Psyche
alle pijlers
Geen familie...
zaterdag 17 oktober 2009 om 00:06
Ik begin maar meteen met het in het kort vertellen van mijn verhaal. Ik kom uit een gezin met een vader, moeder en een zusje. Ruim 12 jaar geleden (ik ben nu 25 jaar) zijn mijn ouders gescheiden en eigenlijk is sindsdien het contact met mijn moeder behoorlijk verstoord. Dit is een aantal jaren geleden zo uit de hand gelopen dat ik al geruime tijd geen contact meer met mijn moeder heb. En ook al mis ik een moederfiguur, ik mis haar niet.
Ik heb altijd een hele sterke band met mijn vader gehad. Helaas is mijn vader een paar maanden geleden overleden. Hier heb ik het erg moeilijk mee. Aan mijn zusje heb ik ook weinig steun, mijn zusje heeft Borderline en PDD-NOS. Hierdoor ervaar ik het als heel moeizaam om met haar om te gaan. Onze relatie is dan ook echt met ups en downs. Maar echt goed is de band nooit.
Verdere familie is er wel, maar vanwege diverse redenen is daar geen contact mee en dat wil ik graag zo laten. Gelukkig heb ik een aantal hele lieve vriendinnen en een prima relatie met mijn vriend, met wie ik overigens samenwoon. Ik heb ook een leuke baan en genoeg leuke dingen te doen in mijn vrije tijd. Maar toch... bekruipt mij regelmatig het gevoel van eenzaamheid.. Het missen van familie.. Mensen die er altijd, onvoorwaardelijk voor mij zullen zijn. Met name nu straks de feestdagen er weer aan komen is dit gevoel versterkt. Ik zit ook in therapie om hiermee om te leren gaan. Maar het is ontzettend moeilijk.
Ik zou heel graag in contact komen met andere meiden die ook in een soortgelijke situatie zitten. Ik ben ervan overtuigd dat ik ooit wel met deze situatie om zal leren gaan, maar dat is nu nog zo moeilijk.
Liefs...
Ik heb altijd een hele sterke band met mijn vader gehad. Helaas is mijn vader een paar maanden geleden overleden. Hier heb ik het erg moeilijk mee. Aan mijn zusje heb ik ook weinig steun, mijn zusje heeft Borderline en PDD-NOS. Hierdoor ervaar ik het als heel moeizaam om met haar om te gaan. Onze relatie is dan ook echt met ups en downs. Maar echt goed is de band nooit.
Verdere familie is er wel, maar vanwege diverse redenen is daar geen contact mee en dat wil ik graag zo laten. Gelukkig heb ik een aantal hele lieve vriendinnen en een prima relatie met mijn vriend, met wie ik overigens samenwoon. Ik heb ook een leuke baan en genoeg leuke dingen te doen in mijn vrije tijd. Maar toch... bekruipt mij regelmatig het gevoel van eenzaamheid.. Het missen van familie.. Mensen die er altijd, onvoorwaardelijk voor mij zullen zijn. Met name nu straks de feestdagen er weer aan komen is dit gevoel versterkt. Ik zit ook in therapie om hiermee om te leren gaan. Maar het is ontzettend moeilijk.
Ik zou heel graag in contact komen met andere meiden die ook in een soortgelijke situatie zitten. Ik ben ervan overtuigd dat ik ooit wel met deze situatie om zal leren gaan, maar dat is nu nog zo moeilijk.
Liefs...
zondag 18 oktober 2009 om 23:32
Dat lijkt me ook een hele moeilijke situatie waarin jij zit. Is het allemaal al lang geleden voor jou? Het lijkt me ook frustrerend om te weten dat je nog ergens familie hebt, maar dat je gewoon niet met ze in contact kunt komen. Heb je ook een relatie of single?
Tja.. schoonfamilie, mijn vriend heeft een hele kleine familie en heeft met name alleen contact met z,n moeder en zus.. (vader leeft niet meer) En hij heeft echt een ontzettend leuke moeder, maar dat is en blijft nog steeds ZIJN moeder.. en niet de mijne.. Zo zie ik haar dus ook absoluut niet. En daar komt natuurlijk bij dat schoonfamilie ook niet onvoorwaardelijk is... relatie uit, familie weg..
Het blijft gewoon een lastige situatie en ik probeer me echt te focussen op alle dingen die ik wél heb... maar soms...
Tja.. schoonfamilie, mijn vriend heeft een hele kleine familie en heeft met name alleen contact met z,n moeder en zus.. (vader leeft niet meer) En hij heeft echt een ontzettend leuke moeder, maar dat is en blijft nog steeds ZIJN moeder.. en niet de mijne.. Zo zie ik haar dus ook absoluut niet. En daar komt natuurlijk bij dat schoonfamilie ook niet onvoorwaardelijk is... relatie uit, familie weg..
