Psyche
alle pijlers
Geen kinderen willen, want...
woensdag 18 september 2019 om 18:03
Het is nogal een dingetje tegenwoordig, het wel of niet willen van kinderen. Vooral het niet willen van kinderen is soms nogal een dingetje voor anderen. Ik krijg regelmatig nog mooie oneliners te horen zoals:
'Ach, maar je krijgt er zoveel voor terug!' - Klassieker!
'Je hebt echt nog wel een leven als je een kind hebt, je past je wel aan.' - Ja, omdat je niet aanpassen eigenlijk gewoon niet kan.
'Kinderen zijn een verrijking van je leven, wat moet je zonder ze?!' - Nou het gaat best goed zonder.
'Wacht maar, over een paar jaar denk je er wel anders over.' - We spreken elkaar dan.
'Oh maar je bent nog maar 30 jaar, dan kun je nog van gedachte veranderen.' - Waarom zou ik?
Ik heb geen hekel aan kinderen, ik kijk met tranen in mn ogen naar bevallingsprogramma's en kan ook heel leuk met kinderen. Maar, gewoon niet voor mezelf. Dat heeft er mede mee te maken dat ik een pittige jeugd heb gehad en nu pas het gevoel heb ik dat ik echt leef zoals ik dat wil, en dat wil ik niet door een kind laten beinvloeden. Daarnaast gaat het nu eigenlijk nog steeds niet lekker, ik zou knetterdepressief worden als ik nu voor een kind moest zorgen. En dan heb ik het vooral over de slapeloze nachten en het altijd druk zijn met het kindje. PND nog even weg gelaten. Ook vind ik het een veel te drukke klotewereld om daar nu een kind in te zetten. Er zijn teveel mensen en kinderen zijn slecht voor het milieu. Daarnaast wil ik gewoon mijn vrijheid houden. Ik ben een impulsief type, en dat wil ik niet intomen, want dat is een deel van wie ik ben.
Maar waarom mogen we niet gewoon zeggen dat je geen kinderen wilt? De laatste tijd zijn mensen nogal hardnekkig, en is iedereen er van overtuigd dat ik nog wel van gedachte verander. Waarom? Waarom is het zo vanzelfsprekend?
Ik hoef hier geen discussie waarom ik wel kinderen moet beginnen. Ik ben eerder op zoek naar gelijkgestemden. Wie loopt tegen hetzelfde aan? Het is ook niet de intentie om een ikhaatkinderen topic te maken, want dat is niet het geval.
'Ach, maar je krijgt er zoveel voor terug!' - Klassieker!
'Je hebt echt nog wel een leven als je een kind hebt, je past je wel aan.' - Ja, omdat je niet aanpassen eigenlijk gewoon niet kan.
'Kinderen zijn een verrijking van je leven, wat moet je zonder ze?!' - Nou het gaat best goed zonder.
'Wacht maar, over een paar jaar denk je er wel anders over.' - We spreken elkaar dan.
'Oh maar je bent nog maar 30 jaar, dan kun je nog van gedachte veranderen.' - Waarom zou ik?
Ik heb geen hekel aan kinderen, ik kijk met tranen in mn ogen naar bevallingsprogramma's en kan ook heel leuk met kinderen. Maar, gewoon niet voor mezelf. Dat heeft er mede mee te maken dat ik een pittige jeugd heb gehad en nu pas het gevoel heb ik dat ik echt leef zoals ik dat wil, en dat wil ik niet door een kind laten beinvloeden. Daarnaast gaat het nu eigenlijk nog steeds niet lekker, ik zou knetterdepressief worden als ik nu voor een kind moest zorgen. En dan heb ik het vooral over de slapeloze nachten en het altijd druk zijn met het kindje. PND nog even weg gelaten. Ook vind ik het een veel te drukke klotewereld om daar nu een kind in te zetten. Er zijn teveel mensen en kinderen zijn slecht voor het milieu. Daarnaast wil ik gewoon mijn vrijheid houden. Ik ben een impulsief type, en dat wil ik niet intomen, want dat is een deel van wie ik ben.
