Psyche
alle pijlers
Geen Innerlijke monoloog
zaterdag 17 oktober 2020 om 11:31
Dag iedereen,
Een paar jaar geleden ontdekte ik dat mijn denken misschien anders is dan dat van de meeste mensen, ik heb namelijk geen innerlijke monoloog,ik heb geen stem in mijn hoofd die constant wat zegt, mijn hoofd is bijna altijd leeg. Bovendien kan ik ook niet visualiseren. Het is niet dat ik helemaal niet kan visualiseren. Als ik bijvoorbeeld aan een appel denk, dan moet ik echt mijn best doen om het beeld vast te houden na ongeveer 1 a 2 seconden is het beeld meestal weg en bovendien is het beeld ook vrij wazig dit heb ik met alles.
Zelfs als ik een innerlijke monoloog wil moet ik mijn best doen als ik stop met concentreren, dan verdwijnt de stem in mijn hoofd het blijft niet automatisch hangen het gaat gewoon niet van zelf. Ik heb ook moeite met onthouden vaak schrijf ik dingen op of praat ik hardop tegen mezelf om enigszins wat te onthouden.
Ik hoop met dit topic mensen te vinden met een soortgelijk probleem, en wil ik ook weten hoe sommige van jullie denken in het algemeen denken jullie allemaal met beelden en een monoloog?
Een paar jaar geleden ontdekte ik dat mijn denken misschien anders is dan dat van de meeste mensen, ik heb namelijk geen innerlijke monoloog,ik heb geen stem in mijn hoofd die constant wat zegt, mijn hoofd is bijna altijd leeg. Bovendien kan ik ook niet visualiseren. Het is niet dat ik helemaal niet kan visualiseren. Als ik bijvoorbeeld aan een appel denk, dan moet ik echt mijn best doen om het beeld vast te houden na ongeveer 1 a 2 seconden is het beeld meestal weg en bovendien is het beeld ook vrij wazig dit heb ik met alles.
Zelfs als ik een innerlijke monoloog wil moet ik mijn best doen als ik stop met concentreren, dan verdwijnt de stem in mijn hoofd het blijft niet automatisch hangen het gaat gewoon niet van zelf. Ik heb ook moeite met onthouden vaak schrijf ik dingen op of praat ik hardop tegen mezelf om enigszins wat te onthouden.
Ik hoop met dit topic mensen te vinden met een soortgelijk probleem, en wil ik ook weten hoe sommige van jullie denken in het algemeen denken jullie allemaal met beelden en een monoloog?
dinsdag 20 oktober 2020 om 14:29
Ik ben niet autistisch maar als ik "het gras is..." lees denk ik alleen maar: groen.
"Het huis is...." leeg.
Simpel en duidelijk. Tenzij het natuurlijk de opdracht was om er een verhaal van te maken
Ik verkramp ook daarvan, alles gaat veel beter als je het gewoon kan laten gebeuren vanuit je intuitie/onderbewuste/whatever.
"Het huis is...." leeg.
Simpel en duidelijk. Tenzij het natuurlijk de opdracht was om er een verhaal van te maken
Ja zeker wel. Ik ben gestopt met onaardige gedachten denken over/tegen mezelf. Wat een onzin om dat te doen eigenlijk. Stel je voor dat je zo tegen je kind zou praten, of je vrienden. Was voor mij een goede motivatie om te stoppen met al die negatieve onzin tegen mezelf.Rachmaninoff schreef: ↑20-10-2020 00:50Ik wil eens echt proberen on aardige dingen tegen mezelf te zeggen ookal meen ik er geen klap van. Als ik een muziekstuk opnieuw en opnieuw en opnieuw speel kan ik het automatisch spelen, zoals je ook weet in welke lade de messen en vorken liggen. Dat moet toch ook kunnen werken met gedachten, zal het niet?
Ik verkramp ook daarvan, alles gaat veel beter als je het gewoon kan laten gebeuren vanuit je intuitie/onderbewuste/whatever.
dinsdag 20 oktober 2020 om 14:30
Ook ik heb een prima empatisch vermogen en heb 'toch' autisme.
Ik voldoe totaal niet aan het stereotype maar mijn leven wordt er wel enorm door beïnvloed. Ik kom op sociaal gebied helemaal niet anders over. Ik maak oogcontact, ben verbaal sterk, motorisch ook alles goed.
Ik was laatst bij een nieuwe fysiotherapeut en toen ik tijdens de intake zei dat ik autisme had, was hij verbaasd en concludeerde; O, dan heb je zeker een hele lichte vorm van autisme...
En dan ben ik op sociaal gebied sterk genoeg om niet meteen met mijn ogen te rollen
Ik voldoe totaal niet aan het stereotype maar mijn leven wordt er wel enorm door beïnvloed. Ik kom op sociaal gebied helemaal niet anders over. Ik maak oogcontact, ben verbaal sterk, motorisch ook alles goed.
