Geen kinderen willen, want...

18-09-2019 18:03 116 berichten
Alle reacties Link kopieren
Het is nogal een dingetje tegenwoordig, het wel of niet willen van kinderen. Vooral het niet willen van kinderen is soms nogal een dingetje voor anderen. Ik krijg regelmatig nog mooie oneliners te horen zoals:

'Ach, maar je krijgt er zoveel voor terug!' - Klassieker!
'Je hebt echt nog wel een leven als je een kind hebt, je past je wel aan.' - Ja, omdat je niet aanpassen eigenlijk gewoon niet kan.
'Kinderen zijn een verrijking van je leven, wat moet je zonder ze?!' - Nou het gaat best goed zonder.
'Wacht maar, over een paar jaar denk je er wel anders over.' - We spreken elkaar dan.
'Oh maar je bent nog maar 30 jaar, dan kun je nog van gedachte veranderen.' - Waarom zou ik?


Ik heb geen hekel aan kinderen, ik kijk met tranen in mn ogen naar bevallingsprogramma's en kan ook heel leuk met kinderen. Maar, gewoon niet voor mezelf. Dat heeft er mede mee te maken dat ik een pittige jeugd heb gehad en nu pas het gevoel heb ik dat ik echt leef zoals ik dat wil, en dat wil ik niet door een kind laten beinvloeden. Daarnaast gaat het nu eigenlijk nog steeds niet lekker, ik zou knetterdepressief worden als ik nu voor een kind moest zorgen. En dan heb ik het vooral over de slapeloze nachten en het altijd druk zijn met het kindje. PND nog even weg gelaten. Ook vind ik het een veel te drukke klotewereld om daar nu een kind in te zetten. Er zijn teveel mensen en kinderen zijn slecht voor het milieu. Daarnaast wil ik gewoon mijn vrijheid houden. Ik ben een impulsief type, en dat wil ik niet intomen, want dat is een deel van wie ik ben.

Maar waarom mogen we niet gewoon zeggen dat je geen kinderen wilt? De laatste tijd zijn mensen nogal hardnekkig, en is iedereen er van overtuigd dat ik nog wel van gedachte verander. Waarom? Waarom is het zo vanzelfsprekend?

Ik hoef hier geen discussie waarom ik wel kinderen moet beginnen. Ik ben eerder op zoek naar gelijkgestemden. Wie loopt tegen hetzelfde aan? Het is ook niet de intentie om een ikhaatkinderen topic te maken, want dat is niet het geval.
'Happiness is only real when shared'.
Lady*Voldemort schreef:
18-09-2019 19:41
Nou nou, wat een vergelijking zeg.

Waarom vind je dat 'nou nou'? Beide raakt het toch aan wat/hoe jij bent als persoon en dat je een minderheid bent ten opzichte van hoe de maatschappij is ingericht? Ik zal het niet direct 1 op 1 vergelijken met homoseksuelen, was maar een voorbeeld om aan te geven wat ik bedoel.
Alle reacties Link kopieren
Wat je zegt over dat aanpassen en dan toch gelukkig zijn zal waar zijn. Dat geldt voor kinderen, voor lastige huisdieren en voor een lelijk bankstel.
Je zoekt altijd je comfort in jouw omstandigheden.

Maar je kan ook besluiten om geen kinderen te nemen, en alleen rustige of geen huisdieren, om te gaan sparen voor de allermooiste bank.

Moet je helemaal zelf weten (zolang de mens nog niet uitgestorven is).
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
SallySpectra* schreef:
18-09-2019 19:52
Oh ja sorry vergeten, gewenste kinderloosheid is echt een díng ja. Waar iedereen mee bezig is en waar je zelfs, zo lees ik hier, om gediscrimineerd wordt.
Kan je leuk sarcastisch gaan doen maar je hebt kinderen lees ik dus hoe denk jij überhaupt te kunnen weten of het wel of niet waar is? Sterker nog, met die domme opmerkingen van je doe je net zo erg mee.
Voelt dat nou lekker? Beetje flauw gaan doen in een topic terwijl je er geen idee van kan hebben?
Alle reacties Link kopieren
Ik hoef ze ook niet.. Zeker niet om dat ik dagelijks met kinderen in aanraking kom in mijn werk waar ze de ouders de schaamrood op de kaken geven door keihard te gillen te janken ruzie te maken en dat dan meerdere keren per dag wat een verrijking...
elein schreef:
18-09-2019 19:57
Ik snap oprecht niet hoe dit een 'dingetje' kan zijn. Mijn supermarkt heeft tickets voor zandvoort in de spaar, en ik vind autoraces stom. Nog erger: een winactie over hondenvoer. Shit, heb ik weer, geen hond!

