Emotioneel reageren op huisdieren

06-07-2023 17:32 48 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Advies gevraagd!

Ik wist niet goed onder welke pijler dit te plaatsen, denk dat psyche het meeste in de richting komt van waar ik tegenaan loop.

Het gaat namelijk om het volgende.
Ik heb twee katten uit de dierenopvang geadopteerd. eentje 3 jaar geleden, eentje een paar maanden terug.
En ik merk dat ik vrijwel continu met ze bezig ben. Of ze zich wel goed voelen,
of ze genoeg aandacht krijgen, of ze wel lekker in hun vacht zitten en een veilig gevoel hebben. Als ik merk of denk dat 1 van de katten een tikje ''down'' is dan word ik daar ook meteen neerslachtig en verdrietig van. Kortom ik maak me voortdurend druk, en merk dat het mijn stemming beinvloed.

Ik werk thuis en het piekeren over de katten haalt me meerdere malen per dag uit mijn concentratie. Omdat ik toch weer even wil checken hoe het met ze gaat. En of ze zich niet vervelen (wij wonen op een appartement waarbij ze niet naar buiten kunnen)
Je zou dus kunnen zeggen dat het belemmerend is. Ook laat ik ze s'nachts bij me slapen omdat recent geadopteerde kat nog jong is en ik haar graag een veilig en vertrouwd gevoel wil geven. Katten komen niet uit hetzelfde nestje dus moeten ook nog wat wennen aan elkaar. En daar maak ik me ook weer druk om! Pfff doodvermoeiend...

Ik denk zelf aan een sterke hormonale reactie, herkent iemand dit bij huisdieren?

Tips om van dit licht obsessieve gedrag af te komen uiteraard ook welkom!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ok ik snap dat dit misschien niet veel voorkomt. Misschien moet ik het bij een andere pijler zetten?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ahh ik vind het heel lief dat je zo begaan bent met je katten.
Maar zij hebben niet dezelfde sterke emoties als mensen, ik denk dat je je eigen gevoelens op ze projecteert.
Zo te lezen hebben ze het goed bij je.
Vertrouw daarop. Koop wat speeltjes voor ze als je bang bent dat ze zich vervelen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Midas Dekkers schreef ooit over al de soorten kattenvoer. Mousse, brokjes, paté, eend, rund, kip.
'Een leeuw in het wild maalt er niet om elke avond gazelle te eten.'

Ik was een jaar of 14 toen ik het las. Het heeft mijn ogen geopend. Ik hou van dieren. Heb meerdere huisdieren. Eet al 27 jaar geen vlees. (Vanwege de bio-industrie). Maar een dier is geen mens. En ze hebben niet onze gevoelens.

Misschien dat je eens wat van hem moet lezen. Hij is wel heel realistisch (en een grote poezen fan).
Alle reacties Link kopieren Quote
Ach, vandaag vond ik m'n papegaai ook extra schattig. Dingetjes die ze zei en hoe ze reageerde. Maar het blijft inderdaad een beestje. Als dieren zich echt niet goed voelen merk je dat snel genoeg hoor. Met katten ook. Als de katten gewoon lekker hun gang gaan, lekker laten gaan. Die redden zich heus wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sommige mensen hebben een heel sterk jagersinstinct. Ze kopen voor duizenden euro's aan jachtgeweren, telescopen, verrekijkers, kogels, pijlen, camouflagepakken, allemaal om te voldoen aan die oerbehoefte om een dier te doden.

