Psyche
alle pijlers
Elke morgen denk ik: ik wil dood
dinsdag 12 augustus 2008 om 00:26
Ik weet eigenlijk niet hoe ik moet beginnen. Ik voel me zo eenzaam en zo verdrietig. Ik heb niemand bij wie ik terecht kan. Elke morgen als ik wakker word ( als ik uberhaupt al geslapen heb) dan denk ik: Ik wil dood. Maar dan denk ik: nee, dat kan niet, dat kan ik mijn kinderen niet aandoen. Ik ben al jaren getrouwd, ik hou heel veel van mijn man en hij van mij, maar toch zit het op veel punten niet goed tussen ons.Ik merk dat ik steeds vaker denk aan manieren om zelfmoord te plegen. Als ik alleen in de auto zit denk ik bijvoorbeeld: als ik nu hard tegen die boom rijd dan is het voorbij. Of ik lig in bed te denken aan alle medicijnen die ik in huis heb. Ik heb geen vriendinnen en niemand bij wie ik terecht kan. ik wil hulp, maar waar moet ik beginnen?
maandag 13 oktober 2008 om 00:57
Nog steeds heb ik elke morgen die sombere gedachtes. Ook overdag zit ik nog steeds te piekeren. Ik slaap wel al iets beter, maar zo gauw ik wakker word dan is het eerste wat ik denk: Ik wil dood. Heb de afgelopen weken een enorme dip gehad en er zaten dagen bij dat ik het echt niet meer zag zitten. Ben nog steeds in therapie, maar voor mijn gevoel helpt het me niet de goede weg op. Mijn man en ik praten veel met elkaar over wat er gebeurd is de afgelopen jaren. Hij heeft zijn activiteiten stopgezet zodat ik de tijd krijg om te herstellen. ik merk dat ik nog steeds boos op hem ben omdat ik me al die jaren in de steek gelaten heb gevoeld.
Het is voor mij heel moeilijk om die abortus te verwerken, volgens de therapeute moet ik het loslaten, maar ik weet niet hoe. Het lijkt wel of ik dat niet kan of zelfs wil, het enigste wat ik over heb van die zwangerschap is mijn woede en verdriet. Ik weet dat ik het nu eindelijk moet gaan loslaten, omdat het me anders mijn huwelijk kost en ondanks alles houd ik ontzettend veel van mijn man. lief dat jullie naar me vragen!
Het is voor mij heel moeilijk om die abortus te verwerken, volgens de therapeute moet ik het loslaten, maar ik weet niet hoe. Het lijkt wel of ik dat niet kan of zelfs wil, het enigste wat ik over heb van die zwangerschap is mijn woede en verdriet. Ik weet dat ik het nu eindelijk moet gaan loslaten, omdat het me anders mijn huwelijk kost en ondanks alles houd ik ontzettend veel van mijn man. lief dat jullie naar me vragen!
maandag 13 oktober 2008 om 01:45
Ik denk er inderdaad aan om naar een andere therapeut te gaan. de wachtlijsten hier in de regio zijn nog al lang. Ik sta nog bij een andere therapeut op de wachtlijst, dus ik kan tzt nog altijd daar heen. Het is niet dat ik geen vooruitgang heb geboekt, sommige dingen zijn me duidelijk geworden, maar ik heb het gevoel dat ze me niet verder kan helpen.
maandag 13 oktober 2008 om 14:46
Ik weet niet hoe goed je in je financiele middelen zit, maar soms kun je zelf een therapeut zoeken waar geen wachtlijst voor is.
Ik heb een therapeute gehad die deed aan focussen (als je wilt kan ik wel even op internet kijken voor info). Of het focussen zelf geholpen heeft weet ik niet, maar het was altijd erg ontspannend en de therapeute was een fijne wijze vrouw. Goede gesprekspartner.
Kosten waren 35 euro voor 1,5 uur en werden niet vergoed.
Ik heb een therapeute gehad die deed aan focussen (als je wilt kan ik wel even op internet kijken voor info). Of het focussen zelf geholpen heeft weet ik niet, maar het was altijd erg ontspannend en de therapeute was een fijne wijze vrouw. Goede gesprekspartner.
Kosten waren 35 euro voor 1,5 uur en werden niet vergoed.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 13 oktober 2008 om 18:27
quote:daisymadelief schreef op 13 oktober 2008 @ 00:57:
Nog steeds heb ik elke morgen die sombere gedachtes. Ook overdag zit ik nog steeds te piekeren. Ik slaap wel al iets beter, maar zo gauw ik wakker word dan is het eerste wat ik denk: Ik wil dood. Heb de afgelopen weken een enorme dip gehad en er zaten dagen bij dat ik het echt niet meer zag zitten. Ben nog steeds in therapie, maar voor mijn gevoel helpt het me niet de goede weg op. Mijn man en ik praten veel met elkaar over wat er gebeurd is de afgelopen jaren. Hij heeft zijn activiteiten stopgezet zodat ik de tijd krijg om te herstellen. ik merk dat ik nog steeds boos op hem ben omdat ik me al die jaren in de steek gelaten heb gevoeld.
