Psyche
alle pijlers
Eckhart Tolle/Mindfullness, ervaringen?
dinsdag 28 februari 2017 om 19:14
Na mijn zoveelste kortstondige relatie die onlangs stuk is gelopen kwam ik (bij toeval?) bij Eckhart Tolle terecht. Heb nu eindelijk zijn De Kracht van het Nu gelezen en ben nu bezig in Een Nieuwe Aarde. Het inspireert me enorm en zijn boeken geven me veel inzichten over mezelf, de relaties die ik heb met de mensen om me heen en over hoe ik in het leven sta. En vooral over al die emoties die vooral in relaties iedere keer de overhand krijgen. Vooral in mijn laatste relatie ben ik daar echt van geschrokken, hoe heftig ik soms kon reageren. Alsof ik mezelf niet meer was, echt bizar.
Nu lees ik veel over het pijnlichaam en hoe je verslaafd kunt zijn aan ongeluk, hoe je telkens weer situaties opzoekt die het pijnlichaam voeden. Maar waar ik nu tegenaan loop is: ik snap wat ik lees, maar ik voel het nog niet. Hetzelfde geldt voor het observeren van gedachten en emoties. Je realiseren dat je je emoties en gedachten niet bént. Ik snap het, maar voel het nog niet.
Ik vind het fijn om die boeken te lezen, maar ik vind het zo lastig om in het Nu te blijven. Ik ben altijd bezig met de toekomst, met het verleden, met wat mensen me aangedaan hebben, wat mijn ex me heeft aangedaan. Ik roep mezelf soms tot de orde maar ik ben na een minuut al weer weg.
Hoe kom ik wat meer tot mezelf? Ik probeer af en toe te mediteren en dat is fijn, maar in het dagelijkse leven lukt het me maar matigjes om bij mezelf te blijven.
Nu lees ik veel over het pijnlichaam en hoe je verslaafd kunt zijn aan ongeluk, hoe je telkens weer situaties opzoekt die het pijnlichaam voeden. Maar waar ik nu tegenaan loop is: ik snap wat ik lees, maar ik voel het nog niet. Hetzelfde geldt voor het observeren van gedachten en emoties. Je realiseren dat je je emoties en gedachten niet bént. Ik snap het, maar voel het nog niet.
Ik vind het fijn om die boeken te lezen, maar ik vind het zo lastig om in het Nu te blijven. Ik ben altijd bezig met de toekomst, met het verleden, met wat mensen me aangedaan hebben, wat mijn ex me heeft aangedaan. Ik roep mezelf soms tot de orde maar ik ben na een minuut al weer weg.
Hoe kom ik wat meer tot mezelf? Ik probeer af en toe te mediteren en dat is fijn, maar in het dagelijkse leven lukt het me maar matigjes om bij mezelf te blijven.
dinsdag 28 februari 2017 om 20:59
quote:Cateautje schreef op 28 februari 2017 @ 20:54:
[...]
Je kan natuurlijk ook gewoon eroverheen denken dat het allemaal dom geklets is en dat je je liever met iets anders bezig houdt.
Dat wat Tolle het pijnlichaam noemt is niets anders dan het ego en het ego is er altijd op uit om je een rotgevoel te bezorgen, maar je kan het ego/pijnlichaam ook gewoon tot de orde roepen hoor, daar hoef je je echt door te laten ringeloren.
het ego is er altijd op uit om je een rotgevoel te bezorgen ?
Wat een vreemde en negatieve aanname. Alsof het de 'duivel' in jezelf zou zijn ofzo. Het helpt niet om in zulke termen te denken.
[...]
Je kan natuurlijk ook gewoon eroverheen denken dat het allemaal dom geklets is en dat je je liever met iets anders bezig houdt.
Dat wat Tolle het pijnlichaam noemt is niets anders dan het ego en het ego is er altijd op uit om je een rotgevoel te bezorgen, maar je kan het ego/pijnlichaam ook gewoon tot de orde roepen hoor, daar hoef je je echt door te laten ringeloren.
het ego is er altijd op uit om je een rotgevoel te bezorgen ?
Wat een vreemde en negatieve aanname. Alsof het de 'duivel' in jezelf zou zijn ofzo. Het helpt niet om in zulke termen te denken.
.
dinsdag 28 februari 2017 om 21:00
Heb je therapie gehad? Ik ken die gedachten die je beschrijft wel, ook het voeden van pijn. Anders gezegd zelfdestructief bezig zijn. Of dat nou het voeden van je pijnlichaam is of het vertrouwder zijn met pijn dan met veiligheid/liefde of een andere theorie die je kan bedenken.
Ik denk dat je geschaad bent in het leven (zoals heel veel mensen) en dat je last hebt van je zelfvertrouwen en onzeker bent. Je bent daardoor extra gevoelig voor verlichtingspraat juist omdat je er ergens een kern van waarheid er in vindt en het lijkt te helpen maar uiteindelijk brengt het je nog meer negatieve ervaringen omdat niemand volledig in het nu kan leven.
Wel merk je dat je aandacht nodig hebt voor je gedachten en dat je destructieve gedachten hebt die je nog slechter laten voelen. Mindfulness, meditatie en aandacht/liefdevol zijn voor jezelf helpen. Maar wat je al die jaren opgebouwd hebt los je niet op met leven in het nu/Tolle. Ik denk dat je jezelf meer helpt aan het werken aan je zelfvertrouwen en je onzekerheid.
