Psyche
alle pijlers
gevoel van leegte
zondag 28 juni 2009 om 16:41
Hallo,
Ik wilde al een tijdje dit onderwerp starten maar ik weet niet of ik de woorden ervoor kan vinden. Ik heb last van groot gevoel van leegte en gemis, dat het soms bijna fysiek pijn doet. Ik vraag me af of andere mensen dit ook hebben en hoe zij hiermee omgaan.
Ik weet niet goed waar het bij mij vandaan komt. Ik ben al een tijd in therapie, en volgens de therapeut ligt het aan vroeger, een gemis aan onvoorwaardelijke ouderliefde. Maar goed, daar kan ik niet zo veel mee eigenlijk. Ik wil vooral weten hoe ik dit rotte gevoel niet meer hoef te voelen. Nu probeer ik er vooral voor weg te lopen door heel hard te werken, maar daar wordt ik vervolgens weer oververmoeid van...
Hebben mensen tips hoe zij hiermee omgaan? Wat doen jullie als een pijnlijk gevoel van leegte de kop op steekt?
Ik wilde al een tijdje dit onderwerp starten maar ik weet niet of ik de woorden ervoor kan vinden. Ik heb last van groot gevoel van leegte en gemis, dat het soms bijna fysiek pijn doet. Ik vraag me af of andere mensen dit ook hebben en hoe zij hiermee omgaan.
Ik weet niet goed waar het bij mij vandaan komt. Ik ben al een tijd in therapie, en volgens de therapeut ligt het aan vroeger, een gemis aan onvoorwaardelijke ouderliefde. Maar goed, daar kan ik niet zo veel mee eigenlijk. Ik wil vooral weten hoe ik dit rotte gevoel niet meer hoef te voelen. Nu probeer ik er vooral voor weg te lopen door heel hard te werken, maar daar wordt ik vervolgens weer oververmoeid van...
Hebben mensen tips hoe zij hiermee omgaan? Wat doen jullie als een pijnlijk gevoel van leegte de kop op steekt?
woensdag 9 juni 2010 om 17:35
Hoe slechter je door je ouders bent behandeld, hoe loyaler je naar ze toe bent, volgens mijn therapeut. In mijn geval is dat zeker zo: ik barst van schuldgevoel naar ze toe want het is nooit genoeg wat ik geef, wat ik doe.
Nu heeft mijn man mij gisteren voor een ultimatum geplaatst: kiezen voor hem of voor mijn ouders... Want mijn ouders hoeven maar een kik te geven en ik sta voor ze klaar uit schuldgevoel en in de hoop dat het allemaal goed komt. En daar kan mijn man niet meer tegen (en terecht).
Maar hoe kom ik uit deze negatieve patronen los?
Ik vind het echt heel moeilijk.
Tips?
Nu heeft mijn man mij gisteren voor een ultimatum geplaatst: kiezen voor hem of voor mijn ouders... Want mijn ouders hoeven maar een kik te geven en ik sta voor ze klaar uit schuldgevoel en in de hoop dat het allemaal goed komt. En daar kan mijn man niet meer tegen (en terecht).
Maar hoe kom ik uit deze negatieve patronen los?
Ik vind het echt heel moeilijk.
Tips?
woensdag 9 juni 2010 om 18:13
Oei, wat lastig. Ik vind het nogal wat, om voor zo'n keuze gesteld te worden. Zeker nu jullie een kind hebben.
Ik heb het contact verbroken met mijn moeder, maar dat was gemakkelijker omdat ik hier geen kinderen meer heb (klinkt stom, maar als ze nog wel hier waren, zou ik er misschien nog langer mee doorgegaan zijn omdat ik ze hun oma niet zou willen ontnemen, denk ik).
Wat wil jij zelf? Minder snel klaarstaan als ze een kik geven? Of ze niet meer zien? Dat de relatie met ze nog goedkomt is waarschijnlijk een illusie, dus daarvoor hoef je het niet te doen.
