Ervaringsdeskundigen; wat helpt bij angst & paniekaanvallen?

hoi BEG en iedereen die mee leest,



sorry dat het al ff geleden is sinds mijn laatste post.

op mijn manier heb ik het heel druk. je bent met zoveel verschillende dingen bezig in je hoofd. je wilt er zo graag vanaf! en dan ben ik bezig met dingen die ik vandaag moet doen, hoe dingen gister gingen qua angst, enz enz.



pop wat mooi dat je er bijna vanaf bent. en ook mooi dat jij een manier hebt gevonden die jou helpt!

ik heb ook wel eens gedacht aan ademhalingstherapie. toch heb ik meestal wel zelf mijn ademhaling onder controle. dat was eerder meer een probleem als nu. zolang je er bij na denkt ga je hyperventileren, makkelijker gezegd als gedaan maar ik ben nu zover dat ik er niet vaak meer bij na denk. en als ik wel loop te hyperventileren, het is een vervelend kut gevoel, maar ik ben er nu wel achter dat het zo beangstigend is als je het zelf laat komen, en ik weet nu dat er niks gebeurd ook al hyperventileer ik.



ben vrijdagavond even met mijn moeder de stad in geweest. dat was denk ik wel 1,5 jaar geleden. het was rustig vanwege het weer, maar ook al was het dat niet, weet je hoe goed het ging! ik voelde me zo goed daarna!

heb 1 x in de 2 weken hulp van de ggz. ik wilde daar niet heen, en dat wil ik nog steeds niet, kale koude kamers en gewoon zo kantoor achtig. voel me daar niet op mn gemak, en ik vind het moeilijk over mezelf te praten. heb het zo kunnen regelen dat ze hier komt. geen psycholoog, maar een psychiatrisch verpleegkundige. wat ik eigelijk wel beter vind, hoef niet zo persoonlijk over mezelf te praten, en weet je het helpt! ze geeft me oefeningen. eerst moest ik elke dag naar de kruising lopen, toen een poosje over de kruising, en vanaf toen elke dag naar het winkelcentrum. ik red het nu tot de parkeerplaats. of tot het begin van de supercoop. dan ga ik weer terug. doe het een paar x per dag, en je merkt echt hoe vaker je het doet, hoe minder bang je wordt. vanaf volgende week wil ik elke dag een winkel in.



BEG, ik heb via het UWV in de ziektewet gezeten, en daarna in de WAO, omdat je maar 52 weken in de ziektewet mag. de ziektewet keuring was een ramp. ik had 2 gesprekken, 1 met een medewerker, en 1 met een arbo arts. het 1e gesprek was met de arbo arts, die ging goed. het 2e gesprek was met een medewerker. een man. echt een @#$%^! ik kwam binnen, hij bekeek me van top tot teen, en hij bleef me maar aan kijken. constant. na het gesprek zei hij gewoon, jij kunt wel werken. toen kon ik gaan. heb daarna bezwaar ingediend, en dat heeft gewerkt. heb het daarna wel gekregen, maar al met al heeft het een half jaar geduurd voor ik wat op mijn bankrekening had staan. wil niet zeggen dat het bij jou ook zo gaat, maar wees er op voorbereid dat je echt alles verteld en niks achterwege laat. ik schaamde me destijds, en ook al was die man een zak eersteklas, ik denk dat ik zelf ook wel een ander beeld van mezelf heb gegeven dan hoe het echt met me ging.

tegenwoordig ga ik met stapjes voor uit. ik wil graag solliciteren, en ik zoek eerst iets in de thuiszorg of de schoonmaak. baantjes die ik aan kan, waar er geen druk op je ligt. daarma wil ik echt naar school. vandaar dat ik geen uitkering meer wil. er is tegenwoordig iets nieuws bij de gemeente, de wet wij. onder de 27 kun je geen bijstand aan vragen, als je dat wel wil moet je een werken en leren traject via de gemeente volgen. dat wil ik gaan doen. en aanvullend iets van bijstand ontvangen. want ik trek het niet direct om er ook nog een baantje bij te nemen.



sorry voor het lange verhaal. blijven schrijven hoor als dat op lucht!

het komt met ons allemaal goed!



cat ik hoop dat dit je wel helpt! die kliniek!



liefs

quote:Lizzelot schreef op 11 januari 2010 @ 19:48:

@ Cat: wat super goed dat je daarheen gaat! Heb de site bekeken, en het lijkt best wel op de opname die ik gehad heb, alleen kreeg ik daar wat meer therapie. Ik was best wel bang voor groepen enzo, maar juist dat is me meegevallen, en ik heb er zelfs een leuke tijd gehad!