Ps: ik herken je proces wel heel erg, ben ook op zoek geweest naar verlichting, heb Tolle voor een deel gelezen en spirituele theorien. Maar wat ik merk bij mezelf en veel anderen waar het niet goed mee gaat dat dit vaker een vlucht uit de werkelijkheid is dan echt je problemen aan gaan.
Ik denk dat je geschaad bent in het leven (zoals heel veel mensen) en dat je last hebt van je zelfvertrouwen en onzeker bent. Je bent daardoor extra gevoelig voor verlichtingspraat juist omdat je er ergens een kern van waarheid er in vindt en het lijkt te helpen maar uiteindelijk brengt het je nog meer negatieve ervaringen omdat niemand volledig in het nu kan leven.
Wel merk je dat je aandacht nodig hebt voor je gedachten en dat je destructieve gedachten hebt die je nog slechter laten voelen. Mindfulness, meditatie en aandacht/liefdevol zijn voor jezelf helpen. Maar wat je al die jaren opgebouwd hebt los je niet op met leven in het nu/Tolle. Ik denk dat je jezelf meer helpt aan het werken aan je zelfvertrouwen en je onzekerheid.
Ps: ik herken je proces wel heel erg, ben ook op zoek geweest naar verlichting, heb Tolle voor een deel gelezen en spirituele theorien. Maar wat ik merk bij mezelf en veel anderen waar het niet goed mee gaat dat dit vaker een vlucht uit de werkelijkheid is dan echt je problemen aan gaan.
dinsdag 28 februari 2017 om 21:06
quote:impala schreef op 28 februari 2017 @ 20:59:
[...]
het ego is er altijd op uit om je een rotgevoel te bezorgen ?
Wat een vreemde en negatieve aanname. Alsof het de 'duivel' in jezelf zou zijn ofzo. Het helpt niet om in zulke termen te denken.Het ego is het pijnlichaam van Tolle en het is niet anders. Het ego kletst de hele dag tegen je aan en beïnvloed alles wat er zich in je hoofd afspeelt en doet dat in de ikvorm, zodat de eigenaar denkt zelfstandig te denken, maar is het je nooit opgevallen dat je er niets voor hoeft te doen, dat die stem er toch wel is, ook al probeer je bijvoorbeeld te slapen? Het ego bemoeit zich letterlijk overal mee en de meeste mensen gaan er in mee of lijden eronder.
[...]
het ego is er altijd op uit om je een rotgevoel te bezorgen ?
Wat een vreemde en negatieve aanname. Alsof het de 'duivel' in jezelf zou zijn ofzo. Het helpt niet om in zulke termen te denken.Het ego is het pijnlichaam van Tolle en het is niet anders. Het ego kletst de hele dag tegen je aan en beïnvloed alles wat er zich in je hoofd afspeelt en doet dat in de ikvorm, zodat de eigenaar denkt zelfstandig te denken, maar is het je nooit opgevallen dat je er niets voor hoeft te doen, dat die stem er toch wel is, ook al probeer je bijvoorbeeld te slapen? Het ego bemoeit zich letterlijk overal mee en de meeste mensen gaan er in mee of lijden eronder.
dinsdag 28 februari 2017 om 21:07
Ik heb ook een mindfulnesscursus gedaan. En ik had ook moeite met het voelen van bepaalde dingen. Zoals de gedachten die opkwamen tijdens de meditaties. De docente zei dan: laat de gedachten los en kom liefdevol terug in het nu en concentreer je op je ademhaling.
Liefdevol?? Hoe dan?
Ik kan het niet en ik snap het niet. Ik voel het gewoon niet.
Ik heb wel geleerd om mij vaker en bewuster op mijn ademhaling te concentreren en dat zorgt ervoor dat ik minder last heb van stress en afstand kan nemen van bepaalde gebeurtenissen en dichter bij mezelf blijf. En hierdoor kan ik ook mediteren of gewoon even stil zijn klinkt misschien beter en niet zo zweverig. Dat diepe zweverige gedoe hoeft voor mij niet. Ik heb er wel baat bij gehad want had geen verwachtingen en wat ik niet voel, voel ik niet. Ik kan het niet forceren.
Liefdevol?? Hoe dan?
Ik kan het niet en ik snap het niet. Ik voel het gewoon niet.
Ik heb wel geleerd om mij vaker en bewuster op mijn ademhaling te concentreren en dat zorgt ervoor dat ik minder last heb van stress en afstand kan nemen van bepaalde gebeurtenissen en dichter bij mezelf blijf. En hierdoor kan ik ook mediteren of gewoon even stil zijn klinkt misschien beter en niet zo zweverig. Dat diepe zweverige gedoe hoeft voor mij niet. Ik heb er wel baat bij gehad want had geen verwachtingen en wat ik niet voel, voel ik niet. Ik kan het niet forceren.
dinsdag 28 februari 2017 om 21:07
quote:Cateautje schreef op 28 februari 2017 @ 21:06:
[...]
Het ego is het pijnlichaam van Tolle en het is niet anders. Het ego kletst de hele dag tegen je aan en beïnvloed alles wat er zich in je hoofd afspeelt en doet dat in de ikvorm, zodat de eigenaar denkt zelfstandig te denken, maar is het je nooit opgevallen dat je er niets voor hoeft te doen, dat die stem er toch wel is, ook al probeer je bijvoorbeeld te slapen? Het ego bemoeit zich letterlijk overal mee en de meeste mensen gaan er in mee of lijden eronder.Ik zei eerder al dat ik gruwel van Tolle.
