Psyche
alle pijlers
Gemiste kindertijd inhalen, verwarrend.
zaterdag 4 maart 2017 om 20:37
Mijn ouders en met name mijn moeder wilde ook graag moederen over jongeren die het niet goed hadden. Zodoende zaten vaak extra mensen aan tafel en zelfs is ze op hoge leeftijd nu nog steeds trouw aan de mensen van toen. Maar ze sliepen niet bij haar in bed en helemaal eigen werd het nooit. Ze gaf gewoon een stukje extra warmte tot op bepaalde hoogte. De deur staat altijd open zeg maar en werd gebaseerd op gelijkwaardigheid en oprechtheid.
zaterdag 4 maart 2017 om 20:38
Dus je kent haar krap 10 maanden, ziet haar soms weken niet, maar in deze korte tijd met intervallen beschouwt/voelt naast haar de hele familie jou als 'zus', en 'kleindochter'. TO wees een beetje realistisch. Hoe graag je dit misschien ook wilt geloven. Als je jezelf echt wilt helen, ga in therapie.
zaterdag 4 maart 2017 om 20:41
quote:miekemv schreef op 04 maart 2017 @ 20:37:
Mijn ouders en met name mijn moeder wilde ook graag moederen over jongeren die het niet goed hadden. Zodoende zaten vaak extra mensen aan tafel en zelfs is ze op hoge leeftijd nu nog steeds trouw aan de mensen van toen. Maar ze sliepen niet bij haar in bed en helemaal eigen werd het nooit. Ze gaf gewoon een stukje extra warmte tot op bepaalde hoogte. De deur staat altijd open zeg maar en werd gebaseerd op gelijkwaardigheid en oprechtheid.ik hoop dat je zulke mensen gaat tegenkomen TO!
Mijn ouders en met name mijn moeder wilde ook graag moederen over jongeren die het niet goed hadden. Zodoende zaten vaak extra mensen aan tafel en zelfs is ze op hoge leeftijd nu nog steeds trouw aan de mensen van toen. Maar ze sliepen niet bij haar in bed en helemaal eigen werd het nooit. Ze gaf gewoon een stukje extra warmte tot op bepaalde hoogte. De deur staat altijd open zeg maar en werd gebaseerd op gelijkwaardigheid en oprechtheid.ik hoop dat je zulke mensen gaat tegenkomen TO!
zaterdag 4 maart 2017 om 20:45
quote:miekemv schreef op 04 maart 2017 @ 20:37:
Mijn ouders en met name mijn moeder wilde ook graag moederen over jongeren die het niet goed hadden. Zodoende zaten vaak extra mensen aan tafel en zelfs is ze op hoge leeftijd nu nog steeds trouw aan de mensen van toen. Maar ze sliepen niet bij haar in bed en helemaal eigen werd het nooit. Ze gaf gewoon een stukje extra warmte tot op bepaalde hoogte. De deur staat altijd open zeg maar en werd gebaseerd op gelijkwaardigheid en oprechtheid.Dat is heel mooi en warm. Maar wel anders dan iemand in bed nemen en kusjes op de ogen voor het slapengaan.
Mijn ouders en met name mijn moeder wilde ook graag moederen over jongeren die het niet goed hadden. Zodoende zaten vaak extra mensen aan tafel en zelfs is ze op hoge leeftijd nu nog steeds trouw aan de mensen van toen. Maar ze sliepen niet bij haar in bed en helemaal eigen werd het nooit. Ze gaf gewoon een stukje extra warmte tot op bepaalde hoogte. De deur staat altijd open zeg maar en werd gebaseerd op gelijkwaardigheid en oprechtheid.Dat is heel mooi en warm. Maar wel anders dan iemand in bed nemen en kusjes op de ogen voor het slapengaan.
zaterdag 4 maart 2017 om 20:48
quote:Tjoskasammy schreef op 04 maart 2017 @ 20:40:
Ik snap je wel
en helemaal met dat je nooit moederliefde hebt gehad. Zelf zocht ik dit ook altijd bij mijn schoonmoeder van mijn exvriendje. Dus sorry ja ik snap jou! Omdat ikzelf ook een rot kindertijd heb gehad.