Maar waarom mogen we niet gewoon zeggen dat je geen kinderen wilt? De laatste tijd zijn mensen nogal hardnekkig, en is iedereen er van overtuigd dat ik nog wel van gedachte verander. Waarom? Waarom is het zo vanzelfsprekend?
Ik hoef hier geen discussie waarom ik wel kinderen moet beginnen. Ik ben eerder op zoek naar gelijkgestemden. Wie loopt tegen hetzelfde aan? Het is ook niet de intentie om een ikhaatkinderen topic te maken, want dat is niet het geval.
'Happiness is only real when shared'.
donderdag 19 september 2019 om 06:56
Dat heb ik inmiddels ook geleerd. Ik heb echt geen zin meer om het uit te leggen waarom ik geen kinderen wil. Bovendien is het een privé zaak.PimPom schreef: ↑18-09-2019 18:22Soms...maar ik heb geleerd om mijn antwoord heel kort te houden: "Nee, ik wil geen kinderen" PUNT!
Dus geen '...want zus en zo" erachter plakken, want dan gaan mensen inderdaad met de mooie one-liners komen.
En als men blijft zeuren ben ik tegenwoordig een stuk minder aardig, geef het korte antwoord en probeer het gesprek een andere kant op te leiden. Herhaal het misschien nog een keer en valt het kwartje niet dan loop ik weg. Heb wel wat beters te doen dan mijzelf te moeten 'verantwoorden' voor de keuzes in mijn leven.
Nu ga ik rustig richting de eind 30 en weten de mensen die dicht bij mij staan wat ik wil. Heb er dus steeds minder last van!
Inderdaad, mooi gezegd dat je wel wat beters te doen hebt dan je te verantwoorden.
Ik heb dat overigens in het verleden wel gedaan toen ik nog veel jonger was, zo vermoeiend....(ik ben ook eind 30 en weet al sinds mn 18e dat ik het niet wil. Zo vaak gehoord 'oww je bent nog jong, dat komt nog wel'. Maar ik wist gewoon dat dat nooit zou komen, klepperende eierstokken)
Ik vind het overigens ook vrij vreemd dat het zo'n ontzettend taboe is om te zeggen dat kinderen hebben niet altijd alleen maar leuk is. (Het is ook ontzettend zwaar...)
Maar goed dat is een andere discussie, maar ik erger me wel dat er wordt geroepen dat het zo leuk is. Dat zal het ook best zijn, maar dat het 24/7 een sprookje is is natuurlijk gel**.
donderdag 19 september 2019 om 07:09
Wij hebben 3 vriendenstellen zonder kinderen en juist een enorm fijne vriendschap met heel veel wederzijds begrip.
Mijn vrienden met kinderen zie ik gelukkig ook zonder kinderen erbij. Anders kom je nooit tot gesprek of verdieping.
Wij hebben 5 kinderen en momenteel ons eerste (crisis) pleegkind. In het doorsnee 2 kinderen landschap zijn we ook al een uitzondering. Misschien dat we daarom lekker levelen met alle niet-standaard mensen.
Mijn vrienden met kinderen zie ik gelukkig ook zonder kinderen erbij. Anders kom je nooit tot gesprek of verdieping.
Wij hebben 5 kinderen en momenteel ons eerste (crisis) pleegkind. In het doorsnee 2 kinderen landschap zijn we ook al een uitzondering. Misschien dat we daarom lekker levelen met alle niet-standaard mensen.
donderdag 19 september 2019 om 08:14
Dat is het he, er zijn altijd mensen die zo nodig een mening moeten hebben over andermans keuzes.Financeissues schreef: ↑19-09-2019 07:09Wij hebben 3 vriendenstellen zonder kinderen en juist een enorm fijne vriendschap met heel veel wederzijds begrip.
Mijn vrienden met kinderen zie ik gelukkig ook zonder kinderen erbij. Anders kom je nooit tot gesprek of verdieping.
Wij hebben 5 kinderen en momenteel ons eerste (crisis) pleegkind. In het doorsnee 2 kinderen landschap zijn we ook al een uitzondering. Misschien dat we daarom lekker levelen met alle niet-standaard mensen.
