Psyche
alle pijlers
Grenzen aangeven
zaterdag 13 juli 2024 om 13:44
Ben jij goed in grenzen aangeven of vind je het lastig? kun je zoiets nog écht leren? hoe krijg je de knop om dat je voortaan wél je grenzen aangeeft (zonder schuldgevoel)?
Zelf heb ik er al vanalles aan gedaan, oa een assertiviteitstraining. Ik zal niet zeggen dat ik er niks van heb geleerd, want ik was echt heel slecht in grenzen aangeven, ik durfde bijvoorbeeld niet eens als eerste de telefoon op te hangen op een gegeven moment. Dat soort dingen zijn echt verbeterd. Toch ben ik nog steeds een people pleaser en vind ik het nog steeds lastig om grenzen aan te geven. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tegenwoordig vaak gebruik maak van ChatGPT om berichtjes voor mij te maken waarmee ik mijn grenzen dan kan aangeven
En ja, wat is nou eigenlijk het ergste wat kan gebeuren? Niks eigenlijk! Maar toch blijft het zo verrekte moeilijjk. Is dit herkenbaar?
Zelf heb ik er al vanalles aan gedaan, oa een assertiviteitstraining. Ik zal niet zeggen dat ik er niks van heb geleerd, want ik was echt heel slecht in grenzen aangeven, ik durfde bijvoorbeeld niet eens als eerste de telefoon op te hangen op een gegeven moment. Dat soort dingen zijn echt verbeterd. Toch ben ik nog steeds een people pleaser en vind ik het nog steeds lastig om grenzen aan te geven. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tegenwoordig vaak gebruik maak van ChatGPT om berichtjes voor mij te maken waarmee ik mijn grenzen dan kan aangeven
En ja, wat is nou eigenlijk het ergste wat kan gebeuren? Niks eigenlijk! Maar toch blijft het zo verrekte moeilijjk. Is dit herkenbaar?
vrijdag 19 juli 2024 om 12:14
Komt toch altijd weer op hetzelfde neer idd, het doen.
Soms heb je die moed en vaak niet.
Helpt wel om je overwinningen ergens op te schrijven en later terug te lezen.
Kleine stapjes zijn belangrijk. En dat er fijne support is, iemand die jou kent en die zegt ja het is heel eng, maar ik denk dat je het kan, en om de winst mee te vieren. Dat helpt mij heel erg. Ik merk dat mijn angst echt sky high is als ik iets nieuws moet doen, en dan ga ik het uitstellen en vermijden. Als er geen coach is stel ik het gerust 20 jaar uit.
Soms heb je die moed en vaak niet.
Helpt wel om je overwinningen ergens op te schrijven en later terug te lezen.
Kleine stapjes zijn belangrijk. En dat er fijne support is, iemand die jou kent en die zegt ja het is heel eng, maar ik denk dat je het kan, en om de winst mee te vieren. Dat helpt mij heel erg. Ik merk dat mijn angst echt sky high is als ik iets nieuws moet doen, en dan ga ik het uitstellen en vermijden. Als er geen coach is stel ik het gerust 20 jaar uit.
vrijdag 19 juli 2024 om 12:21
Nou ik dacht: ik ga gelijk de daad bij het woord voegen en bel een verjaaardag af. Nemen ze niet op. Nu zit ik dan dus weer met spanning van: bel ik dan later nog een keer terug? Of moet ik wachten tot ze mij terugbellen? is het niet opdringerig om het later nog een keer te proberen?
Groot probleem is ook gewoon dat ik als autist vaak dingen anders ervaar dan anderen en daardoor vaak de plank heb misgeslagen en nu dus denk: doe maar beter niks meer, of overleg het eerst 10 keer met andere mensen die beter weten hoe 'neurotypische' mensen hun hoofd werkt. Liever dat, dan als opdringerig of juist te laconiek te worden gezien.
Groot probleem is ook gewoon dat ik als autist vaak dingen anders ervaar dan anderen en daardoor vaak de plank heb misgeslagen en nu dus denk: doe maar beter niks meer, of overleg het eerst 10 keer met andere mensen die beter weten hoe 'neurotypische' mensen hun hoofd werkt. Liever dat, dan als opdringerig of juist te laconiek te worden gezien.
vrijdag 19 juli 2024 om 12:23
Is het een verjaardag van een familielid? Of zou een appje ook kunnen volstaan? "Hi xx, hartelijk dank voor de uitnodiging, maar helaas kan ik er niet bij zijn. Daarom belde ik. Hopelijk snel inhalen? Liefs"auroraatje schreef: ↑19-07-2024 12:21Nou ik dacht: ik ga gelijk de daad bij het woord voegen en bel een verjaaardag af. Nemen ze niet op. Nu zit ik dan dus weer met spanning van: bel ik dan later nog een keer terug? Of moet ik wachten tot ze mij terugbellen? is het niet opdringerig om het later nog een keer te proberen?
