Psyche
alle pijlers
Heb jij alles uit het leven gehaald?
vrijdag 6 december 2019 om 19:10
Van de week kwam ik iemand tegen waarmee ik op de basisschool heb gezeten, het is ruim 40 jaar geleden maar we herkenden elkaar meteen, natuurlijk wilden we van elkaar weten hoe het ons is vergaan , zij is gescheiden met 2 kinderen, werkt in de zorg, woont in een rijtjes woning, vader is overleden en ze is mantelzorger voor haar moeder, ik kon ongeveer hetzelfde vertellen alleen ben ik getrouwd, heb ik 1 kind meer dan zij en ik werk op kantoor, ook ik mantelzorg voor mijn moeder, nadat wij nog wat oude herinneringen hebben opgehaald zijn onze wegen gescheiden. Gisteravond in bed kwam het gesprek weer naar boven en toen bedacht ik dat ik eigenlijk een doorsnee leven leid en dat ik zeker geen hoogvlieger ben, ik ben dankbaar voor mijn gezin, maar ineens bekruipt mij het gevoel van : Is dit het?
Wanneer mij als kind gevraagd werd wat ik wilde worden dan riep ik dokter, astronaut, zelfs brandweerman, maar niets van mijn dromen is uitgekomen, nu ben ik volwassen, en ik merk dat ik best onder de indruk ben van bijv die Powervrouwen van het programma strafrechtadvocaten op Net 5, wanneer die dames tiptop opgemaakt met hun
12 cm stilettohakken het gerechtsgebouw betreden dan denk , wauw, ik merk dat ik tegen dat soort vrouwen opkijk, en ik merk dat ik last heb van mijn gedachten, want al met al ben ik tevreden, maar het gevoel van er had veel meer in kunnen zitten steekt gewoon de kop op, ik schaam me om het te zeggen, maar het was een opluchting dat die oude bekende van school ook een simpel bestaan leid, stel dat zij een carrièrevrouw was met een topfunctie bij de ING, oei wat zou ik me dan kleintjes hebben gevoeld, en dat terwijl ik een prima baan heb.
Ik vraag me af of er meer mensen zijn die zo nu en dan mijn gevoel herkennen, en wat doe jij dan behalve je zegeningen tellen?
Ik ben erg benieuwd naar jullie reacties.
Wanneer mij als kind gevraagd werd wat ik wilde worden dan riep ik dokter, astronaut, zelfs brandweerman, maar niets van mijn dromen is uitgekomen, nu ben ik volwassen, en ik merk dat ik best onder de indruk ben van bijv die Powervrouwen van het programma strafrechtadvocaten op Net 5, wanneer die dames tiptop opgemaakt met hun
12 cm stilettohakken het gerechtsgebouw betreden dan denk , wauw, ik merk dat ik tegen dat soort vrouwen opkijk, en ik merk dat ik last heb van mijn gedachten, want al met al ben ik tevreden, maar het gevoel van er had veel meer in kunnen zitten steekt gewoon de kop op, ik schaam me om het te zeggen, maar het was een opluchting dat die oude bekende van school ook een simpel bestaan leid, stel dat zij een carrièrevrouw was met een topfunctie bij de ING, oei wat zou ik me dan kleintjes hebben gevoeld, en dat terwijl ik een prima baan heb.
Ik vraag me af of er meer mensen zijn die zo nu en dan mijn gevoel herkennen, en wat doe jij dan behalve je zegeningen tellen?
Ik ben erg benieuwd naar jullie reacties.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
donderdag 12 december 2019 om 20:25
pejeka schreef: ↑12-12-2019 14:42Het grootste probleem tegenwoordig lijkt me dat veel mensen vinden dat geluk afhankelijk is van hoe hard je meeloopt in de carrière-race, en hoezeer je daarin al dan niet geslaagd bent, hoe groot je huis is, en of je twee auto's op de oprit hebt staan en of je wel elk jaar minstens 2 of 3 keer een luxe vakantie kunt vieren.
Volgens mij ligt het in andere zaken. Die niks met geld of carrière of een luxe huis of meerdere vakanties te maken hebben.
