Psyche
alle pijlers
Euthanasie steeds meer voor jongeren
donderdag 20 januari 2022 om 16:59
Ben ik de enige die ervan schrikt hoe erg dit wordt genormaliseerd en geaccepteerd door iedereen. Begrijp me niet verkeerd.. ik kan ergens begrijpen dat mensen er een einde aan willen maken, vooral als de psychische en lichamelijke klachten zo erg zijn of medisch niet meer geholpen kan worden. Maar ik kan het niet begrijpen dat mensen die er zo doorheen zitten door depressie worden geholpen aan een “fijne zelfmoord”. Waar is ons menselijkheid gebleven.. ipv iemand helpen en alles eraan doen diegene in leven te houden, zeggen we eigenlijk dat het ook prima is als iemand het leven wilt verlaten op een rustgevende manier en aan alle ellende van binnen of buiten wilt ontsnappen.
Ik kan het niet in mijn hoofd halen om ooit iemand te zeggen dat het een goede keuze is. Dat kan ik niet.
Misschien praat ik te makkelijk, dat kan. Maar ik heb vele familieleden die ook depressief zijn, maar nooit besluiten om er een einde aan te maken. Het is niet alleen dat je anderen daar levenslang verdriet mee doet. Maar ook het besef dat een donkere periode altijd kan overgaan.
Als voorbeeld; ik ben intens dankbaar dat mijn zusje na haar zelfmoordpoging nog leeft.
Door bepaalde omstandigheden kan je geen uitweg meer zien. Maar na 3, 5 of 10 jaar kan je leven er totaal anders uitzien.
Hoe kan je dan mensen aansporen of aanmoedigen tijdens zo’n proces? Ik kan het namelijk niet begrijpen.
Ik kan het niet in mijn hoofd halen om ooit iemand te zeggen dat het een goede keuze is. Dat kan ik niet.
Misschien praat ik te makkelijk, dat kan. Maar ik heb vele familieleden die ook depressief zijn, maar nooit besluiten om er een einde aan te maken. Het is niet alleen dat je anderen daar levenslang verdriet mee doet. Maar ook het besef dat een donkere periode altijd kan overgaan.
Als voorbeeld; ik ben intens dankbaar dat mijn zusje na haar zelfmoordpoging nog leeft.
Door bepaalde omstandigheden kan je geen uitweg meer zien. Maar na 3, 5 of 10 jaar kan je leven er totaal anders uitzien.
Hoe kan je dan mensen aansporen of aanmoedigen tijdens zo’n proces? Ik kan het namelijk niet begrijpen.
donderdag 20 januari 2022 om 22:20
Dit!Zusje86 schreef: ↑20-01-2022 21:31Ik ben nog niet zo goed in taggen enz. maar ik durf zelfs wel als reactie op bijvoorbeeld avage te zeggen dat er een verschil zit tussen suicidaliteit en de doodswens waarvoor mensen uiteindelijk contact zullen gaan zoeken met het expertisecentrum voor euthanasie.
Ik vind het lastig dit nuanceverschil echt goed uit te leggen maar er zit zeker wel een verschil in als je het mij vraagt.
Ik denk dat dat hem echt zit in dat stukje al veel langer in behandeling zijn al heel veel geprobeerd hebben, maar ondanks stapjes voor en achteruit toch uiteindelijk die doodswens blijven houden. Erop uitkomen dat het leven op deze manier niet leefbaar is. Ook op de langere termijn niet ipv alleen maar in het moment willen stoppen met alles.
Ik wilde zelf reageren maar had de concentratie niet om het zo uit te leggen.
Weinig mensen begrijpen wat het is om met een chronische depressie, persoonlijkheidsstoornissen, erfelijke stoornissen oid in deze maatschappij te moeten functioneren. Deze mensen worden niet in een kliniek gestopt maar moeten met hun beperking volwaardig functioneren. Echte hulp zover deze (nog) helpend is komt er pas wanneer ze echt vastgelopen zijn en zelf vaak geen enkele uitweg meer zien. Zelfs dan wordt er door de omgeving gezegd dat ze maar harder hun best moeten doen.
donderdag 20 januari 2022 om 22:37
donderdag 20 januari 2022 om 22:41
Ik herken dat van toen mijn moeder ziek werd en overleed.