Groot probleem is ook gewoon dat ik als autist vaak dingen anders ervaar dan anderen en daardoor vaak de plank heb misgeslagen en nu dus denk: doe maar beter niks meer, of overleg het eerst 10 keer met andere mensen die beter weten hoe 'neurotypische' mensen hun hoofd werkt. Liever dat, dan als opdringerig of juist te laconiek te worden gezien.
vrijdag 19 juli 2024 om 12:25
Pimpelmeesje87 schreef: ↑19-07-2024 12:23Is het een verjaardag van een familielid? Of zou een appje ook kunnen volstaan? "Hi xx, hartelijk dank voor de uitnodiging, maar helaas kan ik er niet bij zijn. Daarom belde ik. Hopelijk snel inhalen? Liefs"
Ja, dat had ik gelijk moeten doen. Nu had ik gezegd: het ligt aan mijn energie of ik wel of niet kom, ik ga het wel proberen. Vervolgens wordt mijn vader opgenomen in het ziekenhuis, pak stress erbij, dus ik weet nu al dat het hem niet gaat worden. Maar voel me dan weer zo schuldig.
vrijdag 19 juli 2024 om 12:50
Zoals je merkt gaat het alleen maar om het leren verdragen van deze gevoelens. Niet om alles leren goed te doen zodat er geen frictie is. Dat is helaas niet realistisch.
Sterker nog, hoe gezonder jij wordt hoe meer reacties je zal oproepen doordat je anders bent. En dat is iets om te vieren.
Eigenheid is toch mooi? Wil je dat je kind een gestresste eenheidsworst is die het voor iedereen precies goed doet, of dat hij zichzelf is en happy is?
Dan worden mensen maar woest over je appje, en dan.... ?
Sterker nog, hoe gezonder jij wordt hoe meer reacties je zal oproepen doordat je anders bent. En dat is iets om te vieren.
Eigenheid is toch mooi? Wil je dat je kind een gestresste eenheidsworst is die het voor iedereen precies goed doet, of dat hij zichzelf is en happy is?
Dan worden mensen maar woest over je appje, en dan.... ?
vrijdag 19 juli 2024 om 12:56
Niet schuldig voelen! Je kan een appje sturen: ‘ik had je geprobeerd te bellen, maar krijg je helaas niet te pakken. Zoals ik al had aangegeven wilde ik even afwachten of ik voldoende energie zou hebben. Nu mijn vader is opgenomen in het ziekenhuis zul je begrijpen dat ik dat helaas niet heb. We spreken elkaar snel weer en een fijne dag!’auroraatje schreef: ↑19-07-2024 12:25Ja, dat had ik gelijk moeten doen. Nu had ik gezegd: het ligt aan mijn energie of ik wel of niet kom, ik ga het wel proberen. Vervolgens wordt mijn vader opgenomen in het ziekenhuis, pak stress erbij, dus ik weet nu al dat het hem niet gaat worden. Maar voel me dan weer zo schuldig.
vrijdag 19 juli 2024 om 15:14
bijtie schreef: ↑19-07-2024 12:50Zoals je merkt gaat het alleen maar om het leren verdragen van deze gevoelens. Niet om alles leren goed te doen zodat er geen frictie is. Dat is helaas niet realistisch.
Sterker nog, hoe gezonder jij wordt hoe meer reacties je zal oproepen doordat je anders bent. En dat is iets om te vieren.
Eigenheid is toch mooi? Wil je dat je kind een gestresste eenheidsworst is die het voor iedereen precies goed doet, of dat hij zichzelf is en happy is?
Dan worden mensen maar woest over je appje, en dan.... ?
Ja, goede vraag. Dan gebeurt er ook vrij weinig. Dan praat je het eventueel uit (of niet, als je dat niet wilt)
Ik vind eigenheid bij anderen wel mooi inderdaad. En tegelijkertijd vind ik het lastig voor mezelf.
vrijdag 19 juli 2024 om 15:15
Milka schreef: ↑19-07-2024 12:56Niet schuldig voelen! Je kan een appje sturen: ‘ik had je geprobeerd te bellen, maar krijg je helaas niet te pakken. Zoals ik al had aangegeven wilde ik even afwachten of ik voldoende energie zou hebben. Nu mijn vader is opgenomen in het ziekenhuis zul je begrijpen dat ik dat helaas niet heb. We spreken elkaar snel weer en een fijne dag!’
