Psyche
alle pijlers
Een leven zonder kinderen
vrijdag 10 mei 2019 om 16:08
Met Moederdag in zicht heb ik eindelijk besloten om een topic aan te maken over het onderwerp dat mij dagelijks bezighoudt. Dat is ook de reden dat ik het in de pijler Psyche heb gezet.
Ik ben een veertiger en ik worstel al een tijdje met het feit dat ik afscheid heb moeten nemen van de kinderwens, die ik van jongs af aan had. Het is me nog niet echt gelukt om in het reine te komen met het feit dat ik geen moeder ben en ook nooit zal worden. Naast het verdriet en de boosheid die me bij vlagen overvalt, vind ik het ontzettend moeilijk om te verdragen dat mijn leven er anders uitziet en zal blijven zien dan ik altijd heb gedacht.
Wat mij nog eens extra verdrietig maakt is dat ik me vaak buitengesloten voel, omdat ik qua belevingswereld nog maar weinig aansluiting ervaar met vriendinnen, kennissen en collega's die wel kinderen hebben.
Eigenlijk hoop ik dat er forumgenoten zijn die hun ervaringen willen delen; hoe ga je om/ben je omgegaan met het (opnieuw) vormgeven van je leven, hoe ga je om met de omgeving, tegen welke problemen loop je aan en wat heeft het niet hebben van kinderen je gebracht?
Ik ben een veertiger en ik worstel al een tijdje met het feit dat ik afscheid heb moeten nemen van de kinderwens, die ik van jongs af aan had. Het is me nog niet echt gelukt om in het reine te komen met het feit dat ik geen moeder ben en ook nooit zal worden. Naast het verdriet en de boosheid die me bij vlagen overvalt, vind ik het ontzettend moeilijk om te verdragen dat mijn leven er anders uitziet en zal blijven zien dan ik altijd heb gedacht.
Wat mij nog eens extra verdrietig maakt is dat ik me vaak buitengesloten voel, omdat ik qua belevingswereld nog maar weinig aansluiting ervaar met vriendinnen, kennissen en collega's die wel kinderen hebben.
Eigenlijk hoop ik dat er forumgenoten zijn die hun ervaringen willen delen; hoe ga je om/ben je omgegaan met het (opnieuw) vormgeven van je leven, hoe ga je om met de omgeving, tegen welke problemen loop je aan en wat heeft het niet hebben van kinderen je gebracht?
vrijdag 10 mei 2019 om 19:38
Eerlijk gezegd ben ik wel benieuwd naar de reden. En dat adoptie geen optie is begrijp ik nog, vanwege de regels en de nieuwe onderzoeken waaruit blijkt dat het voor veel kinderen geen oplossing is. (met name buitenlandse adoptie)Foutmelding schreef: ↑10-05-2019 17:07Dank je wel. Ik begrijp overigens wel een beetje dat er "alternatieven" worden genoemd voor het krijgen/hebben van kinderen, omdat ik aangaf benieuwd te zijn naar hoe andere kinderloze forumleden hun leven vormgeven. Sommigen denken dan wellicht direct aan adoptie of pleegzorg. Ik denk dat ik inmiddels voldoende heb aangegeven dat beide geen optie zijn. De reden waarom doet denk ik niet ter zake.
Maar waarom pleegzorg of buurt"moeder" of (vrijwilligers)werk met kinderen geen optie is begrijp ik oprecht niet. Je houdt van kinderen, zou ze graag willen hebben maar moet dat perse eigen bloed zijn?
Voorbeeld: Ik ben gek op paarden, zou graag een eigen paard willen maar kan dat niet betalen. Moet ik dan thuis blijven en paarden maar vergeten? Ik heb dus een verzorgpaard. Voor mij fijn, voor het paard fijn en voor de eigenaar fijn. En nee, een paard is niet vergelijkbaar met een kind. Maar je begrijpt vast wat ik ermee bedoel.
Wat is trouwens de derde M in MMM? Medische Molen.......?
