Psyche
alle pijlers
Elkaar motiveren; gezond leven en dagritme creeëren
vrijdag 15 januari 2016 om 15:06
Hoi allemaal,
Ik twijfelde over de pijler, toch maar Psyche gedaan, maar had ook gezondheid kunnen zijn
Het gaat bij mij al een tijdje niet zo lekker, ik zit in een soort burn-out en heb daarbij veel vage fysieke klachten etc.
Extreme vermoeidheid, pijn en spanning, waardoor ik niet lekker in mijn vel zit
Deze week is een stukje hulpverlening gestart wat ontzettend fijn is.
Waar ik echter tegen aanloop is dat ik momenteel in de ziektewet zit en hele dagen thuis ben.
Er komt echter niets uit mijn handen, mijn dag-nachtritme is verstoord, ik eet niet goed, ik beweeg amper.
Ik ben dit enorm zat en wil dit graag anders doen. Ik "weet" daarbij wat goed voor mij is, mbt slapen, eten, bewegen, dingen ondernemen, alleen het komt er steeds niet van. Noem het gebrek aan discipline, luiheid, of teveel vastzitten in het "denken" ipv doen! Het maakt ook niet uit, ik wil het graag anders.
Ik ben op zoek naar mensen die in hetzelfde schuitje zitten, die wellicht door ziekte, een burn-out, depressie, werkloosheid ed ook thuis zitten en tegen dezelfde problemen aan lopen. Die graag willen, maar net als mij vastlopen in het doen.
We kunnen elkaar hier motiveren, stimuleren en desnoods elkaar een schop onder de kont geven!
Dus wie wil er samen met mij aan de slag?
Ik twijfelde over de pijler, toch maar Psyche gedaan, maar had ook gezondheid kunnen zijn
Het gaat bij mij al een tijdje niet zo lekker, ik zit in een soort burn-out en heb daarbij veel vage fysieke klachten etc.
Extreme vermoeidheid, pijn en spanning, waardoor ik niet lekker in mijn vel zit
Deze week is een stukje hulpverlening gestart wat ontzettend fijn is.
Waar ik echter tegen aanloop is dat ik momenteel in de ziektewet zit en hele dagen thuis ben.
Er komt echter niets uit mijn handen, mijn dag-nachtritme is verstoord, ik eet niet goed, ik beweeg amper.
Ik ben dit enorm zat en wil dit graag anders doen. Ik "weet" daarbij wat goed voor mij is, mbt slapen, eten, bewegen, dingen ondernemen, alleen het komt er steeds niet van. Noem het gebrek aan discipline, luiheid, of teveel vastzitten in het "denken" ipv doen! Het maakt ook niet uit, ik wil het graag anders.
Ik ben op zoek naar mensen die in hetzelfde schuitje zitten, die wellicht door ziekte, een burn-out, depressie, werkloosheid ed ook thuis zitten en tegen dezelfde problemen aan lopen. Die graag willen, maar net als mij vastlopen in het doen.
We kunnen elkaar hier motiveren, stimuleren en desnoods elkaar een schop onder de kont geven!
Dus wie wil er samen met mij aan de slag?
Choose love in everything you do! ♥
woensdag 27 januari 2016 om 17:10
Ja..das heeel lastig. Zo ben ik t ook altijd gewend.
Hoe is de middag gegaan ?
Je weet dus nu voor morgen dat je letterlijk uit bed moet komen..of was je dat vandaag ook al ? Dat scheelt natuurlijk in t tiegeven om weer te gaan slapen.
Hier emotioneel ook niet zo n beste dag.
Liefst zou ik afspraak afzeggen. Maar dat doe ik niet (heb ik al x gedaan)
Hoe is de middag gegaan ?
Je weet dus nu voor morgen dat je letterlijk uit bed moet komen..of was je dat vandaag ook al ? Dat scheelt natuurlijk in t tiegeven om weer te gaan slapen.
Hier emotioneel ook niet zo n beste dag.
Liefst zou ik afspraak afzeggen. Maar dat doe ik niet (heb ik al x gedaan)
woensdag 27 januari 2016 om 17:52
woensdag 27 januari 2016 om 18:11
Hoi dames,
Ik kan dit topic even niet bijhouden, er is veel bijgekomen sinds ik hier voor het laatst was. Het is bij mij echt overleven op het moment, maar ik hou vol. Ik heb het idee dat dat het enige is wat ik nu kan, gewoon vasthouden en het uitzitten. Met mijn doelen (gezond eten, sporten) gaat het deze week best goed. De huisarts kon ik al afchecken vorige week, dus dat is mooi gelukt. Volgende week start ik bij mijn nieuwe psych (ik stond in de wacht) en de week erna ga ik naar de psychiater om te praten over medicatie. Ik heb het zo lang zonder gedaan, omdat ik denk dat ik zelf mijn problemen moet oplossen en dat het in mijn hoofd zit, maar als medicatie een steuntje in de rug kan zijn wil ik dat wel proberen. Deze post klinkt positiever dan ik me voel, ik sleep me echt door de dagen heen, maar ik hou mijn ogen gewoon op het doel, geen andere keuze.
Morfientje, jammer dat je hier niet de steun ervaart die je zocht. Ik denk dat dat hele concrete, directe meer iets is voor de app dan het forum. Ik heb het gevoel dat ik vaak tips en adviezen en een motiverend woord (ook een schopje onder je kont ) heb gegeven, maar als ik meeschrijf wil ik ook mijn eigen ei even kwijt. Ik herken waar je tegenaan loopt, dat je de afspraken met jezelf niet nakomt. Als iets niet lukt helpt het mij om het stapje steeds kleiner te maken tot ik bij iets komt wat ik wél kan. Maar daarnaast is het wel gewoon een kwestie van doen. Ik weet uit ervaring dat wanneer het echt kut gaat je tot in de eeuwigheid smoesjes kan bedenken om iets niet te doen, er is werkelijk niks op de wereld die jou in beweging gaat brengen als je eigenlijk niks hoeft. Je moet dat echt zelf doen en als je het niet doet gebeurt er niks. Dat is heel moeilijk als je je heel slecht voelt, als je een hele lijst hebt of heel programma probeer aan het eerste stapje te denken 'ik ga alleen dat doen en dan zie ik wel wat er verder lukt, maar dat ga ik nu wel doen.' Vaak als je eenmaal op gang bent is het makkelijker om de tweede stap te zetten. Als die eerste stap al te groot is maak je het kleiner zoals ik hiervoor schreef. Als je bijvoorbeeld moet douchen, maar dat niet overziet, dan bedenk je dat je eerst uit bed gaat komen, maar als je daarvoor al niet in beweging komt, dan ga je eerst op de rand van je bed zitten (eerst die telefoon/laptop/iPad wegleggen!!). En zo verder....
Verder helpt het mij het meest om een oplossingsgerichte methodiek te gebruiken om met al deze problemen om te gaan. Misschien kan de 'wondervraag' jou helpen. Stel je voor dat je morgen wakker wordt en er een wonder is gebeurd! Waar zou je dat aan merken? Wat zou er anders zijn? Hoe zou je dag eruit zien? Als je dat hebt bedacht, geef het een cijfer op een schaal van 1-10 waarbij 1 vreselijk is en 10 geweldig is. En waar sta je nu op die schaal van 1-10? Hoe zou 1 stapje vooruit eruit zien, wat zou er dan anders zijn? En wat is nodig om dat ene stapje vooruit te komen? Mijn antwoord op de wondervraag is zoals ik graag wil dat mijn leven eruit ziet, dat geef ik een 10! En die 10 hou ik heel sterk voor ogen, dat helpt me om de dingen te doen die moeilijk zijn en veel energie kosten, ik ga voor die 10 (een 8 zou ook al super zijn!) Wanneer je oplossingsgericht werkt kijk je naar je krachten en je mogelijkheden, in plaats van 'wat lukt niet' bedenk je 'wat kan ik wél?' 'wat lukt mij wél?' En dan niet per se over de grote dingen, maar juist op een dag als je bedenkt 'ik moet opstaan en boodschappen doen, maar ik heb geen zin en het heeft allemaal geen zin en ik wil niet enz. enz.' bedenk je, ok, dat is te veel, dat lukt me niet, maar wat kan ik wel? (steeds een stapje terug tot je bij iets komt wat je wel kan) en die 10 (of wat het ook is voor jou) in gedachten houden, daar doe je het voor, zodat je bij dat eindpunt komt die je in gedachten had bij de wondervraag. Nouja, dit is een heel klein stukje oplossingsgericht werken, ik merk dat het ongeveer het enige is wat mij een beetje energie geeft en me wat milder kan maken naar mezelf toe.
Ik voel wel wat voor de app trouwens, maar ik heb nog niet de rust om het te starten nu. Misschien meld ik me daar binnenkort voor.
Ik kan dit topic even niet bijhouden, er is veel bijgekomen sinds ik hier voor het laatst was. Het is bij mij echt overleven op het moment, maar ik hou vol. Ik heb het idee dat dat het enige is wat ik nu kan, gewoon vasthouden en het uitzitten. Met mijn doelen (gezond eten, sporten) gaat het deze week best goed. De huisarts kon ik al afchecken vorige week, dus dat is mooi gelukt. Volgende week start ik bij mijn nieuwe psych (ik stond in de wacht) en de week erna ga ik naar de psychiater om te praten over medicatie. Ik heb het zo lang zonder gedaan, omdat ik denk dat ik zelf mijn problemen moet oplossen en dat het in mijn hoofd zit, maar als medicatie een steuntje in de rug kan zijn wil ik dat wel proberen. Deze post klinkt positiever dan ik me voel, ik sleep me echt door de dagen heen, maar ik hou mijn ogen gewoon op het doel, geen andere keuze.
Morfientje, jammer dat je hier niet de steun ervaart die je zocht. Ik denk dat dat hele concrete, directe meer iets is voor de app dan het forum. Ik heb het gevoel dat ik vaak tips en adviezen en een motiverend woord (ook een schopje onder je kont ) heb gegeven, maar als ik meeschrijf wil ik ook mijn eigen ei even kwijt. Ik herken waar je tegenaan loopt, dat je de afspraken met jezelf niet nakomt. Als iets niet lukt helpt het mij om het stapje steeds kleiner te maken tot ik bij iets komt wat ik wél kan. Maar daarnaast is het wel gewoon een kwestie van doen. Ik weet uit ervaring dat wanneer het echt kut gaat je tot in de eeuwigheid smoesjes kan bedenken om iets niet te doen, er is werkelijk niks op de wereld die jou in beweging gaat brengen als je eigenlijk niks hoeft. Je moet dat echt zelf doen en als je het niet doet gebeurt er niks. Dat is heel moeilijk als je je heel slecht voelt, als je een hele lijst hebt of heel programma probeer aan het eerste stapje te denken 'ik ga alleen dat doen en dan zie ik wel wat er verder lukt, maar dat ga ik nu wel doen.' Vaak als je eenmaal op gang bent is het makkelijker om de tweede stap te zetten. Als die eerste stap al te groot is maak je het kleiner zoals ik hiervoor schreef. Als je bijvoorbeeld moet douchen, maar dat niet overziet, dan bedenk je dat je eerst uit bed gaat komen, maar als je daarvoor al niet in beweging komt, dan ga je eerst op de rand van je bed zitten (eerst die telefoon/laptop/iPad wegleggen!!). En zo verder....