Ik was laatst bij een nieuwe fysiotherapeut en toen ik tijdens de intake zei dat ik autisme had, was hij verbaasd en concludeerde; O, dan heb je zeker een hele lichte vorm van autisme...
En dan ben ik op sociaal gebied sterk genoeg om niet meteen met mijn ogen te rollen
dinsdag 20 oktober 2020 om 15:17
GreenLadyFern schreef: ↑20-10-2020 14:30Ook ik heb een prima empatisch vermogen en heb 'toch' autisme.
Ik voldoe totaal niet aan het stereotype maar mijn leven wordt er wel enorm door beïnvloed. Ik kom op sociaal gebied helemaal niet anders over. Ik maak oogcontact, ben verbaal sterk, motorisch ook alles goed.
Ik was laatst bij een nieuwe fysiotherapeut en toen ik tijdens de intake zei dat ik autisme had, was hij verbaasd en concludeerde; O, dan heb je zeker een hele lichte vorm van autisme...
En dan ben ik op sociaal gebied sterk genoeg om niet meteen met mijn ogen te rollen
Ik ben sociaal ook heel sterk, ben mondig, maak ook oogcontact, kom voor mezelf op. Dus dat zegt idd weinig denk ik.
dinsdag 20 oktober 2020 om 15:25
Ik heb geen vooroordelen wbt autisme, noem het meer een kennisgebrek, waarbij ik zelf hiaten ingevuld heb met wat ik er zo af en toe over lees.Rachmaninoff schreef: ↑20-10-2020 14:16Nou, niet dus want zoals we net probeerden uit te leggen is dat daar een enorm onderzoek aan vooraf gaat.
Als je er zelf niet zo'n last van hebt kom je zeer waarschijnlijk ook niet in zo'n onderzoek terecht. Ik had wel moeite met functioneren in deze maatschappij, dat is de reden dat ik daar terecht kwam.
Ik herken best emoties bij anderen trouwens en stroom er zelf regelmatig over van die van mezelf. Ik weet alleen niet altijd precies hoe ik hoor te reageren op die van een ander in de zin van moet ik nu een arm om diegene leggen, en dat soort zaken vind ik ook ongemakkelijk want ik verander in een houten klaas bij knuffels en omhelzingen van mensen die niet dichtbij me staan. Zelfs met mijn ouders knuffelde ik nooit. Maar goed, ik weet niet of ik dat label had gekregen en of het bij mij misschien ook meer sociale angst is aangezien ik het onderzoek heb afgekapt.
Wat betreft die emoties, dat herken ik, maar ik heb ooit een post in een topic opgeslagen wat voor mij een eye opener was. Misschien dat jij er ook iets mee kunt.
Het bericht was Doggo en zij/ hij zei dit:
"Hoi, heb niet je hele bericht gelezen want moet zo weg. Om in te gaan op het empathie gedeelte:
Autisten hebben geen gebrek aan empathie op de manier zoals de meeste mensen denken.
Ze hebben een gebrek aan cognitieve empathie. Dat betekent dat ze moeite hebben met het inbeelden hoe iemand denkt en wat zijn/haar intenties zijn. Ook het "tussen de regels lezen" is lastig.
Autisten hebben vaak meer dan genoeg "affective empathy". Dit is het vermogen om mee te voelen met een ander.
Autisten hebben ook meer dan genoeg "compassionate empathy". Dit is de behoefte om anderen te helpen. (Ook al weten ze vaak niet goed hoe).
Veel autisten hebben te veel affective en compassianote empathy, dit kan zo overweldigend zijn dat ze er op een "rare" manier mee omgaan, waardoor veel mensen denken dat autisten zich niet kunnen inleven.
Ik hoop dat dit je een beetje duidelijkheid geeft."
Ik kon me daar heel erg in vinden.
dinsdag 20 oktober 2020 om 15:34
Haha nee er werd verder niks over de opdracht verteld. Je krijgt gewoon een formulier met halve zinnen en die moet je aanvullen. In het normale sociale verkeer valt me wel op dat niet-autisten regelmatig uitgebreid iets vertellen. Ikzelf als autist heb de neiging om iets kort en krachtig te zeggen. Vaak kijken mensen me dan aan van: “.... ga je nog door met vertellen of was dit het ..?”Avage schreef: ↑20-10-2020 14:29Ik ben niet autistisch maar als ik "het gras is..." lees denk ik alleen maar: groen.
"Het huis is...." leeg.
Simpel en duidelijk. Tenzij het natuurlijk de opdracht was om er een verhaal van te maken
Ja zeker wel. Ik ben gestopt met onaardige gedachten denken over/tegen mezelf. Wat een onzin om dat te doen eigenlijk. Stel je voor dat je zo tegen je kind zou praten, of je vrienden. Was voor mij een goede motivatie om te stoppen met al die negatieve onzin tegen mezelf.
