Psyche
alle pijlers
Ervaringsdeskundigen; wat helpt bij angst & paniekaanvallen?
donderdag 10 december 2009 om 13:10
Hallo Allemaal,
Allereerst, ik schrijf en lees al een tijdje mee, hulde voor alle behulpzaamheid, met name op deze pijler!
Ik heb een vraag aan iedereen die me er verder mee zou kunnen helpen;
Ik heb drie jaar geleden een burnout gehad met behoorlijke hyperventilatie, angst en paniek aanvallen. Die paniekaanvallen had ik aardig 'onder controle' maar zijn nooit weggeweest, met name bij drukke plekken, lange rijen, e.d. Echter, het was leefbaar. Ik heb toen de hulp van een psych ingeroepen, maar we gingen vooral 'graven' in mn verleden en ik heb niet het gevoel gehad dat ik dacht 'DIT is het' ..
Momenteel heb ik helaas weer (of wellicht nog..) wegens heftige omstandigheden een hevige burnout en laaien mijn paniekaanvallen weer op. van het simpelste klusje raak ik meteen overweldigd. Ik ben met mezelf in 'gevecht', omdat te moe ben om maar iets uit mn handen te krijgen, en de hoek vd straat is al ver maar tegelijkertijd wéét ik, dat veel binnen zitten niet goed is voor paniekaanvallen.
Ik zit in een vicieuze cirkel waar ik niet uitkom en heb geen idee waar ik goed aan doe en waar mijn grenzen nu eigenlijk liggen.
Ga morgenochtend naar de huisarts om opnieuw om hulp te vagen. Mijn vraag is, al is die wellicht lastig te beantwoorden omdat het heel persoonlijk is ?;
Wat was (voor jou) een adequate behandeling voor burnout, angst en paniekaanvallen?
Ik heb zelf het idee dat alleen een uurtje praten (met alle respect) het niet helemaal is voor me, want met dezelfde paniek liep ik erna weer over straat, maar goed... ik ben benieuwd, BVD!
Allereerst, ik schrijf en lees al een tijdje mee, hulde voor alle behulpzaamheid, met name op deze pijler!
Ik heb een vraag aan iedereen die me er verder mee zou kunnen helpen;
Ik heb drie jaar geleden een burnout gehad met behoorlijke hyperventilatie, angst en paniek aanvallen. Die paniekaanvallen had ik aardig 'onder controle' maar zijn nooit weggeweest, met name bij drukke plekken, lange rijen, e.d. Echter, het was leefbaar. Ik heb toen de hulp van een psych ingeroepen, maar we gingen vooral 'graven' in mn verleden en ik heb niet het gevoel gehad dat ik dacht 'DIT is het' ..
Momenteel heb ik helaas weer (of wellicht nog..) wegens heftige omstandigheden een hevige burnout en laaien mijn paniekaanvallen weer op. van het simpelste klusje raak ik meteen overweldigd. Ik ben met mezelf in 'gevecht', omdat te moe ben om maar iets uit mn handen te krijgen, en de hoek vd straat is al ver maar tegelijkertijd wéét ik, dat veel binnen zitten niet goed is voor paniekaanvallen.
Ik zit in een vicieuze cirkel waar ik niet uitkom en heb geen idee waar ik goed aan doe en waar mijn grenzen nu eigenlijk liggen.
Ga morgenochtend naar de huisarts om opnieuw om hulp te vagen. Mijn vraag is, al is die wellicht lastig te beantwoorden omdat het heel persoonlijk is ?;
Wat was (voor jou) een adequate behandeling voor burnout, angst en paniekaanvallen?
Ik heb zelf het idee dat alleen een uurtje praten (met alle respect) het niet helemaal is voor me, want met dezelfde paniek liep ik erna weer over straat, maar goed... ik ben benieuwd, BVD!
maandag 1 februari 2010 om 18:11
Ik heb besloten toch volgende maand te beginnen. Het was me een beetje te snel. Had helemaal niet meer kunnen oefenen met erheen gaan en ik durfde nu gewoon nog niet. Zo rot dat het niet heel dichtbij is. Want juist ergens naartoe gaan, is waar ik de therapie voor nodig heb, en om de therapie te hebben, moet ik erheen. Dubbel dus.. Nu heb ik nog een maandje om te oefenen met erheen fietsen. Bovendien hoop ik dat er volgende maand toch echt geen sneeuw meer ligt want met sneeuw durf ik al helemaal niets...