Ik heb de 25e mn intake gesprek voor deeltijd behandeling, 2 dagen in de week is dat. Ook in een groep en dan verschillende soorten therapieen (creatief, PMT, enz) Ik hoop dat ik er snel terecht kan! Alleen al om 2 dagen in de week wat te doen te hebben.

Het probleem is alleen, dat het 15 minuten fietsen is daarheen, en dat is nou juist wat ik niet durf. Dus om bij therapie te komen voor mn angst moet ik juist iets doen waar ik angst voor heb..? Ik zie daar echt heel erg tegenop...





hey lizzelot.



ik kan me voorstellen dat je er zo tegenop ziet. en hoe rot dat is. de eerste keer daar heen gaan, is echt rot. maar hoe vaker je het doet, hoe beter het wordt.

en ik weet zeker, dat als je er komt, (en je komt er wel, ook alleen op de fiets!), weet je wel hoe goed je je dan voelt? dat je er alleen gekomen bent? en met wat voor goed gevoel je begint aan de dag daar?

als je het te erg vind op de fiets, ga dan met de bus. misschien ook rot, ik weet niet wat je daar van vind, maar als dat wel minder eng is, doe dat dan. als daar bussen heen gaan. en als dat niet zo is, en je kunt echt niet op de fiets, pak dan een taxi. maakt niks uit hoor, soms zijn dingen gewoon te hoog gegrepen. ik durf ook nog steeds niet te fietsen. alleen echt kleine stukjes. mocht het de bus of een taxi worden en je vind dat ook eng, praat tegen mensen. dat helpt mij altijd. vind dat nog steeds eng, maar door te gaan praten tegen andere mensen wordt je ervan af geleid.



succes je kunt het!



liefs

Hey ashley,



Supergoed hoe jij het doet. Een paar x per dag naar het winkelcentrum lopen vind ik echt knap, als ik 1 x buiten ben geweest ben ik al uitgeput voor de rest van de dag, gewoon door de spanning denk ik.

De bus lijkt mij nog enger dan fietsen eigenlijk. Openbaar vervoer is zo'n beetje het laatste wat ik durf. Ik moet dan eerst naar het station lopen, dan wachten op de bus (wachten is echt een ramp) en dan in de bus. Daarna weer een stuk lopen. Pff krijg al buikpijn als ik er aan denk! Maar fietsen zie ik ook tegenop, want dan gaat mn hart snel kloppen, en als mn hart snel gaat kloppen, krijg ik weer angst enz enz...



Gister met mn zus de stad in geweest, Kreeg wel even last en toen gingen we ergens thee drinken, en daarna ging het wel weer. Gelukkig weet zij er van af en heeft ze het zelf ook gehad dus ze begrijpt het heel goed, wat er bij mij weer voor zorgt dat ik juist dan minder last krijg..

BEG en Lizzelot, hoe lang hebben jullie het al?

en wat doen jullie overdag? ik verveel me echt het apezuur.

ik heb dit nu ongeveer vanaf 2003. met tussenpozen. de ene periode ging het goed en werkte ik, de andere periode niet. en ik ben er nu echt achter, hoe langer je niks doet, des te erger het wordt. omdat je dan veel te veel tijd hebt om te piekeren. en, hoe rot ook om te accepteren, het is echt zo dat je met stapjes vooruit moet. dat het niet in 1 keer over is, hoe graag je dat ook wilt. ben blij als ik gewoon een schoonmaakbaantje heb. zie er tegen op, maar ik denk dat het me ook helpt. je weer met beide benen op de grond zet, dat er niks aan de hand is, enz.

de dingen die ik nu doe gaan steeds beter. omdat je dan oefent. met jezelf. en daar groeit je zelfvertrouwen weer van.

