Psyche
alle pijlers
Grenzen aangeven
zaterdag 13 juli 2024 om 13:44
Ben jij goed in grenzen aangeven of vind je het lastig? kun je zoiets nog écht leren? hoe krijg je de knop om dat je voortaan wél je grenzen aangeeft (zonder schuldgevoel)?
Zelf heb ik er al vanalles aan gedaan, oa een assertiviteitstraining. Ik zal niet zeggen dat ik er niks van heb geleerd, want ik was echt heel slecht in grenzen aangeven, ik durfde bijvoorbeeld niet eens als eerste de telefoon op te hangen op een gegeven moment. Dat soort dingen zijn echt verbeterd. Toch ben ik nog steeds een people pleaser en vind ik het nog steeds lastig om grenzen aan te geven. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tegenwoordig vaak gebruik maak van ChatGPT om berichtjes voor mij te maken waarmee ik mijn grenzen dan kan aangeven
En ja, wat is nou eigenlijk het ergste wat kan gebeuren? Niks eigenlijk! Maar toch blijft het zo verrekte moeilijjk. Is dit herkenbaar?
Zelf heb ik er al vanalles aan gedaan, oa een assertiviteitstraining. Ik zal niet zeggen dat ik er niks van heb geleerd, want ik was echt heel slecht in grenzen aangeven, ik durfde bijvoorbeeld niet eens als eerste de telefoon op te hangen op een gegeven moment. Dat soort dingen zijn echt verbeterd. Toch ben ik nog steeds een people pleaser en vind ik het nog steeds lastig om grenzen aan te geven. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tegenwoordig vaak gebruik maak van ChatGPT om berichtjes voor mij te maken waarmee ik mijn grenzen dan kan aangeven
En ja, wat is nou eigenlijk het ergste wat kan gebeuren? Niks eigenlijk! Maar toch blijft het zo verrekte moeilijjk. Is dit herkenbaar?
woensdag 24 juli 2024 om 12:17
Wat betekent 'belangrijk' voor jou?auroraatje schreef: ↑24-07-2024 11:05Ja mijn man zei ook al: definieer familie eens?
Natuurlijk is mijn eigen gezin het belangrijkste. Daarnaast hou ik ook graag contact met mijn ouders, mijn zus en 1 tante en nicht. En qua schoonfamilie mijn schoonmoeders en schoonzus. De rest vind ik minder belangrijk.
Het is me een tijd opgelegd, maar als ik dat loslaat, besef ik me ook dat ik het zelf ook belangrijk vind om contact met hen te houden, en niet alleen omdat anderen dat zouden vinden, maar ook omdat ik het zelf belangrijk vind.
Je vind het 'belangrijk', dus je vind het van belang, om contact met hen te houden.
Waarom is dat van belang voor jou?
Bedoel je misschien meer:
Ik hou degenen van wie ik het meeste hou het liefste dicht bij mij?
Wie vallen er dan af en wie komen er dan bij als je het zo omschrijft?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 24 juli 2024 om 12:25
Voor mij ook een belangrijke om over na te denken. In eerste instantie vind ik niet zoveel in mezelf.auroraatje schreef: ↑23-07-2024 13:29Ik zal het zelf maar vast zeggen: ik ben een groot fan van zelfhulpboeken.
Ik ben nu bezig in acceptance en commitment therapie voor dummies en het gaat over je waardes, dus de dingen die belangrijk voor je zijn en richting geven aan de doelen die je jezelf stelt.
Ik denk dat hier een van de problemen zit die ik heb: ik heb niet echt waarden voor mezelf. Mijn waarde is vooral: geen egoïstisch mens willen zijn en goed willen overkomen op andere mensen. Als ik daar mijn leven op baseer blijf ik moeite houden met grenzen aangeven.
Dus het wordt tijd dat ik voor mezelf duidelijk krijg welke waarden ik voor mezelf wil. Ik hoop dat ik hier ooit wat meer duidelijkheid in ga krigen. Als je zo lang vooral bezig bent geweest met wat anderen vinden en daarin meegaan is het best lastig om voor jezelf te kiezen opeens.