Zij wou leven, ik niet. Zij ging dood en ik was er nog. Voelde heel cru
vrijdag 21 januari 2022 om 02:02
Alleen de OP, dus nog geen reacties, gelezen.
Zelden zoveel domheid en vooroordelen in één post gelezen. Ieder z'n mening, maar dit slaat alles. Aldus:
- Euthenasie en suïcide zijn twee totaal verschillende dingen.
- Als psychiatrisch patient moet je bewijzen dat er sprake is van langdurig en ondragelijk lijden. Dit duurt jaren. Ook omdat alle therapieën en medicatie geprobeerd moeten zijn. Wat de TO zegt, dat dus alles gedaan moet worden om iemand "in leven te houden", wordt dus ook gedaan. Meestal tot frustratie van de patiënt, wat dus niet zelden uitmondt in suïcide. En geloof me, dat is een verdomd eenzaam klotegevoel. Suïcides lukken vaak niet.
- Het verdriet van een ander, daar ben je niet mee bezig als je al heel lang, heel diep zit.
, Zelfbeschikking, wel eens van gehoord?
Zelden zoveel domheid en vooroordelen in één post gelezen. Ieder z'n mening, maar dit slaat alles. Aldus:
- Euthenasie en suïcide zijn twee totaal verschillende dingen.
- Als psychiatrisch patient moet je bewijzen dat er sprake is van langdurig en ondragelijk lijden. Dit duurt jaren. Ook omdat alle therapieën en medicatie geprobeerd moeten zijn. Wat de TO zegt, dat dus alles gedaan moet worden om iemand "in leven te houden", wordt dus ook gedaan. Meestal tot frustratie van de patiënt, wat dus niet zelden uitmondt in suïcide. En geloof me, dat is een verdomd eenzaam klotegevoel. Suïcides lukken vaak niet.
- Het verdriet van een ander, daar ben je niet mee bezig als je al heel lang, heel diep zit.
, Zelfbeschikking, wel eens van gehoord?
vrijdag 21 januari 2022 om 07:46
Ik werd pas ziek toen ik zwanger werd. Ondanks dat vind ik dat ik gekozen heb voor een kind en ík dus niet kan kiezen voor de dood zolang mijn kind leeft, omdat dat mijn kind beschadigd. Gelukkig heb ik wel goede hulp.TeamAvocado schreef: ↑20-01-2022 22:10Dat klopt inderdaad, zo bedoelde ik het. Dankjewel.
En net als Ysje stelt, zou ik het mooi vinden als mensen zelf kunnen bepalen wanneer ze dood gaan, en dat op een humane manier kan dan.
De meeste manieren van zelfmoord zijn ontzettend naar voor mensen in de omgeving, en daarnaast is er inderdaad de kans op blijvend letsel omdat je 'gered' wordt.
Ik ben ook iemand die niet veel waarde hecht aan het leven.
Hoewel ik, sinds ik kinderen heb, oprecht vind dat ik alles moet doen om zo lang mogelijk te leven voor hen.
En mijn liefde voor hen dit ook makkelijker maakt.
(Ik heb bewust gekozen voor kinderen en toen de beslissing gemaakt dat dat dus ook een keuze voor lang leven en goed voor jezelf zorgen betekende.
Ik kan me goed indenken dat als je al kinderen had, en toen pas psychische klachten kreeg, het een heel ander verhaal is. Dan heb je die keuze nooit kunnen maken, dan zit je in een totaal andere situatie.
