Psyche
alle pijlers
Een etiketje: voordelen en nadelen
maandag 29 januari 2018 om 17:11
Ik ben een tijdje al onder behandeling van huisarts en psycholoog (medicatie en gewoon gesprekstherapie) en nu is door beide geopperd dat een aantal testen misschien wel nuttig is.
Ik zie er het nut niet meteen van in, maar dat hoeft natuurlijk niet te zeggen dat dat er niet is. Ik snap dat het voor de verzekering uit kan maken, maar aangezien ik niets krijg vergoed en ook geen GGZ trajecten (of hoe dat ook precies heet, sorry, niet veel kaas van gegeten) valt dat voordeel al weg.
Ik schrijf niet al te graag over mijn problematiek, dus ik houd het een beetje vaag mbt welke testen dan (al is het met name om een stempel te verkrijgen).
Ook heb ik angst voor het idee echt geregistreerd te zijn als iemand met een stoornis. En heel eerlijk ben ik ook sceptisch tov de meet methoden, ik bedoel het is voor mij te arbitrair (en ja ik geloof meten dat die vragen lijsten met zorg zijn samen gesteld, echt hoor, maar een consensus is voor mij niet gelijk aan een wetenschappelijk methode << je ziet al, ik ben een moeilijke).
Wat is voor jou het voordeel of het nadeel geweest? En vind je dat iedereen baat heeft bij stempel, of zijn er uitzonderingen?
tl;dr: meningen gevraagd mbt vast stellen diagnose ja/nee
Ik zie er het nut niet meteen van in, maar dat hoeft natuurlijk niet te zeggen dat dat er niet is. Ik snap dat het voor de verzekering uit kan maken, maar aangezien ik niets krijg vergoed en ook geen GGZ trajecten (of hoe dat ook precies heet, sorry, niet veel kaas van gegeten) valt dat voordeel al weg.
Ik schrijf niet al te graag over mijn problematiek, dus ik houd het een beetje vaag mbt welke testen dan (al is het met name om een stempel te verkrijgen).
Ook heb ik angst voor het idee echt geregistreerd te zijn als iemand met een stoornis. En heel eerlijk ben ik ook sceptisch tov de meet methoden, ik bedoel het is voor mij te arbitrair (en ja ik geloof meten dat die vragen lijsten met zorg zijn samen gesteld, echt hoor, maar een consensus is voor mij niet gelijk aan een wetenschappelijk methode << je ziet al, ik ben een moeilijke).
Wat is voor jou het voordeel of het nadeel geweest? En vind je dat iedereen baat heeft bij stempel, of zijn er uitzonderingen?
tl;dr: meningen gevraagd mbt vast stellen diagnose ja/nee
maandag 29 januari 2018 om 18:47
Ah dat is wel fijn idd. Had je vroeger nooit vermoeden van autisme? Of hadden je ouders dat ook niet?redbulletje schreef: ↑29-01-2018 18:42M'n WIA uitkering is verlengd.
Een eenpersoonskamer in het ziekenhuis toen ik 'n operatie liet doen.
Meer begrip voor me.
Met mijn psych praat ik ook voornamelijk, maar nu met autisme als nieuw uitgangspunt kom ik samen met hem tot nieuwe inzichten over dingen uit mijn verleden en heden.
Er is wel 'n max aan aantal behandelminuten per dossier, maar mijn dossier is opnieuw aangevraagd met 'n andere diagnose (eerste dossier stond op depressie) dus ik kan weer even vooruit. In elk geval altijd beter dan helemaal niets vergoed krijgen.
maandag 29 januari 2018 om 18:49
Nee, niemand had dat vermoeden bij mij. Was te goed in social masking blijkbaar. Maar nu ik vast liep en dit naar voren is gekomen vallen wel 'n hoop puzzelstukjes op z'n plek.strikjemetstippels schreef: ↑29-01-2018 18:47Ah dat is wel fijn idd. Had je vroeger nooit vermoeden van autisme? Of hadden je ouders dat ook niet?
maandag 29 januari 2018 om 18:50
Ik heb zelf onlangs via de huisarts een doorverwijzing gekregen voor de GGZ. Aan de huisarts heb ik verteld dat ik naar de GGZ wilde, omdat ik steeds zo somber en neerslachtig ben. Bij de GGZ mij aangemeld en zij hebben na een serie intake-gesprekken een diagnose gesteld (die met mij is besproken alvorens deze definitief te maken) om te kunnen bepalen voor welke therapie ik daarmee in aanmerking kom. Tegelijkertijd doen zij nog een keer onderzoek naar wat er nog meer zou kunnen spelen. (Naast autisme wordt er ADD vermoed.)Lucifermiauww schreef: ↑29-01-2018 17:37Je hebt geen diagnose nodig voor een verwijzing naar de GGZ, vaak word die pas later gesteld.