Weten jullie wel welke waarden belangrijk voor je zijn?
Daarna bedacht ik: een goede moeder zijn. Maar hoe je dat vervolgens invult is voor mij weer een hele worsteling.
Ik wil aandacht hebben voor mijn kinderen, oprecht naar ze luisteren. Maar dat betekent dat ik ook veel tijd voor mezelf nodig heb, als ik overprikkeld ben, hebben de kinderen niks aan mij.
Ik ga er nog lang over nadenken, denk ik zo...
woensdag 24 juli 2024 om 15:38
Doreia* schreef: ↑24-07-2024 12:17Wat betekent 'belangrijk' voor jou?
Je vind het 'belangrijk', dus je vind het van belang, om contact met hen te houden.
Waarom is dat van belang voor jou?
Bedoel je misschien meer:
Ik hou degenen van wie ik het meeste hou het liefste dicht bij mij?
Wie vallen er dan af en wie komen er dan bij als je het zo omschrijft?
Voor mij betekent belangrijk iets dat prioriteit heeft boven de andere dingen.
Mijn gezin heeft prioriteit boven mijn uitgebreide familie
Mijn uitgebreide familie heeft dan weer prioriteit boven vrienden
Maar helemaal bovenaan staat toch wel mijn (mentale) gezondheid, als die niet goed is, dan zal ik me toch echt eerst daarop moeten focussen en niet op andere dingen. Al denk ik dat er ook wel veel samenhang tussen zit, want als ik nooit meer sociale contacten zou hebben, dan zou ik daar op de lange termijn denk ik ook niet gelukkig van worden.
woensdag 24 juli 2024 om 15:42
martje55 schreef: ↑24-07-2024 12:25Voor mij ook een belangrijke om over na te denken. In eerste instantie vind ik niet zoveel in mezelf.
Daarna bedacht ik: een goede moeder zijn. Maar hoe je dat vervolgens invult is voor mij weer een hele worsteling.
Ik wil aandacht hebben voor mijn kinderen, oprecht naar ze luisteren. Maar dat betekent dat ik ook veel tijd voor mezelf nodig heb, als ik overprikkeld ben, hebben de kinderen niks aan mij.
Ik ga er nog lang over nadenken, denk ik zo...
Da's heel herkenbaar. je kunt niet altijd maar aan staan, en volgens mij hoeft dat ook niet om een goede moeder te zijn. Ik heb daar ook heel erg mee geworsteld, en nog steeds wel eens als ik niet lekker in mijn vel zit.
woensdag 24 juli 2024 om 16:58
Ik ben er afgelopen jaar achter gekomen dat ik contact met familie niet zo belangrijk vind als ik altijd vond/dacht. Ik heb nagenoeg mijn hele leven mijn kerngezin boven alles gezet. Ik zorgde, dacht aan ze, deed veel voor ze en als oudste van de kinderen was het mijn verantwoordelijkheid om op de rest te letten. Tot ik inzag dat ze mij kwetsen, dat ze met mij omgaan zoals ik dat niet wil. Dat wilde ik nooit inzien, ik ging altijd nog een stap harder m'n best doen. Minder contact en zelfs met enkelen geen contact heeft me zoveel rust en vrijheid gegeven. Daardoor krijg ik ruimte om voor mezelf te kiezen en aan mezelf te werken.
Ik vind eerlijkheid, rechtvaardigheid en respect hele belangrijke waarden. Ik kan sterk voelen als iets niet klopt, daar vertrouw ik mijn intuïtie volledig in
Ik vind eerlijkheid, rechtvaardigheid en respect hele belangrijke waarden. Ik kan sterk voelen als iets niet klopt, daar vertrouw ik mijn intuïtie volledig in
woensdag 24 juli 2024 om 17:28
Dan kan ik me heel goed voorstellen dat je gezin dan absoluut geen prioriteit heeft, Spekpannenkoek.
Mijn band met mijn ouders is altijd wel goed geweest, ondanks dat we ook wel onze communicatie-problemen hebben gehad. De laatste jaren gaat het heel erg goed eigenlijk, daar ben ik wel heel blij mee.
