Psyche
alle pijlers
Geen kinderen willen, want...
woensdag 18 september 2019 om 18:03
Het is nogal een dingetje tegenwoordig, het wel of niet willen van kinderen. Vooral het niet willen van kinderen is soms nogal een dingetje voor anderen. Ik krijg regelmatig nog mooie oneliners te horen zoals:
'Ach, maar je krijgt er zoveel voor terug!' - Klassieker!
'Je hebt echt nog wel een leven als je een kind hebt, je past je wel aan.' - Ja, omdat je niet aanpassen eigenlijk gewoon niet kan.
'Kinderen zijn een verrijking van je leven, wat moet je zonder ze?!' - Nou het gaat best goed zonder.
'Wacht maar, over een paar jaar denk je er wel anders over.' - We spreken elkaar dan.
'Oh maar je bent nog maar 30 jaar, dan kun je nog van gedachte veranderen.' - Waarom zou ik?
Ik heb geen hekel aan kinderen, ik kijk met tranen in mn ogen naar bevallingsprogramma's en kan ook heel leuk met kinderen. Maar, gewoon niet voor mezelf. Dat heeft er mede mee te maken dat ik een pittige jeugd heb gehad en nu pas het gevoel heb ik dat ik echt leef zoals ik dat wil, en dat wil ik niet door een kind laten beinvloeden. Daarnaast gaat het nu eigenlijk nog steeds niet lekker, ik zou knetterdepressief worden als ik nu voor een kind moest zorgen. En dan heb ik het vooral over de slapeloze nachten en het altijd druk zijn met het kindje. PND nog even weg gelaten. Ook vind ik het een veel te drukke klotewereld om daar nu een kind in te zetten. Er zijn teveel mensen en kinderen zijn slecht voor het milieu. Daarnaast wil ik gewoon mijn vrijheid houden. Ik ben een impulsief type, en dat wil ik niet intomen, want dat is een deel van wie ik ben.
Maar waarom mogen we niet gewoon zeggen dat je geen kinderen wilt? De laatste tijd zijn mensen nogal hardnekkig, en is iedereen er van overtuigd dat ik nog wel van gedachte verander. Waarom? Waarom is het zo vanzelfsprekend?
Ik hoef hier geen discussie waarom ik wel kinderen moet beginnen. Ik ben eerder op zoek naar gelijkgestemden. Wie loopt tegen hetzelfde aan? Het is ook niet de intentie om een ikhaatkinderen topic te maken, want dat is niet het geval.
'Ach, maar je krijgt er zoveel voor terug!' - Klassieker!
'Je hebt echt nog wel een leven als je een kind hebt, je past je wel aan.' - Ja, omdat je niet aanpassen eigenlijk gewoon niet kan.
'Kinderen zijn een verrijking van je leven, wat moet je zonder ze?!' - Nou het gaat best goed zonder.
'Wacht maar, over een paar jaar denk je er wel anders over.' - We spreken elkaar dan.
'Oh maar je bent nog maar 30 jaar, dan kun je nog van gedachte veranderen.' - Waarom zou ik?
Ik heb geen hekel aan kinderen, ik kijk met tranen in mn ogen naar bevallingsprogramma's en kan ook heel leuk met kinderen. Maar, gewoon niet voor mezelf. Dat heeft er mede mee te maken dat ik een pittige jeugd heb gehad en nu pas het gevoel heb ik dat ik echt leef zoals ik dat wil, en dat wil ik niet door een kind laten beinvloeden. Daarnaast gaat het nu eigenlijk nog steeds niet lekker, ik zou knetterdepressief worden als ik nu voor een kind moest zorgen. En dan heb ik het vooral over de slapeloze nachten en het altijd druk zijn met het kindje. PND nog even weg gelaten. Ook vind ik het een veel te drukke klotewereld om daar nu een kind in te zetten. Er zijn teveel mensen en kinderen zijn slecht voor het milieu. Daarnaast wil ik gewoon mijn vrijheid houden. Ik ben een impulsief type, en dat wil ik niet intomen, want dat is een deel van wie ik ben.
Maar waarom mogen we niet gewoon zeggen dat je geen kinderen wilt? De laatste tijd zijn mensen nogal hardnekkig, en is iedereen er van overtuigd dat ik nog wel van gedachte verander. Waarom? Waarom is het zo vanzelfsprekend?
Ik hoef hier geen discussie waarom ik wel kinderen moet beginnen. Ik ben eerder op zoek naar gelijkgestemden. Wie loopt tegen hetzelfde aan? Het is ook niet de intentie om een ikhaatkinderen topic te maken, want dat is niet het geval.
