Psyche
alle pijlers
Grenzen aangeven
zaterdag 13 juli 2024 om 13:44
Ben jij goed in grenzen aangeven of vind je het lastig? kun je zoiets nog écht leren? hoe krijg je de knop om dat je voortaan wél je grenzen aangeeft (zonder schuldgevoel)?
Zelf heb ik er al vanalles aan gedaan, oa een assertiviteitstraining. Ik zal niet zeggen dat ik er niks van heb geleerd, want ik was echt heel slecht in grenzen aangeven, ik durfde bijvoorbeeld niet eens als eerste de telefoon op te hangen op een gegeven moment. Dat soort dingen zijn echt verbeterd. Toch ben ik nog steeds een people pleaser en vind ik het nog steeds lastig om grenzen aan te geven. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tegenwoordig vaak gebruik maak van ChatGPT om berichtjes voor mij te maken waarmee ik mijn grenzen dan kan aangeven
En ja, wat is nou eigenlijk het ergste wat kan gebeuren? Niks eigenlijk! Maar toch blijft het zo verrekte moeilijjk. Is dit herkenbaar?
Zelf heb ik er al vanalles aan gedaan, oa een assertiviteitstraining. Ik zal niet zeggen dat ik er niks van heb geleerd, want ik was echt heel slecht in grenzen aangeven, ik durfde bijvoorbeeld niet eens als eerste de telefoon op te hangen op een gegeven moment. Dat soort dingen zijn echt verbeterd. Toch ben ik nog steeds een people pleaser en vind ik het nog steeds lastig om grenzen aan te geven. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tegenwoordig vaak gebruik maak van ChatGPT om berichtjes voor mij te maken waarmee ik mijn grenzen dan kan aangeven
En ja, wat is nou eigenlijk het ergste wat kan gebeuren? Niks eigenlijk! Maar toch blijft het zo verrekte moeilijjk. Is dit herkenbaar?
dinsdag 16 juli 2024 om 13:16
Heb je die diagnose pas gekregen?
Het klinkt alsof je volop in verwerking zit, dat kost gewoon veel tijd.
Je focust nu vooral op je beperkingen maar op den duur verplaatst dat naar wie ben ik, waar word ik blij van, wat heb ik nodig en ga je beter voor jezelf zorgen (hoop ik).
Niet om je ervaringen teniet te doen, maar dilemma's en stress rondom de feestdagen hebben heel veel mensen. Dus leg de lat ook niet te hoog qua verwachtingen. Misschien doe je dit jaar alles "fout" en ben je een week dood, dan leer je daar alleen maar van voor de volgende keer.
Het klinkt alsof je volop in verwerking zit, dat kost gewoon veel tijd.
Je focust nu vooral op je beperkingen maar op den duur verplaatst dat naar wie ben ik, waar word ik blij van, wat heb ik nodig en ga je beter voor jezelf zorgen (hoop ik).
Niet om je ervaringen teniet te doen, maar dilemma's en stress rondom de feestdagen hebben heel veel mensen. Dus leg de lat ook niet te hoog qua verwachtingen. Misschien doe je dit jaar alles "fout" en ben je een week dood, dan leer je daar alleen maar van voor de volgende keer.
dinsdag 16 juli 2024 om 13:19
De diagnose heb ik nu ongeveer 2 jaar. Het verwerken gaat echt in fases, net een ui die elke keer weer een laagje afgepeld kan worden.
In het begin dacht ik echt: kom maar op met die life hacks, dan kan ik alsnog als 'gewoon persoon' door het leven gaan. Ik was soms ook echt boos, dacht dat mensen bewust informatie achterhielden over hoe ik met mijn autisme kon leven. Maar naarmate je 'verder komt' merk je dat het gewoon echt een kwestie is van veel vallen en opstaan.
In het begin dacht ik echt: kom maar op met die life hacks, dan kan ik alsnog als 'gewoon persoon' door het leven gaan. Ik was soms ook echt boos, dacht dat mensen bewust informatie achterhielden over hoe ik met mijn autisme kon leven. Maar naarmate je 'verder komt' merk je dat het gewoon echt een kwestie is van veel vallen en opstaan.
dinsdag 16 juli 2024 om 13:25
Dat is wel herkenbaar. Ik heb ooit lang geleden een diagnose ADD gekregen maar dat leek me niet aan mij besteed. Kwam omdat mensen me lastig vonden, makkelijk om me in een hokje te stoppen maar hoef ik natuurlijk niets mee.
Toen ging ik idd op zoek naar life hacks en begonnen de professionals te zeggen dat ik mezelf moest gaan accepteren en zelfs waarderen.