Ik ken geen mensen voor wie dit zo geldt. Ik ken wel mensen die dit anderen verwijten.
Ik ken geen mensen die extra van werken omdat ze dan wel twee auto's hebben om op de oprit te parkeren, zodat iedereen kan zien hoe succesvol ze zijn.
Ik ken vooral mensen die een tweede auto aanschaffen om twee banen succesvol te combineren met hun gezin.
Ik ken ook geen mensen die op luxe vakantie gaan om aan de buitenwereld te laten zien hoe goed ze het hebben. Ik ken vooral mensen die zo'n luxe vakantie boeken om te genieten van de rust, de omgeving en elkaar.
Ik snap niet in wat voor kringen jij je bevindt dat jij over die mensen denkt wat je hier opschrijft.
donderdag 12 december 2019 om 20:29
Ik denk dat het eerder te maken heeft met indoctrinatie en campagne vanuit de overheid. Sinds eind jaren '80 is aan alle kanten benadrukt dat een betaalde loopbaan het ideaal was. Dus kinderen zijn daarmee opgegroeid. Huisvrouw/huisman zijn was uit de tijd, leve de economie en betaald werk. Kinderen moesten worden uitbesteed om de carrière van de ouders niet in de weg te staan. Zorgen voor huis en haard was uit de tijd en er werd bovendien een etiketje op geplakt van een slovende huisvrouw die onderdanig zou moeten zijn aan de man, dus weg ermee.Sensitivenoodle schreef: ↑12-12-2019 20:17Dat kan goed zo zijn bij anderen. Zelf zou ik van alleen werken in huis denk ik niet genoeg aan hebben om genoeg voldoening uit te halen. Waarschijnlijk ook omdat daar echt niet mijn sterke kanten zitten. En het ligt er uiteraard ook aan hoeveel autonomie je hebt in je werk, als je zelf veel kunt bepalen, zal je meer voldoening eruit halen waarschijnlijk
Inmiddels zijn de ideeën wat bijgetrokken, maar de maatschappelijke ontwikkeling nog niet. Het is inmiddels door onderzoeken aangetoond dat lang niet alle kinderen optimaal functioneren bij meerdere dagen opvang, of na school nóg eens urenlang in een opvang verblijven. Dat juist een stabiel thuis, en met name, na school gewoon naar huis kunnen, voor veel kinderen veel prettiger is. Maar dat wordt altijd weggewuifd. Want tuurlijk vinden die kinderen de BSO geweldig, en tuurlijk willen ze daar het allerliefste zijn, in plaats van thuis.
Los van de kinderen, zie je ook steeds meer ouders/volwassenen die het niet meer kunnen bijsloffen. Logisch. Als je om 1800 uur van je werk komt, heb je geen zin meer om de huiskamer een goede beurt te geven, of de keuken. Of uitgebreid te koken. Men doet dan oppervlakkig iets,maar in feite komt het erop neer dat veel werkende mensen in half schoongemaakte huizen wonen.
En begrijp me goed, zal me jeuken of de vader meer thuis is of de moeder. Maar feit is gewoon dat economische participatie bóven zorg voor huis en kinderen is gesteld de afgelopen decennia. En ik denk dat dat niet altijd goed is.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 12 december 2019 om 20:35
pejeka schreef: ↑12-12-2019 20:29Ik denk dat het eerder te maken heeft met indoctrinatie en campagne vanuit de overheid. Sinds eind jaren '80 is aan alle kanten benadrukt dat een betaalde loopbaan het ideaal was. Dus kinderen zijn daarmee opgegroeid. Huisvrouw/huisman zijn was uit de tijd, leve de economie en betaald werk. Kinderen moesten worden uitbesteed om de carrière van de ouders niet in de weg te staan. Zorgen voor huis en haard was uit de tijd en er werd bovendien een etiketje op geplakt van een slovende huisvrouw die onderdanig zou moeten zijn aan de man, dus weg ermee.