'Happiness is only real when shared'.
woensdag 18 september 2019 om 21:06
Lees de openingspost nog eens.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 18 september 2019 om 21:28
Ik wil ook geen kinderen. Ik zie mezelf later niet met kinderen en ben gewoon absoluut geen moederfiguur. Ik vind ze niet leuk en kan niet tegen gejank en geschreeuw. Heb zo nog wel een paar redenen, maar eigenlijk hoeven wij als degene zonder kinderwens niet uit te leggen ‘waarom niet’ vind ik. Kunnen ook aan hun vragen waarom zij in godsnaam wel kinderen willen. Allemaal onze eigen keus 
Heb ook een hele leuke fijne relatie en we denken beide hetzelfde over kinderen, wat erg helpt, dus het komt ook nooit ter sprake.
Heb ook een hele leuke fijne relatie en we denken beide hetzelfde over kinderen, wat erg helpt, dus het komt ook nooit ter sprake.
woensdag 18 september 2019 om 21:56
totallyfree schreef: ↑18-09-2019 21:00Even alles door gelezen.
Het is geen schreeuw om aandacht. Ik had gezocht naar topics maar ik kon ze zo snel niet vinden. En gezien de reacties maakt het nog redelijk wat los bij iedereen.
In het begin deed het me ook niks, dacht ik van pfff lekker laten gaan maar mensen lijken steeds wat hardnekkiger te worden. En dat is gewoon irritant, of ik het nou negeer of niet. Al zeg ik dat ik er niet over wil beginnen, lijken mensen me toch over te willen halen of er een mening over te hebben.
Ik reageer nu maar dat ik het niet waardeer en dat ik ook niet hun keuze van wel kinderen in twijfel neem?
Zoek andere vrienden en kennissen. In wat voor kringen begeef jij je?
Totaal niet herkenbaar en ik was 36 toen ik mijn kind kreeg. Er is mij misschien twee keer gevraagd of ik kinderen wilde en dan alleen maar omdat het gesprek zich ervoor leende.
woensdag 18 september 2019 om 22:22
Ik snap dat met veel vrouwen werken niet helpt hoor, er zijn er nogal wat waarbij je het "niet echt kan weten" als je iets niet exact zo beleeft als zij, en dat is dan blijkbaar een ding. Maar zie je niet dat je daar zelf aan mee doet?stellar schreef: ↑18-09-2019 21:06Dat is toch het hele punt? Je kan het je niet voorstellen omdat je het zelf niet ervaart.
Komt ook nog bij dat jij rond je 34e dus in verwachting was, precies de leeftijd waarop mensen het heel normaal vinden om je te vertellen dat het nou toch echt wel tijd gaat worden want tiktak je klokje tikt door hoor.
Ik werk met voornamelijk vrouwen, niet in een team dus ik moet me vaak voorstellen en bij het kletspraatje hoort blijkbaar de vraag “hoeveel kinderen heb jij” niet of ik ze heb maar hoeveel. De reacties die ik krijg gaan van een ok naar zware “verkettering”
Ik heb toch echt wel een ruime ervaring in het op vruchtbare leeftijd zijn en geen kind hebben. Ik ben op mijn 30e verjaardagsfeest nog uitgebreid de les gelezen over tikkende klokken (erg leuk, zeker omdat ik net weer single was). Maar omdat ik toevallig alsnog een kind gekregen heb kan ik het me niet voorstellen en heb ik geen ervaring? Kom nou.
En het is ook niet zo alsof het wel of niet hebben van een kind de enige reden kan zijn voor oordelen of aannames. Waarom dit dan zo'n issue maken? Het gaat maar over 1 levens aspect, zo belangrijk zijn kinderen niet hoor.
woensdag 18 september 2019 om 22:34
Nou nou, dat is wel een uitspraak hoor. Het is ook niet zo dat ik er dagelijks mee word geconfronteerd. Sterker nog, het zijn vaak onbekenden of verre kennissen die er over beginnen. Mijn vrienden die het dichts bij staan zijn ook niet zo van de kinderen dus we zijn best eensgezind.Hetvrijewoord schreef: ↑18-09-2019 21:56Zoek andere vrienden en kennissen. In wat voor kringen begeef jij je?
Dan denken jullie zeker, wat is dan het probleem? Dat is er niet perse, ik vind het gewoon fijn om hierover te sparren.
