Psyche
alle pijlers
Ervaringsdeskundigen; wat helpt bij angst & paniekaanvallen?
donderdag 10 december 2009 om 13:10
Hallo Allemaal,
Allereerst, ik schrijf en lees al een tijdje mee, hulde voor alle behulpzaamheid, met name op deze pijler!
Ik heb een vraag aan iedereen die me er verder mee zou kunnen helpen;
Ik heb drie jaar geleden een burnout gehad met behoorlijke hyperventilatie, angst en paniek aanvallen. Die paniekaanvallen had ik aardig 'onder controle' maar zijn nooit weggeweest, met name bij drukke plekken, lange rijen, e.d. Echter, het was leefbaar. Ik heb toen de hulp van een psych ingeroepen, maar we gingen vooral 'graven' in mn verleden en ik heb niet het gevoel gehad dat ik dacht 'DIT is het' ..
Momenteel heb ik helaas weer (of wellicht nog..) wegens heftige omstandigheden een hevige burnout en laaien mijn paniekaanvallen weer op. van het simpelste klusje raak ik meteen overweldigd. Ik ben met mezelf in 'gevecht', omdat te moe ben om maar iets uit mn handen te krijgen, en de hoek vd straat is al ver maar tegelijkertijd wéét ik, dat veel binnen zitten niet goed is voor paniekaanvallen.
Ik zit in een vicieuze cirkel waar ik niet uitkom en heb geen idee waar ik goed aan doe en waar mijn grenzen nu eigenlijk liggen.
Ga morgenochtend naar de huisarts om opnieuw om hulp te vagen. Mijn vraag is, al is die wellicht lastig te beantwoorden omdat het heel persoonlijk is ?;
Wat was (voor jou) een adequate behandeling voor burnout, angst en paniekaanvallen?
Ik heb zelf het idee dat alleen een uurtje praten (met alle respect) het niet helemaal is voor me, want met dezelfde paniek liep ik erna weer over straat, maar goed... ik ben benieuwd, BVD!
Allereerst, ik schrijf en lees al een tijdje mee, hulde voor alle behulpzaamheid, met name op deze pijler!
Ik heb een vraag aan iedereen die me er verder mee zou kunnen helpen;
Ik heb drie jaar geleden een burnout gehad met behoorlijke hyperventilatie, angst en paniek aanvallen. Die paniekaanvallen had ik aardig 'onder controle' maar zijn nooit weggeweest, met name bij drukke plekken, lange rijen, e.d. Echter, het was leefbaar. Ik heb toen de hulp van een psych ingeroepen, maar we gingen vooral 'graven' in mn verleden en ik heb niet het gevoel gehad dat ik dacht 'DIT is het' ..
Momenteel heb ik helaas weer (of wellicht nog..) wegens heftige omstandigheden een hevige burnout en laaien mijn paniekaanvallen weer op. van het simpelste klusje raak ik meteen overweldigd. Ik ben met mezelf in 'gevecht', omdat te moe ben om maar iets uit mn handen te krijgen, en de hoek vd straat is al ver maar tegelijkertijd wéét ik, dat veel binnen zitten niet goed is voor paniekaanvallen.
Ik zit in een vicieuze cirkel waar ik niet uitkom en heb geen idee waar ik goed aan doe en waar mijn grenzen nu eigenlijk liggen.
Ga morgenochtend naar de huisarts om opnieuw om hulp te vagen. Mijn vraag is, al is die wellicht lastig te beantwoorden omdat het heel persoonlijk is ?;
Wat was (voor jou) een adequate behandeling voor burnout, angst en paniekaanvallen?
Ik heb zelf het idee dat alleen een uurtje praten (met alle respect) het niet helemaal is voor me, want met dezelfde paniek liep ik erna weer over straat, maar goed... ik ben benieuwd, BVD!
vrijdag 11 december 2009 om 13:48
Ik heb toen besloten helemaal niet aan de AD te gaan, gesteund door mijn haptonoom en de huisarts was het daar helemaal mee eens. Het lost nl niets op. Als je ermee stopt moet je alsnog met jezelf aan de slag. En dat gevecht heeft gewoon tijd nodig, dat is niet op te lossen met langdurige medicijnen. Het is geen 'quick fix'.
