Psyche
alle pijlers
Gemiste kindertijd inhalen, verwarrend.
zaterdag 4 maart 2017 om 21:58
quote:Coco87 schreef op 04 maart 2017 @ 21:40:
Hoe meer je post, hoe ongezonder het het wordt. Je vraagt in je OP om reacties, maar elke (kritische) reactie die bevestigd dat het ongezond is negeer of bestrijd met je allerlei tegenargumenten. Je reageert alleen inhoudelijk op reacties die soortgelijk zijn aan jouw bijzonder ongezonde en gestoorde (die term kun je ook gebruiken zonder dat het als belediging bedoeld is) relatie met deze mevrouw.
Ik maak hieruit op dat je liever hierin blijft hangen dan hulp zoekt wat op lange termijn de kern van je probleem kan aanpakken.
Dat heb je mis. Over die andere reacties denk ik liever goed na, voor dat ik gevoelsmatig ga reageren.
De kern van mijn probleem is dat ik nooit kind heb kunnen zijn en dat dit mij in alles belemmerde, de oplossing is mijn moeder en de band die we hebben opgebouwd. Die voor een buitenstaander wellicht gestoord, ziekelijk, ongezond, uit balans is. Maar de mensen in onze directe omgeving zien dat niet zo, het is normaal geworden en zo voelt het ook.
Mijn vriendinnen vonden het eerst ook super raar omdat het zo snel en intens ging, maar nu zitten ze bij ons aan de eettafel en vindt niemand het meer raar.
Dit topic opende ik omdat ik wil horen hoe buitenstaanders daarover denken, zodat ik kritisch naar mezelf en de band met haar kan kijken.
Hoe meer je post, hoe ongezonder het het wordt. Je vraagt in je OP om reacties, maar elke (kritische) reactie die bevestigd dat het ongezond is negeer of bestrijd met je allerlei tegenargumenten. Je reageert alleen inhoudelijk op reacties die soortgelijk zijn aan jouw bijzonder ongezonde en gestoorde (die term kun je ook gebruiken zonder dat het als belediging bedoeld is) relatie met deze mevrouw.
Ik maak hieruit op dat je liever hierin blijft hangen dan hulp zoekt wat op lange termijn de kern van je probleem kan aanpakken.
Dat heb je mis. Over die andere reacties denk ik liever goed na, voor dat ik gevoelsmatig ga reageren.
De kern van mijn probleem is dat ik nooit kind heb kunnen zijn en dat dit mij in alles belemmerde, de oplossing is mijn moeder en de band die we hebben opgebouwd. Die voor een buitenstaander wellicht gestoord, ziekelijk, ongezond, uit balans is. Maar de mensen in onze directe omgeving zien dat niet zo, het is normaal geworden en zo voelt het ook.
Mijn vriendinnen vonden het eerst ook super raar omdat het zo snel en intens ging, maar nu zitten ze bij ons aan de eettafel en vindt niemand het meer raar.
Dit topic opende ik omdat ik wil horen hoe buitenstaanders daarover denken, zodat ik kritisch naar mezelf en de band met haar kan kijken.
zaterdag 4 maart 2017 om 22:04
quote:Woordenaar schreef op 04 maart 2017 @ 21:47:
Ik snap je ook BerlinBerlin. Ik heb zelf een heel vervelende jeugd gehad en ik herken me heel erg in het voortdurend zoeken naar een beschermende ouderfiguur. Ik ben intussen 35 en ik heb er in zekere zin vrede mee dat ik dat hunkeren altijd met me mee zal blijven slepen. Het is een soort van litteken overgebleven uit het verleden, zoals andere mensen weer andere bagage hebben.
Het grootste deel van de tijd kan ik dat gevoel negeren/verstoppen en me gewoon op mijn leven richten. Het gebeurt namelijk maar zeer zelden dat je iemand ontmoet die dit soort 'gemis' herkent/erkent, en daar iets mee wil of kan. En ik snap perfect hoe raar/dysfunctioneel je je kunt voelen.
Ik ben overigens getrouwd en hou veel van mijn man, maar de gevoelens die jij beschrijft (als ze de kop opsteken) heb ik altijd voor andere, oudere mannen (soms ook vrouwen). Ik heb een wat oudere vriend/collega die me een beetje onder zijn vleugels neemt en ik kan daar een deel van mijn gevoel in kwijt .En verder probeer ik het gewoon te accepteren zoals het is. Ik kan je overigens wel heel erg aanraden om erover te praten met een therapeut, dat heeft mij erg geholpen. Je bent in ieder geval niet alleen... er zijn heel wat andere mensen 'out there' die worstelen met een verloren jeugd. Sterkte!
Dank voor je reactie.
Het gebeurt inderdaad zelden dat iemand dit soort gemis (h)erkent, omdat het voor iedereen vanzelfsprekend is dat gemis niet te hebben. Die het niet snappen hoe cruciaal een (beschermende) ouderfiguur is in je ontwikkeling van baby tot volwassene, in de ontwikkeling van de autonomie, mentale en fysieke gesteldheid.
Fijn om te horen dat je die oudere vriend/collega hebt die je onder zijn vleugels neemt : )
Zo voel ik dat ook met mijn moeder, ook al gaat dat contact dieper en intiemer. En nee, ze is op papier niet mijn moeder, maar absoluut moeder qua gevoel.