[...]
Het ego is het pijnlichaam van Tolle en het is niet anders. Het ego kletst de hele dag tegen je aan en beïnvloed alles wat er zich in je hoofd afspeelt en doet dat in de ikvorm, zodat de eigenaar denkt zelfstandig te denken, maar is het je nooit opgevallen dat je er niets voor hoeft te doen, dat die stem er toch wel is, ook al probeer je bijvoorbeeld te slapen? Het ego bemoeit zich letterlijk overal mee en de meeste mensen gaan er in mee of lijden eronder.Ik zei eerder al dat ik gruwel van Tolle.
.
dinsdag 28 februari 2017 om 21:07
quote:greenbean schreef op 28 februari 2017 @ 20:43:
[...]
Het pijnlichaam is een semi-autonome energievorm die in de meeste mensen leeft, een uit emoties bestaande entiteit. Het heeft een eigen primitieve intelligentie, zoals van een slim dier, en zijn intelligentie is hoofdzakelijk gericht op overleving. Net als alle levensvormen moet het zich regelmatig voeden – nieuwe energie opnemen – en het voedsel dat het nodig heeft om de voorraden aan te vullen bestaat uit energie die overeenkomt met zijn eigen energie, dat wil zeggen, energie met een vergelijkbare frequentie. Voor het pijn lichaam is elke emotioneel pijnlijke ervaring bruikbaar voedsel. Daarom gedijt het zo goed op negatief denken en op drama in relaties. Het pijnlichaam is een verslaving aan ongelukkig zijn.
Het gebruikelijke patroon van gedachten die emoties opwekken wordt bij het pijnlichaam omgedraaid, in elk geval aan het begin. Emoties uit het pijnlichaam krijgen al snel controle over je denken en als je verstand eenmaal in de macht van het pijnlichaam is, wordt je denken negatief. De stem in je hoofd gaat treurige, angstige of boze verhalen vertellen over jezelf of over je leven, over dat van andere mensen, over vroegere, toekomstige of denkbeeldige gebeurtenissen. De stem verwijt, beschuldigt, klaagt, fantaseert en je identificeert je helemaal met wat de stem zegt en gelooft al zijn verdraaide gedachten. Op dat punt is de verslaving aan het ongelukkig-zijn begonnen.
Het is niet zozeer zo dat je de stroom van negatieve gedachten niet kunt stopzetten, maar dat je het niet wilt. Dat komt omdat het pijnlichaam op dat moment door jou leeft en zich voor jou uitgeeft. En voor het pij lichaam is pijn genot. Met genoegen verslindt het elke negatieve gedachte. In feite is de gebruikelijk stem in je hoofd nu de stem van het pijnlichaam geworden. Die heeft de interne dialoog overgenomen. Er is een vicieuze cirkel gecreëerd tussen het pijnlichaam en je denken.
Het gaat er dus over dat je bewust pijnlijke situaties opzoekt.
My God wat een theorie.
Zonder nu alleen maar je geliefde Tolle aan te willen vallen, want als je je beter voelt door zijn boeken: alleen maar fijn.
Maar ik krijg er rillingen van: een eigen entiteit met eigen intelligentie in jou die zich voedt met negatieve energie
En dus een deel van jou dat het eigenlijk wel lekker vindt om zich rot te voelen en al die ellende bewust opzoekt (dat laatste lijkt me een voedingsbodem voor zelfverwijt van aanstelleritus en ik had het in mijn depressie zeker aangegrepen om mezelf er eens duchtig van langs te geven).
We kennen allemaal wel een zanikerd en een zeurder en negatieveling voor wie het nooit goed is en die er stiekem van geniet om de hele dag te schelden op alles om of om zich heen. Scheutje slachtofferschap erover heen, en iedereen begrijpt wat ik bedoel.
Dat zijn over het algemeen geen mensen die zich zo rot voelen of ongelukkig zijn dat ze een zelfhulpboek aanschaffen actief proberen hun leven en hun gevoelens te verbeteren.
Die laatste groep -die wel aan zichzelf wil werken- is naar mijn mening vaak veel meer geholpen met serieuze inzichten van therapie met een wetenschappelijke achtergrond (cognitieve therapie en schematherapie) en met het verhogen van het zelfbeeld, gereedschap om concrete grenzen aan te geven in relaties en inzicht krijgen in de achtergrond van negatieve emoties zodat deze makkelijker te verdragen zijn.
[...]
Het pijnlichaam is een semi-autonome energievorm die in de meeste mensen leeft, een uit emoties bestaande entiteit. Het heeft een eigen primitieve intelligentie, zoals van een slim dier, en zijn intelligentie is hoofdzakelijk gericht op overleving. Net als alle levensvormen moet het zich regelmatig voeden – nieuwe energie opnemen – en het voedsel dat het nodig heeft om de voorraden aan te vullen bestaat uit energie die overeenkomt met zijn eigen energie, dat wil zeggen, energie met een vergelijkbare frequentie. Voor het pijn lichaam is elke emotioneel pijnlijke ervaring bruikbaar voedsel. Daarom gedijt het zo goed op negatief denken en op drama in relaties. Het pijnlichaam is een verslaving aan ongelukkig zijn.