Verder helpt het mij het meest om een oplossingsgerichte methodiek te gebruiken om met al deze problemen om te gaan. Misschien kan de 'wondervraag' jou helpen. Stel je voor dat je morgen wakker wordt en er een wonder is gebeurd! Waar zou je dat aan merken? Wat zou er anders zijn? Hoe zou je dag eruit zien? Als je dat hebt bedacht, geef het een cijfer op een schaal van 1-10 waarbij 1 vreselijk is en 10 geweldig is. En waar sta je nu op die schaal van 1-10? Hoe zou 1 stapje vooruit eruit zien, wat zou er dan anders zijn? En wat is nodig om dat ene stapje vooruit te komen? Mijn antwoord op de wondervraag is zoals ik graag wil dat mijn leven eruit ziet, dat geef ik een 10! En die 10 hou ik heel sterk voor ogen, dat helpt me om de dingen te doen die moeilijk zijn en veel energie kosten, ik ga voor die 10 (een 8 zou ook al super zijn!) Wanneer je oplossingsgericht werkt kijk je naar je krachten en je mogelijkheden, in plaats van 'wat lukt niet' bedenk je 'wat kan ik wél?' 'wat lukt mij wél?' En dan niet per se over de grote dingen, maar juist op een dag als je bedenkt 'ik moet opstaan en boodschappen doen, maar ik heb geen zin en het heeft allemaal geen zin en ik wil niet enz. enz.' bedenk je, ok, dat is te veel, dat lukt me niet, maar wat kan ik wel? (steeds een stapje terug tot je bij iets komt wat je wel kan) en die 10 (of wat het ook is voor jou) in gedachten houden, daar doe je het voor, zodat je bij dat eindpunt komt die je in gedachten had bij de wondervraag. Nouja, dit is een heel klein stukje oplossingsgericht werken, ik merk dat het ongeveer het enige is wat mij een beetje energie geeft en me wat milder kan maken naar mezelf toe.
Ik voel wel wat voor de app trouwens, maar ik heb nog niet de rust om het te starten nu. Misschien meld ik me daar binnenkort voor.
woensdag 27 januari 2016 om 18:23
Oh, nog een heel concrete tip. Eentje die mij eerder wel heeft geholpen, maar waarvan ik van tevoren dacht 'alsof zoiets kleins kan helpen' - elke dag in een boekje 3 dingen opschrijven die goed zijn gegaan. Het hoeft niet groot te zijn, al schrijf je op 'haren gekamd' gewoon 3 dingen die positief waren, of gelukt zijn, leuk waren enz.
woensdag 27 januari 2016 om 20:42
@Tiny potato: ik lees dat het goed gaat met je doelen! Super is dat!!! Je schrijft ook over de wondervraag, die gebruik ik zelf ook wel regelmatig! Mij helpt het wel om te fantaseren over hoe ik het wil hebben. dat schrijf ik dan op papier. Ik word er gewoonlijk wel vrolijk van!
@Morfientje, jammer dat je geen goede dag hebt. wel goed dat je naar de afspraak gaat (iets leuks hoop ik?), gekookt hebt, je toch aangekleed hebt etc! En misschien is het een idee om ondanks dat je soms 's ochtends en 's middags weinig gedaan hebt 's avonds toch binnen je grenzen te blijven. Dan gebeuren er maar wat dingen niet. Wellicht motiveert dat ook om het 's ochtends en 's middags al te doen! Want je wil natuurlijk het liefst dat je lijstje wel afgewerkt is!
@VZN: gefeliciteerd met je nieuwe vrijwilligersbaan!! jammer dat je je niet zo goed voelde vandaag. Had je daar zelf ook iets anders in kunnen en willen doen? Ook top dat je toch naar je afspraak gaat. Hopelijk houden ze daar wel een beetje rekening met je stemming?
Hier: Het is me niet gelukt om om 6 uur op te staan helaas.. ik zal wel half slapend m'n wekker uitgezet hebben. Maar goed, is geen ramp, ik was er om 7 uur uit en wel op iig een normaal tijdstip op m'n werk zij het niet zo vroeg als ik wilde. Werken was wel vermoeiend. Vanavond nog even langs de supermarkt geweest, had nog wat nodig. Daarnaast heel gezellig ge-apt en gebeld met vriendinnen en m'n broer. Hartelijk gelachen om dat bericht dat de politie huis binnengevallen was omdat ze gegil hoorden... bleek een valse zanger te zijn
Zo meteen moet ik m'n tas weer klaarmaken, kleding klaarleggen en douchen. en ik bedenk nog even iets erbij om te doen.. want dat moet nog makkelijk kunnen. mag ook iets leuks zijn natuurlijk
@Morfientje, jammer dat je geen goede dag hebt. wel goed dat je naar de afspraak gaat (iets leuks hoop ik?), gekookt hebt, je toch aangekleed hebt etc! En misschien is het een idee om ondanks dat je soms 's ochtends en 's middags weinig gedaan hebt 's avonds toch binnen je grenzen te blijven. Dan gebeuren er maar wat dingen niet. Wellicht motiveert dat ook om het 's ochtends en 's middags al te doen! Want je wil natuurlijk het liefst dat je lijstje wel afgewerkt is!
@VZN: gefeliciteerd met je nieuwe vrijwilligersbaan!! jammer dat je je niet zo goed voelde vandaag. Had je daar zelf ook iets anders in kunnen en willen doen? Ook top dat je toch naar je afspraak gaat. Hopelijk houden ze daar wel een beetje rekening met je stemming?
Hier: Het is me niet gelukt om om 6 uur op te staan helaas.. ik zal wel half slapend m'n wekker uitgezet hebben. Maar goed, is geen ramp, ik was er om 7 uur uit en wel op iig een normaal tijdstip op m'n werk zij het niet zo vroeg als ik wilde. Werken was wel vermoeiend. Vanavond nog even langs de supermarkt geweest, had nog wat nodig. Daarnaast heel gezellig ge-apt en gebeld met vriendinnen en m'n broer. Hartelijk gelachen om dat bericht dat de politie huis binnengevallen was omdat ze gegil hoorden... bleek een valse zanger te zijn
Zo meteen moet ik m'n tas weer klaarmaken, kleding klaarleggen en douchen. en ik bedenk nog even iets erbij om te doen.. want dat moet nog makkelijk kunnen. mag ook iets leuks zijn natuurlijk
woensdag 27 januari 2016 om 21:02
Dit topic zit erg in mijn gedachten de laatste dagen. Ik herken veel van wat erg geschreven is, al zit ik niet meer in mijn diepe periode. Maar ik weet nog wel hoe het voelde en ik zou willen dat ik de gouden formule had zodat alles wat makkelijker zou worden voor de schrijvers hier. Maar ieder proces is individueel en wat voor de ene wel werkt, hoeft voor de ander niet te werken.
Ik was voordat ik lichamelijk en geestelijk instortte ook iemand die continu bezig was, een harde werker, niets was te veel en opeens viel alles door een combinatie van factoren weg en kon ik geestelijk en lichamelijk niets meer. Ik voelde mij zo'n mislukkeling en mij buiten de maatschappij staan. Opeens zat ik thuis en overdag was ik in mijn eigen isolement. De wereld was door aan het draaien maar die van mij stond stil. Mijn thuis, waar ik altijd zo naar verlangde als ik aan het werk was, voelde als een gevangenis en mijn dagen voelden waardeloos en doelloos. Alles verliep zo traag er was geen enkel 'moeten' meer, geen urgentie en alles voelde zo enorm futiel. Ik werd steeds inactiever, deels door lichamelijke klachten en deels doordat ik mijzelf ook geestelijk niet meer in beweging kon brengen. En ik las ook alle tips van mensen van ga naar buiten, ga iets doen hoe onbenullig ook en ook schrijf 3 dingen per dag op waar je dankbaar voor bent. Maar dit alles werkte niet. De stap naar buiten voelde letterlijk alsof ik over een ravijn van 20 meter moest springen. Ik moest mij aankleden en dan doelloos een rondje lopen? Wat had dat voor zin? Dus toen ging ik maar proberen om iets anders te doen, ik had puzzels gekocht. Toen voelde ik mij echt een bejaarde... En dingen waar ik dankbaar voor was? Ik vond het leven ***.
Ergens is er toch een knop omgegaan al vraag ik mij af of ik die knop zelf heb omgezet of dat er net een paar chemische stoffen in mijn hersenen 'goed' vielen. Ik denk een combinatie van 2. Ik merkte dat ik steeds immobieler werd en mijn wereld steeds kleiner. En ergens kwam toen het besef dat ik toch de enige was die het negatieve patroon kon of moest doorbreken ook al had ik geen idee hoe en ook al zag ik het nut er niet van in. En nog steeds is het niet zo dat ik wat ik doe nu als nuttig of zinvol ervaar, maar er zit wel letterlijk beweging in en dat is toch iets.
Het voelde heel raar om mij zelf als prioriteit te maken. Ik vond dat ik veel meer moest kunnen dan 'alleen' goed voor mij zelf te zorgen in de basis. Dat leek mij bepaald geen prestatie, dat kon iedereen toch wel. En dan ging ik mijzelf weer op de kop zitten dat ik dus kennelijk zo'n mislukkeling was dat ik dat zelfs niet kon en zo was de negatieve spiraal weer ingezet. Doordat ik mijzelf steeds zo naar beneden haalde had ik ook letterlijk geen energie meer om nog maar te proberen iets te doen. Jezelf naar beneden halen vreet namelijk energie.
Ik ben steeds bewuster elke dag stil gaan staan bij het effect van bewegen op je hersenen (zie een eerdere post met link naar youtube). Hoe inactiever je wordt, hoe lastiger het puur biochemisch gezien wordt om je zelf weer in beweging te krijgen. Dus ik ben toen toch hard geworden tegen mijzelf op 1 punt en dat is beweging. En nee, ik hoefde het van mij zelf niet leuk te vinden, ik hoefde er niet het nut van in te zien, maar ik moest het wel doen. Als ik ooit weer mee wilde draaien in de maatschappij en weer wilde gaan werken moest ik toch zeker een half uur per dag kunnen bewegen. Als dat niet haalbaar was hoe zou ik dan ooit een stap verder moeten kunnen komen? En ja het voelde hels om mijzelf met mijn haren uit het moeras te moeten trekken. Maar niemand kon het voor mij doen (zoals tinypatoto ook schreef). En dat is inderdaad heel oneerlijk. Dat je het zelf moet doen terwijl je op bent. Maar er is geen andere weg.
Daarbij maakte ik eerst de fout om naast beweging ook nog allerlei andere dingen te willen die toch ook zo 'klein' leken maar dat werkte niet want dan stonden er 5 dingen op en werd ik al moe als ik aan 1 dacht dus dan liet ik alles maar zitten. Ook begon ik de afspraak te beschouwen als een werkafspraak. Op een werkdag zou ik het ook niet in mijn hoofd halen om collega's of klanten te laten zitten hoe beroerd ik mij ook zou voelen. Dus die afspraak met beweging was ook zo. En ja uitstellen leek altijd de makkelijkste manier. Ik had immers een hele dag om dat halve uur te bewegen en verder was mijn dag toch leeg. Als ik in de ochtend geen zin had was het het makkelijkst om te denken dat die zin in de middag of anders de avond wel kwam. Nou dat gebeurde uiteraard niet. Dus wachten op zin accepteerde ik ook niet meer van mijzelf als excuus. Het was gelijk in de ochtend doen hoe ontzettend slecht ik mij ook voelde. Naar buiten was voor mij een stap te ver, dus daarom die eerder genoemde youtube filmpjes. Dat had ook, hoe raar het ook klinkt, een sociaal effect. Ik was 'samen' met anderen aan het bewegen en dat voelde minder alleen. Verder merkte ik dat afstreeplijstjes voor min niet werkten. Ik werd al moe als ik zag wat ik erop had gezet (ook al was dat maar een klein iets) en als ik dingen had afgestreept dacht ik als ik er naar kijk 'nou moet je hier blij mee zijn'? Dus ik heb 1 schrift op tafel gelegd en de afspraak gemaakt dat ik daar alleen achteraf in zou schrijven hoeveel minuten ik op een dag bewogen had, niet meer en niet minder. En dat werkte voor mij.