Wel een vermoeden waarop de HA of een andere behandelaar een verwijzing op uit schrijft.
De therapie waarvoor ik nu op de wachtlijst sta, is bedoeld om patronen die ik mijzelf heb aangeleerd te veranderen in nieuwe patronen die mij niet belemmeren, maar helpen.
maandag 29 januari 2018 om 18:50
Je rijbewijs zal ooit wel eens verlengd moeten worden. En dan moet je dus zo'n gezondheidsverklaring inleveren en krijg je een gesprekje.strikjemetstippels schreef: ↑29-01-2018 18:46Gelijk heb je. Ik heb sowieso mijn rijbewijs al tijden en ik huur sowieso dus wat dat betreft geen zorgen lijkt me. Als ik niet had kunnen rijden had ik mijn examen ook niet gehaald lijkt me.
maandag 29 januari 2018 om 18:54
Dat ja. Ik weet al heel lang dat ik de diagnose 'autist' heb, maar ik heb dit nooit verteld op mijn werk. Wél kan ik op mijn werk aangeven dat ik uit ervaring weet dat ik beter gedij op [vul maar in] of dat ik niet zo goed ben in [vul maar in]. Dat is gewoon zelfkennis. Uiteraard moet het wel passen bij de functie en de eisen die daaraan worden gesteld, anders zou ik niet op de goede plek zitten.viva-amber schreef: ↑29-01-2018 17:48Dat men meer structuur in het werk moet aan brengen of dat je slecht kunt omgaan met strakke deadlines of agressie betekent nog niet dat je ook je aandoening of stoornis erbij moet vertellen.[...]
Ik vertel bewust niet op mijn werk over mijn diagnose, omdat ik geen zin heb in alle vooroordelen die mensen automatisch hebben bij de diagnose. Ik wil niet dat men mij, zodra het tegen mocht zitten, ineens gaat behandelen/benaderen met die vooroordelen en/of stigmatisering.
maandag 29 januari 2018 om 18:54
Ik heb mijn rijbewijs afgelopen november nog verlengd, daar werd helemaal niet naar mijn gezondheid gevraagd. Overigens belemmert mijn diagnose mijn rijvaardigheid totaal niet. Ik rij zelfs al meer dan 30 jaar schadevrij.
maandag 29 januari 2018 om 18:56
Ja ze vermoeden dus bij mij ook autisme. Ik weet niet of dat correct is hoor, kan me wel iets bij voor stellen daar niet van. Wel interessant is dat vrouwen kennelijk idd goed zijn in social masking en het daar om veel minder op valt dan bij mannen. En mensen hebben maar een aantal basis emoties dus door observatie kom je erg ver om in te schatten hoe iemand zich voelt. Dat kenmerk herken ik dus totaal niet, dat inleving moeilijk is (al kan ik dat niet emotioneel of zo maar ik kan zo veel emotioneel niet en verstandelijk wel, dus wat dat betreft weet ik niet of het een argument voor is).redbulletje schreef: ↑29-01-2018 18:49Nee, niemand had dat vermoeden bij mij. Was te goed in social masking blijkbaar. Maar nu ik vast liep en dit naar voren is gekomen vallen wel 'n hoop puzzelstukjes op z'n plek.
maandag 29 januari 2018 om 18:56
Mocht de UWV me ooit dwingen terug te gaan solliciteren, zal ik vanaf moment één open zijn over mijn autisme, want ik ben juist vastgelopen op de kantoortuin.Case-je schreef: ↑29-01-2018 18:54Dat ja. Ik weet al heel lang dat ik de diagnose 'autist' heb, maar ik heb dit nooit verteld op mijn werk. Wél kan ik op mijn werk aangeven dat ik uit ervaring weet dat ik beter gedij op [vul maar in] of dat ik niet zo goed ben in [vul maar in]. Dat is gewoon zelfkennis. Uiteraard moet het wel passen bij de functie en de eisen die daaraan worden gesteld, anders zou ik niet op de goede plek zitten.
