Psyche
alle pijlers
Gestopt met roken, wat een hel
woensdag 25 april 2018 om 16:37
Hoi,
Vanwege mijn zwangerschap ben ik 3 maanden geleden gestopt met roken.
Vooral de eerste maand dat ik wist dat ik zwanger is voor mij moeilijk geweest. Ik heb door waarschijnlijk hormonale veranderingen maar ook het idee van het zwanger zijn, alle veranderingen die dit met zich meebrengt en onzekerheid veel last gehad van depressieve stemmingen. De zwangerschap is overigens gewenst en ik had deze reactie van mezelf dus ook totaal niet verwacht. Inmiddels gaat het gelukkig beter, maar ik heb nog regelmatig moeilijke momenten. Op deze momenten is het verlangen naar een sigaret het grootst.
Ik dacht van tevoren dat ik als ik zwanger zou worden ik zo blij en gelukkig zou zijn, dat ik het roken zonder al teveel moeite wel 9 maanden zou kunnen uitstellen. In de praktijk is dit anders gebleken. Hoewel ik inmiddels ontzettend blij ben met de zwangerschap en er ook echt wel van kan genieten, gaat het leven ook gewoon door en mis ik het roken dagelijks. En dan niet af en toe een trekmomentje, ik denk er eigenlijk constant aan. Ook heb ik in veel dingen geen zin meer, omdat ze in mijn hoofd gekoppeld zijn aan roken en kan ik elke ochtend wel janken omdat ik me niet mezelf voel. Ik mis het geluksgevoel wat het me gaf en het rustmoment en dat het mijn leven overzichtelijk maakte. Nu voelt het alsof alles wat ik voel en moet in één keer op me afkomt zonder rookmoment (en dus rustmoment) ertussen.
Ik had dit niet verwacht, omdat ik eigenlijk helemaal niet zoveel rookte. Daarnaast rookte ik ook bij veel vrienden niet, bij mijn ouders niet en op mijn werk niet. Ik heb nooit moeite gehad om een dag of meerdere dagen niet te roken en werd ook niet onrustig op zulke momenten.
Op internet lees je veel verhalen over stoppen met roken, waarin mensen aangeven het moeilijk te vinden maar ook veel voordelen te zien. Dit is hun motivatie om het vol te houden. Ze zijn ook blij en oplucht om gestopt te zijn en veel mensen geven aan na een tijdje al veel minder aan het roken te denken.
Ik herken me hier totaal niet in. Ik zie bijna geen positieve kanten aan het stoppen. Voor mij is de motivatie dat ik het mijn kindje het niet wil aandoen om een risico te lopen op allerlei ziektes, achterstanden en noem maar op. Dus daarom zal ik ook zeker niet gaan roken tijdens de zwangerschap. Maar van opluchting, een betere conditie, een mooiere huid of wat dan ook is zeker geen sprake.
De reden dat ik dit topic heb aangemaakt is omdat ik hoop hier wat gelijkgestemden te vinden. Mensen die het stoppen hetzelfde ervaren hebben en hopelijk daarna wel verbetering gemerkt hebben. Het lijkt me erg zwaar dit nog meer dan een half jaar zo vol te moeten houden. En eigenlijk zou ik het liefste helemaal stoppen, omdat ik als moeder liever niet het slechte voorbeeld wil geven, maar ik kan me op dit moment nog niet voorstellen dat ik ooit helemaal zou kunnen stoppen...
Vanwege mijn zwangerschap ben ik 3 maanden geleden gestopt met roken.
Vooral de eerste maand dat ik wist dat ik zwanger is voor mij moeilijk geweest. Ik heb door waarschijnlijk hormonale veranderingen maar ook het idee van het zwanger zijn, alle veranderingen die dit met zich meebrengt en onzekerheid veel last gehad van depressieve stemmingen. De zwangerschap is overigens gewenst en ik had deze reactie van mezelf dus ook totaal niet verwacht. Inmiddels gaat het gelukkig beter, maar ik heb nog regelmatig moeilijke momenten. Op deze momenten is het verlangen naar een sigaret het grootst.