Het blijft gewoon een lastige situatie en ik probeer me echt te focussen op alle dingen die ik wél heb... maar soms...
zondag 18 oktober 2009 om 23:39
Behalve mijn 2 kinderen is er geen familie meer. Geen ouders, geen broers, geen zussen. Niemand meer 'boven' mij. Dit is al heel lang zo (in ieder geval sinds mijn 11de). Nu ik een beetje problemen heb met mijn vriend, voelt dat extra zwaar. Rond de feestdagen voel ik me ook overal 'gast'. Er is geen thuis, letterlijk niet, figuurlijk niet. Nooit geweest ook.
Ik zou graag geadopteerd worden door een stevige surinaamse mama, maar die liggen niet voor het oprapen.
Ik zou graag geadopteerd worden door een stevige surinaamse mama, maar die liggen niet voor het oprapen.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
zondag 18 oktober 2009 om 23:48
@cici: al wel een aantal jaren, maar de pijn/verdriet is nog niet minder geworden.idd dat is dan zijn moeder en niet de jouwe Je doet het goed hoor, je hoeft ook niet altijd lichtpuntjes te zien, soms is het gewoon even heel k*t
@lin, voor jou, jij zit ook in een moeilijke situatie volgens mij. Ik kan mij voorstellen dat het nu allemaal wat zwaarder is, nu het niet lekker loopt met je vriend.
Ik hoop dat iedereen die een familie mist, zich ooit ergens thuis kan voelen, dat zou toch te doen moeten zijn, of is dat een illusie die ik mijzelf voor houd.
En niet lullig bedoeld, maar een adoptie is echt niet alles, dan zijn het nog steeds niet jouw ouders, althans zo heb ik het ervaren. Ik wilde niet bij hun horen (ze waren ook niet leuk (understatement) ) ik wilde mijn eigen papa & mama en nog steeds.
@lin, voor jou, jij zit ook in een moeilijke situatie volgens mij. Ik kan mij voorstellen dat het nu allemaal wat zwaarder is, nu het niet lekker loopt met je vriend.
Ik hoop dat iedereen die een familie mist, zich ooit ergens thuis kan voelen, dat zou toch te doen moeten zijn, of is dat een illusie die ik mijzelf voor houd.
En niet lullig bedoeld, maar een adoptie is echt niet alles, dan zijn het nog steeds niet jouw ouders, althans zo heb ik het ervaren. Ik wilde niet bij hun horen (ze waren ook niet leuk (understatement) ) ik wilde mijn eigen papa & mama en nog steeds.
maandag 19 oktober 2009 om 00:06
Fijn om te horen dat je denkt dat ik het goed doe.. Hoe probeer jij zelf er mee om te gaan?
Ik denk dat als ik ooit zelf een gezinnetje krijg (getrouwd, kindjes en een hond ) dat ik dan misschien wel weer dat geborgen gevoel van vroeger kan krijgen. Het thuis gevoel.. En daarnaast denk ik dat het een situatie is waar je in de loop der tijd mee om leert gaan, maar het accepteren of achter je laten lukt denk ik nooit helemaal omdat het zo,n ontzettend groot gemis is en je zo vaak wordt geconfronteerd met anderen die iets hebben wat jij ook wilt.
Ik denk dat als ik ooit zelf een gezinnetje krijg (getrouwd, kindjes en een hond ) dat ik dan misschien wel weer dat geborgen gevoel van vroeger kan krijgen. Het thuis gevoel.. En daarnaast denk ik dat het een situatie is waar je in de loop der tijd mee om leert gaan, maar het accepteren of achter je laten lukt denk ik nooit helemaal omdat het zo,n ontzettend groot gemis is en je zo vaak wordt geconfronteerd met anderen die iets hebben wat jij ook wilt.
maandag 19 oktober 2009 om 08:45
@cici: ik vind het moeilijk om er mee om te gaan, en dat lukt mij ook niet. Ik zak regelmatig weg in sombere gevoelens, omdat ik niet meer weet dan hoe ik mijn leven kan ombuigen. Ik krijg straks ook weer therapie, maar zoals jij al zei: het is een lang proces.
Ik hoop voor je dat, je met een eigen gezinnetje, je weer geborgen kunt voelen. Precies die confrentatie met anderen vind ik ook moeilijk, daardoor kan het nooit echt slijten denk ik. Je ziet steeds weer wat je mist. Hoe ga jij daar mee om?