Het gebruikelijke patroon van gedachten die emoties opwekken wordt bij het pijnlichaam omgedraaid, in elk geval aan het begin. Emoties uit het pijnlichaam krijgen al snel controle over je denken en als je verstand eenmaal in de macht van het pijnlichaam is, wordt je denken negatief. De stem in je hoofd gaat treurige, angstige of boze verhalen vertellen over jezelf of over je leven, over dat van andere mensen, over vroegere, toekomstige of denkbeeldige gebeurtenissen. De stem verwijt, beschuldigt, klaagt, fantaseert en je identificeert je helemaal met wat de stem zegt en gelooft al zijn verdraaide gedachten. Op dat punt is de verslaving aan het ongelukkig-zijn begonnen.
Het is niet zozeer zo dat je de stroom van negatieve gedachten niet kunt stopzetten, maar dat je het niet wilt. Dat komt omdat het pijnlichaam op dat moment door jou leeft en zich voor jou uitgeeft. En voor het pij lichaam is pijn genot. Met genoegen verslindt het elke negatieve gedachte. In feite is de gebruikelijk stem in je hoofd nu de stem van het pijnlichaam geworden. Die heeft de interne dialoog overgenomen. Er is een vicieuze cirkel gecreëerd tussen het pijnlichaam en je denken.
Het gaat er dus over dat je bewust pijnlijke situaties opzoekt.
My God wat een theorie.
Zonder nu alleen maar je geliefde Tolle aan te willen vallen, want als je je beter voelt door zijn boeken: alleen maar fijn.
Maar ik krijg er rillingen van: een eigen entiteit met eigen intelligentie in jou die zich voedt met negatieve energie
En dus een deel van jou dat het eigenlijk wel lekker vindt om zich rot te voelen en al die ellende bewust opzoekt (dat laatste lijkt me een voedingsbodem voor zelfverwijt van aanstelleritus en ik had het in mijn depressie zeker aangegrepen om mezelf er eens duchtig van langs te geven).
We kennen allemaal wel een zanikerd en een zeurder en negatieveling voor wie het nooit goed is en die er stiekem van geniet om de hele dag te schelden op alles om of om zich heen. Scheutje slachtofferschap erover heen, en iedereen begrijpt wat ik bedoel.
Dat zijn over het algemeen geen mensen die zich zo rot voelen of ongelukkig zijn dat ze een zelfhulpboek aanschaffen actief proberen hun leven en hun gevoelens te verbeteren.
Die laatste groep -die wel aan zichzelf wil werken- is naar mijn mening vaak veel meer geholpen met serieuze inzichten van therapie met een wetenschappelijke achtergrond (cognitieve therapie en schematherapie) en met het verhogen van het zelfbeeld, gereedschap om concrete grenzen aan te geven in relaties en inzicht krijgen in de achtergrond van negatieve emoties zodat deze makkelijker te verdragen zijn.
dinsdag 28 februari 2017 om 21:13
Ik herhaal het nog maar eens. Het lijkt me beter dat je een goede psycholoog opzoekt, daar heb je meer aan dan je issues negeren en je vlucht in het hier en nu nemen.
Issues die naar de achtergrond verdrongen worden gaan rotten en de kans is groot dat ze later in je leven terugkomen with a vengeance. Dit moet echt eerst opgelost en dan kom je vanzelf in het hier en nu terecht.
Issues die naar de achtergrond verdrongen worden gaan rotten en de kans is groot dat ze later in je leven terugkomen with a vengeance. Dit moet echt eerst opgelost en dan kom je vanzelf in het hier en nu terecht.
dinsdag 28 februari 2017 om 21:14
Naja, als je het minder zweverig benadert dan wordt dit in meer concrete zelfhulpboeken ook besproken. Je zoekt de pijn op omdat het vertrouwd is. Kom je uit een onveilige thuissituatie, dan zal je je op latere leeftijd hoogstwaarschijnlijk ook aangetrokken voelen tot onbetrouwbare types (mannen in mijn geval). Of je zal onbewust veel drama willen omdat je dat gewend bent uit je jeugd.
Dat is precies wat Robin Norwood ook beschrijft in Als Hij Maar Gelukkig Is.
Voor mij houdt het steek in elk geval.
Dat is precies wat Robin Norwood ook beschrijft in Als Hij Maar Gelukkig Is.
Voor mij houdt het steek in elk geval.
dinsdag 28 februari 2017 om 21:24
quote:greenbean schreef op 28 februari 2017 @ 21:14:
Naja, als je het minder zweverig benadert dan wordt dit in concrete zelfhulpboeken ook besproken. Je zoekt de pijn op omdat het vertrouwd is. Kom je uit een onveilige thuissituatie, dan zal je je op latere leeftijd hoogstwaarschijnlijk ook aangetrokken voelen tot onbetrouwbare types (mannen in mijn geval). Of je zal onbewust veel drama willen omdat je dat gewend bent uit je jeugd.
Dat is precies wat Robin Norwood ook beschrijft in Als Hij Maar Gelukkig Is.
Voor mij houdt het steek in elk geval.Daar gaat het niet om of het steek houdt. Waar het omgaat is dat je pas met die boeken aan de slag kan als je een staat van positieve neutraliteit hebt bereikt, je kan er geen shit mee opruimen. Ik denk dat dat hetgeen is dat niet tot je doordringt, dus ga eerst aan de slag om alle toestanden op te ruimen en daarna hebben die boeken pas enige waarde.