En in vrouwenbladen de hele tijd jurken. En ik draag helemaal geen jurken :facepalm:

Als ik me aan alle actie, reclame en andere uitingen die niet op mij van toepassing zijn zou ergeren zou ik echt geen leven hebben denk ik. Waarom zou dat met kinderen zo anders zijn?
Lees eens wat beter, ik geef alleen maar voorbeelden waar ik me soms aan stoor.

Als jou dagelijks/wekelijks gevraagd wordt waarom je geen hond hebt, want honden zijn zo leuk en geven je ware liefde, bezoeken je als je later oud bent en pas als je een hond hebt zal je echt volwassen zijn en een doel hebben in je leven. Hoe leuk zou je dat vinden?
Gewenste kinderloosheid is niet altijd een kwestie van 'oke ik wil geen kinderen en ik ga door met mijn leven en denk er verder nooit meer over na'.

Je kiest een pad dat in de minderheid is, en dat is (niet voor iedereen, maar voor sommigen wel), toch best een ding ja. Soms twijfel je, soms is het niet leuk, soms mis je wel dingen, soms begrijp je niet dat niet iedereen ''het licht'' ziet en snap je de mensheid niet, enz enz.

Maar duidelijk dat sommige ouders/moeders dat blijkbaar geen 'ding' vinden.
SallySpectra* schreef:
18-09-2019 19:29
Ik kijk toch altijd een beetje op van dit soort topics. Ik heb zelf kinderen, maar in mijn omgeving zijn zoveel mensen kinderloos: meerdere vriendinnen en kennissen, mijn siblings, veel collega’s. Het wordt in mijn omgeving (en die is echt niet zo bijzonder) als heel normaal gezien en niemand kijkt er echt van op.

In een ander topic schrijft een (ongewenst) kinderloze vrouw dat ze op verjaardagen altijd maar zwijgt omdat het alleen maar over kinderen gaat en mensen zonder kinderen niet serieus genomen worden, dat bij eerste kennismakingen veel mensen vragen hoeveel kinderen je hebt (dus niet eens of je überhaupt kinderen hebt) en dat mensen bij haar uit de buurt blijven als blijkt dat ze geen kinderen kan krijgen dus blijkbaar is kinderloos zijn voor veel mensen toch wel een dingetje.
elein schreef:
18-09-2019 19:57

Als ik me aan alle actie, reclame en andere uitingen die niet op mij van toepassing zijn zou ergeren zou ik echt geen leven hebben denk ik. Waarom zou dat met kinderen zo anders zijn?

Omdat kinderen krijgen en 'ouder zijn' nogal een wezenlijk (zo niet hét wezenlijkste, volgens sommige forumsters....) onderdeel is van het leven.
anoniem_356192 wijzigde dit bericht op 18-09-2019 20:10
0.12% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Hier ook kindvrij, begin 30 en ja ik krijg wel eens opmerkingen. Loop ik tegen hetzelfde aan? Neuh.
Het boeit me niet wat anderen er van vinden. Net zoals hun keuze om wel kinderen te krijgen me ook niet boeit.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
nerdopviva schreef:
18-09-2019 20:08
In een ander topic schrijft een (ongewenst) kinderloze vrouw dat ze op verjaardagen altijd maar zwijgt omdat het alleen maar over kinderen gaat en mensen zonder kinderen niet serieus genomen worden, dat bij eerste kennismakingen veel mensen vragen hoeveel kinderen je hebt (dus niet eens of je überhaupt kinderen hebt) en dat mensen bij haar uit de buurt blijven als blijkt dat ze geen kinderen kan krijgen dus blijkbaar is kinderloos zijn voor veel mensen toch wel een dingetje.
Wat triest. Niet alleen voor die vrouw, maar ook dat de mensen in haar omgeving zichzelf blijkbaar alleen kunnen definiëren door middel van kinderen. Armoede zou ik het eigenlijk willen noemen. Maar ja, wat weet ik er nou van, als kinderloze?
Daveotion schreef:
18-09-2019 20:11
Wat triest. Niet alleen voor die vrouw, maar ook dat de mensen in haar omgeving zichzelf blijkbaar alleen kunnen definiëren door middel van kinderen. Armoede zou ik het eigenlijk willen noemen. Maar ja, wat weet ik er nou van, als kinderloze?