Dankjewel voor je begrip : )
Ik snap ook heus wel dat voor het gros van de mens dat wel een stabiele, liefdevolle jeugd heeft gehad, dit verstoord of wat dan ook vindt.
Ik snap je wel
en helemaal met dat je nooit moederliefde hebt gehad. Zelf zocht ik dit ook altijd bij mijn schoonmoeder van mijn exvriendje. Dus sorry ja ik snap jou! Omdat ikzelf ook een rot kindertijd heb gehad.Dankjewel voor je begrip : )
Ik snap ook heus wel dat voor het gros van de mens dat wel een stabiele, liefdevolle jeugd heeft gehad, dit verstoord of wat dan ook vindt.
zaterdag 4 maart 2017 om 20:52
Iedereen roept ongezond. Ik weet het niet.
Kan ook zijn dat deze vrouw helemaal geen slechte bedoelingen heeft. Het kan zijn dat zij ook vanuit een soort 'pijn uit haar verleden' op jou reageert. Dat jij iets bij haar trigger net zoals zij bij jou. En dat het dan de perfecte match is. Dit gebeurt vaker, soms is de match verslavend maar ongezond (bijv. Dochter van alcoholist krijgt partner die alcoholist is ) maar dat hoeft niet altijd zo te zijn.
Buiten dat alles kan die vrouw juist een sterke persoonlijkheid zijn die in staat is anderen in hun pijn te zien en te geven wat ze nodig hebben.
Nabijheid wordt tegenwoordig haast als een ziekte gezien terwijl het soms wel helend kan werken ipv een psycholoog die een rechte lijn aanhoudt. Er zijn 'levenspijnen' die weldegelijk door de nabijheid van de ander kunnen helen. Hoewel ik dat in bed liggen en kusjes geven niet zo begrijp (en ook mijn vraag telkens bij heb) denk ik wel dat menselijk contact juist het geen is wat in sommigen gevallen het beste zou werken. Je omgeving bepaalt hoe je je voelt over jezelf, mensen met gezonde families en vrienden om hen heen onderschatten dit nog wel eens.
Kan ook zijn dat deze vrouw helemaal geen slechte bedoelingen heeft. Het kan zijn dat zij ook vanuit een soort 'pijn uit haar verleden' op jou reageert. Dat jij iets bij haar trigger net zoals zij bij jou. En dat het dan de perfecte match is. Dit gebeurt vaker, soms is de match verslavend maar ongezond (bijv. Dochter van alcoholist krijgt partner die alcoholist is ) maar dat hoeft niet altijd zo te zijn.
Buiten dat alles kan die vrouw juist een sterke persoonlijkheid zijn die in staat is anderen in hun pijn te zien en te geven wat ze nodig hebben.
Nabijheid wordt tegenwoordig haast als een ziekte gezien terwijl het soms wel helend kan werken ipv een psycholoog die een rechte lijn aanhoudt. Er zijn 'levenspijnen' die weldegelijk door de nabijheid van de ander kunnen helen. Hoewel ik dat in bed liggen en kusjes geven niet zo begrijp (en ook mijn vraag telkens bij heb) denk ik wel dat menselijk contact juist het geen is wat in sommigen gevallen het beste zou werken. Je omgeving bepaalt hoe je je voelt over jezelf, mensen met gezonde families en vrienden om hen heen onderschatten dit nog wel eens.
"Dus zie je iemand lopen Met rode ogen heel bedeesd Dan weet je, haar potje is pas vol geweest."
zaterdag 4 maart 2017 om 20:52
quote:Klonkje schreef op 04 maart 2017 @ 20:38:
Dus je kent haar krap 10 maanden, ziet haar soms weken niet, maar in deze korte tijd met intervallen beschouwt/voelt naast haar de hele familie jou als 'zus', en 'kleindochter'. TO wees een beetje realistisch. Hoe graag je dit misschien ook wilt geloven. Als je jezelf echt wilt helen, ga in therapie.
