Psyche
alle pijlers
Geen Innerlijke monoloog
zaterdag 17 oktober 2020 om 11:31
Dag iedereen,
Een paar jaar geleden ontdekte ik dat mijn denken misschien anders is dan dat van de meeste mensen, ik heb namelijk geen innerlijke monoloog,ik heb geen stem in mijn hoofd die constant wat zegt, mijn hoofd is bijna altijd leeg. Bovendien kan ik ook niet visualiseren. Het is niet dat ik helemaal niet kan visualiseren. Als ik bijvoorbeeld aan een appel denk, dan moet ik echt mijn best doen om het beeld vast te houden na ongeveer 1 a 2 seconden is het beeld meestal weg en bovendien is het beeld ook vrij wazig dit heb ik met alles.
Zelfs als ik een innerlijke monoloog wil moet ik mijn best doen als ik stop met concentreren, dan verdwijnt de stem in mijn hoofd het blijft niet automatisch hangen het gaat gewoon niet van zelf. Ik heb ook moeite met onthouden vaak schrijf ik dingen op of praat ik hardop tegen mezelf om enigszins wat te onthouden.
Ik hoop met dit topic mensen te vinden met een soortgelijk probleem, en wil ik ook weten hoe sommige van jullie denken in het algemeen denken jullie allemaal met beelden en een monoloog?
Een paar jaar geleden ontdekte ik dat mijn denken misschien anders is dan dat van de meeste mensen, ik heb namelijk geen innerlijke monoloog,ik heb geen stem in mijn hoofd die constant wat zegt, mijn hoofd is bijna altijd leeg. Bovendien kan ik ook niet visualiseren. Het is niet dat ik helemaal niet kan visualiseren. Als ik bijvoorbeeld aan een appel denk, dan moet ik echt mijn best doen om het beeld vast te houden na ongeveer 1 a 2 seconden is het beeld meestal weg en bovendien is het beeld ook vrij wazig dit heb ik met alles.
Zelfs als ik een innerlijke monoloog wil moet ik mijn best doen als ik stop met concentreren, dan verdwijnt de stem in mijn hoofd het blijft niet automatisch hangen het gaat gewoon niet van zelf. Ik heb ook moeite met onthouden vaak schrijf ik dingen op of praat ik hardop tegen mezelf om enigszins wat te onthouden.
Ik hoop met dit topic mensen te vinden met een soortgelijk probleem, en wil ik ook weten hoe sommige van jullie denken in het algemeen denken jullie allemaal met beelden en een monoloog?
dinsdag 20 oktober 2020 om 21:21
Super interessant. En goed uitgelegd, that makes sense. Vind je dat jammer, heb je zelf het idee dat je iets mist?
Maar hoe zit dan dan met herinneringen? Als ik zeg: weet je nog die foto die ik je laatst liet zien van persoon X? Kun je dan die foto voor je halen? Of als ik tegen je zeg: weet je nog, mevrouw X die ons vroeger lesgaf op school, kun je haar dan voor je zien?
mcsteamy wijzigde dit bericht op 20-10-2020 21:22
23.27% gewijzigd
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
dinsdag 20 oktober 2020 om 21:24
Je bent te snel, ik heb mijn bericht nog aangepast met aanvullende vragen
En ja, ik zie nu dus een elleboog die probeert te kijken zonder ogen. En dan zie ik vanuit die elleboog een hele hoop zwart (en vervolgens een elleboog met een sad face, again, zonder ogen, dus naar beneden wijzende mondhoeken, omdat die niets kan zien). Bijzonder beeld wel, thanks!