Doe je niks aan dus ik zou me er niet te veel van aantrekken.
Er zijn ook vast mensen die over mij een mening hebben, geen kinderwens en single. (Dat laatste is overigens niet gewenst maar na enkel wat kortere ingewikkelde relaties laat ik de relatiewens maar even los)
Heb ik me lang wat van aangetrokken maar dat is volkomen zinloos en het interesseert me ook niet meer hoe een ander over mij denkt.
donderdag 19 september 2019 om 08:25
Hier wel twee kinderen ( nog klein, beiden onder de 2) en hoewel ik dol ben op beiden, is mijn leven echt niet alleen maar roze wolk met glitters. Ik vind het bij tijd en wijlen best zwaar, niet altijd leuk en ik ben mezelf geregeld tegengekomen. Ik hou zielsveel van mijn meisjes, maar dat doet niets af aan het feit dat ik soms best wel eens met weemoed terug kijk op de tijd zonder luiers, flesjes, driftbuien en altijd ‘aanstaan’. Missen wil ik ze niet, ze zijn een onderdeel van mijn leven en bestaan.
Hier dus bewust gekozen voor meerdere kinderen, altijd een kinderwens gehad, maar ik kan me prima voorstellen dat mensen hier niet voor kiezen.
En gelukkig dat deze keuze er tegenwoordig is, je kunt kiezen.
Het lijkt me bloedirritant, dat betweterige gedoe over ‘wacht maar, je zult zien dat je straks toch kinderen wil’. Ook al zou dat zo zijn, niet alles hoeft uitgesproken te worden.
Ik herken trouwens wel het praten over (kleine) kinderen. Ik doe het zelf ook vaak. Het is nu het grootste ding in mijn leven, zeker nu ik nog thuis ben ivm zwangerschapsverlof. Ik probeer erop te letten, maar het sluipt er toch vaak in tijdens gesprekken. Dat neemt in de loop van de tijd wel weer af, eenmaal weer aan het werk
Hier dus bewust gekozen voor meerdere kinderen, altijd een kinderwens gehad, maar ik kan me prima voorstellen dat mensen hier niet voor kiezen.
En gelukkig dat deze keuze er tegenwoordig is, je kunt kiezen.
Het lijkt me bloedirritant, dat betweterige gedoe over ‘wacht maar, je zult zien dat je straks toch kinderen wil’. Ook al zou dat zo zijn, niet alles hoeft uitgesproken te worden.
Ik herken trouwens wel het praten over (kleine) kinderen. Ik doe het zelf ook vaak. Het is nu het grootste ding in mijn leven, zeker nu ik nog thuis ben ivm zwangerschapsverlof. Ik probeer erop te letten, maar het sluipt er toch vaak in tijdens gesprekken. Dat neemt in de loop van de tijd wel weer af, eenmaal weer aan het werk
donderdag 19 september 2019 om 08:45
De communicatie die ik hier van je lees in dit topic komt op mij heel verheven over, alsof hier in dit topic niet over dit 'probleem' waar sommigen tegenaan lopen gepraat mag worden, aangezien jij het niet herkent in jouw omgeving. Is dat ook hoe je het bedoeld?SallySpectra* schreef: ↑19-09-2019 00:30Gut wat een beperkt wereldbeeld toch weer. Ik heb dan wel kinderen, maar ben meer dan alleen moeder hoor.
Net als dat jij niet alleen maar kinderloze vrouw bent.
Voelt voor mij in elk geval niet heel prettig.
donderdag 19 september 2019 om 09:54
Je bent niet de enige. Beste is gewoon negeren, komt toch weinig zinnigs uitQiyara schreef: ↑19-09-2019 08:45De communicatie die ik hier van je lees in dit topic komt op mij heel verheven over, alsof hier in dit topic niet over dit 'probleem' waar sommigen tegenaan lopen gepraat mag worden, aangezien jij het niet herkent in jouw omgeving. Is dat ook hoe je het bedoeld?