Weken als in een week of twee en soms ben ik een week thuis of zien we elkaar 2 of 3 keer per week.
Wij zijn allemaal veel thuis en doen veel dingen samen. Eten/uit eten, dagjes weg, voor de haard zitten en praten, uren met de honden wandelen, af en toe met mijn zusjes de kroeg in, ze waren bij mijn P uitreiking, bij mijn eerste expositie, hielpen met verhuizen etc.
Dus het is niet alleen maar welterustenkusjes of bij haar in bed slapen. en naar mijn zusjes (24-21) is ze ook zo. Ze is van zichzelf een heel rustig, ontzettend liefdevol persoon en dat geeft ze aan iedereen.
Dus je kent haar krap 10 maanden, ziet haar soms weken niet, maar in deze korte tijd met intervallen beschouwt/voelt naast haar de hele familie jou als 'zus', en 'kleindochter'. TO wees een beetje realistisch. Hoe graag je dit misschien ook wilt geloven. Als je jezelf echt wilt helen, ga in therapie.
Weken als in een week of twee en soms ben ik een week thuis of zien we elkaar 2 of 3 keer per week.
Wij zijn allemaal veel thuis en doen veel dingen samen. Eten/uit eten, dagjes weg, voor de haard zitten en praten, uren met de honden wandelen, af en toe met mijn zusjes de kroeg in, ze waren bij mijn P uitreiking, bij mijn eerste expositie, hielpen met verhuizen etc.
Dus het is niet alleen maar welterustenkusjes of bij haar in bed slapen. en naar mijn zusjes (24-21) is ze ook zo. Ze is van zichzelf een heel rustig, ontzettend liefdevol persoon en dat geeft ze aan iedereen.
zaterdag 4 maart 2017 om 20:54
quote:Berlinberlin schreef op 04 maart 2017 @ 20:48:
[...]
Dankjewel voor je begrip : )
Ik snap ook heus wel dat voor het gros van de mens dat wel een stabiele, liefdevolle jeugd heeft gehad, dit verstoord of wat dan ook vindt.Inderdaad berlinberlin! Mensen die een normale jeugd hebben gehad snappen dit niet.
[...]
Dankjewel voor je begrip : )
Ik snap ook heus wel dat voor het gros van de mens dat wel een stabiele, liefdevolle jeugd heeft gehad, dit verstoord of wat dan ook vindt.Inderdaad berlinberlin! Mensen die een normale jeugd hebben gehad snappen dit niet.
zaterdag 4 maart 2017 om 21:02
quote:DidiRidi schreef op 04 maart 2017 @ 20:52:
Iedereen roept ongezond. Ik weet het niet.
Kan ook zijn dat deze vrouw helemaal geen slechte bedoelingen heeft. Het kan zijn dat zij ook vanuit een soort 'pijn uit haar verleden' op jou reageert. Dat jij iets bij haar trigger net zoals zij bij jou. En dat het dan de perfecte match is. Dit gebeurt vaker, soms is de match verslavend maar ongezond (bijv. Dochter van alcoholist krijgt partner die alcoholist is ) maar dat hoeft niet altijd zo te zijn.
Buiten dat alles kan die vrouw juist een sterke persoonlijkheid zijn die in staat is anderen in hun pijn te zien en te geven wat ze nodig hebben.
Nabijheid wordt tegenwoordig haast als een ziekte gezien terwijl het soms wel helend kan werken ipv een psycholoog die een rechte lijn aanhoudt. Er zijn 'levenspijnen' die weldegelijk door de nabijheid van de ander kunnen helen. Hoewel ik dat in bed liggen en kusjes geven niet zo begrijp (en ook mijn vraag telkens bij heb) denk ik wel dat menselijk contact juist het geen is wat in sommigen gevallen het beste zou werken. Je omgeving bepaalt hoe je je voelt over jezelf, mensen met gezonde families en vrienden om hen heen onderschatten dit nog wel eens.
Bedankt voor je fijne reactie.
Denk ook dat je gelijk hebt mbt het triggeren en daarin zijn we de perfecte match. We helen elkaars verdriet en pijn met liefde en nabijheid.
