Psyche
alle pijlers
Geen doorzettingsvermogen
woensdag 4 februari 2009 om 13:34
Hoi meiden,
Ik zit met een probleem waar ik mij eigenlijk nogal voor schaam. Eigenlijk al zolang als ik mij kan herinneren, heb ik totaal geen doorzettingsvermogen, behalve als het om de dingen ga die ik echt leuk vind.
Ik vind het moeilijk om, als het even tegen zit, iets vol te houden. Ik vind het een ontzettend vervelende eigenschap van mezelf en ondanks dat ik van mezelf wéét dat ik dit heb, lukt het me maar niet om er vanaf te komen.
Bijvoorbeeld wanneer het even tegen zit op het werk, meld ik me het liefst de volgende ochtend ziek. Als er problemen zijn met rekeningen, die opgelost moeten worden, vind ik het verschrikkelijk om er achteraan te bellen en stel ik dat zo lang mogelijk uit. Of toen ik nog op school zat: huiswerk maken deed ik het liefst helemaal niet, alleen wanneer het noodzakelijk was en dan nog op het allerlaatste moment.
Meestal voel ik me erg lusteloos en moe, en wanneer dit soort dingen tegen zitten ga ik er zo erg over nadenken en stel ik ze zo lang uit, dat ik op een gegeven moment een torenhoge drempel over moet stappen om het toch nog op te lossen.
Soms heb ik veel energie (dit is maar zelden) en kan ik alles een stuk beter aan. Dan denk ik, meid waar maak je je druk om. Maar die energie krijg ik eigenlijk alleen maar als er die dag echt leuke dingen spelen.
Wat kan ik hier nou aan doen? Ik weet het soms echt niet meer, dan denk ik bij mezelf, waarom geef je zo snel op?? Waar komt dit vandaan? En hoe kom ik er in godsnaam vanaf??? Ik schaam mij hier echt voor, ik ben al bijna 25 en volwassen genoeg om een verantwoordelijkheidsgevoel te hebben, maar vaak voelt het alsof ik dat totaal niet heb. Herkent iemand zich hier in? Of heeft iemand tips?
Ik zit met een probleem waar ik mij eigenlijk nogal voor schaam. Eigenlijk al zolang als ik mij kan herinneren, heb ik totaal geen doorzettingsvermogen, behalve als het om de dingen ga die ik echt leuk vind.
Ik vind het moeilijk om, als het even tegen zit, iets vol te houden. Ik vind het een ontzettend vervelende eigenschap van mezelf en ondanks dat ik van mezelf wéét dat ik dit heb, lukt het me maar niet om er vanaf te komen.
Bijvoorbeeld wanneer het even tegen zit op het werk, meld ik me het liefst de volgende ochtend ziek. Als er problemen zijn met rekeningen, die opgelost moeten worden, vind ik het verschrikkelijk om er achteraan te bellen en stel ik dat zo lang mogelijk uit. Of toen ik nog op school zat: huiswerk maken deed ik het liefst helemaal niet, alleen wanneer het noodzakelijk was en dan nog op het allerlaatste moment.
Meestal voel ik me erg lusteloos en moe, en wanneer dit soort dingen tegen zitten ga ik er zo erg over nadenken en stel ik ze zo lang uit, dat ik op een gegeven moment een torenhoge drempel over moet stappen om het toch nog op te lossen.
Soms heb ik veel energie (dit is maar zelden) en kan ik alles een stuk beter aan. Dan denk ik, meid waar maak je je druk om. Maar die energie krijg ik eigenlijk alleen maar als er die dag echt leuke dingen spelen.
Wat kan ik hier nou aan doen? Ik weet het soms echt niet meer, dan denk ik bij mezelf, waarom geef je zo snel op?? Waar komt dit vandaan? En hoe kom ik er in godsnaam vanaf??? Ik schaam mij hier echt voor, ik ben al bijna 25 en volwassen genoeg om een verantwoordelijkheidsgevoel te hebben, maar vaak voelt het alsof ik dat totaal niet heb. Herkent iemand zich hier in? Of heeft iemand tips?
zondag 8 maart 2009 om 22:04
Ik herken mezelf hier heel erg in. Ik heb ontzettend veel moeite met dingen die moeten. Hierdoor is het me ook niet gelukt om een studie af te maken. Heb er 2 geprobeerd, maar als ik weet dat ik een deadline heb voor een opdracht, dan sla ik gewoon dicht, en doe ik niks meer.