Inmiddels zijn de ideeën wat bijgetrokken, maar de maatschappelijke ontwikkeling nog niet. Het is inmiddels door onderzoeken aangetoond dat lang niet alle kinderen optimaal functioneren bij meerdere dagen opvang, of na school nóg eens urenlang in een opvang verblijven. Dat juist een stabiel thuis, en met name, na school gewoon naar huis kunnen, voor veel kinderen veel prettiger is. Maar dat wordt altijd weggewuifd. Want tuurlijk vinden die kinderen de BSO geweldig, en tuurlijk willen ze daar het allerliefste zijn, in plaats van thuis.
Los van de kinderen, zie je ook steeds meer ouders/volwassenen die het niet meer kunnen bijsloffen. Logisch. Als je om 1800 uur van je werk komt, heb je geen zin meer om de huiskamer een goede beurt te geven, of de keuken. Of uitgebreid te koken. Men doet dan oppervlakkig iets,maar in feite komt het erop neer dat veel werkende mensen in half schoongemaakte huizen wonen.
En begrijp me goed, zal me jeuken of de vader meer thuis is of de moeder. Maar feit is gewoon dat economische participatie bóven zorg voor huis en kinderen is gesteld de afgelopen decennia. En ik denk dat dat niet altijd goed is.
Tja, met deze instelling gaan we de tekorten op de arbeidsmarkt niet oplossen. Al die huisvrouwen en -mannen moeten niet aan het werk omdat thuis zijn minderwaardig is maar omdat hun bijdrage niet gemist kan worden.
donderdag 12 december 2019 om 21:13
De vraag is dan: wat waarderen we meer in deze samenleving? Stabiele gezinnen of loonslaven?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 12 december 2019 om 21:23
Dat kan toch niet werkelijk een óf óf kwestie zijn?
Hoe wil jij die stabiele gezinnen in stand houden zonder dat sommig werk gedaan wordt?
De (ouderen)zorg, het onderwijs hoe gaat dat vorm krijgen als we vooral kiezen voor ons stabiele gezin met altijd één ouder thuis.
donderdag 12 december 2019 om 21:41
Mijn gezin wordt er echt niet stabieler van als één van ons tweeën huisouder wordt hoor. We zouden beide gillend gek worden en dat zou de verhoudingen zo scheef trekken dat ik bang ben dat ons huwelijk het niet overleeft.
Vrouwen hebben generaties lang gewoon een betaalde baan gehad en er zijn altijd constructies geweest om de kinderen op te vangen. Veel meer dan dat de moeders huisvrouwen zijn geweest.
Daarbij ken ik bijna geen kind dat 5 dagen per week naar de opvang gaat. En dan nog, ben je wel eens in een kinderdagverblijf of bij een gastouder geweest? Het valt me gewoon op hoe veel aandacht en liefde er aan de kinderen gegeven wordt door gediplomeerde mensen. Daar kan menig ouder nog wat van leren.
vrijdag 13 december 2019 om 19:21
In de jaren '70 en '80 waren ouderenzorg en onderwijs prima op orde terwijl in 95% van de gevallen gezinnen rond kwamen van één inkomen... Dus de vraag is dan eerder: waarom kan dat nu niet meer en wat hebben we fout gedaan onderweg naar heden?Andersom schreef: ↑12-12-2019 21:23Dat kan toch niet werkelijk een óf óf kwestie zijn?
Hoe wil jij die stabiele gezinnen in stand houden zonder dat sommig werk gedaan wordt?
De (ouderen)zorg, het onderwijs hoe gaat dat vorm krijgen als we vooral kiezen voor ons stabiele gezin met altijd één ouder thuis.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 13 december 2019 om 20:11
Ik zou daarvan maken: zaken die niks met geld of carriere te maken HOEVEN hebben. Want voor mij bijvoorbeeld is mijn baan wel heel belangrijk. Ik ben gezegend met een baan die ik ontzettend leuk vind en niet zou willen missen. Mijn dag met de kinderen vind ik heel leuk en ik ben altijd blij ze na een dag werken weer te zien, maar ik vind het ook leuk als ik weer aan het werk mag!pejeka schreef: ↑12-12-2019 14:42Het grootste probleem tegenwoordig lijkt me dat veel mensen vinden dat geluk afhankelijk is van hoe hard je meeloopt in de carrière-race, en hoezeer je daarin al dan niet geslaagd bent, hoe groot je huis is, en of je twee auto's op de oprit hebt staan en of je wel elk jaar minstens 2 of 3 keer een luxe vakantie kunt vieren.
