennen.
dinsdag 28 februari 2017 om 19:38
quote:greenbean schreef op 28 februari 2017 @ 19:22:
Eckhart Tolle zegt dat dat piekeren niet is wie je bent, dat je gedachten niet zijn wie je bent.
Je bent juist wel je gedachten. Dat kan positief of negatief uitpakken.
Ik gruwel van Tolle. Mindfulness is heel nuttig. Het wordt gezien als ontspanningstechniek. Maar het echte nut is leren om bewust je aandacht te verleggen.
Eckhart Tolle zegt dat dat piekeren niet is wie je bent, dat je gedachten niet zijn wie je bent.
Je bent juist wel je gedachten. Dat kan positief of negatief uitpakken.
Ik gruwel van Tolle. Mindfulness is heel nuttig. Het wordt gezien als ontspanningstechniek. Maar het echte nut is leren om bewust je aandacht te verleggen.
.
dinsdag 28 februari 2017 om 19:54
Altijd en eeuwig alleen maar 'in het nu zijn' is niet bepaald slim. Dan zit je dus letterlijk de hele dag alleen maar te navelstaren op de bank. Dan kom je nergens meer toe. Het verleden inspireert je niet meer om de toekomst te verbeteren, want je houdt je daar niet meer mee bezig. Als onze voorouders de hele dag alleen maar mindful hadden zitten wezen in hun grotten, waren ze allemaal door sabeltandtijgers opgevreten en waren wij er nu niet geweest. Maar je kunt je natuurlijk wel teveel met het verleden of de toekomst bezig houden. Alles met mate, dus ook mindfulness.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
dinsdag 28 februari 2017 om 19:54
Je gedachten ben je juist niet. Wel als je er naar luistert, maar de bedoeling is juist er niet naar te luisteren. Omdat gedachten eigenlijk altijd over het verleden of de toekomst gaan en zelden over het Nu. Dat is precies waar ik zelf helemaal gek van word. Al dat gepieker over dingen die gebeurd zijn, of nog gaan gebeuren.
dinsdag 28 februari 2017 om 19:55
quote:fayanna schreef op 28 februari 2017 @ 19:54:
Altijd en eeuwig alleen maar 'in het nu zijn' is niet bepaald slim. Dan zit je dus letterlijk de hele dag alleen maar te navelstaren op de bank. Dan kom je nergens meer toe. Het verleden inspireert je niet meer om de toekomst te verbeteren, want je houdt je daar niet meer mee bezig. Als onze voorouders de hele dag alleen maar mindful hadden zitten wezen in hun grotten, waren ze allemaal door sabeltandtijgers opgevreten en waren wij er nu niet geweest. Maar je kunt je natuurlijk wel teveel met het verleden of de toekomst bezig houden. Alles met mate, dus ook mindfulness.
Naja, die Eckhart is anders toch ver gekomen...
Altijd en eeuwig alleen maar 'in het nu zijn' is niet bepaald slim. Dan zit je dus letterlijk de hele dag alleen maar te navelstaren op de bank. Dan kom je nergens meer toe. Het verleden inspireert je niet meer om de toekomst te verbeteren, want je houdt je daar niet meer mee bezig. Als onze voorouders de hele dag alleen maar mindful hadden zitten wezen in hun grotten, waren ze allemaal door sabeltandtijgers opgevreten en waren wij er nu niet geweest. Maar je kunt je natuurlijk wel teveel met het verleden of de toekomst bezig houden. Alles met mate, dus ook mindfulness.
Naja, die Eckhart is anders toch ver gekomen...
dinsdag 28 februari 2017 om 19:57
quote:fayanna schreef op 28 februari 2017 @ 19:54:
Altijd en eeuwig alleen maar 'in het nu zijn' is niet bepaald slim. Dan zit je dus letterlijk de hele dag alleen maar te navelstaren op de bank. Dan kom je nergens meer toe. Het verleden inspireert je niet meer om de toekomst te verbeteren, want je houdt je daar niet meer mee bezig. Als onze voorouders de hele dag alleen maar mindful hadden zitten wezen in hun grotten, waren ze allemaal door sabeltandtijgers opgevreten en waren wij er nu niet geweest. Maar je kunt je natuurlijk wel teveel met het verleden of de toekomst bezig houden. Alles met mate, dus ook mindfulness.Mindfulness gaat niet in de eerste plaats om in het nu te zijn. Je aandacht verleggen naar het nu is 'slechts' een techniek om niet vast te zitten in bepaalde gedachten die je niet helpen.
Altijd en eeuwig alleen maar 'in het nu zijn' is niet bepaald slim. Dan zit je dus letterlijk de hele dag alleen maar te navelstaren op de bank. Dan kom je nergens meer toe. Het verleden inspireert je niet meer om de toekomst te verbeteren, want je houdt je daar niet meer mee bezig. Als onze voorouders de hele dag alleen maar mindful hadden zitten wezen in hun grotten, waren ze allemaal door sabeltandtijgers opgevreten en waren wij er nu niet geweest. Maar je kunt je natuurlijk wel teveel met het verleden of de toekomst bezig houden. Alles met mate, dus ook mindfulness.Mindfulness gaat niet in de eerste plaats om in het nu te zijn. Je aandacht verleggen naar het nu is 'slechts' een techniek om niet vast te zitten in bepaalde gedachten die je niet helpen.