'Happiness is only real when shared'.
woensdag 18 september 2019 om 22:42
Het grote verschil is dat jij hebt besloten om voor een kind te gaan, iets wat in de lijn der verwachting zit, hoe het hoort, wat als normaal wordt gezien enz enz. En ik niet. Met een hele lading oordelen omdat alles wat buiten het normale valt eng is.elein schreef: ↑18-09-2019 22:22Ik snap dat met veel vrouwen werken niet helpt hoor, er zijn er nogal wat waarbij je het "niet echt kan weten" als je iets niet exact zo beleeft als zij, en dat is dan blijkbaar een ding. Maar zie je niet dat je daar zelf aan mee doet?
Ik heb toch echt wel een ruime ervaring in het op vruchtbare leeftijd zijn en geen kind hebben. Ik ben op mijn 30e verjaardagsfeest nog uitgebreid de les gelezen over tikkende klokken (erg leuk, zeker omdat ik net weer single was). Maar omdat ik toevallig alsnog een kind gekregen heb kan ik het me niet voorstellen en heb ik geen ervaring? Kom nou.
En het is ook niet zo alsof het wel of niet hebben van een kind de enige reden kan zijn voor oordelen of aannames. Waarom dit dan zo'n issue maken? Het gaat maar over 1 levens aspect, zo belangrijk zijn kinderen niet hoor.
Je hebt er idd geen ervaring mee dat mensen letterlijk zeggen “wat erg dat je nooit onvoorwaardelijke liefde zal kennen” omdat jij op een bepaald moment besloot om wel een kindje te willen.
Waar het mij om gaat, ik kan me, ondanks dat ik dat absoluut niet wil, wel voorstellen dat een vrouw een kindje wil, een gezin wil stichten. Andersom krijgt een kindvrije dat begrip maar zelden.
woensdag 18 september 2019 om 23:13
GroenTuintje schreef: ↑18-09-2019 18:34Ik ken een aantal mensen die ook altijd riepen “wil geen kinderen”. Kwam ik ze later tegen en hadden ze toch 2 of 3 kinderen gekregen. Ze hadden de juiste partner gevonden en kregen ineens rammelende eierstokken. Ik ken ook zat mensen die altijd een groot gezin wilde, maar na 1 kind hielden ze het toch voor gezien. Ik wil niet zeggen dat dit voor iedereen geldt, maar niks is zo veranderlijk als de mens.
Want een partner die geen kinderen wil, dat kan nooit de juiste partner zijn..?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 18 september 2019 om 23:29
Hmm, ik begrijp dus juist heel goed waarom anderen wellicht geen kinderen willen, ondanks mijn eigen kind.stellar schreef: ↑18-09-2019 22:42Het grote verschil is dat jij hebt besloten om voor een kind te gaan, iets wat in de lijn der verwachting zit, hoe het hoort, wat als normaal wordt gezien enz enz. En ik niet. Met een hele lading oordelen omdat alles wat buiten het normale valt eng is.
Je hebt er idd geen ervaring mee dat mensen letterlijk zeggen “wat erg dat je nooit onvoorwaardelijke liefde zal kennen” omdat jij op een bepaald moment besloot om wel een kindje te willen.
Waar het mij om gaat, ik kan me, ondanks dat ik dat absoluut niet wil, wel voorstellen dat een vrouw een kindje wil, een gezin wil stichten. Andersom krijgt een kindvrije dat begrip maar zelden.
Die ik overigens pas op mijn 38e kreeg, dus tot mijn 37e geen kind in zicht. Dan ben je al ruim op de leeftijd dat mensen daar iets van zouden gaan vinden, maar ik heb helemaal niet ervaren dat er naar gevraagd werd. Alleen met goede vrienden wel eens een gesprek over gehad, maar dat was gewoon een open ‘zou je kinderen willen’ gesprek, niet veroordelend. Verder heeft er nooit iemand aangedrongen, of gevraagd hoeveel kinderen ik had etc.
Ervaring met hoe het is als je aangeeft ze echt niet te willen heb ik inderdaad niet, maar ervaring met een leeftijd waarop de wereld er iets van zou vinden wel. En dat viel dus heel erg mee.
