Psyche
alle pijlers
Geweldadige straatroof. Helpt slachtofferhulp?
woensdag 11 oktober 2017 om 21:47
Een paar dagen geleden toen ik ‘s avonds terug kwam van een werkgerelateerde training rond 22:30 ben ik door een groep mannen (waarvan twee die ik even ‘hoofddader’ noem) al wachtend op de bus beroofd. De groep bestond echter uit een man of 10. Mijn portemonnee ben ik kwijt en ondanks dat er geen wapen werd gebruikt en alleen wat duw en trekwerk heb ik mijn oorbellen (die me dierbaar zijn) moeten afstaan. Dit onder gebruik van woorden “I find you, I kill you” als ik aangifte zou doen. Omdat ik een rotrits heb in mijn jas die nooit makkelijk open of dicht gaat en mijn mobiel in mijn binnenzak zat konden ze daar niet bij. Wel is dat geprobeerd door in mijn ‘decollete’ te graaien voor ze wegrenden. Meteen heb ik de ING gebeld en alle passen laten blokkeren. In eerste instantie was ik boos, maar de laatste paar dagen slaap ik slecht en voel ik me nerveus en opgejaagd. Niet alleen in de avond buiten maar ook overdag. Ik voel me angstig omdat in mijn portemonnee mijn visitekaartjes met mijn adres zaten en mijn woonadres dus bekend is. En de bedreiging ‘I will find you I kill you’ zit me uiteraard heel erg dwars.
Toch besloten de politie te bellen en toch aangifte te doen. Met enige angst uiteraard. Zij bieden ook slachtofferhulp aan. Normaliter zou ik hier redelijk overheen kunnen stappen, maar ik ben het laatste jaar ziek geweest, heb een nare diagnose uiteindelijk gekregen waar ik net een beetje mee heb leren omgaan en door dit voorval op loopt het emmertje een beetje over. Ik ben huilerig, voel me kwetsbaar, ben warrig, bang en voel me waardeloos en ‘edgy’. Ben boos dat ik me niet verzet heb uit angst, maar volgens de politie was dat de juiste manier omdat verzet tot ernstigere zaken had kunnen leiden. Alles in me zei ook ‘gewoon meewerken, dan kom je het snelst uit deze situatie’. Nadat ik de bank heb gebeld (hulde aan de telefoondame van de bank want ik was redelijk overstuur en betast onder mijn kleding en beledigd. Ik heb mijn borsten laten afzetten en de jongste zei nog ‘ze heeft niet eens tieten’ bijvoorbeeld, maar de dame deed meer dan alleen mijn rekening blokkeren en was geweldig lief) heb ik mijn man gebeld die me van dat busstation heeft opgehaald. De dag erna de politie gebeld.
Ook was het een groot busstation, zijn er camerabeelden en heb ik een fotografisch geheugen dus kan ze prima voor de geest halen en/of herkennen. Ik ben ook bang dat mijn gegevens bekend worden bij de daders via de politie want ik hoop dat ze alles hebben weggegooid toen bleek dat ze er niks mee konden inclusief mijn visitekaartjes en dat dan dus alsnog mijn gegevens bij deze overduidelijk georganiseerde groep terecht komt. Met alle gevolgen van dien. Morgen moet ik terug naar het politiebureau om foto’s te bekijken.
Heeft een van jullie hier ervaring mee? En helpt slachtofferhulp of kan ik beter met een gewone psychologe gaan praten een paar keer?
Toch besloten de politie te bellen en toch aangifte te doen. Met enige angst uiteraard. Zij bieden ook slachtofferhulp aan. Normaliter zou ik hier redelijk overheen kunnen stappen, maar ik ben het laatste jaar ziek geweest, heb een nare diagnose uiteindelijk gekregen waar ik net een beetje mee heb leren omgaan en door dit voorval op loopt het emmertje een beetje over. Ik ben huilerig, voel me kwetsbaar, ben warrig, bang en voel me waardeloos en ‘edgy’. Ben boos dat ik me niet verzet heb uit angst, maar volgens de politie was dat de juiste manier omdat verzet tot ernstigere zaken had kunnen leiden. Alles in me zei ook ‘gewoon meewerken, dan kom je het snelst uit deze situatie’. Nadat ik de bank heb gebeld (hulde aan de telefoondame van de bank want ik was redelijk overstuur en betast onder mijn kleding en beledigd. Ik heb mijn borsten laten afzetten en de jongste zei nog ‘ze heeft niet eens tieten’ bijvoorbeeld, maar de dame deed meer dan alleen mijn rekening blokkeren en was geweldig lief) heb ik mijn man gebeld die me van dat busstation heeft opgehaald. De dag erna de politie gebeld.