@ BEG: superspannend voor jou ook dus. Weet je al wanneer de therapieen gaan beginnen? Super dat je daarna ook nog eens boodschappen hebt gedaan! Voelt goed dan he? Zegmaar een moe-maar-voldaan gevoel
@ BEG: superspannend voor jou ook dus. Weet je al wanneer de therapieen gaan beginnen? Super dat je daarna ook nog eens boodschappen hebt gedaan! Voelt goed dan he? Zegmaar een moe-maar-voldaan gevoel
maandag 1 februari 2010 om 20:19
Goed van je Lizzelot, nog even oefenen! Valt idd niet mee met die sneeuw, kan ik me goed voorstellen!
Ik had deze intake ook niet kunnen doen als mn moeder me niet had gebracht en gehaald en dat gaat ze de komende keren ook nog doen.. zo 'stom' als ik dat vind! (maar wel heeeel dankbaar natuurlijk!!) Ik begin over 2 weken, moet het nu even laten bezinken en heb al 'huiswerk' mee, ik zal de boektitel hier wel plaatsen maar ik ben nu toe moe om het te herinneren..
Succes, telkens je fiets rondje een blokje groter maken denk ik? Of lekker met iemand samen proberen?
Ik had deze intake ook niet kunnen doen als mn moeder me niet had gebracht en gehaald en dat gaat ze de komende keren ook nog doen.. zo 'stom' als ik dat vind! (maar wel heeeel dankbaar natuurlijk!!) Ik begin over 2 weken, moet het nu even laten bezinken en heb al 'huiswerk' mee, ik zal de boektitel hier wel plaatsen maar ik ben nu toe moe om het te herinneren..
Succes, telkens je fiets rondje een blokje groter maken denk ik? Of lekker met iemand samen proberen?
woensdag 3 februari 2010 om 11:28
Oh spannend, over 2 weken al. Moet je als 'huiswerk' een boek lezen? Ik heb toevallig vorige week een boek gekocht over angst, ik vind het heel fijn om te lezen, heel herkenbaar en er staan heel veel nuttige dingen over om van je angst af te komen. Het heet Angst vrij en het is van Robert Leahy. Vind het wel een aanrader voor iedereen met angst, maakt niet uit wat voor soort angst.
Ja, ik ga denk ik steeds een stukje verder fietsen. En samen met iemand ook. Maar met iemand samen gaat het vaak wel goed dus moet echt gaan oefenen om alleen te gaan.
Ja, ik ga denk ik steeds een stukje verder fietsen. En samen met iemand ook. Maar met iemand samen gaat het vaak wel goed dus moet echt gaan oefenen om alleen te gaan.
donderdag 4 februari 2010 om 09:43
Dat het met iemand samen goed gaat vind ik al zo knap van je!!
Ik ga jouw boek even opzoeken zo!
Het boek dat ik heb heet 'het brein als medicijn'.
Ik ben wel overgestapt naar een andere psych (nu al haha), omdat degene die ik had niet aangesloten was bij de emdr vereniging. Ik wil wel dat het veilig gebeurd als ik emdr ga krijgen!! Dus ik moet nu nog een maandje wachten, maarja. In de tussentijd dat boek lezen!
Zmeteen weer even 1 winkel met mn moeder samen. Fijne dag!
Ik ga jouw boek even opzoeken zo!
Het boek dat ik heb heet 'het brein als medicijn'.
Ik ben wel overgestapt naar een andere psych (nu al haha), omdat degene die ik had niet aangesloten was bij de emdr vereniging. Ik wil wel dat het veilig gebeurd als ik emdr ga krijgen!! Dus ik moet nu nog een maandje wachten, maarja. In de tussentijd dat boek lezen!