Ik heb voor het eerst in mijn leven het gevoel dat ik even kan uitrusten en niet meer voor anderen hoef te zorgen, maar dat er nu iemand voor mij zorgt omdat ik mentaal uitgeput was van het altijd alles alleen en zelf doen, geen voorbeeldfiguur hebben, niemand die naar je omkijkt.
En in therapie heb ik nooit geleerd wat mijn moeder mij nu leert. Ze geeft mij inzicht in mijzelf door mij te confronteren met mijn diepste pijnen en gemis. Eerder was ik een loner, had ik een muur om me heen en liet ik niemand toe, uit angst. Door haar kan ik die angsten aangaan op een veilige en liefdevolle manier.
Ik voel me voor het eerst in mijn leven veilig bij iemand. En als ik af en toe bij haar slaap voel ik dat nog meer.
Als mijn zussen thuis slapen dan geeft ze hun net zo goed welterustenkusjes, dat zal ze altijd blijven doen en soms doen we en meidenavondje met een van mijn zusjes erbij en slapen we met z'n drietjes in bed.
Voel me voor het eerst in mijn leven oprecht gelukkig en geliefd, ik hou voor het eerst van mezelf en kan anderen toelaten van mij te houden. Voor ons voelt alles zo normaal ondertussen, maar als ik er met een afstandje naar kijk is het soms wel raar. Maar als ik een vriendin zou hebben die in mijn schoenen stond, dan zou ik heel erg blij zijn voor haar en haar al die liefde gunnen.
het verward me soms gewoon.
Iedereen roept ongezond. Ik weet het niet.
Kan ook zijn dat deze vrouw helemaal geen slechte bedoelingen heeft. Het kan zijn dat zij ook vanuit een soort 'pijn uit haar verleden' op jou reageert. Dat jij iets bij haar trigger net zoals zij bij jou. En dat het dan de perfecte match is. Dit gebeurt vaker, soms is de match verslavend maar ongezond (bijv. Dochter van alcoholist krijgt partner die alcoholist is ) maar dat hoeft niet altijd zo te zijn.
Buiten dat alles kan die vrouw juist een sterke persoonlijkheid zijn die in staat is anderen in hun pijn te zien en te geven wat ze nodig hebben.
Nabijheid wordt tegenwoordig haast als een ziekte gezien terwijl het soms wel helend kan werken ipv een psycholoog die een rechte lijn aanhoudt. Er zijn 'levenspijnen' die weldegelijk door de nabijheid van de ander kunnen helen. Hoewel ik dat in bed liggen en kusjes geven niet zo begrijp (en ook mijn vraag telkens bij heb) denk ik wel dat menselijk contact juist het geen is wat in sommigen gevallen het beste zou werken. Je omgeving bepaalt hoe je je voelt over jezelf, mensen met gezonde families en vrienden om hen heen onderschatten dit nog wel eens.
Bedankt voor je fijne reactie.
Denk ook dat je gelijk hebt mbt het triggeren en daarin zijn we de perfecte match. We helen elkaars verdriet en pijn met liefde en nabijheid.
Ik heb voor het eerst in mijn leven het gevoel dat ik even kan uitrusten en niet meer voor anderen hoef te zorgen, maar dat er nu iemand voor mij zorgt omdat ik mentaal uitgeput was van het altijd alles alleen en zelf doen, geen voorbeeldfiguur hebben, niemand die naar je omkijkt.
En in therapie heb ik nooit geleerd wat mijn moeder mij nu leert. Ze geeft mij inzicht in mijzelf door mij te confronteren met mijn diepste pijnen en gemis. Eerder was ik een loner, had ik een muur om me heen en liet ik niemand toe, uit angst. Door haar kan ik die angsten aangaan op een veilige en liefdevolle manier.
Ik voel me voor het eerst in mijn leven veilig bij iemand. En als ik af en toe bij haar slaap voel ik dat nog meer.
Als mijn zussen thuis slapen dan geeft ze hun net zo goed welterustenkusjes, dat zal ze altijd blijven doen en soms doen we en meidenavondje met een van mijn zusjes erbij en slapen we met z'n drietjes in bed.