Ik ben nu trouwens 20, en vanaf dat ik mijn havo-diploma heb gehaald heb ik last van depressies. Ik wist niet wat ik wilde gaan doen, en voor de dingen die ik eigenlijk diep in m'n hart wil (acteren, zingen, etc) moet je gewoon erg goed zijn, en erg hard werken om er daadwerkelijk je beroep van te maken. Ik heb tot dusver nog nooit zelf m'n geld verdiend (heb alleen op m'n 17e een jaartje gewerkt) omdat m'n ouders zo aardig (gek) zijn om m'n huur en alles te betalen.
Het idee dat ik op eigen benen moet staan beangstigd me gewoon echt. Naar je werk moeten, vroeg opstaan, stom werk doen met (meestal) vervelende collega's, brr. Maar voor een studie heb ik ook gewoon te weinig motivatie.
Ook andere dingen, zoals schoonmaken, administratie, telefoontjes, alles stel ik zo lang mogelijk uit. Net als sommigen van jullie lijkt het me vreselijk om te werken, en kan ik ook eigenlijk niks bedenken dat ik graag zou willen doen. Ik kan mezelf prima vermaken door tv te kijken, te internetten, films te kijken. Daarnaast kan ik ook goed alleen zijn.
Fijn om te lezen dat er zoveel mensen hetzelfde hebben!
Ik ben nu trouwens 20, en vanaf dat ik mijn havo-diploma heb gehaald heb ik last van depressies. Ik wist niet wat ik wilde gaan doen, en voor de dingen die ik eigenlijk diep in m'n hart wil (acteren, zingen, etc) moet je gewoon erg goed zijn, en erg hard werken om er daadwerkelijk je beroep van te maken. Ik heb tot dusver nog nooit zelf m'n geld verdiend (heb alleen op m'n 17e een jaartje gewerkt) omdat m'n ouders zo aardig (gek) zijn om m'n huur en alles te betalen.
Het idee dat ik op eigen benen moet staan beangstigd me gewoon echt. Naar je werk moeten, vroeg opstaan, stom werk doen met (meestal) vervelende collega's, brr. Maar voor een studie heb ik ook gewoon te weinig motivatie.
Ook andere dingen, zoals schoonmaken, administratie, telefoontjes, alles stel ik zo lang mogelijk uit. Net als sommigen van jullie lijkt het me vreselijk om te werken, en kan ik ook eigenlijk niks bedenken dat ik graag zou willen doen. Ik kan mezelf prima vermaken door tv te kijken, te internetten, films te kijken. Daarnaast kan ik ook goed alleen zijn.
Fijn om te lezen dat er zoveel mensen hetzelfde hebben!
zondag 8 maart 2009 om 22:16
zondag 8 maart 2009 om 22:19
quote:Phien schreef op 08 maart 2009 @ 22:16:
Ste, het lijkt je vreselijk om te werken? En je kan niks bedenken wat je graag zou willen doen? Dat lijkt me erg vervelend maar heb ik hier eigenlijk niemand anders zien schrijven. Was je altijd al zo? Voel je je misschien ook somber? Klinkt voor mij eerder als depressief-zijn, eerlijk gezegd.
zie ook mijn edit!
Het lijkt me vreselijk om te werken ja. Gewoon dat je verplichtingen hebt, uit bed moet als je daar geen zin in hebt. Ik weet wel wat ik zou willen doen, maar daar moet je dus erg hard voor werken, en ik heb dus (zoals iedereen hier) erg weinig doorzettingsvermogen.
Ik ben altijd al lui geweest, en heb ook altijd al erg negatief tegen het leven aangekeken. Die dingen zorgen er voor dat ik weinig bereik denk ik. En dat werkt dan inderdaad weer een depressie in de hand, waardoor ik nog minder zin krijg in dingen...
Ste, het lijkt je vreselijk om te werken? En je kan niks bedenken wat je graag zou willen doen? Dat lijkt me erg vervelend maar heb ik hier eigenlijk niemand anders zien schrijven. Was je altijd al zo? Voel je je misschien ook somber? Klinkt voor mij eerder als depressief-zijn, eerlijk gezegd.
zie ook mijn edit!