Ik verkramp ook daarvan, alles gaat veel beter als je het gewoon kan laten gebeuren vanuit je intuitie/onderbewuste/whatever.
Dus ik denk dat de opdracht daar iets mee te maken heeft. Sommige mensen vullen blijkbaar hele lange zinnen in. (Snap ik ook niet hoor haha). Sommige zinnen waren emotioneel wel wat prikkelender. Bijvoorbeeld: “mijn moeder vind ik.....”
dinsdag 20 oktober 2020 om 15:40
Hee dat was ikspell68 schreef: ↑20-10-2020 15:25Ik heb geen vooroordelen wbt autisme, noem het meer een kennisgebrek, waarbij ik zelf hiaten ingevuld heb met wat ik er zo af en toe over lees.
Wat betreft die emoties, dat herken ik, maar ik heb ooit een post in een topic opgeslagen wat voor mij een eye opener was. Misschien dat jij er ook iets mee kunt.
Het bericht was Doggo en zij/ hij zei dit:
"Hoi, heb niet je hele bericht gelezen want moet zo weg. Om in te gaan op het empathie gedeelte:
Autisten hebben geen gebrek aan empathie op de manier zoals de meeste mensen denken.
Ze hebben een gebrek aan cognitieve empathie. Dat betekent dat ze moeite hebben met het inbeelden hoe iemand denkt en wat zijn/haar intenties zijn. Ook het "tussen de regels lezen" is lastig.
Autisten hebben vaak meer dan genoeg "affective empathy". Dit is het vermogen om mee te voelen met een ander.
Autisten hebben ook meer dan genoeg "compassionate empathy". Dit is de behoefte om anderen te helpen. (Ook al weten ze vaak niet goed hoe).
Veel autisten hebben te veel affective en compassianote empathy, dit kan zo overweldigend zijn dat ze er op een "rare" manier mee omgaan, waardoor veel mensen denken dat autisten zich niet kunnen inleven.
Ik hoop dat dit je een beetje duidelijkheid geeft."
Ik kon me daar heel erg in vinden.
stukje tekst had ik van een artikel gejat trouwens, maar ik vond hem treffend, in ieder geval hoe ik het zelf ervaar. Ik vind wel vaak dat er bij autisme te veel ingegaan wordt op de beperkingen op het sociale vlak. Autisme is zoveel meer dan dat.
dinsdag 20 oktober 2020 om 15:46
Waarom schrijf je dit?spell68 schreef: ↑20-10-2020 13:15Oeps! Ik vul die zinnen ook met 1 woord aan....
Ik fantaseer wel af en toe, maar dat is ook niet gedetailleerd, maar verder heb ik weinig fantasie. Ik zou niet eens weten hoe ik mezelf zou moeten tekenen. Ik ben totaal niet creatief of kunstzinnig, maar ik ben ontzettend goed met data en getallen.
Ik bind over activiteiten en niet over emoties.
Ik ben nou ineens nieuwsgierig of ik ook met autisme gediagnosticeerd zou worden.
Maar wellicht moet ik het label "autisme" anders interpreteren en zijn het ouders die hun kinderen dan maar te pas en te onpas dat label geven, zonder dat dat officieel gedaan is, om raar gedrag van hun kind te kunnen rechtvaardigen.
Bedoel je dat autisme een flutlabel is die zomaar gegeven wordt? Of bedoel je dat ouders verzinnen dat hun kind dat heeft?
Zelf denk ik eigenlijk niet dat dit veel gebeurd. De meeste ouders hebben heel goed door dat er iets met hun kind is dat “anders” is. Ik geloof niet dat mensen hun kind autistisch noemen, omdat zij niet kunnen opvoeden. Misschien zijn er een paar rotte appels, maar bij het overgrote deel kan je uitgaan van goede intenties. Het kan best kwetsend zijn als jij er van uit gaat dat ze het label verzonnen hebben.
dinsdag 20 oktober 2020 om 16:00
Ik vraag me af hoe je dit kunt weten van jezelf.Ze hebben een gebrek aan cognitieve empathie. Dat betekent dat ze moeite hebben met het inbeelden hoe iemand denkt en wat zijn/haar intenties zijn. Ook het "tussen de regels lezen" is lastig.
Ik kan me wel inbeelden hoe iemand denkt alleen ik heb geen idee of daar iets van klopt.
Inschatten wat de intenties van iemand zijn daar heb ik soms wel moeite mee.
Tussen de regels lezen kan ik volgens mij wel aardig. Maargoed, ik ben wel therapie-moe, ik heb geen zin meer in onderzoeken en ik denk niet dat er nog iets aan mij te veranderen is waardoor ik beter in deze maatschappij pas. Ik vind het wel prima zo, ik ben ik en het is zoals het is. Hier moet iedereen het maar mee doen (niet letterlijk natuurlijk).
dinsdag 20 oktober 2020 om 16:35
Uiteraard is het een generalisatie en betekent het niet dat iedereen met autisme het zo ervaart.Rachmaninoff schreef: ↑20-10-2020 16:00Ik vraag me af hoe je dit kunt weten van jezelf.