.
dinsdag 28 februari 2017 om 20:02
quote:impala schreef op 28 februari 2017 @ 19:57:
[...]
Mindfulness gaat niet in de eerste plaats om in het nu te zijn. Je aandacht verleggen naar het nu is 'slechts' een techniek om niet vast te zitten in bepaalde gedachten die je niet helpen.Precies dit. Als je veel op routine doet of op de automatische piloot, dan helpt deze techniek je om even op adem te komen en bewust te kiezen of je doorgaat met wat je al deed; of dat je misschien beter iets anders kan doen.
[...]
Mindfulness gaat niet in de eerste plaats om in het nu te zijn. Je aandacht verleggen naar het nu is 'slechts' een techniek om niet vast te zitten in bepaalde gedachten die je niet helpen.Precies dit. Als je veel op routine doet of op de automatische piloot, dan helpt deze techniek je om even op adem te komen en bewust te kiezen of je doorgaat met wat je al deed; of dat je misschien beter iets anders kan doen.
dinsdag 28 februari 2017 om 20:09
Wat mis je in het absolute nu dat je het het niet waard vindt om er mee bezig te zijn? Verveel je je? Denk je nog iets aan het verleden te kunnen veranderen? Zit je met rechtvaardigheidsissues? Heb je moeite met vergeven? Sluit je je eigen aandeel in het verleden in of uit? Baal je van de fouten die je hebt gemaakt? Baal je van de fouten die je nog gaat maken?
Zomaar een paar vragen.
Zomaar een paar vragen.
dinsdag 28 februari 2017 om 20:10
Greenbean, Leven in het nu is heel mooi maar vaak niet echt haalbaar. Juist als je veel last hebt van piekergedachte betekend dat dus dat er zaken niet lekker gaan in je leven, nog niet afgesloten zijn. Je kan dit wel weg proberen te stoppen met 'leven in het nu' maar zolang je het niet echt afgesloten hebt dan ben je aan het vluchten.
Ik zou het eerder zien als een tijdelijke vorm van ontspanning/meditatie in een passieve of actieve vorm. Dus ben volledig gefocust op de afwas zonder die piekergedachte (actief) of richt je of je ademhaling (passief). Probeer een combinatie te vinden. De wereld van Tolle is een wereld die voor maar heel weinig mensen (en ik denk eigenlijk voor niemand, zelfs voor Tolle niet) weg gelegd is. Je kan niet volledig in het nu leven omdat verleden en toekomst nodig zijn in je handelen en bewust zijn.
Dus zoek uit (eventueel met hulp) wat je niet kan loslaten en hoe je jezelf kan helpen en probeer daarnaast af en toe eens om in het nu te leven voor een aantal minuten.
Ik geloof trouwens niet wat Tolle zegt. Ja, je bent niet je gedachten en gedachten zijn van voorbijgaande aard maar ze zeggen wel wat over jou. Over wat je bezig houdt, over wat je nog aan moet pakken en waar je nog last van hebt. Gedachten kunnen zowel constructief als destructief zijn. Wanneer jij merkt dat ze destructief zijn onderzoek ze dan, schrijf ze op en laat ze daarna los om op een later moment te bekijken wat je er mee moet.
Ik zou het eerder zien als een tijdelijke vorm van ontspanning/meditatie in een passieve of actieve vorm. Dus ben volledig gefocust op de afwas zonder die piekergedachte (actief) of richt je of je ademhaling (passief). Probeer een combinatie te vinden. De wereld van Tolle is een wereld die voor maar heel weinig mensen (en ik denk eigenlijk voor niemand, zelfs voor Tolle niet) weg gelegd is. Je kan niet volledig in het nu leven omdat verleden en toekomst nodig zijn in je handelen en bewust zijn.
Dus zoek uit (eventueel met hulp) wat je niet kan loslaten en hoe je jezelf kan helpen en probeer daarnaast af en toe eens om in het nu te leven voor een aantal minuten.
Ik geloof trouwens niet wat Tolle zegt. Ja, je bent niet je gedachten en gedachten zijn van voorbijgaande aard maar ze zeggen wel wat over jou. Over wat je bezig houdt, over wat je nog aan moet pakken en waar je nog last van hebt. Gedachten kunnen zowel constructief als destructief zijn. Wanneer jij merkt dat ze destructief zijn onderzoek ze dan, schrijf ze op en laat ze daarna los om op een later moment te bekijken wat je er mee moet.
dinsdag 28 februari 2017 om 20:29
Ik heb veel aan mezelf gewerkt, verschillende soorten therapie gehad en een mindfulness cursus gevolgd en daarvan ruim een jaar lang elke dag (ja elke dag) 45 minuten oefeningen gedaan.