Jij wil juist net iets te goed voor die beestjes zorgen, daar is in die zin niets geks aan, maar het lijkt me verder vrij nutteloos.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier 1 kattenkind. En het is voor mij ook echt mijn kind. Dus herken het dat je je vaak zorgen om ze maakt. Het geeft alleen maar aan hoeveel liefde ze je geeft. Twijfel daar niet aan!
Carpe Diem!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk ook dat je teveel van je eigen emoties op de katten projecteert. Dieren hebben niet hetzelfde gevoelsleven als mensen. Als ze goed verzorgd worden, en je doet je best om ze een goed leven te geven, dan is het goed.
Zelf heb ik een hond. Ik hou van het beestje, hij hoort bij het gezin, maar ik zie hem desondanks toch als een dier. Niet als mijn kind of zo. Niet dat dat beter of slechter is, maar jij hebt er dus last van hoe jij het ervaart. Dus wellicht beginnen met proberen te blijven inzien dat een dier niet hetzelfde gevoelsleven heeft als een mens.
Ik heb er 4 en ooit een dierenopleiding gevolgd. Vanaf kinds af aan al dol op dieren. Maar dierenleed. Vreselijk. Ik heb mij aardig druk gemaakt om mijn katten. Mijn 2 laatste waren echt ziek bij aanschaf. Eentje was altijd verkouden en erg zwak. Veel zorgen om gemaakt. Heeft ook nierziekte. Ik heb het losgelaten. Omdat ik zie dat bij nu geniet. Intens van de zon op het balkon.

In het begin mocht hij alleen op de slaapkamer ivm wennen met andere katten. Het was echt een ziek zielig hoopje. Ongelukkig. Totdat de medicatie aansloeg én hij naar de woonkamer mocht. Nog nooit zo'n kat zien veranderen.

Ik wil al mijn katten niet buiten hebben. 2 worden hoogstwaarschijnlijk gestolen, omdat ze erg schattig zijn (kitten grootte) andere is doodsbang en de laatste is ook wel een kat die mensen zouden willen. Zoveel vermiste katten in de buurt. We hebben veel ruimte voor ze en een balkon. Ze zien er gelukkig uit.

Andere kat was ontzettend aanhankelijk. Jaar geleden laten adopteren. Die paste er niet bij en wilde constant aandacht. Dit ging niet met mijn werkschema. Het was echt de aller allerleukste kat die ik ooit heb gehad. Maar hij is nu al een jaar gelukkig in haar nieuwe huisje. Minder stressgedrag (constant rennen, keihard miauwen als ik thuis kwam, onrustig, etc). Hij is nu heel rustig, vertoond ander gedrag.

Maar dit was dan wel een uitzondering. Mijn andere katten zijn gewoon katten. Die willen eten, zon, spelen en knuffels op hun tijd haha! Zolang ze eten krijgen, liefde en een eigen plekje hebben en ruimte zit het vaak al goed.

Katten voelen het als je goed voor hen bent. Dus het zit wel goed:)!

2 van mijn katten zullen kwetsbaar blijven. Heel veel kosten aan gehad, maar ik zie ze zo genieten! En ik ga gerust nu een week op vakantie (met een kattenoppas).
anoniem_64ac4a3bcc5fb wijzigde dit bericht op 06-07-2023 21:48
Reden: Foutje.
5.66% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Dieren hebben een ander gevoelsleven wat veel complexer is. Alleen een kat snapt een kat en alleen een hond snapt een hond dus wij moeten er maar raden hoe zij zich voelen.
Ik ziti daar ook af en toe mee hoor.

Geniet van je dieren en maak je niet te veel zorgen :)
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als er wat met een kat aan de hand is, dan laten ze dat wel merken.
Bij de meeste mensen die meerdere katten hebben, komen ze niet uit hetzelfde nestje. (En ook niet alle katten uit hetzelfde nest kunnen met elkaar opschieten)

Zolang ze lekker eten, drinken en de kattenbak gebruiken, gaat het prima met ze! Als ze zich allebei tegelijk wassen, dan zijn ze aan elkaar gewend :) dat is familiegedrag.

Klinkt alsof alles goed gaat en dat je ze erg goed verzorgd. Daar hoef je niet onzeker over te zijn.

Misschien kun je op gezette tijden ze even checken en het daartussen proberen los te laten? En op gezette tijden met ze spelen, zodat ze energie kwijt kunnen.

Ik heb er 5 en probeer ze elke dag evenveel aandacht te geven en wat lekkers en check ook af en toe even waar ze zijn. Dit niet uit bezorgdheid over het algemeen, maar om even aandacht dus of wat lekkers te geven..ze komen overigens zelf ook meerdere malen per dag even een kroel halen of om wat lekkers vragen, ze geven dat wel aan.

