Psyche
alle pijlers
Eind twintig en jezelf nog niet kennen.
woensdag 14 juni 2017 om 22:41
woensdag 14 juni 2017 om 22:48
Laat je je tijdens die 'uitspat'momenten niet gewoon erg beinvloeden door de rest? Het extraverte deel van de wereld is nogal overheersend en dominant. Is ook wat je vooral ziet op tv, op social media. Het lijkt wel alsof iedereen zo 'moet' zijn, en misschien dat je je dan laat meeslepen?
En dat je van jezelf meer die introverte persoon bent, die een rustig 'burgerlijk' leven wil. Aangezien je daar toch altijd weer bij uitkomt.
Zomaar een idee hoor.
En dat je van jezelf meer die introverte persoon bent, die een rustig 'burgerlijk' leven wil. Aangezien je daar toch altijd weer bij uitkomt.
Zomaar een idee hoor.
woensdag 14 juni 2017 om 22:49
Thanks voor je reactie.MinkeDeWit schreef: ↑14-06-2017 22:41Ik denk dat de meeste mensen dat wel hebben, of in elk geval mensen die van nature introvert zijn. Soms is het erg leuk om sociale activiteiten te doen, spannende dingen te ondernemen, maar je moet wel een drempel over om de eerste stap te zetten.
Uiteindelijk vind je je weg wel.
Het is inderdaad een flinke drempel om die eerste stap te zetten, maar als ik daar eenmaal overheen ben dan bevalt het op zich wel heel goed en kost het me weinig moeite om ''aan die andere kant'' te blijven.
Alleen dan moet het wel onderhouden worden door wekelijks meerdere sociale activiteiten te hebben, en als die ook succesvol verlopen (als ik dus positief benaderd word door mensen, leuke gesprekken heb, af en toe een complimentje krijg o.i.d.) dan groeit mijn zelfvertrouwen alleen maar en begin ik het alleen maar leuker te vinden.
Maar ik heb dus ook wel eens een periode van een paar weken waarin ik nauwelijks iets heb, en dan word ik weer introvert, en dan kost het me weer zeer veel moeite om opnieuw weer die drempel over te gaan.
woensdag 14 juni 2017 om 22:50
woensdag 14 juni 2017 om 22:54
Ik begrijp jou zo goed. Ik ben een stuk ouder dan jij maar heb hetzelfde nog steeds. Ik heb nog altijd het gevoel dat het echte leven nog moet beginnen. De ene keer geniet ik van de rust van thuis lekker een film of serie kijken en op een bepaald moment wordt ik depressief van de sleur. Dan wil ik weg, eruit. En dan heb ik allerlei leuke dingen in het vooruitzicht en dan vind ik het weer teveel. Inderdaad zoals jij zegt heel wispelturig en veel mensen begrijpen dat niet. Zalig zij die als hoogst haalbare settelen en een gezin hebben en daar gelukkig mee zijn. Echter ik ben niet zo en jij waarschijnlijk ook niet. Je kunt het een probleem vinden maar ik vind het heel normaal.
woensdag 14 juni 2017 om 22:56
Je hebt gelijk, maar het is lastig om uit te leggen.Cateautje schreef: ↑14-06-2017 22:50Gaan wonen in een groene buitenwijk van een grote stad, lekker rustig, maar wel binnen een kwartier midden in de stad en leuke dingen doen. Dit doe je tot je het wel gezien hebt allemaal en dan ga je eens denken aan dat dorp en die relatie en die kinderen.
Het kan dus gewoon beide.
Het zijn echter bepaalde fases waar ik steeds in zit. Het is dus niet dat ik bijvoorbeeld de ene dag introvert ben en de andere dag weer extravert...
Vandaar dat ik voor mijn gevoel juist moet kiezen : Wie ben ik nu echt, en wat past uiteindelijk het beste bij mij? Waar word ik uiteindelijk het meest gelukkig van?