Ik hoop voor je dat, je met een eigen gezinnetje, je weer geborgen kunt voelen. Precies die confrentatie met anderen vind ik ook moeilijk, daardoor kan het nooit echt slijten denk ik. Je ziet steeds weer wat je mist. Hoe ga jij daar mee om?
maandag 19 oktober 2009 om 13:05
Ik heb je eigen topics van een tijdje terug ook gelezen. Echt een heftig verhaal! Erg knap van je dat er zo over kunt praten! Heb je wel leuke dingen waar je je op kunt proberen te focussen? Zoals vriendinnen, vriendje, werk of een hobby o.i.d.? Zo probeer ik er namelijk mee om te gaan. En natuurlijk kan dat het verlies/gemis nooit opvullen.. Maar dat is volgens mij de enige optie die er is...
Heb je trouwens ook huisdieren? Ik heb zelf katten. En ik merk dat het wel fijn is om ze om me heen te hebben. Dat creert net iets meer een thuis in m,n huis..
Heb je trouwens ook huisdieren? Ik heb zelf katten. En ik merk dat het wel fijn is om ze om me heen te hebben. Dat creert net iets meer een thuis in m,n huis..
maandag 19 oktober 2009 om 14:47
Deze topic titel zou door mij geschreven kunnen zijn..
Helaas mis ik alweer 6 jaar mijn familie, mijn broertje overleed nog voor ik geboren was, mijn vader overleed toen ik 16 was, mijn moeder toen ik 26 was..allebei na een lang ziekbed.
Ik herken me zo in jouw woorden, het gemis is en blijft erg groot, kan ook enorm jaloers zijn op vriendinnen die nog allebei hun ouders hebben etc.. Toen mijn relatie 2 jaar geleden na 10 jaar uitging en ik weg moest uit het huis waar we in samenwoonden heb ik me extra eenzaam gevoeld...kon niet terug naar een thuis om je lekker klein te voelen en vertroeteld te worden...nee ik moest sterk zijn en voor mezelf zorgen en dat heeft me echt geholpen door zo te denken..alleen ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen geluk!
Helaas mis ik alweer 6 jaar mijn familie, mijn broertje overleed nog voor ik geboren was, mijn vader overleed toen ik 16 was, mijn moeder toen ik 26 was..allebei na een lang ziekbed.
Ik herken me zo in jouw woorden, het gemis is en blijft erg groot, kan ook enorm jaloers zijn op vriendinnen die nog allebei hun ouders hebben etc.. Toen mijn relatie 2 jaar geleden na 10 jaar uitging en ik weg moest uit het huis waar we in samenwoonden heb ik me extra eenzaam gevoeld...kon niet terug naar een thuis om je lekker klein te voelen en vertroeteld te worden...nee ik moest sterk zijn en voor mezelf zorgen en dat heeft me echt geholpen door zo te denken..alleen ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen geluk!
maandag 19 oktober 2009 om 16:23
oh wauw, ik had gereageerd op TOcici en daarna gecheckt steeds voor reacties en er kwam maar niks, zei ik ook heel teleurgesteld tegen mijn vriend. En nu ineens een berg aan nieuwe tekst!
Ik vind het helemaal niet gek om zo erg te verlangen naar een thuis, geborgenheid en je veilig weten, en eens een keer ergens je niet een gast te voelen. Dat er inderdaad mensen zijn die je helpen je staande te houden en dat jij net zo belangrijk voor de ander mag zijn als dat nodig is. Lijkt me zo verschrikkelijk fijn dat ik al ga grienen van het idee (en ik zit op mijn werk dus ik knipper maar even heel vaak)
en ik wil er maar gewoon nog een keer bij zeggen dat ik me er níet bij neer wil leggen en er dus graag nog eens mijn best voor wil doen, en dan liefst voor de mensen hier die begrijpen wat ik bedoel...
Ik vind het helemaal niet gek om zo erg te verlangen naar een thuis, geborgenheid en je veilig weten, en eens een keer ergens je niet een gast te voelen. Dat er inderdaad mensen zijn die je helpen je staande te houden en dat jij net zo belangrijk voor de ander mag zijn als dat nodig is. Lijkt me zo verschrikkelijk fijn dat ik al ga grienen van het idee (en ik zit op mijn werk dus ik knipper maar even heel vaak)
en ik wil er maar gewoon nog een keer bij zeggen dat ik me er níet bij neer wil leggen en er dus graag nog eens mijn best voor wil doen, en dan liefst voor de mensen hier die begrijpen wat ik bedoel...
maandag 19 oktober 2009 om 17:13
@ Moeki, bedankt voor je berichtje en je openheid daarin! Ik kan mij heel goed voorstellen dat je vooral toen je relatie over ging je behoorlijk rot hebt gevoeld. Ik snap ook wel dat je zegt dat je verantwoordelijk bent voor je eigen geluk. Ik zelf probeer ook wel eens zo te denken en te doen maar ben dan altijd bang dat ik mezelf voorbij loop door me te hard op te stellen waardoor ik dan mijn verdriet over de situatie weg ga stoppen.. Heb jij dat ook wel eens zo ervaren?
