Psyche
alle pijlers
En nu even eerlijk....
vrijdag 8 februari 2008 om 21:56
Dus ik wil geen politiek correcte antwoorden, gedachten ingegeven door Oprah Winfrey of God (al worden die vaak als eenheid gezien), geen Moeder Theresa-achtige zalvende woorden of onrealistische benaderingen.
Mijn vraagstelling luidt als volgt: zijn er mensen die absoluut nergens goed in zijn, die eigenlijk niets kunnen, mislukt zijn op sociaal gebied, a-muzikaal zijn, een voorgebakken lasagneschotel als hoogtepunt van hun kookkunst beschouwen, niet kunnen studeren en een te slap karakter hebben om naar de sportschool te gaan om de bierbuik/vetrollen weg te trainen?
Ik denk persoonlijk van wel.
En helaas schaar ik mijzelf ook onder die categorie. Maar het gaat om meningen, dus ik ben benieuwd.
Mijn vraagstelling luidt als volgt: zijn er mensen die absoluut nergens goed in zijn, die eigenlijk niets kunnen, mislukt zijn op sociaal gebied, a-muzikaal zijn, een voorgebakken lasagneschotel als hoogtepunt van hun kookkunst beschouwen, niet kunnen studeren en een te slap karakter hebben om naar de sportschool te gaan om de bierbuik/vetrollen weg te trainen?
Ik denk persoonlijk van wel.
En helaas schaar ik mijzelf ook onder die categorie. Maar het gaat om meningen, dus ik ben benieuwd.
zondag 10 februari 2008 om 01:37
't Is verspreid over 2008 hoor. En de meeste mensen die ik ken halen hun gehele jaar zonder problemen, dus waarom ik niet. Sporten doen ze ook nog eens...ik weet dat het voor mij moeilijker is, maar ik moet ergens beginnen. En al haal ik de helft van mijn doelstellingen, dan is dat al heel wat.:
Pink11 zegt eigenlijk wat ik al wilde vragen.
Je legt de lat wel erg hoog, waarom moet het allemaal in één keer? Niet dat het me onbekend voorkomt, in tegendeel. Maar ik merk nu zelf hoe fijn het is om iets stapje voor stapje te doen.
zondag 10 februari 2008 om 01:41
Ik heb wel sociale contacten buiten mijn werk om, maar 't is nooit diepgaand. Ik lijk een leuk onderdeel van een groep, maar meer niet. Het vervelende van mijzelf is ook dat als ik iemand toelaat, ik de kans schoon zie om diegene lastig te vallen als ik me kut voel. En dan rennen ze vanzelf weg natuurlijk. Vandaar dat ik eerst mijn leven op orde wil krijgen. Maar het blijft vaag natuurlijk, mijn leven. Omdat IK vaag ben.
zondag 10 februari 2008 om 03:52
Op de middelbare school zat ik in de klas bij een genie. Ik heb hem altijd zo gezien, omdat hij zowel in A als B vakken uitblonk, extra vakken erbij had, geen punt lager dan een 9 heeft gehaald, op redelijk niveau muziek maakte en in een bandje zat, goed was in zijn sport, en sociaal heel goed was, vriendelijk, makkelijk, had veel vrienden. Hij was alleen geen babe-magnet, maar dat is dan ook 't enige nadeel wat k kan verzinnen. En we waren toen zestien, dus God weet hoeveel vrouwen hij tegenwoordig achter zich aanheeft die verder kijken dan alleen uiterlijk en het hebben van een scooter dan wel auto
Maargoed, om een lang verhaal kort te maken, hij doet een exacte studie en een creatieve studie, en heeft daar zo'n interessante combinatie van gemaakt, dat hij tijdens zijn studies al volop gevraagd wordt overal om te werken.
Dusss het hoeft absoluut geen nadeel te zijn.
Einstein en Mozart blonken ook in meer dan één ding uit geloof ik.
zondag 10 februari 2008 om 04:03
Leo, volgens mij heeft iedereen meer dingen die hij niet kan dan die hij wel kan.