Ja dat gaan we dus niet doen, ik wil gewoon dingen kunnen die iedereen kan, ik ga niet die nutteloze persoon die niks kan en niets waard is lopen aanvaarden en omarmen en ervoor zorgen, dan wordt het helemaal niets meer.
Toen ging ik idd op zoek naar life hacks en begonnen de professionals te zeggen dat ik mezelf moest gaan accepteren en zelfs waarderen.
Ja dat gaan we dus niet doen, ik wil gewoon dingen kunnen die iedereen kan, ik ga niet die nutteloze persoon die niks kan en niets waard is lopen aanvaarden en omarmen en ervoor zorgen, dan wordt het helemaal niets meer.
dinsdag 16 juli 2024 om 13:29
bijtie schreef: ↑16-07-2024 13:25Dat is wel herkenbaar. Ik heb ooit lang geleden een diagnose ADD gekregen maar dat leek me niet aan mij besteed. Kwam omdat mensen me lastig vonden, makkelijk om me in een hokje te stoppen maar hoef ik natuurlijk niets mee.
Toen ging ik idd op zoek naar life hacks en begonnen de professionals te zeggen dat ik mezelf moest gaan accepteren en zelfs waarderen.
Ja dat gaan we dus niet doen, ik wil gewoon dingen kunnen die iedereen kan, ik ga niet die nutteloze persoon die niks kan en niets waard is lopen aanvaarden en omarmen en ervoor zorgen, dan wordt het helemaal niets meer.
Nou, precies dat!
Ik was vroeger dus echt zo iemand die alles met lijstjes en trackers op probeerde te lossen. Toen zeiden ze: je bent te dwangmatig. maar achteraf was dat gewoon mijn manier om zelf te dealen met het autisme. Ik vind het jammer dat ik ermee ben gestopt, het geeft me nu toch niet meer de voldoening die het me destijds gaf.
Maar ik herken het heel erg, de angst dat het erger wordt als ik mezelf accepteer. Als ik mezelf niet achter de broek zit, wat gaat er dan gebeuren?
dinsdag 16 juli 2024 om 13:42
Haha ja precies dat!
Een mens moet toch functioneren in de maatschappij. Als ik mezelf ben en doe wat ik wil kan ik niet werken, heb ik geen vrienden en geen relatie.
Ik heb veel aan professionals die ADD en autisme benaderen als eigenheid en kracht ipv beperking, of die niets doen met diagnoses maar mij als mens zien. Menselijke gevoelens en ervaringen zijn uiteindelijk universeel en jezelf aanvaarden is voor ieder mens precies hetzelfde proces, ongeacht je beperkingen en hoe groot of klein die beperkingen zijn.
Dat geeft mij wel vertrouwen dat het goed komt.
Een mens moet toch functioneren in de maatschappij. Als ik mezelf ben en doe wat ik wil kan ik niet werken, heb ik geen vrienden en geen relatie.
Ik heb veel aan professionals die ADD en autisme benaderen als eigenheid en kracht ipv beperking, of die niets doen met diagnoses maar mij als mens zien. Menselijke gevoelens en ervaringen zijn uiteindelijk universeel en jezelf aanvaarden is voor ieder mens precies hetzelfde proces, ongeacht je beperkingen en hoe groot of klein die beperkingen zijn.
Dat geeft mij wel vertrouwen dat het goed komt.
dinsdag 16 juli 2024 om 14:03
Ik werkte toen ik jonger was in corporate omgevingen waar mensen naar elkaar oogrolden als je scheiding aan de verkeerde kant van je hoofd zat, of als je een boterham at.
Nu hoor je dat diezelfde generatie gebukt gaat onder allerlei psychische problemen en burnout etc. Ik heb wel eens het gevoel dat millennials en masse opgesloten hebben gezeten in een eigen privé hel met een dik masker van perfectionisme aan de buitenkant. En nu regent het diagnoses.
Als je het zo ziet, krijgen die ervaringen van afgewezen worden om je scheve haarscheiding een ander perspectief. Het ligt niet allemaal aan jou of dat je niet goed zou zijn. Sommige dingen zijn ziekten van de tijdsgeest.
Nu hoor je dat diezelfde generatie gebukt gaat onder allerlei psychische problemen en burnout etc. Ik heb wel eens het gevoel dat millennials en masse opgesloten hebben gezeten in een eigen privé hel met een dik masker van perfectionisme aan de buitenkant. En nu regent het diagnoses.