vind het zo klote dat mijn relatie over is! niet hier door, door problemen van hem. we hebben een jaar samen gewoond, en door mijn dingen, (zouden we ergens naar toe gaan, ik op het allerlaatste moment compleet over mn toeren omdat ik niet meer durfde en dat gebeurde vaak). kon hij niet mee om gaan. denk dat ik toen ook best onmogelijk was. daarom ben ik toen weer thuis gaan wonen, maar we hebben nog een jaar lang wel iets gehad. alleen we zagen elkaar maar 1 x in de week, hij kan niet en zich op zich zelf richten en een relatie hebben. lang verhaal maar komt er op neer dat hij in een relatie te veel leeft voor de ander, en te weinig voor zichzelf. geestelijk. het is nu uit omdat die hele situatie echt niet meer kon. ik werd er zo verrekte onzeker van, ook al wist ik dat het aan hem lag. hij kon niet zeggen ik hou van jou, enz. want dat was te relatie achtig. en dat kon hij niet. beiden hebben we vaker gezegd dit kan niet, we moeten ermee stoppen. als hij het was, omdat hij vond dat hij me dit niet aan kon doen, zei ik nee ik wacht wel het wordt op den duur wel beter. en als ik het was, was dat om die rot situatie, maar niet om hem. ik hou van hem. en ik weet hij ook van mij, hij heeft het alleen zo moeilijk met zichzelf. is zichzelf volledig kwijt. eindelijk praat hij nu ook met iemand, en toen diegene ook zei dit kun je haar niet langer aan doen, toen hebben we er een punt achter gezet. wat mij toen wel goed was. dat was vlak voor kerst. we hebben nu afgesproken een poos geen contact te hebben, en dan wel verder te zien. wat het heel verwarrend maakt. want het is uit, maar misschien komen we straks ook wel weer bij elkaar. vind het een klote situatie. maar ben blij dat ik hier kan schrijven.



lizzelot, goed van je dat je naar de stad bent geweest. je zegt dat als je overdag 1 x buiten bent geweest, je dan uitgeput bent. ik ken het. het is zo vermoeiend constant te vechten. maar wat ik niet genoeg kan zeggen, hoe vaker je iets doet hoe minder erg het wordt. echt. tot je met bepaalde dingen op een punt bent dat het ok is. niet geweldig, en ik denk dat sommige situaties altijd een zwakke plek zullen blijven. maar zo lang je het doen kunt, nou ja daar doen we het voor toch.



BEG iedereen heeft wel eens hulp nodig. het is niet erg dat iemand jou even brengt en haalt, weet zeker dat ze het met liefde doen!



liefs

Ik heb er nu iets langer dan 2 jaar last van. Ik studeerde, heb mn studie moeten stoppen. Voel me er heel rot over. Iedereen werkt, meesten van mijn leeftijd die ik kende zijn nu et afgestudeerd, ik voel me enorm mislukt.

Mn relatie is nu al 4 jaar en gaat gelukkig wel heel goed. Mn vriend begrijpt heel veel en kan er gelukkig ook goed mee omgaan. Is wel eens anders geweest hoor. Ik heb ook borderline en kan hem soms behoorlijk uitdagen en eerst trapte hij daar nog wel eens in, dan ging het mis. Nu weten we allebei beter hoe ermee om te gaan.



Ik verveel me nu niet zo, we hebben net een nieuw huis waar nog genoeg te doen is. Verder probeer ik het huishouden goed bij te houden, en probeer ik ook elke dag naar buiten te gaan. Helaas lukt het niet altijd en heb ik ook dagen dat ik alleen maar in 'huispak' op de bank hang en in bed lig. Maar ik schaam me dan vaak wel als mn vriend uit zn werk komt en dat motiveert weer om toch elke dag iets te doen. Als ik buiten ben geweest die dag is hij ook echt trots en dat is fijn.

Verder zit ik wel erg veel op internet en hou ik heel erg van lezen, zo kom ik de tijd door.



Ik weet dat het beter gaat als je meer oefent, toch blijft het zo moeilijk. Soms denk ik wel eens: misschien heb ik wel niet echt angst, maar ben ik gewoon lui, en moe, en beeld ik mezelf in dat ik niet durf, maar ben ik gewoon bang om te leven. Ofzo. Ik weet het ook niet hoor. Ik wacht ook steeds maar op een wonder. Dan eet ik een periode geen suiker omdat ik denk dat het daardoor komt. Of geen caffeine. Zo heb ik al 30 periodes gehad waarvan ik dacht: daar komt de angst door. Van binnen weet ik dat de angst is door een verkeerd denk patroon en dat ik daar wat aan moet doen. Dat het niet in 1 keer weg is door een of ander iets. Dat het vechten is en hard werken. De ene keer wil ik dat heel graag, de andere keer ben ik het vechten zo zat. Heb me al door zoveel heen gevecht en het lijkt wel alsof ik de ene psychologische aandoening na de andere krijg. Volgens de psychiater en mn dossier heb ik nu 7 naampjes, pff. Maar deze is toch wel de ergste omdat ik gewoon echt belemmerd wordt in mn dagelijkse leven. Elke dag weer.