Het lijkt me vreselijk om te werken ja. Gewoon dat je verplichtingen hebt, uit bed moet als je daar geen zin in hebt. Ik weet wel wat ik zou willen doen, maar daar moet je dus erg hard voor werken, en ik heb dus (zoals iedereen hier) erg weinig doorzettingsvermogen.
Ik ben altijd al lui geweest, en heb ook altijd al erg negatief tegen het leven aangekeken. Die dingen zorgen er voor dat ik weinig bereik denk ik. En dat werkt dan inderdaad weer een depressie in de hand, waardoor ik nog minder zin krijg in dingen...
zondag 8 maart 2009 om 23:47
Dat lijkt me naar.
Ik herken er desondanks nog steeds niet zoveel in en zie ook niet zoveel overlap met andere mensen die hier schreven. Ikzelf stel bv wel werk uit (als ik het iig thuis moet doen, zoals bij studie), maar haal dat uiteindelijk weer in door 's avonds te werken of in het weekend. Wat ik wel een strontvervelende gewoonte vind, maar lui ben ik er nog nooit om genoemd en zo zie ik mezelf ook niet. Wel als vreselijk ongeorganiseerd en moeilijk op gang te brengen (zie adhd). Een baan (stage/bijbaan) vond ik altijd juist heel fijn; eindelijk structuur in m'n dag en overzichtelijke taken met direct nut! Ik hoop vooral heel snel af te studeren, zodat ik aan het werk kan en niet meer thuis in m'n upje m'n eigen tijd in hoef te delen.
Is het voor jou misschien ook een idee om hulp te zoeken? Of heb je die al? Het beste wat je verder voor jezelf kunt doen is, denk ik, aan je ouders vertellen dat je hun geld niet meer wil en voortaan voor jezelf gaat zorgen (dmv studie, werk, whatever). Want dit leidt natuurlijk nergens toe. Je hebt nu al 2 of 3 jaar je eindexamen en, naast het proberen en snel opgeven van 2 studies, alleen maar tv gekeken en geinternet?! Nou, dat ga je niet tot je dood volhouden. En anders valt op den duur de steun van je ouders wel weg.
Ik herken er desondanks nog steeds niet zoveel in en zie ook niet zoveel overlap met andere mensen die hier schreven. Ikzelf stel bv wel werk uit (als ik het iig thuis moet doen, zoals bij studie), maar haal dat uiteindelijk weer in door 's avonds te werken of in het weekend. Wat ik wel een strontvervelende gewoonte vind, maar lui ben ik er nog nooit om genoemd en zo zie ik mezelf ook niet. Wel als vreselijk ongeorganiseerd en moeilijk op gang te brengen (zie adhd). Een baan (stage/bijbaan) vond ik altijd juist heel fijn; eindelijk structuur in m'n dag en overzichtelijke taken met direct nut! Ik hoop vooral heel snel af te studeren, zodat ik aan het werk kan en niet meer thuis in m'n upje m'n eigen tijd in hoef te delen.
Is het voor jou misschien ook een idee om hulp te zoeken? Of heb je die al? Het beste wat je verder voor jezelf kunt doen is, denk ik, aan je ouders vertellen dat je hun geld niet meer wil en voortaan voor jezelf gaat zorgen (dmv studie, werk, whatever). Want dit leidt natuurlijk nergens toe. Je hebt nu al 2 of 3 jaar je eindexamen en, naast het proberen en snel opgeven van 2 studies, alleen maar tv gekeken en geinternet?! Nou, dat ga je niet tot je dood volhouden. En anders valt op den duur de steun van je ouders wel weg.
maandag 9 maart 2009 om 13:45
Naar dat je dat zo voelt Ste. Het internetten herken ik wel, dat is iets wat ik ook heel veel doe, vooral om andere dingen dan uit te kunnen stellen. Werken lijkt mij heel eerlijk gezegd juist prettig, je hebt veel meer een dagritme, waardoor er meer structuur in je leven is. Niets is zo ongestructureerd als studeren volgens mij...
Qua niet weten wat je wil doen: dat wist ook ook aldoor niet, en uiteindelijk ben ik via een studieloopbaanbureau aan een studie begonnen die me heel erg bevalt en die ik erg leuk vind. 'Tuurlijk je hebt altijd wel vakken die je minder leuk vindt, maar tot nu toe is dit de leukste die ik heb gedaan.