Ik snap je ook BerlinBerlin. Ik heb zelf een heel vervelende jeugd gehad en ik herken me heel erg in het voortdurend zoeken naar een beschermende ouderfiguur. Ik ben intussen 35 en ik heb er in zekere zin vrede mee dat ik dat hunkeren altijd met me mee zal blijven slepen. Het is een soort van litteken overgebleven uit het verleden, zoals andere mensen weer andere bagage hebben.
Het grootste deel van de tijd kan ik dat gevoel negeren/verstoppen en me gewoon op mijn leven richten. Het gebeurt namelijk maar zeer zelden dat je iemand ontmoet die dit soort 'gemis' herkent/erkent, en daar iets mee wil of kan. En ik snap perfect hoe raar/dysfunctioneel je je kunt voelen.
Ik ben overigens getrouwd en hou veel van mijn man, maar de gevoelens die jij beschrijft (als ze de kop opsteken) heb ik altijd voor andere, oudere mannen (soms ook vrouwen). Ik heb een wat oudere vriend/collega die me een beetje onder zijn vleugels neemt en ik kan daar een deel van mijn gevoel in kwijt .En verder probeer ik het gewoon te accepteren zoals het is. Ik kan je overigens wel heel erg aanraden om erover te praten met een therapeut, dat heeft mij erg geholpen. Je bent in ieder geval niet alleen... er zijn heel wat andere mensen 'out there' die worstelen met een verloren jeugd. Sterkte!
Dank voor je reactie.
Het gebeurt inderdaad zelden dat iemand dit soort gemis (h)erkent, omdat het voor iedereen vanzelfsprekend is dat gemis niet te hebben. Die het niet snappen hoe cruciaal een (beschermende) ouderfiguur is in je ontwikkeling van baby tot volwassene, in de ontwikkeling van de autonomie, mentale en fysieke gesteldheid.
Fijn om te horen dat je die oudere vriend/collega hebt die je onder zijn vleugels neemt : )
Zo voel ik dat ook met mijn moeder, ook al gaat dat contact dieper en intiemer. En nee, ze is op papier niet mijn moeder, maar absoluut moeder qua gevoel.
zaterdag 4 maart 2017 om 22:06
quote:Berlinberlin schreef op 04 maart 2017 @ 21:28:
[...]
Ik kan dat niet precies beschrijven, maar het is een zielenpijn. Die we beiden voelen. We geven en nemen, waardoor we elkaar helen.
Mijn jongste zusje is geen makkelijk mens en mama heeft het gevoel dat ze heeft gefaald in bepaalde dingen waardoor ze is zoals ze is en ik denk dat ze dat wil goedmaken en schoon schip wil maken met haar gevoel door mij wel te geven waar ze bij D tekort is geschoten.
.
ik denk dat je daar nog maar goed over moet nadenken, en met je 'zusje' het erover moet gaan hebben hoe zij dit ervaart dat haar moeder het goedmaakt via jou, en hoe zij dat ervaart.
Vul maar eens in bij iets anders;
man en vrouw zijn getrouwd, man heeft problemen met vrouw over een issue, namelijk zijn falen een keer om er voor haar te zijn als ze ernstig en lang ziek is. Komt collega op werk tegen die ziek is, en man doet zijn best en nog meer, om collega goed te verzorgen. Is er een hele tijd mee bezig en wordt mantelzorger zelfs. Om het schuldgevoel kwijt te raken omdat hij er toen niet was voor zijn vrouw.
[...]
Ik kan dat niet precies beschrijven, maar het is een zielenpijn. Die we beiden voelen. We geven en nemen, waardoor we elkaar helen.
Mijn jongste zusje is geen makkelijk mens en mama heeft het gevoel dat ze heeft gefaald in bepaalde dingen waardoor ze is zoals ze is en ik denk dat ze dat wil goedmaken en schoon schip wil maken met haar gevoel door mij wel te geven waar ze bij D tekort is geschoten.
.
ik denk dat je daar nog maar goed over moet nadenken, en met je 'zusje' het erover moet gaan hebben hoe zij dit ervaart dat haar moeder het goedmaakt via jou, en hoe zij dat ervaart.
Vul maar eens in bij iets anders;
man en vrouw zijn getrouwd, man heeft problemen met vrouw over een issue, namelijk zijn falen een keer om er voor haar te zijn als ze ernstig en lang ziek is. Komt collega op werk tegen die ziek is, en man doet zijn best en nog meer, om collega goed te verzorgen. Is er een hele tijd mee bezig en wordt mantelzorger zelfs. Om het schuldgevoel kwijt te raken omdat hij er toen niet was voor zijn vrouw.
zaterdag 4 maart 2017 om 22:10
quote:Berlinberlin schreef op 04 maart 2017 @ 22:04:
[...]
Fijn om te horen dat je die oudere vriend/collega hebt die je onder zijn vleugels neemt : )
Zo voel ik dat ook met mijn moeder, ook al gaat dat contact dieper en intiemer. En nee, ze is op papier niet mijn moeder, maar absoluut moeder qua gevoel.
Ik snap hoe intens en vervullend dit voor jou moet zijn.
Ik snap ook wel de reacties van veel lezers hier. Je stelt je enorm kwetsbaar op en je legt heel veel van jezelf in handen van iemand die je pas 10 maanden kent. En die misschien op een gegeven moment genoeg krijgt van die pseudo-moederrol.
Ik kan je alleen maar aanraden om goed op jezelf te passen en in therapie te gaan of te blijven. Wat je voelt is begrijpelijk, maar wellicht niet 100% gezond.
[...]