Naja, als je het minder zweverig benadert dan wordt dit in concrete zelfhulpboeken ook besproken. Je zoekt de pijn op omdat het vertrouwd is. Kom je uit een onveilige thuissituatie, dan zal je je op latere leeftijd hoogstwaarschijnlijk ook aangetrokken voelen tot onbetrouwbare types (mannen in mijn geval). Of je zal onbewust veel drama willen omdat je dat gewend bent uit je jeugd.
Dat is precies wat Robin Norwood ook beschrijft in Als Hij Maar Gelukkig Is.
Voor mij houdt het steek in elk geval.Daar gaat het niet om of het steek houdt. Waar het omgaat is dat je pas met die boeken aan de slag kan als je een staat van positieve neutraliteit hebt bereikt, je kan er geen shit mee opruimen. Ik denk dat dat hetgeen is dat niet tot je doordringt, dus ga eerst aan de slag om alle toestanden op te ruimen en daarna hebben die boeken pas enige waarde.
dinsdag 28 februari 2017 om 21:43
quote:Cateautje schreef op 28 februari 2017 @ 21:06:
[...]
Het ego is het pijnlichaam van Tolle en het is niet anders. Het ego kletst de hele dag tegen je aan en beïnvloed alles wat er zich in je hoofd afspeelt en doet dat in de ikvorm, zodat de eigenaar denkt zelfstandig te denken, maar is het je nooit opgevallen dat je er niets voor hoeft te doen, dat die stem er toch wel is, ook al probeer je bijvoorbeeld te slapen? Het ego bemoeit zich letterlijk overal mee en de meeste mensen gaan er in mee of lijden eronder.Sorry hoor maar hier herken ik helemaal niets in. Lijkt me meer een geestezieke als je dit hebt.
[...]
Het ego is het pijnlichaam van Tolle en het is niet anders. Het ego kletst de hele dag tegen je aan en beïnvloed alles wat er zich in je hoofd afspeelt en doet dat in de ikvorm, zodat de eigenaar denkt zelfstandig te denken, maar is het je nooit opgevallen dat je er niets voor hoeft te doen, dat die stem er toch wel is, ook al probeer je bijvoorbeeld te slapen? Het ego bemoeit zich letterlijk overal mee en de meeste mensen gaan er in mee of lijden eronder.Sorry hoor maar hier herken ik helemaal niets in. Lijkt me meer een geestezieke als je dit hebt.
dinsdag 28 februari 2017 om 21:49
quote:Saz schreef op 28 februari 2017 @ 21:43:
[...]
Sorry hoor maar hier herken ik helemaal niets in. Lijkt me meer een geestezieke als je dit hebt.
Als jij altijd energie moet steken in hetgeen je denkt, dan ben je een uitzondering. De meeste mensen hebben die denkstem en zijn er van overtuigd dat het hun eigen gedachten zijn.
Ik heb die stem ook niet, daar heb ik me al 30 jaar geleden van verlost, maar kan me nog wel herinneren dat het me heel erg tegenstond om geen rust en stilte in mijn hoofd te hebben, daarom heb ik er ook iets aan gedaan.
[...]
Sorry hoor maar hier herken ik helemaal niets in. Lijkt me meer een geestezieke als je dit hebt.
Als jij altijd energie moet steken in hetgeen je denkt, dan ben je een uitzondering. De meeste mensen hebben die denkstem en zijn er van overtuigd dat het hun eigen gedachten zijn.
Ik heb die stem ook niet, daar heb ik me al 30 jaar geleden van verlost, maar kan me nog wel herinneren dat het me heel erg tegenstond om geen rust en stilte in mijn hoofd te hebben, daarom heb ik er ook iets aan gedaan.
dinsdag 28 februari 2017 om 23:02
quote:greenbean schreef op 28 februari 2017 @ 21:14:
Naja, als je het minder zweverig benadert dan wordt dit in meer concrete zelfhulpboeken ook besproken. Je zoekt de pijn op omdat het vertrouwd is. Kom je uit een onveilige thuissituatie, dan zal je je op latere leeftijd hoogstwaarschijnlijk ook aangetrokken voelen tot onbetrouwbare types (mannen in mijn geval). Of je zal onbewust veel drama willen omdat je dat gewend bent uit je jeugd.
Dat is precies wat Robin Norwood ook beschrijft in Als Hij Maar Gelukkig Is.
Voor mij houdt het steek in elk geval.
Je zoekt geen pijn op omdat het vertrouwd is. En je wilt niet (bewust of onbewust) veel drama. Dat wil niemand met een gezond verstand.
Het staat me tegen in deze theorie dat je min of meer actief zelf daarnaar op zoek zou gaan en het zelf zou veroorzaken of het zelfs zou willen. Dat is ook wat Tolle zegt: dat er een aparte entiteit van je is die baat heeft bij al die negativiteit en die het bewust opzoekt en er op leeft en op teert. Alsof er idd een soort duivel in je leeft die dit allemaal bewust zou veroorzaken en opzoeken.
De werkelijkheid is dat als je (meestal door iets in je jeugd en opvoedsituatie) op bepaalde vlakken tekort bent gekomen je gedrag en copingsmechanismen hebt die niet erg effectief zijn. Je hebt als het ware een achterstand in je ontwikkeling.