Mijn band met mijn ouders is altijd wel goed geweest, ondanks dat we ook wel onze communicatie-problemen hebben gehad. De laatste jaren gaat het heel erg goed eigenlijk, daar ben ik wel heel blij mee.
woensdag 24 juli 2024 om 20:44
1 van de moeilijk dingen aan ouderschap vind ik. Het hele gezinsleven vind ik soms zwaar, elke dag geluid en mensen om je heen, herrie, het woordje "mama" etc. Ik kan daar echt overprikkeld van raken, en vooral als ik al over m'n grenzen ben gegaan.auroraatje schreef: ↑24-07-2024 15:42Da's heel herkenbaar. je kunt niet altijd maar aan staan, en volgens mij hoeft dat ook niet om een goede moeder te zijn. Ik heb daar ook heel erg mee geworsteld, en nog steeds wel eens als ik niet lekker in mijn vel zit.
Mijn grenzen bewaken vind ik als moeder 100x moeilijker, omdat er nou eenmaal altijd iemand iets van je moet.
woensdag 24 juli 2024 om 21:29
Spekpannenkoek schreef: ↑24-07-2024 20:441 van de moeilijk dingen aan ouderschap vind ik. Het hele gezinsleven vind ik soms zwaar, elke dag geluid en mensen om je heen, herrie, het woordje "mama" etc. Ik kan daar echt overprikkeld van raken, en vooral als ik al over m'n grenzen ben gegaan.
Mijn grenzen bewaken vind ik als moeder 100x moeilijker, omdat er nou eenmaal altijd iemand iets van je moet.
Ja, dat is zeker zo. Een baby of peuter kan je niet uitleggen dat je even wat tijd voor jezelf nodig hebt.
Nu is onze zoon 10 en gaat dat wel wat makkelijker allemaal, maar zeker de eerste jaren heb ik ook als heel zwaar ervaren. En voel me daar dan weer schuldig over, want in mijn ogen heb ik dan niet genoeg genoten van de babytijd en peutertijd, ik zat mentaal echt wel heel diep op dat moment en ook ons huwelijk ging door zwaar weer (vandaar ook dat er bij ons geen tweede is gekomen - liever mentaal stabiel en ouders die bij elkaar zijn dan een tweede kind met alle gevolgen die dat met zich mee zou brengen)
vrijdag 26 juli 2024 om 11:26
Ik heb gister weer een grens aangegeven. Namelijk dat ik even wil dat mijn man een bepaalde taak alleen gaat doen, zonder mij, omdat ik er mentaal aan onderdoor ga. Ik ben zo opgelucht dat ik dit heb gezegd. En tegelijkertijd voelt het alsof ik een confrontatie uit de weg ga. Maar is dit iets slechts? Mijn hoofd zegt van wel maar klopt dat ook?
vrijdag 26 juli 2024 om 12:25
Je hoeft jezelf geen geweld aan te doen.auroraatje schreef: ↑26-07-2024 11:26Ik heb gister weer een grens aangegeven. Namelijk dat ik even wil dat mijn man een bepaalde taak alleen gaat doen, zonder mij, omdat ik er mentaal aan onderdoor ga. Ik ben zo opgelucht dat ik dit heb gezegd. En tegelijkertijd voelt het alsof ik een confrontatie uit de weg ga. Maar is dit iets slechts? Mijn hoofd zegt van wel maar klopt dat ook?
Je man kan dit vast heel goed alleen opknappen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 26 juli 2024 om 14:08
Ligt eraan wat "de taak" is.
Sommige dingen zijn goed om wel aan te gaan maar als het realistisch gezien niet uitmaakt, waarom zou je dan jezelf onnodig uitwringen idd.
En: geef je hier een grens aan, of jouw (on)mogelijkheden of behoefte? Laatste is gewoon gezond gedrag en heeft niet zozeer met grenzen te maken vind ik.