En ja, mijn kind is momenteel een belangrijk deel van mijn leven. Dus ik praat regelmatig over haar. Net als mensen praten over de baan waar ze 40 uur per week doorbrengen, of de hobby die ze 5 dagen per week doen. Dat is toch logisch? Maar omdat ik iets over mijn kind vertel, bedoel ik nog niet dat iedereen er maar een zou moeten nemen. Of dat ik niet met iemand wil praten die daar geen ervaring mee heeft. Dat is iets wat je er zelf van maakt. Voordat ik zelf een kind had, heb ik ook nooit moeite gehad met de verhalen van anderen, en ook nooit het gevoel gehad dat ik niet mee mocht praten of zo. Ja, soms interesseert het je wat minder. De honden van mijn collega boeien mij ook niet zo vreselijk, maar zij is er heel enthousiast over. Dus luister ik gewoon als ze vertelt wat ze het weekend gedaan hebben. En ben blij voor haar dat ze het leuk gehad heeft, ook al is er geen haar op mijn hoofd die er over denkt zelf een hond te nemen.
Ik lees hier een beetje meerdere ‘problemen’. Aangesproken worden op het niet hebben of willen van kinderen is natuurljk belachelijk, helemaal mee eens. Dat er in de wereld veel over kinderen gesproken wordt, vind ik dan weer normaler. Er wordt ook veel over werk gesproken, terwijl er ook (vrijwillig) werklozen zijn.
woensdag 18 september 2019 om 23:45
Wat toch weer een oordeel en een onzin. Tot ik daadwerkelijk (zichtbaar) zwanger was wist toch niemand dat ik een kind wilde? Ik wist het zelf niet eens. Er is dus ruimschoots de tijd geweest om wèl dit soort dingen tegen me te zeggen en dat is een paar keer ook wel gebeurd. Vooral tussen 30-33, dus hoezo zou ik er dan geen ervaring mee hebben? Of vervalt je 'recht' op ervaring met veroordeeld worden als je later alsnog in lijn der verwachtingen meedoet? Overigens zijn er dan wel weer nieuwe oordelen hoor. (Zo gingen mensen er bijvoorbeeld van uit dat mijn kind ongepland was, "want als je echt kinderen had gewild dan had je ze immers wel eerder gekregen"). Mensen oordelen nou eenmaal. Wees een eend, let it go.stellar schreef: ↑18-09-2019 22:42Het grote verschil is dat jij hebt besloten om voor een kind te gaan, iets wat in de lijn der verwachting zit, hoe het hoort, wat als normaal wordt gezien enz enz. En ik niet. Met een hele lading oordelen omdat alles wat buiten het normale valt eng is.
Je hebt er idd geen ervaring mee dat mensen letterlijk zeggen “wat erg dat je nooit onvoorwaardelijke liefde zal kennen” omdat jij op een bepaald moment besloot om wel een kindje te willen.
Waar het mij om gaat, ik kan me, ondanks dat ik dat absoluut niet wil, wel voorstellen dat een vrouw een kindje wil, een gezin wil stichten. Andersom krijgt een kindvrije dat begrip maar zelden.
Maar als het helpt: Ik heb dus kinderen en ik kan me echt heel goed voorstellen dat je ze niet wil. En zo staat het grootste deel van mijn directe omgeving er ook in, dus als je zelden dat begrip tegenkomt verkeer je misschien toch in andere kringen.
woensdag 18 september 2019 om 23:48
Ik heb ook nooit een kinderwens gehad. Heeft ook met mijn autisme te maken. Als kind ook nooit met poppen gespeeld. Wel met playmobiel.
Ik snap kleine kinderen ook niet. Vanaf een jaar of 8 wel.
Ik snap ook niet wat er leuk aan is. En ben snel overprikkeld.
Hel op aarde, kindergejank en gedrein.
Zet mij in een kinderdagverblijf en ze hebben allemaal binnen een minuut ductape op hun mond.
Ik snap kleine kinderen ook niet. Vanaf een jaar of 8 wel.
Ik snap ook niet wat er leuk aan is. En ben snel overprikkeld.
Hel op aarde, kindergejank en gedrein.
Zet mij in een kinderdagverblijf en ze hebben allemaal binnen een minuut ductape op hun mond.
woensdag 18 september 2019 om 23:54
Nog geen kind hebben en al weten dat je ze wel wil is iets anders. Geen kind willen is niet echt anders dan geen kind willen en op een later moment van gedachten veranderen, tot het moment dat je daadwerkelijk van gedachten verandert bent. De oordelen zijn ook niet anders.
Waar komt toch dat alleenrecht op zwelgen in veroordeeld worden vandaan?
donderdag 19 september 2019 om 00:02
Ik wil ook geen kinderen en zowel mijn vrienden of onbekenden vinden daar weinig tot niks van. De enige keren dat ik er ooit eens wat over hoorde, was toen ik vroeger thuis al luidkeels verkondigde dat ik later nooit kinderen zou willen. Waarop mijn ouders zeiden: “wacht maar, dat verandert nog wel”.