Fijn om te horen dat je die oudere vriend/collega hebt die je onder zijn vleugels neemt : )
Zo voel ik dat ook met mijn moeder, ook al gaat dat contact dieper en intiemer. En nee, ze is op papier niet mijn moeder, maar absoluut moeder qua gevoel.
Ik snap hoe intens en vervullend dit voor jou moet zijn.
Ik snap ook wel de reacties van veel lezers hier. Je stelt je enorm kwetsbaar op en je legt heel veel van jezelf in handen van iemand die je pas 10 maanden kent. En die misschien op een gegeven moment genoeg krijgt van die pseudo-moederrol.
Ik kan je alleen maar aanraden om goed op jezelf te passen en in therapie te gaan of te blijven. Wat je voelt is begrijpelijk, maar wellicht niet 100% gezond.
zaterdag 4 maart 2017 om 22:13
quote:Berlinberlin schreef op 04 maart 2017 @ 21:58:
[...]
Dat heb je mis. Over die andere reacties denk ik liever goed na, voor dat ik gevoelsmatig ga reageren.
De kern van mijn probleem is dat ik nooit kind heb kunnen zijn en dat dit mij in alles belemmerde, de oplossing is mijn moeder en de band die we hebben opgebouwd. Die voor een buitenstaander wellicht gestoord, ziekelijk, ongezond, uit balans is. Maar de mensen in onze directe omgeving zien dat niet zo, het is normaal geworden en zo voelt het ook.
Mijn vriendinnen vonden het eerst ook super raar omdat het zo snel en intens ging, maar nu zitten ze bij ons aan de eettafel en vindt niemand het meer raar.
Dit topic opende ik omdat ik wil horen hoe buitenstaanders daarover denken, zodat ik kritisch naar mezelf en de band met haar kan kijken.
Maar wil en kun je kritisch naar deze band kijken? Je bent jullie relatie alleen maar aan het verdedigen en noemt het zelfs de oplossing voor je problemen. Een veilig hechtingsfiguur, om het zo maar te noemen, op latere leeftijd tegenkomen (bij gebrek aan ouders, want die zijn dat doorgaans als eerste) kán helpend zijn, maar ik heb sterk m'n twijfels bij de manier waarop jullie het vormgeven. Kun jij niks aan doen, want je weet niet beter.
Wat me ook te binnen schiet: Het kan ook zijn dat de relatie feitelijk prima is: je komt daar over de vloer en draait bijna mee in het gezinsleven, iedereen vindt je leuk etc. Ik denk dan eerder dat de manier waarop jij alles beleeft (en dat is enorm intens) het ongezond maakt. En dus eigenlijk ook voor jou, want je bouwt hier niks mee op wat in het verleden niet gelukt is. Het is sowieso raadzaam om hulp te zoeken mbt relaties, ik en de ander, betekenis geven aan.
Ik heb regelmatig volwassen patienten met soortgelijke problematiek. Wat doorgaans opvalt is dat ze relaties als "beste vrienden" "onvoorwaardelijk" etc bestempelen terwijl ze de andere persoon maar een paar keer gezien hebben en het contact niet veel voorstelt (zo wordt dit door de ander bestempelt). De relatie opzich is dan prima, de manier waarop zij het beleven is afwijkend.
[...]
Dat heb je mis. Over die andere reacties denk ik liever goed na, voor dat ik gevoelsmatig ga reageren.
De kern van mijn probleem is dat ik nooit kind heb kunnen zijn en dat dit mij in alles belemmerde, de oplossing is mijn moeder en de band die we hebben opgebouwd. Die voor een buitenstaander wellicht gestoord, ziekelijk, ongezond, uit balans is. Maar de mensen in onze directe omgeving zien dat niet zo, het is normaal geworden en zo voelt het ook.
Mijn vriendinnen vonden het eerst ook super raar omdat het zo snel en intens ging, maar nu zitten ze bij ons aan de eettafel en vindt niemand het meer raar.
Dit topic opende ik omdat ik wil horen hoe buitenstaanders daarover denken, zodat ik kritisch naar mezelf en de band met haar kan kijken.
Maar wil en kun je kritisch naar deze band kijken? Je bent jullie relatie alleen maar aan het verdedigen en noemt het zelfs de oplossing voor je problemen. Een veilig hechtingsfiguur, om het zo maar te noemen, op latere leeftijd tegenkomen (bij gebrek aan ouders, want die zijn dat doorgaans als eerste) kán helpend zijn, maar ik heb sterk m'n twijfels bij de manier waarop jullie het vormgeven. Kun jij niks aan doen, want je weet niet beter.
Wat me ook te binnen schiet: Het kan ook zijn dat de relatie feitelijk prima is: je komt daar over de vloer en draait bijna mee in het gezinsleven, iedereen vindt je leuk etc. Ik denk dan eerder dat de manier waarop jij alles beleeft (en dat is enorm intens) het ongezond maakt. En dus eigenlijk ook voor jou, want je bouwt hier niks mee op wat in het verleden niet gelukt is. Het is sowieso raadzaam om hulp te zoeken mbt relaties, ik en de ander, betekenis geven aan.
Ik heb regelmatig volwassen patienten met soortgelijke problematiek. Wat doorgaans opvalt is dat ze relaties als "beste vrienden" "onvoorwaardelijk" etc bestempelen terwijl ze de andere persoon maar een paar keer gezien hebben en het contact niet veel voorstelt (zo wordt dit door de ander bestempelt). De relatie opzich is dan prima, de manier waarop zij het beleven is afwijkend.
zaterdag 4 maart 2017 om 22:13
quote:swifty schreef op 04 maart 2017 @ 22:06:
[...]
ik denk dat je daar nog maar goed over moet nadenken, en met je 'zusje' het erover moet gaan hebben hoe zij dit ervaart dat haar moeder het goedmaakt via jou, en hoe zij dat ervaart.