Want continue de 'omschakeling' maken kost enorm veel energie mentaal gezien.
woensdag 14 juni 2017 om 23:00
Maar ik heb dat op die 'introverte' momenten dus ook heel erg als hoogste doel. Dan droom ik daar echt van, moet ik niet eens denken aan feesten en wil ik alleen maar één ding : Bouwen aan vastigheid, een eigen leventje met een man en kindjes. Het liefste doe ik dan ook niets meer dat ook maar een beetje buiten mijn comfort zone ligt : Alleen nog maar werken, bij mijn ouders eten, even een drankje met mijn beste vriendinnen, en dat is zo'n beetje wel het gekste wat ik dan wil doen. Ik wil dan dus ook niets anders meer, en ben daar gelukkig mee op dat moment.
Maar heb ik dan in korte tijd weer wat feestjes / sociale activiteiten waardoor ik (noodgedwongen, omdat ik ze voor mijn gevoel niet kan afzeggen) uit dat leven gehaald word, dan krijg ik er opeens een hele andere kijk op alles. Zo vermoeiend.
woensdag 14 juni 2017 om 23:03
Is dit niet gewoon een zelfvertrouwen dingetje?
Ben natuurlijk geen psycholoog, maar heb sowieso het idee dat veel mensen zichzelf maar een introvert noemen, terwijl ze eigenlijk gewoon heel erg onzeker zijn in hun sociale contacten.
Om dan maar niet met hun onzekerheid (en daardoor misschien sociale onhandigheid en de bijbehorende spanningen) geconfronteerd te worden, vermijden ze maar het sociale contact en maken ze zichzelf wijs dat ze gewoon introvert zijn. Geldt niet voor elke introvert denk ik, maar wel voor een aantal.
Ben natuurlijk geen psycholoog, maar heb sowieso het idee dat veel mensen zichzelf maar een introvert noemen, terwijl ze eigenlijk gewoon heel erg onzeker zijn in hun sociale contacten.
Om dan maar niet met hun onzekerheid (en daardoor misschien sociale onhandigheid en de bijbehorende spanningen) geconfronteerd te worden, vermijden ze maar het sociale contact en maken ze zichzelf wijs dat ze gewoon introvert zijn. Geldt niet voor elke introvert denk ik, maar wel voor een aantal.
woensdag 14 juni 2017 om 23:03
Je bent wie en zoals je bent en jezelf leren kennen, echt goed leren kennen, duurt nog jaren en gaat stapsgewijs, dat kan je niet in één keer uit een hoge hoed toveren. Je zult door vallen en opstaan het leven en jezelf moeten leren kennen, een andere manier is er niet.zizouu schreef: ↑14-06-2017 22:56Je hebt gelijk, maar het is lastig om uit te leggen.
Het zijn echter bepaalde fases waar ik steeds in zit. Het is dus niet dat ik bijvoorbeeld de ene dag introvert ben en de andere dag weer extravert...
Vandaar dat ik voor mijn gevoel juist moet kiezen : Wie ben ik nu echt, en wat past uiteindelijk het beste bij mij? Waar word ik uiteindelijk het meest gelukkig van?
Want continue de 'omschakeling' maken kost enorm veel energie mentaal gezien.
Snap ook niet wat er mis is met de manier waarop het nu gaat. Tuurlijk kost het energie, maar daar ben je jong voor en dat vult zich vanzelf wel weer aan.
Pas maar op dat je met dat constante overdenken over wie en hoe je wilt zijn straks geen leven leidt van een 80 jarige, ver voor je tijd, want dan komt er een dag dat je ineens bij jezelf denkt, is dit het nu, is dit alles? Je zal de eerste niet zijn.
woensdag 14 juni 2017 om 23:12
Ik herken het en ik heb me erbij neergelegd. Blijkbaar ben ik iemand met seizoenen. Ik heb het in mijn leven inmiddels goed gecombineerd vind ik. Ik heb mijn vaste baan, mijn huisje boompje beestje en dat blijkt voor mij een heel belangrijk iets om me in terug te trekken, daar kan ik intens van genieten. Het blijkt ook de perfecte uitvalbasis voor mijn extraverte seizoenen, lekker van feest naar feest of allemaal dingen doen of naar plaatsen gaan.
woensdag 14 juni 2017 om 23:16
Dat zal misschien voor een enkeling gelden maar zeker niet voor de meesten. Ik weet inmiddels wel een beetje hoe ik in elkaar zit en hoe ik liever zou willen zijnlisali schreef: ↑14-06-2017 23:03Is dit niet gewoon een zelfvertrouwen dingetje?