Eckhart Tolle heb ik altijd een irritante en ongeloofwaardige kabouter gevonden. Zijn stelling dat alle ellende in verleden en toekomst schuilt en dat in het NU alles goed is, vind ik kolder. Ik heb diverse depressies gehad en zelf ervaren dat in het NU alles vreselijk en verschrikkelijk kan zijn en het enige wat me op de been hield was mijn ervaring dat het in het verleden zoveel beter was geweest en dat in de toekomst hopelijk weer zou worden.
Of zoals Saskia Noort ooit in een column schreef: het NU is vreselijk en saai en vervelend. Straks, straks is beter, dan zit de vijf in de klok en mag de fles open en wordt het eindelijk gezellig.
Het inzicht dat je niet je gedachten bent en dat je gedachten ook wel eens niet waar kunnen zijn, vind ik wel wat voor te zeggen. Met enige afstand naar jezelf kijken en je gedachten en gevoelens analyseren en in twijfel treffen, is nooit weg. We zijn intelligente wezens met zelfreflectie en kunnen onszelf daarin tot op zekere hoogte corrigeren. Dat heeft meerwaarde. Maar achteraf was ik vooral de hele tijd bezig met mijzelf corrigeren en heeft juist gevoel aanvaarden en meer compassie voor mezelf hebben me meer geholpen.
Eenmaal bij het pijnlichaam aangekomen was ik Tolle zat en heb ik het boek weggeworpen. Maar als je hier een korte samenvatting kunt/wil geven wil ik wel met je meedenken en er mijn plasje over doen.
Eckhart Tolle heb ik altijd een irritante en ongeloofwaardige kabouter gevonden. Zijn stelling dat alle ellende in verleden en toekomst schuilt en dat in het NU alles goed is, vind ik kolder. Ik heb diverse depressies gehad en zelf ervaren dat in het NU alles vreselijk en verschrikkelijk kan zijn en het enige wat me op de been hield was mijn ervaring dat het in het verleden zoveel beter was geweest en dat in de toekomst hopelijk weer zou worden.
Of zoals Saskia Noort ooit in een column schreef: het NU is vreselijk en saai en vervelend. Straks, straks is beter, dan zit de vijf in de klok en mag de fles open en wordt het eindelijk gezellig.
Het inzicht dat je niet je gedachten bent en dat je gedachten ook wel eens niet waar kunnen zijn, vind ik wel wat voor te zeggen. Met enige afstand naar jezelf kijken en je gedachten en gevoelens analyseren en in twijfel treffen, is nooit weg. We zijn intelligente wezens met zelfreflectie en kunnen onszelf daarin tot op zekere hoogte corrigeren. Dat heeft meerwaarde. Maar achteraf was ik vooral de hele tijd bezig met mijzelf corrigeren en heeft juist gevoel aanvaarden en meer compassie voor mezelf hebben me meer geholpen.
Eenmaal bij het pijnlichaam aangekomen was ik Tolle zat en heb ik het boek weggeworpen. Maar als je hier een korte samenvatting kunt/wil geven wil ik wel met je meedenken en er mijn plasje over doen.
dinsdag 28 februari 2017 om 20:29
quote:Cateautje schreef op 28 februari 2017 @ 20:09:
Wat mis je in het absolute nu dat je het het niet waard vindt om er mee bezig te zijn? Verveel je je? Denk je nog iets aan het verleden te kunnen veranderen? Zit je met rechtvaardigheidsissues? Heb je moeite met vergeven? Sluit je je eigen aandeel in het verleden in of uit? Baal je van de fouten die je hebt gemaakt? Baal je van de fouten die je nog gaat maken?
Zomaar een paar vragen. Het antwoord op al die vragen is ja.
Wat mis je in het absolute nu dat je het het niet waard vindt om er mee bezig te zijn? Verveel je je? Denk je nog iets aan het verleden te kunnen veranderen? Zit je met rechtvaardigheidsissues? Heb je moeite met vergeven? Sluit je je eigen aandeel in het verleden in of uit? Baal je van de fouten die je hebt gemaakt? Baal je van de fouten die je nog gaat maken?
Zomaar een paar vragen. Het antwoord op al die vragen is ja.
dinsdag 28 februari 2017 om 20:34
quote:djengaz schreef op 28 februari 2017 @ 20:10:
Ik geloof trouwens niet wat Tolle zegt. Ja, je bent niet je gedachten en gedachten zijn van voorbijgaande aard maar ze zeggen wel wat over jou. Over wat je bezig houdt, over wat je nog aan moet pakken en waar je nog last van hebt. Gedachten kunnen zowel constructief als destructief zijn. Wanneer jij merkt dat ze destructief zijn onderzoek ze dan, schrijf ze op en laat ze daarna los om op een later moment te bekijken wat je er mee moet.
Mijn gedachten gaan altijd over dingen waar ik niets meer aan kan veranderen. Over gebeurtenissen in het verleden, fouten die ik gemaakt heb, wat ik vermoed dat die en die over mij denkt, ik maak me boos over dingen of mensen, ik erger me, voer discussies in mijn hoofd. Als ik daar bij stil sta vraag ik me af: wat brengt deze gedachte mij? Voel ik me daardoor beter of slechter?