Een pammetje voor heel lastige situaties (ik had bijvoorbeeld een begrafenis van een vriendin in die tijd, waar ik echt heel erg tegenop zag maar echt wel heen wilde) maar dingen als de supermarkt weer in enzo, dat kost tijd en dat moet je gewoon doen. Op eiegn kracht. Nu, maar ook als je aan de AD zou gaan en er straks weer af wilt.
Een pammetje voor heel lastige situaties (ik had bijvoorbeeld een begrafenis van een vriendin in die tijd, waar ik echt heel erg tegenop zag maar echt wel heen wilde) maar dingen als de supermarkt weer in enzo, dat kost tijd en dat moet je gewoon doen. Op eiegn kracht. Nu, maar ook als je aan de AD zou gaan en er straks weer af wilt.
vrijdag 11 december 2009 om 15:23
Hej,
CGT (cognitieve gedrags therapie) en met name RET (rationeel emotieve therapie) Zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Rationeel- ... e_therapie kunnen heel goed helpen bij angsten.
EMDR (Eye Movement Desensitization en Reprocessing) zie: http://www.emdr.nl/ is vooral bedoeld om trauma's te verwerken.
Ik heb de Holland Doc gekeken, ze volgde een aantal mensen met verschillende vormen van angst. Sociale fobie, angst om op een balkon of trap of brug te staan, compulsieve obsessieve stoornis (dwanghandelingen), en je zag ook EMDR, in de vorm met de piepjes via een koptelefoon.
CGT (cognitieve gedrags therapie) en met name RET (rationeel emotieve therapie) Zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Rationeel- ... e_therapie kunnen heel goed helpen bij angsten.
EMDR (Eye Movement Desensitization en Reprocessing) zie: http://www.emdr.nl/ is vooral bedoeld om trauma's te verwerken.
Ik heb de Holland Doc gekeken, ze volgde een aantal mensen met verschillende vormen van angst. Sociale fobie, angst om op een balkon of trap of brug te staan, compulsieve obsessieve stoornis (dwanghandelingen), en je zag ook EMDR, in de vorm met de piepjes via een koptelefoon.
Dat was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?!
vrijdag 11 december 2009 om 15:24
quote:BrownEyedGirl26 schreef op 11 december 2009 @ 13:12:
Ohja, de huisarts zei ook nog dat ik zon 1.5 tot 2 jaar aan AD vast zou zitten.. ik begreep dat niet helemaal, is die tijd echt nodig? Mocht ik AD gaan slikken, kan dat dan bijv niet een half jaar om 'uit de cirkel' te komen?Het duurt een tijdje voor het werkt. En je bouwt het ook weer geleidelijk af. Maar ik denk niet dat je al bij voorbaat kan stellen dat 1,5 tot 2 jaar perse nodig is. Misschien is dat het gemiddelde ofzo?
Ohja, de huisarts zei ook nog dat ik zon 1.5 tot 2 jaar aan AD vast zou zitten.. ik begreep dat niet helemaal, is die tijd echt nodig? Mocht ik AD gaan slikken, kan dat dan bijv niet een half jaar om 'uit de cirkel' te komen?Het duurt een tijdje voor het werkt. En je bouwt het ook weer geleidelijk af. Maar ik denk niet dat je al bij voorbaat kan stellen dat 1,5 tot 2 jaar perse nodig is. Misschien is dat het gemiddelde ofzo?
Dat was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?!
vrijdag 11 december 2009 om 16:02
Ook hier helaas een ervaringsdeskundige. Veel van wat ik je wilde zeggen is hier al gezegd. Ik heb ook last van paniekaanvallen (heel weinig, maar toch) en vooral angst voor die paniekaanvallen zeg maar.
Ben nu onder behandeling van een psych, net begonnen, want dat vond ik een hele moeilijke stap om te nemen. Hij laat me inzien hoe ik zelf in elkaar steek met doen en laten en op welk punt het 'fout' gaat. Van dat moment af moet ik het oppakken om mijn gedachtengang de andere kant op te laten draaien. Daar ga ik nu aan werken. In totaal heet dat cognitieve gedragstherapie. Ik heb er goede hoop in en ga er heel hard mee aan de slag.