Ik kan me wel inbeelden hoe iemand denkt alleen ik heb geen idee of daar iets van klopt.
Inschatten wat de intenties van iemand zijn daar heb ik soms wel moeite mee.
Tussen de regels lezen kan ik volgens mij wel aardig. Maargoed, ik ben wel therapie-moe, ik heb geen zin meer in onderzoeken en ik denk niet dat er nog iets aan mij te veranderen is waardoor ik beter in deze maatschappij pas. Ik vind het wel prima zo, ik ben ik en het is zoals het is. Hier moet iedereen het maar mee doen (niet letterlijk natuurlijk).
Ik weet dat ik er af en toe moeite mee heb door feedback van anderen. Soms (vooral vroeger) kwam ik in vervelende situaties terecht. Als iemand mij wat vertelde nam ik het voor waarheid aan (niet goed tussen de regels kunnen lezen). Soms zeggen mensen iets maar bedoelen ze wat anders. Nou hierin ben ik dus vrij laat van begrip.
Als je vaak miscommunicaties hebt of in vervelende situaties terecht komt doordat je iemands intenties niet goed hebt ingeschat, weet je dus dat je moeite hebt op dat gebied. Als mensen je vaak zeggen dat je ze verkeerd begrijpt, is dat ook wel een goede graadmeter.
Desondanks ervaar ik geen enkele moeite met meevoelen met een ander en ik wil mensen graag helpen. Als mensen autisme beschrijven als iemand zonder empathie vind ik dat nogal storend. Ik vind mezelf namelijk juist heel erg empathisch. Ik uit mezelf wel vaak verkeerd. Ik zou willen dat mensen het verschil begrepen.
dinsdag 20 oktober 2020 om 16:53
Ja begrijp ik dat dat storend is. Ik heb idd wel wat vaker dan gemiddeld dingen verkeerd opgevat, en de uitspraak 'jij ziet het zo zwart-wit' vliegt me ook wel eens om de oren.
Ik heb vast ook niet voor niets angst gekregen op dat gebied, bang voor wat mensen denken, bang dat mensen mij raar vinden, bang dat ik iets raars zeg. Het wat trager can begrip herken ik ook wel, regelmatig denk ik later, ohhh dat bedoelden ze helemaal niet, ze bedoelden wat anders. Ik had het vroeger ook vaker dan nu. Mensen die echt woedend waren om iets wat ik had gezegd terwijl ik dat totaal niet bedoelde zoals zij het hadden opgevat maar dan had ik me weer heel ongelukkig uitgedrukt.
Ach ja, ik hoef het voor mezelf niet meer te weten, ik heb mensen om me heen die me nemen zoals ik ben en daarnaast zijn er ook wel dingen waar ik weer beter in ben. Ooit wilde ik zaken weten voor mijn eigen gemoedsrust maar nu op dit moment heb ik daar niet meer zoveel behoefte aan.
Ik heb vast ook niet voor niets angst gekregen op dat gebied, bang voor wat mensen denken, bang dat mensen mij raar vinden, bang dat ik iets raars zeg. Het wat trager can begrip herken ik ook wel, regelmatig denk ik later, ohhh dat bedoelden ze helemaal niet, ze bedoelden wat anders. Ik had het vroeger ook vaker dan nu. Mensen die echt woedend waren om iets wat ik had gezegd terwijl ik dat totaal niet bedoelde zoals zij het hadden opgevat maar dan had ik me weer heel ongelukkig uitgedrukt.
Ach ja, ik hoef het voor mezelf niet meer te weten, ik heb mensen om me heen die me nemen zoals ik ben en daarnaast zijn er ook wel dingen waar ik weer beter in ben. Ooit wilde ik zaken weten voor mijn eigen gemoedsrust maar nu op dit moment heb ik daar niet meer zoveel behoefte aan.
dinsdag 20 oktober 2020 om 19:05
Haha ja dat zwart-wit hoor ik ook veel te vaak. En ook dat mensen boos op me worden terwijl ik me van geen kwaad bewust was.Rachmaninoff schreef: ↑20-10-2020 16:53Ja begrijp ik dat dat storend is. Ik heb idd wel wat vaker dan gemiddeld dingen verkeerd opgevat, en de uitspraak 'jij ziet het zo zwart-wit' vliegt me ook wel eens om de oren.
Ik heb vast ook niet voor niets angst gekregen op dat gebied, bang voor wat mensen denken, bang dat mensen mij raar vinden, bang dat ik iets raars zeg. Het wat trager can begrip herken ik ook wel, regelmatig denk ik later, ohhh dat bedoelden ze helemaal niet, ze bedoelden wat anders. Ik had het vroeger ook vaker dan nu. Mensen die echt woedend waren om iets wat ik had gezegd terwijl ik dat totaal niet bedoelde zoals zij het hadden opgevat maar dan had ik me weer heel ongelukkig uitgedrukt.