Verder merk ik dat ik de routine moet blijven vasthouden. En het is zo makkelijk om die te doorbreken. Want ik ben iemand die veel van zichzelf eist, grenzen overschrijd en als dat dan is gebeurd, dan denk ik al snel is het gek dat ik niet meer kan en wil, moet ik nu ook nog gaan bewegen? Zoals vandaag, ik was kapot na mijn werkdag en had door omstandigheden al 2 dagen niet bewogen. Ik wilde niets liever dan op de bank zitten, maar dacht terug aan de afspraak met mij zelf en heb toch een half uur met een sportdvd (low impact) voor de tv gaan staan. Zonder zin, zonder motivatie, maar de muziek zweepte mij uiteindelijk mee en ik voel mij nu 200x beter dan als ik niet van die bank was gekomen.
Maar ja ik kan het nu 'makkelijk' zeggen omdat ik ergens over het kritieke punt ben gekomen. En nog steeds blijft het een opgave en vaak toch een dagelijkse strijd, maar hij is meestal te doen. Nu moet ik juist weer oppassen dat ik op dagen niet weer veel te veel doe. Balans vinden is en blijft een uitdaging en dat zal mijn hele leven zo gelden.
Ik zou graag iets willen betekenen voor de schrijvers hier voor wie de strijd veel heviger is dan die voor mij nu is, maar ik weet niet goed wat.
Ik was voordat ik lichamelijk en geestelijk instortte ook iemand die continu bezig was, een harde werker, niets was te veel en opeens viel alles door een combinatie van factoren weg en kon ik geestelijk en lichamelijk niets meer. Ik voelde mij zo'n mislukkeling en mij buiten de maatschappij staan. Opeens zat ik thuis en overdag was ik in mijn eigen isolement. De wereld was door aan het draaien maar die van mij stond stil. Mijn thuis, waar ik altijd zo naar verlangde als ik aan het werk was, voelde als een gevangenis en mijn dagen voelden waardeloos en doelloos. Alles verliep zo traag er was geen enkel 'moeten' meer, geen urgentie en alles voelde zo enorm futiel. Ik werd steeds inactiever, deels door lichamelijke klachten en deels doordat ik mijzelf ook geestelijk niet meer in beweging kon brengen. En ik las ook alle tips van mensen van ga naar buiten, ga iets doen hoe onbenullig ook en ook schrijf 3 dingen per dag op waar je dankbaar voor bent. Maar dit alles werkte niet. De stap naar buiten voelde letterlijk alsof ik over een ravijn van 20 meter moest springen. Ik moest mij aankleden en dan doelloos een rondje lopen? Wat had dat voor zin? Dus toen ging ik maar proberen om iets anders te doen, ik had puzzels gekocht. Toen voelde ik mij echt een bejaarde... En dingen waar ik dankbaar voor was? Ik vond het leven ***.
Ergens is er toch een knop omgegaan al vraag ik mij af of ik die knop zelf heb omgezet of dat er net een paar chemische stoffen in mijn hersenen 'goed' vielen. Ik denk een combinatie van 2. Ik merkte dat ik steeds immobieler werd en mijn wereld steeds kleiner. En ergens kwam toen het besef dat ik toch de enige was die het negatieve patroon kon of moest doorbreken ook al had ik geen idee hoe en ook al zag ik het nut er niet van in. En nog steeds is het niet zo dat ik wat ik doe nu als nuttig of zinvol ervaar, maar er zit wel letterlijk beweging in en dat is toch iets.
Het voelde heel raar om mij zelf als prioriteit te maken. Ik vond dat ik veel meer moest kunnen dan 'alleen' goed voor mij zelf te zorgen in de basis. Dat leek mij bepaald geen prestatie, dat kon iedereen toch wel. En dan ging ik mijzelf weer op de kop zitten dat ik dus kennelijk zo'n mislukkeling was dat ik dat zelfs niet kon en zo was de negatieve spiraal weer ingezet. Doordat ik mijzelf steeds zo naar beneden haalde had ik ook letterlijk geen energie meer om nog maar te proberen iets te doen. Jezelf naar beneden halen vreet namelijk energie.
Ik ben steeds bewuster elke dag stil gaan staan bij het effect van bewegen op je hersenen (zie een eerdere post met link naar youtube). Hoe inactiever je wordt, hoe lastiger het puur biochemisch gezien wordt om je zelf weer in beweging te krijgen. Dus ik ben toen toch hard geworden tegen mijzelf op 1 punt en dat is beweging. En nee, ik hoefde het van mij zelf niet leuk te vinden, ik hoefde er niet het nut van in te zien, maar ik moest het wel doen. Als ik ooit weer mee wilde draaien in de maatschappij en weer wilde gaan werken moest ik toch zeker een half uur per dag kunnen bewegen. Als dat niet haalbaar was hoe zou ik dan ooit een stap verder moeten kunnen komen? En ja het voelde hels om mijzelf met mijn haren uit het moeras te moeten trekken. Maar niemand kon het voor mij doen (zoals tinypatoto ook schreef). En dat is inderdaad heel oneerlijk. Dat je het zelf moet doen terwijl je op bent. Maar er is geen andere weg.
Daarbij maakte ik eerst de fout om naast beweging ook nog allerlei andere dingen te willen die toch ook zo 'klein' leken maar dat werkte niet want dan stonden er 5 dingen op en werd ik al moe als ik aan 1 dacht dus dan liet ik alles maar zitten. Ook begon ik de afspraak te beschouwen als een werkafspraak. Op een werkdag zou ik het ook niet in mijn hoofd halen om collega's of klanten te laten zitten hoe beroerd ik mij ook zou voelen. Dus die afspraak met beweging was ook zo. En ja uitstellen leek altijd de makkelijkste manier. Ik had immers een hele dag om dat halve uur te bewegen en verder was mijn dag toch leeg. Als ik in de ochtend geen zin had was het het makkelijkst om te denken dat die zin in de middag of anders de avond wel kwam. Nou dat gebeurde uiteraard niet. Dus wachten op zin accepteerde ik ook niet meer van mijzelf als excuus. Het was gelijk in de ochtend doen hoe ontzettend slecht ik mij ook voelde. Naar buiten was voor mij een stap te ver, dus daarom die eerder genoemde youtube filmpjes. Dat had ook, hoe raar het ook klinkt, een sociaal effect. Ik was 'samen' met anderen aan het bewegen en dat voelde minder alleen. Verder merkte ik dat afstreeplijstjes voor min niet werkten. Ik werd al moe als ik zag wat ik erop had gezet (ook al was dat maar een klein iets) en als ik dingen had afgestreept dacht ik als ik er naar kijk 'nou moet je hier blij mee zijn'? Dus ik heb 1 schrift op tafel gelegd en de afspraak gemaakt dat ik daar alleen achteraf in zou schrijven hoeveel minuten ik op een dag bewogen had, niet meer en niet minder. En dat werkte voor mij.
Verder merk ik dat ik de routine moet blijven vasthouden. En het is zo makkelijk om die te doorbreken. Want ik ben iemand die veel van zichzelf eist, grenzen overschrijd en als dat dan is gebeurd, dan denk ik al snel is het gek dat ik niet meer kan en wil, moet ik nu ook nog gaan bewegen? Zoals vandaag, ik was kapot na mijn werkdag en had door omstandigheden al 2 dagen niet bewogen. Ik wilde niets liever dan op de bank zitten, maar dacht terug aan de afspraak met mij zelf en heb toch een half uur met een sportdvd (low impact) voor de tv gaan staan. Zonder zin, zonder motivatie, maar de muziek zweepte mij uiteindelijk mee en ik voel mij nu 200x beter dan als ik niet van die bank was gekomen.
Maar ja ik kan het nu 'makkelijk' zeggen omdat ik ergens over het kritieke punt ben gekomen. En nog steeds blijft het een opgave en vaak toch een dagelijkse strijd, maar hij is meestal te doen. Nu moet ik juist weer oppassen dat ik op dagen niet weer veel te veel doe. Balans vinden is en blijft een uitdaging en dat zal mijn hele leven zo gelden.
Ik zou graag iets willen betekenen voor de schrijvers hier voor wie de strijd veel heviger is dan die voor mij nu is, maar ik weet niet goed wat.
woensdag 27 januari 2016 om 21:55
Tiny: Je post klinkt inderdaad best positief, jammer genoeg voelt het voor jou niet zo.
Toch hoop ik dat je trots kunt zijn op jezelf. Dat concrete wat je zegt wil ook makkelijker op de app.
Ik heb vanmiddag ook best wat steun daarvan gehad, super fijn!
Het voelt vervelend dat je het idee heb dat je je ei niet kwijt mag, JUIST! Ik zoek juist lotgenootjes, die in hetzelfde schuitje zitten, om ELKAAR te motiveren en te steunen. Het geeft juist troost en kracht dat je niet de enige bent.
Kleine stapjes zetten is een goede en zal ik onthouden, het voelt inderdaad soms te groot om naar buiten te gaan, ik moet dan eerst uit bed, douchen, aankleden, wat eten en zou dan pas naar buiten kunnen. Als ik bij het begin, begin wil het misschien makkelijker.
Oplossingsgericht werken ken ik vanuit mijn werk en gebruik ik ook veel.
Ik vind het daarom denk ik lastig om dat nu op mijzelf te projecteren, maar een eerste stap zal wel zijn om idd naar de mogelijkheden te kijken ipv alles wat niet lukt. Ik mag proberen om wat positiever te worden.
Schriftje ben ik mee bekend, maar dat is voor nu nog iets te lastig.
Kruidenthee:
Ik moest lachen om je post, bedankt! Je draait mijn dag zo om dat het nog heel wat lijkt
haha
En idd ik moet 's avonds juist binnen mijn grenzen blijven, want anders begin ik de dag erna al met een "slechte start"
Jouw dag klinkt goed! Ga zo door! Heb je voor morgen ook al duidelijk wat je wilt?
Digitime:
Bedankt voor je openhartige bericht, je kunt het goed omschrijven en ik herken helaas veel.
Het geeft wel hoop dat jij er al grotendeels bent uitgekomen, dat is dus wél mogelijk.
Ik herken de doelloosheid en dat het daarom niet lukt en ook het zoeken naar manieren, maar telkens stuiten op weerstand.
Ik besef heel goed dat ik de enige ben die dit moet veranderen, maar wat je zegt het voelt zo moeilijk en zwaar.
Komt ook omdat ik er denk ik teveel over na denk, terwijl ik het gewoon eens moet proberen, dan kan ik ervaren hoe het voelt.
En idd voor jezelf zorgen voelt niet als een prestatie, dat is normaal en zou ik gewoon kunnen, ik zie daarom de goede kleine dingen ook niet van mijzelf, zoals Kruidenthee wel mooi verwoord.
Ik zal morgen proberen om te bewegen, of buiten wandelen, of zoals jij doet met YouTube oid. Ik lees ook alleen maar dat bewegen goed is, hij staat ook op mijn prio lijstje, al is het al 2dagen niet gelukt. Mijn doel voor morgen wordt dus bewegen.
Toch hoop ik dat je trots kunt zijn op jezelf. Dat concrete wat je zegt wil ook makkelijker op de app.
Ik heb vanmiddag ook best wat steun daarvan gehad, super fijn!
Het voelt vervelend dat je het idee heb dat je je ei niet kwijt mag, JUIST! Ik zoek juist lotgenootjes, die in hetzelfde schuitje zitten, om ELKAAR te motiveren en te steunen. Het geeft juist troost en kracht dat je niet de enige bent.