Ben natuurlijk geen psycholoog, maar heb sowieso het idee dat veel mensen zichzelf maar een introvert noemen, terwijl ze eigenlijk gewoon heel erg onzeker zijn in hun sociale contacten.
Om dan maar niet met hun onzekerheid (en daardoor misschien sociale onhandigheid en de bijbehorende spanningen) geconfronteerd te worden, vermijden ze maar het sociale contact en maken ze zichzelf wijs dat ze gewoon introvert zijn. Geldt niet voor elke introvert denk ik, maar wel voor een aantal.
Ik zou wel graag iets flamboyanter willen zijn en meer 'gezien' worden, ad rem zijn op een leuke manier in plaats van iedere keer onbedoeld horkerige opmerkingen maken en dat soms niet eens door hebben. Maar ik ga sociale dingen niet uit de weg omdat ik er bang voor ben. Het kost me gewoon echt veel energie en ik heb maar een select groepje mensen bij wie ik echt kan ontspannen en mezelf kan zijn. En ik vraag me ook vaak af wat het toevoegt. Je gaat ergens heen, moet een eind rijden, van alles doen, maar uiteindelijk is dat niet je leven. Het is gewoon een bezigheid, en dan weet ik wel leukere dan naar een feest gaan of een lawaaierige drukke omgeving. Of vrienden maken met mensen die uiteindelijk altijd iets van je gaan verwachten en beledigd zijn als je twee maanden niets van je laat horen.
woensdag 14 juni 2017 om 23:20
Ik ben ook 28 en had precies je post kunnen schrijven...: )
ik ben al sinds kleinaf ook half introvert half extravert, ook per fases lijkt het wel. Vriendinnen, die me echt goed kennen, weten dat het met feestjes ook zo is: soms ben ik er bij en ben ik de Queen of the night, en soms kom ik in mijn joggingsbroek een kopje drinken, en ben ik alweer allang in bed als zij huppelend op peeptoes naar de club toegaan.
Ik ben ook zo met relaties eigenlijk: of ben ik in een lange, serieuze relatie waarin ik dus in een huishoudsMadonna verander (lees: ook in weekenden vroeg op, gezond eten, op zaterdagavond hooguit uiteten of naar de bios - en absoluut geen wilde nachten); of ben ik de ÜberVrijgezel die met 4 mannen tegelijk appt en 3 keer per week in de kroeg zit.
Als de ene fase te lang duurt, vind ik het of saai of te oppervlakkig/vermoeiend worden; dan prikkelt het weer. Met de tijd (en de jaren
) is de rustigere ik wel wat overheersender, vooral omdat ik minder en minder feestbeesten om me heen heb, maar ook omdat ik het zelf niet meer zo druk in combinatie met fulltime werken.
Ik weet ook niet welke de echte Cosima is, vind het ook vervelend om nou nog stééds niet te weten wie ik diep van binnen ben. Laat je het weten als je een wondermiddel vindt ?
ik ben al sinds kleinaf ook half introvert half extravert, ook per fases lijkt het wel. Vriendinnen, die me echt goed kennen, weten dat het met feestjes ook zo is: soms ben ik er bij en ben ik de Queen of the night, en soms kom ik in mijn joggingsbroek een kopje drinken, en ben ik alweer allang in bed als zij huppelend op peeptoes naar de club toegaan.
Ik ben ook zo met relaties eigenlijk: of ben ik in een lange, serieuze relatie waarin ik dus in een huishoudsMadonna verander (lees: ook in weekenden vroeg op, gezond eten, op zaterdagavond hooguit uiteten of naar de bios - en absoluut geen wilde nachten); of ben ik de ÜberVrijgezel die met 4 mannen tegelijk appt en 3 keer per week in de kroeg zit.