Je kunt ze ook allerlei dingen leren, erg leuk is dat. Je bouwt een band op en bent meteen op positieve manier met ze bezig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nee, ik herken het niet, vind het ook wel te ver gaan eerlijk gezegd. Maar goed, dat vind je zelf ook, want je hebt er last van. Ik heb niet echt tips voor je, behalve misschien zelf meer afleiding zoeken? Je zegt dat je thuis werkt, ben je verder ook veel thuis? Woon je alleen? Kan me voorstellen dat je dan geneigd bent je teveel op je dieren te focussen. Wat bedoel je trouwens met een 'hormonale reactie'?
Je klinkt wel als een hele lieve kattenmoeder trouwens, zo te horen hebben ze een topleven bij je!
Nothing happens for a reason
Hoe gaat het verder met je ?
Alle reacties Link kopieren Quote
    A-ha schreef:
    06-07-2023 21:00
    Midas Dekkers schreef ooit over al de soorten kattenvoer. Mousse, brokjes, paté, eend, rund, kip.
    'Een leeuw in het wild maalt er niet om elke avond gazelle te eten.'

    Ik was een jaar of 14 toen ik het las. Het heeft mijn ogen geopend. Ik hou van dieren. Heb meerdere huisdieren. Eet al 27 jaar geen vlees. (Vanwege de bio-industrie). Maar een dier is geen mens. En ze hebben niet onze gevoelens.

    Misschien dat je eens wat van hem moet lezen. Hij is wel heel realistisch (en een grote poezen fan).
    Ga ik doen! Dank voor de tip.
    Alle reacties Link kopieren Quote
    misspatrice schreef:
    06-07-2023 21:19
    Hier 1 kattenkind. En het is voor mij ook echt mijn kind. Dus herken het dat je je vaak zorgen om ze maakt. Het geeft alleen maar aan hoeveel liefde ze je geeft. Twijfel daar niet aan!
    Wat lief! Dankjewel. (L)
    Alle reacties Link kopieren Quote
    juliet64 schreef:
    06-07-2023 21:57
    Nee, ik herken het niet, vind het ook wel te ver gaan eerlijk gezegd. Maar goed, dat vind je zelf ook, want je hebt er last van. Ik heb niet echt tips voor je, behalve misschien zelf meer afleiding zoeken? Je zegt dat je thuis werkt, ben je verder ook veel thuis? Woon je alleen? Kan me voorstellen dat je dan geneigd bent je teveel op je dieren te focussen. Wat bedoel je trouwens met een 'hormonale reactie'?
    Je klinkt wel als een hele lieve kattenmoeder trouwens, zo te horen hebben ze een topleven bij je!
    Haha, klopt ze komen niks tekort. En natuurlijk hoop ik idd dat ze niks tekort komen!
    Met hormonale reactie bedoel ik een beetje dat het misschien vergelijkbaar is met een kind krijgen/hebben. Opeens de natuurdrang voelen om te zorgen en je dan voortdurend druk maken over de veiligheid van je kind... zoiets?
    En ik ben gewoon bang dat we die beestjes totaal verkeerd begrijpen en ze daardoor niet in fijne situaties terechtkomen. Kortom ik leef me veel te veel in in hoe ik denk dat zij de wereld ervaren.

    in antwoord op je andere vraag en die van Tulpie;
    Het gaat helaas niet zo goed met mij. Na opeenstapeling van gebeurtenissen in een depressie terechtgekomen. De bovengenoemde opmerkingen over projecteren eigen leven op de katten is denk ik (onbedoeld)wel zo. Ik ben als de dood dat ze zich gevangen voelen... of niet begrepen voelen of eenzaam.

    Iedereen heel erg dank voor de reacties trouwens! Heel lief (L)
    Alle reacties Link kopieren Quote
    Moezig schreef:
    06-07-2023 21:45
    Ik heb er 4 en ooit een dierenopleiding gevolgd. Vanaf kinds af aan al dol op dieren. Maar dierenleed. Vreselijk.