Verder gebruik ik geen medicijnen omdat ik dat absoluut niet zag zitten.
Het uit de cirkel te komen is het grootste en ook het zwaarste werk dat er moet gebeuren. En dat is ook iets wat je helemaal alleen moet doen. Het is ook hetgeen ik tegenaan loop, aangezien niemand in mijn omgeving echt goed snapt wat er precies in mij omgaat.
Je hebt al een hele belangrijke stap gezet, namelijk die richting huisarts en het erkennen van je probleem. De rest is aan jezelf. Ik ben er van overtuigd dat je dat ook kunt, maar je moet echt rekenen dat het lang gaat duren. Het heeft zijn tijd nodig en die tijd mag je echt nemen (moet je ook nemen).
O ja ik ben naar de arbo-arts geweest vanwege mijn ziekte en die was heel redelijk en begripvol. Nu weet ik natuurlijk niet hoe dat bij de jouwe zit.
Beetje warrig verhaal geloof ik, maar ik hoop dat je het wel snapt en er wat aan hebt.
Ben nu onder behandeling van een psych, net begonnen, want dat vond ik een hele moeilijke stap om te nemen. Hij laat me inzien hoe ik zelf in elkaar steek met doen en laten en op welk punt het 'fout' gaat. Van dat moment af moet ik het oppakken om mijn gedachtengang de andere kant op te laten draaien. Daar ga ik nu aan werken. In totaal heet dat cognitieve gedragstherapie. Ik heb er goede hoop in en ga er heel hard mee aan de slag.
Verder gebruik ik geen medicijnen omdat ik dat absoluut niet zag zitten.
Het uit de cirkel te komen is het grootste en ook het zwaarste werk dat er moet gebeuren. En dat is ook iets wat je helemaal alleen moet doen. Het is ook hetgeen ik tegenaan loop, aangezien niemand in mijn omgeving echt goed snapt wat er precies in mij omgaat.
Je hebt al een hele belangrijke stap gezet, namelijk die richting huisarts en het erkennen van je probleem. De rest is aan jezelf. Ik ben er van overtuigd dat je dat ook kunt, maar je moet echt rekenen dat het lang gaat duren. Het heeft zijn tijd nodig en die tijd mag je echt nemen (moet je ook nemen).
O ja ik ben naar de arbo-arts geweest vanwege mijn ziekte en die was heel redelijk en begripvol. Nu weet ik natuurlijk niet hoe dat bij de jouwe zit.
Beetje warrig verhaal geloof ik, maar ik hoop dat je het wel snapt en er wat aan hebt.
vrijdag 11 december 2009 om 17:19
Dank je Janna voor de links! Mooie avatar met die vlinders trouwens..
Hey Watje, die dus echt geen watje is en ook geen warrig verhaal hoor. jij bent ook goede stappen aan het nemen! Kan je wel ergens je ei kwijt bij een goede vriendin ofzo.. ik weet ook niet of iemand mij helemaal
snapt, maar ik heb iig wel een goed sociaal netwerk en vangnet!
Ik heb drie jaar geleden heel slechte ervaringen gehad met een arbodienst. Momenteel werk ik niet dus zal het direct via het UWV gaan, ik wacht wel even af..
Hey Watje, die dus echt geen watje is en ook geen warrig verhaal hoor. jij bent ook goede stappen aan het nemen! Kan je wel ergens je ei kwijt bij een goede vriendin ofzo.. ik weet ook niet of iemand mij helemaal
snapt, maar ik heb iig wel een goed sociaal netwerk en vangnet!
Ik heb drie jaar geleden heel slechte ervaringen gehad met een arbodienst. Momenteel werk ik niet dus zal het direct via het UWV gaan, ik wacht wel even af..
vrijdag 11 december 2009 om 17:50
Nee..vanaf nu gaat het via die psych praktijk lopen in eerste instantie!