Door een laag zelfbeeld en onvoldoende goede voorbeelden ben je dan niet in staat om effectief met situaties en emoties om te gaan. Ook stel je onvoldoende grenzen en laat anderen over je grenzen gaan. Dat zorgt voor pijn en drama.
De werkelijkheid is ook dat je die pijn niet uit je leven kunt bannen. Er zullen altijd weer situaties opspelen waarin je die pijn voelt.
Als je echter weet waar die pijn vandaan komt, kun je leren dat te herkennen en te begrijpen en het te aanvaarden en te verdragen in plaats van er destructief mee om te gaan (door conflict te zoeken met jezelf of je omgeving, agressief of destructief te worden, in slachtofferschap vallen of middelen te misbruiken of een depressie of angsstoornis te ontwikkelen).
Ook kun je dmv therapie een beter zelfbeeld ontwikkelen waardoor je zekerder bent van jezelf en sterker op je benen staan. Anderen kunnen dan minder je grenzen overschrijden en je loopt eerder weg van ongezonde drama situaties.
Naja, als je het minder zweverig benadert dan wordt dit in meer concrete zelfhulpboeken ook besproken. Je zoekt de pijn op omdat het vertrouwd is. Kom je uit een onveilige thuissituatie, dan zal je je op latere leeftijd hoogstwaarschijnlijk ook aangetrokken voelen tot onbetrouwbare types (mannen in mijn geval). Of je zal onbewust veel drama willen omdat je dat gewend bent uit je jeugd.
Dat is precies wat Robin Norwood ook beschrijft in Als Hij Maar Gelukkig Is.
Voor mij houdt het steek in elk geval.
Je zoekt geen pijn op omdat het vertrouwd is. En je wilt niet (bewust of onbewust) veel drama. Dat wil niemand met een gezond verstand.
Het staat me tegen in deze theorie dat je min of meer actief zelf daarnaar op zoek zou gaan en het zelf zou veroorzaken of het zelfs zou willen. Dat is ook wat Tolle zegt: dat er een aparte entiteit van je is die baat heeft bij al die negativiteit en die het bewust opzoekt en er op leeft en op teert. Alsof er idd een soort duivel in je leeft die dit allemaal bewust zou veroorzaken en opzoeken.
De werkelijkheid is dat als je (meestal door iets in je jeugd en opvoedsituatie) op bepaalde vlakken tekort bent gekomen je gedrag en copingsmechanismen hebt die niet erg effectief zijn. Je hebt als het ware een achterstand in je ontwikkeling.
Door een laag zelfbeeld en onvoldoende goede voorbeelden ben je dan niet in staat om effectief met situaties en emoties om te gaan. Ook stel je onvoldoende grenzen en laat anderen over je grenzen gaan. Dat zorgt voor pijn en drama.
De werkelijkheid is ook dat je die pijn niet uit je leven kunt bannen. Er zullen altijd weer situaties opspelen waarin je die pijn voelt.
Als je echter weet waar die pijn vandaan komt, kun je leren dat te herkennen en te begrijpen en het te aanvaarden en te verdragen in plaats van er destructief mee om te gaan (door conflict te zoeken met jezelf of je omgeving, agressief of destructief te worden, in slachtofferschap vallen of middelen te misbruiken of een depressie of angsstoornis te ontwikkelen).
Ook kun je dmv therapie een beter zelfbeeld ontwikkelen waardoor je zekerder bent van jezelf en sterker op je benen staan. Anderen kunnen dan minder je grenzen overschrijden en je loopt eerder weg van ongezonde drama situaties.
dinsdag 28 februari 2017 om 23:10
Ik herkende mijzelf ook erg in het boek de nieuwe aarde. Ik ben er in de loop van de maanden in ieder geval een stuk minder ongelukkig door geworden.
Met name doordat ik de mechanismen zag waarmee de ene persoon de andere persoon (ik meestal) pijn doet en beide ego's/ pijnlichamen doordoor actief en gevoed werden. Ook de gepijnigde bleek er iets uit te halen en het elkaar pijn doen mede in stand te houden. Ik stop nu veel sneller met contacten waar dit in speelt.
Wat mij daarnaast geholpen heeft, is als je pijn ervaart, niet jezelf afleiden en er ook niet allerlei (nieuwe en oude) gedachten over gaan hebben, maar gewoon gaan zitten voor de emotie op zich. Voelen en blijven voelen tot het weg gaat.
En daarnaast je leven zo plezierig mogelijk maken, in de eerste plaats voor jezelf. Met positieve dingen bezig gaan en overkomt je iets negatiefs niet denken maar de emotie in je lijf voelen ipv in het hoofd.
Met name doordat ik de mechanismen zag waarmee de ene persoon de andere persoon (ik meestal) pijn doet en beide ego's/ pijnlichamen doordoor actief en gevoed werden. Ook de gepijnigde bleek er iets uit te halen en het elkaar pijn doen mede in stand te houden. Ik stop nu veel sneller met contacten waar dit in speelt.
Wat mij daarnaast geholpen heeft, is als je pijn ervaart, niet jezelf afleiden en er ook niet allerlei (nieuwe en oude) gedachten over gaan hebben, maar gewoon gaan zitten voor de emotie op zich. Voelen en blijven voelen tot het weg gaat.