Vul maar eens in bij iets anders;
man en vrouw zijn getrouwd, man heeft problemen met vrouw over een issue, namelijk zijn falen een keer om er voor haar te zijn als ze ernstig en lang ziek is. Komt collega op werk tegen die ziek is, en man doet zijn best en nog meer, om collega goed te verzorgen. Is er een hele tijd mee bezig en wordt mantelzorger zelfs. Om het schuldgevoel kwijt te raken omdat hij er toen niet was voor zijn vrouw.We doen dat regelmatig en D vindt het fijn dat ik er 'ben' omdat het contact nu rustiger verloopt tussen hun twee. D bespreekt dingen met mij voordat zie uit emotie dingen roept tegen haar. Ik ben van mezelf heel rustig en sta verder van hun relatie af. Iedereen ervaart mij als persoon als een fijne balans in het gezin. Niet dat ik alles goedmaak. Ik ben anders dan de rest, in alles en dat helpt soms om dingen goed te maken of te veranderen. En voor mij zijn zij het gezin waar ik altijd van droomde.
[...]
ik denk dat je daar nog maar goed over moet nadenken, en met je 'zusje' het erover moet gaan hebben hoe zij dit ervaart dat haar moeder het goedmaakt via jou, en hoe zij dat ervaart.
Vul maar eens in bij iets anders;
man en vrouw zijn getrouwd, man heeft problemen met vrouw over een issue, namelijk zijn falen een keer om er voor haar te zijn als ze ernstig en lang ziek is. Komt collega op werk tegen die ziek is, en man doet zijn best en nog meer, om collega goed te verzorgen. Is er een hele tijd mee bezig en wordt mantelzorger zelfs. Om het schuldgevoel kwijt te raken omdat hij er toen niet was voor zijn vrouw.We doen dat regelmatig en D vindt het fijn dat ik er 'ben' omdat het contact nu rustiger verloopt tussen hun twee. D bespreekt dingen met mij voordat zie uit emotie dingen roept tegen haar. Ik ben van mezelf heel rustig en sta verder van hun relatie af. Iedereen ervaart mij als persoon als een fijne balans in het gezin. Niet dat ik alles goedmaak. Ik ben anders dan de rest, in alles en dat helpt soms om dingen goed te maken of te veranderen. En voor mij zijn zij het gezin waar ik altijd van droomde.
zaterdag 4 maart 2017 om 22:14
Ik vind het raar dat jij er vanuit gaat dat je een slechte moeder-kind band moet hebben gehad om te snappen wat de waarde is van een goede hechting. Ik denk dat veel mensen die hier (kritisch) reageren dat heel goed snappen. En je daarom eerlijke feedback geven: het komt niet gezond over. Zowel jouw hechting naar haar als haar hechting naar jou.
zaterdag 4 maart 2017 om 22:23
quote:Klonkje schreef op 04 maart 2017 @ 22:14:
Ik vind het raar dat jij er vanuit gaat dat je een slechte moeder-kind band moet hebben gehad om te snappen wat de waarde is van een goede hechting. Ik denk dat veel mensen die hier (kritisch) reageren dat heel goed snappen. En je daarom eerlijke feedback geven: het komt niet gezond over. Zowel jouw hechting naar haar als haar hechting naar jou.
is dat echt zo raar? Iemand die dat nooit ervaren heeft, weet niet hoe diep dat kan gaan en soms in de kleinste dingen de grootste gemissen zitten.
Zoals ik eerder zei wilde ik weten hoe buitenstaanders enkel op mijn verhaal, zonder ons gezien te hebben hoe die band echt is, naar dit verhaal kijken.
Omdat ik heus wel snap dat het heel raar is, dat vind ik zelf ook. Maar het geeft me zóveel en brengt me zoveel geluk. En niet alleen mij, aan ons allemaal.
Ik vind het raar dat jij er vanuit gaat dat je een slechte moeder-kind band moet hebben gehad om te snappen wat de waarde is van een goede hechting. Ik denk dat veel mensen die hier (kritisch) reageren dat heel goed snappen. En je daarom eerlijke feedback geven: het komt niet gezond over. Zowel jouw hechting naar haar als haar hechting naar jou.
is dat echt zo raar? Iemand die dat nooit ervaren heeft, weet niet hoe diep dat kan gaan en soms in de kleinste dingen de grootste gemissen zitten.
Zoals ik eerder zei wilde ik weten hoe buitenstaanders enkel op mijn verhaal, zonder ons gezien te hebben hoe die band echt is, naar dit verhaal kijken.
Omdat ik heus wel snap dat het heel raar is, dat vind ik zelf ook. Maar het geeft me zóveel en brengt me zoveel geluk. En niet alleen mij, aan ons allemaal.
zaterdag 4 maart 2017 om 22:25
quote:Berlinberlin schreef op 04 maart 2017 @ 22:23:
[...]
is dat echt zo raar? Iemand die dat nooit ervaren heeft, weet niet hoe diep dat kan gaan en soms in de kleinste dingen de grootste gemissen zitten.
Zoals ik eerder zei wilde ik weten hoe buitenstaanders enkel op mijn verhaal, zonder ons gezien te hebben hoe die band echt is, naar dit verhaal kijken.