Ik heb met 1 slechte ervaringen op m'n oude werk in de zin van geen enkele begeleiding en meteen weer volle uren aan het werk, terwijl ik aangaf dit wel te willen maar echt niet te kunnen. Met het UWV heb ik nog geen ervaringen, ben benieuwd.. ik ga iig niet alleen!
Ik heb met 1 slechte ervaringen op m'n oude werk in de zin van geen enkele begeleiding en meteen weer volle uren aan het werk, terwijl ik aangaf dit wel te willen maar echt niet te kunnen. Met het UWV heb ik nog geen ervaringen, ben benieuwd.. ik ga iig niet alleen!
vrijdag 11 december 2009 om 19:23
quote:watje80 schreef op 11 december 2009 @ 16:02:
Het is ook hetgeen ik tegenaan loop, aangezien niemand in mijn omgeving echt goed snapt wat er precies in mij omgaat.Dat is waar we allemaal tegenaan lopen vrees ik. Het is ook moeilijk te begrijpen als je er zelf nooit last van hebt gehad dus je omgeving begrijpt het meestal niet zo goed.
Het is ook hetgeen ik tegenaan loop, aangezien niemand in mijn omgeving echt goed snapt wat er precies in mij omgaat.Dat is waar we allemaal tegenaan lopen vrees ik. Het is ook moeilijk te begrijpen als je er zelf nooit last van hebt gehad dus je omgeving begrijpt het meestal niet zo goed.
vrijdag 11 december 2009 om 19:54
Janna, nog niet, ik heb een aanmeld form. de deur uit nu, dus in de loop van volgende week zal ik het wel horen!
Is het ook herkenbaar voor mensen dat je van die moodswings hebt? Ik ben normaliter veel meer in balans.. maar als ik me nu wat beter voel dan denk ik meteen 'wat zit je toch te mutsen'... en als ik me slecht voel denk ik dat er niet meer uitkom, en alles er tussenin..
Is het ook herkenbaar voor mensen dat je van die moodswings hebt? Ik ben normaliter veel meer in balans.. maar als ik me nu wat beter voel dan denk ik meteen 'wat zit je toch te mutsen'... en als ik me slecht voel denk ik dat er niet meer uitkom, en alles er tussenin..
vrijdag 11 december 2009 om 21:37
Ik heb niet het hele topic gelezen, dus waarschijnlijk zal ik met dezelfde dingen komen als anderen.
Allereerst: wat vreselijk rot voor je dat je die paniekaanvallen hebt! Het is zoiets naars en engs, dat wens je echt niemand toe. En het kan je leven echt ontwrichten.
Ook ik heb er jaren last van gehad (en meerdere malen overspannen geweest).
Bij mij hielp: citalopram (zoals bij velen zie ik op het topic) en xanax: ik had altijd een pilletje xanax bij mij (in mijn broekzak, in mijn portemonnee, in mijn handtas, in mijn pennenetui...), voor als het echt niet ging. Xanax helpt je in een paar minuten je rustiger voelen, dus ik vond het een heel veilig idee om dat bij de hand te hebben.
Verder: therapie, haptonomie, meditatie.
Bij mij kwamen de paniekaanvallen omdat ik totaal geen grenzen kon stellen en dus structureel overprikkeld was. Inmiddels weet ik beter wanneer ik overprikkeld begin te raken (teveel stress, teveel activiteiten, te hard werken, etc.) en leef ik dus een rustiger leven om overprikkeling te voorkomen. Maar het blijft altijd opletten en dat vind ik wel vermoeiend, ik moet echt constant in de gaten houden of ik niet al over een grens zit en het evenwicht blijft heel moeilijk te vinden.
Ik hoop dat jij er uit komt en en manier vind om hiermee om te gaan. Sterkte ermee!
Allereerst: wat vreselijk rot voor je dat je die paniekaanvallen hebt! Het is zoiets naars en engs, dat wens je echt niemand toe. En het kan je leven echt ontwrichten.
Ook ik heb er jaren last van gehad (en meerdere malen overspannen geweest).