Ik weet dat hier 't topic over gaat, maar ik vind 't dus uitermate demotiverend om allemaal lijstjes te gaan posten met dingen die je níet kan. Ik doe er dan ook niet aan mee, ik neem aan dat iedereen begrijpt dat we allemaal een hele hoop dingen hebben die we net kunnen en dat ieder voor zich daar mee geconfronteerd wordt. (en ik zie trouwens meteen de link naar 't uitblinkers topic, daar ging echt níemand lijstjes posten met dingen waarin ze uitblonken, dus dat geeft voor mij ook meteen de maatschappelijke waarde van 'onderpresteren' aan. die is hoog. vooral al je fouten benadrukken).
Digi, geen vrienden via internet maken. Ikzelf geloof niet dat dat ook maar in de buurt komt bij vrienden die je op een andere manier leert kennen. Okee, je kan wel vrienden via internet maken, maar laat dat dan een aanvullen zijn op 'normale' vrienden. Ga bij een studie of studentenvereniging. Ga borrelen. Je zult zien, je maakt hartstikke snel vrienden want iedereen die in een vreemde stad gaat studeren is daar naar op zoek. Ga mee met studiereizen of studie uitstapjes.
Ik weet dat hier 't topic over gaat, maar ik vind 't dus uitermate demotiverend om allemaal lijstjes te gaan posten met dingen die je níet kan. Ik doe er dan ook niet aan mee, ik neem aan dat iedereen begrijpt dat we allemaal een hele hoop dingen hebben die we net kunnen en dat ieder voor zich daar mee geconfronteerd wordt. (en ik zie trouwens meteen de link naar 't uitblinkers topic, daar ging echt níemand lijstjes posten met dingen waarin ze uitblonken, dus dat geeft voor mij ook meteen de maatschappelijke waarde van 'onderpresteren' aan. die is hoog. vooral al je fouten benadrukken).
Digi, geen vrienden via internet maken. Ikzelf geloof niet dat dat ook maar in de buurt komt bij vrienden die je op een andere manier leert kennen. Okee, je kan wel vrienden via internet maken, maar laat dat dan een aanvullen zijn op 'normale' vrienden. Ga bij een studie of studentenvereniging. Ga borrelen. Je zult zien, je maakt hartstikke snel vrienden want iedereen die in een vreemde stad gaat studeren is daar naar op zoek. Ga mee met studiereizen of studie uitstapjes.
zondag 10 februari 2008 om 04:11
Misschien kan je for the time being met een psycholoog je problemen bespreken, of met je moeder weet ik veel, iemand die niet wegrent, en 't bij je nieuwe sociale contacten niet meteen op tafel gooien? Je kan bv. best zeggen dat je naar een psycholoog gaat of dat je in een dip zit of whatever je hoeft dat niet te verbergen, maar als je weet dat dit mensen die je nog niet goed kent vaak afschrikt, kan je misschien met andere mensen daarover praten.
Het heeft hier vrij weinig mee te maken maar ik realiseerde toen vriendje en ik nog latten, dat ik van hem niet kon verwachten dat hij precies het goeie zei bij bepaalde gebeurtenissen in mijn leven, gewoon omdat hij niet hier was. Toen ik t daarover had met mijn moeder zei ze 'die dingen bespreek je voorlopig maar met mij'. Dat ben ik inderdaad gaan doen en dat haalde zoveel druk van de ketel. Ik vertelde vriend natuurlijk wel belangrijke dingen (en onbelangrijke dingen), maar vond 't niet meer zo erg als hij het verkeerde antwoord gaf, want eerlijk is eerlijk, je moet van zo'n afstand maar een beetje gokken. Dat ik een ander had om die dingen wel mee te bespreken maakte 't veel gemakkelijker.