Voelt voor mij in elk geval niet heel prettig.
donderdag 19 september 2019 om 09:57
elein schreef: ↑18-09-2019 23:54Nog geen kind hebben en al weten dat je ze wel wil is iets anders. Geen kind willen is niet echt anders dan geen kind willen en op een later moment van gedachten veranderen, tot het moment dat je daadwerkelijk van gedachten verandert bent. De oordelen zijn ook niet anders.
Waar komt toch dat alleenrecht op zwelgen in veroordeeld worden vandaan?
Nou zeg, is het echt nodig het zo op te schrijven? We vertellen hier onze ervaringen en klagen daar een beetje over (zoals dat heel veel wordt gedaan op dit forum over allerlei onderwerpen). En dan zo'n reactie. Je bevestigt wat mij betreft precies het beeld dat ik bij sommige ouders heb: een ouder die even komt vertellen wat ik van mijn kinderloosheid moet vinden.
En mijn ervaring met opmerkingen over geen kinderen willen is wel degelijk anders dan als ik wel kinderen had gewild. De vreemde opmerkingen kwamen altijd pas als ik had aangegeven geen kinderen te willen.
donderdag 19 september 2019 om 10:08
Beatrice1982 schreef: ↑19-09-2019 09:54Je bent niet de enige. Beste is gewoon negeren, komt toch weinig zinnigs uit
donderdag 19 september 2019 om 10:28
Maar landt het idee ook dat ook ouders wezens zijn die het grootste deel van hun leven kinderloos zijn geweest? En misschien zelf ook het grootste deel van hun leven geen of hooguit misschien kinderen wilden? Die ervaring verdwijnt niet als je alsnog een kind krijgt.nerdopviva schreef: ↑19-09-2019 09:57Nou zeg, is het echt nodig het zo op te schrijven? We vertellen hier onze ervaringen en klagen daar een beetje over (zoals dat heel veel wordt gedaan op dit forum over allerlei onderwerpen). En dan zo'n reactie. Je bevestigt wat mij betreft precies het beeld dat ik bij sommige ouders heb: een ouder die even komt vertellen wat ik van mijn kinderloosheid moet vinden.
En mijn ervaring met opmerkingen over geen kinderen willen is wel degelijk anders dan als ik wel kinderen had gewild. De vreemde opmerkingen kwamen altijd pas als ik had aangegeven geen kinderen te willen.
Je mag vanalles vinden van je eigen kinderloosheid. Volgens mij is er juist helemaal niemand die komt vertellen wat je ervan moet vinden, alleen mensen (met èn zonder kinderen) die zeggen niet die ervaring te hebben dat ze zich dagelijks geconfronteerd voelen door oordelen of ergerlijke reclame uitingen. Dat lijkt me gewoon geen blije levenshouding. Maar datzelfde had ik ook gevonden als ik geen kinderen had gehad. Maar zodra iemand een 'ouder' wordt valt die buiten de scope van mensen die daar iets over mogen vinden. Dan vind je dus wat van mij, alleen omdat ik toevallig kinderen heb. Dan ben je toch net zo veroordelend bezig als de mensen die iets vinden van jouw kinderloosheid?
donderdag 19 september 2019 om 11:20
elein schreef: ↑19-09-2019 10:28Maar landt het idee ook dat ook ouders wezens zijn die het grootste deel van hun leven kinderloos zijn geweest? En misschien zelf ook het grootste deel van hun leven geen of hooguit misschien kinderen wilden? Die ervaring verdwijnt niet als je alsnog een kind krijgt.
Je mag vanalles vinden van je eigen kinderloosheid. Volgens mij is er juist helemaal niemand die komt vertellen wat je ervan moet vinden, alleen mensen (met èn zonder kinderen) die zeggen niet die ervaring te hebben dat ze zich dagelijks geconfronteerd voelen door oordelen of ergerlijke reclame uitingen. Dat lijkt me gewoon geen blije levenshouding. Maar datzelfde had ik ook gevonden als ik geen kinderen had gehad. Maar zodra iemand een 'ouder' wordt valt die buiten de scope van mensen die daar iets over mogen vinden. Dan vind je dus wat van mij, alleen omdat ik toevallig kinderen heb. Dan ben je toch net zo veroordelend bezig als de mensen die iets vinden van jouw kinderloosheid?