Ik heb het contact verbroken met mijn moeder, maar dat was gemakkelijker omdat ik hier geen kinderen meer heb (klinkt stom, maar als ze nog wel hier waren, zou ik er misschien nog langer mee doorgegaan zijn omdat ik ze hun oma niet zou willen ontnemen, denk ik).
Wat wil jij zelf? Minder snel klaarstaan als ze een kik geven? Of ze niet meer zien? Dat de relatie met ze nog goedkomt is waarschijnlijk een illusie, dus daarvoor hoef je het niet te doen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 9 juni 2010 om 21:54
Wat wil jij zelf? Minder snel klaarstaan als ze een kik geven? Of ze niet meer zien? Dat de relatie met ze nog goedkomt is waarschijnlijk een illusie, dus daarvoor hoef je het niet te doen.
Ik zou willen dat ik niet meer zo emotioneel geraakt word als ze rotstreken uithalen. En dat ik niet meer verlamd wordt door dat (misplaatste) schuldgevoel. Maar ja, dat is er jaren ingepraat, dus daar ben ik wschlijk niet snel van verlost.
Niet zien is geen mogelijkheid omdat dat mij nu nog een depressief makend schuldgevoel zou geven.
Maar ja, hoe kom je van dat schuldgevoel af; daar heb ik nog geen antwoord op helaas.
Ik zou willen dat ik niet meer zo emotioneel geraakt word als ze rotstreken uithalen. En dat ik niet meer verlamd wordt door dat (misplaatste) schuldgevoel. Maar ja, dat is er jaren ingepraat, dus daar ben ik wschlijk niet snel van verlost.
Niet zien is geen mogelijkheid omdat dat mij nu nog een depressief makend schuldgevoel zou geven.
Maar ja, hoe kom je van dat schuldgevoel af; daar heb ik nog geen antwoord op helaas.
zaterdag 12 juni 2010 om 18:12
Ken je het boek 'Niet morgen maar nu?' Ik pakte het toevallig gisteren uit mijn boekenkast, en zag een heel hoofdstuk over schuldgevoel.
Ik voel mij in ieder geval niet meer schuldig dat ik het contact met mijn moeder verbroken heb; wat is er intussen gebeurd? Ik denk dat het eindelijk is gelukt om mezelf op de eerste plaats te zetten. Ik moet leven met mezelf, niet met haar. Met mezelf heb ik elk moment van de dag te maken.
Maar schuldgevoel is wel een lastig iets.. ik heb zo geen tips voor je. Je ziet zelf wel dat het misplaatst schuldgevoel is?
Ik voel mij in ieder geval niet meer schuldig dat ik het contact met mijn moeder verbroken heb; wat is er intussen gebeurd? Ik denk dat het eindelijk is gelukt om mezelf op de eerste plaats te zetten. Ik moet leven met mezelf, niet met haar. Met mezelf heb ik elk moment van de dag te maken.
Maar schuldgevoel is wel een lastig iets.. ik heb zo geen tips voor je. Je ziet zelf wel dat het misplaatst schuldgevoel is?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 14 juni 2010 om 20:32
Dank voor de tip EV, ik ken het boek niet. Ik ga eens kijken of ik het in de bieb kan vinden. Misschien heb ik iets aan dat hoofdstuk over schuldgevoel, want het is echt een rotgevoel om te hebben.
Fijn dat jij in ieder geval geen schuldgevoel meer hebt naar je moeder toe.
Ik moet leven met mezelf, niet met haar. Met mezelf heb ik elk moment van de dag te maken.
Mooi gezegd, zo is het inderdaad helemaal.
Fijn dat jij in ieder geval geen schuldgevoel meer hebt naar je moeder toe.
Ik moet leven met mezelf, niet met haar. Met mezelf heb ik elk moment van de dag te maken.
Mooi gezegd, zo is het inderdaad helemaal.