Ik dacht van tevoren dat ik als ik zwanger zou worden ik zo blij en gelukkig zou zijn, dat ik het roken zonder al teveel moeite wel 9 maanden zou kunnen uitstellen. In de praktijk is dit anders gebleken. Hoewel ik inmiddels ontzettend blij ben met de zwangerschap en er ook echt wel van kan genieten, gaat het leven ook gewoon door en mis ik het roken dagelijks. En dan niet af en toe een trekmomentje, ik denk er eigenlijk constant aan. Ook heb ik in veel dingen geen zin meer, omdat ze in mijn hoofd gekoppeld zijn aan roken en kan ik elke ochtend wel janken omdat ik me niet mezelf voel. Ik mis het geluksgevoel wat het me gaf en het rustmoment en dat het mijn leven overzichtelijk maakte. Nu voelt het alsof alles wat ik voel en moet in één keer op me afkomt zonder rookmoment (en dus rustmoment) ertussen.
Ik had dit niet verwacht, omdat ik eigenlijk helemaal niet zoveel rookte. Daarnaast rookte ik ook bij veel vrienden niet, bij mijn ouders niet en op mijn werk niet. Ik heb nooit moeite gehad om een dag of meerdere dagen niet te roken en werd ook niet onrustig op zulke momenten.
Op internet lees je veel verhalen over stoppen met roken, waarin mensen aangeven het moeilijk te vinden maar ook veel voordelen te zien. Dit is hun motivatie om het vol te houden. Ze zijn ook blij en oplucht om gestopt te zijn en veel mensen geven aan na een tijdje al veel minder aan het roken te denken.
Ik herken me hier totaal niet in. Ik zie bijna geen positieve kanten aan het stoppen. Voor mij is de motivatie dat ik het mijn kindje het niet wil aandoen om een risico te lopen op allerlei ziektes, achterstanden en noem maar op. Dus daarom zal ik ook zeker niet gaan roken tijdens de zwangerschap. Maar van opluchting, een betere conditie, een mooiere huid of wat dan ook is zeker geen sprake.
De reden dat ik dit topic heb aangemaakt is omdat ik hoop hier wat gelijkgestemden te vinden. Mensen die het stoppen hetzelfde ervaren hebben en hopelijk daarna wel verbetering gemerkt hebben. Het lijkt me erg zwaar dit nog meer dan een half jaar zo vol te moeten houden. En eigenlijk zou ik het liefste helemaal stoppen, omdat ik als moeder liever niet het slechte voorbeeld wil geven, maar ik kan me op dit moment nog niet voorstellen dat ik ooit helemaal zou kunnen stoppen...
donderdag 26 april 2018 om 22:22
Met dit idee ben ik uiteindelijk gestopt.E_owyn schreef: ↑25-04-2018 17:11Om eerlijk te zijn weet ik niet of dit me minder stress zou opleveren dan wat ik nu ervaar. Ik zou me sowieso heel schuldig voelen, dus denk niet dat ik ervan zou kunnen genieten. Plus dat 1 á 2 sigaretten per week de zin om te roken nog meer aanwakkeren, met het risico dat het een glijdende schaal wordt.
Heeft jouw vriendin het uiteindelijk volgehouden met die 1 á 2 per week?
Ik voelde me niet meer prettig (schuldig) als ik wel rookte (een pakje per dag ongeveer).
Op een dag stond ik achter op de plaats te roken en daarvan te balen en toen bedacht ik dat ik dan beter van het niet-roken kon balen.