Ik merk de laatste dagen al dat ik me vreselijk slecht ga voelen als ik teveel over mijn ex ga nadenken. Of mezelf vergelijk met anderen, vooral mensen met langdurige relaties. En dan denk ik mezelf vervolgens vreselijk in de put.
Al die gedachten zijn behoorlijk slecht voor mijn gemoedstoestand en maken dat ik me heel slecht of zelfs depressief ga voelen.
En dat terwijl ik me echt beter voel als ik mijn gedachten "tot de orde roep". Me er bewust van ben wat ik denk en waarom. En of die gedachte me iets brengt of niet. En er vervolgens voor te kiezen aan iets anders te denken.
Is me slechts een paar keer gelukt hoor.
Ik geloof trouwens niet wat Tolle zegt. Ja, je bent niet je gedachten en gedachten zijn van voorbijgaande aard maar ze zeggen wel wat over jou. Over wat je bezig houdt, over wat je nog aan moet pakken en waar je nog last van hebt. Gedachten kunnen zowel constructief als destructief zijn. Wanneer jij merkt dat ze destructief zijn onderzoek ze dan, schrijf ze op en laat ze daarna los om op een later moment te bekijken wat je er mee moet.
Mijn gedachten gaan altijd over dingen waar ik niets meer aan kan veranderen. Over gebeurtenissen in het verleden, fouten die ik gemaakt heb, wat ik vermoed dat die en die over mij denkt, ik maak me boos over dingen of mensen, ik erger me, voer discussies in mijn hoofd. Als ik daar bij stil sta vraag ik me af: wat brengt deze gedachte mij? Voel ik me daardoor beter of slechter?
Ik merk de laatste dagen al dat ik me vreselijk slecht ga voelen als ik teveel over mijn ex ga nadenken. Of mezelf vergelijk met anderen, vooral mensen met langdurige relaties. En dan denk ik mezelf vervolgens vreselijk in de put.
Al die gedachten zijn behoorlijk slecht voor mijn gemoedstoestand en maken dat ik me heel slecht of zelfs depressief ga voelen.
En dat terwijl ik me echt beter voel als ik mijn gedachten "tot de orde roep". Me er bewust van ben wat ik denk en waarom. En of die gedachte me iets brengt of niet. En er vervolgens voor te kiezen aan iets anders te denken.
Is me slechts een paar keer gelukt hoor.
dinsdag 28 februari 2017 om 20:38
quote:greenbean schreef op 28 februari 2017 @ 20:29:
[...]
Het antwoord op al die vragen is ja.
Dan lijkt het me een goed plan om eerst eens vrede te vinden in al die issues. Je hebt duidelijk nog veel teveel te doen eer je eraan toe bent om je met mindfullness bezig te houden. In alle eerlijkheid lijkt me een psycholoog beter voor je om vrede te vinden met het leven waar je zo ontevreden op terugkijkt. Waak er verder voor dat je geen nieuw verleden kweekt met dezelfde toestanden, want dan wordt het een gebed zonder end.
Voor nu is de enige manier om dicht bij jezelf te blijven geen rekening te houden met wat anderen van je verwachten en volledig jezelf te zijn en natuurlijk op alles te reageren, dan leer je jezelf het beste kennen en kan je ook rust vinden in hoe mensen op je reageren, want je bent nu eenmaal zoals je bent, daar valt niets aan te veranderen.
[...]
Het antwoord op al die vragen is ja.
Dan lijkt het me een goed plan om eerst eens vrede te vinden in al die issues. Je hebt duidelijk nog veel teveel te doen eer je eraan toe bent om je met mindfullness bezig te houden. In alle eerlijkheid lijkt me een psycholoog beter voor je om vrede te vinden met het leven waar je zo ontevreden op terugkijkt. Waak er verder voor dat je geen nieuw verleden kweekt met dezelfde toestanden, want dan wordt het een gebed zonder end.
Voor nu is de enige manier om dicht bij jezelf te blijven geen rekening te houden met wat anderen van je verwachten en volledig jezelf te zijn en natuurlijk op alles te reageren, dan leer je jezelf het beste kennen en kan je ook rust vinden in hoe mensen op je reageren, want je bent nu eenmaal zoals je bent, daar valt niets aan te veranderen.
dinsdag 28 februari 2017 om 20:39
quote:greenbean schreef op 28 februari 2017 @ 20:34:
[...]
Mijn gedachten gaan altijd over dingen waar ik niets meer aan kan veranderen. Over gebeurtenissen in het verleden, fouten die ik gemaakt heb, wat ik vermoed dat die en die over mij denkt, ik maak me boos over dingen of mensen, ik erger me, voer discussies in mijn hoofd. Als ik daar bij stil sta vraag ik me af: wat brengt deze gedachte mij? Voel ik me daardoor beter of slechter?
Ik merk de laatste dagen al dat ik me vreselijk slecht ga voelen als ik teveel over mijn ex ga nadenken. Of mezelf vergelijk met anderen, vooral mensen met langdurige relaties. En dan denk ik mezelf vervolgens vreselijk in de put.