Aahh sorry weer een erg lang zeur verhaal geworden...

is geen zeur verhaal!

ik begrijp je heel goed. vanaf de mavo had ik een vast vrienden groepje. een hele lange relatie gehad, en samen met mijn vriendinnen van de mavo, hem en zijn buurjongen gingen we met elkaar om tot het uit ging tussen ons. toen was het nog die buurjongen, mijn vriendinnen en ik. en soms ook gewoon met mijn vriendinnen. die gaan nu allemaal nog met elkaar om. de buurjongen en ik zijn nog wel bevriend, maar zie hem nooit meer. en die 2 vriendinnen, via de ene was ik ook altijd in contact met de ander. en die ene, daar ging het vorig jaar goed mis mee. ik had haar vaak af gezegd, toen hebben we een poos geen contact gehad, daarna wel weer ze wilde het toch wel weer goed, en na wat ik dacht wat een super gezellige avond was, liet ze daarna bijna een half jaar niks van zich horen. toen sprak ik haar uiteindelijk op msn. heel gewoon deed ze, en ik snapte er niks van. vroeg op een gegeven moment of ze ook op mijn verjaardag kwam. kon ze niet. een week later ook niet. ik vroeg een paar keer wat is er nou. als je er geen zin meer in hebt zeg dat dan, maar laat niet iemand zo lang achter je aan lopen. na lang door vragen zei ze uiteindelijk dat ze vond dat we uit elkaar waren gegroeid. wat ik dikke onzin vond want ze deed er niet eens moeite voor. heb ik een poosje mee gezeten, vond t vooral kut omdat het zon lange vriendschap was. maar ik vind nu echt dat iemand die zo in elkaar zit, dat ik beter verdien als hoe zij dat laatste half jaar met me om ging. ik heb ook een poos gedacht dat ik maar mislukt was, ben 26 met alleen een mavo diploma, en iedereen waar ik vroeger bevriend mee was is allemaal afgestudeerd. leuk voor hun, maar ik voel me echt niet langer meer mislukt. en weet je waarom niet? zij hebben een ander leven gehad. mijn leven is anders gelopen. en dat van jullie ook. en lizzelot, je bent niet lui of raar of wat dan ook. helaas krijgen sommige mensen veel op hun bord. en daar moeten ze mee om gaan. nou weet je wat, als ons dat lukt, moeten we trots op ons zelf zijn! want dat zijn onze prestaties!

en wie zegt dat je persé nu al klaar moet zijn met school, en alles voor elkaar hebt? bij ons komt dat blijkbaar later. nou dan is dat maar zo. je hebt nog een leven lang om je door te ontwikkelen, en ik heb er echt zin in om weer naar school te gaan. je bent totaal niet mislukt! zoals wij met onze problemen om gaan, dat zouden veel mensen niet kunnen hoor!



BEG, als je geluk hebt krijg je een gesprek met iemand die zelf ook het één en ander heeft mee gemaakt, of in ieder geval over mensenkennis en inlevingsvermogen beschikt. heb je pech net als ik toen, dan krijg je een @#$%^#@. als dat zo is, dien je daarna bezwaarschrift in. en op die manier lukt het wel. duurt wat langer en is vervelend, maar echt de @#$%^^ bij t uwv zijn het niet waard dat jij er zo tegen op ziet. zijn gewoon mensen net als jij!

ik hoop dat dat een beetje helpt. soms helpt het als iemand zo tegen mij praat, soms ook niet. maar meid vergeet niet dat er meer mensen zijn met deze problemen, en dat veel van die mensen ook met het uwv in aanraking komen. hier ook door heen moeten, er ook tegen op zien. je bent niet alleen, en ik hoop dat je je daardoor gesteund voelt. het komt wel goed echt .



sorry van t lange verhaal.



liefs

.