Volgens mij ligt het in andere zaken. Die niks met geld of carrière of een luxe huis of meerdere vakanties te maken hebben.
Maar ik zie om me heen wel veel mensen die zo snel mogelijk willen doorgroeien en carriere maken, waarvan ik me inderdaad regelmatig afvraag of ze dat nu echt willen of dit zo vaak om hen heen horen dat ze dénken dat ze het willen. Iedere kans grijpen om maar hogerop te komen. Nee, dat doe ik niet. Ik kijk naar wat ik echt wil in het leven en stimuleer mijn kinderen dat ook te doen. Of ze nu kapster of dokter willen worden, voor mij is alles goed als ze er maar gelukkig van worden.
Naast mijn baan word ik overigens ook gelukkig van een heleboel kleine dingen waar ik heel veel van kan genieten! Een goede koffie, beetje blauwe lucht of zon zien, frisse lucht, een mooi uitzicht, lieve mensen en buren zien, etc.
zondag 22 december 2019 om 00:11
TO ik vraag me dat zelf soms ook af.
Is dit het?
Heeft niet ieder mens een moment van Is dit het?
Denk dat het juist een mooie vraag is.
Misschien kun je iets met je antwoord.
@pejeka
Ik hoor van mijn collega's 60+ ook positieve verhalen rondom werk in zorg en hoe makkelijk je kon kopen etc. in de jaren 70 en 80.
Wat we gaandeweg fout hebben gedaan ligt ook aan de regering en de wereld economie.
En Nederlandse cultuur is veranderd.
Is dit het?
Heeft niet ieder mens een moment van Is dit het?
Denk dat het juist een mooie vraag is.
Misschien kun je iets met je antwoord.
@pejeka
Ik hoor van mijn collega's 60+ ook positieve verhalen rondom werk in zorg en hoe makkelijk je kon kopen etc. in de jaren 70 en 80.
Wat we gaandeweg fout hebben gedaan ligt ook aan de regering en de wereld economie.
En Nederlandse cultuur is veranderd.
zondag 22 december 2019 om 10:37
Ik ben het deels met Pejeka eens, een kind is niet gebaat bij 2 ouders die FT werken, gelukkig leven we nu in een tijd dat er in sommige beroepen ook vanuit huis kan worden gewerkt, ik vind een situatie waarin vader (of moeder) FT werkt en de andere ouder PT ideaal, ik heb het geluk dat ik officieel 4 dagen werk, maar dankzij mijn TW dag hoef ik maar 3 dagen naar kantoor, waardoor het voor mij PT voelt. Een vriendin van mij werkte in de kinderopvang, en kinderen keken ernaar uit om opgehaald te worden einde van de dag, en niemand wilde als laatste opgehaald worden, dus als je kind elke dag naar de opvang moet dan doe je je kind wel degelijk iets aan.Ilovefairytales schreef: ↑22-12-2019 00:11TO ik vraag me dat zelf soms ook af.
Is dit het?
Heeft niet ieder mens een moment van Is dit het?
Denk dat het juist een mooie vraag is.
Misschien kun je iets met je antwoord.
@pejeka
Ik hoor van mijn collega's 60+ ook positieve verhalen rondom werk in zorg en hoe makkelijk je kon kopen etc. in de jaren 70 en 80.
Wat we gaandeweg fout hebben gedaan ligt ook aan de regering en de wereld economie.
En Nederlandse cultuur is veranderd.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
zondag 22 december 2019 om 10:48
Tja, dat vind ik dan weer jammer van je, dat oordeel. Mijn kinderen zijn allebei veel naar de opvang geweest en worden/werden met regelmaat als laatst opgehaald. Ik kan namelijk niet mezelf van de een naar de andere plek toveren. Maar wat doe ik ze dan precies aan? Dat ze niet sappelend driehoog achter opgroeien?