Heb ik inderdaad maar gedaan.
zaterdag 20 juli 2024 om 12:53
Ik ben blij dat ik dit topic ben gestart. We krijgen als gezin momenteel behoorlijk wat op ons bordje qua ziektegevallen in de familie en het is nu echt belangrijk dat ik mijn eigen beeld niet uitloop. Wegens herkenbaarheid wil ik niet teveel erop ingaan, maar het is nu nog belangrijker geworden. Heb net weer een afspraak af moeten zeggen voor volgend weekend, had er niet eens schuldgevoel bij. Wat moet dat moet gewoon.
zaterdag 20 juli 2024 om 13:10
Wat fijn! Zulke positieve ervaringen gaan je vast helpen. Het voelt nu misschien soms nog wat eng of onwennig. Hopelijk krijg je meer vertrouwen dat je echt je grenzen mag aangeven (en dat die niet hetzelfde is als mensen teleurstellen).auroraatje schreef: ↑20-07-2024 09:25Ik ben blij dat ik het heb gezegd en dat ik er geen groot ding van heb gemaakt dat nog dagenlang in mijn hoofd blijft rondzingen.
zaterdag 20 juli 2024 om 13:31
Ja, goed van je!auroraatje schreef: ↑20-07-2024 09:25Ik ben blij dat ik het heb gezegd en dat ik er geen groot ding van heb gemaakt dat nog dagenlang in mijn hoofd blijft rondzingen.
Sterkte met alle moeilijke dingen
zaterdag 20 juli 2024 om 14:45
Ik ben trouwens gister met mijn zoon naar Inside Out geweest en dat was ook allemaal heel herkenbaar, als je anxiety / onzekerheid aan het roer laat, dat die dan met de beste bedoelingen handelt, maar eigenlijk gewoon niet de aangewezen 'persoon' is om beslissingen te maken. Dat deed me wel denken dat ik best vaak toch anxiety aan het roer laat staan. En dat ik dit best wel los mag laten.
Ik vind die films van inside out wat dat betreft soms nog beter dan therapie, het maakt gelijk een hoop duidelijk
Ik vind die films van inside out wat dat betreft soms nog beter dan therapie, het maakt gelijk een hoop duidelijk
zaterdag 20 juli 2024 om 15:36
Goed om de theorie te kennen idd.
Maar situaties die je triggeren zullen je altijd terugwerpen op de primitieve delen van je brein, waardoor oude gevoelens het roer pakken, je in kindmodus gaat en toch weer in verwarring bent over wat normaal is om te reageren. En dan blijf je toch reageren zoals je geprogrammeerd bent.
Kijk om je heen, wie wordt er niet geregeerd door angst? Voor veel mensen is dit alles wat ze kennen en ze beseffen het zelf niet eens.
Als het makkelijk was om het anders te doen liepen niet zo veel mensen in de ggz. En waren we allemaal eerlijk en kwetsbaar naar elkaar, op het werk en bij onze familie, durfden we allemaal ons schuldgevoel van ons af te leggen.
Ik denk niet dat je dit kan "loslaten" eigenlijk, maar dat het dagelijks hard werken is om anders met jezelf om te leren gaan.
Maar situaties die je triggeren zullen je altijd terugwerpen op de primitieve delen van je brein, waardoor oude gevoelens het roer pakken, je in kindmodus gaat en toch weer in verwarring bent over wat normaal is om te reageren. En dan blijf je toch reageren zoals je geprogrammeerd bent.
Kijk om je heen, wie wordt er niet geregeerd door angst? Voor veel mensen is dit alles wat ze kennen en ze beseffen het zelf niet eens.
Als het makkelijk was om het anders te doen liepen niet zo veel mensen in de ggz. En waren we allemaal eerlijk en kwetsbaar naar elkaar, op het werk en bij onze familie, durfden we allemaal ons schuldgevoel van ons af te leggen.
Ik denk niet dat je dit kan "loslaten" eigenlijk, maar dat het dagelijks hard werken is om anders met jezelf om te leren gaan.
zaterdag 20 juli 2024 om 18:27
zaterdag 20 juli 2024 om 19:48
Wijze post vind ik dit, dank je wel! Vooral diktedrukte is een eyeopener.bijtie schreef: ↑19-07-2024 12:50Zoals je merkt gaat het alleen maar om het leren verdragen van deze gevoelens. Niet om alles leren goed te doen zodat er geen frictie is. Dat is helaas niet realistisch.