Zmeteen weer even 1 winkel met mn moeder samen. Fijne dag!
vrijdag 5 februari 2010 om 09:37
Zelf heb/had ik ook last van paniekaanvallen, vaak snachts en dat duurde dan uren...kon geen hap eten en drinken spuugde ik weer uit. elke nacht ging ik tijdens een aanval uit bed, plassen, mijn huisdieren aaien(die mijn bezoekjes midden in de nacht duidelijk konden waarderen) zelf geprobeerd het telefoonboek te verscheuren. Ik werd dr gek van...in die periode ben ik begonnen met citalopram en oxazepam. Van dat laatste werd ik zelf erg duf dus daar ben ik zelf mee gestopt. Toen ik tijdens het opkomen van een aanval naar de wc ging was voor mij de maat vol. ik heb tegen mijzelf gezegd dat het GENOEG was, zo'n paniekaanval slaat nergerns op, het moest klaar zijn, ophouden nou, gewoon normaal leven zoals vroeger en niet dit gezeik elke keer. KLAAR. en ik ben zo terug gegaan naar bed en door rustig te ademen weer in slaap gevallen. Sinds dien weinig last, ik voel mij sterker door mijn schop onder mijn eigen reet. Bang zijn wilde ik niet, wist namelijk niet eens waar ik bang voor was. Waar ik zelf veel baat bij heb zijn doelen in mijn leven. Reizen maken, muziek verzamelen, sporten, studeren. Dat laatste gaat in september gebeuren en ik heb dr zo'n zin in! Toen ik een keer in pil was vergeten in te nemen, dacht ik eerst...Ojee..wat nu? ik was dus bang. Maar ook op dat moment weer even gerelativeerd en ik sliep heerlijk!
Wat ik kan aanraden is blijf sterk en blijf geloven in jezelf dat je sterker bent dan zo'n paniekaanval. Mijn schop onder mijn eigen kont heeft mij veel geholopen, (uiteraard de citalopram ook) Daarom hoop ik dat andere lotgenoten baat hebben bij een alles relativerend schopje de goede kant op!
Wat ik kan aanraden is blijf sterk en blijf geloven in jezelf dat je sterker bent dan zo'n paniekaanval. Mijn schop onder mijn eigen kont heeft mij veel geholopen, (uiteraard de citalopram ook) Daarom hoop ik dat andere lotgenoten baat hebben bij een alles relativerend schopje de goede kant op!
vrijdag 5 februari 2010 om 15:31
hey allemaal,
superinteressante topic! Ik zit momenteel op mijn werk dus heb niet zoveel tijd maar toch al even dit...
Ik worstel ook al jaren met werkstress, ben daardoor gaan hyperventileren, een kanjer van een slaapprobleem gekregen (eerste keer aan de remeron), vervolgens angstaanvallen beginnen krijgen (eerst op het werk, dan tijdens vrije tijd, uiteindelijk zelfs tijdens het sporten) waarvoor ik seroxat en remeron (2e keer) heb gekregen gedurende een jaar.
Uiteindelijk begin 2009 weer stevig hervallen, allerlei andere AD gekregen waardoor ik helemaal knettergek werd. Andere psychiater dan maar, opnieuw aan de remeron omdat ik opnieuw niet meer sliep en echt down begon te lopen (dat laatste was nieuw) met diagnose van een stevige burnout met depressieve kenmerken en 3 maanden vrij genomen.
Ondertussen heb ik mindfulness gevolgd en ben ik terug aan het werk (financiële sector) mits aanpassing van enkele verantwoordelijkheden en heb ik remeron afgebouwd (oktober) van 30 naar 15mg.
Maar ik blijf enorm vastzitten in angst, piekeren en paniek. Zo denk ik bij momenten dat ik gek ga worden, een psychose ga krijgen, etc waardoor ik voortdurend oplet of ik niks 'eigenaardigs' bij mezelf opmerk of voel. Dat zorgt er natuurlijk voor dat ik in mijn ooghoeken 'flitsen' zie, of steeds denk dingen te zien die er niet zijn aangezien ik hyperalert ben. Met momenten kan ik daar achteraf mee lachen, zie ik mezelf als een opgenaaid duracellkonijn op alles reageren maar dat lachen lukt niet zo goed de laatste dagen... Ook krijg ik het de laatste tijd steeds moeilijker als ik in een druk grootwarenhuis of zelfs drukke winkel loop (duizelig, zweethandjes etc).