Als je nieuwe mensen leert kennen is 't misschien ook wel een beetje zo. Je kan misschien niet verwachten idd dat iemand die je pas kent helemaal mee gaat in alle psychische problemen die jij 'm vertelt. Van een goede vriend kan je dat trouwens wel verwachten vind ik maar die ken je dan al langer en die kent ook andere kanten van jou. Je kan dan misschien tegen jezelf zeggen dat je voorlopig dat soort problemen met een ander bespreekt, zodat de nieuwe vriendschap een eerlijke kans krijgt uit te groeien tot een echte vreindschap. En als 't dat niet doet, nog geen man over boord natuurlijk. Ik heb zelf massas vrienden (of kennissen net hoe je 't wil noemen) die nog niet half weten wat er allemaal in mijn leven gebeurt. maar als we elkaar zien is 't gezellig, en als we een avondje gaan stappen, of gaan lunchen, of shoppen is 't ook hartstikke leuk. Prima toch. het hoeven niet allemaal hartsvriendinnen te worden.
zondag 10 februari 2008 om 04:12
Toen mijn oudste dringend werd aangeraden een niveautje lager te gaan op school en ik daar eigenlijk erg pissed over was ; hij had er echt met de pet naar gegooid . zei mijn moeder ( die mij ongeveer mijn strot afbeet toen IK een niveautje lager moest en weer eens bleef zitten vanwege diezelfde pet ) " meid , zehebben een leuker leven met van alles wat , zesjes op school , paar leuke vriendjes , beetje kunnen sporten en af en toe stappen dan dat ze in één ding uitblinken of op één van die dingen afvallen .
En hé............. mijn moeder heeft al-tijd gelijk
Ik lees hier niets anders dan ; ik , of die-en-die heeft een hoog IQ maarrrrrr ...... mijn God, wat een zegen dan , zeg .
Hoge bomen vangen veel wind ...hoe hoger het iq hoe meer zorgen ?
En hé............. mijn moeder heeft al-tijd gelijk
Ik lees hier niets anders dan ; ik , of die-en-die heeft een hoog IQ maarrrrrr ...... mijn God, wat een zegen dan , zeg .
Hoge bomen vangen veel wind ...hoe hoger het iq hoe meer zorgen ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 10 februari 2008 om 04:52
haha vind ik ook Bianca!
Ikzelf deed de middelbare school er maar een beetje bij. Deed er in elk geval thuis zowat niks voor. Mijn leven was toen vooral sporten, muziek maken en verder leefde ik vanaf een jaartje of vijftien van weekend naar weekend. Maandag en dinsdag gingen we 't weekend nabespreken, en vanaf woensdag ging 't over 't volgende weekend. Waar gingen we naartoe, wat doe je aan, hoe laat ben je bij mij, zal Hij er zijn. En dan daarna Belt hij wel belt hij niet. En hij zei zus en zo, wat zou hij daar mee bedoelen. hele analyses. Wat een leuke tijd. Als ik nadenk deed ik alleen op dinsdag niets na school (niets vasts dan) de andere dagen had ik allerlei andere hobbies.
Een jongen die bij mij studeerde had tijdens zijn middelbare schooltijd Arabisch geleerd in zijn vrije tijd. Toen ik dat hoorde dacht ik damn, zoiets had ik ook wel kunnen doen. maar thuis zeiden ze 'joh wat boeit jou dat, jij hebt meer leuke dingen gedaan' en dat is ook zo. Ik zie die tijd ook absoluut niet als vergooid ofzo. ![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
Overigens ben ik dan nu in de eindfase van mijn studie en doe ik er wel hartstikke veel voor. Je moet zelf weten of je er altijd met de pet naar wilt gooien of niet, maar ik vind ook dat wanneer je een bepaald doel hebt, je daar ook zelf wat aan moet doen om 't te bereiken. je kan niet zeggen 'ik kan ook wel ministerpresident worden' en vervolgens je hele leven uit je neus zitten vreten.
Niks mis mee, maar wel als je toevallig de ambitie hebt.
Ikzelf deed de middelbare school er maar een beetje bij. Deed er in elk geval thuis zowat niks voor. Mijn leven was toen vooral sporten, muziek maken en verder leefde ik vanaf een jaartje of vijftien van weekend naar weekend. Maandag en dinsdag gingen we 't weekend nabespreken, en vanaf woensdag ging 't over 't volgende weekend. Waar gingen we naartoe, wat doe je aan, hoe laat ben je bij mij, zal Hij er zijn. En dan daarna Belt hij wel belt hij niet. En hij zei zus en zo, wat zou hij daar mee bedoelen. hele analyses. Wat een leuke tijd. Als ik nadenk deed ik alleen op dinsdag niets na school (niets vasts dan) de andere dagen had ik allerlei andere hobbies.