Ik vertel bewust niet op mijn werk over mijn diagnose, omdat ik geen zin heb in alle vooroordelen die mensen automatisch hebben bij de diagnose. Ik wil niet dat men mij, zodra het tegen mocht zitten, ineens gaat behandelen/benaderen met die vooroordelen en/of stigmatisering.
maandag 29 januari 2018 om 18:57
Ik ken veel mensen met autisme in mijn dagelijks leven. Iedereen gaat hier anders mee om. Ik zelf vind dat ik autist ben. Het is namelijk een structureel andere aanleg dan mensen die geen autistisch brein hebben.LizBakker schreef: ↑29-01-2018 17:56Ja, dat is misschien ook wel weer zo. Maar voor mij zit het verschil erin dat je het eerst over de persoon hebt en dan pas over de aandoening. Je hoopt toch niet dat anderen je omschrijven als “die ene met kanker, die ene van die psychose, of die autist”. Als persoon heb je een ziekte, niet andersom.
Maar misschien bedoelen we min of meer hetzelfde hoor.
Maar als een ander met autisme zich beter voelt door te zeggen dat diegene autisme heeft en geen autist is, mij best. Het komt uiteindelijk op hetzelfde neer in de praktijk.
maandag 29 januari 2018 om 18:57
Of het je rijvaardigheid beïnvloedt, boeit ze helemaal niks. Zodra je de vraag of je psychologische hulp hebt gehad met "ja" moet beantwoorden, mag je die mallemolen door.redbulletje schreef: ↑29-01-2018 18:54Ik heb mijn rijbewijs afgelopen november nog verlengd, daar werd helemaal niet naar mijn gezondheid gevraagd. Overigens belemmert mijn diagnose mijn rijvaardigheid totaal niet. Ik rij zelfs al meer dan 30 jaar schadevrij.
maandag 29 januari 2018 om 18:59
Ik heb uberhaupt geen vragen moeten beantwoorden. Ik heb mijn oude rijbewijs afgegeven en 'n nieuwe gekregen (tegen betaling)
maandag 29 januari 2018 om 19:01
Dit. Ik ben gewoon met oude rijbewijs een nieuwe gaan halen.redbulletje schreef: ↑29-01-2018 18:54Ik heb mijn rijbewijs afgelopen november nog verlengd, daar werd helemaal niet naar mijn gezondheid gevraagd. Overigens belemmert mijn diagnose mijn rijvaardigheid totaal niet. Ik rij zelfs al meer dan 30 jaar schadevrij.
Alleen als je nog geen rijbewijs hebt en je gaat afrijden komt er een vragenformulier en misschien een gesprek als het bepaalde aandoeningen zijn. Maar ook niet bij elke aandoening.
Bij de levensverzekering afsluiten wist ik ook niet wat er mis was bij afsluiten. En was er dus nog geen diagnose. Wel therapie.
Ik zit me ook af te vragen welke vraagstelling ze precies gebruikten voor de gezondheid.... ik heb wel ingevuld dat ik een keizersnede had gehad maar verder niks. Vraag me af of dat relevant is of ernstige consequenties kan hebben als je wel een echte diagnose hebt als je die aanvraag doet en je weet het wel al.
Er zijn namelijk zat mensen die therapie of coaching enz volgen en geen 'diagnose' hebben en wel huizen kopen.
anoniem_194147 wijzigde dit bericht op 29-01-2018 19:04
8.49% gewijzigd
maandag 29 januari 2018 om 19:03
Duh, daar moet je ook zelf achteraan. Of niet natuurlijk, dan kost het je ook niets. Maar ik weet niet hoe het dan zit met als er een ongeluk gebeurt en er blijkt dat je een gezondheidsverklaring had moeten hebben. Een vriendin van me heeft al 2 keer zo'n onzingesprekje van 10 minuten met het CBR gehad en het slaat nergens op want ze rijdt prima en is verstandig zat. Maar omdat ze heel wat jaren geleden een depressie heeft gehad, vindt het CBR dat dat moet.redbulletje schreef: ↑29-01-2018 18:59Ik heb uberhaupt geen vragen moeten beantwoorden. Ik heb mijn oude rijbewijs afgegeven en 'n nieuwe gekregen (tegen betaling)
maandag 29 januari 2018 om 19:05
Zo te lezen in die link geldt dat alleen voor mensen die hun examen nog moeten doen. Niet voor mensen die al 30 jaar hun rijbewijs hebben.kintsugi schreef: ↑29-01-2018 19:03Duh, daar moet je ook zelf achteraan. Of niet natuurlijk, dan kost het je ook niets. Maar ik weet niet hoe het dan zit met als er een ongeluk gebeurt en er blijkt dat je een gezondheidsverklaring had moeten hebben. Een vriendin van me heeft al 2 keer zo'n onzingesprekje van 10 minuten met het CBR gehad en het slaat nergens op want ze rijdt prima en is verstandig zat. Maar omdat ze heel wat jaren geleden een depressie heeft gehad, vindt het CBR dat dat moet.
