Psyche
alle pijlers
Euthanasie steeds meer voor jongeren
donderdag 20 januari 2022 om 16:59
Ben ik de enige die ervan schrikt hoe erg dit wordt genormaliseerd en geaccepteerd door iedereen. Begrijp me niet verkeerd.. ik kan ergens begrijpen dat mensen er een einde aan willen maken, vooral als de psychische en lichamelijke klachten zo erg zijn of medisch niet meer geholpen kan worden. Maar ik kan het niet begrijpen dat mensen die er zo doorheen zitten door depressie worden geholpen aan een “fijne zelfmoord”. Waar is ons menselijkheid gebleven.. ipv iemand helpen en alles eraan doen diegene in leven te houden, zeggen we eigenlijk dat het ook prima is als iemand het leven wilt verlaten op een rustgevende manier en aan alle ellende van binnen of buiten wilt ontsnappen.
Ik kan het niet in mijn hoofd halen om ooit iemand te zeggen dat het een goede keuze is. Dat kan ik niet.
Misschien praat ik te makkelijk, dat kan. Maar ik heb vele familieleden die ook depressief zijn, maar nooit besluiten om er een einde aan te maken. Het is niet alleen dat je anderen daar levenslang verdriet mee doet. Maar ook het besef dat een donkere periode altijd kan overgaan.
Als voorbeeld; ik ben intens dankbaar dat mijn zusje na haar zelfmoordpoging nog leeft.
Door bepaalde omstandigheden kan je geen uitweg meer zien. Maar na 3, 5 of 10 jaar kan je leven er totaal anders uitzien.
Hoe kan je dan mensen aansporen of aanmoedigen tijdens zo’n proces? Ik kan het namelijk niet begrijpen.
Ik kan het niet in mijn hoofd halen om ooit iemand te zeggen dat het een goede keuze is. Dat kan ik niet.
Misschien praat ik te makkelijk, dat kan. Maar ik heb vele familieleden die ook depressief zijn, maar nooit besluiten om er een einde aan te maken. Het is niet alleen dat je anderen daar levenslang verdriet mee doet. Maar ook het besef dat een donkere periode altijd kan overgaan.
Als voorbeeld; ik ben intens dankbaar dat mijn zusje na haar zelfmoordpoging nog leeft.
Door bepaalde omstandigheden kan je geen uitweg meer zien. Maar na 3, 5 of 10 jaar kan je leven er totaal anders uitzien.
Hoe kan je dan mensen aansporen of aanmoedigen tijdens zo’n proces? Ik kan het namelijk niet begrijpen.
donderdag 20 januari 2022 om 19:32
Begin jij je er ook weer tegen aan te bemoeien wanneer een ander mij op mijn vingers tikt?
donderdag 20 januari 2022 om 19:33
en dan moet ik normaal doen?Ttroeteltje schreef: ↑20-01-2022 19:14Als we met zijn allen een weesgegroetje prevelen voor deze TO…..zou ze dan weer helder kunnen denken? Of zou ze dan doorgaan met voor zich uit staren?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 20 januari 2022 om 19:36
Waar zeg ik dat je toestemming van mij moet hebben?Ttroeteltje schreef: ↑20-01-2022 19:31En ik zou het zo weer doen. Dank voor je input, maar ik kan zonder jouw toestemming.
donderdag 20 januari 2022 om 19:46
je hebt commentaar op mijn posting dan lijkt het me niet zo heel raar dat ik daar op reageerTtroeteltje schreef: ↑20-01-2022 19:42
Binnen no time is de roedel weer compleet.
Typisch en voorspelbaar.
TO, de link van Viva-Amber en de link van Prada zijn de moeite waard.
Neem de tijd om die eens te bekijken. Het geeft meer inzicht in de belevingswereld van mensen die te kampen hebben hiermee.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 20 januari 2022 om 19:47
Wat is serieus en gedurende langere tijd? Wie ben jij om te bepalen of iemands leven door een arts beëindigd mag worden, iemand die mogelijk nog kan herstellen en een mooi leven kan leiden?
Ik ben zelf suïcidaal geweest. Je kan niet bepaald stellen dat je in die hoedanigheid handelingsbekwaam bent en helder genoeg om zo'n beslissing te nemen.
Inmiddels ben ik niet meer suïcidaal. Dus wie is dan die "iemand", die toen besloot niet meer te willen leven? Was ik dat wel echt, of stond ik onder invloed van een ziekte en/of trauma? Was mijn bewustzijn toen nog niet zo ontwikkeld als nu?