Een jongen die bij mij studeerde had tijdens zijn middelbare schooltijd Arabisch geleerd in zijn vrije tijd. Toen ik dat hoorde dacht ik damn, zoiets had ik ook wel kunnen doen. maar thuis zeiden ze 'joh wat boeit jou dat, jij hebt meer leuke dingen gedaan'
en dat is ook zo. Ik zie die tijd ook absoluut niet als vergooid ofzo. Overigens ben ik dan nu in de eindfase van mijn studie en doe ik er wel hartstikke veel voor. Je moet zelf weten of je er altijd met de pet naar wilt gooien of niet, maar ik vind ook dat wanneer je een bepaald doel hebt, je daar ook zelf wat aan moet doen om 't te bereiken. je kan niet zeggen 'ik kan ook wel ministerpresident worden' en vervolgens je hele leven uit je neus zitten vreten.
Niks mis mee, maar wel als je toevallig de ambitie hebt.
zondag 10 februari 2008 om 05:36
Pink, ik kan me ook maar 1 op ding tegelijk concentreren! Als er 2 mensen (of kinderen in mijn geval) tegelijk tegen me beginnen te praten, komt er niks bij me binnen. Daarom heb ik ook altijd een vreselijk hekel aan praatshows, waarbij ze door elkaar heen gaan praten. Oehhh, echt bloediritant. Dat wordt stante pede doorgezapt.
Tijdens het koken, wat ik leuk vind, kan ik wel 5 dingen tegelijk; ik roer in 3 pannen, snij nog wat groenten bij en veeg een snotneus af, terwijl ik de kip marineer en met mijn knie de prullenbak bedien. Maar kom dan niet vragen waar de sleutels liggen, want mijn hersens zijn kompleet afgesloten voor verder verkeer. Ik ben dan helemaal uitgetuned als het ware.
Tijdens het koken, wat ik leuk vind, kan ik wel 5 dingen tegelijk; ik roer in 3 pannen, snij nog wat groenten bij en veeg een snotneus af, terwijl ik de kip marineer en met mijn knie de prullenbak bedien. Maar kom dan niet vragen waar de sleutels liggen, want mijn hersens zijn kompleet afgesloten voor verder verkeer. Ik ben dan helemaal uitgetuned als het ware.
zondag 10 februari 2008 om 08:37
Verschil is dat ik het níet demotiverend vind. Ik zit er totaal niet mee. Ik heb niet de behoefte om hier neer te gaan zetten wat ik allemaal wel kan en ook niet wat ik niet kan of waar ik slecht in ben. Omdat dat voor mij niet belangrijk is. Ik probeer juist duidelijk te maken dat tevreden zijn met jezelf niet in dingen hoeft te zitten waar je in uitblinkt en dat je niet ongelukkig hóeft te zijn als je niet uitblinkt.
zondag 10 februari 2008 om 09:43
Margaretha,
Wat ben je toch een heerlijke meid. Echt, als ik een dochter had, zou ik willen dat ze op jou leek.
Digitalis,
Dat zwelgen in zelfmedelijden is een stuk minder aantrekkelijk dan het grenzeloze optimisme van Margaretha, wat mij betreft. Daar ben ik geloof ik een minderheid in, als ik de reacties op jouw topics in ogenschouw neem. Maar weet je, mijn moeder, die net als de moeder van Bianca al-tijd gelijk had, heeft me al heel jong geleerd dat vrienden die met je weglopen als het slecht met je gaat, een stuk minder waarde hebben dan vrienden die met je weglopen als het je fantastisch gaat.