Ach ja, ik hoef het voor mezelf niet meer te weten, ik heb mensen om me heen die me nemen zoals ik ben en daarnaast zijn er ook wel dingen waar ik weer beter in ben. Ooit wilde ik zaken weten voor mijn eigen gemoedsrust maar nu op dit moment heb ik daar niet meer zoveel behoefte aan.
Als jij je goed voelt zonder label is dat helemaal prima. Bij mij hielp de diagnose om mezelf beter te begrijpen, en vooral om recht te krijgen op hulp.
Het is goed om jezelf te accepteren zoals je bent. Met of zonder diagnose. Iedereen heeft valkuilen maar ook dingen waar die beter in is.
dinsdag 20 oktober 2020 om 19:20
Ik had je helemaal niet herkend, maar volgens mij had je destijds geen avatar.
dinsdag 20 oktober 2020 om 19:39
Ik bedoel het laatste. En dat is eigenlijk wat ik zijn algemeenheid ervaar. Als je bijvoorbeeld alles op volgorde zet of kleur bij kleur zet dat er voor de grap wordt gezegd: "hoe is het autist". Dat geldt ook als je bij bepaalde dingen geen emoties toont. Dat geeft een invulling voor mensen om wanneer hun kinderen "anders" zijn, maar voldoen aan die vooroordelen ze geneigd zijn dan zelf dat label er aan te geven. Dat doet voor mijn gevoel af aan de mensen die echt met autisme kampen.Doggo schreef: ↑20-10-2020 15:46Waarom schrijf je dit?
Bedoel je dat autisme een flutlabel is die zomaar gegeven wordt? Of bedoel je dat ouders verzinnen dat hun kind dat heeft?
Zelf denk ik eigenlijk niet dat dit veel gebeurd. De meeste ouders hebben heel goed door dat er iets met hun kind is dat “anders” is. Ik geloof niet dat mensen hun kind autistisch noemen, omdat zij niet kunnen opvoeden. Misschien zijn er een paar rotte appels, maar bij het overgrote deel kan je uitgaan van goede intenties. Het kan best kwetsend zijn als jij er van uit gaat dat ze het label verzonnen hebben.
En het gaat niet zozeer om opvoeden; Ik heb al eerder een vriendin van me genoemd. Zij is altijd anders geweest. Het is een introvert die een rijke innerlijke belevingswereld heeft, waarbij ze moeite heeft om contact te maken met de fysieke wereld. Ze is altijd gepusht om met vriendinnetjes te spelen, want dat was normaal. Destijds was de term autisme niet bekend trouwens. Haar moeder zag dat als falen.
Als je echter vanuit MBTI kijkt, is het gedrag perfect logisch te verklaren. Ik heb dezelfde functies als zij, maar in een andere volgorde. Waar zij mensen echt niet ziet en dan "hé autist" toegeworpen krijgt, krijg ik dat als ik geen emoties heb bij iets waar dat standaard wel zou moeten, want ik ben juist heel erg in contact met de fysieke wereld.
Maar als wij samen trainen, zie je wat idiosyncrasieën, maar verder weinig. Mijn logisch brein dwingt haar om haar logisch brein te gebruiken en dan krijgt ze niet de gelegenheid om zichzelf in haar emotionele wereld terugtrekken en eigenlijk verdwijnt het gevoel van stress dan ook meteen. Wanneer ik eens last heb van emoties kan zij die perfect kanaliseren.
Voor mij was dat eigenlijk het leerpunt dat mijn gedrag niet vreemd is, het is gewoon minder voorkomend.
dinsdag 20 oktober 2020 om 19:50
Maar wat zegt dat dan? Dat zegt namelijk ook dat zij jou niet begrijpen. Ik begrijp bijvoorbeeld echt niets van mijn moeder, maar zij ook niet van mij.Doggo schreef: ↑20-10-2020 16:35Uiteraard is het een generalisatie en betekent het niet dat iedereen met autisme het zo ervaart.
Ik weet dat ik er af en toe moeite mee heb door feedback van anderen. Soms (vooral vroeger) kwam ik in vervelende situaties terecht. Als iemand mij wat vertelde nam ik het voor waarheid aan (niet goed tussen de regels kunnen lezen). Soms zeggen mensen iets maar bedoelen ze wat anders. Nou hierin ben ik dus vrij laat van begrip.
Als je vaak miscommunicaties hebt of in vervelende situaties terecht komt doordat je iemands intenties niet goed hebt ingeschat, weet je dus dat je moeite hebt op dat gebied. Als mensen je vaak zeggen dat je ze verkeerd begrijpt, is dat ook wel een goede graadmeter.