Klaar mee
vrijdag 10 mei 2019 om 19:39
Dat handigheidje beheers ik wel en daar maak ik ook geregeld gebruik van. Alleen, ik merk best vaak dat de interesse niet wederzijds is, dat de ruimte er gewoon niet is voor andere zaken dan de kinderen. Met dat soort contacten ben ik wel klaar eigenlijk.Aanhettypen schreef: ↑10-05-2019 18:41Ik merk aan mezelf dat ik soms het gesprek naar me toe trek door vragen over hun kinderen te stellen en dan oprechte interesse te tonen... Ik neem als het ware de "leiding" in het gesprek..Hierdoor word ik - ondanks mijn kinderloosheid - toch bij het gesprek betrokken . Een handigheidje wat niet iedereen beheerst dat begrijp ik.
vrijdag 10 mei 2019 om 19:46
‘Doorgeëmmerd’ nog wel..
ik ben degene die de buurtgezinnen opperde nadat TO kortweg ‘nee’ antwoordde op de vraag of pleegzorg of adoptie wat was, en ze in de OP aangaf dat ze zich buitengesloten voelde en hoe haar leven invulling te geven.
Mijn excuses hoor!
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 10 mei 2019 om 20:00
Klopt dat herken ik ook zeker.Foutmelding schreef: ↑10-05-2019 19:39Dat handigheidje beheers ik wel en daar maak ik ook geregeld gebruik van. Alleen, ik merk best vaak dat de interesse niet wederzijds is, dat de ruimte er gewoon niet is voor andere zaken dan de kinderen. Met dat soort contacten ben ik wel klaar eigenlijk.
Soms gaat de belevingswereld niet verder dan de eigen kinderen en dan blijft het eenrichtingsverkeer.
Aan het typen...
vrijdag 10 mei 2019 om 20:06
Nee, eerlijk gezegd begrijp ik die vergelijking niet. Inmiddels is meerdere malen de vraag gesteld waarom wij niet hebben gekozen of alsnog kiezen voor pleegzorg of waarom we geen buurtouders. Ik ga niet in herhaling vervallen. Je mag uiteraard oprecht niet begrijpen waarom dat voor ons geen optie is.Buffie schreef: ↑10-05-2019 19:38Maar waarom pleegzorg of buurt"moeder" of (vrijwilligers)werk met kinderen geen optie is begrijp ik oprecht niet. Je houdt van kinderen, zou ze graag willen hebben maar moet dat perse eigen bloed zijn?
Voorbeeld: Ik ben gek op paarden, zou graag een eigen paard willen maar kan dat niet betalen. Moet ik dan thuis blijven en paarden maar vergeten? Ik heb dus een verzorgpaard. Voor mij fijn, voor het paard fijn en voor de eigenaar fijn. En nee, een paard is niet vergelijkbaar met een kind. Maar je begrijpt vast wat ik ermee bedoel.
anoniem_385979 wijzigde dit bericht op 10-05-2019 20:08
1.50% gewijzigd
vrijdag 10 mei 2019 om 20:07
Ja, dat heb ik gelezenDoornroosje75 schreef: ↑10-05-2019 19:58Ken je het boek 'Echte vrouwen krijgen een kind'? Kan ik je aanraden. Al was het maar vanwege de herkenbare - ongetwijfeld goed bedoelde - opmerkingen van buitenstaanders.
vrijdag 10 mei 2019 om 20:24
In je OP vertel je dat je verdriet hebt van het kinderloos door het leven gaan. En je vraagt hoe anderen invulling aan hun leven met ongewenste kinderloosheid hebben gegeven. En dan komt de opmerking over hoe je wel kinderen in je leven kunt hebben, en dus een invulling aan je leven (en het leven van een kind!) en dan mag dat niet gezegd worden en geef je er geen reden voor. Wat wil je nou precies, en waarom geef je geen antwoord op de vraag waarom niet?Foutmelding schreef: ↑10-05-2019 20:06Nee, eerlijk gezegd begrijp ik die vergelijking niet. Inmiddels is meerdere malen de vraag gesteld waarom wij niet hebben gekozen of alsnog kiezen voor pleegzorg of waarom we geen buurtouders. Ik ga niet in herhaling vervallen. Je mag uiteraard oprecht niet begrijpen waarom dat voor ons geen optie is.