Ook was het een groot busstation, zijn er camerabeelden en heb ik een fotografisch geheugen dus kan ze prima voor de geest halen en/of herkennen. Ik ben ook bang dat mijn gegevens bekend worden bij de daders via de politie want ik hoop dat ze alles hebben weggegooid toen bleek dat ze er niks mee konden inclusief mijn visitekaartjes en dat dan dus alsnog mijn gegevens bij deze overduidelijk georganiseerde groep terecht komt. Met alle gevolgen van dien. Morgen moet ik terug naar het politiebureau om foto’s te bekijken.
Heeft een van jullie hier ervaring mee? En helpt slachtofferhulp of kan ik beter met een gewone psychologe gaan praten een paar keer?
woensdag 11 oktober 2017 om 22:04
Ik heb geen ervaring met slachtofferhulp. Een kennis van mij wel en die gaf aan dat ze daar veel baat bij had. In het programma spreekrecht komt vrijwel elke aflevering lovende woorden over deze instantie voorbij. Ik zou er zeker gebruik van maken na een ingrijpende ervaring.
Heel veel sterkte toegewenst.
Heel veel sterkte toegewenst.
anoniem_64afeac72af4d wijzigde dit bericht op 11-10-2017 22:04
5.30% gewijzigd
woensdag 11 oktober 2017 om 22:04
Ach, wat afschuwelijk. 
Geen ervaring met dit soort gewelddadige beroving, maar wel met een ander soort straatgeweld.
Slachtofferhulp is een begin ,maar niet meer dan dat. Ze kunnen je met wat praktische zaken helpen, en als je geluk hebt tref je iemand die je psychologisch kan ondersteunen, maar als je al een moeilijke tijd achter de rug had is dit echt veel te veel.
Ikzelf heb destijds niet zoveel aan slachtofferhulp gehad, de politie had mij goed geholpen, ook psychologisch in de eerste opvang, en de vrouw van slachtofferhulp schrok nogal van mijn verhaal, waardoor het wel leek alsof ik haar moest geruststellen
Ga naar je huisarts en vraag psychologische ondersteuning. Misschien zit er wel een heel goede praktijkondersteuner, bij wie je gelijk terechtkunt. En dan kun je verder kijken wat je nodig hebt.
Geen ervaring met dit soort gewelddadige beroving, maar wel met een ander soort straatgeweld.
Slachtofferhulp is een begin ,maar niet meer dan dat. Ze kunnen je met wat praktische zaken helpen, en als je geluk hebt tref je iemand die je psychologisch kan ondersteunen, maar als je al een moeilijke tijd achter de rug had is dit echt veel te veel.
Ikzelf heb destijds niet zoveel aan slachtofferhulp gehad, de politie had mij goed geholpen, ook psychologisch in de eerste opvang, en de vrouw van slachtofferhulp schrok nogal van mijn verhaal, waardoor het wel leek alsof ik haar moest geruststellen
Ga naar je huisarts en vraag psychologische ondersteuning. Misschien zit er wel een heel goede praktijkondersteuner, bij wie je gelijk terechtkunt. En dan kun je verder kijken wat je nodig hebt.
zazamaenade wijzigde dit bericht op 11-10-2017 22:18
Reden: lijkt me beter
Reden: lijkt me beter
15.94% gewijzigd
nounou
woensdag 11 oktober 2017 om 22:08
Och jeetje wat ontzettend akelig dat je dit hebt moeten meemaken Orangetree. Ik weet niks van slachtofferhulp maar ik weet wel heel veel van angst en bedreigende situaties. Ik kan dus eigenlijk geen zak voor je betekenen, behalve een dikke en dat ik je enorm veel sterkte wens met verwerken. Dit is niet niks namelijk.
en dat ik je enorm veel sterkte wens met verwerken. Dit is niet niks namelijk.
woensdag 11 oktober 2017 om 22:14
En uiteraard kan ik dit de politie morgen ook vragen, maar stel dat ze gepakt worden komen mijn persoonlijke gegevens dan bij de daders terecht? Als die klootzakken uberhaupt meer dan een foei krijgen. Maar gezien de manier dat ze opereerden vermoed ik dat ze vaker met justitie in aanraking zijn gekomen.
woensdag 11 oktober 2017 om 22:15
Wat afschuwelijk!
Gelukkig heb je, zo te lezen, geen lichamelijk letsel opgelopen.