Desondanks ervaar ik geen enkele moeite met meevoelen met een ander en ik wil mensen graag helpen. Als mensen autisme beschrijven als iemand zonder empathie vind ik dat nogal storend. Ik vind mezelf namelijk juist heel erg empathisch. Ik uit mezelf wel vaak verkeerd. Ik zou willen dat mensen het verschil begrepen.
Bij mij gaat het altijd fout bij primaire en secundaire introverte voelers. Dat klikt meteen niet. Zelfs zonder woorden. Ik begrijp niet dat mensen een hekel kunnen hebben aan iemand op basis van een intern moreel kompas. Zij begrijpen niet dat ik mensen alleen kan beoordelen op hun acties.
Dat zegt verder helemaal niet of ik autistisch ben (of zij).
dinsdag 20 oktober 2020 om 20:05
Oké dank voor je uitleg.spell68 schreef: ↑20-10-2020 19:39Ik bedoel het laatste. En dat is eigenlijk wat ik zijn algemeenheid ervaar. Als je bijvoorbeeld alles op volgorde zet of kleur bij kleur zet dat er voor de grap wordt gezegd: "hoe is het autist". Dat geldt ook als je bij bepaalde dingen geen emoties toont. Dat geeft een invulling voor mensen om wanneer hun kinderen "anders" zijn, maar voldoen aan die vooroordelen ze geneigd zijn dan zelf dat label er aan te geven. Dat doet voor mijn gevoel af aan de mensen die echt met autisme kampen.
En het gaat niet zozeer om opvoeden; Ik heb al eerder een vriendin van me genoemd. Zij is altijd anders geweest. Het is een introvert die een rijke innerlijke belevingswereld heeft, waarbij ze moeite heeft om contact te maken met de fysieke wereld. Ze is altijd gepusht om met vriendinnetjes te spelen, want dat was normaal. Destijds was de term autisme niet bekend trouwens. Haar moeder zag dat als falen.
Als je echter vanuit MBTI kijkt, is het gedrag perfect logisch te verklaren. Ik heb dezelfde functies als zij, maar in een andere volgorde. Waar zij mensen echt niet ziet en dan "hé autist" toegeworpen krijgt, krijg ik dat als ik geen emoties heb bij iets waar dat standaard wel zou moeten, want ik ben juist heel erg in contact met de fysieke wereld.
Maar als wij samen trainen, zie je wat idiosyncrasieën, maar verder weinig. Mijn logisch brein dwingt haar om haar logisch brein te gebruiken en dan krijgt ze niet de gelegenheid om zichzelf in haar emotionele wereld terugtrekken en eigenlijk verdwijnt het gevoel van stress dan ook meteen. Wanneer ik eens last heb van emoties kan zij die perfect kanaliseren.
Voor mij was dat eigenlijk het leerpunt dat mijn gedrag niet vreemd is, het is gewoon minder voorkomend.
Er zit wel een verschil tussen autisme-grappen en daadwerkelijk menen dat je kind autisme heeft. Ik denk niet dat veel ouders dat laatste verzinnen. Autisme-grappen hoor ik dan wel weer met regelmaat. Ik vind het zelf vervelend als ik een van mijn problemen beschrijf en de ander zegt: “ha, dat heb ik ook, iedereen heeft een beetje autisme!” Want nee niet iedereen heeft een beetje autisme. Soms zeggen mensen mij ook -goedbedoeld- dat ik me niet moet laten beperken door een etiketje. Zij snappen er niks van. Het voelt dan ook kwetsend, ze suggereren dat mijn autisme een keuze is. “Een etiketje” alsof het niet echt bestaat. Al kan ik om sommige grappen wel lachen en probeer ik er niet te zwaar aan te tillen.
Als mensen gekscherend zeggen dat ze ook wel autisme hebben, denk ik alleen maar: stap eens in mijn schoenen, dan vergaat het lachen wel.
Trouwens wel weer opvallend dat dit topic opeens over autisme gaat. Ik ben deze keer niet degene die begonnen is
dinsdag 20 oktober 2020 om 20:10
Haha zij begrijpen mij inderdaad ook niet. Het is altijd een wisselwerking. Maar het is nou eenmaal zo dat er van de autist verwacht wordt dat die zich aanpast aan de normale sociaal geldende normen, en niet andersom. Dus als er een miscommunicatie is, zal de schuld altijd bij mij liggen. Zelfs als dat niet helemaal eerlijk is.spell68 schreef: ↑20-10-2020 19:50Maar wat zegt dat dan? Dat zegt namelijk ook dat zij jou niet begrijpen. Ik begrijp bijvoorbeeld echt niets van mijn moeder, maar zij ook niet van mij.
Bij mij gaat het altijd fout bij primaire en secundaire introverte voelers. Dat klikt meteen niet. Zelfs zonder woorden. Ik begrijp niet dat mensen een hekel kunnen hebben aan iemand op basis van een intern moreel kompas. Zij begrijpen niet dat ik mensen alleen kan beoordelen op hun acties.