Besef ook, dat de meeste mensen niet dood willen. Ze willen geen lijden meer. Dat zijn nog altijd twee verschillende dingen. Waarom werken we niet aan betere mogelijkheden voor herstel? Dat is helaas grotendeels een kostenoverweging en niet een kwestie van onmogelijkheden.
En nogmaals, ik ben niet tegen euthanasie. Maar ik zie ook wel de keerzijde van deze ontwikkeling.
donderdag 20 januari 2022 om 19:47
De roedel?Ttroeteltje schreef: ↑20-01-2022 19:42
Binnen no time is de roedel weer compleet.
Typisch en voorspelbaar.
TO, de link van Viva-Amber en de link van Prada zijn de moeite waard.
Neem de tijd om die eens te bekijken. Het geeft meer inzicht in de belevingswereld van mensen die te kampen hebben hiermee.
Neem nog een borrel.
donderdag 20 januari 2022 om 19:47
Ik vind het prachtig dat dit nu kan.
Sowieso vind ik 'baas over eigen leven' een logische conclusie na 'baas in eigen buik'.
Beslissen dat een ander moet leven omdat jij dat wilt vind ik egoistisch.
En iemand met ondraaglijk psychisch lijden maar in leven houden omdat de omgeving dat wil.... waarom mag die omgeving dat beslissen? Waarom telt hun mening zo zwaar?
Sowieso vind ik 'baas over eigen leven' een logische conclusie na 'baas in eigen buik'.
Beslissen dat een ander moet leven omdat jij dat wilt vind ik egoistisch.
En iemand met ondraaglijk psychisch lijden maar in leven houden omdat de omgeving dat wil.... waarom mag die omgeving dat beslissen? Waarom telt hun mening zo zwaar?
donderdag 20 januari 2022 om 19:48
Kind ik zat hier eerder dan jij, op dit topic dus.Ttroeteltje schreef: ↑20-01-2022 19:32Begin jij je er ook weer tegen aan te bemoeien wanneer een ander mij op mijn vingers tikt?
donderdag 20 januari 2022 om 19:54
Zo is het toch niet?TeamAvocado schreef: ↑20-01-2022 19:47Ik vind het prachtig dat dit nu kan.
Sowieso vind ik 'baas over eigen leven' een logische conclusie na 'baas in eigen buik'.
Beslissen dat een ander moet leven omdat jij dat wilt vind ik egoistisch.
En iemand met ondraaglijk psychisch lijden maar in leven houden omdat de omgeving dat wil.... waarom mag die omgeving dat beslissen? Waarom telt hun mening zo zwaar?
Iemand wil zelf beslissen er niet meer te zijn, de omgeving is daarin juist passief. Er is geen sprake van "in leven houden" of "beslissen dat iemand moet leven" dat leven gaat namelijk vanzelf, totdat de dood intreedt.
We hebben allemaal zelfbeschikkingsrecht in dit leven. Euthanasie vraagt dat iemand ánders jouw leven beëindigt. Logisch dat daar strenge regulering voor is, lijkt mij althans heel logisch.
Als je het omdraait zouden we zomaar mensen kunnen gaan omleggen, bijvoorbeeld in een psychose, omdat we vinden dat ze ondraaglijk lijden. Dat lijkt me niet wenselijk. Het gaat er dus juist om dat je over andermans leven gaat beschikken op het moment dat sprake is van euthanasie. Dat heeft allerlei ethische implicaties.
donderdag 20 januari 2022 om 20:00
donderdag 20 januari 2022 om 20:01
Het gaat mij er juist om dat ik zelf mag bepalen wanneer ik dood ga en dat ik daar hulp bij krijg, zodat ik niet voor een trein of van een gebouw hoef te springen. En dat 'ja maar, misschien kun je nog beter worden en een mooi leven leiden, dus dat is zonde'. Tja, dat kan. Maar als ik dood ben, heb ik daar geen last van.Avage schreef: ↑20-01-2022 19:54Zo is het toch niet?
Iemand wil zelf beslissen er niet meer te zijn, de omgeving is daarin juist passief. Er is geen sprake van "in leven houden" of "beslissen dat iemand moet leven" dat leven gaat namelijk vanzelf, totdat de dood intreedt.
We hebben allemaal zelfbeschikkingsrecht in dit leven. Euthanasie vraagt dat iemand ánders jouw leven beëindigt. Logisch dat daar strenge regulering voor is, lijkt mij althans heel logisch.