Als je het zo ziet, krijgen die ervaringen van afgewezen worden om je scheve haarscheiding een ander perspectief. Het ligt niet allemaal aan jou of dat je niet goed zou zijn. Sommige dingen zijn ziekten van de tijdsgeest.
dinsdag 16 juli 2024 om 14:20
Ja, dat is zeker zo. Wat dat betreft is het nu allemaal wel beter, de huidige generatie jongeren krijgt veel meer mee dat iedereen anders kan en mag zijn. Vroeger moest je inderdaad zoveel mogelijk hetzelfde zijn en je eigenheid maar wegstoppen.
Ik denk wel veel na over dat authentieker leven, die opmerking zit nu wel heel erg in mijn hoofd en vaak komt dan het besef dat ik niet authentiek ben, dat ik liever mijn last wegstop dan anderen tot last te zijn.
Ik denk wel veel na over dat authentieker leven, die opmerking zit nu wel heel erg in mijn hoofd en vaak komt dan het besef dat ik niet authentiek ben, dat ik liever mijn last wegstop dan anderen tot last te zijn.
dinsdag 16 juli 2024 om 14:21
Mij kosten verplichte bijeenkomsten met meer/veel mensen ook heul erg veel energie en zo ontzettend veel energie heb ik sowieso al niet over.
Inmiddels weten veel mensen dat wel.
Wat voor mij goed werkt is de teleurstelling delen: ja jammer dat ik nu alweer weg ga, ik had zelf ook gewild dat ik het de hele avond vol zou houden.
Ik vind het zelf óók vervelend dat ik niet vast en zeker toe kan zeggen of ik kom of niet.
Als iemand het NU wil weten, neem ik het zekere voor het onzekere en kom ik niet. Als het ook goed is als ik het 's morgens laat weten, dan houden we het open...
Je eigen energiepeil in de toekomst vaststellen is heel lastig dus je kleunt ook wel eens mis: achteraf had het toch wel gekund, of achteraf had je beter niet kunnen gaan... Daar vergaat de wereld niet van, de volgende keer doe je weer een poging. Soms gok je goed en soms gok je mis: welkom bij de rest van de mensheid.
Inmiddels weten veel mensen dat wel.
Wat voor mij goed werkt is de teleurstelling delen: ja jammer dat ik nu alweer weg ga, ik had zelf ook gewild dat ik het de hele avond vol zou houden.
Ik vind het zelf óók vervelend dat ik niet vast en zeker toe kan zeggen of ik kom of niet.
Als iemand het NU wil weten, neem ik het zekere voor het onzekere en kom ik niet. Als het ook goed is als ik het 's morgens laat weten, dan houden we het open...
Je eigen energiepeil in de toekomst vaststellen is heel lastig dus je kleunt ook wel eens mis: achteraf had het toch wel gekund, of achteraf had je beter niet kunnen gaan... Daar vergaat de wereld niet van, de volgende keer doe je weer een poging. Soms gok je goed en soms gok je mis: welkom bij de rest van de mensheid.
dinsdag 16 juli 2024 om 14:23
zakdoek schreef: ↑16-07-2024 14:21Mij kosten verplichte bijeenkomsten met meer/veel mensen ook heul erg veel energie en zo ontzettend veel energie heb ik sowieso al niet over.
Inmiddels weten veel mensen dat wel.
Wat voor mij goed werkt is de teleurstelling delen: ja jammer dat ik nu alweer weg ga, ik had zelf ook gewild dat ik het de hele avond vol zou houden.
Ik vind het zelf óók vervelend dat ik niet vast en zeker toe kan zeggen of ik kom of niet.
Als iemand het NU wil weten, neem ik het zekere voor het onzekere en kom ik niet. Als het ook goed is als ik het 's morgens laat weten, dan houden we het open...
Je eigen energiepeil in de toekomst vaststellen is heel lastig dus je kleunt ook wel eens mis: achteraf had het toch wel gekund, of achteraf had je beter niet kunnen gaan... Daar vergaat de wereld niet van, de volgende keer doe je weer een poging. Soms gok je goed en soms gok je mis: welkom bij de rest van de mensheid.
Wat ik lasitg vind is dat ik juist door die keuzes te maken energie overhou. En dan denk: zie je wel, ik had wel kunnen gaan! Maar dat klopt natuurlijk niet, want ik hou die energie juist over doordat ik niet ben gegaan. maar dat besef wil bij mij vaak niet zo landen
dinsdag 16 juli 2024 om 14:29
Het is al helpend om te ontdekken dat dit iets is wat jij invult voor een ander.auroraatje schreef: ↑16-07-2024 14:20Ja, dat is zeker zo. Wat dat betreft is het nu allemaal wel beter, de huidige generatie jongeren krijgt veel meer mee dat iedereen anders kan en mag zijn. Vroeger moest je inderdaad zoveel mogelijk hetzelfde zijn en je eigenheid maar wegstoppen.
Ik denk wel veel na over dat authentieker leven, die opmerking zit nu wel heel erg in mijn hoofd en vaak komt dan het besef dat ik niet authentiek ben, dat ik liever mijn last wegstop dan anderen tot last te zijn.
Ik heb de neiging tot invullen ook en tegelijk word ik er ook kriegel van als anderen voor mij invullen dat... want heel vaak vind/denk/voel ik helemaal niet wat die ander voor mij bedacht heeft.
Maar joh, dit zijn allemaal levenskunsten die je leert door te vallen en weer op te staan.
Dat gaat allemaal niet gelijk goed natuurlijk. Het is een kwestie van proberen, je bewust worden en blij zijn met de keren dat het lukt, dat je op het goede moment bedenkt dat...
Grenzen aangeven is iets wat sommige mensen automatisch en vanzelf doen en voor andere mensen is het een levenslang-leren-proces.
dinsdag 16 juli 2024 om 14:32
dinsdag 16 juli 2024 om 15:03
auroraatje schreef: ↑16-07-2024 14:23Wat ik lasitg vind is dat ik juist door die keuzes te maken energie overhou. En dan denk: zie je wel, ik had wel kunnen gaan! Maar dat klopt natuurlijk niet, want ik hou die energie juist over doordat ik niet ben gegaan. maar dat besef wil bij mij vaak niet zo landen
Herkenbaar, dat ik van mezelf geen vrij besteedbare energie mag hebben omdat ik een leven lang gewend ben mezelf uit te wringen ten dienste van "anderen". Dus het voelt verkeerd.
Maar dat zijn alleen maar gewoontes en zelfsabotage uiteindelijk. Het is aangeleerd gedrag en valt (voor mij) vrij makkelijk af te leren, als je het eenmaal gaat zien en het schuldgevoel van je af werpt. Wees gewoon lekker egocentrisch, de wereld blijft heus wel draaien.
Als je eenmaal het besef hebt dat al die energie en je goede humeur helemaal voor jou alleen zijn
En dat is dan weer aanstekelijk! Zo trek je mensen aan die óók zo zijn, en steek je elkaar aan in vreugde en energie en heb je fijne vriendschappen.
dinsdag 16 juli 2024 om 15:09
Autisme of niet, ik denk dat velen van jullie het erg vinden als iemand je iets verwijt, of je niet leuk vindt.
Veel mensen maken zich daar helemaal niet druk om. Daarom geef ik nooit tekst en uitleg, ik ben er niet bij, ik ga nu, fijne avond, en doei. Ik heb geen idee wat mensen daar allemaal van vinden, eigenlijk. Nooit echt bij stilgestaan.
Ik ben al jaren terug uit de feestdagen gestapt bijvoorbeeld, niet vanwege drukte of prikkels. Ik vind er gewoon geen reet aan. Ja, mijn moeder zou het misschien graag anders zien. Helaas, zij heeft ook weleens dingen die ik graag anders zou zien.
Veel mensen maken zich daar helemaal niet druk om. Daarom geef ik nooit tekst en uitleg, ik ben er niet bij, ik ga nu, fijne avond, en doei. Ik heb geen idee wat mensen daar allemaal van vinden, eigenlijk. Nooit echt bij stilgestaan.
Ik ben al jaren terug uit de feestdagen gestapt bijvoorbeeld, niet vanwege drukte of prikkels. Ik vind er gewoon geen reet aan. Ja, mijn moeder zou het misschien graag anders zien. Helaas, zij heeft ook weleens dingen die ik graag anders zou zien.
dinsdag 16 juli 2024 om 15:52
Ik vind dit een prachtig topic en heb er heel veel aan. Ik heb dezelfde diagnose als jij TO, nu een half jaar geleden, en ik lig in duigen. Jaarcontract niet verlengd, in de ziektewet en was zo boos op mezelf, al jaren. Ik doe nu verwoede pogingen mezelf opnieuw op te bouwen en ik heb precies hetzelfde; wie ben ik nu wel en de grote vrees dat als ik meer mezelf ben, ik niet zo'n leuk persoon meer ben. Ik heb ook heel erg dat ik niet tot last wil zijn. Maar zo gaat het ook niet, dus ik vind dit heel leerzaam om te lezen.
Dank jullie wel!
Dank jullie wel!
dinsdag 16 juli 2024 om 16:18
zakdoek schreef: ↑16-07-2024 14:29Het is al helpend om te ontdekken dat dit iets is wat jij invult voor een ander.
Ik heb de neiging tot invullen ook en tegelijk word ik er ook kriegel van als anderen voor mij invullen dat... want heel vaak vind/denk/voel ik helemaal niet wat die ander voor mij bedacht heeft.
Maar joh, dit zijn allemaal levenskunsten die je leert door te vallen en weer op te staan.
Dat gaat allemaal niet gelijk goed natuurlijk. Het is een kwestie van proberen, je bewust worden en blij zijn met de keren dat het lukt, dat je op het goede moment bedenkt dat...
Grenzen aangeven is iets wat sommige mensen automatisch en vanzelf doen en voor andere mensen is het een levenslang-leren-proces.
Ja, inderdaad stoppen met invullen voor een ander. (Ik vul altijd in met de strengste, meest kritische stem die ik maar ken, terwijl dat helemaal niet nodig is. Misschien moet ik ook eens gaan invullen op de meest positieve manier)
dinsdag 16 juli 2024 om 16:20
Potvolkoffie schreef: ↑16-07-2024 14:32TVP want zo herkenbaar. Ik heb mezelf onlangs een in een burnout gepeople-pleased (we laten de Nederlands spelregels even achterwege) terwijl ik net dacht van mezelf dat ik al een pak assertiever geworden was tegenover vroeger. Niet dus, ik heb nog veel te leren.
Ik ben nu op aanraden van een vriendin het burnout dagboek aan het lezen. Heel veel van de gedachtengangen van de schrijfster herken ik heel erg. Het niet willen afzeggen omdat ik dan het idee heb dat ik een ander enorm teleurstel of tot last ben bijvoorbeeld. Herken jij dat ook?
dinsdag 16 juli 2024 om 16:23
maree schreef: ↑16-07-2024 15:52Ik vind dit een prachtig topic en heb er heel veel aan. Ik heb dezelfde diagnose als jij TO, nu een half jaar geleden, en ik lig in duigen. Jaarcontract niet verlengd, in de ziektewet en was zo boos op mezelf, al jaren. Ik doe nu verwoede pogingen mezelf opnieuw op te bouwen en ik heb precies hetzelfde; wie ben ik nu wel en de grote vrees dat als ik meer mezelf ben, ik niet zo'n leuk persoon meer ben. Ik heb ook heel erg dat ik niet tot last wil zijn. Maar zo gaat het ook niet, dus ik vind dit heel leerzaam om te lezen.
Dank jullie wel!
Voel je ook vooral vrij om je eigen ervaringen, twijfels en successen te delen, ik denk dat we allemaal heel veel van elkaar kunnen leren. En ook van de mensen die juist wel heel goed hun grenzen aan kunnen geven, zoals Lorem_Ipsum, die zet mij ook mooi aan het denken
dinsdag 16 juli 2024 om 20:00
Perfect! Maakte je je nog druk om haar reactie?auroraatje schreef: ↑16-07-2024 13:14ja ik had gister wel een kleine succes-ervaring.
Er kwam een vriendje spelen bij mijn zoon en die meoder appte: hij mag om zo laat terug zijn. Maar ik had eerder in mijn gedachte. Toen dacht ik eerst: o jee, dat zal ze wel lastig vinden als ik een ander tijdstip voorstel. En toen dacht ik: welnee, dit speelt alleen in mijn hoofd. Dus heb een appje gestuurd van: wij moeten vanavond ook nog langs het ziekenhuis, dus ik stuur hem rond 5 uur naar huis.
Ik heb het niet eens laten nakijken door chatGPT
dinsdag 16 juli 2024 om 21:11
auroraatje schreef: ↑16-07-2024 13:14ja ik had gister wel een kleine succes-ervaring.
Er kwam een vriendje spelen bij mijn zoon en die meoder appte: hij mag om zo laat terug zijn. Maar ik had eerder in mijn gedachte. Toen dacht ik eerst: o jee, dat zal ze wel lastig vinden als ik een ander tijdstip voorstel. En toen dacht ik: welnee, dit speelt alleen in mijn hoofd. Dus heb een appje gestuurd van: wij moeten vanavond ook nog langs het ziekenhuis, dus ik stuur hem rond 5 uur naar huis.
Ik heb het niet eens laten nakijken door chatGPT
Yes! Dat kostte lekker weinig nadenk-tijd dus!
•
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