Omdat ik heus wel snap dat het heel raar is, dat vind ik zelf ook. Maar het geeft me zóveel en brengt me zoveel geluk. En niet alleen mij, aan ons allemaal.
Maar wat wil je dan hiermee? Wat hebben de reacties nu toegevoegd voor jou?
En je maakt jezelf wel heel belangrijk hoor.
[...]
is dat echt zo raar? Iemand die dat nooit ervaren heeft, weet niet hoe diep dat kan gaan en soms in de kleinste dingen de grootste gemissen zitten.
Zoals ik eerder zei wilde ik weten hoe buitenstaanders enkel op mijn verhaal, zonder ons gezien te hebben hoe die band echt is, naar dit verhaal kijken.
Omdat ik heus wel snap dat het heel raar is, dat vind ik zelf ook. Maar het geeft me zóveel en brengt me zoveel geluk. En niet alleen mij, aan ons allemaal.
Maar wat wil je dan hiermee? Wat hebben de reacties nu toegevoegd voor jou?
En je maakt jezelf wel heel belangrijk hoor.
zaterdag 4 maart 2017 om 22:31
Dat is iets anders. Natuurlijk kan ik nooit precies ervaren wat een ander heeft meegemaakt/gemist en hoe dat uitwerkt. Maar ik ben wel in staat om te zien of een relatie 'gezond ' is. Verder is het me inmiddels onduidelijk geworden wat je met dit topic wil. Jij, je mama, zussen en opa's en oma's zijn allen dolgelukkig in het kleine huis op de prairie. Nou, heerlijk, geniet ervan. Waarom dan nieuwsgierig naar de mening van mensen die niet zien hoe geweldig jullie het hebben en dat bovendien ook niet kunnen begrijpen?
zaterdag 4 maart 2017 om 22:31
quote:Berlinberlin schreef op 04 maart 2017 @ 22:13:
[...]
We doen dat regelmatig en D vindt het fijn dat ik er 'ben' omdat het contact nu rustiger verloopt tussen hun twee. D bespreekt dingen met mij voordat zie uit emotie dingen roept tegen haar. Ik ben van mezelf heel rustig en sta verder van hun relatie af. Iedereen ervaart mij als persoon als een fijne balans in het gezin. Niet dat ik alles goedmaak. Ik ben anders dan de rest, in alles en dat helpt soms om dingen goed te maken of te veranderen. En voor mij zijn zij het gezin waar ik altijd van droomde.Maar dan levert het haar op rust in huis en fungeer je dan niet als bliksemafleider?
[...]
We doen dat regelmatig en D vindt het fijn dat ik er 'ben' omdat het contact nu rustiger verloopt tussen hun twee. D bespreekt dingen met mij voordat zie uit emotie dingen roept tegen haar. Ik ben van mezelf heel rustig en sta verder van hun relatie af. Iedereen ervaart mij als persoon als een fijne balans in het gezin. Niet dat ik alles goedmaak. Ik ben anders dan de rest, in alles en dat helpt soms om dingen goed te maken of te veranderen. En voor mij zijn zij het gezin waar ik altijd van droomde.Maar dan levert het haar op rust in huis en fungeer je dan niet als bliksemafleider?
zaterdag 4 maart 2017 om 22:32
quote:Berlinberlin schreef op 04 maart 2017 @ 22:23:
[...]
is dat echt zo raar? Iemand die dat nooit ervaren heeft, weet niet hoe diep dat kan gaan en soms in de kleinste dingen de grootste gemissen zitten.
Zoals ik eerder zei wilde ik weten hoe buitenstaanders enkel op mijn verhaal, zonder ons gezien te hebben hoe die band echt is, naar dit verhaal kijken.
Omdat ik heus wel snap dat het heel raar is, dat vind ik zelf ook. Maar het geeft me zóveel en brengt me zoveel geluk. En niet alleen mij, aan ons allemaal.
Ik denk dat je een moeder-kindband heel erg romantiseert. Het is niet 'je hebt wel die geweldige band of je hebt het niet'. Er zijn heel veel gradaties.
Het is niet zo zwart-wit te stellen 'je kunt het niet begrijpen want je hebt het niet meegemaakt'.
[...]
is dat echt zo raar? Iemand die dat nooit ervaren heeft, weet niet hoe diep dat kan gaan en soms in de kleinste dingen de grootste gemissen zitten.
Zoals ik eerder zei wilde ik weten hoe buitenstaanders enkel op mijn verhaal, zonder ons gezien te hebben hoe die band echt is, naar dit verhaal kijken.
Omdat ik heus wel snap dat het heel raar is, dat vind ik zelf ook. Maar het geeft me zóveel en brengt me zoveel geluk. En niet alleen mij, aan ons allemaal.
Ik denk dat je een moeder-kindband heel erg romantiseert. Het is niet 'je hebt wel die geweldige band of je hebt het niet'. Er zijn heel veel gradaties.
Het is niet zo zwart-wit te stellen 'je kunt het niet begrijpen want je hebt het niet meegemaakt'.
zaterdag 4 maart 2017 om 22:33
Voor hen ben ik belangrijk, net zoals zij dat voor mij zijn.
Een (andere) kijk op hoe onze band is. Het gros vindt het ongezond en verstoord, daar zit vast een kern van waarheid in. Sommige dingen zijn ook niet hoe het normaal zou moeten zijn. Ik ga het hier ook met haar over hebben en kijken hoe zij erover denkt. En wat wel of niet anders zou kunnen, of meer of minder zou moeten.