En daarnaast je leven zo plezierig mogelijk maken, in de eerste plaats voor jezelf. Met positieve dingen bezig gaan en overkomt je iets negatiefs niet denken maar de emotie in je lijf voelen ipv in het hoofd.
woensdag 1 maart 2017 om 09:04
quote:Cateautje schreef op 28 februari 2017 @ 21:49:
[...]
Als jij altijd energie moet steken in hetgeen je denkt, dan ben je een uitzondering. De meeste mensen hebben die denkstem en zijn er van overtuigd dat het hun eigen gedachten zijn.
Ik heb die stem ook niet, daar heb ik me al 30 jaar geleden van verlost, maar kan me nog wel herinneren dat het me heel erg tegenstond om geen rust en stilte in mijn hoofd te hebben, daarom heb ik er ook iets aan gedaan.
Ik hoef er ook geen energie in te steken. Ik denk gewoon. Maar niet dwingend of met een stem.
Ik heb wel periodes waarin het slechter met me gaat. Dan krijg ik wel dwang gedachten en angst aanvallen. Maar dan gaat er echt iets niet goed.
Maar dan nog, ook een 'denkstem' is toch je eigen gedachten? Vind het zo raar om dat als 'niet je eigen' te zien. Dat neigt erg naar psychotische stemmen horen. En dat hebben gelukkig maar relatief weinig mensen. Zeker niet bijna iedereen.
[...]
Als jij altijd energie moet steken in hetgeen je denkt, dan ben je een uitzondering. De meeste mensen hebben die denkstem en zijn er van overtuigd dat het hun eigen gedachten zijn.
Ik heb die stem ook niet, daar heb ik me al 30 jaar geleden van verlost, maar kan me nog wel herinneren dat het me heel erg tegenstond om geen rust en stilte in mijn hoofd te hebben, daarom heb ik er ook iets aan gedaan.
Ik hoef er ook geen energie in te steken. Ik denk gewoon. Maar niet dwingend of met een stem.
Ik heb wel periodes waarin het slechter met me gaat. Dan krijg ik wel dwang gedachten en angst aanvallen. Maar dan gaat er echt iets niet goed.
Maar dan nog, ook een 'denkstem' is toch je eigen gedachten? Vind het zo raar om dat als 'niet je eigen' te zien. Dat neigt erg naar psychotische stemmen horen. En dat hebben gelukkig maar relatief weinig mensen. Zeker niet bijna iedereen.
woensdag 1 maart 2017 om 09:27
Tolle grossiert in zelfbedachte concepten die hij als feit presenteert. Ik heb hem laatst eens opgezet als luisterboek. In plaats van rustig en slaperig, werd ik zwaar geïrriteerd. Ik begon me vreselijk op te winden over de bak aan nep-feiten en drogredenen die hij uitbraakt. Het klinkt allemaal erg interessant als je niet goed oplet. Maar het is gewoon pure manipulatie.
.
woensdag 1 maart 2017 om 09:29
Ik ben toevallig het boek nu aan het lezen (De kracht van het nu) en herken er wel wat punten van. Sommige stukjes neem ik met een korreltje zout, maar dat kan ik je altijd wel aanraden. Ik had gisteravond met mijn vriend een gesprek over dat ik alles wat ik lees wel begrijp, maar dat het niet aan lijkt te komen. Oftewel, er verandert niks. Dit heb ik ook met een ander boek gehad en bepaalde oefeningen. We zijn toen tot de conclusie gekomen dat je natuurlijk niet ''verlicht'' (of hoe je het ook wilt noemen) kan raken door alleen iets te lezen, je moet het concreet maken. Er zijn zo veel dingen waar jij op dit moment ontevreden over bent en die je wilt veranderen, maar heb je al nagedacht over hoe je die gaat veranderen? Hoe kan je dat doen wanneer er zoveel punten tegelijk in je hoofd rond dwarrelen?
Wat ik nu in ieder geval ga doen is wanneer ik iets lees (in welk boek dan ook, of op internet) dat ik herken, dat ik het opschrijf met een actiepunt erbij. Dus hoe kan je bijv minder piekeren concreet maken, hoe ga je dat aanpakken? Of je mee laten slepen door je emoties, als dat gebeurt, wat ga je dan proberen te doen zodat dat niet gebeurt?
Ik denk dat je er meer moeite voor moet doen dan alleen een boek lezen, lezen zorgt meer kennis maar dat moet je ook nog zien toe te passen. Anders zit die kennis wel in je hoofd maar kan je er nog niks mee. Je zou ook elke dag een korte meditatie kunnen doen, een geleide. Je hebt op youtube best veel fijne kanalen (Sanny zoekt geluk heeft ook een paar video's) die je kunnen helpen met meditaties. Als je die geleide genoeg hebt gedaan, kan je het zelf gaan overnemen. Elke dag 10 minuutjes is al een mooi begin om met het nu bezig te zijn, zowel met hoe je je nu voelt als wat er nu in je omgaat, etc.
Wat ik nu in ieder geval ga doen is wanneer ik iets lees (in welk boek dan ook, of op internet) dat ik herken, dat ik het opschrijf met een actiepunt erbij. Dus hoe kan je bijv minder piekeren concreet maken, hoe ga je dat aanpakken? Of je mee laten slepen door je emoties, als dat gebeurt, wat ga je dan proberen te doen zodat dat niet gebeurt?