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
dinsdag 20 oktober 2020 om 21:24
Ik zie niks voor me. Kan het gezicht niet voor de geest halen. Al weet ik wel beschrijvende kenmerken zoals: ze had blond haar, blauwe ogen. Maar dat is dus een beschrijving en geen plaatje.
dinsdag 20 oktober 2020 om 21:25
En die feiten, zoals haarkleur, etc., die komen dan in je op als een soort stem die dat zegt? Want ik kan me dat herinneren omdat ik haar voor me zie.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
dinsdag 20 oktober 2020 om 21:29
Ik vind dit heel interessant. Ik vraag me echt af hoe dat dan bij jou werkt. Als iemand mij bijvoorbeeld vraagt of ik zin heb in een appel, dan zie ik een mooie rode glanzende appel voor me en heb daar dan zin in. Als iemand het over een geluid heeft, zie ik het plaatje voor me van het voorwerp dat dat geluid maakt, een toeter of een piepende deur.
Als ik het tegen jou over een piepende deur heb, zie jij dus geen deur, maar stel je je dan wel het geluid voor, hoor je dat geluid dan wel in je hoofd?
dinsdag 20 oktober 2020 om 21:31
Nou ik heb zelf niet standaard interne monologen, zoals anderen in dit topic. Al kan ik soms wel tegen mezelf praten in mijn hoofd ja. Dan komt het inderdaad als een soort stem die het zegt.
Meestal denk ik in concepten en associaties. Ik spreek dus niet hele volzinnen uit in mijn hoofd. Dan weet ik dingen gewoon omdat ik het weet. Daar is geen tussenstap zoals beelddenken of woorddenken bij nodig. Heel lastig uit te leggen dit! Als jij zegt juf dan gaan mijn hersenen automatisch naar dat ene laatje in mijn brein met alle informatie over juf. Wanneer ik wil kan ik specifieke informatie “ophalen” uit dit laatje. Maar het is niet dat er als een soort titelscherm in mijn hoofd alle informatie achter elkaar wordt voorgelezen. Ik weet het gewoon en kan erbij wanneer ik wil. Dit klinkt vast vet vaag voor jou.
dinsdag 20 oktober 2020 om 21:35
Nee ik stel me geen geluiden voor haha. Het is niet dat ik alle onderwerpen associeer met geluiden, zoals jij dat misschien wel doet met beelden.duet schreef: ↑20-10-2020 21:29Ik vind dit heel interessant. Ik vraag me echt af hoe dat dan bij jou werkt. Als iemand mij bijvoorbeeld vraagt of ik zin heb in een appel, dan zie ik een mooie rode glanzende appel voor me en heb daar dan zin in. Als iemand het over een geluid heeft, zie ik het plaatje voor me van het voorwerp dat dat geluid maakt, een toeter of een piepende deur.
Als ik het tegen jou over een piepende deur heb, zie jij dus geen deur, maar stel je je dan wel het geluid voor, hoor je dat geluid dan wel in je hoofd?
Ik denk gewoon in onderwerpen en concepten. Ik had “een geluid” als voorbeeld genomen omdat dit niet letterlijk uit te leggen is in beelden. Hoe leg jij aan een dove uit wat geluid is? Hoe leg je aan een blinde uit wat beeld is?
dinsdag 20 oktober 2020 om 21:45
Heb je de MBTI test wel eens gedaan? Ik ben benieuwd wat daar uitkomt. Het klinkt als INFJ of ENFJ.Rachmaninoff schreef: ↑20-10-2020 20:51Het gaat natuurlijk niet alleen om het communiceren. Als ik maar mezelf kijk, (en dan niet vanuit autisme omdat ik dat label niet heb, heb wel ADD) maar op welke vlakken ik anders ben is dat bijvoorbeeld bij de verwerking van prikkels, ik ben vrij snel overprikkeld, bijvoorbeeld in een supermarkt. Al die felle kleuren, mensen die rondlopen, achtergrondmuziek, en er is gewoon van alles zo veel.
Geluiden van alle soorten machines vind ik niet te harden, bladblazers, kettingzagen, motoren, ik kan er echt woedend van worden van binnen.