maandag 29 januari 2018 om 19:07
Qua basis ggz is er inderdaad een maximum aantal minuten per jaar. Voor specialistische ggz gaat dit niet op. Je huisarts zal je afhankelijk van de ingeschatte ernst ergens voor aanmelden en de ggz organisatie kijkt er zelf ook naar.strikjemetstippels schreef: ↑29-01-2018 18:36Maar is dat niet zo dat je maar beperkt aantal behandelingen krijgt?
Welke voordelen heeft het jou op geleverd?
maandag 29 januari 2018 om 19:08
Bij verzekeringen kijken ze vooral of jij met een diagnose in een risico-groep valt en hogere kans hebt dat je gebruik moet maken van de verzekering.
Ik ben ooit afgewezen vanwege een eetstoornis want statistisch gezien had ik kans eerder te overlijden dan gemiddeld. Na flink wat praten hebben ze me toch geaccepteerd tegen een hogere premie.
Ik ben ooit afgewezen vanwege een eetstoornis want statistisch gezien had ik kans eerder te overlijden dan gemiddeld. Na flink wat praten hebben ze me toch geaccepteerd tegen een hogere premie.
maandag 29 januari 2018 om 19:09
Oh, wat liggen we dubbel zeg!
To, jij bent degene die bepaalt hoe er naar je gekeken wordt, en of je het verteld of niet. Soms geeft het jezelf meer rust als je weet wat je hebt.
maandag 29 januari 2018 om 19:09
Mooi geschreven en ik kan me daar prima in vinden.Ghettonoom schreef: ↑29-01-2018 18:26Je scepticisme is goed vind ik. De benaming voor een stoornis is gebaseerd op beperkt wetenschappelijk onderzoek met heel veel open vragen eraan vast. Echter helpt de benaming van een bepaalde stoornis wetenschappers en in dit geval psychiaters en psychologen een beter inzicht te krijgen op de problematiek die zich in iemand afspeelt. Zo kun je makkelijker herkenbare patronen terug vinden. Dit doen ze dus ook met behulp van een vragen lijst vast te stellen.
Eigenlijk als je diep in de methodiek van de wetenschap zou gaan dan is het geven van een benaming voor een of andere stoornis eigenlijk onwetend. We weten zo weinig over het brein en hoe het allemaal in elkaar zit dat we het op dit moment een naam geven voor simplificatie in het communiceren met elkaar. Daarnaast komt er nog nogal wiskunde bij spelen die het statistisch vaststelt wanneer iets nou een stoornis heeft of niet. Maar deze statistische analyse met onze hedendaagse gereedschap heeft tot nu toe nooit een absoluut antwoord kunnen geven en het enige consensus dat er hedendaags gecreert zou kunnen worden is dat we het niet zeker weten of het klopt.
Daarnaast blijken onderzoekers in de psychologie veel statistische en wiskundige fouten te maken in hun onderzoeken. Laat staan dan psychologen zelf, vandaar dat je dit ook niet zo snel te horen zou krijgen van een psycholoog en de filosofie achter de wiskundige methodiek van het benamen van een stoornis zou ik dan dus denken.
Ik zou me dan dus niet zo druk maken om de 'stempel' te krijgen van een of andere stoornis. Het helpt puur om makkelijker inzicht te creëren hoe het probleem is ontstaan en hoe het aangepakt zou kunnen worden. Daarnaast heb ik er een stuk of 5 stoornissen haha en het boeit me echt niet ook niet wat er andere over denken, ik maak er zelf altijd grapjes over over mijn eigen stoornissen.