Sterker nog, hoe gezonder jij wordt hoe meer reacties je zal oproepen doordat je anders bent. En dat is iets om te vieren.
Eigenheid is toch mooi? Wil je dat je kind een gestresste eenheidsworst is die het voor iedereen precies goed doet, of dat hij zichzelf is en happy is?
Dan worden mensen maar woest over je appje, en dan.... ?
zaterdag 20 juli 2024 om 23:01
Ik heb zo'n soort lijst op mijn kast geplakt, met allemaal teksten: je hebt recht op....auroraatje schreef: ↑18-07-2024 15:35ik heb ooit bij therapie 'liefdevolle ouderboodschappen' moeten opschrijven, dus dingen zoals je bent geliefd, je mag jezelf zijn, je bent goed zoals je bent.
Zou zoiets ook werken maar dan met uitspraken zoals
- Je mag nee zeggen
- Je mag mensen teleurstellen
- Je mag op dingen terugkomen als dat nodig is
- Je bent ook een goed mens als je niet overal ja op zegt
- Je hoeft niet iedereen blij te maken
Zou dat helpen denken jullie?
- opkomen voor jezelf
- terugkomen op een beslissing
- liefdevolle relaties
- etcetera
zaterdag 20 juli 2024 om 23:05
Ja, ik vond film 1 ook geweldig, wil binnenkort ook naar de tweede film!auroraatje schreef: ↑20-07-2024 14:45Ik ben trouwens gister met mijn zoon naar Inside Out geweest en dat was ook allemaal heel herkenbaar, als je anxiety / onzekerheid aan het roer laat, dat die dan met de beste bedoelingen handelt, maar eigenlijk gewoon niet de aangewezen 'persoon' is om beslissingen te maken. Dat deed me wel denken dat ik best vaak toch anxiety aan het roer laat staan. En dat ik dit best wel los mag laten.
Ik vind die films van inside out wat dat betreft soms nog beter dan therapie, het maakt gelijk een hoop duidelijk
zaterdag 20 juli 2024 om 23:12
Ik heb de test ook gedaan. Ik ben best verbaasd over de resultaten:
Self-Kindness: 4.00
Self-Judgment: 1.40
Common Humanity: 2.50
Isolation: 3.75
Mindfulness: 4.00
Over-Identification: 2.50
Overall score: 3.48
En Auroraatje, wat ik het meeste uit het boek heb meegenomen, is dat zelfcompassie een continue oefening is. Elke keer dat er wat naars gebeurd, weer teruggrijpen naar zelfcompassie.
Self-Kindness: 4.00
Self-Judgment: 1.40
Common Humanity: 2.50
Isolation: 3.75
Mindfulness: 4.00
Over-Identification: 2.50
Overall score: 3.48
En Auroraatje, wat ik het meeste uit het boek heb meegenomen, is dat zelfcompassie een continue oefening is. Elke keer dat er wat naars gebeurd, weer teruggrijpen naar zelfcompassie.
zondag 21 juli 2024 om 09:42
Dit ben ik niet helemaal met je eens. Of nou ja, op zich ben ik het wel eens met wat er staat, maar de laatste zin... ja, het is een illusie om te denken dat je zonder angst en triggers kunt bestaan. Maar wat je triggert, hoe dat je triggert, wanneer dat je triggert en hoe vaak dat gebeurt, is toch wel degelijk iets waar je je in kunt ontwikkelen? Deels door wat jij aangeeft, het verdragen van spanning (je kunt nooit voorkomen dat iemand iets vervelend vindt wat je doet en je kunt nooit alles perfect doen), en ook door meer inzicht te krijgen en meer (succes)ervaring op te doen.bijtie schreef: ↑20-07-2024 15:36Maar situaties die je triggeren zullen je altijd terugwerpen op de primitieve delen van je brein, waardoor oude gevoelens het roer pakken, je in kindmodus gaat en toch weer in verwarring bent over wat normaal is om te reageren. En dan blijf je toch reageren zoals je geprogrammeerd bent.
Dus leren herkennen (al is het maar op basis van een zin in een boek of iets dat je in een film hebt gezien) dat je getriggerd wordt en wat er vervolgens gebeurt, is, zelfs al gebeurt het achteraf, heel zinvol.
Ik vind juist dat soort inzichten uit redelijk laagdrempelige boeken, films of filmpjes/reels soms heel effectief.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