Kleine stapjes zetten is een goede en zal ik onthouden, het voelt inderdaad soms te groot om naar buiten te gaan, ik moet dan eerst uit bed, douchen, aankleden, wat eten en zou dan pas naar buiten kunnen. Als ik bij het begin, begin wil het misschien makkelijker.
Oplossingsgericht werken ken ik vanuit mijn werk en gebruik ik ook veel.
Ik vind het daarom denk ik lastig om dat nu op mijzelf te projecteren, maar een eerste stap zal wel zijn om idd naar de mogelijkheden te kijken ipv alles wat niet lukt. Ik mag proberen om wat positiever te worden.
Schriftje ben ik mee bekend, maar dat is voor nu nog iets te lastig.
Kruidenthee:
Ik moest lachen om je post, bedankt! Je draait mijn dag zo om dat het nog heel wat lijkt
hahaEn idd ik moet 's avonds juist binnen mijn grenzen blijven, want anders begin ik de dag erna al met een "slechte start"
Jouw dag klinkt goed! Ga zo door! Heb je voor morgen ook al duidelijk wat je wilt?
Digitime:
Bedankt voor je openhartige bericht, je kunt het goed omschrijven en ik herken helaas veel.
Het geeft wel hoop dat jij er al grotendeels bent uitgekomen, dat is dus wél mogelijk.
Ik herken de doelloosheid en dat het daarom niet lukt en ook het zoeken naar manieren, maar telkens stuiten op weerstand.
Ik besef heel goed dat ik de enige ben die dit moet veranderen, maar wat je zegt het voelt zo moeilijk en zwaar.
Komt ook omdat ik er denk ik teveel over na denk, terwijl ik het gewoon eens moet proberen, dan kan ik ervaren hoe het voelt.
En idd voor jezelf zorgen voelt niet als een prestatie, dat is normaal en zou ik gewoon kunnen, ik zie daarom de goede kleine dingen ook niet van mijzelf, zoals Kruidenthee wel mooi verwoord.
Ik zal morgen proberen om te bewegen, of buiten wandelen, of zoals jij doet met YouTube oid. Ik lees ook alleen maar dat bewegen goed is, hij staat ook op mijn prio lijstje, al is het al 2dagen niet gelukt. Mijn doel voor morgen wordt dus bewegen.
Choose love in everything you do! ♥
donderdag 28 januari 2016 om 00:54
Trots op jullie allemaal !! Dank voor delen.
Ik had zoals gezegd slechte dag..heb wel gekookt voor mezelf.
En ben naar afspraak gegaan..heeft met werk te maken..(kan evt op freelance basis project doen..in t zwarte circuit)..dus een kans op weer iets met eigen werk te doen.
Ik hoop dat t doorgaat. Al moet ik dan iets anders daarvoor laten vallen..maar als t met mijn eigen werk te maken heeft gaat dat voor. Er is nl weinig kans dat ik nog fulltime ooit aan de bak kom..dus ik neem elke kans. Fysiek ben ik nog niet beter maar 1 dagdeel red ik. Kortom..ik hoop dat ik t word.
Daarna andere activiteit en daarna met iemand over proces van ziek zijn gepraat.
Dat was eigenlijk ook wel fijn..herkenning. ik worstel niet als enige. Dus voel me wat beter..al pieker ik wel veel..geld, toekomst etc
Ik wens jullie weltruste..
Lijstje morgen
9.00 op
Afwassen en beetje opruimen
Douchen en aankleden
10.30 met iemand met auto spullen halen op voormalig logeer adres
14.00 thee afspraak buren (nog nooit gedaan)
19.00 uit eten vriendin
Tussendoor hoop ik afval weg te brengen en wat mailtjes te doen.
Ik had zoals gezegd slechte dag..heb wel gekookt voor mezelf.
En ben naar afspraak gegaan..heeft met werk te maken..(kan evt op freelance basis project doen..in t zwarte circuit)..dus een kans op weer iets met eigen werk te doen.
Ik hoop dat t doorgaat. Al moet ik dan iets anders daarvoor laten vallen..maar als t met mijn eigen werk te maken heeft gaat dat voor. Er is nl weinig kans dat ik nog fulltime ooit aan de bak kom..dus ik neem elke kans. Fysiek ben ik nog niet beter maar 1 dagdeel red ik. Kortom..ik hoop dat ik t word.
Daarna andere activiteit en daarna met iemand over proces van ziek zijn gepraat.
Dat was eigenlijk ook wel fijn..herkenning. ik worstel niet als enige. Dus voel me wat beter..al pieker ik wel veel..geld, toekomst etc
Ik wens jullie weltruste..
Lijstje morgen
9.00 op
Afwassen en beetje opruimen
Douchen en aankleden
10.30 met iemand met auto spullen halen op voormalig logeer adres
14.00 thee afspraak buren (nog nooit gedaan)
19.00 uit eten vriendin
Tussendoor hoop ik afval weg te brengen en wat mailtjes te doen.
donderdag 28 januari 2016 om 01:08
quote:morfientje schreef op 27 januari 2016 @ 12:39:
Ik werd wel wakker door wekker maar moe. En ging toen nadenken en met mijzelf onderhandelen. Want heel stom de dingen van mijn lijstje stellen niet veel voor. Dus ik dacht direct ik gooi die 2dingen van de ochtend wel naar de middag. Haal dat stukje ontspanning weg. Dan kan ik nu weer slapen.
Dat moet je dus vóór zijn. Geef jezelf niet de kans om om in excuses te vluchten en daarmee je doelen te saboteren.
Misschien kun je het volgende eens proberen: leg een boekje/schrift naast je bed en zodra de wekker gaat, ga je schrijven. Schrijf je gedachten maar gewoon op. Dus dat wat je tot nu toe in je hoofd deed, zet je nu op papier. Best confronterend, let maar op. Maar doordat je jezelf confronteert ontneem je jezelf gelijk de kans om op de loop te gaan met die gedachten. Èn, bijkomend voordeel: door het schrijven dwing je jezelf ook om wakker te worden.
Je kunt ook proberen om iets te schrijven over je dagplanning of je voornemens voor die dag.
Zie maar wat werkt voor jou.
Alvast goeiemorgen!
Ik werd wel wakker door wekker maar moe. En ging toen nadenken en met mijzelf onderhandelen. Want heel stom de dingen van mijn lijstje stellen niet veel voor. Dus ik dacht direct ik gooi die 2dingen van de ochtend wel naar de middag. Haal dat stukje ontspanning weg. Dan kan ik nu weer slapen.
Dat moet je dus vóór zijn. Geef jezelf niet de kans om om in excuses te vluchten en daarmee je doelen te saboteren.
Misschien kun je het volgende eens proberen: leg een boekje/schrift naast je bed en zodra de wekker gaat, ga je schrijven. Schrijf je gedachten maar gewoon op. Dus dat wat je tot nu toe in je hoofd deed, zet je nu op papier. Best confronterend, let maar op. Maar doordat je jezelf confronteert ontneem je jezelf gelijk de kans om op de loop te gaan met die gedachten. Èn, bijkomend voordeel: door het schrijven dwing je jezelf ook om wakker te worden.
Je kunt ook proberen om iets te schrijven over je dagplanning of je voornemens voor die dag.
Zie maar wat werkt voor jou.
Alvast goeiemorgen!
donderdag 28 januari 2016 om 09:01
Goedemorgen! Iemand_anders
(En rest)
Gister voor het eerst sinds maanden dat ik voor 0:00 in slaap ben gevallen.
Ultieme tip: seks
Nee ik denk eerder dat ik besloot om lekker aan dat lome gevoel toe te geven en daardoor mijn gedachtes geen kans heb gegeven om te komen piekeren! Dus lichamelijk voldaan, lekker knuffelen een kus, en toen overgegeven aan de slaap.
Met als gevolg dat ik om 06:15 klaarwakker was. Vriend gaat er altijd 05:45 uit en dan krijg ik om 06:00 een kus en gaat hij weg. Hij was nu iets later en toen kon ik niet meer slapen. In bed wat gelezen, zelfs belangrijke mailtjes verstuurd en toen er maar uit.
Ben dus al ruim 2,5uur wakker, heb best uitgebreid ontbeten (kopje thee, kwark en fruit) en dus al wat dingetjes gedaan.
Merk wel dat ik wat moe begin te worden. Logisch qua balans tussen actie/rust is het zo weer tijd voor wat rust.
Pak vaatwasser nog even uit en dan weer even in de rust.
Voelt gek dit. Qua structuur is dit nog niet ideaal. Net wat te weinig slaap. Maar iig op tijd eruit, ontbeten en wat aangerommeld. Taken van vandaag zijn nu al beter verdeeld
Wens iedereen een fijne dag!
(En rest)
Gister voor het eerst sinds maanden dat ik voor 0:00 in slaap ben gevallen.
Ultieme tip: seks
Nee ik denk eerder dat ik besloot om lekker aan dat lome gevoel toe te geven en daardoor mijn gedachtes geen kans heb gegeven om te komen piekeren! Dus lichamelijk voldaan, lekker knuffelen een kus, en toen overgegeven aan de slaap.
Met als gevolg dat ik om 06:15 klaarwakker was. Vriend gaat er altijd 05:45 uit en dan krijg ik om 06:00 een kus en gaat hij weg. Hij was nu iets later en toen kon ik niet meer slapen. In bed wat gelezen, zelfs belangrijke mailtjes verstuurd en toen er maar uit.
Ben dus al ruim 2,5uur wakker, heb best uitgebreid ontbeten (kopje thee, kwark en fruit) en dus al wat dingetjes gedaan.
Merk wel dat ik wat moe begin te worden. Logisch qua balans tussen actie/rust is het zo weer tijd voor wat rust.
Pak vaatwasser nog even uit en dan weer even in de rust.
Voelt gek dit. Qua structuur is dit nog niet ideaal. Net wat te weinig slaap. Maar iig op tijd eruit, ontbeten en wat aangerommeld. Taken van vandaag zijn nu al beter verdeeld
Wens iedereen een fijne dag!
Choose love in everything you do! ♥
vrijdag 29 januari 2016 om 11:06
Goedemorgen,
@vzn, welkom, had ik nog niet gezegd lukt het om de goede humeur door te trekken naar vandaag? Hoe gaat het vandaag met je schema?
@morfientje, ik begreep uit je post dat je niet zo veel motivatie uit dit topic haalde, omdat iedereen maar in hetzelfde schuitje zat. Fijn om te lezen dat je een goede dag had gisteren! Seks kan inderdaad heel goed zijn om in slaap te vallen, ik denk ook dat je daardoor ook even niet kan piekeren, en dus wat meer makkelijker kan overgeven aan de slaap. Hoe gaat het vandaag? Heb je nog doelen voor vandaag op de planning staan?
@digitime, inspirerende post, dankjewel voor het delen! En zoals jij het hebt gedaan is volgens mij een heel passend voorbeeld van wat vaak nodig is als je in de put zit. De stapjes zo klein mogelijk maken en van daaruit verder werken. En dan toch ook jezelf dwingen om die kleinste stap te nemen.
@kruidentheetje, wat fijn dat je zo'n leuk contact hebt gehad met vrienden. Dat is zó belangrijk en waardevol, die verbinding met andere mensen. Hoe is het gister nog gegaan?
Bij mij is het gisteren niet gelukt met mijn doelen om te sporten en gezond te eten. Wel heb ik op mijn werk wat steun gehad van collega's wat goed voelde. De druk die ik mezelf opleg kost me zo veel energie, maar het lukt me niet altijd om daar onderuit te komen. Ik ben zo kritisch en stiekem vind ik dat ik gelijk heb, maar dat gaat me natuurlijk niks opleveren.