Sommige dingen zijn goed om wel aan te gaan maar als het realistisch gezien niet uitmaakt, waarom zou je dan jezelf onnodig uitwringen idd.
En: geef je hier een grens aan, of jouw (on)mogelijkheden of behoefte? Laatste is gewoon gezond gedrag en heeft niet zozeer met grenzen te maken vind ik.
vrijdag 26 juli 2024 om 16:15
Wegens herkenbaarheid kan ik er niet te diep op ingaan. Al hoewel de kans dat iemand meeleest vrij klein is dus ik waag het erop. Gelieve niet te quoten dan kan ik het nog weghalen.
Mijn schoonvader is ziek en wij hebben niet echt een goede band met hem, maar mijn schoonzus wel. En nu heeft zij aangegeven dat ze momenteel niks negatifs wil horen over haar vader, en dat snap ik ook en respecteer ik ook. Maar ik raak dan heel erg in de stress, want ik kan ook niet net doen alsof we een goede band hebben. Dan voel ik me hypocriet. En het is me ook niet helemaal duidelijk wat zij precies verstaat onder negatief, dus dat geeft me ook al stress. Ik ga mezelf dan extreem censureren.
Dus ik heb nu tegen mijn man gezegd dat het me teveel stress geeft om de hele tijd op mijn woorden te moeten passen en dat ik het aan hem overlaat. Als zij tegen hem zegt dat ie negatief is, dan trekt hij zich er niet zoveel van aan. Mij raakt het heel diep. En ik heb gewoon niet de sociale skills om aan te voelen wat wel of niet gewenst is, dus ik trek me gewoon terug en bemoei me er even niet teveel mee. Ik ben graag mijn schoonzus tot steun, maar nu voorlopig dan even op een afstandje, tot ik meer duidelijkheid heb wat zij wel of niet als negatief ervaart.
Mijn schoonvader is ziek en wij hebben niet echt een goede band met hem, maar mijn schoonzus wel. En nu heeft zij aangegeven dat ze momenteel niks negatifs wil horen over haar vader, en dat snap ik ook en respecteer ik ook. Maar ik raak dan heel erg in de stress, want ik kan ook niet net doen alsof we een goede band hebben. Dan voel ik me hypocriet. En het is me ook niet helemaal duidelijk wat zij precies verstaat onder negatief, dus dat geeft me ook al stress. Ik ga mezelf dan extreem censureren.
Dus ik heb nu tegen mijn man gezegd dat het me teveel stress geeft om de hele tijd op mijn woorden te moeten passen en dat ik het aan hem overlaat. Als zij tegen hem zegt dat ie negatief is, dan trekt hij zich er niet zoveel van aan. Mij raakt het heel diep. En ik heb gewoon niet de sociale skills om aan te voelen wat wel of niet gewenst is, dus ik trek me gewoon terug en bemoei me er even niet teveel mee. Ik ben graag mijn schoonzus tot steun, maar nu voorlopig dan even op een afstandje, tot ik meer duidelijkheid heb wat zij wel of niet als negatief ervaart.
vrijdag 26 juli 2024 om 16:52
Zijn kant, zijn probleem.
En ook: haar gevoeletje mag zij ook mee om leren gaan. Ze is een grote meid. Als iemand iets niet helemaal goed zegt, zal zij groot genoeg moeten zijn om te zien dat het niet opzettelijk is en op een nette manier het gesprek een andere kant op draaien.
Ik denk, gezien al je topics, dat jij mag leren om de aapjes op de juiste schouders te zetten en te houden. Ze springen namelijk allemaal op jouw schouders en daar horen ze niet.
En ook: haar gevoeletje mag zij ook mee om leren gaan. Ze is een grote meid. Als iemand iets niet helemaal goed zegt, zal zij groot genoeg moeten zijn om te zien dat het niet opzettelijk is en op een nette manier het gesprek een andere kant op draaien.