Mocht je ergens verder scepticisme op hebben of ergens niet mee eens zijn dan hoor ik dat graag!
Bovendien zijn de vragenlijsten en onderzoeken eigenlijk niet geschikt als je een beetje begrijpt waarom welke vragen gesteld worden. Je kunt een hoop zelf beïnvloeden richting een bepaalde diagnose.
Er is op mijn werk echt niemand die ook maar een vermoeden heeft van mijn autisme. Als ik het zou noemen, zouden ze me niet geloven. Ik doe werk dat geacht wordt niet door een autist gedaan te kunnen worden.
Mijn depressie is niet het gevolg van autisme, maar van oude patronen die ik heb ontwikkeld in de eerste tientallen jaren van mijn leven. Door mijn autisme en verstand heb ik die jaren overleefd doordat ik goede overlevingsstrategieën heb ontwikkeld. Maar nu hoef ik niet meer in de overlevingsstand en ik weet niet hoe dat moet, 'gewoon' leven.
maandag 29 januari 2018 om 19:12
Misschien heb je er minder moeite mee als je bedenkt wat het doel is van ergens onderzoek naar (laten) doen en op grond daarvan de diagnose die mogelijk gesteld wordt namelijk: inzicht, begrip en handvaten om beter te leren omgaan met wat voor jouzelf lastig is.
Welke naam daar dan ook aan gegeven wordt is helemaal niet meer van belang en ook niet wat je ermee doet, zolang je er maar iets aan hebt.
Wat wel is doorgeslagen is dat er aan alle verschillende diagnoses vervolgens kenmerken gehangen worden door buitenstaanders op grond van lijstjes die overal op internet te vinden zijn. Dat leidt soms tot ongelofelijke kortzichtigheid: een jong meisje dat afgewezen wordt voor een opleiding in de zorg puur en alleen vanwege de autisme diagnose, het gebeurt en dat vind ik heel erg.
Ook vind ik het van de zotte dat iemand niet in staat zou zijn om te leren autorijden op grond van een diagnose omdat dat zogezegd niet zou kunnen door concentratieproblemen.
Het is de omgekeerde wereld als je met een diagnose aan iedereen zou moeten doorgeven, uitleggen en verantwoorden wat er met jou aan de hand is. Onzin. Alleen in de situaties waarin het wel van belang is om de juiste zorg te krijgen of hulp.
Als je denkt dat je met de hele wereld zou moeten delen dat jij die en die diagnose hebt gekregen, ja dan wordt het wel een stempel op je voorhoofd.
Dus blijf bij het doel: ergens beter mee om kunnen gaan. Meer dan dat is het niet.
Welke naam daar dan ook aan gegeven wordt is helemaal niet meer van belang en ook niet wat je ermee doet, zolang je er maar iets aan hebt.
Wat wel is doorgeslagen is dat er aan alle verschillende diagnoses vervolgens kenmerken gehangen worden door buitenstaanders op grond van lijstjes die overal op internet te vinden zijn. Dat leidt soms tot ongelofelijke kortzichtigheid: een jong meisje dat afgewezen wordt voor een opleiding in de zorg puur en alleen vanwege de autisme diagnose, het gebeurt en dat vind ik heel erg.
Ook vind ik het van de zotte dat iemand niet in staat zou zijn om te leren autorijden op grond van een diagnose omdat dat zogezegd niet zou kunnen door concentratieproblemen.
Het is de omgekeerde wereld als je met een diagnose aan iedereen zou moeten doorgeven, uitleggen en verantwoorden wat er met jou aan de hand is. Onzin. Alleen in de situaties waarin het wel van belang is om de juiste zorg te krijgen of hulp.
Als je denkt dat je met de hele wereld zou moeten delen dat jij die en die diagnose hebt gekregen, ja dan wordt het wel een stempel op je voorhoofd.
Dus blijf bij het doel: ergens beter mee om kunnen gaan. Meer dan dat is het niet.
anoniem_356413 wijzigde dit bericht op 29-01-2018 19:13
0.03% gewijzigd
maandag 29 januari 2018 om 19:13
Mijn ervaring is dat het echt zelden over de diagnose gaat. Maar misschien heeft dat te maken met weinig kennis over autisme bij hulpverleners, bovendien vrouw met autisme en inmiddels tegen de 50 zijn. (Ik heb niet zo'n hoge pet op van hulpverlening i.c.m. autisme. Dat is nog zo'n groot onontgonnen gebied. En hoe meer er ontgonnen wordt, hoe minder men ervan lijkt te begrijpenstrikjemetstippels schreef: ↑29-01-2018 18:35[...]