Vandaag weer goed verder gegaan. Om 7.30 in de sportschool, thuis gekomen en 'moest' van alles. Om de druk wat te verlagen heb ik bedacht welke taak het meest haalbaar zou zijn. Dat was was opvouwen. Ben even bijna afgehaakt, maar bedacht dat doorzetten nodig was. Dat ik eerst de was op ging vouwen en dan zou gaan zitten en eten en verder kijken wat er lukt. Muziekje op gezet, was opgevouwen en zit nu te eten. Zo weer verder, ik maak denk ik nog even wat schoon, douchen en dan naar mijn afspraak. Het helpt me ook om te bedenken dat ik het weekend veel lekkerder begin morgen als er niet nog een stapel taken op me staat te wachten. Dus ik bedenk waarvoor ik het doe en daar werk ik stapje voor stapje naar toe (ook weer oplossingsgericht). Ik voel me best redelijk op dit moment. Blij dat werk klaar is voor de week, daar is even geen druk van.
Succes vandaag allemaal. Maak de stappen klein, geef jezelf een duwtje als het moeilijk is en steun jezelf als je het moeilijk hebt! Wees lief in plaats van streng en help jezelf met de dingen die je moeilijk vindt
@vzn, welkom, had ik nog niet gezegd lukt het om de goede humeur door te trekken naar vandaag? Hoe gaat het vandaag met je schema?
@morfientje, ik begreep uit je post dat je niet zo veel motivatie uit dit topic haalde, omdat iedereen maar in hetzelfde schuitje zat. Fijn om te lezen dat je een goede dag had gisteren! Seks kan inderdaad heel goed zijn om in slaap te vallen, ik denk ook dat je daardoor ook even niet kan piekeren, en dus wat meer makkelijker kan overgeven aan de slaap. Hoe gaat het vandaag? Heb je nog doelen voor vandaag op de planning staan?
@digitime, inspirerende post, dankjewel voor het delen! En zoals jij het hebt gedaan is volgens mij een heel passend voorbeeld van wat vaak nodig is als je in de put zit. De stapjes zo klein mogelijk maken en van daaruit verder werken. En dan toch ook jezelf dwingen om die kleinste stap te nemen.
@kruidentheetje, wat fijn dat je zo'n leuk contact hebt gehad met vrienden. Dat is zó belangrijk en waardevol, die verbinding met andere mensen. Hoe is het gister nog gegaan?
Bij mij is het gisteren niet gelukt met mijn doelen om te sporten en gezond te eten. Wel heb ik op mijn werk wat steun gehad van collega's wat goed voelde. De druk die ik mezelf opleg kost me zo veel energie, maar het lukt me niet altijd om daar onderuit te komen. Ik ben zo kritisch en stiekem vind ik dat ik gelijk heb, maar dat gaat me natuurlijk niks opleveren.
Vandaag weer goed verder gegaan. Om 7.30 in de sportschool, thuis gekomen en 'moest' van alles. Om de druk wat te verlagen heb ik bedacht welke taak het meest haalbaar zou zijn. Dat was was opvouwen. Ben even bijna afgehaakt, maar bedacht dat doorzetten nodig was. Dat ik eerst de was op ging vouwen en dan zou gaan zitten en eten en verder kijken wat er lukt. Muziekje op gezet, was opgevouwen en zit nu te eten. Zo weer verder, ik maak denk ik nog even wat schoon, douchen en dan naar mijn afspraak. Het helpt me ook om te bedenken dat ik het weekend veel lekkerder begin morgen als er niet nog een stapel taken op me staat te wachten. Dus ik bedenk waarvoor ik het doe en daar werk ik stapje voor stapje naar toe (ook weer oplossingsgericht). Ik voel me best redelijk op dit moment. Blij dat werk klaar is voor de week, daar is even geen druk van.
Succes vandaag allemaal. Maak de stappen klein, geef jezelf een duwtje als het moeilijk is en steun jezelf als je het moeilijk hebt! Wees lief in plaats van streng en help jezelf met de dingen die je moeilijk vindt
vrijdag 29 januari 2016 om 12:28
Goeie Tiny
Idd, kleine stapjes.
De stemming wordt bedrukt door pijn en evt komende operatie en de onzekerheid daarvan. Ik laat me komende maanden zowieso niet opereren en volgende week weer afspraak ziekenhuis, dus probeer t voor vandaag en komend weekend maar weer ff te laten.
Mijn schema vandaag..ff naar stad, 1 winkel in. Daarna fysio en daar in buurt ff wat kleine boodschappen. Dan naar huis..koken en tv kijken..evt. beetje opruimen.
Dat is t. Morgen met vriendin naar markt en lunchen..dan wat dingetjes thuis (vuilnis, opruimen etc) Zondag ergens eten.
Ben ook gestart met eetgroepje op poten te zetten. Dus actief bezig met invulling dagen te geven..vrijwilligerswerk (2) en wellicht 3e erbij.
Hoe dat fysiek gaat zal tijd uitwijzen.
Maar nix doen is ook geen optie. Heb al ruim 7 maanden letterlijk stil moeten liggen.
Dames..ik wens jullie goede en positieve dag. Hoop op goede resultaten
Bedoel ik niet als oordeel..maar dat ieder van ons dat kan doen wat ze wil bereiken vandaag.
YES, WE CAN....
Idd, kleine stapjes.
De stemming wordt bedrukt door pijn en evt komende operatie en de onzekerheid daarvan. Ik laat me komende maanden zowieso niet opereren en volgende week weer afspraak ziekenhuis, dus probeer t voor vandaag en komend weekend maar weer ff te laten.
Mijn schema vandaag..ff naar stad, 1 winkel in. Daarna fysio en daar in buurt ff wat kleine boodschappen. Dan naar huis..koken en tv kijken..evt. beetje opruimen.
Dat is t. Morgen met vriendin naar markt en lunchen..dan wat dingetjes thuis (vuilnis, opruimen etc) Zondag ergens eten.
Ben ook gestart met eetgroepje op poten te zetten. Dus actief bezig met invulling dagen te geven..vrijwilligerswerk (2) en wellicht 3e erbij.
Hoe dat fysiek gaat zal tijd uitwijzen.
Maar nix doen is ook geen optie. Heb al ruim 7 maanden letterlijk stil moeten liggen.
Dames..ik wens jullie goede en positieve dag. Hoop op goede resultaten
Bedoel ik niet als oordeel..maar dat ieder van ons dat kan doen wat ze wil bereiken vandaag. YES, WE CAN....
zaterdag 30 januari 2016 om 01:46
Tiny: je hebt mij denk ik verkeerd gelezen dan. Ben juist blij met mensen in hetzelfde schuitje. Vond het alleen jammer dat ze er wel waren maar het niet echt lukte om ook daadwerkelijk ervaringen te delen en elkaar te steunen. Maar deze week ging het fijn! Blij dat we wat voor elkaar kunnen betekenen.
Je bent goed bezig! Al lees ik wel dat je jezelf een enorme druk op legt. Je vraagt enorm veel van jezelf. Je kunt niet alles doen he? En als de was was langer ligt of je stofzuigt een keertje minder is dat ook geen ramp. Ik lees weinig ontspanning. Zit je wel eens op de bank in rust? Gewoon niets? Zijn in het moment. Beseffen waar je staat. Wat je hebt bereikt, hoe trots je mag zijn! Ergens lijkt het of je niet stil wilt staan; bang voor wat dan bovenkomt drijven? Of zit ik er naast? Dat kan hoor. We krijgen natuurlijk maar een glimp mee van elkaars leven.
VZN: Ook bij jou lees ik veel drukte. Denk goed om jezelf meid! Juist bij extra pijn
Ik vandaag een fijne dag. Gister overdag een superdag! Gisteravond en vannacht alleen wat moeilijke momentjes. Daardoor slecht geslapen en vanochtend opstart problemen. Ben extra lief voor mijzelf geweest en dat helpt! Niet teveel moeten. Ik heb mijn basislijstje van elke dag en als dat het enige is wat ik zou doen is het prima. En juist als ik al die basisdingen doe, voel ik mij beter en lukken andere dingen ook makkelijker.
Heb veel voorpret met cadeautjes kopen voor vriend (bijna jarig).
Twee weken geleden 2 mooie foto's besteld met mooie lijsten en vandaag opgehaald. Nog wat andere kleinigheidjes met allemaal een leuk verhaal erachter. Morgen nog wat in elkaar prutsen. Voelt heerlijk om voor iemand bezig te zijn. Ook nog een lieve kaart voor een vriendin gekocht (zomaar) dat maakt mij blij.
Sta steeds vaker stil bij liefde geven en delen. Dankbaar zijn voor wat je hebt en wie je hebt in het leven.
Wel meer pijn in lijf. Dat is moeilijk.
Daarom alles in een rustig tempo.
Nu lekker slapen!
Je bent goed bezig! Al lees ik wel dat je jezelf een enorme druk op legt. Je vraagt enorm veel van jezelf. Je kunt niet alles doen he? En als de was was langer ligt of je stofzuigt een keertje minder is dat ook geen ramp. Ik lees weinig ontspanning. Zit je wel eens op de bank in rust? Gewoon niets? Zijn in het moment. Beseffen waar je staat. Wat je hebt bereikt, hoe trots je mag zijn! Ergens lijkt het of je niet stil wilt staan; bang voor wat dan bovenkomt drijven? Of zit ik er naast? Dat kan hoor. We krijgen natuurlijk maar een glimp mee van elkaars leven.
VZN: Ook bij jou lees ik veel drukte. Denk goed om jezelf meid! Juist bij extra pijn
Ik vandaag een fijne dag. Gister overdag een superdag! Gisteravond en vannacht alleen wat moeilijke momentjes. Daardoor slecht geslapen en vanochtend opstart problemen. Ben extra lief voor mijzelf geweest en dat helpt! Niet teveel moeten. Ik heb mijn basislijstje van elke dag en als dat het enige is wat ik zou doen is het prima. En juist als ik al die basisdingen doe, voel ik mij beter en lukken andere dingen ook makkelijker.
Heb veel voorpret met cadeautjes kopen voor vriend (bijna jarig).
Twee weken geleden 2 mooie foto's besteld met mooie lijsten en vandaag opgehaald. Nog wat andere kleinigheidjes met allemaal een leuk verhaal erachter. Morgen nog wat in elkaar prutsen. Voelt heerlijk om voor iemand bezig te zijn. Ook nog een lieve kaart voor een vriendin gekocht (zomaar) dat maakt mij blij.
Sta steeds vaker stil bij liefde geven en delen. Dankbaar zijn voor wat je hebt en wie je hebt in het leven.
Wel meer pijn in lijf. Dat is moeilijk.
Daarom alles in een rustig tempo.
Nu lekker slapen!
Choose love in everything you do! ♥
zondag 31 januari 2016 om 13:38
Heej sorry heb nog niet bijgelezen.
Moet ff posten wat ik nog moet doen vandaag... hopelijk lukt het dan wel!
Moet nog:
Huishouden:
boodschappen (2 of zelfs 3 supermarkten..)
vreselijk veel opruimen
veel afwassen
wassen
schoonmaken
flessen wegbrengen
vuilnis wegbrengen
Beweging:
flink bewegen... (wandelen / fietsen/ hometrainer)
Overig:
riem kopen bij de hema... geen zin in want het is vast weer loeidruk in het centrum. maar heb nu geen enkele niet kapotte riem meer dus wordt tijd..
En dan maak ik hopelijk morgen weer een nieuwe frisse start. want is nu bv. zo'n puinzooi dat ik alle gordijnen constant dichtlaat.. heb nu wel weer een beetje behoefte aan daglicht in huis
Hebben jullie al wat gedaan vandaag? (ikke alleen wat gesport binnenshuis)
Moet ff posten wat ik nog moet doen vandaag... hopelijk lukt het dan wel!