Bij mij hielp: citalopram (zoals bij velen zie ik op het topic) en xanax: ik had altijd een pilletje xanax bij mij (in mijn broekzak, in mijn portemonnee, in mijn handtas, in mijn pennenetui...), voor als het echt niet ging. Xanax helpt je in een paar minuten je rustiger voelen, dus ik vond het een heel veilig idee om dat bij de hand te hebben.
Verder: therapie, haptonomie, meditatie.
Bij mij kwamen de paniekaanvallen omdat ik totaal geen grenzen kon stellen en dus structureel overprikkeld was. Inmiddels weet ik beter wanneer ik overprikkeld begin te raken (teveel stress, teveel activiteiten, te hard werken, etc.) en leef ik dus een rustiger leven om overprikkeling te voorkomen. Maar het blijft altijd opletten en dat vind ik wel vermoeiend, ik moet echt constant in de gaten houden of ik niet al over een grens zit en het evenwicht blijft heel moeilijk te vinden.
Ik hoop dat jij er uit komt en en manier vind om hiermee om te gaan. Sterkte ermee!
zaterdag 12 december 2009 om 12:13
Dank je Kanarie, jij bent ook al een eind gekomen, goed! Ik kan me voorstellen dat de balans soms nog zoek is,.. maar het klinkt alsof je het iig leefbaar hebt nu.
Ik ben vanochtend met mn moeder naar de stad gegaan, lekker vroeg zodat de drukte niet zo erg was. Ik had mezelf ten doel gesteld 2 winkels, 1tje ging maar de ander was; er net zo hard weer uitrennen en vreselijk duizelig geworden.
Eerst dat ik toen 'slappeling, je kunt niet eens 2 winkels aan'! Maar later dacht ik 'k heb 1 winkel gedaan vandaag en lekker wat kerstspulletjes binnen en het is GOED zo! '
Maar die switch is wel moeilijk te maken als die gedachten er niet van nature inzitten..
Ik ben vanochtend met mn moeder naar de stad gegaan, lekker vroeg zodat de drukte niet zo erg was. Ik had mezelf ten doel gesteld 2 winkels, 1tje ging maar de ander was; er net zo hard weer uitrennen en vreselijk duizelig geworden.
Eerst dat ik toen 'slappeling, je kunt niet eens 2 winkels aan'! Maar later dacht ik 'k heb 1 winkel gedaan vandaag en lekker wat kerstspulletjes binnen en het is GOED zo! '
Maar die switch is wel moeilijk te maken als die gedachten er niet van nature inzitten..
zaterdag 12 december 2009 om 13:09
Heb er zelf geen (persoonlijk) ervaring mee, maar ik denk dat je juist stap voor stap dat soort dingen aan moet pakken. Beter 1 klein stapje en dat dat goed gaat en je er een goed gevoel over hebt, dan dat je meteen veel wilt en je grens niet kent en het mis gaat... Dus; goed zo!!!
Dat was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?!
zaterdag 12 december 2009 om 15:08
BEG wat goed dat je een winkel hebt gehad!! Dat is een hele goeie stap vooruit. Je richten op de kleine stappen is nu heel belangrijk. Althans dat is wat ik zelf ervaar.
Je vroeg ook of ik het belangrijk vin dat iemand het goed begrijpt. Ik zou dat soms wel willen, vooral omdat ze dan wat meer kunnen zeggen dan joh je moet gewoon ontspannen en niet zo druk denken dan gaat het wel beter.
Dat is namelijk wat iedereen zegt (logisch), maar ik wil dan ook zo graag weten hoe.
Overigens moet ik zelf wel doorgaan, heb geen tijd om te veel te piekeren omdat ik twee kleine kindjes heb. Dat is wel heel goed, omdat ik anders waarschijnlijk heel de dag op de bank zou hangen en zou doemdenken.
Heeft hier iemand ervaring met het weer terugkomen naar je werk? Ik werk nu op therapeutische basis 2 dagen 2 uur en wil vanaf januari gaan opbouwen. Als iemand tips heeft, dan hoor ik die graag.
Je vroeg ook of ik het belangrijk vin dat iemand het goed begrijpt. Ik zou dat soms wel willen, vooral omdat ze dan wat meer kunnen zeggen dan joh je moet gewoon ontspannen en niet zo druk denken dan gaat het wel beter.