Am Yisrael Chai!
zondag 22 december 2019 om 11:00
Ik ben opgegroeid op een flat, gewoon van de woningbouw. Tot mijn 12e gewoond met mijn ouders. En nee, het was geen villa, maar gewoon een flat uit de revolutiebouwperiode van na de oorlog. Maar ik kon na school gewoon naar huis en dat was heerlijk. Er was ook niks armoedigs of sappelends aan.fashionvictim schreef: ↑22-12-2019 10:48Tja, dat vind ik dan weer jammer van je, dat oordeel. Mijn kinderen zijn allebei veel naar de opvang geweest en worden/werden met regelmaat als laatst opgehaald. Ik kan namelijk niet mezelf van de een naar de andere plek toveren. Maar wat doe ik ze dan precies aan? Dat ze niet sappelend driehoog achter opgroeien?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 22 december 2019 om 11:28
Ja, de jongere generatie ondervindt nu de gevolgen van wat jouw generatie heeft laten liggen. Goed om hierin dus vooral naar jouw eigen aandeel te gaan kijken ( of gebrek daaraan).
zondag 22 december 2019 om 11:29
zondag 22 december 2019 om 11:32
Yep.
zondag 22 december 2019 om 11:32
De meeste mensen zijn gemiddeld maar dat maakt ze niet minder bijzonder.
Het zegt ook iets dat jullie voor familie zorgen ipv dat je op slechte schoenen loopt te rennen voor een frauderende bank of een topcrimineel...het is maar wat je definieert als power. De echte helden zijn meestal pantoffelhelden.
Het zegt ook iets dat jullie voor familie zorgen ipv dat je op slechte schoenen loopt te rennen voor een frauderende bank of een topcrimineel...het is maar wat je definieert als power. De echte helden zijn meestal pantoffelhelden.
zondag 22 december 2019 om 11:41
Ik vind dat altijd wat sneu, dat men dan de prestaties van anderen gaat kleineren of zelfs ridiculiseren om hun eigen doorsnee leven op te waarderen.Kerstvrouw schreef: ↑22-12-2019 11:32De meeste mensen zijn gemiddeld maar dat maakt ze niet minder bijzonder.
Het zegt ook iets dat jullie voor familie zorgen ipv dat je op slechte schoenen loopt te rennen voor een frauderende bank of een topcrimineel...het is maar wat je definieert als power. De echte helden zijn meestal pantoffelhelden.
Er is niks mis met een doorsnee leven, maar er is ook niks mis met presteren. En nee, niet iedereen die presteert fraudeert, is een topcrimineel, is oppervlakkig, dumpt zijn kinderen, is materialistisch of noem al die belachelijke afzeik-reacties maar op.
Als je goed kunt leren, de capaciteiten hebt om bijvoorbeeld mensenlevens te redden, daar 10+ jaar voor hebt gestudeerd, dan is het logisch dat je ook in dát vakgebied wil excelleren en niet in leuk koffiedrinken met de eenzame buurvrouw. Niet omdat je een materialistische trut bent die haar kinderen dumpt, maar omdat er nu eenmaal ook mensen nodig zijn die de kanker van die eenzame buurvrouw behandelen. Beetje meer respect daarvoor mag ook wel.
Am Yisrael Chai!
zondag 22 december 2019 om 12:03
Dit dus!fashionvictim schreef: ↑22-12-2019 11:41Ik vind dat altijd wat sneu, dat men dan de prestaties van anderen gaat kleineren of zelfs ridiculiseren om hun eigen doorsnee leven op te waarderen.
Er is niks mis met een doorsnee leven, maar er is ook niks mis met presteren. En nee, niet iedereen die presteert fraudeert, is een topcrimineel, is oppervlakkig, dumpt zijn kinderen, is materialistisch of noem al die belachelijke afzeik-reacties maar op.