Ik denk, gezien al je topics, dat jij mag leren om de aapjes op de juiste schouders te zetten en te houden. Ze springen namelijk allemaal op jouw schouders en daar horen ze niet.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 26 juli 2024 om 16:59
vrijdag 26 juli 2024 om 17:01
Laat het probleem daar waar het hoort. Je kunt hooguit voornemens zijn geen negatieve dingen te zeggen. Maar je zegt wat je zegt hoor, dan is het maar zo als schoonzus dat vervelend vindt. Je kunt niet in haar hoofd kijken.
Omgekeerd geldt dat ook voor haar, haar opmerkingen raken jou blijkbaar ook diep, en zij zegt ook gewoon wat er in haar opkomt. Dus lekker laten gaan en je, als dat makkelijker is, afzijdig houden.
En anders zeg je gewoon tegen haar, ik vind dit erg ingewikkeld allemaal, gezien de onderlinge verhoudingen, ik help graag, maar ook nog eens mijn woorden afwegen wordt me teveel. Ik laat het even aan je broer over.
Omgekeerd geldt dat ook voor haar, haar opmerkingen raken jou blijkbaar ook diep, en zij zegt ook gewoon wat er in haar opkomt. Dus lekker laten gaan en je, als dat makkelijker is, afzijdig houden.
En anders zeg je gewoon tegen haar, ik vind dit erg ingewikkeld allemaal, gezien de onderlinge verhoudingen, ik help graag, maar ook nog eens mijn woorden afwegen wordt me teveel. Ik laat het even aan je broer over.
vrijdag 26 juli 2024 om 17:05
maandag 29 juli 2024 om 15:15
https://www.instagram.com/reel/C8hVbGXq ... NnNmN5MGJi
Ik vond dit zo inspirerend:
- Even vertragen voor je ja of nee zegt
- Kiezen voor (kort) ongemak omdat je nee zegt in plaats van voor wrevel omdat je ja hebt gezegd tegen iets waar je nee tegen wilde zeggen
- De gedachte 'ik ben genoeg" start met "genoeg" zeggen (grenzen stellen)
Ik vond dit zo inspirerend:
- Even vertragen voor je ja of nee zegt
- Kiezen voor (kort) ongemak omdat je nee zegt in plaats van voor wrevel omdat je ja hebt gezegd tegen iets waar je nee tegen wilde zeggen
- De gedachte 'ik ben genoeg" start met "genoeg" zeggen (grenzen stellen)
maandag 5 augustus 2024 om 09:43
Ik had dit weekend een verjaardag en ik dacht: ik ga gewoon weer eens. (Ik heb ook nieuwe medicatie waardoor ik nu veel alerter ben, dus ik wilde uitproberen of dat op verjaardagen ook tot effect zou leiden)
Nou ik was daar, kon het gesprek wel volgen maar niet inspringen, dus heb daar een uur stilletjes gezeten en daarna ben ik weer weggegaan.
Ik ga er echt mee stoppen, die verjaardagen. Ik blijf het maar proberen, maar helaas is het gewoon niet te doen voor mij die drukte.
Misschien moet ik mezelf nog wel het meeste begrenzen ipv anderen.
Nou ik was daar, kon het gesprek wel volgen maar niet inspringen, dus heb daar een uur stilletjes gezeten en daarna ben ik weer weggegaan.
Ik ga er echt mee stoppen, die verjaardagen. Ik blijf het maar proberen, maar helaas is het gewoon niet te doen voor mij die drukte.
Misschien moet ik mezelf nog wel het meeste begrenzen ipv anderen.
maandag 5 augustus 2024 om 09:54
maandag 5 augustus 2024 om 10:05
Hoe voel je je daarbij dan, als je daar zit? Voel je je niet goed?
Ik ben ook wel eens stil in gezelschap maar ik luister wel, volgens mij is dat prima en niets mis mee.
Je schrijft dat je die sociale contacten belangrijk vindt, maar je klaagt er eigenlijk vooral over lijkt het. Wat maakt dat het dan toch zo essentieel is voor je?
Ik ben ook wel eens stil in gezelschap maar ik luister wel, volgens mij is dat prima en niets mis mee.