Zelf herken ik die verjaardagen wel. Mannen en vrouwen apart en bij de vrouwen gaat het alleen maar over hun kinderen (bij de mannen over hun werk of sport, ook niet echt interessant). Na de laatste keer heb ik besloten er niet meer heen te gaan. Als zij niet het fatsoen kunnen opbrengen om mij ook maar een klein beetje te betrekken bij het gesprek, vind ik dat ik het fatsoen niet hoef te hebben om naar die verjaardagen te gaan.
nerdopviva schreef:
18-09-2019 20:16
Zelf herken ik die verjaardagen wel. Mannen en vrouwen apart en bij de vrouwen gaat het alleen maar over hun kinderen (bij de mannen over hun werk of sport, ook niet echt interessant). Na de laatste keer heb ik besloten er niet meer heen te gaan. Als zij niet het fatsoen kunnen opbrengen om mij ook maar een klein beetje te betrekken bij het gesprek, vind ik dat ik het fatsoen niet hoef te hebben om naar die verjaardagen te gaan.
Oké, dus kinderen, werk en sport zijn allemaal geen leuke gespreksonderwerpen? Waar wil jij het over hebben dan?
stellar schreef:
18-09-2019 19:58
Kan je leuk sarcastisch gaan doen maar je hebt kinderen lees ik dus hoe denk jij überhaupt te kunnen weten of het wel of niet waar is? Sterker nog, met die domme opmerkingen van je doe je net zo erg mee.
Voelt dat nou lekker? Beetje flauw gaan doen in een topic terwijl je er geen idee van kan hebben?
Neem even een kopje thee. Of een koude douche :bonk:
Ik heb ook een periode gehad, toen ik begin 30 was, waarin ik het gevoel had dat iedereen als doel had om mij te overtuigen van het moederschap. Gek werd ik ervan. Steeds van die vragen waar je dan een antwoord op geeft dat nooit goed is. Na een tijdje hield dat weer op. Nu ik 40+ ben hoor ik nooit mee wat.
SallySpectra* schreef:
18-09-2019 20:23
Neem even een kopje thee. Of een koude douche :bonk:
Waardevolle bijdrage joh maar bedankt voor je zorgen om mij, ik ben heel relaxed, ik heb geen kinderen namelijk.
SallySpectra* schreef:
18-09-2019 20:21
Oké, dus kinderen, werk en sport zijn allemaal geen leuke gespreksonderwerpen? Waar wil jij het over hebben dan?
Bedoel je nou dat je zelf geen andere onderwerpen kan bedenken om het over te hebben op een verjaardag? :-o
Alle reacties Link kopieren
nerdopviva schreef:
18-09-2019 20:16
Zelf herken ik die verjaardagen wel. Mannen en vrouwen apart en bij de vrouwen gaat het alleen maar over hun kinderen (bij de mannen over hun werk of sport, ook niet echt interessant). Na de laatste keer heb ik besloten er niet meer heen te gaan. Als zij niet het fatsoen kunnen opbrengen om mij ook maar een klein beetje te betrekken bij het gesprek, vind ik dat ik het fatsoen niet hoef te hebben om naar die verjaardagen te gaan.
Dat herken ik ook wel, laatst waren we ergens uitgenodigd en het ging alleen maar over kinderen aan tafel. Met name de vrouwen hebben over niks anders gepraat, met de mannen kon je soms nog een normaal gesprek voeren. Laatst was ik ergens kende de mensen amper, ik denk vraag 3 : hoe oud zijn die van jou? Vriendin kijkt me ook altijd meewarig aan en snapt niet dat ik er geen spijt van heb. Soms vind ik het wel irritant, zoals bij het etentje, want je zit maar een beetje te zitten en mee te lachen. Het is net alsof je niet normaal bent.
Alle reacties Link kopieren
Ik nader de 33 en herken het niet. Ik krijg zelden vragen over mijn al dan niet bestaande kinderwens. In mijn omgeving meerdere bewust kinderloze vrouwen.
Sinds kort heb ik na jaren alleen weer een relatie. Nog steeds geen kriebels of behoefte. Ook geen vragen.

Zoals het er nu naar uitziet blijf ik kinderloos.
SallySpectra* schreef:
18-09-2019 20:21
Oké, dus kinderen, werk en sport zijn allemaal geen leuke gespreksonderwerpen? Waar wil jij het over hebben dan?

Een keer een ander onderwerp dan kinderen zou wel leuk zijn, desnoods gaat het over het weer. En als je dat dan zelf opbrengt, gaat het binnen de kortste keren weer over de kinderen want dan komt er weer iemand binnen die daar een verhaal over heeft of één van de kinderen doet wat leuks/komt wat vragen/gaat huilen. Het leven van die vrouwen draait om de kinderen. Ik pas er gewoon ook niet zo goed bij, maar familie heb je nu eenmaal niet voor het uitkiezen ;-D
Alle reacties Link kopieren
Je hoeft je niet te verdedigen voor iets wat de zaak van een ander niet is. Het gros van de mensen beschouwt zichzelf als de maat der dingen en kan zich niet voorstellen dat er ook andere manieren zijn om het leven te beleven.