Dit omdat ik wil voorkomen dat mijn beslissing overkomt als een veroordeling van mensen die anders denken)
Maar ik ben niet 'blij' dat ik niet doodgegaan ben op mijn 16e, zoals TO stelt over haar zus.
vrijdag 21 januari 2022 om 07:49
Je mag best beslissen over het einde van je leven, je kan alleen -hoe verdrietig ook - anderen niet dwingen om je daarbij te helpen.Stoutehond schreef: ↑20-01-2022 22:37Eigenlijk wel raar hè. Ongevraagd geboren en niet mogen beslissen of je dood gaat.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 21 januari 2022 om 08:30
Maar mensen verbieden erbij te helpen is dan weer het andere uiterste.viva-amber schreef: ↑21-01-2022 07:49Je mag best beslissen over het einde van je leven, je kan alleen -hoe verdrietig ook - anderen niet dwingen om je daarbij te helpen.
vrijdag 21 januari 2022 om 14:41
Wat boft jouw kind met een moeder die hem/haar op een heeft staan.
vrijdag 21 januari 2022 om 15:32
Als je vergelijkt met bijvoorbeeld 15 jaar geleden dan is dit natuurlijk sowieso een nieuwe ontwikkeling.
Eerder bestond de mogelijkheid in het geheel niet om vanwege psychisch lijden hulp bij zelfdoding te krijgen.
Een rondje google laat ook zien dat dit fenomeen meer aandacht krijgt en dat er een wachttijd is ontstaan.
Voor mezelf geldt dat ik heel makkelijk kan zeggen: je hebt recht op zelfbeschikking, dus fijn dat het kan.
Aan de andere kant, roept het allerlei ethische dilemma's op. We creëren een cultuur waarin je stelt dat lijden dus niet bij het leven hoort, maar onwenselijk is. Waar mondt dat in uit? En wie bepaalt daarin de grens? Je kan zo makkelijk stellen "als je ondraaglijk lijdt dan heb je recht op euthanasie" maar tijdens een depressie voelt alles ondraaglijk en uitzichtloos. De mogelijkheid creëren maakt dat mensen hem ook willen benutten. Ben je nog wel gemotiveerd om behandeld te worden, of bereid om je lijden te dragen, als de mogelijkheid tot euthanasie bestaat?
En als ik me bijvoorbeeld indenk dat ik mijn kind zou verliezen vanwege een doodswens, die hoort bij een ziektebeeld waar we wegens restricties van verzekeraars geen passende behandeling voor kunnen krijgen. Waardoor hij/zij "uitbehandeld" is. Dan vind ik dat nogal wat. En ik heb niet eens kinderen. Veel mensen doorstaan een periode van ernstig lijden en crisis in hun leven waar geen behandeling voor is. Velen herstellen uiteindelijk weer, en leiden een mooi en waardevol leven. Dus waar ligt die grens?
vrijdag 21 januari 2022 om 15:39
die grens bepaal je zelf, vind ik, waarom moet ik blijven leven om een ander verdriet te besparen? Waarom moet ik me ellendig blijven voelen, omdat jij geen afscheid kunt nemen?
Ik laat hierbij even heel uitdrukkelijk de kinderen buiten beschouwing.
Ik laat hierbij even heel uitdrukkelijk de kinderen buiten beschouwing.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 21 januari 2022 om 15:55
Ik ben er ook nog steeds na een zelfmoordpoging, wat ik tot op heden nog steeds jammer vindt. Van mij zouden de regels ook wel meer versoepeld mogen/kunnen worden, want van mij hoeft het leven ook niet.AeonOfWinter schreef: ↑20-01-2022 18:31Ik ben er na mijn zelfmoordpoging ook nog, maar voor mij hoeft het niet hoor.
Euthanasie is aan strikte regels gebonden (terecht) dus dat gebeurd echt niet 'zo maar'.
Sterker nog, van mij mogen die strikte regels wel iets meer versoepeld.
vrijdag 21 januari 2022 om 16:02
Ik vind het altijd zo'n dooddoener, 'lijden hoort bij het leven' of 'het leven is niet altijd leuk'. Dat krampachtige vasthouden aan het leven. Als je leven niet leuk vindt, waarom zou je het dan doen?
vrijdag 21 januari 2022 om 16:07
In de serie "leven voor de dood" van Patrick Lodiers komt dit ook aan bod. Een van de deelnemers maakt ede opmerking "Ik wil niet perse dood, maar ik wil vooral dit leven niet". Als ik het mij goed herinner had zij op jonge leeftijd zelfmoordpoging gedaan en was haar leven er daarna niet beter op geworden.
Niet voor iedereen wordt alles maar opgelost met therapie en nog eens therapie. Ik heb door die uitzending nog meer respect gekregen voor mensen die voor euthanasie kozen. Ook mooi om te zien hoe familie en vrienden dat accepteerden en hoe het bespreekbaar werd gemaakt. Het kan toch niet zo zijn dat iemand een rotleven blijft leiden om anderen verdriet te besparen?
dahlia74 wijzigde dit bericht op 21-01-2022 16:20
0.74% gewijzigd
vrijdag 21 januari 2022 om 16:10
Je bedoelt een poging, denk ik?Dahlia74 schreef: ↑21-01-2022 16:07In de serie "leven voor de dood" van Patrick Lodiers komt dit ook aan bod. Een van de deelnemers maakt ede opmerking "Ik wil niet perse dood, maar ik wil vooral dit leven niet". Als ik het mij goed herinner had zij op jonge leeftijd zelfmoord gepleegd en was haar leven er daarna niet beter op geworden.
Niet voor iedereen wordt alles maar opgelost met therapie en nog eens therapie. Ik heb door die uitzending nog meer respect gekregen voor mensen die voor euthanasie kozen. Ook mooi om te zien hoe familie en vrienden dat accepteerden en hoe het bespreekbaar werd gemaakt. Het kan toch niet zo zijn dat iemand een rotleven blijft leiden om anderen verdriet te besparen?
vrijdag 21 januari 2022 om 16:25
Ik vind dat je dit niet zomaar om kan draaien, zo van "leven, tja je kan het ook niet doen."
Leven is een passief proces, een leven beëindigen is een actieve daad. Dat is de reden dat er allerlei implicaties omheen zijn.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb zelf ongeveer 30 jaar dit leven niet gewild. Ik laat slechts de andere kant van het verhaal zien, omdat als je focust op het individuele lijden het makkelijk is om te zeggen "laat iemand toch gaan" (en dat voel ik zelf ook zo) maar zo eenvoudig is dat niet in de praktijk te brengen.
vrijdag 21 januari 2022 om 16:27
We leven generationeel gezien nog steeds in een na-oorlogse tijd, met momenteel relatief veel psychisch lijden en een geestelijke gezondheidszorg die dit momenteel niet aankan.
Je wil natuurlijk niet een heel gat in een generatie slaan door middel van vrijwillige levensbeëindiging.
En waar de grens dan precies ligt wat betreft welk lijden aanvaardbaar is en welk lijden niet, daar heeft niemand een antwoord op. Dus gewoon maar iedereen gaan helpen die dood wil, daarmee ben je er niet vreees ik.
Je wil natuurlijk niet een heel gat in een generatie slaan door middel van vrijwillige levensbeëindiging.
En waar de grens dan precies ligt wat betreft welk lijden aanvaardbaar is en welk lijden niet, daar heeft niemand een antwoord op. Dus gewoon maar iedereen gaan helpen die dood wil, daarmee ben je er niet vreees ik.
vrijdag 21 januari 2022 om 16:28
Dat jij dit schrijft toont voor mij aan dat je werkelijk geen idee hebt hoe erg het als een lijdensweg kan voelen om te leven. Dat maakt je een gezegend mens, maar hou alsjeblieft op met het projecteren van jouw visie op hoe het leven voelt/hoort te voelen op anderen. Je hebt geen idee.lienxs schreef: ↑20-01-2022 17:02Lijden hoort bij het leven. Het is niet alleen maar genieten. Tegenslagen en alles wat daarbij komt hoort erbij, strijden en volhouden om in leven te blijven. Na regen komt zonneschijn. Blijven hopen misschien en geduld hebben. In plaats van opgeven en er een einde aan maken?
Don't waste your time or time will waste you.
vrijdag 21 januari 2022 om 16:32
Jij suggereert nu dat iedereen die erom vraagt euthanasie krijgt en dat het het er zelfs zoveel zijn dat er een hele generatie verloren gaat. Maar zo simpel is het natuurlijk niet, je krijgt echt niet zomaar euthanasie. Daar is echt een hele lijdensweg aan vooraf gegaan. Dat het voor jou is goedgekomen en jij elke keer weer die strijd aan wilde gaan dat is echt niet voor iedereen weggelegd. Iedereen heeft zijn eigen grens.Avage schreef: ↑21-01-2022 16:27We leven generationeel gezien nog steeds in een na-oorlogse tijd, met momenteel relatief veel psychisch lijden en een geestelijke gezondheidszorg die dit momenteel niet aankan.