Als de ene fase te lang duurt, vind ik het of saai of te oppervlakkig/vermoeiend worden; dan prikkelt het weer. Met de tijd (en de jaren
) is de rustigere ik wel wat overheersender, vooral omdat ik minder en minder feestbeesten om me heen heb, maar ook omdat ik het zelf niet meer zo druk in combinatie met fulltime werken. Ik weet ook niet welke de echte Cosima is, vind het ook vervelend om nou nog stééds niet te weten wie ik diep van binnen ben. Laat je het weten als je een wondermiddel vindt ?
woensdag 14 juni 2017 om 23:35
Ik ben wel een echte introvert en ik heb geen gebrek aan sociale contacte en ik vind het wel leuk om na de kroeg te gaan, maar na een uur of 3 is mijn sociale tank gewoon leeg en word ik kribbig. Het feit dat ik idd ook wel meer "zin" heb om vaker te gaan als ik een paar geweest ben, wil niet zeggen dat ik het dan langer volhoudt.
Ik zou zeggen dat je een ambivert bent.
Ik zou zeggen dat je een ambivert bent.
donderdag 15 juni 2017 om 00:07
Hoi Zizouu!
Je geeft aan dat je steeds vaker tegen je 'gedeelde' persoonlijkheid aanloopt en dat je in zekere zin vast komt te zitten.
En dat is lastig want het belemmert je dus behoorlijk in je voortgang. En dat is denk ik wat je aan wil geven.
Ik denk wat je best als leidraad kan gebruiken is het feit dat je leven voor het merendeel bestaat uit je introverte levenstijl.
Dat op zich is best een aangever en iets waar je wat van kan aflezen.
Je wezen neigt dus voor het grote deel naar het introverte 'burgerlijke bestaan'.
Was dat niet zo dan was je nu waarschijnlijk aan het rondreizen voor je werk, had je veel werkuitjes. Verder stonden je weekenden voor het merendeel in het teken van naar buiten treden, concerten bezoeken, uitgaan, uit je dak gaan, de bloemetjes buiten zetten, veel vrienden hebben en daar veelvuldig over de vloer hangen etc.
Zie je een beetje waar ik op doel? Jouw wezen heeft in principe al aangegeven waar het het meeste behoefte aan heeft en het beste op funktioneert en dat op zich is al een bepaalde balans.
Dus ook al voel je je met tijden in beide leefstijlen helemaal goed en voelt het op dat moment kloppend en juist, je kunt er goed vanuitgaan (en vandaaruit ook plannen maken) dat je het merendeel voor het burgelijk bestaan kiest.
Het is een aangever en dat kun je best met vertrouwen volgen.
Ik hoop dat dit wat helpt
Je geeft aan dat je steeds vaker tegen je 'gedeelde' persoonlijkheid aanloopt en dat je in zekere zin vast komt te zitten.
En dat is lastig want het belemmert je dus behoorlijk in je voortgang. En dat is denk ik wat je aan wil geven.
Ik denk wat je best als leidraad kan gebruiken is het feit dat je leven voor het merendeel bestaat uit je introverte levenstijl.
Dat op zich is best een aangever en iets waar je wat van kan aflezen.
Je wezen neigt dus voor het grote deel naar het introverte 'burgerlijke bestaan'.
Was dat niet zo dan was je nu waarschijnlijk aan het rondreizen voor je werk, had je veel werkuitjes. Verder stonden je weekenden voor het merendeel in het teken van naar buiten treden, concerten bezoeken, uitgaan, uit je dak gaan, de bloemetjes buiten zetten, veel vrienden hebben en daar veelvuldig over de vloer hangen etc.
Zie je een beetje waar ik op doel? Jouw wezen heeft in principe al aangegeven waar het het meeste behoefte aan heeft en het beste op funktioneert en dat op zich is al een bepaalde balans.
Dus ook al voel je je met tijden in beide leefstijlen helemaal goed en voelt het op dat moment kloppend en juist, je kunt er goed vanuitgaan (en vandaaruit ook plannen maken) dat je het merendeel voor het burgelijk bestaan kiest.