En als ik dan woedend ben en boze gedachten krijg ga ik ook nog in mijn handen wrijven. Gelukkig kan ik als ik het per ongeluk eens in het openbaar zou doen nog zeggen, oh ik heb koude handen.
Ik hou niet van aanrakingen, behalve van mijn vriend, daar knuffel ik graag mee maar verder met niemand. Ik hoef geen arm om me heen of wat dan ook, heel dichtbij zitten hoeft ook niet wat mij betreft. En zo kan ik nog wel meer dingen opnoemen.
dinsdag 20 oktober 2020 om 21:48
Maar als het zo vaak voorkomt, dan is het toch geen afwijking meer, behalve tov "de standaard". Dan wordt het toch een etiket voor gedrag wat we niet als normaal beschouwen.
dinsdag 20 oktober 2020 om 21:57
Doggo schreef: ↑20-10-2020 21:31Nou ik heb zelf niet standaard interne monologen, zoals anderen in dit topic. Al kan ik soms wel tegen mezelf praten in mijn hoofd ja. Dan komt het inderdaad als een soort stem die het zegt.
Meestal denk ik in concepten en associaties. Ik spreek dus niet hele volzinnen uit in mijn hoofd. Dan weet ik dingen gewoon omdat ik het weet. Daar is geen tussenstap zoals beelddenken of woorddenken bij nodig. Heel lastig uit te leggen dit! Als jij zegt juf dan gaan mijn hersenen automatisch naar dat ene laatje in mijn brein met alle informatie over juf. Wanneer ik wil kan ik specifieke informatie “ophalen” uit dit laatje. Maar het is niet dat er als een soort titelscherm in mijn hoofd alle informatie achter elkaar wordt voorgelezen. Ik weet het gewoon en kan erbij wanneer ik wil. Dit klinkt vast vet vaag voor jou.
Nee, dit klinkt super logisch. Bijzonder wel. En een mooie vorm van intelligentie. Geen beelden of woorden nodig hebben, maar het direct weten. Mijn vermogen om te kunnen beelddenken heeft mij op school flink geholpen, omdat ik regelmatig het antwoord niet wist, maar wél wist waar het in m'n boek stond, dit voor me kon halen en zo alsnog het antwoord kon achterhalen
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
dinsdag 20 oktober 2020 om 21:58
Ik snap wat je probeert te zeggen, maar je maakt toch een denkfout. Autisme is niet slechts een etiket, het is daadwerkelijk een afwijking in de hersenen.
Kanker komt ook vaak voor, en zou volgens jouw denkwijze dan ook geen afwijking meer zijn, behalve tegenover “de standaard”. Dat maakt kanker niet slechts een etiket. Het is een ziekte waar de persoon daadwerkelijk ernstige last van ervaart. Net zoals dat autisme een afwijking is waar iemand ernstige last van ervaart op meerdere levensgebieden. Het maakt helemaal niet uit hoeveel mensen deze diagnose hebben, het neemt niet weg hoe vervelend het kan zijn voor de persoon die het heeft.
dinsdag 20 oktober 2020 om 21:59
Zo zit het bij mij ook. Er speelt ook altijd een liedje op de achtergrond. Een aantal gedachte sporen die ik niet kan beïnvloeden, en mijn bewuste gedachte, de innerlijke monoloog. Die móét iets denken, ik kan niet niks denken.
Ik snap dan ook vrij weinig van mindfullnes/meditatie praktijken. Stel je luistert naar een begeleide meditatie, en die persoon zegt iets als “maak je hoofd leeg”. Dan gebeurt er/is de monoloog “leeg leeg leeg” of “llllleeeeeeegggg” of “leeg hoofd lege maag boodschappen visite kaas oh kut leeeeeg hooooofdddd”.
dinsdag 20 oktober 2020 om 22:01
Maktub schreef: ↑20-10-2020 21:59Zo zit het bij mij ook. Er speelt ook altijd een liedje op de achtergrond. Een aantal gedachte sporen die ik niet kan beïnvloeden, en mijn bewuste gedachte, de innerlijke monoloog. Die móét iets denken, ik kan niet niks denken.