Als ik hier met mijn directe omgeving over praat, zegt iedereen het tegenovergestelde van jullie omdat ze zien dat we functioneren als gezin en ieder zijn plekje heeft en weet wat die aan de ander heeft.
Een (andere) kijk op hoe onze band is. Het gros vindt het ongezond en verstoord, daar zit vast een kern van waarheid in. Sommige dingen zijn ook niet hoe het normaal zou moeten zijn. Ik ga het hier ook met haar over hebben en kijken hoe zij erover denkt. En wat wel of niet anders zou kunnen, of meer of minder zou moeten.
Als ik hier met mijn directe omgeving over praat, zegt iedereen het tegenovergestelde van jullie omdat ze zien dat we functioneren als gezin en ieder zijn plekje heeft en weet wat die aan de ander heeft.
zaterdag 4 maart 2017 om 22:35
quote:Berlinberlin schreef op 04 maart 2017 @ 22:33:
Voor hen ben ik belangrijk, net zoals zij dat voor mij zijn.
Een (andere) kijk op hoe onze band is. Het gros vindt het ongezond en verstoord, daar zit vast een kern van waarheid in. Sommige dingen zijn ook niet hoe het normaal zou moeten zijn. Ik ga het hier ook met haar over hebben en kijken hoe zij erover denkt. En wat wel of niet anders zou kunnen, of meer of minder zou moeten.
Als ik hier met mijn directe omgeving over praat, zegt iedereen het tegenovergestelde van jullie omdat ze zien dat we functioneren als gezin en ieder zijn plekje heeft en weet wat die aan de ander heeft.Nou prima dan toch. Slotje?
Voor hen ben ik belangrijk, net zoals zij dat voor mij zijn.
Een (andere) kijk op hoe onze band is. Het gros vindt het ongezond en verstoord, daar zit vast een kern van waarheid in. Sommige dingen zijn ook niet hoe het normaal zou moeten zijn. Ik ga het hier ook met haar over hebben en kijken hoe zij erover denkt. En wat wel of niet anders zou kunnen, of meer of minder zou moeten.
Als ik hier met mijn directe omgeving over praat, zegt iedereen het tegenovergestelde van jullie omdat ze zien dat we functioneren als gezin en ieder zijn plekje heeft en weet wat die aan de ander heeft.Nou prima dan toch. Slotje?
zaterdag 4 maart 2017 om 22:35
quote:Berlinberlin schreef op 04 maart 2017 @ 22:33:
Voor hen ben ik belangrijk, net zoals zij dat voor mij zijn.
Een (andere) kijk op hoe onze band is. Het gros vindt het ongezond en verstoord, daar zit vast een kern van waarheid in. Sommige dingen zijn ook niet hoe het normaal zou moeten zijn. Ik ga het hier ook met haar over hebben en kijken hoe zij erover denkt. En wat wel of niet anders zou kunnen, of meer of minder zou moeten.
Als ik hier met mijn directe omgeving over praat, zegt iedereen het tegenovergestelde van jullie omdat ze zien dat we functioneren als gezin en ieder zijn plekje heeft en weet wat die aan de ander heeft.Dit is denk ik iets wat jij zelf invult. Misschien zeggen ze het tegenovergestelde omdat ze jou niet voor het hoofd willen stoten, kwetsen. Lijkt me waarschijnlijker eerlijk gezegd.
Voor hen ben ik belangrijk, net zoals zij dat voor mij zijn.
Een (andere) kijk op hoe onze band is. Het gros vindt het ongezond en verstoord, daar zit vast een kern van waarheid in. Sommige dingen zijn ook niet hoe het normaal zou moeten zijn. Ik ga het hier ook met haar over hebben en kijken hoe zij erover denkt. En wat wel of niet anders zou kunnen, of meer of minder zou moeten.
Als ik hier met mijn directe omgeving over praat, zegt iedereen het tegenovergestelde van jullie omdat ze zien dat we functioneren als gezin en ieder zijn plekje heeft en weet wat die aan de ander heeft.Dit is denk ik iets wat jij zelf invult. Misschien zeggen ze het tegenovergestelde omdat ze jou niet voor het hoofd willen stoten, kwetsen. Lijkt me waarschijnlijker eerlijk gezegd.
zaterdag 4 maart 2017 om 22:36
quote:SpringDing schreef op 04 maart 2017 @ 22:32:
[...]
Ik denk dat je een moeder-kindband heel erg romantiseert. Het is niet 'je hebt wel die geweldige band of je hebt het niet'. Er zijn heel veel gradaties.
Het is niet zo zwart-wit te stellen 'je kunt het niet begrijpen want je hebt het niet meegemaakt'.
Onze band is niet altijd alleen maar geweldig, wij hebben ook onze ruzies, struggles, afstand etc. Soms kunnen we elkaar niet luchten of zien en laten we elkaar even los.
In die zin romantiseer ik niet en snap ik heus wel dat het niet alleen maar geweldig of helemaal niets kan zijn.
[...]
Ik denk dat je een moeder-kindband heel erg romantiseert. Het is niet 'je hebt wel die geweldige band of je hebt het niet'. Er zijn heel veel gradaties.
Het is niet zo zwart-wit te stellen 'je kunt het niet begrijpen want je hebt het niet meegemaakt'.
Onze band is niet altijd alleen maar geweldig, wij hebben ook onze ruzies, struggles, afstand etc. Soms kunnen we elkaar niet luchten of zien en laten we elkaar even los.