    Ik snap helemaal wat je bedoelt. Dierenleed in het algemeen trouwens, ik lig snachts wakker van het leed wat bijvoorbeeld varkens wordt aangedaan.

    Andere kat was ontzettend aanhankelijk.

    Dat is mijn jongste ook. Miauwt af en toe ook heel hard en dan springen de tranen al bijna in mijn ogen. Dan denk ik; och ik hoop zo dat je je geliefd en veilig voelt nu.

    2 van mijn katten zullen kwetsbaar blijven. Heel veel kosten aan gehad, maar ik zie ze zo genieten! En ik ga gerust nu een week op vakantie (met een kattenoppas).
    Ahh wat leuk om te lezen dat het zo goed met ze gaat nu! Jij klinkt ook als een hele betrokken kattenvrouw. :heart:
    Alle reacties Link kopieren Quote
    Ik ben daar ook vrij extreem in,ook altijd geweest, maar ik zou het niet anders willen. Als het bij jou echter een te negatieve invloed heeft op je dagelijks leven misschien even verder kijken wat je zou kunnen helpen.
    Hmm ik heb dit ook (2 katten) maar ervaar het niet perse als iets negatiefs. Ik vergelijk het idd met kinderen.
    Alle reacties Link kopieren Quote
    Natuurvrouw schreef:
    06-07-2023 22:39
    Haha, klopt ze komen niks tekort. En natuurlijk hoop ik idd dat ze niks tekort komen!
    Met hormonale reactie bedoel ik een beetje dat het misschien vergelijkbaar is met een kind krijgen/hebben. Opeens de natuurdrang voelen om te zorgen en je dan voortdurend druk maken over de veiligheid van je kind... zoiets?
    En ik ben gewoon bang dat we die beestjes totaal verkeerd begrijpen en ze daardoor niet in fijne situaties terechtkomen. Kortom ik leef me veel te veel in in hoe ik denk dat zij de wereld ervaren.

    in antwoord op je andere vraag en die van Tulpie;
    Het gaat helaas niet zo goed met mij. Na opeenstapeling van gebeurtenissen in een depressie terechtgekomen. De bovengenoemde opmerkingen over projecteren eigen leven op de katten is denk ik (onbedoeld)wel zo. Ik ben als de dood dat ze zich gevangen voelen... of niet begrepen voelen of eenzaam.

    Iedereen heel erg dank voor de reacties trouwens! Heel lief (L)
    Katten zijn lekker stoicijns. Ze liggen wat in de zon. Knabbelen brokjes weg. Beetje drinken. En hup weer slapen. Wat een leven.
    Waarschijnlijk hebben jouw katten het ook zo heerlijk in je huis. Waarom maak je je zo'n zorgen om ze?
    Wat eten we vanavond?
    Alle reacties Link kopieren Quote
    Katten denken niet als mensen. Zo is dat nu eenmaal. Het zijn roofdieren, maar wel gedomesticeerd. Wilde roofdieren zijn niet te harden in je huis. De kat is, anders dan de hond, nog heel erg zijn voorouders, Bij de hond is zijn voorouder de wolf er nauwelijks meer in te herkennen. Maar de kat kan absoluut zonder de mens en verwildert binnen een generatie.

    Als je denkt dat hij gedeprimeerd is dan moet je hem laten onderzoeken; grote kans dat hij een gezondheidsprobleem heeft.
    Dan moet het maar zoals het kan
    Alle reacties Link kopieren Quote
    Ik maak me zorgen over mijn muis. ;-D Een nieuwe batterij maakt hem wel wat beter maar niet helemaal goed. Hm. Maar succes met je kat. :)
    Dan moet het maar zoals het kan
    Alle reacties Link kopieren Quote
    Ja, herkenbaar! Mijn telefoon bulkt van de foto's en filmpje van de hond. Net als jij breng ik veel tijd door met haar. En check ik regelmatig of het goed gaat. Op thuiswerkdagen loop ik ook meermaals een checkrondje langs de hond, de kat en in de tuin bij de kikker, duifjes enz die er wonen
    . Maar er lijkt een groot verschil tussen jou en mij te zitten: ik word namelijk ontzettend blij en gelukkig van dit leven met hond. Ondanks de zorgen. Jij ziet vooral de zorgen. Zie je je katten ook spelen, spinnen, genieten van een lekker slaapplekje? Of vormt je depressie een filter waardoor deze fijne dingen niet binnen komen of niet beklijven?