Ben ook bij een psychologe geweest, die vertelde me enkel wat ik al héél lang weet: enorme angst voor controleverlies, anticipatie-angst enz enz, ze raadde me aan veel te oefenen met mindfullness maar dat helpt enkel als het goed gaat, niet als het slecht gaat. Dus dat hielp ook niet echt vooruit.
Aangezien ik ook fysiek begon te voelen dat ik aan de remeron zat (gevoel gedrogeerd te lopen, schokjes door mijn lichaam) heb ik gehalveerd van 15 naar 7,5 mg (4 weken geleden) maar ik voel me steeds beroerder en heb de laatste dagen oa. door vermoeidheid (vermoed ik) echt paniekaanvallen, zowel op het werk als in vrije tijd.
Nu vroeg ik me af of er nog mensen ervaring hebben met dergelijke 'ontwenningsverschijnselen' van AD?
En ik wacht op doorverwijzing naar een nieuwe psycholoog (zeker nog 2 weken wachten, pff) maar wat doen jullie als je de angst/paniek voelt opkomen? Tegen een echte paniekaanval heb ik wel een middeltje: je zintuiglijke waarnemingen op de dingen romdom je toespitsen (vooral 'wat zie ik', maar ook wat hoor ik edm) waardoor de focus van jezelf (hét probleem bij angst) wordt verlegd naar de ruimte rondom je.
En, tenslotte waar moet volgens jullie een goede therapeut aan voldoen en hoelang moet je het een kans geven voor je van therapeut verandert?
Ik weet het echt niet zo meer de laatste tijd, ben dat allemaal kotskotsbeu, wil weer mijn onbezonnen, ontspannen ik terug maar momenteel kan ik op niks anders meer denken dan op 'mijn angsten'...
superinteressante topic! Ik zit momenteel op mijn werk dus heb niet zoveel tijd maar toch al even dit...
Ik worstel ook al jaren met werkstress, ben daardoor gaan hyperventileren, een kanjer van een slaapprobleem gekregen (eerste keer aan de remeron), vervolgens angstaanvallen beginnen krijgen (eerst op het werk, dan tijdens vrije tijd, uiteindelijk zelfs tijdens het sporten) waarvoor ik seroxat en remeron (2e keer) heb gekregen gedurende een jaar.
Uiteindelijk begin 2009 weer stevig hervallen, allerlei andere AD gekregen waardoor ik helemaal knettergek werd. Andere psychiater dan maar, opnieuw aan de remeron omdat ik opnieuw niet meer sliep en echt down begon te lopen (dat laatste was nieuw) met diagnose van een stevige burnout met depressieve kenmerken en 3 maanden vrij genomen.
Ondertussen heb ik mindfulness gevolgd en ben ik terug aan het werk (financiële sector) mits aanpassing van enkele verantwoordelijkheden en heb ik remeron afgebouwd (oktober) van 30 naar 15mg.
Maar ik blijf enorm vastzitten in angst, piekeren en paniek. Zo denk ik bij momenten dat ik gek ga worden, een psychose ga krijgen, etc waardoor ik voortdurend oplet of ik niks 'eigenaardigs' bij mezelf opmerk of voel. Dat zorgt er natuurlijk voor dat ik in mijn ooghoeken 'flitsen' zie, of steeds denk dingen te zien die er niet zijn aangezien ik hyperalert ben. Met momenten kan ik daar achteraf mee lachen, zie ik mezelf als een opgenaaid duracellkonijn op alles reageren maar dat lachen lukt niet zo goed de laatste dagen... Ook krijg ik het de laatste tijd steeds moeilijker als ik in een druk grootwarenhuis of zelfs drukke winkel loop (duizelig, zweethandjes etc).