Al die gedachten zijn behoorlijk slecht voor mijn gemoedstoestand en maken dat ik me heel slecht of zelfs depressief ga voelen.
Bij mindfulness leer je die gedachten even te parkeren. En uit die maalstroom te komen. Je hoeft niet perse op een kussentje te gaan zitten mediteren. Sporten of muziek maken kan ook helpen. Ik vind zelf pilates, paardrijden en ook de bioscoop en reizen heel fijn om uit een gedachtenstroom te komen, dan ben je gedwongen om je aandacht even ergens anders op te richten. Mindfulness leert je technieken om dat effect te bereiken zonder dat je die (tijdrovende) acties moet ondernemen.
Als je piekert voor je in slaap valt, of 's ochtends vroeg als je wakker wordt, zou je eens een geleide meditatie op kunnen zetten, op youtube. Ik vind Jason Stephenson heel goed. Maar een fijn luisterboek werkt ook.
[...]
Mijn gedachten gaan altijd over dingen waar ik niets meer aan kan veranderen. Over gebeurtenissen in het verleden, fouten die ik gemaakt heb, wat ik vermoed dat die en die over mij denkt, ik maak me boos over dingen of mensen, ik erger me, voer discussies in mijn hoofd. Als ik daar bij stil sta vraag ik me af: wat brengt deze gedachte mij? Voel ik me daardoor beter of slechter?
Ik merk de laatste dagen al dat ik me vreselijk slecht ga voelen als ik teveel over mijn ex ga nadenken. Of mezelf vergelijk met anderen, vooral mensen met langdurige relaties. En dan denk ik mezelf vervolgens vreselijk in de put.
Al die gedachten zijn behoorlijk slecht voor mijn gemoedstoestand en maken dat ik me heel slecht of zelfs depressief ga voelen.
Bij mindfulness leer je die gedachten even te parkeren. En uit die maalstroom te komen. Je hoeft niet perse op een kussentje te gaan zitten mediteren. Sporten of muziek maken kan ook helpen. Ik vind zelf pilates, paardrijden en ook de bioscoop en reizen heel fijn om uit een gedachtenstroom te komen, dan ben je gedwongen om je aandacht even ergens anders op te richten. Mindfulness leert je technieken om dat effect te bereiken zonder dat je die (tijdrovende) acties moet ondernemen.
Als je piekert voor je in slaap valt, of 's ochtends vroeg als je wakker wordt, zou je eens een geleide meditatie op kunnen zetten, op youtube. Ik vind Jason Stephenson heel goed. Maar een fijn luisterboek werkt ook.
.
dinsdag 28 februari 2017 om 20:43
quote:hiltje schreef op 28 februari 2017 @ 20:29:
Eenmaal bij het pijnlichaam aangekomen was ik Tolle zat en heb ik het boek weggeworpen. Maar als je hier een korte samenvatting kunt/wil geven wil ik wel met je meedenken en er mijn plasje over doen.
Het pijnlichaam is een semi-autonome energievorm die in de meeste mensen leeft, een uit emoties bestaande entiteit. Het heeft een eigen primitieve intelligentie, zoals van een slim dier, en zijn intelligentie is hoofdzakelijk gericht op overleving. Net als alle levensvormen moet het zich regelmatig voeden – nieuwe energie opnemen – en het voedsel dat het nodig heeft om de voorraden aan te vullen bestaat uit energie die overeenkomt met zijn eigen energie, dat wil zeggen, energie met een vergelijkbare frequentie. Voor het pijn lichaam is elke emotioneel pijnlijke ervaring bruikbaar voedsel. Daarom gedijt het zo goed op negatief denken en op drama in relaties. Het pijnlichaam is een verslaving aan ongelukkig zijn.
Het gebruikelijke patroon van gedachten die emoties opwekken wordt bij het pijnlichaam omgedraaid, in elk geval aan het begin. Emoties uit het pijnlichaam krijgen al snel controle over je denken en als je verstand eenmaal in de macht van het pijnlichaam is, wordt je denken negatief. De stem in je hoofd gaat treurige, angstige of boze verhalen vertellen over jezelf of over je leven, over dat van andere mensen, over vroegere, toekomstige of denkbeeldige gebeurtenissen. De stem verwijt, beschuldigt, klaagt, fantaseert en je identificeert je helemaal met wat de stem zegt en gelooft al zijn verdraaide gedachten. Op dat punt is de verslaving aan het ongelukkig-zijn begonnen.
Het is niet zozeer zo dat je de stroom van negatieve gedachten niet kunt stopzetten, maar dat je het niet wilt. Dat komt omdat het pijnlichaam op dat moment door jou leeft en zich voor jou uitgeeft. En voor het pij lichaam is pijn genot. Met genoegen verslindt het elke negatieve gedachte. In feite is de gebruikelijk stem in je hoofd nu de stem van het pijnlichaam geworden. Die heeft de interne dialoog overgenomen. Er is een vicieuze cirkel gecreëerd tussen het pijnlichaam en je denken.