    Ik word trouwens een beetje blij van je post. Blij voor je katten. Vanuit de opvang zijn ze terecht gekomen in een gouden mandje. Realiseer je je wel hoe goed ze het hebben bij je?!
    Wat erg dat je in een depressie zit
    Sterkte
    Heb je zelf hulp?
    Misschien als het met jou weer wat beter gaat dat het ook makkelijker wordt met de katten.
    Ik herken het helemaal. Sterker nog, het is een van de redenen dat ik er achter kwam dat ik ASS had, dat ik zo obsessief met mijn kat bezig was en daar echt bizar over kon malen en stressen. Ik vond het abnormaal en had al eerder vermoeden dat ik ASS had en ben daarna dus getest en bleek het inderdaad te hebben. Ik zeg niet dat jij het ook hebt en het doet er ook niet toe verder maar de stress van constant bezig zijn met wat ze voelen, of ze zich niet vervelen, of ze wel happy zijn, ja dat herken ik enorm.

    Toen ik mijn kat adopteerde via via had ik er ook een tweede bij geadopteerd via een stichting. Ik kreeg er twee tegelijkertijd die elkaar dus ook niet kenden en tweede kat was een stuk jonger dan mijn huidige kat.
    Dat ging op zich wel samen maar gaf enorm veel onrust in huis, veel stoeien, elkaar uitdagen, beetje blazen, soms vechten. Veel rennen en drukte. Mij gaf dat veel stress omdat ik op dat moment ook depressief was en mijn hoofd over liep en na een paar weken heb ik besloten tweede jonge kat terug te brengen naar de stichting. Het was gewoon te druk en te veel.
    Natuurlijk wel veel gepiekerd en getwijfeld en daarna bang geweest dat mijn kat eenzaam zou worden maar achteraf heb ik er nooit spijt van gehad.
    Mijn kat komt buiten en is daar prima sociaal naar anderen maar in huis vindt hij het heerlijk alleen dus er komt hier geen tweede meer.

    Ik kon me ook enorm zorgen maken als mijn kat buiten was maar heb dat echt leren loslaten, hij komt van de straat en hij redt zich prima. Ik ben ook blij dat hij naar buiten gaat, toen ik hem binnen had in het begin vond ik het ook beklemmend en had ik steeds het gevoel dat ik hem bezig moest houden of met hem moest spelen.
    Het naar buiten gaan zorgt hier voor wat rust voor mij en hij geniet er enorm van. Ik zit ook in een appartement en hier kan het gelukkig wel, laat hem gewoon via de voordeur naar buiten. Ik woon op drie hoog. Hij wordt door de buren liefkozend de portiek kat genoemd. Op een buuf na vinden ze hem allemaal lief gelukkig.
    Maar het is niet ideaal natuurlijk. Mijn kat voelt ook als mijn kind en ik ben echt helemaal gek op mijn beest en hij heeft het maar goed hier. Hij krijgt overal snoepjes van de buren en aandacht en s'nachts ligt hij heerlijk bij me op bed. Na zijn verleden waar hij mishandeld op straat gevonden is heeft hij het prins heerlijk hier. Dat verdiend hij ook.

    Het klinkt alsof je katten een geweldig leven bij je hebben hoor, probeer je niet te druk te maken. Makkelijkere gezegd dan gedaan trouwens. En je projecteert inderdaad je menselijke gevoel op je katten, dat deed ik ook veel. Katten zijn al snel tevreden hoor, een aai over de bol, beetje spelen en lekker eten en in het zonnetje liggen en het is al gauw goed.
    Mijn tip is echt loslaten, tegen jezelf zeggen dat je het goed genoeg doet en dat ze happy zijn. Hier duurde dat lang maar uiteindelijk is het wel gelukt.

    Gebruikersavatar
    Anonymous
    Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

    Terug naar boven