Dat zegt verder helemaal niet of ik autistisch ben (of zij).
Ik weet niet wat je bedoelt met primaire en secundaire introverte voelers.
Jouw laatste zin is natuurlijk logisch. Er zijn heel veel factoren die meespelen in of iemand wel/niet autistisch is. Dat is niet op te maken uit een paar voorgevallen miscommunicaties.
dinsdag 20 oktober 2020 om 20:25
Ik zeg ook niet dat iedere ouder dat doet, maar de regelmaat, waarmee het etiket gebruikt wordt, doet mij dat vermoeden. Ik kan me niet voorstellen dat er zoveel kinderen objectief vastgesteld autisme hebben.Doggo schreef: ↑20-10-2020 20:05Oké dank voor je uitleg.
Er zit wel een verschil tussen autisme-grappen en daadwerkelijk menen dat je kind autisme heeft. Ik denk niet dat veel ouders dat laatste verzinnen. Autisme-grappen hoor ik dan wel weer met regelmaat. Ik vind het zelf vervelend als ik een van mijn problemen beschrijf en de ander zegt: “ha, dat heb ik ook, iedereen heeft een beetje autisme!” Want nee niet iedereen heeft een beetje autisme. Soms zeggen mensen mij ook -goedbedoeld- dat ik me niet moet laten beperken door een etiketje. Zij snappen er niks van. Het voelt dan ook kwetsend, ze suggereren dat mijn autisme een keuze is. “Een etiketje” alsof het niet echt bestaat. Al kan ik om sommige grappen wel lachen en probeer ik er niet te zwaar aan te tillen.
Als mensen gekscherend zeggen dat ze ook wel autisme hebben, denk ik alleen maar: stap eens in mijn schoenen, dan vergaat het lachen wel.
Trouwens wel weer opvallend dat dit topic opeens over autisme gaat. Ik ben deze keer niet degene die begonnen is
Maar dat geeft dus aan dat "normale" mensen net zo goed opmerkingen kunnen maken die een ander als kwetsend ervaart, alleen dat valt binnen dat normaal. Overigens past dat dan wel in het beeld dat "normale" mensen wel meer cognitieve empathie hebben, maar een stuk minder van de affectieve en compassionate empathie.
Maar op zich kun je het mensen niet kwalijk nemen. Dat bedoel ik met begrijpen. Als je het niet hebt of hebt gehad dan is het mijns inziens onmogelijk om het begrijpen. Je kunt hoogstens hoe jij denkt dat het zou voelen projecteren op een ander.
Ik mag graag grappen maken over mijn eigen rariteiten. Ik houd van zelfspot, ik neem het ook allemaal niet te serieus. Ik heb wel geleerd dat wanneer mensen bepaalde conclusies trekken, ik heel goed kan uitleggen hoe ik werk, waar het vandaan komt en wat het betekent, dat voorkomt tegenwoordig veel misverstanden.
Zou dat komen, omdat die innerlijke monoloog vnl voorkomt bij mensen met autiseme of introvertie of een combinatie?
dinsdag 20 oktober 2020 om 20:33
Daar heb je gelijk in. Minderheden, op welk gebied dan ook, moeten altijd beter hun best doen en dat is niet altijd terecht, maar wel de werkelijkheid, daarom vind ik het zo belangrijk dat ik mezelf kan uitleggen juist om misverstanden te voorkomen. Daar heeft MBTI me zoveel bij geholpen (daar komt die term primaire en secundaire introverte voelers vandaan. Ik vergeet wel eens dat niet iedereen zich daar in heeft verdiept).Doggo schreef: ↑20-10-2020 20:10Haha zij begrijpen mij inderdaad ook niet. Het is altijd een wisselwerking. Maar het is nou eenmaal zo dat er van de autist verwacht wordt dat die zich aanpast aan de normale sociaal geldende normen, en niet andersom. Dus als er een miscommunicatie is, zal de schuld altijd bij mij liggen. Zelfs als dat niet helemaal eerlijk is.
Ik weet niet wat je bedoelt met primaire en secundaire introverte voelers.
Jouw laatste zin is natuurlijk logisch. Er zijn heel veel factoren die meespelen in of iemand wel/niet autistisch is. Dat is niet op te maken uit een paar voorgevallen miscommunicaties.
Ik mag graag first dates kijken en dat zijn over het algemeen "normale" mensen (denk ik), maar ik snap heel veel van het vertoonde gedrag niet. Ik vind het heel raar dat iedereen het altijd over zichzelf heeft. Ik vind het ook raar dat iets vertellen wat je hebt meegemaakt als "je kwetsbaar opstellen" wordt gezien. Ook het gebrek aan het kunnen lezen van lichaamstaal valt me heel erg op.