Kijk je ook uit dat je niet vereenzaamt door het vele alleen zijn. Zelf komt er altijd veel minder uit mijn handen wanneer ik een week vakantie heb en vriendlief niet, dan wanneer ik college's heb en daardoor ook meer (af)spreek met studiegenoten. Ook sta ik dan veel positiever in het leven, dan wanneer ik een weekje alleen thuis aan het internetten oid ben.
Bij de psychiater ging het prima, jen. Alleen kon hij niets bevestigen en ga ik nu het hele traject in. Mij problemen nu komen wel overeen met ADD, maar de vraag is in hoeverre dat ook in de kindertijd was. Vooral omdat het zaken zijn, die minder goed opvallen: dromerig en ongeconcentreerd zijn in de klas, valt niet op wanneer je wel goede cijfers haalt....
Qua niet weten wat je wil doen: dat wist ook ook aldoor niet, en uiteindelijk ben ik via een studieloopbaanbureau aan een studie begonnen die me heel erg bevalt en die ik erg leuk vind. 'Tuurlijk je hebt altijd wel vakken die je minder leuk vindt, maar tot nu toe is dit de leukste die ik heb gedaan.
Kijk je ook uit dat je niet vereenzaamt door het vele alleen zijn. Zelf komt er altijd veel minder uit mijn handen wanneer ik een week vakantie heb en vriendlief niet, dan wanneer ik college's heb en daardoor ook meer (af)spreek met studiegenoten. Ook sta ik dan veel positiever in het leven, dan wanneer ik een weekje alleen thuis aan het internetten oid ben.
Bij de psychiater ging het prima, jen. Alleen kon hij niets bevestigen en ga ik nu het hele traject in. Mij problemen nu komen wel overeen met ADD, maar de vraag is in hoeverre dat ook in de kindertijd was. Vooral omdat het zaken zijn, die minder goed opvallen: dromerig en ongeconcentreerd zijn in de klas, valt niet op wanneer je wel goede cijfers haalt....
dinsdag 10 maart 2009 om 22:17
Ste,
Als je kunt zingen (zuiver) en houdt van acteren, waarom ga je niet alsnog bezig met de kunstacademie richting theater, je kunt daarna dan lesgeven, trainer worden, trainers trainen kan allemaal. Een nicht van mij heeft dat laatste gedaan en een dijk van een baan gekregen als trainer en is nu voor zichzelf begonnen.
Als daar je hart ligt ga er dan voor. Om succesvol te zijn hoef je niet supertalentvol te zijn, maar moet je gewoon heeeel hard werken en dan word je vanzelf goed. IIg goed genoeg voor docent bijvoorbeeld. Verdraaid zeg, jij weet waar je hart ligt.... Er zijn bakken mensen die dat nooit weten.... jij weet het en laat het lopen? Ga dan maar activiteitenbegeleider of basisschool juf worden, kun je ook zingen en acteren.
Succes!
Als je kunt zingen (zuiver) en houdt van acteren, waarom ga je niet alsnog bezig met de kunstacademie richting theater, je kunt daarna dan lesgeven, trainer worden, trainers trainen kan allemaal. Een nicht van mij heeft dat laatste gedaan en een dijk van een baan gekregen als trainer en is nu voor zichzelf begonnen.
Als daar je hart ligt ga er dan voor. Om succesvol te zijn hoef je niet supertalentvol te zijn, maar moet je gewoon heeeel hard werken en dan word je vanzelf goed. IIg goed genoeg voor docent bijvoorbeeld. Verdraaid zeg, jij weet waar je hart ligt.... Er zijn bakken mensen die dat nooit weten.... jij weet het en laat het lopen? Ga dan maar activiteitenbegeleider of basisschool juf worden, kun je ook zingen en acteren.
Succes!
woensdag 11 maart 2009 om 14:36
hoi allemaal,
hoe gaat het met jullie? Ik heb nog niet alles goed gelezen, ik kom even binnenvallen! Met mij gaat het op dit moment ietsje beter, tenminste als ik het heb over de afgelopen weken.
Soms zijn er dagen, dan ben ik echt trots op mezelf omdat ik in mijn ogen echt mijn best heb gedaan en het nog redelijk lukte ook. En dan volgen er weer dagen die ik echt verpest
Dan word ik zo moedeloos en boos.