Ik weet dat dat niet zo'n populaire mening is, hier op het forum lees je altijd dat echte vrienden die vrienden zijn die niet wegrennen als de stront aan de knikker is, maar ik vind het opvalllend dat het juist vaak die mensen zijn die het ene drama na het andere hebben die massa's mensen om zich heen hebben hangen. Vergis je niet, er zijn veel mensen die vriendschap veiliger vinden als het jou slecht gaat. Dan kunnen ze zichzelf beter voelen omdat ze jou zo goed helpen, of denken "nou, ik maak in ieder geval niet zo'n puinhoop van míjn leven". Juist die mensen die willen dat jij het beste uit het jezelf haalt, die genieten van het feit dat jij gelukkig bent of zoveel leuke dingen doet, díe moet je hebben in het leven. Maar die mensen maken over het algemeen geen dagtaak van het pamperen van andermans ego, dat zul je toch echt zelf moeten leren.
Kom op meid, ik zei het in je andere topic al: stop eens wat peper in je reet. Het leven ís niet makkelijk, voor niemand niet. Je kunt blijven roepen wat een drama het is dat je zo mooi en zo slim bent, maar je weet zelf wel dat dat bullshit is. Of had je liever oerlelijk en te dom om voor de duvel te dansen willen zijn? Een beetje dankbaarheid voor de zegeningen die je hebt zou je niet misstaan.
Wat ben je toch een heerlijke meid. Echt, als ik een dochter had, zou ik willen dat ze op jou leek.
Digitalis,
Dat zwelgen in zelfmedelijden is een stuk minder aantrekkelijk dan het grenzeloze optimisme van Margaretha, wat mij betreft. Daar ben ik geloof ik een minderheid in, als ik de reacties op jouw topics in ogenschouw neem. Maar weet je, mijn moeder, die net als de moeder van Bianca al-tijd gelijk had, heeft me al heel jong geleerd dat vrienden die met je weglopen als het slecht met je gaat, een stuk minder waarde hebben dan vrienden die met je weglopen als het je fantastisch gaat.
Ik weet dat dat niet zo'n populaire mening is, hier op het forum lees je altijd dat echte vrienden die vrienden zijn die niet wegrennen als de stront aan de knikker is, maar ik vind het opvalllend dat het juist vaak die mensen zijn die het ene drama na het andere hebben die massa's mensen om zich heen hebben hangen. Vergis je niet, er zijn veel mensen die vriendschap veiliger vinden als het jou slecht gaat. Dan kunnen ze zichzelf beter voelen omdat ze jou zo goed helpen, of denken "nou, ik maak in ieder geval niet zo'n puinhoop van míjn leven". Juist die mensen die willen dat jij het beste uit het jezelf haalt, die genieten van het feit dat jij gelukkig bent of zoveel leuke dingen doet, díe moet je hebben in het leven. Maar die mensen maken over het algemeen geen dagtaak van het pamperen van andermans ego, dat zul je toch echt zelf moeten leren.
Kom op meid, ik zei het in je andere topic al: stop eens wat peper in je reet. Het leven ís niet makkelijk, voor niemand niet. Je kunt blijven roepen wat een drama het is dat je zo mooi en zo slim bent, maar je weet zelf wel dat dat bullshit is. Of had je liever oerlelijk en te dom om voor de duvel te dansen willen zijn? Een beetje dankbaarheid voor de zegeningen die je hebt zou je niet misstaan.
Am Yisrael Chai!
zondag 10 februari 2008 om 10:59
Er is zelfs een hele beweging van: the slow movement, van mensen die niet zo hoeven mee te rennen in de prestatie-maatschappij. Ik denk dat er veel mensen zijn zoals jij beschrijft alleen noem ik die niet mislukt. Het is maar een labeltje.
Wie is er meer succesvol: degeen die de marathon aflegt of degeen die daadwerkelijk geniet van zijn zondagse halfuurtje hardlopen slash wandelen?
Verder verliezen mensen het doel uit het oog en wordt het middel zelf het doel: je studeert niet meer omdat je dan leuk werk kunt gaan doen, maar omdat je zonder een studie bent "mislukt"? De wereld op zijn kop.
Wie is er meer succesvol: degeen die de marathon aflegt of degeen die daadwerkelijk geniet van zijn zondagse halfuurtje hardlopen slash wandelen?
Verder verliezen mensen het doel uit het oog en wordt het middel zelf het doel: je studeert niet meer omdat je dan leuk werk kunt gaan doen, maar omdat je zonder een studie bent "mislukt"? De wereld op zijn kop.