Klaar mee
vrijdag 10 mei 2019 om 20:26
Is een teamsport wat voor je? Daar tref ik vrouwen met en zonder kinderen, maar in elk geval vrouwen die over andere dingen kunnen praten dan alleen hun kinderen en ook vrouwen die tijd vrij maken voor activiteiten/uitstapjes/...
Het is ook rot en dat zal nog wel blijven, maar afleiding helpt te relativeren. Sterkte
Het is ook rot en dat zal nog wel blijven, maar afleiding helpt te relativeren. Sterkte
vrijdag 10 mei 2019 om 20:28
Als je niets wil zeggen over het waarom, valt er voor niemand iets van te begrijpen.Foutmelding schreef: ↑10-05-2019 20:06Nee, eerlijk gezegd begrijp ik die vergelijking niet. Inmiddels is meerdere malen de vraag gesteld waarom wij niet hebben gekozen of alsnog kiezen voor pleegzorg of waarom we geen buurtouders. Ik ga niet in herhaling vervallen. Je mag uiteraard oprecht niet begrijpen waarom dat voor ons geen optie is.
vrijdag 10 mei 2019 om 20:36
vrijdag 10 mei 2019 om 20:44
Wat ik een beetje proef uit jouw reacties, is dat het extra schrijnend is, omdat je je kennelijk in een omgeving bevindt waar het nogal veel over kinderen gaat.
Het zou fijn zijn als je een mogelijkheid vond om je aan die omgeving te ontworstelen en een publiek om je heen zien te krijgen die anders in het leven staat.
Dat kunnen weliswaar mensen zijn die kinderen hebben maar minder beperkt in hun bezigheden en bijvoorbeeld een passie hebben naast hun kinderen. Of mensen die helemaal geen kinderen hebben omdat ze nooit die wens bezaten.
Je wordt er dan niet alleen mee geconfronteerd, maar misschien ook wat meer meegezogen in een leven zonder kinderen wat wel degelijk leuk kan zijn en interessant.
Wat jij in jouw omgeving meemaakt vind ik trouwens wel een beetje illustratief: hoe beperkt mensen met jonge kinderen kunnen zijn, vooral vrouwen. Nergens anders mee bezig kunnen zijn dan die eeuwige kinderen.
Het zou fijn zijn als je een mogelijkheid vond om je aan die omgeving te ontworstelen en een publiek om je heen zien te krijgen die anders in het leven staat.
Dat kunnen weliswaar mensen zijn die kinderen hebben maar minder beperkt in hun bezigheden en bijvoorbeeld een passie hebben naast hun kinderen. Of mensen die helemaal geen kinderen hebben omdat ze nooit die wens bezaten.
Je wordt er dan niet alleen mee geconfronteerd, maar misschien ook wat meer meegezogen in een leven zonder kinderen wat wel degelijk leuk kan zijn en interessant.
Wat jij in jouw omgeving meemaakt vind ik trouwens wel een beetje illustratief: hoe beperkt mensen met jonge kinderen kunnen zijn, vooral vrouwen. Nergens anders mee bezig kunnen zijn dan die eeuwige kinderen.
vrijdag 10 mei 2019 om 20:45
Buffie schreef: ↑10-05-2019 20:24In je OP vertel je dat je verdriet hebt van het kinderloos door het leven gaan. En je vraagt hoe anderen invulling aan hun leven met ongewenste kinderloosheid hebben gegeven. En dan komt de opmerking over hoe je wel kinderen in je leven kunt hebben, en dus een invulling aan je leven (en het leven van een kind!) en dan mag dat niet gezegd worden en geef je er geen reden voor. Wat wil je nou precies, en waarom geef je geen antwoord op de vraag waarom niet?