In die zin romantiseer ik niet en snap ik heus wel dat het niet alleen maar geweldig of helemaal niets kan zijn.
zaterdag 4 maart 2017 om 22:44
quote:Berlinberlin schreef op 04 maart 2017 @ 22:33:
Voor hen ben ik belangrijk, net zoals zij dat voor mij zijn.
Een (andere) kijk op hoe onze band is. Het gros vindt het ongezond en verstoord, daar zit vast een kern van waarheid in. Sommige dingen zijn ook niet hoe het normaal zou moeten zijn. Ik ga het hier ook met haar over hebben en kijken hoe zij erover denkt. En wat wel of niet anders zou kunnen, of meer of minder zou moeten.
Als ik hier met mijn directe omgeving over praat, zegt iedereen het tegenovergestelde van jullie omdat ze zien dat we functioneren als gezin en ieder zijn plekje heeft en weet wat die aan de ander heeft.Meissie, ze zullen blijven zeggen dit ongezond is.. Ik ben ook 1 van de weinigen die jou begrijpt. 1 ding ik ben echt blij voor je dat je een leuk gezin gevonden hebt en houdt dat ook zo. Je kan indd met je moeder aan tafel gaan zitten om bepaalde dingen te bespreken, maar als je moeder vind dat dit goed is voor jullie! Stop deze topic en laat iedereen zijn mening hebben.. Veel mensen weten niet wat jij hebt doorgemaakt en hebben daarom snel hun conclusie klaarstaan als dat dit dus niet gezond is.. Jullie zijn met het hele gezin gelukkig en dat telt! Iedereen in het gezin accepteerd jou! Dan is dat prima en laat iedereen praten hoe gestoord het is en laat het hierbij met dit topic.. Echt aan uitkomen zul je niet vrees ik met al deze reacties.. Doe waar jij je fijn bij voelt.
Voor hen ben ik belangrijk, net zoals zij dat voor mij zijn.
Een (andere) kijk op hoe onze band is. Het gros vindt het ongezond en verstoord, daar zit vast een kern van waarheid in. Sommige dingen zijn ook niet hoe het normaal zou moeten zijn. Ik ga het hier ook met haar over hebben en kijken hoe zij erover denkt. En wat wel of niet anders zou kunnen, of meer of minder zou moeten.
Als ik hier met mijn directe omgeving over praat, zegt iedereen het tegenovergestelde van jullie omdat ze zien dat we functioneren als gezin en ieder zijn plekje heeft en weet wat die aan de ander heeft.Meissie, ze zullen blijven zeggen dit ongezond is.. Ik ben ook 1 van de weinigen die jou begrijpt. 1 ding ik ben echt blij voor je dat je een leuk gezin gevonden hebt en houdt dat ook zo. Je kan indd met je moeder aan tafel gaan zitten om bepaalde dingen te bespreken, maar als je moeder vind dat dit goed is voor jullie! Stop deze topic en laat iedereen zijn mening hebben.. Veel mensen weten niet wat jij hebt doorgemaakt en hebben daarom snel hun conclusie klaarstaan als dat dit dus niet gezond is.. Jullie zijn met het hele gezin gelukkig en dat telt! Iedereen in het gezin accepteerd jou! Dan is dat prima en laat iedereen praten hoe gestoord het is en laat het hierbij met dit topic.. Echt aan uitkomen zul je niet vrees ik met al deze reacties.. Doe waar jij je fijn bij voelt.
zaterdag 4 maart 2017 om 22:53
quote:Tjoskasammy schreef op 04 maart 2017 @ 22:44:
[...]
Meissie, ze zullen blijven zeggen dit ongezond is.. Ik ben ook 1 van de weinigen die jou begrijpt. 1 ding ik ben echt blij voor je dat je een leuk gezin gevonden hebt en houdt dat ook zo. Je kan indd met je moeder aan tafel gaan zitten om bepaalde dingen te bespreken, maar als je moeder vind dat dit goed is voor jullie! Stop deze topic en laat iedereen zijn mening hebben.. Veel mensen weten niet wat jij hebt doorgemaakt en hebben daarom snel hun conclusie klaarstaan als dat dit dus niet gezond is.. Jullie zijn met het hele gezin gelukkig en dat telt! Iedereen in het gezin accepteerd jou! Dan is dat prima en laat iedereen praten hoe gestoord het is en laat het hierbij met dit topic.. Echt aan uitkomen zul je niet vrees ik met al deze reacties.. Doe waar jij je fijn bij voelt.
tjonge jonge wat een calimero gedrag. Dat het merendeel hier zelf niet in deze situatie zit (gelukkig) wil niet zeggen dat we het begrijpen. Gevoelsmatig begrijp ik het inderdaad niet en daar ben ik eeuwig dankbaar voor, maar vanuit de theorie en de psychologie is dit verhaal heel makkelijk te begrijpen. Dat zullen er meer hebben en daarom ook de wat objectievere reacties. To vraagt daarom dus die krijg ze. Zo'n opmerking als deze is niet nodig en raakt kant noch wal.
Een lotgenotenclub is fijn, maar kom dan hier ook niet vragen om reacties.
[...]