Heb nog niet echt hulp gezocht ...jullie wel? Nou ik lees het vanavond goed door en dan reageer ik daar nog op
Heel veel succes maar weer, ik moet zeggen dat deze digitale ondersteuningen mij echt wel helpen!
En het ochtendritueel, ehm, dit blijft heel moeilijk.
Maar we gaan door!
hoe gaat het met jullie? Ik heb nog niet alles goed gelezen, ik kom even binnenvallen! Met mij gaat het op dit moment ietsje beter, tenminste als ik het heb over de afgelopen weken.
Soms zijn er dagen, dan ben ik echt trots op mezelf omdat ik in mijn ogen echt mijn best heb gedaan en het nog redelijk lukte ook. En dan volgen er weer dagen die ik echt verpest
Dan word ik zo moedeloos en boos.
Heb nog niet echt hulp gezocht ...jullie wel? Nou ik lees het vanavond goed door en dan reageer ik daar nog op
Heel veel succes maar weer, ik moet zeggen dat deze digitale ondersteuningen mij echt wel helpen!
En het ochtendritueel, ehm, dit blijft heel moeilijk.
Maar we gaan door!
donderdag 12 maart 2009 om 20:58
Grappig he ik ben 26 jaar, en ik kan me helemaal vinden in het verhaal, misschien zijn we dan toch niet GEK hahaha.
Ik denk gewoon dat het niet zo gek is toch!!!! ik ben al 100 jaar bezig met mijn rijbewijs en ik heb hem nog steeds niet. Ik denk nu gewoon maar bij mijn zelf, ik moet me er bij neerleggen dat ik hem gewoon niet ga halen. Ik heb ook geen diplomas gehaald omdat ik overal mee bezig was toen die tijd behalve met school, daar baal en daar schaam ik me ook over. Maar het is nou eenmaal zo, dus dan moet je maar gewoon bij je zelf nagaan, wat je wel allemaal hebt bereikt.
Ik denk gewoon dat het niet zo gek is toch!!!! ik ben al 100 jaar bezig met mijn rijbewijs en ik heb hem nog steeds niet. Ik denk nu gewoon maar bij mijn zelf, ik moet me er bij neerleggen dat ik hem gewoon niet ga halen. Ik heb ook geen diplomas gehaald omdat ik overal mee bezig was toen die tijd behalve met school, daar baal en daar schaam ik me ook over. Maar het is nou eenmaal zo, dus dan moet je maar gewoon bij je zelf nagaan, wat je wel allemaal hebt bereikt.
woensdag 18 maart 2009 om 20:33
Ben ik weer even. Ik worstel met een artikel, wat maar niet wil lopen. Alle topics afgeweest en nu ook mijn meest vertrouwde. Dag allemaal!
Het gaat en het gaat ook niet. Net zoals Potjethee (leuk dat je even langswaaide!) wisselt het per dag. Vandaag was dus weer een dieptepunt. Soms weet ik zeker dat ik het verkeerde beroep heb gekozen, zo zeker weet ik dan dat ik er niets van bak.
Ik schrok wel van de berichten van Ste. Dat klinkt niet best. Iedereen voelt zich hier beperkt door zijn persoonlijkheid, maar je bent de eerste die zich er zonder vechten bij neerlegt. Kom op Ste, laat je niet zo gaan, maak wat van je leven! Ook al mislukken negen van de tien pogingen, dan kun je tenminste wel trots zijn op dat ene succesje.
Ik ben trouwens langs de huisarts geweest en heb nu een verwijsbrief voor een psycholoog. Ik voelde me zo ontzettend opgelaten toen ik mijn verhaal deed, het leek allemaal aanstellerij. Ik ben benieuwd of ik die psycholoog ook echt ga bellen, op dit moment zie ik het weer even niet zitten. Het lijkt verspilde moeite en geld.
Het gaat en het gaat ook niet. Net zoals Potjethee (leuk dat je even langswaaide!) wisselt het per dag. Vandaag was dus weer een dieptepunt. Soms weet ik zeker dat ik het verkeerde beroep heb gekozen, zo zeker weet ik dan dat ik er niets van bak.
Ik schrok wel van de berichten van Ste. Dat klinkt niet best. Iedereen voelt zich hier beperkt door zijn persoonlijkheid, maar je bent de eerste die zich er zonder vechten bij neerlegt. Kom op Ste, laat je niet zo gaan, maak wat van je leven! Ook al mislukken negen van de tien pogingen, dan kun je tenminste wel trots zijn op dat ene succesje.