Voel me voor het eerst in mijn leven oprecht gelukkig en geliefd, ik hou voor het eerst van mezelf en kan anderen toelaten van mij te houden. Voor ons voelt alles zo normaal ondertussen, maar als ik er met een afstandje naar kijk is het soms wel raar. Maar als ik een vriendin zou hebben die in mijn schoenen stond, dan zou ik heel erg blij zijn voor haar en haar al die liefde gunnen.
het verward me soms gewoon.
zaterdag 4 maart 2017 om 21:02
Ik snap dat je het fijn vindt.
Maar ik vraag me dit af: in een gewone relatie van moeder en kind, wordt het kind op een gegeven moment volwassen. Dat gaat niet zelden gepaard met conflicten, je moeder 'stom' vinden in de puberteit - hoort er allemaal bij.
De band die jij hebt met 'mama': betekent dat niet dat je altijd klein moet blijven? Voldoe je nog aan haar verwachtingen en vervul je haar behoeften nog als je op een dag niet meer 'klein' bent?
Het lijkt me dat jullie elkaar in de houdgreep hebben.
Tenzij je het allebei ziet als een experiment, en heel goed je eigen pijn kunt 'dragen'.
Maar ik denk dat je daarvoor aan de jonge kant bent, en ook teveel rottigheid hebt meegemaakt.
Ik denk niet dat je gestoord bent, ik denk wel dat wat je nu aan het doen bent enorm ingewikkeld is en dat je er goed aan doet om hulp te zoeken.
Maar ik vraag me dit af: in een gewone relatie van moeder en kind, wordt het kind op een gegeven moment volwassen. Dat gaat niet zelden gepaard met conflicten, je moeder 'stom' vinden in de puberteit - hoort er allemaal bij.
De band die jij hebt met 'mama': betekent dat niet dat je altijd klein moet blijven? Voldoe je nog aan haar verwachtingen en vervul je haar behoeften nog als je op een dag niet meer 'klein' bent?
Het lijkt me dat jullie elkaar in de houdgreep hebben.
Tenzij je het allebei ziet als een experiment, en heel goed je eigen pijn kunt 'dragen'.
Maar ik denk dat je daarvoor aan de jonge kant bent, en ook teveel rottigheid hebt meegemaakt.
Ik denk niet dat je gestoord bent, ik denk wel dat wat je nu aan het doen bent enorm ingewikkeld is en dat je er goed aan doet om hulp te zoeken.
zaterdag 4 maart 2017 om 21:08
Dat je op die leeftijd nog een soort surrogaatmoeder hebt, vind ik niet zo gek. Ik heb vroeger een tijdje een vriendje gehad dat toen al 22 was en op volwassen leeftijd bij mensen in huis was gaan wonen die hij ook zijn pleegouders noemde. Hij had blijkbaar gewoon nog behoefte aan de bescherming en structuur van een gezin en misschien heb jij dat ook. Dat lichamelijke aspect gaat voor mijn gevoel wel wat ver, maar dat je op die leeftijd nog een moederfiguur kunt zoeken en iets in te halen hebt vergeleken met leeftijdsgenoten, dat vind ik wel begrijpelijk - al denk ik wel dat je toe moet werken naar een situatie waarin je opnieuw op eigen benen gaat staan. En dan kan je nieuwe moeder wel in beeld blijven, maar de band wordt dan uiteindelijk wel meer die van een volwassen dochter en moeder. Nu heb je de rol van een heel jonge dochter, een klein kind eigenlijk, en ik zou wel proberen dat af te bouwen en de band wat volwassener te laten worden. Meteen op eigen benen hoeft niet, maar wel meer die kant op, denk ik.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 4 maart 2017 om 21:08
Wij hebben ook weleens conflicten, ik kan soms recalcitrant zijn, of ergens geen zin in hebben, daarnaast hebben we gesprekken op gelijkwaardig niveau, maar ik kan ook dat kleine kind zijn.