Ik denk dat je er meer moeite voor moet doen dan alleen een boek lezen, lezen zorgt meer kennis maar dat moet je ook nog zien toe te passen. Anders zit die kennis wel in je hoofd maar kan je er nog niks mee. Je zou ook elke dag een korte meditatie kunnen doen, een geleide. Je hebt op youtube best veel fijne kanalen (Sanny zoekt geluk heeft ook een paar video's) die je kunnen helpen met meditaties. Als je die geleide genoeg hebt gedaan, kan je het zelf gaan overnemen. Elke dag 10 minuutjes is al een mooi begin om met het nu bezig te zijn, zowel met hoe je je nu voelt als wat er nu in je omgaat, etc.
''Then let amorous kisses dwell
On our lips, begin and tell
A Thousand, and a Hundred, score
an Hundred, and a Thousand more''
On our lips, begin and tell
A Thousand, and a Hundred, score
an Hundred, and a Thousand more''
woensdag 1 maart 2017 om 10:16
quote:Saz schreef op 01 maart 2017 @ 09:04:
[...]
Ik hoef er ook geen energie in te steken. Ik denk gewoon. Maar niet dwingend of met een stem.
Ik heb wel periodes waarin het slechter met me gaat. Dan krijg ik wel dwang gedachten en angst aanvallen. Maar dan gaat er echt iets niet goed.
Maar dan nog, ook een 'denkstem' is toch je eigen gedachten? Vind het zo raar om dat als 'niet je eigen' te zien. Dat neigt erg naar psychotische stemmen horen. En dat hebben gelukkig maar relatief weinig mensen. Zeker niet bijna iedereen.
Mensen zonder ego moeten wel energie steken in het denken, dat gaat dan niet vanzelf en als er niets gedacht wordt, dan is het stil en komt er niets, al zeker geen gepieker of dwanggedachten. Het feit dat piekeren niet stop te zetten is bewijst al dat er iets is dat niet in het hoofd thuishoort.
Jammer dat je dat op de hoop van de psychiatrie gooit.
[...]
Ik hoef er ook geen energie in te steken. Ik denk gewoon. Maar niet dwingend of met een stem.
Ik heb wel periodes waarin het slechter met me gaat. Dan krijg ik wel dwang gedachten en angst aanvallen. Maar dan gaat er echt iets niet goed.
Maar dan nog, ook een 'denkstem' is toch je eigen gedachten? Vind het zo raar om dat als 'niet je eigen' te zien. Dat neigt erg naar psychotische stemmen horen. En dat hebben gelukkig maar relatief weinig mensen. Zeker niet bijna iedereen.
Mensen zonder ego moeten wel energie steken in het denken, dat gaat dan niet vanzelf en als er niets gedacht wordt, dan is het stil en komt er niets, al zeker geen gepieker of dwanggedachten. Het feit dat piekeren niet stop te zetten is bewijst al dat er iets is dat niet in het hoofd thuishoort.
Jammer dat je dat op de hoop van de psychiatrie gooit.
woensdag 1 maart 2017 om 10:21
quote:Cateautje schreef op 01 maart 2017 @ 10:16:
[...]
Mensen zonder ego moeten wel energie steken in het denken, dat gaat dan niet vanzelf en als er niets gedacht wordt, dan is het stil en komt er niets, al zeker geen gepieker of dwanggedachten. Het feit dat piekeren niet stop te zetten is bewijst al dat er iets is dat niet in het hoofd thuishoort.
.
??
Mensen zonder ego ??
Mensen die 'niks' denken ??
Piekeren bewijst dat er 'iets' niet in je hoofd thuishoort?
Dat soort kul bedoel ik dus.
[...]
Mensen zonder ego moeten wel energie steken in het denken, dat gaat dan niet vanzelf en als er niets gedacht wordt, dan is het stil en komt er niets, al zeker geen gepieker of dwanggedachten. Het feit dat piekeren niet stop te zetten is bewijst al dat er iets is dat niet in het hoofd thuishoort.
.
??
Mensen zonder ego ??
Mensen die 'niks' denken ??
Piekeren bewijst dat er 'iets' niet in je hoofd thuishoort?
Dat soort kul bedoel ik dus.
.
woensdag 1 maart 2017 om 10:32
quote:impala schreef op 01 maart 2017 @ 09:27:
Tolle grossiert in zelfbedachte concepten die hij als feit presenteert. Ik heb hem laatst eens opgezet als luisterboek. In plaats van rustig en slaperig, werd ik zwaar geïrriteerd. Ik begon me vreselijk op te winden over de bak aan nep-feiten en drogredenen die hij uitbraakt. Het klinkt allemaal erg interessant als je niet goed oplet. Maar het is gewoon pure manipulatie.gebakken lucht. er is ook een boek geschreven over mensen die gek worden omdat ze zo op zoek zijn naar verlichting maar het nooit zullen vinden
Tolle grossiert in zelfbedachte concepten die hij als feit presenteert. Ik heb hem laatst eens opgezet als luisterboek. In plaats van rustig en slaperig, werd ik zwaar geïrriteerd. Ik begon me vreselijk op te winden over de bak aan nep-feiten en drogredenen die hij uitbraakt. Het klinkt allemaal erg interessant als je niet goed oplet. Maar het is gewoon pure manipulatie.gebakken lucht. er is ook een boek geschreven over mensen die gek worden omdat ze zo op zoek zijn naar verlichting maar het nooit zullen vinden