Maar wat erg dat je na zo'n gebeurtenis ook nog eens in de stress zit vanwege hun 'dreigementen'
De mensen van slachofferhulp hebben in elk geval ervaring met dit soort situaties, dus ik zou wel gebruik maken van dat aanbod,
Misschien hebben zij goede tips/adresen. In elk geval bieden zij, zo neem ik aan, een luisterend oor.
Fijn dat die dame van de bank behulpzaam was; kan mij voorstellen dat je daar op dat moment ook wel even behoefte aan had.
Gelukkig heb je, zo te lezen, geen lichamelijk letsel opgelopen.
Maar wat erg dat je na zo'n gebeurtenis ook nog eens in de stress zit vanwege hun 'dreigementen'
De mensen van slachofferhulp hebben in elk geval ervaring met dit soort situaties, dus ik zou wel gebruik maken van dat aanbod,
Misschien hebben zij goede tips/adresen. In elk geval bieden zij, zo neem ik aan, een luisterend oor.
Fijn dat die dame van de bank behulpzaam was; kan mij voorstellen dat je daar op dat moment ook wel even behoefte aan had.
woensdag 11 oktober 2017 om 22:15
zazamaenade schreef: ↑11-10-2017 22:12Het gaat niet alleen om nu, maar dit blijft natuurlijk jaren vindbaar. Bovendien kom je via Google al snel met allerlei vragen op het Vivaforum terecht. Het is een kleine moeite, en bespaart je misschien extra ellende. Doe het even, joh.
Dan vraag ik morgen of ik mijn verhaal mag weghalen wegens herkenbaar. Daar doet de mod niet moeilijk over in dit geval.
woensdag 11 oktober 2017 om 22:24
He gatver Orangetree, wat een kutervaring
Maar om op je vraag te komen: ik heb enige ervaring met slachtofferhulp (na een auto-ongeluk waarbij zoon bijna het loodje legde) en ik kon er eerlijk gezegd helemaal niks mee, psychologisch gesproken. Voor de praktische afhandeling konden ze trouwens wel wat betekenen, Dus als ik jou was zou ik slachtofferhulp zeker niet afslaan, maar voor de verwerking zeg maar zou ik toch andere hulp inschakelen.
En voor de rest wens ik je heel veel sterkte natuurlijk, gatverdamme zeg.
Maar om op je vraag te komen: ik heb enige ervaring met slachtofferhulp (na een auto-ongeluk waarbij zoon bijna het loodje legde) en ik kon er eerlijk gezegd helemaal niks mee, psychologisch gesproken. Voor de praktische afhandeling konden ze trouwens wel wat betekenen, Dus als ik jou was zou ik slachtofferhulp zeker niet afslaan, maar voor de verwerking zeg maar zou ik toch andere hulp inschakelen.
En voor de rest wens ik je heel veel sterkte natuurlijk, gatverdamme zeg.
woensdag 11 oktober 2017 om 22:29
Wat heftig zeg!
Lijkt me heel naar om nog met de zorgen rond te lopen of ze je nog weten te vinden.
Ik snap het heel goed maar ik denk niet dat ze het risico gaan nemen om bij jou in de buurt (waar je niet alleen bent en op eigen terrein) je op te zoeken. Het is uiteindelijk toch wel een laffe daad om iemand te beroven met een man of 10...
Ik heb weleens in verband met mijn werk te maken gehad met slachtofferhulp en ik had er wel echt een goed gevoel bij.
Iemand die precies wist hoe dit soort processen verlopen bij politie en justitie maar ook goed oog had voor de impact op het slachtoffer. Ik heb toen echt wel iemand getroffen met het hart op de goede plek en die de energie had om het slachtoffer door het proces te helpen.
Lijkt me heel naar om nog met de zorgen rond te lopen of ze je nog weten te vinden.
Ik snap het heel goed maar ik denk niet dat ze het risico gaan nemen om bij jou in de buurt (waar je niet alleen bent en op eigen terrein) je op te zoeken. Het is uiteindelijk toch wel een laffe daad om iemand te beroven met een man of 10...
Ik heb weleens in verband met mijn werk te maken gehad met slachtofferhulp en ik had er wel echt een goed gevoel bij.
Iemand die precies wist hoe dit soort processen verlopen bij politie en justitie maar ook goed oog had voor de impact op het slachtoffer. Ik heb toen echt wel iemand getroffen met het hart op de goede plek en die de energie had om het slachtoffer door het proces te helpen.