De hele OP gaat over het niet hebben van kinderen en hoe TO daar mee om zou kunnen gaan. Ik vind het dan weer vreemd dat er meteen van uit wordt gegaan dat het bij "kinderwens" alleen om eigen kinderen gaat. Als TO haar kinderwens niet kan vervullen, neem ik aan dat dat inclusief adoptie en pleegkinderen is.
vrijdag 10 mei 2019 om 20:59
Het mag best gezegd worden, maar het is al meerdere keren genoemd. Ik heb aangegeven dat dat geen optie is. Het heeft geen zin om daar dan steeds op door te gaan.Buffie schreef: ↑10-05-2019 20:24In je OP vertel je dat je verdriet hebt van het kinderloos door het leven gaan. En je vraagt hoe anderen invulling aan hun leven met ongewenste kinderloosheid hebben gegeven. En dan komt de opmerking over hoe je wel kinderen in je leven kunt hebben, en dus een invulling aan je leven (en het leven van een kind!) en dan mag dat niet gezegd worden en geef je er geen reden voor. Wat wil je nou precies, en waarom geef je geen antwoord op de vraag waarom niet?
vrijdag 10 mei 2019 om 21:01
Behalve voor de dames die in een lang MMM traject zitten, hebben gezeten, of zelf ongewenst kinderloos zijn. Die snappen het dondersgoed.
Pleegzorg is geen eigen kind, het is vaak een kind met een enorme rugzak (al dan niet in de vorm van een ouder), een kind met problemen (want anders geen pleegzorg) en op geen enkele manier een oplossing voor kinderloosheid. Het is een keuze die je op hele andere gronden maakt. De mensen die dat hier niet snappen (en dan bedoel ik niet het uit meedenken aandragen, maar er over doorgaan als TO meermaals aangeeft dat het geen optie is), die begrijpen niet welk verdriet er achter een ongewenst kinderloze situatie zit. Dat verdriet is NIET zomaar 1:1 op te vangen door pleegzorg (of adoptie).
vrijdag 10 mei 2019 om 21:03
Inderdaad. Ik zit in het proces van acceptatie dat de kinderwens niet zal worden vervuld. Dat is de situatie. Het gaat om de invulling van mijn/ons leven zonder kinderen,nerdopviva schreef: ↑10-05-2019 20:45De hele OP gaat over het niet hebben van kinderen en hoe TO daar mee om zou kunnen gaan. Ik vind het dan weer vreemd dat er meteen van uit wordt gegaan dat het bij "kinderwens" alleen om eigen kinderen gaat. Als TO haar kinderwens niet kan vervullen, neem ik aan dat dat inclusief adoptie en pleegkinderen is.
vrijdag 10 mei 2019 om 21:09
nerdopviva schreef: ↑10-05-2019 20:45De hele OP gaat over het niet hebben van kinderen en hoe TO daar mee om zou kunnen gaan. Ik vind het dan weer vreemd dat er meteen van uit wordt gegaan dat het bij "kinderwens" alleen om eigen kinderen gaat. Als TO haar kinderwens niet kan vervullen, neem ik aan dat dat inclusief adoptie en pleegkinderen is.
Eens.
Pleegzorg en adoptie hoeft om diverse redenen niet de oplossing te zijn. Leeftijd is bij adoptie al benoemd, maar financieel zit daar ook nog wel wel het een en ander aan vast. Daarbij: de keuze voor adoptie en pleegzorg zijn echt anders dan een kinderwens. Eens, voor sommige stellen is het een prachtige manier voor een gezin. In het geval van mij zijn beide ook geen optie. Leeftijd partner bijvoorbeeld, en voor de problematiek waar kinderen in een jeugdzorg situatie vaak mee te kampen hebben is onze huidige situatie niet de stabiele, veilige plek die die kinderen nodig hebben. Daarnaast voel ik mij op geen enkele manier onderlegd om voor een kind met zo'n problematiek te zorgen.
Waarom dan wel een eigen kind? Omdat de meeste kinderen gezond worden geboren, ik met een eigen kind wel regelmatig op familiebezoek naar het buitenland kan, eventueel naar dat buitenland kan verhuizen en ik hoop dat ons kind (door op te groeien in een warm gezin) door een gezonde omgeving op te groeien, zich op een gezonde manier ontwikkelt.