Ze stimuleert me juist om mijn eigen dingen te doen en bv wel voor een minor in het buitenland te kiezen en me over mijn angst heen te zetten. Zo stimuleert ze me in heel veel "volwassen" dingen, maar ik kan en mag ook klein zijn bij haar.
Ik kan mijn pijn nu dragen, dankzij haar veiligheid en liefde, waardoor ik vrij weinig tot geen last meer heb van mijn verleden en heel veel heb los kunnen laten.
Ze stimuleert me juist om mijn eigen dingen te doen en bv wel voor een minor in het buitenland te kiezen en me over mijn angst heen te zetten. Zo stimuleert ze me in heel veel "volwassen" dingen, maar ik kan en mag ook klein zijn bij haar.
Ik kan mijn pijn nu dragen, dankzij haar veiligheid en liefde, waardoor ik vrij weinig tot geen last meer heb van mijn verleden en heel veel heb los kunnen laten.
zaterdag 4 maart 2017 om 21:09
Orkenflow mij school ook net 'puberteit' door het hoofd. Maar dan nog zou het kunnen ergens als ze beiden elkaar op een volwassenen manier los kunnen laten en vrijheid kunnen gunnen. Dan zou het juist een hele goede ontwikkeling zijn voor berlinberlin.
Berlinberlin..misschien is hetgeen wat je van een afstandje doet kijken naar de situatie, precies die ondertoon is van geen moederliefde te hebben gehad. Geen moeder liefde betekent ook dat het gevoel 'er te mogen zijn' niet vanzelfsprekend is.
Berlinberlin..misschien is hetgeen wat je van een afstandje doet kijken naar de situatie, precies die ondertoon is van geen moederliefde te hebben gehad. Geen moeder liefde betekent ook dat het gevoel 'er te mogen zijn' niet vanzelfsprekend is.
"Dus zie je iemand lopen Met rode ogen heel bedeesd Dan weet je, haar potje is pas vol geweest."
zaterdag 4 maart 2017 om 21:23
Daarnaast is het gewoon super fijn om te ervaren hoe het is om in de ochtend met z'n allen te ontbijten, dat ik een normale rol/taak in een gezin heb en niet als moeder voor mijn broertjes destijd. Dat ik af en toe een keer kan katten met mijn zusjes of stoeien met mijn broertje (hij is 10), dat we af en toe grapjes uithalen, stout zijn, dat ze af en toe mijn was doet als ik super druk heb met de academie/werk/sociaal leven, of even boodschappen doet voor mij. Als kind deed ik dat voor de jongens en dat heeft me fysiek en mentaal uitgeput. Nu leer ik om te mogen ontvangen, in alles.
zaterdag 4 maart 2017 om 21:28
quote:swifty schreef op 04 maart 2017 @ 21:22:
Wat bedoel je elkaars pijn helen, welke pijn heeft zij dan?
Ik kan dat niet precies beschrijven, maar het is een zielenpijn. Die we beiden voelen. We geven en nemen, waardoor we elkaar helen.
Mijn jongste zusje is geen makkelijk mens en mama heeft het gevoel dat ze heeft gefaald in bepaalde dingen waardoor ze is zoals ze is en ik denk dat ze dat wil goedmaken en schoon schip wil maken met haar gevoel door mij wel te geven waar ze bij D tekort is geschoten.
Daar ben ik me bewust van en dat is goed. In die zijn 'gebruiken' we elkaar, maar zo voelt dat niet. Absoluut niet.
En het rare is dat ondanks dat ik een andere huidskleur heb, ontzettend op haar lijk qua uiterlijk. Onze gezichtsvorm, neus, lippen, uitstraling, onze lichaamsbouw. Qua innerlijk zijn we helemaal hetzelfde, maar in doen en laten zijn we elkaars tegenpolen.
Wat bedoel je elkaars pijn helen, welke pijn heeft zij dan?
Ik kan dat niet precies beschrijven, maar het is een zielenpijn. Die we beiden voelen. We geven en nemen, waardoor we elkaar helen.