Als je het omdraait zouden we zomaar mensen kunnen gaan omleggen, bijvoorbeeld in een psychose, omdat we vinden dat ze ondraaglijk lijden. Dat lijkt me niet wenselijk. Het gaat er dus juist om dat je over andermans leven gaat beschikken op het moment dat sprake is van euthanasie. Dat heeft allerlei ethische implicaties.
donderdag 20 januari 2022 om 20:03
Eens.Ysje schreef: ↑20-01-2022 20:01Het gaat mij er juist om dat ik zelf mag bepalen wanneer ik dood ga en dat ik daar hulp bij krijg, zodat ik niet voor een trein of van een gebouw hoef te springen. En dat 'ja maar, misschien kun je nog beter worden en een mooi leven leiden, dus dat is zonde'. Tja, dat kan. Maar als ik dood ben, heb ik daar geen last van.
donderdag 20 januari 2022 om 20:10
Wat een rare manier van reageren heb jij zeg.Ttroeteltje schreef: ↑20-01-2022 19:42
Binnen no time is de roedel weer compleet.
Typisch en voorspelbaar.
TO, de link van Viva-Amber en de link van Prada zijn de moeite waard.
Neem de tijd om die eens te bekijken. Het geeft meer inzicht in de belevingswereld van mensen die te kampen hebben hiermee.
@to: hoe oud ben je? Je klinkt erg jong. Wellicht ontwikkel je wat meer inzicht bij het ouder worden want ik vind je visie tenenkrommend beperkt.
donderdag 20 januari 2022 om 20:10
Hoe krijg je het je toetsenbord uit? Weet je en begrijp je wat een zware depressie is?? Dat is niet een beetje droevig zijn omdat de fucking hagelslag op is of omdat je een ruzie met je partner hebt gehad. Dat is niet willen opstaan, niet in staat zijn om je aan te kleden of de rotzooi op te ruimen. Je wilt alleen maar liggen en slapen. Voor de rest zal het je worst zijn. "Blijven hopen", mijn god veel dommer krijg je ze niet snel.
Dus ja, ik kan het heel goed begrijpen als mensen er na diverse soorten therapie en ettelijke soorten medicatie er schoon genoeg van hebben als niets helpt.
donderdag 20 januari 2022 om 20:14
Heb je alles wel gelezen? Het lijkt mij dat het bericht waar jij op reageert, gaat over de opmerkingen van TO die vindt dat, ookal lijd je ondraaglijk, je maar in leven moet blijven voor je omgeving.Avage schreef: ↑20-01-2022 19:54Zo is het toch niet?
Iemand wil zelf beslissen er niet meer te zijn, de omgeving is daarin juist passief. Er is geen sprake van "in leven houden" of "beslissen dat iemand moet leven" dat leven gaat namelijk vanzelf, totdat de dood intreedt.
We hebben allemaal zelfbeschikkingsrecht in dit leven. Euthanasie vraagt dat iemand ánders jouw leven beëindigt. Logisch dat daar strenge regulering voor is, lijkt mij althans heel logisch.
Als je het omdraait zouden we zomaar mensen kunnen gaan omleggen, bijvoorbeeld in een psychose, omdat we vinden dat ze ondraaglijk lijden. Dat lijkt me niet wenselijk. Het gaat er dus juist om dat je over andermans leven gaat beschikken op het moment dat sprake is van euthanasie. Dat heeft allerlei ethische implicaties.
En mensen kunnen gaan omleggen? Wat een gewauwel.
anoniem_406319 wijzigde dit bericht op 20-01-2022 22:27
0.05% gewijzigd
donderdag 20 januari 2022 om 21:25
Het gaat niet alleen om mensen met een depressie. Maar bijvoorbeeld ook om mensen die van psychose naar psychose gaan, of enorm heftige PTSS hebben. Juist dat beperkte beeld dat euthanasie voor depressie is is storend.Rubella schreef: ↑20-01-2022 20:10Hoe krijg je het je toetsenbord uit? Weet je en begrijp je wat een zware depressie is?? Dat is niet een beetje droevig zijn omdat de fucking hagelslag op is of omdat je een ruzie met je partner hebt gehad. Dat is niet willen opstaan, niet in staat zijn om je aan te kleden of de rotzooi op te ruimen. Je wilt alleen maar liggen en slapen. Voor de rest zal het je worst zijn. "Blijven hopen", mijn god veel dommer krijg je ze niet snel.