Het gaat er dus over dat je bewust pijnlijke situaties opzoekt.
Eenmaal bij het pijnlichaam aangekomen was ik Tolle zat en heb ik het boek weggeworpen. Maar als je hier een korte samenvatting kunt/wil geven wil ik wel met je meedenken en er mijn plasje over doen.
Het pijnlichaam is een semi-autonome energievorm die in de meeste mensen leeft, een uit emoties bestaande entiteit. Het heeft een eigen primitieve intelligentie, zoals van een slim dier, en zijn intelligentie is hoofdzakelijk gericht op overleving. Net als alle levensvormen moet het zich regelmatig voeden – nieuwe energie opnemen – en het voedsel dat het nodig heeft om de voorraden aan te vullen bestaat uit energie die overeenkomt met zijn eigen energie, dat wil zeggen, energie met een vergelijkbare frequentie. Voor het pijn lichaam is elke emotioneel pijnlijke ervaring bruikbaar voedsel. Daarom gedijt het zo goed op negatief denken en op drama in relaties. Het pijnlichaam is een verslaving aan ongelukkig zijn.
Het gebruikelijke patroon van gedachten die emoties opwekken wordt bij het pijnlichaam omgedraaid, in elk geval aan het begin. Emoties uit het pijnlichaam krijgen al snel controle over je denken en als je verstand eenmaal in de macht van het pijnlichaam is, wordt je denken negatief. De stem in je hoofd gaat treurige, angstige of boze verhalen vertellen over jezelf of over je leven, over dat van andere mensen, over vroegere, toekomstige of denkbeeldige gebeurtenissen. De stem verwijt, beschuldigt, klaagt, fantaseert en je identificeert je helemaal met wat de stem zegt en gelooft al zijn verdraaide gedachten. Op dat punt is de verslaving aan het ongelukkig-zijn begonnen.
Het is niet zozeer zo dat je de stroom van negatieve gedachten niet kunt stopzetten, maar dat je het niet wilt. Dat komt omdat het pijnlichaam op dat moment door jou leeft en zich voor jou uitgeeft. En voor het pij lichaam is pijn genot. Met genoegen verslindt het elke negatieve gedachte. In feite is de gebruikelijk stem in je hoofd nu de stem van het pijnlichaam geworden. Die heeft de interne dialoog overgenomen. Er is een vicieuze cirkel gecreëerd tussen het pijnlichaam en je denken.
Het gaat er dus over dat je bewust pijnlijke situaties opzoekt.
dinsdag 28 februari 2017 om 20:52
quote:greenbean schreef op 28 februari 2017 @ 20:34:
[...]
Mijn gedachten gaan altijd over dingen waar ik niets meer aan kan veranderen. Over gebeurtenissen in het verleden, fouten die ik gemaakt heb, wat ik vermoed dat die en die over mij denkt, ik maak me boos over dingen of mensen, ik erger me, voer discussies in mijn hoofd. Als ik daar bij stil sta vraag ik me af: wat brengt deze gedachte mij? Voel ik me daardoor beter of slechter?
Ik merk de laatste dagen al dat ik me vreselijk slecht ga voelen als ik teveel over mijn ex ga nadenken. Of mezelf vergelijk met anderen, vooral mensen met langdurige relaties. En dan denk ik mezelf vervolgens vreselijk in de put.
Al die gedachten zijn behoorlijk slecht voor mijn gemoedstoestand en maken dat ik me heel slecht of zelfs depressief ga voelen.
En dat terwijl ik me echt beter voel als ik mijn gedachten "tot de orde roep". Me er bewust van ben wat ik denk en waarom. En of die gedachte me iets brengt of niet. En er vervolgens voor te kiezen aan iets anders te denken.
Is me slechts een paar keer gelukt hoor.
Ik heb je ook gevolgd op het datingtopic.
Ik denk dat je gedachten corrigeren en bewust op iets anders brengen wel effectief kan zijn, maar ook maar een beperkte manier is.
Ik denk dat het ook of misschien zelf veel nuttiger kan zijn om gewoon toe te geven dat je blijkbaar een groot verlangen hebt naar liefde en naar een betekenisvolle relatie en dat dat verlangen heel menselijk en legitiem is. Je hebt een relatie gehad met een man die in het begin heel goed in staat was om dat verlangen in je te vervullen en heel snel ging en je daarin meesleepte. Dat voelde dan heel even als een 'dream come true'. Helaas bleek het niet bestendig en liep het stuk en werden je dromen daarmee de grond in geboord.
Het lijkt me vrij normaal dat die situatie voor verdriet en negatieve gedachten zorgt. Dat toegeven, jezelf troosten en daarmee wat liefde geven en bovendien de negatieve gevoelens aanvaarden en verdragen en leuke dingen ondernemen lijkt me net zo waardevol als je gedachten corrigeren.
[...]