Je schrijft dat je die sociale contacten belangrijk vindt, maar je klaagt er eigenlijk vooral over lijkt het. Wat maakt dat het dan toch zo essentieel is voor je?
maandag 5 augustus 2024 om 10:12
Ja dat klopt denk ik wel inderdaad. Ik heb teveel de waarden van de rest van mijn familie overgenomen als mijn eigen waarden. Maar ik ben gewoon anders en dat is nog wel een acceptatieproces denk ik
maandag 5 augustus 2024 om 10:13
bijtie schreef: ↑05-08-2024 10:05Hoe voel je je daarbij dan, als je daar zit? Voel je je niet goed?
Ik ben ook wel eens stil in gezelschap maar ik luister wel, volgens mij is dat prima en niets mis mee.
Je schrijft dat je die sociale contacten belangrijk vindt, maar je klaagt er eigenlijk vooral over lijkt het. Wat maakt dat het dan toch zo essentieel is voor je?
Nee, ik voel me dan niet goed. Ik voel me buitengesloten, er is niemand die iets tegen me zegt.... Ik zit er dan voor mijn gevoel 'voor lul' bij. En voel me dan minderwaardig en heel klein worden.
Ik weet eigenlijk niet wat het zo essentieel voor mij maakt. Ik vind het wel heel fijn om met mensen individueel af te spreken, verjaardagen zijn gewoon niets voor mij. Toch blijf ik het tegen beter weten in proberen.
Het gekke is dat ik vroeger dacht dat ik dit probleem alleen had bij de kant van mijn vaders familie, maar ik besef me nu dat het bij mijn moeders kant ook zo is. Wellicht ligt het ook allemaal wel aan mezelf?
maandag 5 augustus 2024 om 10:34
Misschien ligt het aan jezelf, maakt dat wat uit?
Feit blijft dat 'op verjaardag' gaan jou heel veel kost en niets/weinig oplevert.
Wat is er dan mis mee om je man alleen te laten gaan en jezelf te excuseren?
Overprikkeld is overprikkeld, wat de oorzaak daarvan ook is, het blijft overprikkeld.
Dat is dan gewoon zo en daar houd je dan rekening mee.
Iedereen heeft zo zijn dingen en dit hoort bij jou.
Waarom mag je wel rekening houden met een ander en niet met jezelf? Ben jij minder 'mens'?
Iedereen heeft zijn eigen grenzen en als het goed is, stopt iedereen bij de grens.
(nee, dat gebeurt lang niet altijd en overal maar heb jij een goede reden om daaraan mee te doen?)
Feit blijft dat 'op verjaardag' gaan jou heel veel kost en niets/weinig oplevert.
Wat is er dan mis mee om je man alleen te laten gaan en jezelf te excuseren?
Overprikkeld is overprikkeld, wat de oorzaak daarvan ook is, het blijft overprikkeld.
Dat is dan gewoon zo en daar houd je dan rekening mee.
Iedereen heeft zo zijn dingen en dit hoort bij jou.
Waarom mag je wel rekening houden met een ander en niet met jezelf? Ben jij minder 'mens'?
Iedereen heeft zijn eigen grenzen en als het goed is, stopt iedereen bij de grens.
(nee, dat gebeurt lang niet altijd en overal maar heb jij een goede reden om daaraan mee te doen?)
maandag 5 augustus 2024 om 10:45
Ik denk dat je inderdaad heel erg aan het leven bent naar de verwachtingen van je belangrijke anderen.auroraatje schreef: ↑05-08-2024 10:12Ja dat klopt denk ik wel inderdaad. Ik heb teveel de waarden van de rest van mijn familie overgenomen als mijn eigen waarden. Maar ik ben gewoon anders en dat is nog wel een acceptatieproces denk ik
Eerder vroeg ik al wat belangrijk voor jou betekent. Ik denk dat jij belangrijk opvat als : van hen heb ik de goedkeuring nodig, geen ruzie of verdriet en ik moet hen trots maken.
Dus belangrijk als in, op een voetstuk. Hun mening telt. Misschien wel meer dan je eigen mening.
Maar,
Hoe belangrijk ben jij voor jezelf in je leven?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