Als je goed kunt leren, de capaciteiten hebt om bijvoorbeeld mensenlevens te redden, daar 10+ jaar voor hebt gestudeerd, dan is het logisch dat je ook in dát vakgebied wil excelleren en niet in leuk koffiedrinken met de eenzame buurvrouw. Niet omdat je een materialistische trut bent die haar kinderen dumpt, maar omdat er nu eenmaal ook mensen nodig zijn die de kanker van die eenzame buurvrouw behandelen. Beetje meer respect daarvoor mag ook wel.
zondag 22 december 2019 om 12:22
Sorry hoor maar gemiddelde mensen willen ook een gemiddeld leven. Het ligt niet aan opleiding, IQ, achtergrond, sekse of huidskleur, sommige mensen hebben helemaal geen zin in een leven wat voort suddert. Dat zijn de mensen die het avontuur met zich zelf aan gaan, die grenzen opzoeken, die zich willen ontwikkelen om het beste uit zichzelf en het leven te halen. Deze mensen nemen risico's, soms zetten ze hun hebben en houden financieel in om hun droom te verwezenlijken. Als dat avontuur mislukt dan krijg je de hele gemeenschap over je heen dat het hun eigen domme schuld is en als het lukt dan ben je een patser, heb je mazzel gehad of vindt je alles belangrijker dan je gezin.Kerstvrouw schreef: ↑22-12-2019 11:32De meeste mensen zijn gemiddeld maar dat maakt ze niet minder bijzonder.
Het zegt ook iets dat jullie voor familie zorgen ipv dat je op slechte schoenen loopt te rennen voor een frauderende bank of een topcrimineel...het is maar wat je definieert als power. De echte helden zijn meestal pantoffelhelden.
Als ik kijk naar mensen die niet "gemiddeld" leven, dan hebben ze een paar dingen gemeen, het interesseert ze niet wat anderen van hun vinden, ze hebben een innerlijke drive om hun grenzen te verleggen en ze hebben dromen die verder gaan dan een koophuis en een gezin. En dan ben je er nog niet met die instelling, je moet lef hebben, tegenslag niet ervaren als een doodsvonnis en heel hard werken, dus 60 uur is niet abnormaal (meestal is het meer in de begin jaren).
Dus kleingeestige opmerkingen over willen snoeven over 2 auto's en verre reizen glijden makkelijk van me af, de mensen die dit soort opmerkingen maken kiezen voor hun "gemiddelde" leven omdat ze om 5 uur thuis willen zijn, om 6 uur de aardappels op tafel en om 7 uur met het gezin voor de tv en op een dag ga je dood. Wat mij betreft is het leven meer dan dat, ik wil het intensief beleven en ik wil ook alles weten en zien en als ik dat zo nodig wil dan zal ik daarvoor toch echt van mijn kont moeten komen en aan de slag moeten. Het is altijd makkelijk afzeiken vanuit je eigen frustratie omdat je leven saai is en omdat je vindt dat dit het hoogst haalbare is terwijl je eigenlijk nooit geprobeerd hebt om er iets meer van te maken. kies je voor gemak dan moet je niet zeiken.
zondag 22 december 2019 om 12:27
Mijn leven is anders gelopen dan ik voor ogen had. Mijn ASS heeft daarin een grote rol gespeeld. Nooit een reguliere baan gehad. Ik deed eerst de opleiding tandartsassistente, maar is niet gelukt. Daarna bibliotheekassistente. Wel behaald, maar geen werk in te vinden. Vrijwilligerswerk gedaan, verschillende dingen, in de hoop zo aan betaald werk te komen. Maar ik werd nooit aangenomen. Ook niet als het goed ging, dan was er weer te weinig budget. Nu werk ik bijna 10 jaar bij een Sociale Werkplaats. Niet je-van-het. Een aantal dingen kunnen echt beter. Het werk is soms geestdodend, soms wel leuk. Ligt eraan wat er binnen komt. Maar ik kan er wel halve dagen werken en dat vind ik fijn. Zo houd ik rust in mijn hoofd en tijd over voor andere dingen. Vrije tijd is erg belangrijk voor me. Alleen lastig om ander werk te vinden voor halve dagen in mijn omgeving. Dus ja, dan maar wat ik nu heb.
Verder heb ik niet echt grote dromen in de zin van een verre reis maken. Als ik nog eens ga vliegen zal het binnen Europa zijn. Het lange reizen en meer dan 1 uur tijdsverschil lijkt me irritant. Ben verder nogal een huismus en ga af en toe dagjes weg.
Verder heb ik niet echt grote dromen in de zin van een verre reis maken. Als ik nog eens ga vliegen zal het binnen Europa zijn. Het lange reizen en meer dan 1 uur tijdsverschil lijkt me irritant. Ben verder nogal een huismus en ga af en toe dagjes weg.
zondag 22 december 2019 om 12:30
Alsof de gemiddelde Truus doorsnee met een half kassabaantje per definitie altijd sociaal begaan is en vrijwilligerswerk doet en mantelzorger tot ze erbij neervalt. Daar zitten net zoveel egocentrische kutwijven tussen, maar die hadden dan de hersens niet om hogerop te komen. Saai is niet opeens deugdelijk en carrière is niet altijd keihard en medogenloos zonder oog voor anderen.
zondag 22 december 2019 om 12:34
Ja, dit! Deze op niets gebaseerde tegenstelling stoort me altijd zo. En zeker als het dan om ouderschap gaat. Ik ben sinds jaar en dag actiever op school, opvang en clubjes en onderneem meer met mijn kinderen dan menig ouder met een 16 uurs baantje.Malinois schreef: ↑22-12-2019 12:30Alsof de gemiddelde Truus doorsnee met een half kassabaantje per definitie altijd sociaal begaan is en vrijwilligerswerk doet en mantelzorger tot ze erbij neervalt. Daar zitten net zoveel egocentrische kutwijven tussen, maar die hadden dan de hersens niet om hogerop te komen. Saai is niet opeens deugdelijk en carrière is niet altijd keihard en medogenloos zonder oog voor anderen.
Am Yisrael Chai!
zondag 22 december 2019 om 12:41
Niet het topic doorgelezen, alleen de OP. Dus mogelijk is iets soortgelijks al gezegd. Iedereen droomt van een bepaald leven, wil het meeste eruit halen. Het gevoel dat jij hebt is gewoon voor vele herkenbaar, maar niet iedereen wil dat toegeven. Qua carrière voel ik dit niet, maar wanneer ik lees dat je kinderen hebt voel ik het wel. Die kan ik niet krijgen. Slik. Toch zullen er ook weer mensen zijn die naar mij kunnen kijken met verlangen. Financiële situatie goed, succesvolle knappe vriend. Iemand die maar geen relatie kan volhouden/krijgen en eenzaam is zal dat vooral zien. Probeer dankbaar te zijn wat je hebt bereikt, wie je bent, hoe je bent. Er is altijd iemand die graag zou willen ruilen met je.
zondag 22 december 2019 om 14:47
Dan leef jij in een wel zeer vreemde omgeving, want het belang van status en uiterlijk vertoon wordt al jaar en dag beschreven sociologen, biologen ect.Andersom schreef: ↑12-12-2019 20:25Ik ken geen mensen voor wie dit zo geldt. Ik ken wel mensen die dit anderen verwijten.
Ik ken geen mensen die extra van werken omdat ze dan wel twee auto's hebben om op de oprit te parkeren, zodat iedereen kan zien hoe succesvol ze zijn.
Ik ken vooral mensen die een tweede auto aanschaffen om twee banen succesvol te combineren met hun gezin.
Ik ken ook geen mensen die op luxe vakantie gaan om aan de buitenwereld te laten zien hoe goed ze het hebben. Ik ken vooral mensen die zo'n luxe vakantie boeken om te genieten van de rust, de omgeving en elkaar.
Ik snap niet in wat voor kringen jij je bevindt dat jij over die mensen denkt wat je hier opschrijft.
Dit is zelfs niet voorbehouden aan onze soort.