Ik ben trouwens langs de huisarts geweest en heb nu een verwijsbrief voor een psycholoog. Ik voelde me zo ontzettend opgelaten toen ik mijn verhaal deed, het leek allemaal aanstellerij. Ik ben benieuwd of ik die psycholoog ook echt ga bellen, op dit moment zie ik het weer even niet zitten. Het lijkt verspilde moeite en geld.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
woensdag 18 maart 2009 om 20:35
En Sarinah, is volwassenenonderwijs niets voor jou? Een diploma lijkt me toch wel erg prettig. Ik heb trouwens zelf nooit een poging gedaan om mijn rijbewijs te halen (echte noodzaak was er ook niet) maar ik vind het knap dat jij het wel doet en ook doorzet al die tijd!
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
donderdag 19 maart 2009 om 12:49
He Dejavu! Wat een stap zeg, naar je HA. Wel goed dat je het doet, volgens mij, gezien hoe je blijft worstelen met bepaalde werk-dingen. Is dat een vrijgevestigde psych? Of een instelling? Had je HA al ideeën over wat het kan zijn, of vindt hij dat je dat met die psych het best kunt onderzoeken? Ik ben wel benieuwd of je de stap echt gaat nemen en ook of je er wat aan kunt hebben.
Ste, ik weet niet of je hier nog leest, maar als je dat doet: het spijt me dat ik zo fel op je laatste berichtje reageerde. Ik hoop niet dat je je door de toonzetting van m'n laatste bericht aangevallen voelde en als dat wel zo was, sorry! Ik kan soms te impulsief/direct/radicaal uit de hoek komen en dat bericht van mij was daar wel een voorbeeld van. Verder ben ik het eens met Dejavu: vecht ervoor! Het is jouw leven, je hebt er (waarschijnlijk) maar 1 van, en jij bent de enige die er verandering in zal kunnen brengen. Ik las elders dat je wilt stoppen met antidepressiva; hoe gaat het daarmee? Zou je een ander soort hulp willen krijgen?
Bij mij is gister trouwens de kogel trouwens door de kerk gegaan: diagnose ADHD (mét H dus, vanwege mijn gefrutsel en neiging tot snel praten; al was en ben ik verder vrij rustig). Geen totale verrassing, maar toch ben ik er wel beduust van. Kon er gelukkig fijn met een aantal vrienden over praten. Volgende week krijg ik pilletjes (ritalin), die zouden niet alleen voor een rustig hoofd moeten zorgen maar ook mijn uitstelleritis in kunnen perken. Ben erg benieuwd; wil niet te grote verwachtingen ervan hebben maar verleidelijk is dat wel: ritalin, de pil tegen al uw kwalen
Ste, ik weet niet of je hier nog leest, maar als je dat doet: het spijt me dat ik zo fel op je laatste berichtje reageerde. Ik hoop niet dat je je door de toonzetting van m'n laatste bericht aangevallen voelde en als dat wel zo was, sorry! Ik kan soms te impulsief/direct/radicaal uit de hoek komen en dat bericht van mij was daar wel een voorbeeld van. Verder ben ik het eens met Dejavu: vecht ervoor! Het is jouw leven, je hebt er (waarschijnlijk) maar 1 van, en jij bent de enige die er verandering in zal kunnen brengen. Ik las elders dat je wilt stoppen met antidepressiva; hoe gaat het daarmee? Zou je een ander soort hulp willen krijgen?
Bij mij is gister trouwens de kogel trouwens door de kerk gegaan: diagnose ADHD (mét H dus, vanwege mijn gefrutsel en neiging tot snel praten; al was en ben ik verder vrij rustig). Geen totale verrassing, maar toch ben ik er wel beduust van. Kon er gelukkig fijn met een aantal vrienden over praten. Volgende week krijg ik pilletjes (ritalin), die zouden niet alleen voor een rustig hoofd moeten zorgen maar ook mijn uitstelleritis in kunnen perken. Ben erg benieuwd; wil niet te grote verwachtingen ervan hebben maar verleidelijk is dat wel: ritalin, de pil tegen al uw kwalen
donderdag 19 maart 2009 om 13:44
Phien, wat spannend die Ritalin! Ik ben zelf nogal antipillen, maar ik weet hoeveel energie je al hebt gestoken in therapie en andere middelen om je leven onder controle te krijgen. Ik hoop zo voor je dat die Ritalin het net wat makkelijker voor je gaat maken. Ik zal meelezen (volgens mij schrijf je ook veel op het ADHD/ADD-topic), ben heel benieuwd naar je ervaringen.