Dat is namelijk wat iedereen zegt (logisch), maar ik wil dan ook zo graag weten hoe.
Overigens moet ik zelf wel doorgaan, heb geen tijd om te veel te piekeren omdat ik twee kleine kindjes heb. Dat is wel heel goed, omdat ik anders waarschijnlijk heel de dag op de bank zou hangen en zou doemdenken.
Heeft hier iemand ervaring met het weer terugkomen naar je werk? Ik werk nu op therapeutische basis 2 dagen 2 uur en wil vanaf januari gaan opbouwen. Als iemand tips heeft, dan hoor ik die graag.
zaterdag 12 december 2009 om 15:31
Ik sluit de dag altijd af met het opschrijven van 3 tips en 3 tops: dus niet alleen 'wat kan beter', maar vooral 'wat ging er goed'. Dat zet de dingen soms meer in perspectief.
Wat je schrijft over de duizeligheid. Probeer er niet meteen van te schrikken, maar zie het als signaal van stress. Niks engs dus, hoort erbij. En vraag je af waar de duizeligheid vandaan komt; meestal omdat je te snel ademt (hyperventilatie).
Want je merkt; zodra je buiten bent wordt je rustiger.
Je hebt er dus een bepaalde mate van controle over.
Ik vind het heel knap dat je de dingen positief kan benaderen (1 winkel is ook prima ipv 2); hier heb ik vaak nog moeite mee. Maar goed, alles op z'n tijd en vooral volhouden!
Wat je schrijft over de duizeligheid. Probeer er niet meteen van te schrikken, maar zie het als signaal van stress. Niks engs dus, hoort erbij. En vraag je af waar de duizeligheid vandaan komt; meestal omdat je te snel ademt (hyperventilatie).
Want je merkt; zodra je buiten bent wordt je rustiger.
Je hebt er dus een bepaalde mate van controle over.
Ik vind het heel knap dat je de dingen positief kan benaderen (1 winkel is ook prima ipv 2); hier heb ik vaak nog moeite mee. Maar goed, alles op z'n tijd en vooral volhouden!
zaterdag 12 december 2009 om 16:24
Hey Watje, 2 kids dat houdt je wel bezig ja, knap dat je het kan combineren allemaal! Als mijn situatie er naar is, wil ik graag een hondje, dat 'verplicht' me dan lekker om er minstens 3 x per dag even uit te zijn (en das niet de enige reden hoor)
Miesemaus, goede tip van dat lijstje! Jij ook een ervaringsdeskundige dus.. Ik begrijp wat je bedoelt met de 'theorie' van duizeligheid en hv. Soms werkt het dat te denken, maar als ik een flinke aanval heb dan werkt vrij weinig behalve het 'uitzitten'..
Ik merk wel dat (buiten) beweging eigenlijk altijd positief werkt, ik denk omdat de adrenaline constant door mn lichaam giert, en met bewegen neemt het iets af, al kan de drempel vaak hoog zijn om te gaan bewegen.
Dat positieve wat Whopper ook zegt..vind k ook lastig hoor! Hoewel, niet het positief zijn, maar ik ben zo vreselijk veeleisend voor mezelf. 'dat moet ik toch gewoon kunnen' ... Mijn grenzen gaven al prima aan dat ik die 2e winkel niet in had gehoeven, maar omdat ik het dan perse wil (bewijzen??) ga ik toch. De seintjes zijn er al, nu nog luisteren leren...
Miesemaus, goede tip van dat lijstje! Jij ook een ervaringsdeskundige dus.. Ik begrijp wat je bedoelt met de 'theorie' van duizeligheid en hv. Soms werkt het dat te denken, maar als ik een flinke aanval heb dan werkt vrij weinig behalve het 'uitzitten'..
Ik merk wel dat (buiten) beweging eigenlijk altijd positief werkt, ik denk omdat de adrenaline constant door mn lichaam giert, en met bewegen neemt het iets af, al kan de drempel vaak hoog zijn om te gaan bewegen.