Moet nog:
Huishouden:
boodschappen (2 of zelfs 3 supermarkten..)
vreselijk veel opruimen
veel afwassen
wassen
schoonmaken
flessen wegbrengen
vuilnis wegbrengen
Beweging:
flink bewegen... (wandelen / fietsen/ hometrainer)
Overig:
riem kopen bij de hema... geen zin in want het is vast weer loeidruk in het centrum. maar heb nu geen enkele niet kapotte riem meer dus wordt tijd..
En dan maak ik hopelijk morgen weer een nieuwe frisse start. want is nu bv. zo'n puinzooi dat ik alle gordijnen constant dichtlaat.. heb nu wel weer een beetje behoefte aan daglicht in huis
Hebben jullie al wat gedaan vandaag? (ikke alleen wat gesport binnenshuis)
zondag 31 januari 2016 om 14:43
Hoi allemaal,
@morfientje, dan heb ik je verkeerd gelezen inderdaad. Hoe is je weekend geweest? Lukt het om lief voor jezelf te blijven? Dat helpt echt wel hè, veel beter dan 'ik heb nog niks gedaan vandaag, ik had al zo veel kunnen doen, ik ben echt lui en stom!' Super dat je daarbij je basislijst aanhoudt, dan is het helemaal prima toch? Hoe gaat het met je pijn nu? En wat goed om de mensen om je heen te waarderen en die banden te voeden en versterken. Verbinding met naasten is wat mij betreft het belangrijkste wat er is.
Je hebt enerzijds wel gelijk dat ik mezelf veel druk op leg normaal gesproken. Dat is een groot probleem van mij. Aan de andere kant had vrijdag niet zo veel met druk te maken. Of ik wel eens op de bank lig te niksen, ja zeker. Als ik even de kans krijg lig ik heel de dag op de bank te niksen. Maar daar verdrijf je geen depressie mee. Het is voor mij juist goed om actiever te zijn en de basisdingen te doen. Vrijdag kon ik aan wat ik gedaan heb. Er zijn ook dingen blijven liggen, maar dat was niet erg, want de belangrijkste dingen heb ik gedaan. Na het sporten ben ik niet op de bank geploft waar ik vervolgens alleen vanaf kom voor een afspraak, dat is een ongezonde gewoonte. Maar heb ik bekeken hoe ik mezelf kon helpen om toch een klusje te doen. Geloof me, de was heeft er al vaak genoeg enorm lang gelegen en er wordt vaak genoeg 'een keer' (of 2, of 3, of...) niet gestofzuigd. Op dit moment ben ik (nog) niet echt trots op wat ik heb bereikt, maar ik zit een beetje in een 'slow en steady wins the race' flow. Ik probeer mezelf te 'pacen', niet mijn hoofd laten ratelen waardoor ik allemaal overweldigende, drukkende gedachten krijg en alleen maar op de bank wil liggen, vertrouwen hebben in mijn eigen kunnen en dat als ik me rustig en geduldig aan mijn eigen basislijst hou het wel goedkomt. Het is een proces, het hoeft niet van de één op de andere dag allemaal geregeld en klaar te zijn, dat kan zelfs helemaal niet. Dus rustig aan de dingen doen waarvan ik weet dat ze goed voor me zijn.
Gisteren dus gesport en gezond gegeten, redelijk geslapen. Vandaag weer gesport en tot nu toe gezond aan het eten. Morgen weer een nieuwe werkweek, zie er weer tegenop, maar ook daar geldt: rustig blijven ademhalen, me niet verliezen in mijn kritische en drukkende gedachten. Ik doe het goed. Het is genoeg. Gewoon op de basislijst focussen.
@kruidentheetje, dat is een behoorlijke lijst. Staat er ook een beetje ontspanning of iets leuks op je lijstje? Hoe is het gegaan?
@vzn, hoe gaat het met jou? Wat een leuk initiatief ben je mee bezig met het eetgroepje. Ik hoop dat ik over een tijdje ook weer energie heb om zoiets te ondernemen. Iets wat gewoon 'voor de leuk' is.
@morfientje, dan heb ik je verkeerd gelezen inderdaad. Hoe is je weekend geweest? Lukt het om lief voor jezelf te blijven? Dat helpt echt wel hè, veel beter dan 'ik heb nog niks gedaan vandaag, ik had al zo veel kunnen doen, ik ben echt lui en stom!' Super dat je daarbij je basislijst aanhoudt, dan is het helemaal prima toch? Hoe gaat het met je pijn nu? En wat goed om de mensen om je heen te waarderen en die banden te voeden en versterken. Verbinding met naasten is wat mij betreft het belangrijkste wat er is.
Je hebt enerzijds wel gelijk dat ik mezelf veel druk op leg normaal gesproken. Dat is een groot probleem van mij. Aan de andere kant had vrijdag niet zo veel met druk te maken. Of ik wel eens op de bank lig te niksen, ja zeker. Als ik even de kans krijg lig ik heel de dag op de bank te niksen. Maar daar verdrijf je geen depressie mee. Het is voor mij juist goed om actiever te zijn en de basisdingen te doen. Vrijdag kon ik aan wat ik gedaan heb. Er zijn ook dingen blijven liggen, maar dat was niet erg, want de belangrijkste dingen heb ik gedaan. Na het sporten ben ik niet op de bank geploft waar ik vervolgens alleen vanaf kom voor een afspraak, dat is een ongezonde gewoonte. Maar heb ik bekeken hoe ik mezelf kon helpen om toch een klusje te doen. Geloof me, de was heeft er al vaak genoeg enorm lang gelegen en er wordt vaak genoeg 'een keer' (of 2, of 3, of...) niet gestofzuigd. Op dit moment ben ik (nog) niet echt trots op wat ik heb bereikt, maar ik zit een beetje in een 'slow en steady wins the race' flow. Ik probeer mezelf te 'pacen', niet mijn hoofd laten ratelen waardoor ik allemaal overweldigende, drukkende gedachten krijg en alleen maar op de bank wil liggen, vertrouwen hebben in mijn eigen kunnen en dat als ik me rustig en geduldig aan mijn eigen basislijst hou het wel goedkomt. Het is een proces, het hoeft niet van de één op de andere dag allemaal geregeld en klaar te zijn, dat kan zelfs helemaal niet. Dus rustig aan de dingen doen waarvan ik weet dat ze goed voor me zijn.
Gisteren dus gesport en gezond gegeten, redelijk geslapen. Vandaag weer gesport en tot nu toe gezond aan het eten. Morgen weer een nieuwe werkweek, zie er weer tegenop, maar ook daar geldt: rustig blijven ademhalen, me niet verliezen in mijn kritische en drukkende gedachten. Ik doe het goed. Het is genoeg. Gewoon op de basislijst focussen.
@kruidentheetje, dat is een behoorlijke lijst. Staat er ook een beetje ontspanning of iets leuks op je lijstje? Hoe is het gegaan?
@vzn, hoe gaat het met jou? Wat een leuk initiatief ben je mee bezig met het eetgroepje. Ik hoop dat ik over een tijdje ook weer energie heb om zoiets te ondernemen. Iets wat gewoon 'voor de leuk' is.
maandag 1 februari 2016 om 00:32
Lekker slapen allemaal!
Ik heb twee fijne dagen gehad, nu wel weer moeilijk moment. Steeds vaker weer in de avond. Baal ik van. Geeft de dag direct weer een schaduw. Voelt ook direct alsof ik het weer heb verpest.
Ik moet liever zijn voor mijzelf, leg de lat té hoog en verwacht teveel.
Zowel fysiek (meedoen en erbij horen) als mentaal. Vooral het laatste denk ik. Herken nu veel patronen en verwijt mijzelf dat dan. Dat ik zo ben en doe. Maar zit aan het begin vd therapie en moet nog leren dat ombuigen.
Toch wil ik er niet weer intrappen..
Morgen een hele drukke dag vol afspraken. Zie er al twee dagen tegen op. Ben doodmoe toch blijf ik maar piekeren ipv slapen.
Tiny: ik reageer morgen uitgebreid op jou. In het kort: Juist met je depressie is het imo belangrijker om rust te nemen en met jezelf in verbinding te komen dan alleen bezig zijn. Kunnen functioneren kunnen we uiteindelijk allemaal, maar echt gelukkig, tevreden en blij met jezelf zijn niet. Je stort je nu in al je bezigheden terwijl je imo een stukje van jezelf moet helen. Lief zijn voor jezelf, tevreden zijn met jezelf, gelukkig zijn zonder dat je allemaal afspraken hebt. Gewoon jij met jezelf. Jezelf goed gezelschap vinden, de moeite waard. Dus niet niks doen en op de bank hangen tot je volgende afspraak. Maar echt van iets genieten. De rust en stilte of juist mooie muziek. Genieten van de kleine dingen. Zintuigprikkeling. Een gevoel van "zijn" creeeren in het hier en nu.
Probeer het morgen duidelijker uit te leggen.
Ik heb twee fijne dagen gehad, nu wel weer moeilijk moment. Steeds vaker weer in de avond. Baal ik van. Geeft de dag direct weer een schaduw. Voelt ook direct alsof ik het weer heb verpest.
Ik moet liever zijn voor mijzelf, leg de lat té hoog en verwacht teveel.
Zowel fysiek (meedoen en erbij horen) als mentaal. Vooral het laatste denk ik. Herken nu veel patronen en verwijt mijzelf dat dan. Dat ik zo ben en doe. Maar zit aan het begin vd therapie en moet nog leren dat ombuigen.
Toch wil ik er niet weer intrappen..
Morgen een hele drukke dag vol afspraken. Zie er al twee dagen tegen op. Ben doodmoe toch blijf ik maar piekeren ipv slapen.
Tiny: ik reageer morgen uitgebreid op jou. In het kort: Juist met je depressie is het imo belangrijker om rust te nemen en met jezelf in verbinding te komen dan alleen bezig zijn. Kunnen functioneren kunnen we uiteindelijk allemaal, maar echt gelukkig, tevreden en blij met jezelf zijn niet. Je stort je nu in al je bezigheden terwijl je imo een stukje van jezelf moet helen. Lief zijn voor jezelf, tevreden zijn met jezelf, gelukkig zijn zonder dat je allemaal afspraken hebt. Gewoon jij met jezelf. Jezelf goed gezelschap vinden, de moeite waard. Dus niet niks doen en op de bank hangen tot je volgende afspraak. Maar echt van iets genieten. De rust en stilte of juist mooie muziek. Genieten van de kleine dingen. Zintuigprikkeling. Een gevoel van "zijn" creeeren in het hier en nu.
Probeer het morgen duidelijker uit te leggen.
Choose love in everything you do! ♥
maandag 1 februari 2016 om 22:15
Vandaag ontbeten..met vriendin naar ziekenhuis (nu es niet voor mezelf)..wat regeldingen..afgewassen en gefietst.
Morgen drukke dag..benieuwd hoe mijn been zich houdt.
Heb pijn..ik "hoop" nog steeds van iets te veel training 1,5 week geleden. Ga nu ook pas vrijdag weer naar fysio.
Maar ook bang dat er iets fout gegaan is, maar dat lijkt me sterk.
Ben gewoon wat angstiger nu ik weet dat t niet goed staat en geopereerd "moet " worden. Deze week gesprek met orthopeed over dat moeten. Hoe noodzakelijk is dat.
1e half jaar gaan we zowieso nog afwachten..dat is de beste optie.
En dan ga ik ook nog es buiten dit ziekenhuis second opinion vragen over wel/geen operatie.