Het is voor mij heel moeilijk om die abortus te verwerken, volgens de therapeute moet ik het loslaten, maar ik weet niet hoe. Het lijkt wel of ik dat niet kan of zelfs wil, het enigste wat ik over heb van die zwangerschap is mijn woede en verdriet. Ik weet dat ik het nu eindelijk moet gaan loslaten, omdat het me anders mijn huwelijk kost en ondanks alles houd ik ontzettend veel van mijn man. lief dat jullie naar me vragen!Zo'n depressie kan best wel een jaar duren, dus dat het nog niet over is is heel begrijpelijk. Gelukkig houd je het nog vol. Veel sterkte, meid. En bedenk welke beroemde mensen ook met depressie worstelden, Churchill was er 1 van en Spike Milligan (altijd lachen met die man, maar toch ernstig depri.
Nog steeds heb ik elke morgen die sombere gedachtes. Ook overdag zit ik nog steeds te piekeren. Ik slaap wel al iets beter, maar zo gauw ik wakker word dan is het eerste wat ik denk: Ik wil dood. Heb de afgelopen weken een enorme dip gehad en er zaten dagen bij dat ik het echt niet meer zag zitten. Ben nog steeds in therapie, maar voor mijn gevoel helpt het me niet de goede weg op. Mijn man en ik praten veel met elkaar over wat er gebeurd is de afgelopen jaren. Hij heeft zijn activiteiten stopgezet zodat ik de tijd krijg om te herstellen. ik merk dat ik nog steeds boos op hem ben omdat ik me al die jaren in de steek gelaten heb gevoeld.
Het is voor mij heel moeilijk om die abortus te verwerken, volgens de therapeute moet ik het loslaten, maar ik weet niet hoe. Het lijkt wel of ik dat niet kan of zelfs wil, het enigste wat ik over heb van die zwangerschap is mijn woede en verdriet. Ik weet dat ik het nu eindelijk moet gaan loslaten, omdat het me anders mijn huwelijk kost en ondanks alles houd ik ontzettend veel van mijn man. lief dat jullie naar me vragen!Zo'n depressie kan best wel een jaar duren, dus dat het nog niet over is is heel begrijpelijk. Gelukkig houd je het nog vol. Veel sterkte, meid. En bedenk welke beroemde mensen ook met depressie worstelden, Churchill was er 1 van en Spike Milligan (altijd lachen met die man, maar toch ernstig depri.
maandag 29 juni 2009 om 00:39
Bijna een jaar geleden opende ik dit topic. Even ging het beter met me en dacht ik er weer bovenop te komen. Net na mijn laatste posting op dit topic ben ik ontslagen doordat het bedrijf waar ik werkte ermee ophield. Hierdoor zag ik het leven helemaal niet meer zitten. Gelukkig heb ik een andere baan gevonden waar ik binnenkort kan beginnen. Een tijdje ging het goed met me, maar nu gaat het weer helemaal mis en sta ik
's nachts met een potje pillen in mijn handen van zal ik wel of zal ik niet.Ik heb ook al sinds vorig jaar niet meer een normale nacht kunnen slapen, in ieder geval niet zonder medicijnen.
Ik heb nu geen psychische hulp, ik durf niet meer na de slechte ervaring van vorig jaar. Mijn huwelijk loopt ook nog slecht doordat ik zo een moeite heb met de abortus van 8 jaar geleden. Ik wilde nu gewoon even mijn verhaal kwijt.
's nachts met een potje pillen in mijn handen van zal ik wel of zal ik niet.Ik heb ook al sinds vorig jaar niet meer een normale nacht kunnen slapen, in ieder geval niet zonder medicijnen.
Ik heb nu geen psychische hulp, ik durf niet meer na de slechte ervaring van vorig jaar. Mijn huwelijk loopt ook nog slecht doordat ik zo een moeite heb met de abortus van 8 jaar geleden. Ik wilde nu gewoon even mijn verhaal kwijt.
maandag 29 juni 2009 om 00:43
maandag 29 juni 2009 om 00:47
maandag 29 juni 2009 om 00:47
Kan je psychische hulp op een andere manier krijgen? Bij een andere peut, de crisisdienst, of weet ikveelwat?