Mijn jongste zusje is geen makkelijk mens en mama heeft het gevoel dat ze heeft gefaald in bepaalde dingen waardoor ze is zoals ze is en ik denk dat ze dat wil goedmaken en schoon schip wil maken met haar gevoel door mij wel te geven waar ze bij D tekort is geschoten.
Daar ben ik me bewust van en dat is goed. In die zijn 'gebruiken' we elkaar, maar zo voelt dat niet. Absoluut niet.
En het rare is dat ondanks dat ik een andere huidskleur heb, ontzettend op haar lijk qua uiterlijk. Onze gezichtsvorm, neus, lippen, uitstraling, onze lichaamsbouw. Qua innerlijk zijn we helemaal hetzelfde, maar in doen en laten zijn we elkaars tegenpolen.
zaterdag 4 maart 2017 om 21:40
Hoe meer je post, hoe ongezonder het het wordt. Je vraagt in je OP om reacties, maar elke (kritische) reactie die bevestigd dat het ongezond is negeer of bestrijd met je allerlei tegenargumenten. Je reageert alleen inhoudelijk op reacties die soortgelijk zijn aan jouw bijzonder ongezonde en gestoorde (die term kun je ook gebruiken zonder dat het als belediging bedoeld is) relatie met deze mevrouw.
Ik maak hieruit op dat je liever hierin blijft hangen dan hulp zoekt wat op lange termijn de kern van je probleem kan aanpakken.
Ik maak hieruit op dat je liever hierin blijft hangen dan hulp zoekt wat op lange termijn de kern van je probleem kan aanpakken.
zaterdag 4 maart 2017 om 21:44
quote:Berlinberlin schreef op 04 maart 2017 @ 21:28:
[...]
Ik kan dat niet precies beschrijven, maar het is een zielenpijn. Die we beiden voelen. We geven en nemen, waardoor we elkaar helen.
Mijn jongste zusje is geen makkelijk mens en mama heeft het gevoel dat ze heeft gefaald in bepaalde dingen waardoor ze is zoals ze is en ik denk dat ze dat wil goedmaken en schoon schip wil maken met haar gevoel door mij wel te geven waar ze bij D tekort is geschoten.
Daar ben ik me bewust van en dat is goed. In die zijn 'gebruiken' we elkaar, maar zo voelt dat niet. Absoluut niet.
En het rare is dat ondanks dat ik een andere huidskleur heb, ontzettend op haar lijk qua uiterlijk. Onze gezichtsvorm, neus, lippen, uitstraling, onze lichaamsbouw. Qua innerlijk zijn we helemaal hetzelfde, maar in doen en laten zijn we elkaars tegenpolen.Na 10 maanden iemand je zusje en mama noemen en ook nog tegen derden (tegen ons dus) het woord "mama" gebruiken is niet gezond. Echt niet. En de verklaring van "mama" zoals je die schetst is imho ook om vraagtekens bij te zetten. Als ze het gevoel heeft bij haar dochter tekort te hebben geschoten raad ik haar aan om in díe relatie te investeren ipv via jou.
[...]
Ik kan dat niet precies beschrijven, maar het is een zielenpijn. Die we beiden voelen. We geven en nemen, waardoor we elkaar helen.
Mijn jongste zusje is geen makkelijk mens en mama heeft het gevoel dat ze heeft gefaald in bepaalde dingen waardoor ze is zoals ze is en ik denk dat ze dat wil goedmaken en schoon schip wil maken met haar gevoel door mij wel te geven waar ze bij D tekort is geschoten.
Daar ben ik me bewust van en dat is goed. In die zijn 'gebruiken' we elkaar, maar zo voelt dat niet. Absoluut niet.