Ben zowieso nog niet aan eind van revalidatie dus tot die tijd laat ik niets doen.
Maar deze pijn heb ik nog niet gehad dus wrs speelt angst nu ook een rol.
Sorrie..gaat niet over schema s..haha.
Morgen naar vriendin..dan voor eerst vrijwilligerswerk doen (kennismaking met mn client) en dan eten bij andere vriendin. Dus ook wat heen en weer gefiets
Moet ook voorbereiden voor woensdag en wat telefoontjes plegen. En ff naar apotheek.
Hoef niets in huis te doen..behalve evt klein afwasje. En kat eten geven
Wekker gaat op 10.30 maar voor die tijd ben ik allang wakker.
Ik merk wel dat ik sochtends het heeel zwaar heb..mentaal dan.
Ik doe mn ogen open en na enkele minuten realiseer ik me de werkelijkheid en die valt me telkens rauw op dak.
Iemand daar tip voor ?
Het trekt in loop van ochtend/dag bij doordat ik handel/activiteiten heb....maar pfffff..die eerste 1 a 2 uur....
Morgen drukke dag..benieuwd hoe mijn been zich houdt.
Heb pijn..ik "hoop" nog steeds van iets te veel training 1,5 week geleden. Ga nu ook pas vrijdag weer naar fysio.
Maar ook bang dat er iets fout gegaan is, maar dat lijkt me sterk.
Ben gewoon wat angstiger nu ik weet dat t niet goed staat en geopereerd "moet " worden. Deze week gesprek met orthopeed over dat moeten. Hoe noodzakelijk is dat.
1e half jaar gaan we zowieso nog afwachten..dat is de beste optie.
En dan ga ik ook nog es buiten dit ziekenhuis second opinion vragen over wel/geen operatie.
Ben zowieso nog niet aan eind van revalidatie dus tot die tijd laat ik niets doen.
Maar deze pijn heb ik nog niet gehad dus wrs speelt angst nu ook een rol.
Sorrie..gaat niet over schema s..haha.
Morgen naar vriendin..dan voor eerst vrijwilligerswerk doen (kennismaking met mn client) en dan eten bij andere vriendin. Dus ook wat heen en weer gefiets
Moet ook voorbereiden voor woensdag en wat telefoontjes plegen. En ff naar apotheek.
Hoef niets in huis te doen..behalve evt klein afwasje. En kat eten geven
Wekker gaat op 10.30 maar voor die tijd ben ik allang wakker.
Ik merk wel dat ik sochtends het heeel zwaar heb..mentaal dan.
Ik doe mn ogen open en na enkele minuten realiseer ik me de werkelijkheid en die valt me telkens rauw op dak.
Iemand daar tip voor ?
Het trekt in loop van ochtend/dag bij doordat ik handel/activiteiten heb....maar pfffff..die eerste 1 a 2 uur....
dinsdag 2 februari 2016 om 01:03
VZN: allereerst een knuffel!
Ook moeilijke dingen mogen gedeeld worden! Snap je angst over wel/niet opereren. Laat je goed voorlichten. Zijn er ook niet medische mensen die mee kunnen denken? (Vrienden/familie)
Klote van de pijn. Heb je daar iets tegen? Kun je evt telefonisch contact hebben met fysio/arts/revalidatiecentrum daarover? Mss kun je gerustgesteld worden?
Morgen drukke, spannende dag. Is het een soort maatjesproject? Klinkt leuk, laat je weten hoe het was?
Fijn dat je naast die afspraken weinig "moet" in huis. Kat is belangrijk, afwas kan in ergste geval dagje laten staan.
Ik heb dat sochtends ook lange tijd gehad. Zo moeilijk om dan de dag te beginnen. Direct al pijn en verdriet. Geen tips. Het gaat bij mij wat beter maar dat is alleen omdat het savonds slechter gaat. Eerst waren mijn avonden altijd heel fijn en positief. Dan was het zo'n contrast met de ochtend. Nu is dat minder. Maargoed ik mis daarin dus stukje fijne avonden. Dus het is geen fijne oplossing.
Mijn ochtend gaan het beste als ik direct wat te doen heb. Dan is het wakker worden, ontbijten, douchen, aankleden en weg. Maar ik zie dat niet als een oplossing. Omdat de activiteit mij dan op de been houdt en afleid, ipv dat ik in een fijne sfeer wakker wordt en dag prettig doorkom met mijzelf.
Dat is ook dat stuk wat ik naar tiny schreef. Die verbinding met jezelf herstellen. Dat stukje "zijn" in hier en nu wat fijn en aangenaam is. Daar hoort acceptatie bij. Omarmen van de niet leuke dingen in het leven ipv die wegstoppen en enkel streven naar geluk. Het leven is klote en enkel geluk bestaat niet. Ik moet weerbaarder worden zodat ik mee kan deinen op de golven en niet wordt omgeslagen door een negatieve golf. Tegen de stroom in peddelen om die negatieve golf maar niet te ontmoeten heeft dus ook geen zin. Je moet altijd op scherp staan omdat je anders "verliest". Als je accepteerd dat die negatieve golven erbij komen hoef je alleen wat evenwicht te bewaren en vertrouwen op jezelf, de veerkracht die we als men bezitten. Die moet je wel voeden en laten groeien; maar dan kan je het leven ook makkelijk aan.
Ik heb morgen gesprek met psycholoog. Zin in. Zijn weer veel piekerdingen en moeilijke momenten. Veel meer angst en dan heb ikzoveel bevestiging nodig. Ik word wiebelig en vriend reageert daar helaas negatief op. Dan voel ik mij schuldig, bezwaard, stop ik verdriet en angst weg. Terwijl het dan 3x zo hard terugkomt. Ik kan het er beter laten zijn dan is het even verdrietig en weer verder. Nu speelt het enorm lang wat voor vriend ook lastig is. Zijn geduld wordt minder, juist nu ik het mss extra nodig heb. Door alles wat loskomt. Ik ben zojuist het gesprek nog weer aangegaan. Hij is alleen geen prater. Ik zoek dan bevestiging, wat liefs wat er op neerkomt dat die angst onterecht is. Maar dat komt er dan niet uit. Wellicht omdat het in zijn ogen wat geforceerd voelt. Snap ik. Voor mij bevestigd alleen de angst dat ik hem verlies, niet leuk genoeg ben etc.
En ik weet dat dit in mij zit en dat ik daar zelf wat in moet veranderen. Liefde voor mijzelf, zelfvertrouwen etc. Daar ben ik ook hard mee bezig. Maar die moeilijke momenten blijven zo zwaar.
Ook een heel verhaal niet over schema's, haha! Wel een belangrijk onderdeel uit mijn leven. Vandaag was mega druk. 4 verplichte afspraken. 2x therapie/behandeling, 1x auto APK (heenbrengen en ophalen) en 1x visite. Tussendoor nog boodschappen, gekookt en ben aardig gesloopt. Ook energie gestoken in mensen op het forum. Anderen helpen, steuntje in de rug. Teveel gedaan en dat merk ik. Toch lukt slapen dan niet.. net of het te druk is geweest.
Dikke knuffel voor iedereen
Hoe gaat het met de rest?
Ook moeilijke dingen mogen gedeeld worden! Snap je angst over wel/niet opereren. Laat je goed voorlichten. Zijn er ook niet medische mensen die mee kunnen denken? (Vrienden/familie)
Klote van de pijn. Heb je daar iets tegen? Kun je evt telefonisch contact hebben met fysio/arts/revalidatiecentrum daarover? Mss kun je gerustgesteld worden?
Morgen drukke, spannende dag. Is het een soort maatjesproject? Klinkt leuk, laat je weten hoe het was?
Fijn dat je naast die afspraken weinig "moet" in huis. Kat is belangrijk, afwas kan in ergste geval dagje laten staan.
Ik heb dat sochtends ook lange tijd gehad. Zo moeilijk om dan de dag te beginnen. Direct al pijn en verdriet. Geen tips. Het gaat bij mij wat beter maar dat is alleen omdat het savonds slechter gaat. Eerst waren mijn avonden altijd heel fijn en positief. Dan was het zo'n contrast met de ochtend. Nu is dat minder. Maargoed ik mis daarin dus stukje fijne avonden. Dus het is geen fijne oplossing.
Mijn ochtend gaan het beste als ik direct wat te doen heb. Dan is het wakker worden, ontbijten, douchen, aankleden en weg. Maar ik zie dat niet als een oplossing. Omdat de activiteit mij dan op de been houdt en afleid, ipv dat ik in een fijne sfeer wakker wordt en dag prettig doorkom met mijzelf.
Dat is ook dat stuk wat ik naar tiny schreef. Die verbinding met jezelf herstellen. Dat stukje "zijn" in hier en nu wat fijn en aangenaam is. Daar hoort acceptatie bij. Omarmen van de niet leuke dingen in het leven ipv die wegstoppen en enkel streven naar geluk. Het leven is klote en enkel geluk bestaat niet. Ik moet weerbaarder worden zodat ik mee kan deinen op de golven en niet wordt omgeslagen door een negatieve golf. Tegen de stroom in peddelen om die negatieve golf maar niet te ontmoeten heeft dus ook geen zin. Je moet altijd op scherp staan omdat je anders "verliest". Als je accepteerd dat die negatieve golven erbij komen hoef je alleen wat evenwicht te bewaren en vertrouwen op jezelf, de veerkracht die we als men bezitten. Die moet je wel voeden en laten groeien; maar dan kan je het leven ook makkelijk aan.
Ik heb morgen gesprek met psycholoog. Zin in. Zijn weer veel piekerdingen en moeilijke momenten. Veel meer angst en dan heb ikzoveel bevestiging nodig. Ik word wiebelig en vriend reageert daar helaas negatief op. Dan voel ik mij schuldig, bezwaard, stop ik verdriet en angst weg. Terwijl het dan 3x zo hard terugkomt. Ik kan het er beter laten zijn dan is het even verdrietig en weer verder. Nu speelt het enorm lang wat voor vriend ook lastig is. Zijn geduld wordt minder, juist nu ik het mss extra nodig heb. Door alles wat loskomt. Ik ben zojuist het gesprek nog weer aangegaan. Hij is alleen geen prater. Ik zoek dan bevestiging, wat liefs wat er op neerkomt dat die angst onterecht is. Maar dat komt er dan niet uit. Wellicht omdat het in zijn ogen wat geforceerd voelt. Snap ik. Voor mij bevestigd alleen de angst dat ik hem verlies, niet leuk genoeg ben etc.
En ik weet dat dit in mij zit en dat ik daar zelf wat in moet veranderen. Liefde voor mijzelf, zelfvertrouwen etc. Daar ben ik ook hard mee bezig. Maar die moeilijke momenten blijven zo zwaar.
Ook een heel verhaal niet over schema's, haha! Wel een belangrijk onderdeel uit mijn leven. Vandaag was mega druk. 4 verplichte afspraken. 2x therapie/behandeling, 1x auto APK (heenbrengen en ophalen) en 1x visite. Tussendoor nog boodschappen, gekookt en ben aardig gesloopt. Ook energie gestoken in mensen op het forum. Anderen helpen, steuntje in de rug. Teveel gedaan en dat merk ik. Toch lukt slapen dan niet.. net of het te druk is geweest.
Dikke knuffel voor iedereen
Hoe gaat het met de rest?