Dat positieve wat Whopper ook zegt..vind k ook lastig hoor! Hoewel, niet het positief zijn, maar ik ben zo vreselijk veeleisend voor mezelf. 'dat moet ik toch gewoon kunnen' ... Mijn grenzen gaven al prima aan dat ik die 2e winkel niet in had gehoeven, maar omdat ik het dan perse wil (bewijzen??) ga ik toch. De seintjes zijn er al, nu nog luisteren leren...
zaterdag 12 december 2009 om 20:07
oh fijn, een nieuwe topic over paniekaanvallen/angststoornis.
ik heb sinds deze zomer PA, en ook kreeg ook angst voor angst.
gelukkig gaat het nu wel wat beter.
Ben onder behandeling bij maatkracht (ervaringsdeskundige) en sinds kort bij een psycholoog.
daar ben ik gestart met EMDR. Hopelijk ga ik me steeds beter voelen!
ff een opmerking over AD.
Ik had altijd het idee dat bij angststoornis een van de oorzaken was de je een serotonine tekort hebt en dat AD dat aanvult, zodra je je weer beter gaat voelen vult dat ook je serotonine aan en kan je langzaam afbouwen met je AD.
In zoverre kan AD je wel heel erg helpen.
Zelf ben ik niet aan de AD, vind het een hele stap en wilde eerst zonder proberen.
heb trouwens die documentaire gezien op uitzending gemist, wel erg heftig en interessant.
ik heb sinds deze zomer PA, en ook kreeg ook angst voor angst.
gelukkig gaat het nu wel wat beter.
Ben onder behandeling bij maatkracht (ervaringsdeskundige) en sinds kort bij een psycholoog.
daar ben ik gestart met EMDR. Hopelijk ga ik me steeds beter voelen!
ff een opmerking over AD.
Ik had altijd het idee dat bij angststoornis een van de oorzaken was de je een serotonine tekort hebt en dat AD dat aanvult, zodra je je weer beter gaat voelen vult dat ook je serotonine aan en kan je langzaam afbouwen met je AD.
In zoverre kan AD je wel heel erg helpen.
Zelf ben ik niet aan de AD, vind het een hele stap en wilde eerst zonder proberen.
heb trouwens die documentaire gezien op uitzending gemist, wel erg heftig en interessant.
zaterdag 12 december 2009 om 21:59
BEG, wat ontzettend goed van je! Ik kan me goed voorstellen dat je baalde dat de 2e winkel nog niet lukte, maar die ene winkel in is zo'n mooi resultaat! Je mag zeker trots zijn op jezelf!
Ik merk dat ik zelf door blijf gaan. Ik moet van mezelf gewoon bezig blijven anders heb ik het idee helemaal in te zakken. Op het moment dat het weer gaat duizelen, neem ik een kauwgompje en zorg ik dat ik zsm ergens buiten op een rustige plek kan gaan zitten. Dat is mijn 'redmiddel'. Het probleem is nu dus nog alleen dat ik niet naar plekken ga waar ik niet snel weg kan. Dat wordt mijn volgende stap
Ik merk dat ik zelf door blijf gaan. Ik moet van mezelf gewoon bezig blijven anders heb ik het idee helemaal in te zakken. Op het moment dat het weer gaat duizelen, neem ik een kauwgompje en zorg ik dat ik zsm ergens buiten op een rustige plek kan gaan zitten. Dat is mijn 'redmiddel'. Het probleem is nu dus nog alleen dat ik niet naar plekken ga waar ik niet snel weg kan. Dat wordt mijn volgende stap
zondag 13 december 2009 om 13:53
Watje (oh, ik vind je nick echt negatief... klinkt zo stom tegenover jou als ik dit zo typ, vind je namelijk helemaal geen watje! ), vaak is het een questie van doen en dan goed inschatten of het gaat. Dus 2 uur werken en thuis goed kijken hoe je je voelt. Je 'mag' wel moe zijn, maar die vermoeidheid moet ook 'normaal' zijn en niet te erg. 't moet na een normale tijd weer over gaan.
En misschien zijn er ook dingen op je werk die meer of minder energie kosten?