mijn moeder zegt altijd, ga na waarom je precies in paniek bent. of onrustig. ga niet alleen van je gevoel uit, maar ga na waarom je dat gevoel hebt. waar je precies bang van bent of wordt. dan kun je het gaan relativeren. lukt niet altijd helemaal, maar waar het wel voor zorgt bij mij is dat mijn ogen dan open gaan. zo voelt dat. je zit dan niet meer zo in jezelf gekeerd. en dat voelt wel beter.



waar wonen jullie?

en hoe oud zijn jullie?

wat jij zegt over nieuwe mensen ontmoeten BEG, dat wil ik ook. mijn wereld is ook klein. en misschien is het goed voor ons om elkaar beter te leren kennen? we hebben hetzelfde, en bij elkaar hoeven we daar dan niet tegenop te zien haha. en als het klikt groeit daar je zelfvertrouwen weer van . misschien een keer kletsen op msn ofzo? als je niet wilt is het ook goed hoor. wil graag meer mensen leren kennen en nieuwe contacten maken. heb een lieve familie en 2 goede vriendinnen, maar zou er graag meer willen.



liefs

Mijn wereld is ook erg klein. Heb ook 2 vriendinnen, maar die wonen beide niet in de buurt, Het is best lastig dus voor mij om naar hun toe te gaan, omdat ik niet zo mobiel ben zegmaar, alleen als mn vriend me brengt gaat dat dus. De ene vriendin laat al weinig nog van zich horen, heb het idee dat ze mijn angst een beetje zat is. De ander gelukkig niet, die heb ik ook leren kennen tijdens opname en gelukkig heb ik iig haar! Maar veel is het niet, en voel me vaak wel eenzaam vooral ook onbegrepen.

Ik wil best msn-en, maar vind het niet fijn om mn emailadres hier neer te zetten (bevat mn voor- en achternaam) dus hoe doen we dat dan? Ik ben zelf 23, en woon in Zuid-Holland.



@ BEG: ik heb thuis ook wel hele onrustige buien, maar dat voelt toch anders dan de paniek die ik buiten heb. Die buien binnen zijn vaak denk ik toch de paniek om de paniek. Snap je? Soms wil ik er zo graag vanaf zijn en zie ik gewoon niet meer hoe, en dan kan ik me ook nog wel eens heel erg paniekerig voelen, terwijl ik gewoon thuis ben.

Echte paniekaanvallen had ik in het begin thuis ook nog wel eens, maar nu gelukkig niet meer..

volgens viva kun je iemand vriend maken, en daarna kun je privé berichten uit wisselen. maar als ik op jou klik en je een vriendenverzoek wil sturen, staat er daarna: gebruiker kon niet worden gevonden.



ik zet mijn oude emailadres hier anders wel neer. staat niks bijzonders in haha. als je daar dan even je msn heen wilt sturen? dan meld ik je daarna aan op mijn msn, wat wel een ander emailadres is, dan weet je dat.

mijn email is liefmeiske1983@hotmail.com

Heb je gemaild

hey!



computer was gecrasht. of gecrasht, in ieder geval niet meer werkend. kon internet niet op, zodra ik de browser startte liep ie vast, en bleef ie vast zitten. iets met een dll32 bestand wat mist?!

in ieder geval, daarom heb ik ff niks van me kunnen laten horen. kameraad van mijn broertje heeft m zo kunnen maken dat ie niet meer vast loopt, maar wel nog heeeeeeeeeeel heeel erg sloom is. hebben nog een andere pc, die gebruiken we al een poosje niet meer omdat daar t geluid niet van werkt, maar das wel beter als dit!



BEG, hoe is het met jou?

en lizzelot, wil graag met je msn-en hoor!

ben morgenmiddag op msn, misschien tot dan!



truste.

Hey, oh wat jammer dat je pc het niet meer doet, ik zou echt gek worden dan haha!



Hoe gaat het verder met je? En met BEG? Ben benieuwd.



Ik ben vanochtend 2 uur de stad in geweest, alleen. Winkels in en uit, zelfs in de drukke supermarkt geweest, en 2e verdieping van v&d (wat ik normaal nooit durf) het ging zo goed! Snap er niks van eigenlijk! Maar ben echt blij! Wel weer uitgeput nu maar heb het wel gedaan

ik herken veel in wat pop schrijft. Heb tot een aantal jaren geleden ook regelmatig periodes met angst en paniekaanvallen gehad. Ik heb het onder controle gekregen door ademhalingstherapie ( bij een gespecialiseerde fysiotherapeut), een cursus Yoga en een toevallige training op mijn werk.