Choose love in everything you do! ♥
woensdag 3 februari 2016 om 14:59
Hoi allemaal,
@vzn, sterkte met de pijn. Dat moet wel vermoeiend zijn! Ik weet niet precies wat er met je aan de hand is, maar ik lees dat je aan het revalideren bent en nu dus mogelijk een operatie erbij. Ik kan me voorstellen dat het je angstig maakt als je pijn voelt en niet goed weet hoe het zit. Een second opinion is nooit verkeerd, toch? Hoe ging het kennismaken met je cliënt? Ik herken heel goed wat je beschrijft over de ochtend. Het helpt mij ook, net als morfientje schrijft, als ik iets te doen heb. Dat leidt af en het is niet goed om alleen maar af te leiden, maar als je een hele dag niks hebt is dat ook niet gezond. Als je wat plannen hebt op de dag helpt het om ook het gevoel te accepteren als het er is. Misschien kan je, als je wakker wordt, gewoon even liggen voelen. Benoem het naar jezelf of schrijf het op 'ik voel me nu zo....' laat je gevoelens even gaan. Het helpt mij ook als ik hierbij bedenk, dit is nu heel rot, maar het gaat over. Ik kan dit aan en het gaat over. Dit is wat ik ga doen vandaag...ik ga vandaag goed voor mezelf zorgen en lief voor mezelf zijn. Op zo'n moment heb je echt steun en troost nodig, want je voelt je ontzettend rot, dus geef jezelf dat ook! Je kan ook bedenken hoe je zou reageren als je naast een vriendin lag die zo wakker werd, wat zou je op dat moment voor haar doen?
@morfientje, ik snap je eerste post wel, maar het is ook een balans. Ik ben erg vermijdend (geworden) en dat samen met mijn depressieve periodes leidt tot veel te veel inactiviteit. Het is echt goed voor mij om ook de basisdingen te doen, niet als een gek, maar ook aanvoelen wat is nu haalbaar, wanneer heb ik een zetje in de rug nodig en wanneer is rust goed. Vrijdag voelde goed voor mij.
Jammer dat je vriend je nu niet de steun kan bieden die je nodig hebt. Bij mij heeft dit uit eindelijk geleid tot een (heel) dikke relatiecrisis. Daar zijn we nog lang niet uit ik merk ook dat mijn valkuil is om bevestiging nodig te hebben, maar ik besef dat ik die bevestiging ook aan mezelf moet kunnen geven in plaats van het steeds van de buitenwereld te halen. Fijn dat je goede contacten hebt binnen je behandeling. Je bent echt hard bezig met je herstel zo te lezen!
Hier een slechte dag vandaag. Mijn werk voelde als een aaneenschakeling van mislukkingen. Ik was zo moe erna. Mijn normale copingsmechanisme is eten, maar dat probeer ik dus niet te doen. Ik moet voelen en ervaren dat het overgaat en niet vluchten. Ok, het is niet gelukt op werk vandaag, morgen weer een dag. Ik ben niet gaan sporten, maar naar huis gegaan en even niks. Ik ben zo moe en verdrietig....ik ben al zo lang aan het ploeteren. Deze week zie ik ook mijn therapeut weer, dat vind ik fijn, daar kan ik even mijn hart en hoofd luchten.
@vzn, sterkte met de pijn. Dat moet wel vermoeiend zijn! Ik weet niet precies wat er met je aan de hand is, maar ik lees dat je aan het revalideren bent en nu dus mogelijk een operatie erbij. Ik kan me voorstellen dat het je angstig maakt als je pijn voelt en niet goed weet hoe het zit. Een second opinion is nooit verkeerd, toch? Hoe ging het kennismaken met je cliënt? Ik herken heel goed wat je beschrijft over de ochtend. Het helpt mij ook, net als morfientje schrijft, als ik iets te doen heb. Dat leidt af en het is niet goed om alleen maar af te leiden, maar als je een hele dag niks hebt is dat ook niet gezond. Als je wat plannen hebt op de dag helpt het om ook het gevoel te accepteren als het er is. Misschien kan je, als je wakker wordt, gewoon even liggen voelen. Benoem het naar jezelf of schrijf het op 'ik voel me nu zo....' laat je gevoelens even gaan. Het helpt mij ook als ik hierbij bedenk, dit is nu heel rot, maar het gaat over. Ik kan dit aan en het gaat over. Dit is wat ik ga doen vandaag...ik ga vandaag goed voor mezelf zorgen en lief voor mezelf zijn. Op zo'n moment heb je echt steun en troost nodig, want je voelt je ontzettend rot, dus geef jezelf dat ook! Je kan ook bedenken hoe je zou reageren als je naast een vriendin lag die zo wakker werd, wat zou je op dat moment voor haar doen?
@morfientje, ik snap je eerste post wel, maar het is ook een balans. Ik ben erg vermijdend (geworden) en dat samen met mijn depressieve periodes leidt tot veel te veel inactiviteit. Het is echt goed voor mij om ook de basisdingen te doen, niet als een gek, maar ook aanvoelen wat is nu haalbaar, wanneer heb ik een zetje in de rug nodig en wanneer is rust goed. Vrijdag voelde goed voor mij.
Jammer dat je vriend je nu niet de steun kan bieden die je nodig hebt. Bij mij heeft dit uit eindelijk geleid tot een (heel) dikke relatiecrisis. Daar zijn we nog lang niet uit ik merk ook dat mijn valkuil is om bevestiging nodig te hebben, maar ik besef dat ik die bevestiging ook aan mezelf moet kunnen geven in plaats van het steeds van de buitenwereld te halen. Fijn dat je goede contacten hebt binnen je behandeling. Je bent echt hard bezig met je herstel zo te lezen!
Hier een slechte dag vandaag. Mijn werk voelde als een aaneenschakeling van mislukkingen. Ik was zo moe erna. Mijn normale copingsmechanisme is eten, maar dat probeer ik dus niet te doen. Ik moet voelen en ervaren dat het overgaat en niet vluchten. Ok, het is niet gelukt op werk vandaag, morgen weer een dag. Ik ben niet gaan sporten, maar naar huis gegaan en even niks. Ik ben zo moe en verdrietig....ik ben al zo lang aan het ploeteren. Deze week zie ik ook mijn therapeut weer, dat vind ik fijn, daar kan ik even mijn hart en hoofd luchten.
woensdag 3 februari 2016 om 23:12
quote:tinypotato schreef op 03 februari 2016 @ 14:59:
@morfientje, ik snap je eerste post wel, maar het is ook een balans. Ik ben erg vermijdend (geworden) en dat samen met mijn depressieve periodes leidt tot veel te veel inactiviteit. Het is echt goed voor mij om ook de basisdingen te doen, niet als een gek, maar ook aanvoelen wat is nu haalbaar, wanneer heb ik een zetje in de rug nodig en wanneer is rust goed. Vrijdag voelde goed voor mij.
Jammer dat je vriend je nu niet de steun kan bieden die je nodig hebt. Bij mij heeft dit uit eindelijk geleid tot een (heel) dikke relatiecrisis. Daar zijn we nog lang niet uit ik merk ook dat mijn valkuil is om bevestiging nodig te hebben, maar ik besef dat ik die bevestiging ook aan mezelf moet kunnen geven in plaats van het steeds van de buitenwereld te halen. Fijn dat je goede contacten hebt binnen je behandeling. Je bent echt hard bezig met je herstel zo te lezen!
Hier een slechte dag vandaag. Mijn werk voelde als een aaneenschakeling van mislukkingen. Ik was zo moe erna. Mijn normale copingsmechanisme is eten, maar dat probeer ik dus niet te doen. Ik moet voelen en ervaren dat het overgaat en niet vluchten. Ok, het is niet gelukt op werk vandaag, morgen weer een dag. Ik ben niet gaan sporten, maar naar huis gegaan en even niks. Ik ben zo moe en verdrietig....ik ben al zo lang aan het ploeteren. Deze week zie ik ook mijn therapeut weer, dat vind ik fijn, daar kan ik even mijn hart en hoofd luchten.
Vervelend dat werk zo voelde. Wel goed hoe je er mee omgaat. Laat dat verdriet er maar zijn. Praten helpt vast ook.
Wat kut die relatiecrisis. Speelt nu dus nog steeds? Wil je daar wat meer over vertellen? Mag evt ook PB.
Ik ben er achter dat vriend mij best veel geeft alleen dat "zie" ik niet altijd zo.
Hij doet op zijn manier erg zijn best. Is behulpzaam, staat voor mij klaar etc. Meer praktisch terwijl ik soms teveel focus op verbale affectie. Hebben er fijn over gepraat en weet nu beter hoe het voor hem werkt. Mbt bevestiging. Mijn psych is blij dat vriend daar niet in mee gaat. Want dat houdt teveel dat negatieve patroon in stand. Moet net als jou leren om het uit mijzelf te halen. Begonnen in het boek: Verslaafd aan liefde. Van Jan Geurtz is wel een aanrader!!
Verder heb ik het nog erg lastig om mijn dag vorm te geven. Worstel met alle adviezen en wat ik zelf eigenlijk wil. Wat goed voor mij is. Wat helpt. Welke prioriteiten ik eerst moet stellen etc.
Dat blijft een lastige zoektocht!
@morfientje, ik snap je eerste post wel, maar het is ook een balans. Ik ben erg vermijdend (geworden) en dat samen met mijn depressieve periodes leidt tot veel te veel inactiviteit. Het is echt goed voor mij om ook de basisdingen te doen, niet als een gek, maar ook aanvoelen wat is nu haalbaar, wanneer heb ik een zetje in de rug nodig en wanneer is rust goed. Vrijdag voelde goed voor mij.
Jammer dat je vriend je nu niet de steun kan bieden die je nodig hebt. Bij mij heeft dit uit eindelijk geleid tot een (heel) dikke relatiecrisis. Daar zijn we nog lang niet uit ik merk ook dat mijn valkuil is om bevestiging nodig te hebben, maar ik besef dat ik die bevestiging ook aan mezelf moet kunnen geven in plaats van het steeds van de buitenwereld te halen. Fijn dat je goede contacten hebt binnen je behandeling. Je bent echt hard bezig met je herstel zo te lezen!
Hier een slechte dag vandaag. Mijn werk voelde als een aaneenschakeling van mislukkingen. Ik was zo moe erna. Mijn normale copingsmechanisme is eten, maar dat probeer ik dus niet te doen. Ik moet voelen en ervaren dat het overgaat en niet vluchten. Ok, het is niet gelukt op werk vandaag, morgen weer een dag. Ik ben niet gaan sporten, maar naar huis gegaan en even niks. Ik ben zo moe en verdrietig....ik ben al zo lang aan het ploeteren. Deze week zie ik ook mijn therapeut weer, dat vind ik fijn, daar kan ik even mijn hart en hoofd luchten.
Vervelend dat werk zo voelde. Wel goed hoe je er mee omgaat. Laat dat verdriet er maar zijn. Praten helpt vast ook.
Wat kut die relatiecrisis. Speelt nu dus nog steeds? Wil je daar wat meer over vertellen? Mag evt ook PB.
Ik ben er achter dat vriend mij best veel geeft alleen dat "zie" ik niet altijd zo.
Hij doet op zijn manier erg zijn best. Is behulpzaam, staat voor mij klaar etc. Meer praktisch terwijl ik soms teveel focus op verbale affectie. Hebben er fijn over gepraat en weet nu beter hoe het voor hem werkt. Mbt bevestiging. Mijn psych is blij dat vriend daar niet in mee gaat. Want dat houdt teveel dat negatieve patroon in stand. Moet net als jou leren om het uit mijzelf te halen. Begonnen in het boek: Verslaafd aan liefde. Van Jan Geurtz is wel een aanrader!!
Verder heb ik het nog erg lastig om mijn dag vorm te geven. Worstel met alle adviezen en wat ik zelf eigenlijk wil. Wat goed voor mij is. Wat helpt. Welke prioriteiten ik eerst moet stellen etc.
Dat blijft een lastige zoektocht!
Choose love in everything you do! ♥