Maar dat was het wel. Dus nee, ondanks dat ik geen kinderen wil, ervaar ik niet het gezeur er omheen. Misschien omdat ik er gelijk een heel stellig/vies gezicht bij trek
Maar dat was het wel. Dus nee, ondanks dat ik geen kinderen wil, ervaar ik niet het gezeur er omheen. Misschien omdat ik er gelijk een heel stellig/vies gezicht bij trek
donderdag 19 september 2019 om 00:13
donderdag 19 september 2019 om 00:19
Waarom moeten moeders altijd het laatste/hoogste woord hebben in een topic over bewust kinderloos zijn?elein schreef: ↑18-09-2019 23:54Nog geen kind hebben en al weten dat je ze wel wil is iets anders. Geen kind willen is niet echt anders dan geen kind willen en op een later moment van gedachten veranderen, tot het moment dat je daadwerkelijk van gedachten verandert bent. De oordelen zijn ook niet anders.
Waar komt toch dat alleenrecht op zwelgen in veroordeeld worden vandaan?
donderdag 19 september 2019 om 00:22
Hm, lijkt me lastig inderdaad als man zijnde. Geen idee of hier sites of apps voor zijn. Ik ben er behoorlijk snel eerlijk over of meld het op mijn profiel. Maar goed, de vijver waarin ik vis is groter als vrouw zijnde. Ik tref vaak mannen die wel kinderen zouden willen, maar het ook prima vinden als het niet gebeurt.
wolfmeisje wijzigde dit bericht op 19-09-2019 00:23
Reden: Quote toegevoegd
Reden: Quote toegevoegd
33.47% gewijzigd
donderdag 19 september 2019 om 00:25
Ik ben 'nog maar' 22, maar ik weet 98% zeker dat ik nooit biologische kinderen wil.
Ik heb veel te veel wat ik door kan geven, kan op veel momenten al niet met mijn eigen gedrag omgaan, laat staan een kind.
Maar krijg ook wel eens de 'maar je bent zo jong!'.
Uh, ja dat is zo, al zijn de meeste doorgeefbare dingen chronisch dus kan er maar beter over nadenken.
Ik heb veel te veel wat ik door kan geven, kan op veel momenten al niet met mijn eigen gedrag omgaan, laat staan een kind.
Maar krijg ook wel eens de 'maar je bent zo jong!'.
Uh, ja dat is zo, al zijn de meeste doorgeefbare dingen chronisch dus kan er maar beter over nadenken.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
donderdag 19 september 2019 om 00:30
Gut wat een beperkt wereldbeeld toch weer. Ik heb dan wel kinderen, maar ben meer dan alleen moeder hoor.
Net als dat jij niet alleen maar kinderloze vrouw bent.
donderdag 19 september 2019 om 00:33
Zie! Daar hebben jullie ook alweer voordeel!Wolfmeisje schreef: ↑19-09-2019 00:22Ik tref vaak mannen die wel kinderen zouden willen, maar het ook prima vinden als het niet gebeurt.
donderdag 19 september 2019 om 00:35
Tja, het is niet zo dat je ze even kan uitproberen natuurlijk. Daarom vind ik de uitspraak 'wacht maar' raar, want waar moet ik op wachten? Op een vent om een kind mee te krijgen? Of op het moment dat ik doorheb hoe 'leuk' kinderen zijn? Want van jezelf 'schijnt' anders te zijn dan van andere mensen, maar daar kom je toch ook pas achter als je er 1 hebt.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
donderdag 19 september 2019 om 00:37
donderdag 19 september 2019 om 00:39
RégineFilange schreef: ↑18-09-2019 19:10Ja dat is een goede vraag, dat zou ik ook niet zo concreet kunnen aangeven. Misschien is het ook vooral een gevoel, beetje hetzelfde als wat bijvoorbeeld homoseksuelen ervaren die leven in een heteroseksuele maatschappij. Dat het toch altijd vooral gaat over hij/zij en je jezelf daar niet in herkent.
Nu is het toch vooral zo dat 'kinderen krijgen, dat als doel zien, en daar blij en verheugd mee zijn' de standaard is, terwijl de minpunten, mensen die om goede redenen anders kiezen, of eens een ander beeld eigenlijk nooit aandacht krijgt.
Ik vind het eigenlijk wel een goed idee.
Bij herhaaldelijk posten in het ban topic zal een ban volgen.