Mijn gedachten gaan altijd over dingen waar ik niets meer aan kan veranderen. Over gebeurtenissen in het verleden, fouten die ik gemaakt heb, wat ik vermoed dat die en die over mij denkt, ik maak me boos over dingen of mensen, ik erger me, voer discussies in mijn hoofd. Als ik daar bij stil sta vraag ik me af: wat brengt deze gedachte mij? Voel ik me daardoor beter of slechter?
Ik merk de laatste dagen al dat ik me vreselijk slecht ga voelen als ik teveel over mijn ex ga nadenken. Of mezelf vergelijk met anderen, vooral mensen met langdurige relaties. En dan denk ik mezelf vervolgens vreselijk in de put.
Al die gedachten zijn behoorlijk slecht voor mijn gemoedstoestand en maken dat ik me heel slecht of zelfs depressief ga voelen.
En dat terwijl ik me echt beter voel als ik mijn gedachten "tot de orde roep". Me er bewust van ben wat ik denk en waarom. En of die gedachte me iets brengt of niet. En er vervolgens voor te kiezen aan iets anders te denken.
Is me slechts een paar keer gelukt hoor.
Ik heb je ook gevolgd op het datingtopic.
Ik denk dat je gedachten corrigeren en bewust op iets anders brengen wel effectief kan zijn, maar ook maar een beperkte manier is.
Ik denk dat het ook of misschien zelf veel nuttiger kan zijn om gewoon toe te geven dat je blijkbaar een groot verlangen hebt naar liefde en naar een betekenisvolle relatie en dat dat verlangen heel menselijk en legitiem is. Je hebt een relatie gehad met een man die in het begin heel goed in staat was om dat verlangen in je te vervullen en heel snel ging en je daarin meesleepte. Dat voelde dan heel even als een 'dream come true'. Helaas bleek het niet bestendig en liep het stuk en werden je dromen daarmee de grond in geboord.
Het lijkt me vrij normaal dat die situatie voor verdriet en negatieve gedachten zorgt. Dat toegeven, jezelf troosten en daarmee wat liefde geven en bovendien de negatieve gevoelens aanvaarden en verdragen en leuke dingen ondernemen lijkt me net zo waardevol als je gedachten corrigeren.
dinsdag 28 februari 2017 om 20:54
quote:greenbean schreef op 28 februari 2017 @ 20:43:
[...]
Het pijnlichaam is een semi-autonome energievorm die in de meeste mensen leeft, een uit emoties bestaande entiteit. Het heeft een eigen primitieve intelligentie, zoals van een slim dier, en zijn intelligentie is hoofdzakelijk gericht op overleving. Net als alle levensvormen moet het zich regelmatig voeden – nieuwe energie opnemen – en het voedsel dat het nodig heeft om de voorraden aan te vullen bestaat uit energie die overeenkomt met zijn eigen energie, dat wil zeggen, energie met een vergelijkbare frequentie. Voor het pijn lichaam is elke emotioneel pijnlijke ervaring bruikbaar voedsel. Daarom gedijt het zo goed op negatief denken en op drama in relaties. Het pijnlichaam is een verslaving aan ongelukkig zijn.
Het gebruikelijke patroon van gedachten die emoties opwekken wordt bij het pijnlichaam omgedraaid, in elk geval aan het begin. Emoties uit het pijnlichaam krijgen al snel controle over je denken en als je verstand eenmaal in de macht van het pijnlichaam is, wordt je denken negatief. De stem in je hoofd gaat treurige, angstige of boze verhalen vertellen over jezelf of over je leven, over dat van andere mensen, over vroegere, toekomstige of denkbeeldige gebeurtenissen. De stem verwijt, beschuldigt, klaagt, fantaseert en je identificeert je helemaal met wat de stem zegt en gelooft al zijn verdraaide gedachten. Op dat punt is de verslaving aan het ongelukkig-zijn begonnen.
Het is niet zozeer zo dat je de stroom van negatieve gedachten niet kunt stopzetten, maar dat je het niet wilt. Dat komt omdat het pijnlichaam op dat moment door jou leeft en zich voor jou uitgeeft. En voor het pij lichaam is pijn genot. Met genoegen verslindt het elke negatieve gedachte. In feite is de gebruikelijk stem in je hoofd nu de stem van het pijnlichaam geworden. Die heeft de interne dialoog overgenomen. Er is een vicieuze cirkel gecreëerd tussen het pijnlichaam en je denken.
Het gaat er dus over dat je bewust pijnlijke situaties opzoekt.
Je kan natuurlijk ook gewoon eroverheen denken dat het allemaal dom geklets is en dat je je liever met iets anders bezig houdt.
Dat wat Tolle het pijnlichaam noemt is niets anders dan het ego en het ego is er altijd op uit om je een rotgevoel te bezorgen, maar je kan het ego/pijnlichaam ook gewoon tot de orde roepen hoor, daar hoef je je echt door te laten ringeloren.
[...]