Doubt kills more dreams than failure ever will
woensdag 11 oktober 2017 om 22:53
Geen ervaring met slachtofferhulp.
Maar ik herken de emoties van de keer dat ik met geweld beroofd ben. Geen angst. Maar wel de opgejaagdheid en nervositeit, het duurt even voordat die stress uit je lichaam vertrekt. En dan ook nog alle keren dat je hart opeens weer in je keel begint te kloppen als je gevaar voelt.
Ik heb mijzelf gedwongen gewoon weer langs dezelfde plek te blijven gaan, maar elke keer weer vloog de stress mijn lichaam in. Is uiteindelijk wel minder geworden.
Heel veel sterkte toegewenst, neem genoeg tijd ervoor!
Maar ik herken de emoties van de keer dat ik met geweld beroofd ben. Geen angst. Maar wel de opgejaagdheid en nervositeit, het duurt even voordat die stress uit je lichaam vertrekt. En dan ook nog alle keren dat je hart opeens weer in je keel begint te kloppen als je gevaar voelt.
Ik heb mijzelf gedwongen gewoon weer langs dezelfde plek te blijven gaan, maar elke keer weer vloog de stress mijn lichaam in. Is uiteindelijk wel minder geworden.
Heel veel sterkte toegewenst, neem genoeg tijd ervoor!
summerisnear wijzigde dit bericht op 11-10-2017 22:56
32.68% gewijzigd
Wanhoop is een zwart leren jasje is dat iedereen goed staat; terwijl hoop een rose jurkje met ruches is tot boven je knie, waarin niemand gezien wil worden.
woensdag 11 oktober 2017 om 22:55
Wat afschuwelijk orangetree. Dat voorval alleen is al genoeg om het emmertje te doen overlopen . De goede tips zijn al gegeven over de huisarts/praktijkondersteuner. Ik heb zelf goede ervaringen met Bureau Slachtofferhulp maar dan vooral in de zin van het proces doorlopen (aangifte, verzamelen bewijs en later de rechtszaak).
Het klinkt afgezaagd maar ik ga het toch typen omdat je het niet vaak genoeg kunt horen/lezen: niet boos zijn op jezelf, je hebt helemaal juist gehandeld. Zelfs Badr Hari kan niet op tegen 10 man. Je hebt gedaan wat je kon doen: meewerken en zorgen dat ze zo snel mogelijk zijn opgepleurd zodat jij jezelf in veiligheid kon brengen.
Ik herken de woede uit onmacht. Die woede moet je niet op jezelf richten. Het is ook heel goed van je dat je hulp zoekt om jou hierbij te helpen. Je hoeft niet zelf het wiel opnieuw uit te vinden. Heel veel sterkte.
. De goede tips zijn al gegeven over de huisarts/praktijkondersteuner. Ik heb zelf goede ervaringen met Bureau Slachtofferhulp maar dan vooral in de zin van het proces doorlopen (aangifte, verzamelen bewijs en later de rechtszaak). Het klinkt afgezaagd maar ik ga het toch typen omdat je het niet vaak genoeg kunt horen/lezen: niet boos zijn op jezelf, je hebt helemaal juist gehandeld. Zelfs Badr Hari kan niet op tegen 10 man. Je hebt gedaan wat je kon doen: meewerken en zorgen dat ze zo snel mogelijk zijn opgepleurd zodat jij jezelf in veiligheid kon brengen.
Ik herken de woede uit onmacht. Die woede moet je niet op jezelf richten. Het is ook heel goed van je dat je hulp zoekt om jou hierbij te helpen. Je hoeft niet zelf het wiel opnieuw uit te vinden. Heel veel sterkte.
woensdag 11 oktober 2017 om 22:56
Bah, wat een vervelende situatie zeg 
Inderdaad psychologische hulp kan heel goed helpen. Zelf goede ervaringen mee, alleen nog steeds angst als er een scooter dicht langs me rijd. Toevallig net nog paar keer gehad. Wat goed dat je nu al bezig wil gaan met de verwerking, ze zeggen vaak Hoe sneller je daar mee bezig gaat, hoe sneller het gaat.
Heel veel sterkte gewenst!
Inderdaad psychologische hulp kan heel goed helpen. Zelf goede ervaringen mee, alleen nog steeds angst als er een scooter dicht langs me rijd. Toevallig net nog paar keer gehad. Wat goed dat je nu al bezig wil gaan met de verwerking, ze zeggen vaak Hoe sneller je daar mee bezig gaat, hoe sneller het gaat.Heel veel sterkte gewenst!