Met name de training ( die gericht was op iets heel anders, werkgerelateerds) heeft mij geleerd om de paniek als het ware te 'omarmen' ipv krampachtig te vermijden of bestrijden ( ik weet dat dit enorm zweverig klinkt). Ik liet het gewoon over me heen komen, met het vertrouwen dat het weer voorbij zou gaan en zo niet....dan niet. Loslaten dus.

Ik ben maandenlang wakker geworden met een paniekaanval, het was letterlijk waar ik de dag mee begon.

Vanaf het moment dat ik me er niet meer tegen probeerde te verzetten maar het als het ware los liet, ging de paniek weg. Wat mij heel erg hielp was om positieve dingen te denken/zeggen: "ik voel me rustig, mijn ademhaling is langzaam en regelmatig. Ik voel me ontspannen" enz.



Ik weet hoe angstig een paniekaanval kan zijn en mijn oplossing hoeft de jouwe niet te zijn maar op de een of andere manier gaf dit mij de 'klik' die ik nodig had, itt therapie, medicijnen of een hyperfree.

Wat vervelend dat je van die paniekaanvallen hebt! Ik wil niet zeggen dat ik weet waar je doorheen gaat, maar ook ik heb vroeger vaak last gehad van hyperventilatie en zit nu bij een psychotherapeut/haptonoom omdat ik de laatste tijd steeds vaker last kreeg van angstaanvallen.



Wat bij mij heel erg heeft geholpen is tijdens zo'n aanval te bedenken dat het helemaal niet zo eng is. Eerder werd ik steeds banger als ik zo'n aanval had en had ik het gevoel dat ik steeds minder contact had met mijn omgeving/de wereld. Dat gevoel beangstigde me dan vervolgens nog meer wat ervoor zorgde dat de paniek steeds groter werd.



Nu heb ik een tijdje bij een psycholoog gezeten en die heeft me doen inzien dat de rust in mezelf zit. Het klinkt heel simpel en de rust in mezelf is nog vaak genoeg ver te zoeken, maar het helpt wel. Daarnaast merk ik als ik paniek voel aankomen dat me concentreren op mijn lijf en mijn ademhaling ook helpt. Heb je tijdens je paniekaanvallen het idee dat je volledig in je hoofd zit? Want ik weet niet hoe dat bij anderen gaat... Want als dat zo is, dan is het op zo'n moment misschien een goed idee om je bijvoorbeeld meer op je lijf te gaan richten (rustig je buikademhaling oefenen en je daarop concentreren). Als je je op je lijf gaat richten dan ga je gefocussed bezig met het 'nu' in plaats van wegdwalen in vervelende gedachtes...



Ik hoop dat je snel een manier vind om om te gaan met je paniek -en angstaanvallen, want het is vervelend als zulke dingen erg aanwezig worden in je dagelijks leven.



Heel veel sterke in ieder geval!

heb ook een periode last gehad van paniekaanvallen tijdens gesprekken met de psycholoog liet ze mij een lijntje zien van een berg. Zo verloopt een paniekaanval.

Je voelt de angst opkomen, zweten, nare dingen voelen.. etc.. Dat gevoel wordt steeds heviger ( de berg wordt steeds groter )

Het liefst wil je weg of het geen niet doen want dan ben je van dat gevoel af.

Maar wanneer je op de top bent van de berg loopt het lijntje weer naar beneden en nemen de angst en nare gevoelens af.

Dat ' symbool ' heeft mij erg geholpen ik dacht er vaak aan wanneer ik paniek voelde opkomen. en moest van me zelf ook daar blijven en de activiteit doen. Juist door dat ik wist dat het uiteindelijk minder wordt lukte het me.

En wanneer je je eenmaal over die situatie hebt gezet. Wordt de angst steeds kleiner en lukt het je steeds vaker hem te overwinnen..



succes

Ben benieuwd hoe het nu met iedereen gaat?



Ik heb gister de intake gehad voor deeltijd behandeling, en kan aankomende maandag al beginnen! Dat is 2 dagen in de week groepstherapie. Vind het super eng! Vooral omdat ik er dus zelf heen moet fietsen.... durf het nog niet maar het zal toch moeten!



@ Ashley: heb je niet gezien op msn en ook niet iemand die me heeft toegevoegd?

Even een voor jullie!