Ik was trouwens niet zwanger. Mijn moeder was ziek (dat had niks met roken te maken, zij rookte ook maar zelden) en toen bedacht ik gezondheid is helemaal niet vanzelfsprekend, het is een gift; een gezond goed werkend lichaam, ben er dankbaar voor en ga er op een goede manier mee om.
donderdag 26 april 2018 om 22:32
Je mag ook gewoon abortus adviseren hoor!redbulletje schreef: ↑25-04-2018 17:15Waarom ga je niet vapen? Heb je toch je nicotine, maar zonder de rotzooi.
(ik vind erg grappig dat u opeens tolerant bent voor baby's).
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
donderdag 26 april 2018 om 22:42
Welnee er zijn veel meer mensen die succesvol zijn gestopt. Dit zijn gewonen mensen net als jij. Jij bent niet zieliger en jouw verslaving is niet heftiger. Als je maar blijft geloven dat het heel moeilijk is en dat je er enorm onder zal lijdendan lukt het nooit. Ga vooral door met dit slachtoffergedrag, tot de dag dat je echt ziek wordt en echt slachtoffer bent van je eigen gedachtenGenieInABottle schreef: ↑26-04-2018 22:19Tja, en jij gebruikt jouw eigen ervaring als uitgangspunt en probeert dat mensen op te leggen terwijl heel wat onderzoeken heel iets anders beweren. Maar die praten vast allemaal poep of zo, of zijn in elkaar gedraaid door een of ander watje wat nog nooit iets anders mee heeft gemaakt. En jij noemt het niet het moeilijkste, dat kan het voor een ander wel degelijk zijn.
Zucht... Je weet misschien van verschillende dingen best wel iets af, maar dit is er een waar je blijkbaar niet voldoende in onderlegd bent. Geeft niet. Het zou helpen als je je bewust bent van het gegeven dat jouw ervaring en mening geen feiten zijn.
En ja, elke verslaving kent zijn mindf*cks. En ja, ons brein werkt wel degelijk heel hard tegen afkicken. Bij elke vorm van verslaving, hoe fysiek deze ook doorwerkt en hoe maatschappelijk niet geaccepteerd deze ook is. Flut zeg, afkicken van cocaïne is dus easy, want maatschappelijk niet getolereerd en fysiek niet of zelden verslavend. Oh, en dan zouden al die artsen en verslavingsdeskundigen natuurlijk ook niet roken, want die weten zo goed dat het slecht is en omdat het zo makkelijk is om te stoppen doen ze dat natuurlijk ook niet en zijn ze het voorbeeld voor iedereen. Echt
donderdag 26 april 2018 om 22:50
Kijk eens rond bij het ziekenhuis: de tragiek inderdaad van mensen met afgezette benen, COPD, kanker, mensen die dood aan't gaan zijn door het roken maar toch voor de deur van het ziekenhuis staan te paffen omdat ze het niet kunnen laten. Hoe moet je je dan voelen? Ik vind het echt vreselijk. Ik ben ook verslaafd geweest aan alcohol maar dan ben je tenminste nog eens lekker dronken.
Roken doet wel iets voor je maar Meds heeft gelijk: Het helpt niet tegen stress, het wekt juist enorme stress op in je lichaam. Het helpt alleen tegen de stress van het niet-roken en die zit voor een groot deel alleen tussen de oren.
Die dopamine in je hersenen, dat slijt wel.
Die kun je ook op andere manieren opwekken. Misschien lekker knuffelen en ruiken aan je baby straks, mmmmmmmm heerlijk toch!
Roken doet wel iets voor je maar Meds heeft gelijk: Het helpt niet tegen stress, het wekt juist enorme stress op in je lichaam. Het helpt alleen tegen de stress van het niet-roken en die zit voor een groot deel alleen tussen de oren.
Die dopamine in je hersenen, dat slijt wel.