Spoel dat potje pillen maar door de plee, dan hoef je je ook niet meer elke dag een vraag te stellen.
Een tijdje terug ging het goed, dat kan nu dus weer. Zoek hulp. Ga desnoods elke dag bij je huisarts in de wachtkamer zitten als er geen plaats is bij de ggz ofzo. Maar doe het niet alleen, zoek hulp!
Spoel dat potje pillen maar door de plee, dan hoef je je ook niet meer elke dag een vraag te stellen.
Een tijdje terug ging het goed, dat kan nu dus weer. Zoek hulp. Ga desnoods elke dag bij je huisarts in de wachtkamer zitten als er geen plaats is bij de ggz ofzo. Maar doe het niet alleen, zoek hulp!
maandag 29 juni 2009 om 00:47
quote:daisymadelief schreef op 29 juni 2009 @ 00:43:
Nee, ik heb op dit moment geen hulp. Ik heb een slechte ervaring met een psychotherapeut gehad vorig jaar en de huisarts adviseerde me om naar een maatschappelijk werkster te gaan. Daar moet ik nog een afspraak voor maken, maar ik durf niet meer zo goed.Wat heb je te verliezen? Ik begrijp dat je na een slechte ervaring met een therapeut niet snel weer naar een andere hulpverlener stapt, maar wat is je alternatief dan? Geef het niet op na één poging hulp te zoeken joh, je bent genoeg waard om nog een poging te doen wel hulp te krijgen.
Nee, ik heb op dit moment geen hulp. Ik heb een slechte ervaring met een psychotherapeut gehad vorig jaar en de huisarts adviseerde me om naar een maatschappelijk werkster te gaan. Daar moet ik nog een afspraak voor maken, maar ik durf niet meer zo goed.Wat heb je te verliezen? Ik begrijp dat je na een slechte ervaring met een therapeut niet snel weer naar een andere hulpverlener stapt, maar wat is je alternatief dan? Geef het niet op na één poging hulp te zoeken joh, je bent genoeg waard om nog een poging te doen wel hulp te krijgen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 29 juni 2009 om 00:49
maandag 29 juni 2009 om 00:54
Die pillen zijn geen anti-depressiva of zo, maar zijn voor (of eigenlijke tegen) rusteloze benen, die kwaal wordt erger door de stress. Eerst had ik die in een blister (kon ik goed mee omgaan) nu heb ik ze los in een potje gekregen van de apotheek (goedkopere versie en alleen die worden vergoed) en nu betrap ik me er zelf op dat ik in bed aan die pot met pillen zit te denken en hoe gemakkelijk het is om ze allemaal tegelijk in te nemen. Ik ga ze morgen aan mijn man geven en vraag hem of hij ze wil bewaren.
Het is nu een hele moeilijke periode, er is veel gebeurd in mijn huwelijk en het lijkt wel of alles op me af komt. Ik heb het gevoel dat ik nu keuzes moet maken voor de toekomst.Of ik getrouwd wil blijven met deze man. En ik weet daar geen antwoord op, de abortus, maar ook andere dingen die gebeurd zijn blijven maar tussen ons in staan.
Het is nu een hele moeilijke periode, er is veel gebeurd in mijn huwelijk en het lijkt wel of alles op me af komt. Ik heb het gevoel dat ik nu keuzes moet maken voor de toekomst.Of ik getrouwd wil blijven met deze man. En ik weet daar geen antwoord op, de abortus, maar ook andere dingen die gebeurd zijn blijven maar tussen ons in staan.
maandag 29 juni 2009 om 00:57
quote:Poezewoes schreef op 29 juni 2009 @ 00:47:
[...]
Wat heb je te verliezen? Ik begrijp dat je na een slechte ervaring met een therapeut niet snel weer naar een andere hulpverlener stapt, maar wat is je alternatief dan? Geef het niet op na één poging hulp te zoeken joh, je bent genoeg waard om nog een poging te doen wel hulp te krijgen. Ik denk dat dat mijn grootste probleem is, door de manier waarop mijn man mijn behandeld heeft, maar ook doordat ik me zo door hem heb laten behandelen, voel ik me helemaal niets meer waard.
[...]
Wat heb je te verliezen? Ik begrijp dat je na een slechte ervaring met een therapeut niet snel weer naar een andere hulpverlener stapt, maar wat is je alternatief dan? Geef het niet op na één poging hulp te zoeken joh, je bent genoeg waard om nog een poging te doen wel hulp te krijgen. Ik denk dat dat mijn grootste probleem is, door de manier waarop mijn man mijn behandeld heeft, maar ook doordat ik me zo door hem heb laten behandelen, voel ik me helemaal niets meer waard.