Dat is blijkbaar gangbaar, maar in mijn belevingswereld is dat heel raar gedrag. Eigenlijk vind ik mijn sociale gedrag veel normaler, maar ja...
dinsdag 20 oktober 2020 om 20:48
Ik kan ook geen beelden zien, dat noemen ze afantasia.
Dacht altijd dat mensen het metaforisch bedoelde dat ze een appel of een strand kunnen zien in hun hoofd, maar blijkbaar kunnen sommigen dat echt.
Ik hoor wel een soort van stem als ik lees of denk, of ja .. hoor.. niet zoals ik een mens hoor praten. Het komt wel echt van binnenuit, ik kan het niet goed omschrijven.
Dacht altijd dat mensen het metaforisch bedoelde dat ze een appel of een strand kunnen zien in hun hoofd, maar blijkbaar kunnen sommigen dat echt.
Ik hoor wel een soort van stem als ik lees of denk, of ja .. hoor.. niet zoals ik een mens hoor praten. Het komt wel echt van binnenuit, ik kan het niet goed omschrijven.
dinsdag 20 oktober 2020 om 20:51
Het gaat natuurlijk niet alleen om het communiceren. Als ik maar mezelf kijk, (en dan niet vanuit autisme omdat ik dat label niet heb, heb wel ADD) maar op welke vlakken ik anders ben is dat bijvoorbeeld bij de verwerking van prikkels, ik ben vrij snel overprikkeld, bijvoorbeeld in een supermarkt. Al die felle kleuren, mensen die rondlopen, achtergrondmuziek, en er is gewoon van alles zo veel.
Geluiden van alle soorten machines vind ik niet te harden, bladblazers, kettingzagen, motoren, ik kan er echt woedend van worden van binnen.
En als ik dan woedend ben en boze gedachten krijg ga ik ook nog in mijn handen wrijven. Gelukkig kan ik als ik het per ongeluk eens in het openbaar zou doen nog zeggen, oh ik heb koude handen.
Ik hou niet van aanrakingen, behalve van mijn vriend, daar knuffel ik graag mee maar verder met niemand. Ik hoef geen arm om me heen of wat dan ook, heel dichtbij zitten hoeft ook niet wat mij betreft. En zo kan ik nog wel meer dingen opnoemen.
Geluiden van alle soorten machines vind ik niet te harden, bladblazers, kettingzagen, motoren, ik kan er echt woedend van worden van binnen.
En als ik dan woedend ben en boze gedachten krijg ga ik ook nog in mijn handen wrijven. Gelukkig kan ik als ik het per ongeluk eens in het openbaar zou doen nog zeggen, oh ik heb koude handen.
Ik hou niet van aanrakingen, behalve van mijn vriend, daar knuffel ik graag mee maar verder met niemand. Ik hoef geen arm om me heen of wat dan ook, heel dichtbij zitten hoeft ook niet wat mij betreft. En zo kan ik nog wel meer dingen opnoemen.
dinsdag 20 oktober 2020 om 21:06
Ook al kun je het je niet voorstellen, het is wel zo.
Zelden dat ouders dat soort labels zelf plakken, maar 'de buitenwereld' blijft die mythe hardnekkig in stand houden.
Onsterfelijk Verheven
dinsdag 20 oktober 2020 om 21:10
Slushpup schreef: ↑20-10-2020 20:48Ik kan ook geen beelden zien, dat noemen ze afantasia.
Dacht altijd dat mensen het metaforisch bedoelde dat ze een appel of een strand kunnen zien in hun hoofd, maar blijkbaar kunnen sommigen dat echt.
Ik hoor wel een soort van stem als ik lees of denk, of ja .. hoor.. niet zoals ik een mens hoor praten. Het komt wel echt van binnenuit, ik kan het niet goed omschrijven.
"Blijkbaar"
Ik kan me dus niet voorstellen dat er mensen zijn die dat NIET kunnen/doen. Wat zie jij dan voor je als je denkt aan een appel? Het woord 'appel'? En hoe ziet dat er dan uit? Zijn dat blokletters, Viva forum-letters, zijn ze zwart of in kleur? Of ligt dat aan het woord?
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
dinsdag 20 oktober 2020 om 21:15
Haha deze reactie vind ik grappig. “Zijn dat blokletters, viva forum-letters, zijn ze zwart of in kleur?” Dat is allemaal beelddenken hémcsteamy schreef: ↑20-10-2020 21:10"Blijkbaar"
dinsdag 20 oktober 2020 om 21:16
Dat is waar. Maar.. dan snap ik het dus echt niet. Wat zie je dan? Niets?
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
dinsdag 20 oktober 2020 om 21:19
Ik zie niks.
Maar het is hetzelfde als moeten uitleggen hoe een geluid er uit ziet, dat kan niet want een geluid is geen plaatje.
Woorddenkers horen “appel” in hun hoofd, niet letterlijk als een stem, maar beter kan ik het niet uitleggen.