Die kun je ook op andere manieren opwekken. Misschien lekker knuffelen en ruiken aan je baby straks, mmmmmmmm heerlijk toch!
donderdag 26 april 2018 om 23:10
o ik heb er geen moeite mee hoor, ik heb alleen als nadeel dat ik zoveel afval dat ik in het ziekenhuis belandt met ernstig ondergewicht. Komt niet vaak voor en helaas kunnen ze nog niet achterhalen hoe dat komt. Dus op doktersadvies heb ik weer een tijd gerookt, zodat ik in ieder geval weer wat bij kon komen. Mijn mindset heb ik behoorlijk onder controle, no worries. Ik ben geen slachtoffer van mijn leven en mijn keuzes.S-Meds schreef: ↑26-04-2018 22:42Welnee er zijn veel meer mensen die succesvol zijn gestopt. Dit zijn gewonen mensen net als jij. Jij bent niet zieliger en jouw verslaving is niet heftiger. Als je maar blijft geloven dat het heel moeilijk is en dat je er enorm onder zal lijdendan lukt het nooit. Ga vooral door met dit slachtoffergedrag, tot de dag dat je echt ziek wordt en echt slachtoffer bent van je eigen gedachten
En het succes van een ander zegt niets over de rest. Maar je onbegrip en onkunde over verslaving is duidelijk. Ik zal je sprookje niet meer verder verstoren.
donderdag 26 april 2018 om 23:47
Tuurlijk johGenieInABottle schreef: ↑26-04-2018 23:10o ik heb er geen moeite mee hoor, ik heb alleen als nadeel dat ik zoveel afval dat ik in het ziekenhuis belandt met ernstig ondergewicht. Komt niet vaak voor en helaas kunnen ze nog niet achterhalen hoe dat komt. Dus op doktersadvies heb ik weer een tijd gerookt, zodat ik in ieder geval weer wat bij kon komen. Mijn mindset heb ik behoorlijk onder controle, no worries. Ik ben geen slachtoffer van mijn leven en mijn keuzes.
En het succes van een ander zegt niets over de rest. Maar je onbegrip en onkunde over verslaving is duidelijk. Ik zal je sprookje niet meer verder verstoren.
vrijdag 27 april 2018 om 07:18
Nou vind ik het inderdaad ook jammer wanneer mensen de complexiteit van de psychologische en fysiologische factoren bij een verslaving niet onderkennen en daar onwetend over zijn. Aan de andere kant, je kunt niet alles weten en zolang professionals zich wel laten leiden door wetenschappelijk onderzoek wat betreft het neurologische is geen man over boord.GenieInABottle schreef: ↑26-04-2018 23:10o ik heb er geen moeite mee hoor, ik heb alleen als nadeel dat ik zoveel afval dat ik in het ziekenhuis belandt met ernstig ondergewicht. Komt niet vaak voor en helaas kunnen ze nog niet achterhalen hoe dat komt. Dus op doktersadvies heb ik weer een tijd gerookt, zodat ik in ieder geval weer wat bij kon komen. Mijn mindset heb ik behoorlijk onder controle, no worries. Ik ben geen slachtoffer van mijn leven en mijn keuzes.
En het succes van een ander zegt niets over de rest. Maar je onbegrip en onkunde over verslaving is duidelijk. Ik zal je sprookje niet meer verder verstoren.
Nu moet ik trouwens wel zeggen dat ik nog nooit heb gehoord van iemand (in deze eeuw) waarbij een arts adviseerde om door te roken.
Vroeger werd het wel vaker geadviseerd (zelfs tijdens de zwangerschap!!) maar daar is iedereen toch echt van terug gekomen.
Enige wat ik ooit meegemaakt heb was toen mijn tante nog een paar dagen te leven had en aan de arts vroeg of ze nu moest stoppen met roken dat die arts zei dat dat echt geen zin meer had, en ze overleed inderdaad 2 dagen later, maar dat is natuurlijk wel begrijpelijk, er zijn dan echt geen voordelen meer van stoppen.
Jij kent jouw situatie natuurlijk beter dan ik, dus als jij het zegt geloof ik je meteen, maar ik vraag me wel af of die arts wel goed bezig was.
?