@ hmmmm, wat gek dat je steeds geen reacties gezien hebt... er waren ook zoveel reacties dat ik niet persoonlijk op elk berichtje in kon gaan, maar wel fijn om je reactie te lezen!
Je had het in je vorige bericht over het creeeren van een eigen familie.. Ik heb zelf ook wel eens de gedachte gehad: ''Kan ik nog geadopteerd worden??'' Onzin natuurlijk, omdat ik al lang volwassen ben.. Maar ik herken je gevoel daarin omdat het een situatie is die je overkomt en waar je vaak zelf niet veel meer aan kunt veranderen. Je familie kun je immers niet zelf uitkiezen.. Ik ben dan ook benieuwd wat jouw gedachte hierachter is..
@ hmmmm, wat gek dat je steeds geen reacties gezien hebt... er waren ook zoveel reacties dat ik niet persoonlijk op elk berichtje in kon gaan, maar wel fijn om je reactie te lezen!
Je had het in je vorige bericht over het creeeren van een eigen familie.. Ik heb zelf ook wel eens de gedachte gehad: ''Kan ik nog geadopteerd worden??'' Onzin natuurlijk, omdat ik al lang volwassen ben.. Maar ik herken je gevoel daarin omdat het een situatie is die je overkomt en waar je vaak zelf niet veel meer aan kunt veranderen. Je familie kun je immers niet zelf uitkiezen.. Ik ben dan ook benieuwd wat jouw gedachte hierachter is..
maandag 19 oktober 2009 om 18:33
hee cici, ik heb waarschijnlijk vooral de 17e 's middags en 's avonds gechekct en de 18e 's middags en het daarna (te snel) opgegeven. ben blij dat ik nu weer even keek.
tuurlijk zijn we al volwassen maar er zijn toch ook veel volwassen meiden van onze leeftijd die nog minstens de komende 20 jaar met hun vader hopen te klussen en met hun moeder hopen te winkelen? Die vader of moeder hebben wij dan wel niet maar misschien zijn er wel mannen en vrouwen van rond een jaar of 50 die graag een dochter (erbij) hadden gehad. Als die er zijn dan wil ik ze vinden en proberen er iets moois van te maken. Ik ben niet geworden wie ik ben door bij alles te zeggen 'nou dat is balen zeg' en het daar vervolgens bij te laten. Ik heb te veel te geven en hoop dat ik ook nog iets heb verdiend en als 'het leven' vind dat ik er hard naar moet zoeken dan ga ik dat doen. Ik heb natuurlijk ook wel eens moeite om me kwetsbaar op te stellen en dat is vast een hindernis. Ik werk eraan voor zo ver dat gaat...
tuurlijk zijn we al volwassen maar er zijn toch ook veel volwassen meiden van onze leeftijd die nog minstens de komende 20 jaar met hun vader hopen te klussen en met hun moeder hopen te winkelen? Die vader of moeder hebben wij dan wel niet maar misschien zijn er wel mannen en vrouwen van rond een jaar of 50 die graag een dochter (erbij) hadden gehad. Als die er zijn dan wil ik ze vinden en proberen er iets moois van te maken. Ik ben niet geworden wie ik ben door bij alles te zeggen 'nou dat is balen zeg' en het daar vervolgens bij te laten. Ik heb te veel te geven en hoop dat ik ook nog iets heb verdiend en als 'het leven' vind dat ik er hard naar moet zoeken dan ga ik dat doen. Ik heb natuurlijk ook wel eens moeite om me kwetsbaar op te stellen en dat is vast een hindernis. Ik werk eraan voor zo ver dat gaat...
maandag 19 oktober 2009 om 18:37
Nou ik vind het in elk geval moedig van je dat je met deze insteek in het leven kunt staan. Ik ben erg benieuwd naar je vorderingen met je ''zoektocht''. Ik zou het leuk vinden als je me daar van op de hoogte houdt. Zelf heb ik nl weinig vertrouwen in dat zoiets kan werken, maar zou het leuk vinden als het tegendeel bewezen wordt
maandag 19 oktober 2009 om 20:40
@cici: dank je voor je compliment. Mijn leven is momenteel nog niet zoals ik graag zou willen. Ik doe wel een opleiding, maar wat meer sociale contacten & een relatie zou ik wel graag willen. Helaas zijn dat dingen die niet zomaar komen aanwaaien. Fijn dat het voor jou wel wat helpt.
Ik heb zelf geen huisdieren, eerst maar eens leren om mijzelf staande te houden, misschien dan huisdieren.
@moeki: knap dat je nu zo kunt denken, iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen geluk, dat ben ik absuloot met je eens, maar denk je niet als je een basis hebt waarop je kunt terug vallen, dat bepalalde dingen in het leven dan wat draagelijker zouden zijn?
@hmmm: dapper dat jij op die manier aan je eigen verlangen wilt tegemoet komen, heb je al enig idee hoe je dat wilt gaan aanpakken? Ik denk overigens wel dat het kan hoor, je moet alleen wel de juiste mensen/juiste klik hebben.
Ik heb zelf geen huisdieren, eerst maar eens leren om mijzelf staande te houden, misschien dan huisdieren.
@moeki: knap dat je nu zo kunt denken, iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen geluk, dat ben ik absuloot met je eens, maar denk je niet als je een basis hebt waarop je kunt terug vallen, dat bepalalde dingen in het leven dan wat draagelijker zouden zijn?
@hmmm: dapper dat jij op die manier aan je eigen verlangen wilt tegemoet komen, heb je al enig idee hoe je dat wilt gaan aanpakken? Ik denk overigens wel dat het kan hoor, je moet alleen wel de juiste mensen/juiste klik hebben.
maandag 19 oktober 2009 om 20:50
@ Newstylista.. even een tipje om meer nieuwe contacten op te doen: INTERNET! Ook vriendschappen zijn momenteel gewoon te verkrijgen online. Nou ja zo simpel is het nou ook weer niet, maar er zijn diverse fora waar je meiden uit je regio en zelfde leeftijd kunt leren kennen en wellicht eens wat mee af kunt spreken.. Ik heb hier zelf leuke ervaringen mee! En dat geldt natuurlijk ook voor online daten. Maar goed dat laatste wist je vast al.
Ik hoop dat je je leven weer een beetje op orde krijgt, dat geeft toch wat meer rust. Lukt het je in deze moeilijke tijd wel een beetje om je opleiding goed te kunnen volgen?
Ik hoop dat je je leven weer een beetje op orde krijgt, dat geeft toch wat meer rust. Lukt het je in deze moeilijke tijd wel een beetje om je opleiding goed te kunnen volgen?
maandag 19 oktober 2009 om 20:56
@cici: ik wel eens eerder geprobeerd om via internet nieuwe contacten op te doen, maar dat was toch niet zo'n succes, hetzelfde eigenlijk met online daten. Ik heb het gevoel als ik mij daar heel erg mee bezig ga houden, dat ik me daar nog rotter over ga voelen.
Gelukkig heb ik nu een weekje vakantie, geen idee hoe het straks gaat lopen met school, hopelijk kan ik het een beetje volhouden. Lukt het jouw een beetje om te werken? of volg je nog een studie?
Gelukkig heb ik nu een weekje vakantie, geen idee hoe het straks gaat lopen met school, hopelijk kan ik het een beetje volhouden. Lukt het jouw een beetje om te werken? of volg je nog een studie?
maandag 19 oktober 2009 om 21:59
hee meiden,
ik heb ook al via internet gezocht, er is een website die werkt als een datingsite maar die alleen is bedoeld om vriendschappen en familiebanden te zoeken, maar er staan toch vooral mensen op die een maatje zoeken of een opa en oma voor hun kinderen. dat wil ik natuurlijk ook op zijn tijd maar een leuk gezin heb ik zo nog niet gevonden. misschien werkt het voor iemand anders wel dus ik post hierna even de link, geen idee of dat mag of niet...
overigens als jullie het toch hebben over het opdoen van contacten, zouden jullie het dan misschien leuk vinden om eens echt te praten door elkaar te ontmoeten ergens centraal?
bedankt voor de bemoedigende woorden...
ik heb ook al via internet gezocht, er is een website die werkt als een datingsite maar die alleen is bedoeld om vriendschappen en familiebanden te zoeken, maar er staan toch vooral mensen op die een maatje zoeken of een opa en oma voor hun kinderen. dat wil ik natuurlijk ook op zijn tijd maar een leuk gezin heb ik zo nog niet gevonden. misschien werkt het voor iemand anders wel dus ik post hierna even de link, geen idee of dat mag of niet...
overigens als jullie het toch hebben over het opdoen van contacten, zouden jullie het dan misschien leuk vinden om eens echt te praten door elkaar te ontmoeten ergens centraal?
bedankt voor de bemoedigende woorden...
dinsdag 20 oktober 2009 om 12:02
@ Hmmm heb ook al heel veel gedacht als ik langs een bejaardenhuis liep, ik ga vragen of er niet een ouder vrouwtje of mannetje graag bezoek krijgt en leuke dingen wil doen...ik moet zeggen dat ik wel veel steun heb aan de moeder van een vriendin van mij en zij heeft mij ook opgevangen na mijn relatiebreuk. Maar je brengt wel op een idee met linkingfamilie.punt.nl
@ Newstylista..ik ben heel vaak boos dat ik die basis moet missen, dat als ik koffie wil drinken bij mijn ouders ik een kan koffie mee moet nemen naar hun graf...of al mijn vriendinnen die alles volgens het normale traject bewandelen en altijd een beroep kunnen doen op hun ouders met wat dan ook..
maar mijn leven loopt nu eenmaal anders..heeft vanaf mijn 12e altijd op zijn kop gestaan...heb altijd de zorg gehad voor mijn ouders tot mijn 26e...daarna kreeg ik een zwaar auto ongeluk, waar ik gelukkig goed vanaf ben gekomen en daarna verbrak mijn ex de relatie na 10 jaar...maar ik word er echt niet gelukkiger van als ik boos en verbitterd raak...er zijn ook nog zoveel mooie dingen...ik ben weer verliefd geworden en ook daarin heb ik niet de makkelijke weg bewandeld..werd verliefd op een weduwnaar met drie pubermeiden (kende hem overigens wel al 10 jaar), en tja dat heeft gewoon zo moeten zijn voel me voor het eerst sinds lange tijd weer eens echt gelukkig en we wonen nu samen en heb nu ook een beetje een gezinnetje..dus vind daar ook veel liefde terug...
Maar ik begrijp jullie gevoelens heel goed, het komt en het gaat bij mij..en nee het is niet altijd eerlijk verdeeld..maar ja je moet er het beste van maken..ik denk dat als je er over kunt praten het je voor een stuk ook oplucht en zeker als je ziet dat er meer mensen zijn die dit verdriet delen, want in mijn vriendenkring is dit niet het geval
@ Newstylista..ik ben heel vaak boos dat ik die basis moet missen, dat als ik koffie wil drinken bij mijn ouders ik een kan koffie mee moet nemen naar hun graf...of al mijn vriendinnen die alles volgens het normale traject bewandelen en altijd een beroep kunnen doen op hun ouders met wat dan ook..
maar mijn leven loopt nu eenmaal anders..heeft vanaf mijn 12e altijd op zijn kop gestaan...heb altijd de zorg gehad voor mijn ouders tot mijn 26e...daarna kreeg ik een zwaar auto ongeluk, waar ik gelukkig goed vanaf ben gekomen en daarna verbrak mijn ex de relatie na 10 jaar...maar ik word er echt niet gelukkiger van als ik boos en verbitterd raak...er zijn ook nog zoveel mooie dingen...ik ben weer verliefd geworden en ook daarin heb ik niet de makkelijke weg bewandeld..werd verliefd op een weduwnaar met drie pubermeiden (kende hem overigens wel al 10 jaar), en tja dat heeft gewoon zo moeten zijn voel me voor het eerst sinds lange tijd weer eens echt gelukkig en we wonen nu samen en heb nu ook een beetje een gezinnetje..dus vind daar ook veel liefde terug...
Maar ik begrijp jullie gevoelens heel goed, het komt en het gaat bij mij..en nee het is niet altijd eerlijk verdeeld..maar ja je moet er het beste van maken..ik denk dat als je er over kunt praten het je voor een stuk ook oplucht en zeker als je ziet dat er meer mensen zijn die dit verdriet delen, want in mijn vriendenkring is dit niet het geval
dinsdag 20 oktober 2009 om 13:27
Even off topic terug: Dank je setter! Het zijn mijn twee labjes, de kleine blonde is inmiddels alweer groot..ze is alweer 1 jaar..maar nog zo ondeugend, die van jou is anders ook een schatje!!
On topic..cici ik heb heel veel steun aan mijn doggies...lekker knuffelen en als je verdrietig bent die natte neus in je gezicht..heerlijk en je hoeft niks uit te leggen
On topic..cici ik heb heel veel steun aan mijn doggies...lekker knuffelen en als je verdrietig bent die natte neus in je gezicht..heerlijk en je hoeft niks uit te leggen
dinsdag 20 oktober 2009 om 14:12
@ Newstylista: Wel goed dat je het in elk geval hebt geprobeert en ik hoop echt voor je dat de therapie straks aanslaat voor jou. Want ik kan me heel goed voorstellen dat het zo allemaal wel een beetje somber is.. Ik werk, maar momenteel wel halve dagen.. Het lukt me nog niet zo om alles op te pakken maar dat komt ook grotendeels doordat ik erg veel verdriet nog heb om het overlijden van m,n vader. Mijn vader is gestorven na een lang ziektebed en die hele periode heeft me nogal gesloopt en ondanks dat ik me al die tijd sterk heb gehouden, komt dat er nu zo,n beetje allemaal uit..
@ Hmmm: om iets te af te spreken vind ik persoonlijk wel meteen heel confronterend (zoek eigenlijk naar een ander woord, maar kom er niet helemaal op), maar ik sta er wel voor open om bijvoorbeeld eens wat contact te houden en daarna verder te zien. Volgens mij als je me toevoegt als vriend hier kun je prive berichten versturen? Dan wil ik je mijn e-mailadres wel geven voor msn o.i.d.??? Laat maar even weten wat je daar van vindt.
@ Moeki: Ik ben blij voor dat er momenteel weer wat leuke dingen spelen in je leven! Dat zal je zeker helpen om met je verdere situatie om te gaan.. want als ik jouw verhaal zo lees dan heb ik echt heel veel respect voor dat je. Dat je je ondanks zo,n heftig verleden nog zo positief staande kunt houden!
En ook ik ervaar het als prettig om met lotgenootjes hierover te praten. En leuk dat je lieve hondjes hebt! Dieren werken altijd helend in welke situatie dan ook! Soms als ik verdrietig ben kruipt een van m,n poezen lekker tegen me aan, en dat maakt dan vaak wel weer veel goed!
@ Hmmm: om iets te af te spreken vind ik persoonlijk wel meteen heel confronterend (zoek eigenlijk naar een ander woord, maar kom er niet helemaal op), maar ik sta er wel voor open om bijvoorbeeld eens wat contact te houden en daarna verder te zien. Volgens mij als je me toevoegt als vriend hier kun je prive berichten versturen? Dan wil ik je mijn e-mailadres wel geven voor msn o.i.d.??? Laat maar even weten wat je daar van vindt.
@ Moeki: Ik ben blij voor dat er momenteel weer wat leuke dingen spelen in je leven! Dat zal je zeker helpen om met je verdere situatie om te gaan.. want als ik jouw verhaal zo lees dan heb ik echt heel veel respect voor dat je. Dat je je ondanks zo,n heftig verleden nog zo positief staande kunt houden!
En ook ik ervaar het als prettig om met lotgenootjes hierover te praten. En leuk dat je lieve hondjes hebt! Dieren werken altijd helend in welke situatie dan ook! Soms als ik verdrietig ben kruipt een van m,n poezen lekker tegen me aan, en dat maakt dan vaak wel weer veel goed!
dinsdag 20 oktober 2009 om 16:51
@cici: dat komt vast nog wel dat je weer hele dagen kunt werken. Nu eerst maar even rustig aandoen. Het is niet niks dat jij je vader bent verloren. Ik vind dat wel heel logisch dat je nu pas aan verwerken toekomt. Sterkte!
Ik hoop dat er voor mij ook een tijd komt dat ik gelukkig kan zijn, soms lijkt het zo uitzichtloos. Ik heb het gevoel dat ik één van de weinige ben die geen relatie heeft. Terwijl ik het idee heb (althans dat is mijn ervaring met forummers die iik een familie missen) wel een relatie hebben. Ik vraag me dan echt af, hoe het kan dat ik dat (nog) niet heb. Dat maakt mij erg verdrietig en bang dat het voor mij niet is weggelegd.
Ik hoop dat er voor mij ook een tijd komt dat ik gelukkig kan zijn, soms lijkt het zo uitzichtloos. Ik heb het gevoel dat ik één van de weinige ben die geen relatie heeft. Terwijl ik het idee heb (althans dat is mijn ervaring met forummers die iik een familie missen) wel een relatie hebben. Ik vraag me dan echt af, hoe het kan dat ik dat (nog) niet heb. Dat maakt mij erg verdrietig en bang dat het voor mij niet is weggelegd.
dinsdag 20 oktober 2009 om 17:52
Je bent in elk geval niet de enige die het zonder familie moet stellen, niet dat dat het beter maakt, maar ik vind het zelf ergens wel fijn om te weten dat ik niet de enige ben... En ik kan mij heel goed voorstellen dat je je zonder relatie soms nog meer eenzaam voelt.. Als ik er aan denk dat ik mijn vriend niet zou hebben, dan zou ik me radeloos voelen.. Maar dat maakt me ook kwetsbaar, tenminste zo ervaar ik dat zelf.. Ik weet zeker dat jij ook een relatie gaat krijgen en dat verdien je ook! Maar omdat je nu niet lekker in je vel zit, straal je dat waarschijnlijk ook uit.. en vaak zijn dat niet de momenten waarop je iemand tegen het lijf loopt. Daarnaast moet je je ook bedenken dat terwijl je nog zo bezig bent met het verwerken van zoveel dingen en het werken aan jezelf het wellicht ook wel fijn is om geen relatie te hebben.. Een relatie kost nl hoe dan ook altijd energie, terwijl je die momenteel waarschijnlijk al kwijt bent aan jezelf!
Ook voor jou geldt dat je me best mag e-mailen of msnen als je wilt. Geeft misschien een fijn idee om contact met een lotgenootje te hebben? Als je dat wilt moet je me hier op viva maar even toevoegen als vriend, volgens mij kun je dan priveberichten sturen? Dan kan ik je m,n e-mailadres sturen. Maar voel je nergens tot verplicht hoor...
Ook voor jou geldt dat je me best mag e-mailen of msnen als je wilt. Geeft misschien een fijn idee om contact met een lotgenootje te hebben? Als je dat wilt moet je me hier op viva maar even toevoegen als vriend, volgens mij kun je dan priveberichten sturen? Dan kan ik je m,n e-mailadres sturen. Maar voel je nergens tot verplicht hoor...
dinsdag 20 oktober 2009 om 18:15
Hee hee, ben ik weer. Even wat vragen beantwoorden.
Ik heb op andere forums/fora (?) wel een aantal keer een topic geopend en gevraagd om andere zoekenden maar altijd met heeeel weinig resultaat en omdat ik op dit forum nogal actief ben zou ik het echt extra genant vinden als ik er nou weer niks mee bereik, terwijl dat dan voor iedereen te zien zou zijn. Gek he maar zo voel ik dat...
Over relaties kan ik zeggen dat het merendeel van de relaties die ik heb gehad stuurloze afleiding was waar veel energie in ging zitten en weinig stabiliteit uit kwam... Het ging alles behalve vanzelf en een hele tijd wilde ik ook geen vaste relatie meer.
Ik ben nu blij met mijn vriend en het biedt veel troost maar ook deze verkering was erg hard werken, mede door zijn familie en achtergrond. Doordat hij ook heel wat heeft meegemaakt heeft hij wel extra begrip voor mij dat is erg fijn. (en ik ben ook heel blij met mijn huisdiertje, heb al tien jaar een kat, die is zowat familie geworden, het meest constante in mijn leven in ieder geval)
cici en newstylista; ik kan me voorstellen dat ik voor jullie gevoel wat hard van stapel loop met mijn voorstel om 'in het echt' af te spreken (ik ben dan ook al een tijdje bezig he met zoeken) maar ben natuurlijk ook heel blij met emailen of msnnen dus ik ga cici alvast even proberen als vriend toe te voegen.
ps moeki, jouw verhaal is ook nogal wat, ben blij voor je dat je eindelijk een beetje een gezinnetje hebt gevonden nu na al die mensen die wegvielen uit je leven....
Ik heb op andere forums/fora (?) wel een aantal keer een topic geopend en gevraagd om andere zoekenden maar altijd met heeeel weinig resultaat en omdat ik op dit forum nogal actief ben zou ik het echt extra genant vinden als ik er nou weer niks mee bereik, terwijl dat dan voor iedereen te zien zou zijn. Gek he maar zo voel ik dat...
Over relaties kan ik zeggen dat het merendeel van de relaties die ik heb gehad stuurloze afleiding was waar veel energie in ging zitten en weinig stabiliteit uit kwam... Het ging alles behalve vanzelf en een hele tijd wilde ik ook geen vaste relatie meer.
Ik ben nu blij met mijn vriend en het biedt veel troost maar ook deze verkering was erg hard werken, mede door zijn familie en achtergrond. Doordat hij ook heel wat heeft meegemaakt heeft hij wel extra begrip voor mij dat is erg fijn. (en ik ben ook heel blij met mijn huisdiertje, heb al tien jaar een kat, die is zowat familie geworden, het meest constante in mijn leven in ieder geval)
cici en newstylista; ik kan me voorstellen dat ik voor jullie gevoel wat hard van stapel loop met mijn voorstel om 'in het echt' af te spreken (ik ben dan ook al een tijdje bezig he met zoeken) maar ben natuurlijk ook heel blij met emailen of msnnen dus ik ga cici alvast even proberen als vriend toe te voegen.
ps moeki, jouw verhaal is ook nogal wat, ben blij voor je dat je eindelijk een beetje een gezinnetje hebt gevonden nu na al die mensen die wegvielen uit je leven....