En het rare is dat ondanks dat ik een andere huidskleur heb, ontzettend op haar lijk qua uiterlijk. Onze gezichtsvorm, neus, lippen, uitstraling, onze lichaamsbouw. Qua innerlijk zijn we helemaal hetzelfde, maar in doen en laten zijn we elkaars tegenpolen.Na 10 maanden iemand je zusje en mama noemen en ook nog tegen derden (tegen ons dus) het woord "mama" gebruiken is niet gezond. Echt niet. En de verklaring van "mama" zoals je die schetst is imho ook om vraagtekens bij te zetten. Als ze het gevoel heeft bij haar dochter tekort te hebben geschoten raad ik haar aan om in díe relatie te investeren ipv via jou.
zaterdag 4 maart 2017 om 21:47
Ik snap je ook BerlinBerlin. Ik heb zelf een heel vervelende jeugd gehad en ik herken me heel erg in het voortdurend zoeken naar een beschermende ouderfiguur. Ik ben intussen 35 en ik heb er in zekere zin vrede mee dat ik dat hunkeren altijd met me mee zal blijven slepen. Het is een soort van litteken overgebleven uit het verleden, zoals andere mensen weer andere bagage hebben.
Het grootste deel van de tijd kan ik dat gevoel negeren/verstoppen en me gewoon op mijn leven richten. Het gebeurt namelijk maar zeer zelden dat je iemand ontmoet die dit soort 'gemis' herkent/erkent, en daar iets mee wil of kan. En ik snap perfect hoe raar/dysfunctioneel je je kunt voelen.
Ik ben overigens getrouwd en hou veel van mijn man, maar de gevoelens die jij beschrijft (als ze de kop opsteken) heb ik altijd voor andere, oudere mannen (soms ook vrouwen). Ik heb een wat oudere vriend/collega die me een beetje onder zijn vleugels neemt en ik kan daar een deel van mijn gevoel in kwijt .En verder probeer ik het gewoon te accepteren zoals het is. Ik kan je overigens wel heel erg aanraden om erover te praten met een therapeut, dat heeft mij erg geholpen. Je bent in ieder geval niet alleen... er zijn heel wat andere mensen 'out there' die worstelen met een verloren jeugd. Sterkte!
Het grootste deel van de tijd kan ik dat gevoel negeren/verstoppen en me gewoon op mijn leven richten. Het gebeurt namelijk maar zeer zelden dat je iemand ontmoet die dit soort 'gemis' herkent/erkent, en daar iets mee wil of kan. En ik snap perfect hoe raar/dysfunctioneel je je kunt voelen.
Ik ben overigens getrouwd en hou veel van mijn man, maar de gevoelens die jij beschrijft (als ze de kop opsteken) heb ik altijd voor andere, oudere mannen (soms ook vrouwen). Ik heb een wat oudere vriend/collega die me een beetje onder zijn vleugels neemt en ik kan daar een deel van mijn gevoel in kwijt .En verder probeer ik het gewoon te accepteren zoals het is. Ik kan je overigens wel heel erg aanraden om erover te praten met een therapeut, dat heeft mij erg geholpen. Je bent in ieder geval niet alleen... er zijn heel wat andere mensen 'out there' die worstelen met een verloren jeugd. Sterkte!
zaterdag 4 maart 2017 om 21:54
quote:Coco87 schreef op 04 maart 2017 @ 21:44:
[...]
Na 10 maanden iemand je zusje en mama noemen en ook nog tegen derden (tegen ons dus) het woord "mama" gebruiken is niet gezond. Echt niet. En de verklaring van "mama" zoals je die schetst is imho ook om vraagtekens bij te zetten. Als ze het gevoel heeft bij haar dochter tekort te hebben geschoten raad ik haar aan om in díe relatie te investeren ipv via jou.
Wees maar niet bang hoor, dat doet ze ook.
Ik kan goed met D overweg waardoor er minder spanning is tussen hun twee. Hypothetisch gezien helpen we elkaar door met elkaar te zijn.
[...]
Na 10 maanden iemand je zusje en mama noemen en ook nog tegen derden (tegen ons dus) het woord "mama" gebruiken is niet gezond. Echt niet. En de verklaring van "mama" zoals je die schetst is imho ook om vraagtekens bij te zetten. Als ze het gevoel heeft bij haar dochter tekort te hebben geschoten raad ik haar aan om in díe relatie te investeren ipv via jou.
Wees maar niet bang hoor, dat doet ze ook.
Ik kan goed met D overweg waardoor er minder spanning is tussen hun twee. Hypothetisch gezien helpen we elkaar door met elkaar te zijn.