Dus ja, ik kan het heel goed begrijpen als mensen er na diverse soorten therapie en ettelijke soorten medicatie er schoon genoeg van hebben als niets helpt.
donderdag 20 januari 2022 om 21:31
Ik ben nog niet zo goed in taggen enz. maar ik durf zelfs wel als reactie op bijvoorbeeld avage te zeggen dat er een verschil zit tussen suicidaliteit en de doodswens waarvoor mensen uiteindelijk contact zullen gaan zoeken met het expertisecentrum voor euthanasie.
Ik vind het lastig dit nuanceverschil echt goed uit te leggen maar er zit zeker wel een verschil in als je het mij vraagt.
Ik denk dat dat hem echt zit in dat stukje al veel langer in behandeling zijn al heel veel geprobeerd hebben, maar ondanks stapjes voor en achteruit toch uiteindelijk die doodswens blijven houden. Erop uitkomen dat het leven op deze manier niet leefbaar is. Ook op de langere termijn niet ipv alleen maar in het moment willen stoppen met alles.
Ik vind het lastig dit nuanceverschil echt goed uit te leggen maar er zit zeker wel een verschil in als je het mij vraagt.
Ik denk dat dat hem echt zit in dat stukje al veel langer in behandeling zijn al heel veel geprobeerd hebben, maar ondanks stapjes voor en achteruit toch uiteindelijk die doodswens blijven houden. Erop uitkomen dat het leven op deze manier niet leefbaar is. Ook op de langere termijn niet ipv alleen maar in het moment willen stoppen met alles.
donderdag 20 januari 2022 om 21:45
Je bent zo iemand die een ander een elleboogstoot geeft en als er iemand daar wat van zegt, klaagt over vriendjespolitiek.Ttroeteltje schreef: ↑20-01-2022 19:42
Binnen no time is de roedel weer compleet.
Typisch en voorspelbaar.
donderdag 20 januari 2022 om 21:46
Ik ben al suïcidaal sinds nou wat zal het zijn mijn achtste? Vanaf 15jarige leeftijd hiervoor in behandeling. Ik heb in mijn leven 2 serieuze pogingen gedaan. Aan 1 poging heb ik levenslange nierschade overgehouden (gelukkig niet ernstig maar het kan wel diagnoses stellen lastig maken)
Ik geef niet veel om het leven. De hang naar leven snap ik echt niet. Toen mijn man overleed wenste ik zo dat ik het was. Hij hield van het leven, wilde alles eruit halen en voor mij nou ja hoeft het eigenlijk niet.
Ik heb redelijke periodes hoor en ja ik gebruik medicatie, volg therapie, doe aan wandelen/fietsen, mindfullness, leuke dingen doen, sociale afspraken maken enz. Nee ik kom niet in aanmerking voor euthanasie en doe daar ook geen aanvraag toe maar dat neemt niet weg dat ik het zo goed snap.
Als ik die redelijke/goede periodes tussen de zware periodes niet had had ik zeker een aanvraag gedaan. Sterker nog een dierbaar familielid heeft me erop gewezen dat dit wellicht een optie is. Gewoonweg omdat ze het zo erg vond dat ik zo eenzaam en alleen pogingen heb gedaan. Bovendien is het overleven van een poging ook een risico want je kan levenslange klachten krijgen die het leven juist nog zwaarder maken dan het al is.
Nu gaat het best ok met mij en geloof ik ook wel dat mijn familie wat aan mij heeft. In mindere periodes weet ik gewoonweg zeker dat het voor hun ook beter is. Dat ze "opgelucht" zijn voor mij en het verlies daardoor makkelijker kunnen dragen. Of zelfs dat ze voor zichzelf opgelucht zijn want het ergste is dan al gebeurd daar hoeven ze niet meer bang voor te zijn,
Euthanasie bij psychisch lijden wordt echt niet zomaar gegeven. Er zijn vele vele stappen ervoor, bedenkperiodes, meerdere artsen en andere professionals kijken mee en reken maar dat dit erg intensief en vaak ook een erg langdurig proces is. Meerdere mensen plegen in de tussentijd suïcide of doen een poging daartoe.
Niet iedereen is "geschikt" om te leven. Er zijn veel mensen die die hang naar het leven niet hebben en dat recht heb je ook. Ik heb in zowel mijn werk als bij therapieën gezien hoe mensen kampen met de gevolgen van een mislukte poging en dat is werkelijk heel schijnend. En nee lang niet iedereen is blij dat hij/zij het overleefd heeft ook niet na 10/20 of 30 jaar dat is gewoonweg niet de realiteit.