Het is een aangever en dat kun je best met vertrouwen volgen.
Ik hoop dat dit wat helpt
donderdag 15 juni 2017 om 01:00
Snap niks van het vetgedrukte.Verbinder schreef: ↑15-06-2017 00:07Hoi Zizouu!
Je geeft aan dat je steeds vaker tegen je 'gedeelde' persoonlijkheid aanloopt en dat je in zekere zin vast komt te zitten.
En dat is lastig want het belemmert je dus behoorlijk in je voortgang. En dat is denk ik wat je aan wil geven.
Ik denk wat je best als leidraad kan gebruiken is het feit dat je leven voor het merendeel bestaat uit je introverte levenstijl.
Dat op zich is best een aangever en iets waar je wat van kan aflezen.
Je wezen neigt dus voor het grote deel naar het introverte 'burgerlijke bestaan'.
Was dat niet zo dan was je nu waarschijnlijk aan het rondreizen voor je werk, had je veel werkuitjes. Verder stonden je weekenden voor het merendeel in het teken van naar buiten treden, concerten bezoeken, uitgaan, uit je dak gaan, de bloemetjes buiten zetten, veel vrienden hebben en daar veelvuldig over de vloer hangen etc.
Zie je een beetje waar ik op doel? Jouw wezen heeft in principe al aangegeven waar het het meeste behoefte aan heeft en het beste op funktioneert en dat op zich is al een bepaalde balans.
Dus ook al voel je je met tijden in beide leefstijlen helemaal goed en voelt het op dat moment kloppend en juist, je kunt er goed vanuitgaan (en vandaaruit ook plannen maken) dat je het merendeel voor het burgelijk bestaan kiest.
Het is een aangever en dat kun je best met vertrouwen volgen.
Ik hoop dat dit wat helpt
Enige toelichting is wel op zijn plaats.
donderdag 15 juni 2017 om 07:37
donderdag 15 juni 2017 om 08:54
Er is een verhaal, ik dacht van Belcampo, over een man die zijn dubbelganger tegenkomt in de trein. Hij is vrijgezel met een spannend leven, met veel reizen. De dubbelganger heeft vrouw & kind en huisje, boompje, beestje. Ze zijn jaloers op elkaars leven en besluiten te ruilen. Na een halfjaar ontmoeten ze elkaar weer, en dan willen ze weer ruilen. Zo wisselen ze elk halfjaar, naar volle tevredenheid.
donderdag 15 juni 2017 om 10:38
Ja, normaal lees je dat er niets staat. Die vetgedrukte tekst duidt de grootste onzin aan.
donderdag 15 juni 2017 om 10:41
Dat dikgedrukte heeft iemand anders gedaan in een quote, omdat het nogal vage tekst is, met het verzoek om een toelichting.
donderdag 15 juni 2017 om 11:15
Ik herken helemaal wat je schrijft. Het enige verschil is dat ik inmiddels dat 'burgerlijke leven' heb met man en kind en huis en vaste baan en het alles behalve rustig is. Ik vind veel aspecten van mijn leven nu avontuurlijker dan toen ik nog vrijgezel was en veel op reis was.
Verder kun je ook wanneer je voor het grootste deel een degelijk bestaan hebt nog prima eens een uitspatting hebben. Dat is helemaal prima en mag ook gewoon. Ik denk dat heel veel mensen zo'n leven graag willen. Wel een zekere regelmaat en structuur, maar ook ruimte om dat zo nu en dan los te laten. Je hoeft niet te kiezen. Beide kanten kunnen naast elkaar bestaan.
Verder kun je ook wanneer je voor het grootste deel een degelijk bestaan hebt nog prima eens een uitspatting hebben. Dat is helemaal prima en mag ook gewoon. Ik denk dat heel veel mensen zo'n leven graag willen. Wel een zekere regelmaat en structuur, maar ook ruimte om dat zo nu en dan los te laten. Je hoeft niet te kiezen. Beide kanten kunnen naast elkaar bestaan.