Miesemaus, ja, dat is ook een goede! Dat 'goede' dingen kun je later ook terug lezen, als je weer even een dipje hebt. Je kunt ook mooie complimenten opschrijven. Naar jezelf of die je van anderen gekregen hebt.
Naar je lichaam luisteren en je eigen grenzen leren herkennen en accepteren is heel moeilijk. Op welk gebied dan ook...
Je kunt een paar dingen bedenken en op papier zetten die je helpen als het even niet gaat. Zoals muziek luisteren op je mp3, een stuk wandelen, in bad gaan of wat dan ook kan helpen bij jou. Als het dan even niet gaat kijk je op dat blaadje en kies je iets. Dat is op een of andere manier makkelijker dan dan uit je hoofd iets te 'moeten' verzinnen om te doen...
En misschien zijn er ook dingen op je werk die meer of minder energie kosten?
Miesemaus, ja, dat is ook een goede! Dat 'goede' dingen kun je later ook terug lezen, als je weer even een dipje hebt. Je kunt ook mooie complimenten opschrijven. Naar jezelf of die je van anderen gekregen hebt.
Naar je lichaam luisteren en je eigen grenzen leren herkennen en accepteren is heel moeilijk. Op welk gebied dan ook...
Je kunt een paar dingen bedenken en op papier zetten die je helpen als het even niet gaat. Zoals muziek luisteren op je mp3, een stuk wandelen, in bad gaan of wat dan ook kan helpen bij jou. Als het dan even niet gaat kijk je op dat blaadje en kies je iets. Dat is op een of andere manier makkelijker dan dan uit je hoofd iets te 'moeten' verzinnen om te doen...
Dat was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?!
zondag 13 december 2009 om 14:06
Oh, nog iets wat misschien kan helpen...
Met jezelf een beloning afspreken. Dan doe je iets wat je eng of moeilijk vindt en dan mag je daarna iets leuks doen, zoals onder de zonnebank, een lekker creme maskertje, een nieuw boek kopen en lekker gaan lezen... Klinkt misschien kinderachtig, maar helpt vaak wel
Met jezelf een beloning afspreken. Dan doe je iets wat je eng of moeilijk vindt en dan mag je daarna iets leuks doen, zoals onder de zonnebank, een lekker creme maskertje, een nieuw boek kopen en lekker gaan lezen... Klinkt misschien kinderachtig, maar helpt vaak wel
Dat was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?!
zondag 13 december 2009 om 14:09
Hee Kustomized, heb je dan wel rust momenten in je dag? Zowel lichamelijk als geestelijk? Omdat je zegt dat je het liefst door moet blijven gaan?
Ik vind het zoo lastig in te schatten, wanneer ik écht over mn grenzen ga vs wanneer ik iets in mn hoofd veel moeilijker maak dan het is vs wanneer ik iets doe omdat ik het perse wil... wat is dan wijsheid..wat te doen en wat te laten.. nah, als ik het zo opschrijf, denk ik er waarschijnlijk veel te veel over na..
Net wel kwartiertje op de hei in de zon gewandeld, dit weer is een cadeautje!
Ik vind het zoo lastig in te schatten, wanneer ik écht over mn grenzen ga vs wanneer ik iets in mn hoofd veel moeilijker maak dan het is vs wanneer ik iets doe omdat ik het perse wil... wat is dan wijsheid..wat te doen en wat te laten.. nah, als ik het zo opschrijf, denk ik er waarschijnlijk veel te veel over na..
Net wel kwartiertje op de hei in de zon gewandeld, dit weer is een cadeautje!
zondag 13 december 2009 om 14:11
Cat, ik denk nog steeds sterk na over de Gelderse roos! het verhaal in de folder komt bij mij goed over, maar ben jij er al 'live' geweest, voor een intake? En wat was jouw indruk daarbij?
Ik voel er wel veel voor, alleen het gedeeltelijke 'groepsgebeuren' doet me altijd een beetje kriebelen..maar dat is wellicht ook een goede leerschool..
Ik voel er wel veel voor, alleen het gedeeltelijke 'groepsgebeuren' doet me altijd een beetje kriebelen..maar dat is wellicht ook een goede leerschool..