Ik snap dan ook vrij weinig van mindfullnes/meditatie praktijken. Stel je luistert naar een begeleide meditatie, en die persoon zegt iets als “maak je hoofd leeg”. Dan gebeurt er/is de monoloog “leeg leeg leeg” of “llllleeeeeeegggg” of “leeg hoofd lege maag boodschappen visite kaas oh kut leeeeeg hooooofdddd”.
Hahaha, herkenbaar. Ik zie dan zo'n pluk hooi voorbij rollen/waaien, zoals in films
Wat het voor mij wél weer heel lastig maakt is dat ik een eetstoornis heb en dat die stem net zo 'eigen' klinkt als mijn échte eigen innerlijke monoloog. Net zo logisch, net zo rationeel, net zo slim en dus net zo geloofwaardig, waardoor ik (nog) geen onderscheid weet te maken tussen mijn gezonde stem en mijn eetgestoorde stem.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
dinsdag 20 oktober 2020 om 22:06
Aaah had ik dat maar! Vet handig. Ik wist ook altijd waar iets in mijn boek stond. Ik wist precies op welke bladzijde, hoe de pagina’s er uit zagen (niet in beeld, maar als beschrijving). Ik wist ook precies in welke alinea het antwoord stond. Maar voor de geest halen wat het daadwerkelijke antwoord was, helaas nietmcsteamy schreef: ↑20-10-2020 21:57Nee, dit klinkt super logisch. Bijzonder wel. En een mooie vorm van intelligentie. Geen beelden of woorden nodig hebben, maar het direct weten. Mijn vermogen om te kunnen beelddenken heeft mij op school flink geholpen, omdat ik regelmatig het antwoord niet wist, maar wél wist waar het in m'n boek stond, dit voor me kon halen en zo alsnog het antwoord kon achterhalen
Ik ben in heel veel dingen slecht waar beelddenkers denk ik goed in zijn. Zo is mijn ruimtelijk inzicht betreurenswaardig. Ik kan niet goed kaartlezen. Ik kan geen gezichten onthouden (heb me wel eens twee keer voorgesteld aan dezelfde persoon, ik herinnerde me niet dat ik hem al kende). Ik kan niet goed uit mijn hoofd iets tekenen. En zo kan ik wel even doorgaan.
dinsdag 20 oktober 2020 om 22:07
Herkenbaar. Ik ben de laatste tijd ook vaker bezig met mindfullnes. Dan moet je je alleen concentreren op wat je op dat moment voelt en je gedachten losmaken. Het lukt mij heel slecht om echt niks te denken, er popt voortdurend weer iets op, allerlei geassocieerde gedachten. In plaats van me te ontspannen en mijn hoofd leeg maken, is het voor mij keihard werken om alle gedachten steeds weg te sturen. Soms lukt het wel en dan ervaar ik een enorme rust. Helaas is het meestal een kakafonie in mijn hoofd.Maktub schreef: ↑20-10-2020 21:59Zo zit het bij mij ook. Er speelt ook altijd een liedje op de achtergrond. Een aantal gedachte sporen die ik niet kan beïnvloeden, en mijn bewuste gedachte, de innerlijke monoloog. Die móét iets denken, ik kan niet niks denken.