Ik vind persoonlijk dat de manier waarop mensen geproduceerd worden het meest onhandige en onsmakelijke proces ooit ontworpen en geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om daar aan mee te doen. Dat laat ik graag over aan diegenen die dat wel als de vervulling van hun leven ervaren. Ik zou als ik een kind zou hebben ook geen seconde meer kunnen stoppen met me zorgen maken over hoe ze het leven van alledag zonder kleerscheuren moeten doorstaan.

Verder geniet ik van de kinderen die ik om me heen heb en prijs ik mij tevens regelmatig gelukkig dat ik niet hun ouder ben.

En ja, er zijn altijd mensen die wat denken en die dan ook nog aannemen dat jij die gedachten boeiend vindt en er onmiddellijk wat mee zult menen te moeten. Die mensen vallen bij mij in de categorie Lekker Laten Lullen. Vriendelijk glimlachen en vervolgens je eigen gang gaan is de meest pijnloze weg in deze. Letterlijk, als ik de schier eindeloze hoeveelheid bevallingsverhalen die ik langs heb horen komen mag geloven.
TO, wat vind je van de reacties?
Alle reacties Link kopieren
stellar schreef:
18-09-2019 20:04
Lees eens wat beter, ik geef alleen maar voorbeelden waar ik me soms aan stoor.

Als jou dagelijks/wekelijks gevraagd wordt waarom je geen hond hebt, want honden zijn zo leuk en geven je ware liefde, bezoeken je als je later oud bent en pas als je een hond hebt zal je echt volwassen zijn en een doel hebben in je leven. Hoe leuk zou je dat vinden?
Ik geloof oprecht niet dat het me veel zou kunnen schelen.

Ik vraag me wel af in wat voor kringen jij je begeeft als je dagelijks gevraagd wordt waarom je geen kind hebt. Ik was 35 toen de oudste geboren werd, en het aantal keren dat me voor die tijd de (belangstellende, en dus prima oké) vraag gesteld is of ik ze wilde is op 1 hand te tellen.
Foechoer schreef:
18-09-2019 20:46
Verder geniet ik van de kinderen die ik om me heen heb en prijs ik mij tevens regelmatig gelukkig dat ik niet hun ouder ben.
Echt he! gisteren nog met een vriendin aan de telefoon gehangen en haar twee kleintjes die er maar doorheen zaten te jengelen.
Ze zei nog dat ze soms jaloers op mij kan zijn en ik was dol gelukkig toen we de telefoon ophingen en ik weer in mijn oase van rust kon neerdalen :heart:
Alle reacties Link kopieren
Even alles door gelezen.
Het is geen schreeuw om aandacht. Ik had gezocht naar topics maar ik kon ze zo snel niet vinden. En gezien de reacties maakt het nog redelijk wat los bij iedereen.
In het begin deed het me ook niks, dacht ik van pfff lekker laten gaan maar mensen lijken steeds wat hardnekkiger te worden. En dat is gewoon irritant, of ik het nou negeer of niet. Al zeg ik dat ik er niet over wil beginnen, lijken mensen me toch over te willen halen of er een mening over te hebben.
Ik reageer nu maar dat ik het niet waardeer en dat ik ook niet hun keuze van wel kinderen in twijfel neem? :P
'Happiness is only real when shared'.
elein schreef:
18-09-2019 20:51
Ik geloof oprecht niet dat het me veel zou kunnen schelen.

Ik vraag me wel af in wat voor kringen jij je begeeft als je dagelijks gevraagd wordt waarom je geen kind hebt. Ik was 35 toen de oudste geboren werd, en het aantal keren dat me voor die tijd de (belangstellende, en dus prima oké) vraag gesteld is of ik ze wilde is op 1 hand te tellen.
Dat is toch het hele punt? Je kan het je niet voorstellen omdat je het zelf niet ervaart.
Komt ook nog bij dat jij rond je 34e dus in verwachting was, precies de leeftijd waarop mensen het heel normaal vinden om je te vertellen dat het nou toch echt wel tijd gaat worden want tiktak je klokje tikt door hoor.
Ik werk met voornamelijk vrouwen, niet in een team dus ik moet me vaak voorstellen en bij het kletspraatje hoort blijkbaar de vraag “hoeveel kinderen heb jij” niet of ik ze heb maar hoeveel. De reacties die ik krijg gaan van een ok naar zware “verkettering”

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven