Psyche
alle pijlers
Grenzen aangeven
zaterdag 13 juli 2024 om 13:44
Ben jij goed in grenzen aangeven of vind je het lastig? kun je zoiets nog écht leren? hoe krijg je de knop om dat je voortaan wél je grenzen aangeeft (zonder schuldgevoel)?
Zelf heb ik er al vanalles aan gedaan, oa een assertiviteitstraining. Ik zal niet zeggen dat ik er niks van heb geleerd, want ik was echt heel slecht in grenzen aangeven, ik durfde bijvoorbeeld niet eens als eerste de telefoon op te hangen op een gegeven moment. Dat soort dingen zijn echt verbeterd. Toch ben ik nog steeds een people pleaser en vind ik het nog steeds lastig om grenzen aan te geven. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tegenwoordig vaak gebruik maak van ChatGPT om berichtjes voor mij te maken waarmee ik mijn grenzen dan kan aangeven
En ja, wat is nou eigenlijk het ergste wat kan gebeuren? Niks eigenlijk! Maar toch blijft het zo verrekte moeilijjk. Is dit herkenbaar?
Zelf heb ik er al vanalles aan gedaan, oa een assertiviteitstraining. Ik zal niet zeggen dat ik er niks van heb geleerd, want ik was echt heel slecht in grenzen aangeven, ik durfde bijvoorbeeld niet eens als eerste de telefoon op te hangen op een gegeven moment. Dat soort dingen zijn echt verbeterd. Toch ben ik nog steeds een people pleaser en vind ik het nog steeds lastig om grenzen aan te geven. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tegenwoordig vaak gebruik maak van ChatGPT om berichtjes voor mij te maken waarmee ik mijn grenzen dan kan aangeven
En ja, wat is nou eigenlijk het ergste wat kan gebeuren? Niks eigenlijk! Maar toch blijft het zo verrekte moeilijjk. Is dit herkenbaar?
zondag 14 juli 2024 om 23:39
Wat is een goede vriendschap. Die van mij zijn nooit erg bestendig geweest omdat ze niet gebaseerd waren op mijn echte zelf.Fiorah schreef: ↑14-07-2024 22:54Dat begrijp ik. Je mag er meer op vertrouwen dat je vriendschappen steviger zijn. En misschien jezelf ook de vraag die gelijk na één negatieve ervaring helemaal negatief over jou als persoon denken.
In een goede vriendschap mag je juist wel eens balen van iets van de ander, toch? Dat kan een goede vriendschap wel hebben.
Ik had ook helemaal geen vriendschap skills. Eerlijk zijn, naar mezelf ten eerste, kon ik niet. Betrouwbaar was ik niet, ook niet voor mezelf. Loyaliteit bleek alleen maar pleasegedrag. Ik kon mensen niet dichtbij laten komen en verpakte alles achter grapjes. Wat bouw je op met mensen als ze je niet mogen kennen. Andersom kende ik hen ook niet want ik betrok elke scheet die ze lieten op mezelf.
zondag 14 juli 2024 om 23:55
Ik denk dat je soms best korter kunt zijn hoor in je antwoorden. Je kan ook denken 'als ze meer willen weten dan vragen ze het wel'. Wat mij altijd veel inzicht gaf; je denkt dat iedereen heel veel tijd heeft om over jou na te denken maar in de realiteit is dat zelden zo. Iedereen is ook gewoon druk met werk/gezin/studie en wat al niet meer. Als je stuurt "hi all, er komt iets tussen en ik moet helaas afzeggen; mijn vader ligt namelijk in het ziekenhuis. Volgende keer ben ik er zeker weer bij!" dan denk ik dat dat al volstaat. Je bericht bestaat dan uit a) afzeggen + helaas b) de reden c) alternatief/perspectief. Wie meer wil weten, vraagt het echt wel.auroraatje schreef: ↑14-07-2024 20:48Nou bijvoorbeeld ik had vandaag een afspraak staan met vriendinnen, die ik heb afgezegd vanwege dat mijn vader in het ziekenhuis ligt. Dan vind ik het toch wel fijn om dat even uit te leggen wat er aan de hand is.
Het is ook niet dat ik het zelf niet kán, maar ik vind het fijn dat er even 'iemand' meekijkt.
het zijn inderdaad net die grensgevallen (haha) die net niet helemaal echt grenzen aangeven zijn waar ik moeite mee heb: afspraken afzeggen, afspraken verzetten, een ander tijdstip voorstellen.... Ik voel me al snel teveel, alsof ik teveel vraag, alsof ik het recht niet heb om ergens op terug te komen of mijn eigen wensen duidelijk te maken
Ik heb het bijvoorbeeld ook dat ik dus niet naar verjaardagen kan waar het te druk is, maar dan denk ik: straks zie ik mijn nichten bijvoorbeeld nooit meer, want die zie ik vaak alleen met verjaardagen, maar ze zijn wel belangrijk voor me. Dan denk ik: zal ik een keer los proberen af te spreken? Maar dat durf ik dan dus niet te vragen, want dan voel ik me dus teveel
Over verjaardagen afzeggen; denken 'dan zie ik ze noooit meer' is natuurlijk geen realistische gedachte. En rationeel gedacht; jij bent belangrijk genoeg want anders hadden ze je ook niet uitgenodigd. Dan ben je dus niet teveel. En ook hierbij 'hey, ik kan helaas niet komen, maar ik wil jullie graag zien. Zullen we over twee weken samen ...?" Je bericht bestaat uit a) afzeggen + helaas b) blijk van waardering c) alternatief/perspectief. Het kan natuurlijk dat het niet uitkomt, maar dat zegt niets over jou en jij hebt met je bericht wel initiatief getoond.
In alle gevallen: als mensen jou persoonlijk uitnodigen ben je nooit teveel. Zij willen jou er juist graag bij hebben. Het is menselijk dat je soms niet kan. En een alternatief aanbieden wordt veelal gewaardeerd. En anders volgend jaar een nieuwe kans. En dat is ook oke.
maandag 15 juli 2024 om 07:08
Ik geef nooit redenen waarom ik ergens niet bij ben, “ik ben er niet bij, veel plezier!”. Op werk geef ik ook geen redenen als ik een afspraak decline.
Persoonlijk houd ik er dan weer helemaal niet van als mensen die niet op mijn verjaardag willen komen dan weer apart willen afspreken, dan blijf ik aan de gang met die verjaardag. Maar vragen staat vrij. Dan geef ik wel aan wat mij wel en niet schikt. Je hoeft niet voor een ander te denken.
Persoonlijk houd ik er dan weer helemaal niet van als mensen die niet op mijn verjaardag willen komen dan weer apart willen afspreken, dan blijf ik aan de gang met die verjaardag. Maar vragen staat vrij. Dan geef ik wel aan wat mij wel en niet schikt. Je hoeft niet voor een ander te denken.
maandag 15 juli 2024 om 09:34
Ik werd de eerste jaren verdrietig dat ik de schuld kreeg van een slechtere band. Want ik kwam niet op verjaardagen.
Nu heb ik een houding van: "als je niet kunt accepteren hoe ik ben, dan hoef ik ook geen band met jou".
Maar ik vroeg hier nadrukkelijk of er een andere manier is om naar te kijken.
maandag 15 juli 2024 om 09:48
maandag 15 juli 2024 om 09:59
Ik heb dat ook niet geleerd. Bij mij was het juist zo dat ik vanuit mijn moeder het voorbeeld kreeg dat zij zichzelf erg wegcijferde en tegelijkertijd werd dat ook van mij verwacht en was er weinig ruimte voor mijn behoeftes als die afweken van die van een ander. Want we moesten als gezin toch wel aan een bepaald plaatje in hun hoofd voldoen.
maandag 15 juli 2024 om 11:39
Vanuit compassie denk ik.martje55 schreef: ↑15-07-2024 09:34Ik werd de eerste jaren verdrietig dat ik de schuld kreeg van een slechtere band. Want ik kwam niet op verjaardagen.
Nu heb ik een houding van: "als je niet kunt accepteren hoe ik ben, dan hoef ik ook geen band met jou".
Maar ik vroeg hier nadrukkelijk of er een andere manier is om naar te kijken.
Blijf je Calimero, of verplaats je je in de ander en vergeef je hun onvermogen.
Veel meer opties zijn er niet denk ik? Contact afhouden of hun fouten vergeven.
Wat voor jou het beste is, mag je zelf beslissen.
maandag 15 juli 2024 om 13:10
Weet je wat ook zo irritant is? Als je dan voorneemt van: nu ga ik beter mijn grenzen aangeven voortaan en nee zeggen als het nodig is, of om een aanpassing vragen indien nodig.... En dan is het weken stil. En dan zakt dat goede voornemen weer een beetje naar de achtergrond, en dan vervolgens doe ik het toch weer 'fout', en neem me dan weer voor: volgende keer ga ik het écht anders doen. Vicueuze cirkel.
maandag 15 juli 2024 om 13:27
Da's waar.
Ik moet eigenlijk nu alvast gaan nadenken over waar mijn grenzen liggen mbt bijvoorbeeld de feestdagen, dan overvalt het me niet zo tegen die tijjd
maandag 15 juli 2024 om 20:40
Het is denk ik goed om te ontdekken waarom je moeite hebt met grenzen aangeven en hoe je meer van jezelf kan houden. Pleasings gedrag heeft vaak ook met zelfafwijzing te maken. Als je niet goed je grenzen aan kan geven kan dat zeker wel nadelen hebben.
Ik heb er zelf in het verleden ook moeite mee gehad maar ik merk dat ik nu ik beter mijn grenzen aan kan geven ik een veel leuker leven heb. Ik doe nu ook veel meer wat ik zelf wil en leuk vind zonder me druk te maken over wat anderen vinden. Dat geeft zo veel vrijheid. Dat gun ik jou ook!
Ik heb er zelf in het verleden ook moeite mee gehad maar ik merk dat ik nu ik beter mijn grenzen aan kan geven ik een veel leuker leven heb. Ik doe nu ook veel meer wat ik zelf wil en leuk vind zonder me druk te maken over wat anderen vinden. Dat geeft zo veel vrijheid. Dat gun ik jou ook!
maandag 15 juli 2024 om 23:55
Ja goede vraag. Voor mij is een goede vriendschap dat je bevriend met iemand bent om wie diegene is en waarin je voor zover je ertoe in staat bent open en eerlijk tegen kunt zijn.bijtie schreef: ↑14-07-2024 23:39Wat is een goede vriendschap. Die van mij zijn nooit erg bestendig geweest omdat ze niet gebaseerd waren op mijn echte zelf.
Ik had ook helemaal geen vriendschap skills. Eerlijk zijn, naar mezelf ten eerste, kon ik niet. Betrouwbaar was ik niet, ook niet voor mezelf. Loyaliteit bleek alleen maar pleasegedrag. Ik kon mensen niet dichtbij laten komen en verpakte alles achter grapjes. Wat bouw je op met mensen als ze je niet mogen kennen. Andersom kende ik hen ook niet want ik betrok elke scheet die ze lieten op mezelf.
Dus dan kun jij iets afzeggen en de ander mag teleurgesteld zijn en dat is allemaal zeker niet leuk, maar het gaat niet ten koste van het volledige beeld dat je van elkaar hebt. Het mag even wringen zeg maar.
Ik denk dat je nog steeds oppervlakkige goede vriendschappen kunt hebben in de situatie die jij beschrijft, ik weet niet hoe jij dat ervaarde. Maar die zijn dan inderdaad niet gebaseerd op wie jij in essentie bent, wie de ander is en ook niet op openheid en vertrouwen. Maar voor mij zit er ook een verschil tussen feitelijk zelf niet open kúnnen zijn (zoals jij beschrijft, niet eerlijk kunnen zijn naar jezelf en dus ook niet naar een ander) en mensen die zich actief niet geven. Je hoeft je niet te geven als je dat niet wilt, maar dat zegt voor mij wel iets over de kwaliteit van de vriendschap.
En aanvullend: de kwaliteit van de vriendschap zegt weer iets over de mate waarin ik bereid ben me kwetsbaar op te stellen en grenzen aan te geven. Als een vage kennis iets doet wat ik niet leuk vind, besteed ik daar veel minder tijd en energie aan, dan wanneer het een hele goede vriend is.
dinsdag 16 juli 2024 om 00:02
Hier sluit ik me ook heel erg bij aan. Als je focust op grenzen, ben je je heel bewust van wat je niet wilt en wat de ander niet mag. Dat kan goed zijn in een situatie die al ontstaan is, maar als je vooruit kijkt, is het eigenlijk zonde. Je kunt ook nadenken: hee 'straks' komen de feestdagen, wat zou ik fijn vinden, wil ik mensen uitnodigen, wil ik alleen blijven, in hoeverre wil ik mensen zien? En dan van daaruit een plan maken en erover communiceren. Dat kan ook als je niet precies weet wat je aan kunt, want dan kun je bepalen: hoe comfortabel voel ik me bij een last minute plan? Vind ik het fijner om mensen te ontvangen of juist niet? Etc
dinsdag 16 juli 2024 om 00:06
Ik vind het ook heel begrijpelijk dat je het lastig vindt want je hebt er geen controle over.auroraatje schreef: ↑14-07-2024 21:52@Fiorah ik weet niet of het is dat ik mensen niet voor vol aanzie (daar ga ik eens over nadenken). Ik weet wel zeker dat ik bang ben dat mensen negatief over me gaan denken en er veel voor wil doen om dat te voorkomen. Dus als zij er last van hebben dat ik iets afzeg, dan ben ik bang dat ze hierdoor negatief over mij gaan denken. Ik mag er wel wat meer op gaan vertrouwen dat mijn vriendschappen steviger zijn dan dat, denk ik dan. Maar dat vind ik heel lastig.
Wat misschien een beetje helpt: maar stel dat het niet zo is. Stel dat die mensen negatief over je gaan denken. Wil jij dan je (beperkte) tijd en energie besteden om die mensen van hun ongelijk te overtuigen? Dat is toch zonde? Zolang je open en eerlijk communiceert, kunnen vriendschappen wel wat hebben. En als die vriendschappen het niet meer kunnen hebben, is het misschien tijd voor een andere invulling van de relatie. Het is toch zonde om veel onrust en stress te hebben terwijl je ook al moet inleveren omdat je beperkte energie hebt?
dinsdag 16 juli 2024 om 09:42
Fiorah schreef: ↑16-07-2024 00:02Hier sluit ik me ook heel erg bij aan. Als je focust op grenzen, ben je je heel bewust van wat je niet wilt en wat de ander niet mag. Dat kan goed zijn in een situatie die al ontstaan is, maar als je vooruit kijkt, is het eigenlijk zonde. Je kunt ook nadenken: hee 'straks' komen de feestdagen, wat zou ik fijn vinden, wil ik mensen uitnodigen, wil ik alleen blijven, in hoeverre wil ik mensen zien? En dan van daaruit een plan maken en erover communiceren. Dat kan ook als je niet precies weet wat je aan kunt, want dan kun je bepalen: hoe comfortabel voel ik me bij een last minute plan? Vind ik het fijner om mensen te ontvangen of juist niet? Etc
Ik vind het heel lastig om te breken met wat we altijd hebben gedaan,
Dat merkte ik dan bijvoorbeeld bij de verjaardag van een neefje van mij. Ik was los gegaan, omdat ik de drukte op kinderverjaardagen niet zo goed trek. Maar voelde me de hele dag dat de verjaardag was van slag en 'buitengesloten' (door mezelf natuurlijk, niet door anderen!)
Als ik afwijk van de tradities die wij met kerst hebben, zoals bij mijn broer gaan eten, dan heb ik het gevoel dat het niet echt kerst is geweest. Terwijl ik er wel weer dagen van moet bijkomen. Dus dat is heel erg dubbel.
Ik weet ook niet goed wat ik nou echt wil. Dat vind ik heel lastig te bepalen.
dinsdag 16 juli 2024 om 09:43
Fiorah schreef: ↑16-07-2024 00:06Ik vind het ook heel begrijpelijk dat je het lastig vindt want je hebt er geen controle over.
Wat misschien een beetje helpt: maar stel dat het niet zo is. Stel dat die mensen negatief over je gaan denken. Wil jij dan je (beperkte) tijd en energie besteden om die mensen van hun ongelijk te overtuigen? Dat is toch zonde? Zolang je open en eerlijk communiceert, kunnen vriendschappen wel wat hebben. En als die vriendschappen het niet meer kunnen hebben, is het misschien tijd voor een andere invulling van de relatie. Het is toch zonde om veel onrust en stress te hebben terwijl je ook al moet inleveren omdat je beperkte energie hebt?
Da's waar. En ik moet er ook vanuit gaan dat de mensen die bij mij passen gewoon blijven, ook als ik een keertje nee moet zeggen.
dinsdag 16 juli 2024 om 09:44
Hspinbalans schreef: ↑15-07-2024 20:40Het is denk ik goed om te ontdekken waarom je moeite hebt met grenzen aangeven en hoe je meer van jezelf kan houden. Pleasings gedrag heeft vaak ook met zelfafwijzing te maken. Als je niet goed je grenzen aan kan geven kan dat zeker wel nadelen hebben.
Ik heb er zelf in het verleden ook moeite mee gehad maar ik merk dat ik nu ik beter mijn grenzen aan kan geven ik een veel leuker leven heb. Ik doe nu ook veel meer wat ik zelf wil en leuk vind zonder me druk te maken over wat anderen vinden. Dat geeft zo veel vrijheid. Dat gun ik jou ook!
Dankjewel, ik doe mijn best.
dinsdag 16 juli 2024 om 11:28
Dank je wel Bijtie, ik vind dit een fijn inzicht om nog een tijd over na te denken.
Bij mijn ouders heb ik wel helder wat hun onvermogen is. Waarom ik fysiek en emotioneel verwaarloosd ben.
Ik zie nog niet wat het onvermogen van mijn broer en zus is.
dinsdag 16 juli 2024 om 11:32
Een inzicht wat ik heb gekregen in therapie, wat TO misschien ook kan helpen. Vanuit mijn jeugd heb ik zó geïnternaliseerd dat het allemaal aan mij ligt, dat ging gepaard met ontzettend veel zelfhaat. Dus als ik me zelf haat, kan ik het niet velen dat er ook maar iemand is, die mij minder leuk vindt.Fiorah schreef: ↑16-07-2024 00:06Ik vind het ook heel begrijpelijk dat je het lastig vindt want je hebt er geen controle over.
Wat misschien een beetje helpt: maar stel dat het niet zo is. Stel dat die mensen negatief over je gaan denken. Wil jij dan je (beperkte) tijd en energie besteden om die mensen van hun ongelijk te overtuigen? Dat is toch zonde? Zolang je open en eerlijk communiceert, kunnen vriendschappen wel wat hebben. En als die vriendschappen het niet meer kunnen hebben, is het misschien tijd voor een andere invulling van de relatie. Het is toch zonde om veel onrust en stress te hebben terwijl je ook al moet inleveren omdat je beperkte energie hebt?
Voor mij was dat een lang proces van op zoek gaan naar liefde voor mezelf.
dinsdag 16 juli 2024 om 13:01
Ja, ik heb dat ook heel erg geinternaliseerd.
Mijn ouders konden er ook niet veel aan doen, die zagen al vanaf heel jong dat ikk anders was dan andere kinderen en hebben ook regelmatig hulp gezocht, maar mijn autisme bleef heel lang onder de radar en op een gegeven moment werd gezegd dat zij mij gewoon teveel verwend hadden en dat ik daardoor 'zo moeilijk was' en 'dat ze me toch echt moesten leren dat de wereld niet alleen om mij draait'.
Dus ja, ik vertoonde ook wel apart gedrag, da's een ding wat zeker is. En zij hebben daar echt wel hun best voor gedaan om hiermee te dealen met wat zij op dat moment wisten en konden.
Maar het is altijd onder de radar gebleven dat ik autistisch was, en als je dan eigenlijk overal waar je komt merkt dat je erbuiten valt, en je hebt geen reden waarom, dan ga je zelf wel dingen verzinnen en steeds beter je best doen en op een gegeven moment raak je jezelf gewoon kwijt tijdens dat proces.
Lange tijd dacht ik ook dat iedereen toch wel last had van de dingen waar ik last van heb, maar dat ze er gewoon beter mee om konden gaan dan ik. Pas sinds mijn diagnose besef ik me dat een verjaardagsbezoek voor mij hard werken is, terwijl het voor een ander een ontspannen samenzijn met anderen is. Dat anderen wél gewoon elkaar verstaan en niet keihard moeten werken om een gesprek te volgen terwijl in diezelfde ruimte nog 3 andere gesprekken gaande zijn. Enz
Mijn ouders konden er ook niet veel aan doen, die zagen al vanaf heel jong dat ikk anders was dan andere kinderen en hebben ook regelmatig hulp gezocht, maar mijn autisme bleef heel lang onder de radar en op een gegeven moment werd gezegd dat zij mij gewoon teveel verwend hadden en dat ik daardoor 'zo moeilijk was' en 'dat ze me toch echt moesten leren dat de wereld niet alleen om mij draait'.
Dus ja, ik vertoonde ook wel apart gedrag, da's een ding wat zeker is. En zij hebben daar echt wel hun best voor gedaan om hiermee te dealen met wat zij op dat moment wisten en konden.
Maar het is altijd onder de radar gebleven dat ik autistisch was, en als je dan eigenlijk overal waar je komt merkt dat je erbuiten valt, en je hebt geen reden waarom, dan ga je zelf wel dingen verzinnen en steeds beter je best doen en op een gegeven moment raak je jezelf gewoon kwijt tijdens dat proces.
Lange tijd dacht ik ook dat iedereen toch wel last had van de dingen waar ik last van heb, maar dat ze er gewoon beter mee om konden gaan dan ik. Pas sinds mijn diagnose besef ik me dat een verjaardagsbezoek voor mij hard werken is, terwijl het voor een ander een ontspannen samenzijn met anderen is. Dat anderen wél gewoon elkaar verstaan en niet keihard moeten werken om een gesprek te volgen terwijl in diezelfde ruimte nog 3 andere gesprekken gaande zijn. Enz
dinsdag 16 juli 2024 om 13:11
Als je geleerd hebt dat 'wat jij wilt' eigenlijk niet ok is (zoals je aangeeft) is het ook heel moeilijk om a) te bepalen wat het überhaupt is wat je wilt, b) daar geen oordeel over te hebben, c) dat te communiceren met anderen.auroraatje schreef: ↑16-07-2024 09:42Ik vind het heel lastig om te breken met wat we altijd hebben gedaan,
Dat merkte ik dan bijvoorbeeld bij de verjaardag van een neefje van mij. Ik was los gegaan, omdat ik de drukte op kinderverjaardagen niet zo goed trek. Maar voelde me de hele dag dat de verjaardag was van slag en 'buitengesloten' (door mezelf natuurlijk, niet door anderen!)
Als ik afwijk van de tradities die wij met kerst hebben, zoals bij mijn broer gaan eten, dan heb ik het gevoel dat het niet echt kerst is geweest. Terwijl ik er wel weer dagen van moet bijkomen. Dus dat is heel erg dubbel.
Ik weet ook niet goed wat ik nou echt wil. Dat vind ik heel lastig te bepalen.
Maar je bent goed onderweg! Door succeservaringen op te doen leer je steeds beter hoe je erin staat en ook hoe je wilt communiceren. Dat iets de eerste keer onwennig is, betekent nog niet dat het fout is. Alle verandering is schakelen en dat voelt lang niet altijd meteen fijn.
dinsdag 16 juli 2024 om 13:14
Fiorah schreef: ↑16-07-2024 13:11Als je geleerd hebt dat 'wat jij wilt' eigenlijk niet ok is (zoals je aangeeft) is het ook heel moeilijk om a) te bepalen wat het überhaupt is wat je wilt, b) daar geen oordeel over te hebben, c) dat te communiceren met anderen.
Maar je bent goed onderweg! Door succeservaringen op te doen leer je steeds beter hoe je erin staat en ook hoe je wilt communiceren. Dat iets de eerste keer onwennig is, betekent nog niet dat het fout is. Alle verandering is schakelen en dat voelt lang niet altijd meteen fijn.
ja ik had gister wel een kleine succes-ervaring.
Er kwam een vriendje spelen bij mijn zoon en die meoder appte: hij mag om zo laat terug zijn. Maar ik had eerder in mijn gedachte. Toen dacht ik eerst: o jee, dat zal ze wel lastig vinden als ik een ander tijdstip voorstel. En toen dacht ik: welnee, dit speelt alleen in mijn hoofd. Dus heb een appje gestuurd van: wij moeten vanavond ook nog langs het ziekenhuis, dus ik stuur hem rond 5 uur naar huis.
Ik heb het niet eens laten nakijken door chatGPT
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