De therapie die ik nu heb is eigenlijk gewoon praten. Op zich zie ik het niet zo veranderen als er een diagnose komt, of wel natuurlijk. Ik heb een aantal zaken waar ik het over zou willen hebben na een jaar dat te hebben verzwegen, dingen uit het verleden. Maar ik ben wel wat bang dat stel er komt een diagnose, dat het enkel nog over die diagnose zou gaan. Misschien allemaal ongegrond maar ja, ik denk er wel aan.
)
maandag 29 januari 2018 om 19:15
Natuurlijk kom je met observaties ver, maar kan je ook de waarde van die emotie inschalen? Als iemand huilt, dan is die persoon verdrietig, maar in welke mate? Die inschaling is best belangrijk. En waarnemen is niet hetzelfde als inleven. Je kan best wel wat maskeren, maar lang niet alles en volgens mij is het gedrag van iemand die inlevend doet heel anders dan van iemand die inlevend is. Er zit bij de eerste waarschijnlijk een vertraging.strikjemetstippels schreef: ↑29-01-2018 18:56Ja ze vermoeden dus bij mij ook autisme. Ik weet niet of dat correct is hoor, kan me wel iets bij voor stellen daar niet van. Wel interessant is dat vrouwen kennelijk idd goed zijn in social masking en het daar om veel minder op valt dan bij mannen. En mensen hebben maar een aantal basis emoties dus door observatie kom je erg ver om in te schatten hoe iemand zich voelt. Dat kenmerk herken ik dus totaal niet, dat inleving moeilijk is (al kan ik dat niet emotioneel of zo maar ik kan zo veel emotioneel niet en verstandelijk wel, dus wat dat betreft weet ik niet of het een argument voor is).
maandag 29 januari 2018 om 19:15
Wat niet beinvloedbaar is zijn de antwoorden van je ouders over hoe je was als baby/peuter. Daar heb je zelf tenslotte geen herinneringen aan en dat maakt duidelijk of je als autist geboren bent of dat je een of andere andere stoornis hebt.Case-je schreef: ↑29-01-2018 19:09Mooi geschreven en ik kan me daar prima in vinden.
Bovendien zijn de vragenlijsten en onderzoeken eigenlijk niet geschikt als je een beetje begrijpt waarom welke vragen gesteld worden. Je kunt een hoop zelf beïnvloeden richting een bepaalde diagnose.
Er is op mijn werk echt niemand die ook maar een vermoeden heeft van mijn autisme. Als ik het zou noemen, zouden ze me niet geloven. Ik doe werk dat geacht wordt niet door een autist gedaan te kunnen worden.
Mijn depressie is niet het gevolg van autisme, maar van oude patronen die ik heb ontwikkeld in de eerste tientallen jaren van mijn leven. Door mijn autisme en verstand heb ik die jaren overleefd doordat ik goede overlevingsstrategieën heb ontwikkeld. Maar nu hoef ik niet meer in de overlevingsstand en ik weet niet hoe dat moet, 'gewoon' leven.
Ik had ook goede overlevingsstrategieen, maar dat eindigde 2 jaar geleden door samenloop van een hoop andere ellende in 'n stevige depressie/burnout. Ik ben nu gewoon in staking wat participatie betreft. Ik heb altijd een hekel gehad aan de verplichte maatschappelijke participatie van school tot werk. Nu doe ik niets en daar voel ik me 'n stuk beter bij. Geen idee hoelang ik dat vol kan houden uiteraard, de UWV kan natuurlijk wel 'ns roet in 't eten gaan gooien.
maandag 29 januari 2018 om 19:16
Zo zie ik dat ook. Ik gebruik geen medicatie. Ik zie geen reden om het CBR hierover iets te melden.strikjemetstippels schreef: ↑29-01-2018 18:46Gelijk heb je. Ik heb sowieso mijn rijbewijs al tijden en ik huur sowieso dus wat dat betreft geen zorgen lijkt me. Als ik niet had kunnen rijden had ik mijn examen ook niet gehaald lijkt me.