Landt bij jou het idee dat geen (nooit) kinderen willen iets heel anders is dan kinderloos zijn voordat je kinderen krijgt? Heb je ooit opmerkingen gekregen (nadat je, soms meerdere malen, hebt verteld dat je geen kinderen wil) dat je heus nog wel kinderen wil. Of dat het gewoon wordt genegeerd en men er vanuit gaat dat je nog kinderen gaat krijgen ("als je later kinderen krijgt, zul je toch echt..."). Dat je moeder wordt gevraagd hoe zij het vindt dat haar dochter haar geen kleinkinderen geeft. Dat je bij groepjes moeders gewoon wordt buitengesloten, al jarenlang. En ik word daar helemaal niet dagelijks mee geconfronteerd, volgens mij geldt dat voor de meesten in dit topic. En inmiddels ben ik zo langzamerhand op een leeftijd dat ik niet eens meer kinderen kan krijgen, dus de opmerkingen dat ik heus nog wel kinderen ga krijgen zijn wel gestopt
Het leven en toekomstbeeld van ouders ziet er op veel punten heel anders uit dan mijn leven. Dat kunnen hele kleine dingen zijn (ik werd pas door een moeder uitgenodigd voor een kopje koffie, op zaterdagochtend om 10 uur, ik was redelijk in shock ), maar ook grotere dingen. En ik wil hier helemaal geen wedstrijdje van maken wie het het zwaarst heeft. Maar een klein beetje mopperen met gelijkgestemden over de soms onbeschofte opmerkingen en een maatschappij die erg gericht is op ouders en kinderen, kan best fijn zijn.
donderdag 19 september 2019 om 12:03
Tja, geloof het of niet, maar:
Landt bij jou het idee dat geen (nooit) kinderen willen iets heel anders is dan kinderloos zijn voordat je kinderen krijgt?
Niet alle mensen weten altijd al dat ze kinderen willen. Ik heb gedacht (en benoemd) dat ik geen kinderen wilde (paste ook zichtbaar niet in mijn leven), toen een tijd getwijfeld of ik kinderen wilde, en toen pas kreeg ik kinderen. Met een andere partner had ik misschien wel geen kinderen gekregen, was ook goed geweest. Mensen zijn niet in te hokken in òf blijvend kinderloos òf vanaf hun geboorte aanstaand moeder.
Dus in de tussentijd (en dat is mijn punt, die ervaring verdwijnt niet):
Heb je ooit opmerkingen gekregen (nadat je, soms meerdere malen, hebt verteld dat je geen kinderen wil) dat je heus nog wel kinderen wil.
Ja hoor. "Wacht maar af" of "als je eenmaal uitgereisd en gesetteld bent..." Ik heb eens in een gesprek overwogen om gewoon te vertellen dat mijn vriend slecht zaad had dus dat ze dachten dat het ongewenst was, en zielig en zouden ophouden
Of dat het gewoon wordt genegeerd en men er vanuit gaat dat je nog kinderen gaat krijgen ("als je later kinderen krijgt, zul je toch echt...").
Absoluut. Of dat het überhaupt nooit gevraagd wordt, maar mensen tegen je praten alsof iedereen en dus zeker ook jij (want baan en vriend enzo) kinderen wil. (Geldt overigens ook voor "wanneer komt de tweede". Dat is ook een gegeven voor sommigen.)
Dat je moeder wordt gevraagd hoe zij het vindt dat haar dochter haar geen kleinkinderen geeft.
Ik heb geen idee of dat haar gevraagd is. Best mogelijk, maar daar zou mijn moeder behoorlijk niet van gediend zijn en zeker niet aan mij vertellen om mij niet te kwetsen. Mijn ouders hebben uiteraard dingen gevoeld over mijn levenskeuzes, maar mij daar nooit mee lastig gevallen.