Dit zijn slechts enkele beweegreden. Die van mij zijn niet de beweegredenen van TO. Maar het is echt echt echt veel te kort door de bocht om een kinderwens te laten opvullen door een pleegkind.
pergamon wijzigde dit bericht op 10-05-2019 21:10
1.40% gewijzigd
vrijdag 10 mei 2019 om 21:09
Het was een vraag die ik stelde. Je weet wel, een zin met een vraagteken erachter.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
vrijdag 10 mei 2019 om 21:18
Het topic heb ik geopend omdat ik graag wil weten hoe (bewust of onbewust) kinderloze mensen invulling geven aan hun leven zonder kinderen. Ik ben er verdrietig over dat er geen kinderen zijn en komen, maar dat is wel zoals het is. Ik vind het niet nodig (en zie er ook het nut niet van in) om me te verantwoorden voor het feit dat we de leegte, veroorzaakt door het niet kunnen krijgen van kinderen, niet opvullen door pleeg-/hulpouders te worden. Als mensen dat niet begrijpen, dan is dat zo.
vrijdag 10 mei 2019 om 21:24
Dank je wel. Afleiding is altijd goedlisa_ schreef: ↑10-05-2019 20:26Is een teamsport wat voor je? Daar tref ik vrouwen met en zonder kinderen, maar in elk geval vrouwen die over andere dingen kunnen praten dan alleen hun kinderen en ook vrouwen die tijd vrij maken voor activiteiten/uitstapjes/...
Het is ook rot en dat zal nog wel blijven, maar afleiding helpt te relativeren. Sterkte
vrijdag 10 mei 2019 om 22:27
Als je menstruaties niet meer komen denk ik.Moontje138 schreef: ↑10-05-2019 22:05Ik vraag me af, hoe hou je op met hopen? Ik weet wanneer ik ovuleer, we vrijen elke dag, ik leef gezond en ben steeds zo vreselijk teleurgesteld als ik wèèr ongesteld word...
Of als je vergaat van de opvliegers zoals ik
vrijdag 10 mei 2019 om 22:44
Je vraagt ook aan bewust kinderloze mensen hoe zij hun leven invullen zonder kinderen. Het typische is dat ik daar eigenlijk nooit over nadacht, voordat ik dat boek las waar ik eerder aan refereerde. Het was voor mij eigenlijk een eyeopener dat je blijkbaar moet nadenken over de invulling van het leven als het blijft zoals het is.
Dat het leven van veel 'anderen' om kinderen draait herken ik wel. Ik trek vooral naar mensen/vrouwen toe, die geen kinderen of wat oudere kinderen hebben. Die staan (weer) wat meer open voor andere thema's.
Hoe ik als bewust kinderloze mijn leven invul? Misschien wel vooral door in het nu te leven. Nu te genieten van de mensen in mijn leven, van (mijn) dieren, van muziek, reizen, sporten, goed eten en drinken. En door nu van betekenis te zijn voor de mensen in mijn leven, in mijn werk... Ik haal daar meer dan voldoende voldoening uit.
Maar ja...ik heb nooit afscheid hoeven nemen van een toekomst die ik voor ogen had.
Dat het leven van veel 'anderen' om kinderen draait herken ik wel. Ik trek vooral naar mensen/vrouwen toe, die geen kinderen of wat oudere kinderen hebben. Die staan (weer) wat meer open voor andere thema's.
Hoe ik als bewust kinderloze mijn leven invul? Misschien wel vooral door in het nu te leven. Nu te genieten van de mensen in mijn leven, van (mijn) dieren, van muziek, reizen, sporten, goed eten en drinken. En door nu van betekenis te zijn voor de mensen in mijn leven, in mijn werk... Ik haal daar meer dan voldoende voldoening uit.
Maar ja...ik heb nooit afscheid hoeven nemen van een toekomst die ik voor ogen had.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
vrijdag 10 mei 2019 om 22:47
Lieve Foutmelding,
Voor ons is het ook hoogstwaarschijnlijk dat we kinderloos blijven. Wij gaan overigens wel een pleegoudertraject in, maar dat is verder niet relevant.
Ik denk dat het altijd een enorm gemis zal blijven, toch ben ik ook vaak behoorlijk gelukkig. Wat hier al wen beetje genoemd wordt, helpt mij ook: op zoek gaan naar sociale contacten waarbij het niet alleen om de kinderen draait. Tegelijkertijd probeer ik ook om de echt waardevolle vriendschappen met mensen met kinderen te koesteren, en me dan ook open te stellen voor die kinderen. Vandaag was ik bijvoorbeeld heel verdrietig voor mijn (verder normaal vruchtbare) beste vriendin die een vroege miskraam had gehad, maar een babyshowers sla ik standaard over, en verantwoord
me daar verder ook niet voor.
Verder is het voor mij belangrijk het verdriet zo nu en dan echt toe te laten. Bij een, nog altijd confronterende, zwangerschapsaankondiging ga ik vaak even flink huilen. Door dat verdriet echt toe te laten, kan ik me ook beter openstellen voor de mooie dingen. Een tijd geleden heb ik besloten dat het beter is om af en toe enorme pijn te hebben dan om constante dofheid te ervaren.
Ook helpt het me dat ik niet bang ben voor verandering, en makkelijk iets nieuws probeer. Zo leer ik allerlei mensen kennen, leuke ouders, gekke eeuwige vrijgezellen en klamperige moederkloeken die waarschijnlijk ook heel vervelend waren geweest zonder kinderen
Verder doe ik, heel oppervlakkig, dingen waar ik blij van wordt. Momenteel is dat hardlopen en zingen. Wanneer ik dat soort dingen niet doe merk ik dat echt aan mijn draagkracht.
Dat is het even voor nu, liefs!
Ps: de pdf folder 'als een kindje op zich laat wachten' via onderstaande link vond ik heel prettig en empatisch geschreven, misschien heb je er iets aan (ook bedoeld voor definitief ongewenst kinderlozen)
https://www.deverdwaaldeooievaar.be/
Voor ons is het ook hoogstwaarschijnlijk dat we kinderloos blijven. Wij gaan overigens wel een pleegoudertraject in, maar dat is verder niet relevant.
Ik denk dat het altijd een enorm gemis zal blijven, toch ben ik ook vaak behoorlijk gelukkig. Wat hier al wen beetje genoemd wordt, helpt mij ook: op zoek gaan naar sociale contacten waarbij het niet alleen om de kinderen draait. Tegelijkertijd probeer ik ook om de echt waardevolle vriendschappen met mensen met kinderen te koesteren, en me dan ook open te stellen voor die kinderen. Vandaag was ik bijvoorbeeld heel verdrietig voor mijn (verder normaal vruchtbare) beste vriendin die een vroege miskraam had gehad, maar een babyshowers sla ik standaard over, en verantwoord
me daar verder ook niet voor.
Verder is het voor mij belangrijk het verdriet zo nu en dan echt toe te laten. Bij een, nog altijd confronterende, zwangerschapsaankondiging ga ik vaak even flink huilen. Door dat verdriet echt toe te laten, kan ik me ook beter openstellen voor de mooie dingen. Een tijd geleden heb ik besloten dat het beter is om af en toe enorme pijn te hebben dan om constante dofheid te ervaren.
Ook helpt het me dat ik niet bang ben voor verandering, en makkelijk iets nieuws probeer. Zo leer ik allerlei mensen kennen, leuke ouders, gekke eeuwige vrijgezellen en klamperige moederkloeken die waarschijnlijk ook heel vervelend waren geweest zonder kinderen
Verder doe ik, heel oppervlakkig, dingen waar ik blij van wordt. Momenteel is dat hardlopen en zingen. Wanneer ik dat soort dingen niet doe merk ik dat echt aan mijn draagkracht.Dat is het even voor nu, liefs!
Ps: de pdf folder 'als een kindje op zich laat wachten' via onderstaande link vond ik heel prettig en empatisch geschreven, misschien heb je er iets aan (ook bedoeld voor definitief ongewenst kinderlozen)
https://www.deverdwaaldeooievaar.be/