Meissie, ze zullen blijven zeggen dit ongezond is.. Ik ben ook 1 van de weinigen die jou begrijpt. 1 ding ik ben echt blij voor je dat je een leuk gezin gevonden hebt en houdt dat ook zo. Je kan indd met je moeder aan tafel gaan zitten om bepaalde dingen te bespreken, maar als je moeder vind dat dit goed is voor jullie! Stop deze topic en laat iedereen zijn mening hebben.. Veel mensen weten niet wat jij hebt doorgemaakt en hebben daarom snel hun conclusie klaarstaan als dat dit dus niet gezond is.. Jullie zijn met het hele gezin gelukkig en dat telt! Iedereen in het gezin accepteerd jou! Dan is dat prima en laat iedereen praten hoe gestoord het is en laat het hierbij met dit topic.. Echt aan uitkomen zul je niet vrees ik met al deze reacties.. Doe waar jij je fijn bij voelt.
tjonge jonge wat een calimero gedrag. Dat het merendeel hier zelf niet in deze situatie zit (gelukkig) wil niet zeggen dat we het begrijpen. Gevoelsmatig begrijp ik het inderdaad niet en daar ben ik eeuwig dankbaar voor, maar vanuit de theorie en de psychologie is dit verhaal heel makkelijk te begrijpen. Dat zullen er meer hebben en daarom ook de wat objectievere reacties. To vraagt daarom dus die krijg ze. Zo'n opmerking als deze is niet nodig en raakt kant noch wal.
Een lotgenotenclub is fijn, maar kom dan hier ook niet vragen om reacties.
zaterdag 4 maart 2017 om 23:05
Er is nergens (emotionel)misbruik, er zij geen slechte intenties, voor zo ver ik kan lezen ook geen verborgen agenda's.
Er is wel:
-de manier waarop to zaken verwoord: mama, zusje, instoppen, kusjes etc.
-de woordkeuze verraadt dat je gevoelens hieromtrent heel intiem zijn en daar neemt iedereen aanstoot aan.
Maar dat is het juist, deze intieme vorm van hechting/liefde/relatie moeten missen in je leven, dat kun je niet begrijpen als je daar niet mee leeft. Ik zeg dat nog eens! Het is de basis van ons welbevinden. Dat gebrek van die moeder/dochter intimiteit, die leegte, het er niet toe doen, dat is dan de bodem van je bestaan. Als je dan zoals to iemand vindt die wel die rol vervult en je verwoordt dat, dan heeft het haast iets vulgairs voor sommigen. Dat is toch eigenlijk heel triest. Dat iemand er toe veroordeeld lijkt, deze vorm van liefde, die voor veel mensen zo vanzelfsprekend is, te moeten missen en die zou moeten vullen met 'methodes van de psycholoog'. Dat terwijl ze gewoon opgenomen lijkt in een gezin, 'geadopteerd' op late leeftijd. Vind men het ook zo vies als het gaat om een kind van 13? Ik zeg maar wat....we hebben allerlei kunstmatige grenzen aan iets wat hier volkomen natuurlijk tot stand kwam.
TO als het fijn loopt dan is dat zo. Soms moet je de feiten voor zich laten spreken en er niet te veel over nadeneken. En als deze relatie zich naar een meer volwassenen vorm zou kunnen evolueren zou dat juist prachtig voor je zijn.
Er is wel:
-de manier waarop to zaken verwoord: mama, zusje, instoppen, kusjes etc.
-de woordkeuze verraadt dat je gevoelens hieromtrent heel intiem zijn en daar neemt iedereen aanstoot aan.
Maar dat is het juist, deze intieme vorm van hechting/liefde/relatie moeten missen in je leven, dat kun je niet begrijpen als je daar niet mee leeft. Ik zeg dat nog eens! Het is de basis van ons welbevinden. Dat gebrek van die moeder/dochter intimiteit, die leegte, het er niet toe doen, dat is dan de bodem van je bestaan. Als je dan zoals to iemand vindt die wel die rol vervult en je verwoordt dat, dan heeft het haast iets vulgairs voor sommigen. Dat is toch eigenlijk heel triest. Dat iemand er toe veroordeeld lijkt, deze vorm van liefde, die voor veel mensen zo vanzelfsprekend is, te moeten missen en die zou moeten vullen met 'methodes van de psycholoog'. Dat terwijl ze gewoon opgenomen lijkt in een gezin, 'geadopteerd' op late leeftijd. Vind men het ook zo vies als het gaat om een kind van 13? Ik zeg maar wat....we hebben allerlei kunstmatige grenzen aan iets wat hier volkomen natuurlijk tot stand kwam.
TO als het fijn loopt dan is dat zo. Soms moet je de feiten voor zich laten spreken en er niet te veel over nadeneken. En als deze relatie zich naar een meer volwassenen vorm zou kunnen evolueren zou dat juist prachtig voor je zijn.
"Dus zie je iemand lopen Met rode ogen heel bedeesd Dan weet je, haar potje is pas vol geweest."
zaterdag 4 maart 2017 om 23:07
quote:Coco87 schreef op 04 maart 2017 @ 22:43:
Een podium voor je verhaal is natuurlijk altijd mooi! Hier en daar een beetje shockeren. Meid, je bent een schoolvoorbeeld. Gelukkige psycholoog die zich aan jouw casus mag wagen!Wat een onaardige reactie.
Een podium voor je verhaal is natuurlijk altijd mooi! Hier en daar een beetje shockeren. Meid, je bent een schoolvoorbeeld. Gelukkige psycholoog die zich aan jouw casus mag wagen!Wat een onaardige reactie.
"Dus zie je iemand lopen Met rode ogen heel bedeesd Dan weet je, haar potje is pas vol geweest."