Dat je bij groepjes moeders gewoon wordt buitengesloten, al jarenlang.
Ik zou me niet meer mengen in groepjes die me buitensluiten, dus jarenlang niet. Maar natuurlijk kon ik ook niet meepraten over kinderonderwerpen. Of altijd die kinderen die door telefoongesprekken heen komen (of erger, tegen mij mogen 'praten' terwijl ze dat niet kunnen), of tijdlijnen vol kinderfoto's. Die vriendschappen zijn dus verwaterd, such is life.
Zie je, zo heel anders is was het echt niet. 10 uur voor koffie vind ik inmiddels ook een prima tijd.
Landt bij jou het idee dat geen (nooit) kinderen willen iets heel anders is dan kinderloos zijn voordat je kinderen krijgt?
Niet alle mensen weten altijd al dat ze kinderen willen. Ik heb gedacht (en benoemd) dat ik geen kinderen wilde (paste ook zichtbaar niet in mijn leven), toen een tijd getwijfeld of ik kinderen wilde, en toen pas kreeg ik kinderen. Met een andere partner had ik misschien wel geen kinderen gekregen, was ook goed geweest. Mensen zijn niet in te hokken in òf blijvend kinderloos òf vanaf hun geboorte aanstaand moeder.
Dus in de tussentijd (en dat is mijn punt, die ervaring verdwijnt niet):
Heb je ooit opmerkingen gekregen (nadat je, soms meerdere malen, hebt verteld dat je geen kinderen wil) dat je heus nog wel kinderen wil.
Ja hoor. "Wacht maar af" of "als je eenmaal uitgereisd en gesetteld bent..." Ik heb eens in een gesprek overwogen om gewoon te vertellen dat mijn vriend slecht zaad had dus dat ze dachten dat het ongewenst was, en zielig en zouden ophouden
Of dat het gewoon wordt genegeerd en men er vanuit gaat dat je nog kinderen gaat krijgen ("als je later kinderen krijgt, zul je toch echt...").
Absoluut. Of dat het überhaupt nooit gevraagd wordt, maar mensen tegen je praten alsof iedereen en dus zeker ook jij (want baan en vriend enzo) kinderen wil. (Geldt overigens ook voor "wanneer komt de tweede". Dat is ook een gegeven voor sommigen.)
Dat je moeder wordt gevraagd hoe zij het vindt dat haar dochter haar geen kleinkinderen geeft.
Ik heb geen idee of dat haar gevraagd is. Best mogelijk, maar daar zou mijn moeder behoorlijk niet van gediend zijn en zeker niet aan mij vertellen om mij niet te kwetsen. Mijn ouders hebben uiteraard dingen gevoeld over mijn levenskeuzes, maar mij daar nooit mee lastig gevallen.
Dat je bij groepjes moeders gewoon wordt buitengesloten, al jarenlang.
Ik zou me niet meer mengen in groepjes die me buitensluiten, dus jarenlang niet. Maar natuurlijk kon ik ook niet meepraten over kinderonderwerpen. Of altijd die kinderen die door telefoongesprekken heen komen (of erger, tegen mij mogen 'praten' terwijl ze dat niet kunnen), of tijdlijnen vol kinderfoto's. Die vriendschappen zijn dus verwaterd, such is life.
Zie je, zo heel anders is was het echt niet. 10 uur voor koffie vind ik inmiddels ook een prima tijd.
donderdag 19 september 2019 om 14:33
En waarom rijden ze met hun buggy’s over mijn tenen? Dat wil ik ook weleens weten.
*hestia* wijzigde dit bericht op 19-09-2019 14:35
Reden: Ik schreef buggies, maar ja , heb dan ook geen kinderen he
Reden: Ik schreef buggies, maar ja , heb dan ook geen kinderen he
1.13% gewijzigd
Bij herhaaldelijk posten in het ban topic zal een ban volgen.
donderdag 19 september 2019 om 22:23
En dan beginnen met 'Ik heb kinderen', alsof dat dan niet zuurder zou zijn. Wat een gezemel.