Ik snap dan ook vrij weinig van mindfullnes/meditatie praktijken. Stel je luistert naar een begeleide meditatie, en die persoon zegt iets als “maak je hoofd leeg”. Dan gebeurt er/is de monoloog “leeg leeg leeg” of “llllleeeeeeegggg” of “leeg hoofd lege maag boodschappen visite kaas oh kut leeeeeg hooooofdddd”.
dinsdag 20 oktober 2020 om 22:08
Doggo schreef: ↑20-10-2020 22:06Aaah had ik dat maar! Vet handig. Ik wist ook altijd waar iets in mijn boek stond. Ik wist precies op welke bladzijde, hoe de pagina’s er uit zagen (niet in beeld, maar als beschrijving). Ik wist ook precies in welke alinea het antwoord stond. Maar voor de geest halen wat het daadwerkelijke antwoord was, helaas niet
Ik ben in heel veel dingen slecht waar beelddenkers denk ik goed in zijn. Zo is mijn ruimtelijk inzicht betreurenswaardig. Ik kan niet goed kaartlezen. Ik kan geen gezichten onthouden (heb me wel eens twee keer voorgesteld aan dezelfde persoon, ik herinnerde me niet dat ik hem al kende). Ik kan niet goed uit mijn hoofd iets tekenen. En zo kan ik wel even doorgaan.
Maar dan is er ook vast een keerzijde. Dingen waar jij heel goed in bent wat voor ons dan weer lastig is.
En schrale troost, maar ook genoeg beelddenkers hebben geen ruimtelijk inzicht, kunnen geen gezichten onthouden en kunnen niet tekenen
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
dinsdag 20 oktober 2020 om 22:09
duet schreef: ↑20-10-2020 22:07Herkenbaar. Ik ben de laatste tijd ook vaker bezig met mindfullnes. Dan moet je je alleen concentreren op wat je op dat moment voelt en je gedachten losmaken. Het lukt mij heel slecht om echt niks te denken, er popt voortdurend weer iets op, allerlei geassocieerde gedachten. In plaats van me te ontspannen en mijn hoofd leeg maken, is het voor mij keihard werken om alle gedachten steeds weg te sturen. Soms lukt het wel en dan ervaar ik een enorme rust. Helaas is het meestal een kakafonie in mijn hoofd.
Maar dat mag ook, toch? Als je je aandacht elke keer maar weer terugbrengt naar je ademhaling. Op een gegeven moment ben je dan steeds minder snel/vaak afgeleid. Als het goed is. Ik heb het opgegeven voordat ik dat punt heb bereikt.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
dinsdag 20 oktober 2020 om 22:11
dinsdag 20 oktober 2020 om 22:14
Gezichten herkennen is voor mij ook een ramp. Mensen die ik maar weinig tegenkom, herken ik alleen in een bepaalde context. We hadden ooit een buurvrouw die we eigenlijk nooit tegenkwamen. Die zou ik in de supermarkt zo voorbij lopen, terwijl ik haar wel zou herkenen als ze op haar oprit naast haar auto zou staan.
Een tijdje terug werd ik op het werk door iemand heel vrolijk gegroet die ik dus echt niet herkende. Toen ik vroeg wie ze was, bleek het een van mijn nieuwe directe collega's te zijn.
Ze werkte toen al een half jaar bij ons, maar omdat we veel verschillende locaties bezoeken voor ons werk, zag ik haar maar heel weinig. Ik herkende haar dus totaal niet. Ze vroeg lachend of ze een paarse hanekam moest aanschaffen, zodat het voor mij makkelijker werd. Door dit voorval schaamde ik me zo erg, dat ik haar nu juist wel blijf herkennen door de schaamte van toen.
Een tijdje terug werd ik op het werk door iemand heel vrolijk gegroet die ik dus echt niet herkende. Toen ik vroeg wie ze was, bleek het een van mijn nieuwe directe collega's te zijn.
Ze werkte toen al een half jaar bij ons, maar omdat we veel verschillende locaties bezoeken voor ons werk, zag ik haar maar heel weinig. Ik herkende haar dus totaal niet. Ze vroeg lachend of ze een paarse hanekam moest aanschaffen, zodat het voor mij makkelijker werd. Door dit voorval schaamde ik me zo erg, dat ik haar nu juist wel blijf herkennen door de schaamte van toen.