Het pijnlichaam is een semi-autonome energievorm die in de meeste mensen leeft, een uit emoties bestaande entiteit. Het heeft een eigen primitieve intelligentie, zoals van een slim dier, en zijn intelligentie is hoofdzakelijk gericht op overleving. Net als alle levensvormen moet het zich regelmatig voeden – nieuwe energie opnemen – en het voedsel dat het nodig heeft om de voorraden aan te vullen bestaat uit energie die overeenkomt met zijn eigen energie, dat wil zeggen, energie met een vergelijkbare frequentie. Voor het pijn lichaam is elke emotioneel pijnlijke ervaring bruikbaar voedsel. Daarom gedijt het zo goed op negatief denken en op drama in relaties. Het pijnlichaam is een verslaving aan ongelukkig zijn.
Het gebruikelijke patroon van gedachten die emoties opwekken wordt bij het pijnlichaam omgedraaid, in elk geval aan het begin. Emoties uit het pijnlichaam krijgen al snel controle over je denken en als je verstand eenmaal in de macht van het pijnlichaam is, wordt je denken negatief. De stem in je hoofd gaat treurige, angstige of boze verhalen vertellen over jezelf of over je leven, over dat van andere mensen, over vroegere, toekomstige of denkbeeldige gebeurtenissen. De stem verwijt, beschuldigt, klaagt, fantaseert en je identificeert je helemaal met wat de stem zegt en gelooft al zijn verdraaide gedachten. Op dat punt is de verslaving aan het ongelukkig-zijn begonnen.
Het is niet zozeer zo dat je de stroom van negatieve gedachten niet kunt stopzetten, maar dat je het niet wilt. Dat komt omdat het pijnlichaam op dat moment door jou leeft en zich voor jou uitgeeft. En voor het pij lichaam is pijn genot. Met genoegen verslindt het elke negatieve gedachte. In feite is de gebruikelijk stem in je hoofd nu de stem van het pijnlichaam geworden. Die heeft de interne dialoog overgenomen. Er is een vicieuze cirkel gecreëerd tussen het pijnlichaam en je denken.
Het gaat er dus over dat je bewust pijnlijke situaties opzoekt.
Je kan natuurlijk ook gewoon eroverheen denken dat het allemaal dom geklets is en dat je je liever met iets anders bezig houdt.
Dat wat Tolle het pijnlichaam noemt is niets anders dan het ego en het ego is er altijd op uit om je een rotgevoel te bezorgen, maar je kan het ego/pijnlichaam ook gewoon tot de orde roepen hoor, daar hoef je je echt door te laten ringeloren.
dinsdag 28 februari 2017 om 20:56
quote:hiltje schreef op 28 februari 2017 @ 20:52:
[...]
Ik heb je ook gevolgd op het datingtopic.
Ik denk dat je gedachten corrigeren en bewust op iets anders brengen wel effectief kan zijn, maar ook maar een beperkte manier is.
Ik denk dat het ook of misschien zelf veel nuttiger kan zijn om gewoon toe te geven dat je blijkbaar een groot verlangen hebt naar liefde en naar een betekenisvolle relatie en dat dat verlangen heel menselijk en legitiem is. Je hebt een relatie gehad met een man die in het begin heel goed in staat was om dat verlangen in je te vervullen en heel snel ging en je daarin meesleepte. Dat voelde dan heel even als een 'dream come true'. Helaas bleek het niet bestendig en liep het stuk en werden je dromen daarmee de grond in geboord.
Het lijkt me vrij normaal dat die situatie voor verdriet en negatieve gedachten zorgt. Dat toegeven, jezelf troosten en daarmee wat liefde geven en bovendien de negatieve gevoelens aanvaarden en verdragen en leuke dingen ondernemen lijkt me net zo waardevol als je gedachten corrigeren.Ja eens. Maar je aandacht bewust verleggen, uit de stroom stappen kan je helpen om met wat meer afstand te kijken naar wat er nou echt aan de hand is. Dan komt er ruimte voor bovenstaande inzichten.
[...]
Ik heb je ook gevolgd op het datingtopic.
Ik denk dat je gedachten corrigeren en bewust op iets anders brengen wel effectief kan zijn, maar ook maar een beperkte manier is.
Ik denk dat het ook of misschien zelf veel nuttiger kan zijn om gewoon toe te geven dat je blijkbaar een groot verlangen hebt naar liefde en naar een betekenisvolle relatie en dat dat verlangen heel menselijk en legitiem is. Je hebt een relatie gehad met een man die in het begin heel goed in staat was om dat verlangen in je te vervullen en heel snel ging en je daarin meesleepte. Dat voelde dan heel even als een 'dream come true'. Helaas bleek het niet bestendig en liep het stuk en werden je dromen daarmee de grond in geboord.
Het lijkt me vrij normaal dat die situatie voor verdriet en negatieve gedachten zorgt. Dat toegeven, jezelf troosten en daarmee wat liefde geven en bovendien de negatieve gevoelens aanvaarden en verdragen en leuke dingen ondernemen lijkt me net zo waardevol als je gedachten corrigeren.Ja eens. Maar je aandacht bewust verleggen, uit de stroom stappen kan je helpen om met wat meer afstand te kijken naar wat er nou echt aan de hand is. Dan komt er ruimte voor bovenstaande inzichten.
.