Ik mocht trouwens kiezen van de huisarts of ik een instelling of vrijgevestigde psych wilde. Heb voor het tweede gekozen. Met het Riagg heb ik al ervaring (lang geleden opgedaan), en hoewel positief wil ik nu eens voor die andere optie gaan. Maar ik twijfel nog steeds.
Gisteren was het trouwens twee uur 's nachts voor ik mijn artikel afhad. En vijf uur later was de jongste alweer wakker... Kinderen en werk, het is geen gelukkige combi met mijn persoonlijkheid.
Ik mocht trouwens kiezen van de huisarts of ik een instelling of vrijgevestigde psych wilde. Heb voor het tweede gekozen. Met het Riagg heb ik al ervaring (lang geleden opgedaan), en hoewel positief wil ik nu eens voor die andere optie gaan. Maar ik twijfel nog steeds.
Gisteren was het trouwens twee uur 's nachts voor ik mijn artikel afhad. En vijf uur later was de jongste alweer wakker... Kinderen en werk, het is geen gelukkige combi met mijn persoonlijkheid.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
donderdag 19 maart 2009 om 14:44
Hm Dejavu, het ligt er misschien ook een beetje aan wat voor soort hulp je zoekt? Waarom twijfel je nog over een instelling dan wel vrijgevestigde psych? Naast het Riagg zijn er de afgelopen jaren trouwens ook nieuwe instellingen bijgekomen, zoals die PsyQ waar ik nu zit. Mijn ervaringen met het Riagg waren juist niet zo positief, eindeloos gesprekken (2,5 jaar lang! En toen was ze nog verbaasd dat ik er 'nu al' mee stopte omdat ik concludeerde dat ik er geen hout mee opschoot), maar nooit eens evaluatie of het wel de goede kant op ging. Bij PsyQ zijn ze juist veel meer oplossingsgericht, evalueren ze veel, zowel met clienten als onderling. Ik vind dat veel prettiger. Alleen de wachttijden kunnen bij dit soort grote instellingen veel langer zijn.
Ik heb trouwens nog een 'fijn' nieuwtje, gezien de omstandigheden dan: 'mijn' PsyQ-mevrouw belde me zonet dat ik zeer binnenkort ook al coaching krijgen voor het maken van studieplanningen en vooral ook het inschatten van tijd. Eigenlijk bieden ze normaliter alleen groepen aan en zou ik moeten wachten tot de volgende introductiegroep over 2 à 3 mnd begint. Maar omdat ik zo met m'n scriptie omhoog zit (ik weet echt niet waar te beginnen) en 31 augustus een deadline vd IBG voor m'n prestatiebeurs enzo, kan ik nu toch al begeleiding krijgen. Vind het erg fijn dat ik daar dan ook zelf mee aan de slag kan gaan; alleen pillen vond ik eerlijk gezegd maar niks, al ben ik nu idd wel zo ver dat ik ze wil proberen.
Maar goed, dat kon je idd ook al op het adhd-topic lezen Ik ga maar weer eens achter m'n computer vandaan.
Ik heb trouwens nog een 'fijn' nieuwtje, gezien de omstandigheden dan: 'mijn' PsyQ-mevrouw belde me zonet dat ik zeer binnenkort ook al coaching krijgen voor het maken van studieplanningen en vooral ook het inschatten van tijd. Eigenlijk bieden ze normaliter alleen groepen aan en zou ik moeten wachten tot de volgende introductiegroep over 2 à 3 mnd begint. Maar omdat ik zo met m'n scriptie omhoog zit (ik weet echt niet waar te beginnen) en 31 augustus een deadline vd IBG voor m'n prestatiebeurs enzo, kan ik nu toch al begeleiding krijgen. Vind het erg fijn dat ik daar dan ook zelf mee aan de slag kan gaan; alleen pillen vond ik eerlijk gezegd maar niks, al ben ik nu idd wel zo ver dat ik ze wil proberen.
Maar goed, dat kon je idd ook al op het adhd-topic lezen Ik ga maar weer eens achter m'n computer vandaan.
en ook ik ben een Adhd'er. 