Je wil natuurlijk niet een heel gat in een generatie slaan door middel van vrijwillige levensbeëindiging.
En waar de grens dan precies ligt wat betreft welk lijden aanvaardbaar is en welk lijden niet, daar heeft niemand een antwoord op. Dus gewoon maar iedereen gaan helpen die dood wil, daarmee ben je er niet vreees ik.
vrijdag 21 januari 2022 om 16:35
Sowieso het idee dat mensen die het geestelijk al enorm zwaar hebben ook nog verantwoordelijk worden gehouden voor het al dan niet voortbestaan van een generatie is natuurlijk belachelijk.Dahlia74 schreef: ↑21-01-2022 16:32Jij suggereert nu dat iedereen die erom vraagt euthanasie krijgt en dat het het er zelfs zoveel zijn dat er een hele generatie verloren gaat. Maar zo simpel is het natuurlijk niet, je krijgt echt niet zomaar euthanasie. Daar is echt een hele lijdensweg aan vooraf gegaan. Dat het voor jou is goedgekomen en jij elke keer weer die strijd aan wilde gaan dat is echt niet voor iedereen weggelegd. Iedereen heeft zijn eigen grens.
vrijdag 21 januari 2022 om 16:41
Tegenslag hoort bij het leven. En pijn ook gedeeltelijk, daar leer je als het goed is mee omgaan.
Maar toch, als je er niet meer tegen kan. Er niet meer mee om wilt gaan, waarom moet dat dan?
En waarom mag suïcide dan wel altijd, maar suïcide op een humane manier niet?
En waarom is het erg als mensen hun leven niet verder willen?
Het is niet dat het voortbestaan van de mensheid ervan afhangt.
Het lijkt me verstandig om niet in de eerste psychose van iemand meteen mee te gaan in diens verzoek, of in de eerste maand van rouw. Of tijdens een eerste half jaar van iemands depressie.
Maar ik weet het niet, ik vind blijven leven 'omdat dat zo heurt' best een opgave als dat leven lijden is.
Maar toch, als je er niet meer tegen kan. Er niet meer mee om wilt gaan, waarom moet dat dan?
En waarom mag suïcide dan wel altijd, maar suïcide op een humane manier niet?
En waarom is het erg als mensen hun leven niet verder willen?
Het is niet dat het voortbestaan van de mensheid ervan afhangt.
Het lijkt me verstandig om niet in de eerste psychose van iemand meteen mee te gaan in diens verzoek, of in de eerste maand van rouw. Of tijdens een eerste half jaar van iemands depressie.
Maar ik weet het niet, ik vind blijven leven 'omdat dat zo heurt' best een opgave als dat leven lijden is.
vrijdag 21 januari 2022 om 17:04
Dat is dan ook geen basis om euthanasie te krijgen, daar is een jarenlange lijdensweg aan vooraf gegaan. Veel aanvragen worden ook afgewezen of ingetrokken omdat de aanvraag geen kans van slagen heeft. Blijven leven omdat het "heurt" als leven echt lijden is vind ik mensonwaardig.TeamAvocado schreef: ↑21-01-2022 16:41
Het lijkt me verstandig om niet in de eerste psychose van iemand meteen mee te gaan in diens verzoek, of in de eerste maand van rouw. Of tijdens een eerste half jaar van iemands depressie.
Maar ik weet het niet, ik vind blijven leven 'omdat dat zo heurt' best een opgave als dat leven lijden is.
vrijdag 21 januari 2022 om 17:37
Ik heb een familielid die na meerdere pogingen uiteindelijk is overleden aan zelfmoord. Het doet meer pijn dat ze haar laatste weken heeft moeten doen alsof het beter ging zodat ze een dag op verlof mocht van de gesloten kliniek. Niemand heeft afscheid kunnen nemen en ze is uiteindelijk gevonden door de politie. Ik had haar een waardigere dood gegund.