Ik geef niet veel om het leven. De hang naar leven snap ik echt niet. Toen mijn man overleed wenste ik zo dat ik het was. Hij hield van het leven, wilde alles eruit halen en voor mij nou ja hoeft het eigenlijk niet.
Ik heb redelijke periodes hoor en ja ik gebruik medicatie, volg therapie, doe aan wandelen/fietsen, mindfullness, leuke dingen doen, sociale afspraken maken enz. Nee ik kom niet in aanmerking voor euthanasie en doe daar ook geen aanvraag toe maar dat neemt niet weg dat ik het zo goed snap.
Als ik die redelijke/goede periodes tussen de zware periodes niet had had ik zeker een aanvraag gedaan. Sterker nog een dierbaar familielid heeft me erop gewezen dat dit wellicht een optie is. Gewoonweg omdat ze het zo erg vond dat ik zo eenzaam en alleen pogingen heb gedaan. Bovendien is het overleven van een poging ook een risico want je kan levenslange klachten krijgen die het leven juist nog zwaarder maken dan het al is.
Nu gaat het best ok met mij en geloof ik ook wel dat mijn familie wat aan mij heeft. In mindere periodes weet ik gewoonweg zeker dat het voor hun ook beter is. Dat ze "opgelucht" zijn voor mij en het verlies daardoor makkelijker kunnen dragen. Of zelfs dat ze voor zichzelf opgelucht zijn want het ergste is dan al gebeurd daar hoeven ze niet meer bang voor te zijn,
Euthanasie bij psychisch lijden wordt echt niet zomaar gegeven. Er zijn vele vele stappen ervoor, bedenkperiodes, meerdere artsen en andere professionals kijken mee en reken maar dat dit erg intensief en vaak ook een erg langdurig proces is. Meerdere mensen plegen in de tussentijd suïcide of doen een poging daartoe.
Niet iedereen is "geschikt" om te leven. Er zijn veel mensen die die hang naar het leven niet hebben en dat recht heb je ook. Ik heb in zowel mijn werk als bij therapieën gezien hoe mensen kampen met de gevolgen van een mislukte poging en dat is werkelijk heel schijnend. En nee lang niet iedereen is blij dat hij/zij het overleefd heeft ook niet na 10/20 of 30 jaar dat is gewoonweg niet de realiteit.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
donderdag 20 januari 2022 om 21:46
Dit dus.Ysje schreef: ↑20-01-2022 20:01Het gaat mij er juist om dat ik zelf mag bepalen wanneer ik dood ga en dat ik daar hulp bij krijg, zodat ik niet voor een trein of van een gebouw hoef te springen. En dat 'ja maar, misschien kun je nog beter worden en een mooi leven leiden, dus dat is zonde'. Tja, dat kan. Maar als ik dood ben, heb ik daar geen last van.
En zelfs al zou iemand behandelbaar zijn, voor sommigen is zo'n behandeltraject gewoon te zwaar.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
donderdag 20 januari 2022 om 21:49
Welke ontwikkeling? Vooralsnog heeft niemand een bron geplaatst van de bewering dat dit steeds vaker gebeurt. Alleen er terecht op gewezen dat het godsonmogelijk is om euthanasie te krijgen bij een gewone depressie.
donderdag 20 januari 2022 om 22:10
Dat klopt inderdaad, zo bedoelde ik het. Dankjewel.
En net als Ysje stelt, zou ik het mooi vinden als mensen zelf kunnen bepalen wanneer ze dood gaan, en dat op een humane manier kan dan.
De meeste manieren van zelfmoord zijn ontzettend naar voor mensen in de omgeving, en daarnaast is er inderdaad de kans op blijvend letsel omdat je 'gered' wordt.
Ik ben ook iemand die niet veel waarde hecht aan het leven.
Hoewel ik, sinds ik kinderen heb, oprecht vind dat ik alles moet doen om zo lang mogelijk te leven voor hen.
En mijn liefde voor hen dit ook makkelijker maakt.
(Ik heb bewust gekozen voor kinderen en toen de beslissing gemaakt dat dat dus ook een keuze voor lang leven en goed voor jezelf zorgen betekende.
Ik kan me goed indenken dat als je al kinderen had, en toen pas psychische klachten kreeg, het een heel ander verhaal is. Dan heb je die keuze nooit kunnen maken, dan zit je in een totaal andere situatie.
Dit omdat ik wil voorkomen dat mijn beslissing overkomt als een veroordeling van mensen die anders denken)
Maar ik ben niet 'blij' dat ik niet doodgegaan ben op mijn 16e, zoals TO stelt over haar zus.