Ben ook bij een psychologe geweest, die vertelde me enkel wat ik al héél lang weet: enorme angst voor controleverlies, anticipatie-angst enz enz, ze raadde me aan veel te oefenen met mindfullness maar dat helpt enkel als het goed gaat, niet als het slecht gaat. Dus dat hielp ook niet echt vooruit.
Aangezien ik ook fysiek begon te voelen dat ik aan de remeron zat (gevoel gedrogeerd te lopen, schokjes door mijn lichaam) heb ik gehalveerd van 15 naar 7,5 mg (4 weken geleden) maar ik voel me steeds beroerder en heb de laatste dagen oa. door vermoeidheid (vermoed ik) echt paniekaanvallen, zowel op het werk als in vrije tijd.
Nu vroeg ik me af of er nog mensen ervaring hebben met dergelijke 'ontwenningsverschijnselen' van AD?
En ik wacht op doorverwijzing naar een nieuwe psycholoog (zeker nog 2 weken wachten, pff) maar wat doen jullie als je de angst/paniek voelt opkomen? Tegen een echte paniekaanval heb ik wel een middeltje: je zintuiglijke waarnemingen op de dingen romdom je toespitsen (vooral 'wat zie ik', maar ook wat hoor ik edm) waardoor de focus van jezelf (hét probleem bij angst) wordt verlegd naar de ruimte rondom je.
En, tenslotte waar moet volgens jullie een goede therapeut aan voldoen en hoelang moet je het een kans geven voor je van therapeut verandert?
Ik weet het echt niet zo meer de laatste tijd, ben dat allemaal kotskotsbeu, wil weer mijn onbezonnen, ontspannen ik terug maar momenteel kan ik op niks anders meer denken dan op 'mijn angsten'...
donderdag 4 maart 2010 om 11:01
Tjonge wat waren we 'weggezakt'! Hoe is het met iedereen??
Ik had een heel goede klik met de psyc sinds vandaag!! Ik krijg cognitieve therapie en waarschijnlijk ook EMDR. In de eerste intake werd al duidelijk (dat wist ik al hoor) dat ik heel gevoelig ben voor sferen, gevoelens, indrukken niet kan filteren enzo en dat ik daar op 'leegloop' wat energie betreft. het gaat dus vooral om de achterliggende oorzaak, en die is bij mij wel degelijk aanwezig. Ik heb wel een goede basis, maar deze is nu even 'ondergesneeuwd' ..
Ik kan nog niet veel verder hoor.. wel alleen een korte boodschap ofzo doen, maar geen lange uren van huis zijn en al helemaal niet naar een spannende afspraak of een wachtkamer, dan ren ik er nog net niet uit in mn eentje ...
@ Stresskonijn. Ik heb zelf meteen een klik of niet met een psych.. Daar valt of staat volgens mij echt je hele voortgang mee! Dus ik zou het zeker niet te lang laten duren, na 2 of 3 sessies ben je er wel uit toch?
Ik had een heel goede klik met de psyc sinds vandaag!! Ik krijg cognitieve therapie en waarschijnlijk ook EMDR. In de eerste intake werd al duidelijk (dat wist ik al hoor) dat ik heel gevoelig ben voor sferen, gevoelens, indrukken niet kan filteren enzo en dat ik daar op 'leegloop' wat energie betreft. het gaat dus vooral om de achterliggende oorzaak, en die is bij mij wel degelijk aanwezig. Ik heb wel een goede basis, maar deze is nu even 'ondergesneeuwd' ..
Ik kan nog niet veel verder hoor.. wel alleen een korte boodschap ofzo doen, maar geen lange uren van huis zijn en al helemaal niet naar een spannende afspraak of een wachtkamer, dan ren ik er nog net niet uit in mn eentje ...
@ Stresskonijn. Ik heb zelf meteen een klik of niet met een psych.. Daar valt of staat volgens mij echt je hele voortgang mee! Dus ik zou het zeker niet te lang laten duren, na 2 of 3 sessies ben je er wel uit toch?
