Psyche
alle pijlers
Heb jullie raad nodig..
zaterdag 4 maart 2017 om 17:30
Hallo allemaal,
Ik ben hier net nieuw. Het is allemaal nog wat zoeken voor mij.
Toch wil ik even mijn verhaal kwijt aan jullie:
De laatste maanden zijn voor mij wat stormachtig verlopen, waardoor ik even mezelf niet meer in de hand heb qua emoties/gevoelens.
Eigenlijk is mijn hele leven zowat verlopen.
Ik ben een jonge meid van 21 jaar, die normaal gezien in de "fleur" van haar leven zou moeten zitten.
Mijn hele kindertijd, van baby tot puber tot nu, ben ik door mijn gezin behandelt geweest als een hoopje "ellende", het overschotje van het gezin zal ik maar zeggen.
Ik was 3,5 jaar toen mijn broer geboren werd. Na de geboorte van mijn broer, is alles, mijn hele leven aanzienlijk veranderd.
Al de aandacht ging dag en nacht naar hem.
Ik heb als kind nooit geen emotioneel waarden gekent, als er wat op mijn lever lag, kon/durfde ik dit thuis niet uiten. Was schrik voor de reactie van mijn mama. (Mijn moeder is een heel dominant type trouwens).
Als er wat verkeerd was, was het mijn fout. Was er iets weg of verloren gegaan? Ah, het is mijn schuld! Was mijn broer mij aan het plagen, en deed ik mee, en ging het wat te luid? Bam, een veeg rond mijn oren.
Ik kan zo nog jaren verder gaan.
Nu, dat ik zo werd opgevoed, stond ik als kind niet echt bij stil. Maar naarmate je ouder word en je meer begint te realiseren van hoe je werkelijk behandelt word, geeft dit wel zijn gevolgen.
Enkele jaren later was aan het licht gekomen dat mijn moeder mijn vader bedroog, ik ben alles te weten gekomen en zelf mogen ontdekken. Zoals bv. : ze kreeg laat op de avond een smsje van haar "cherie" : "Je zag er prachtig uit gisterenavond, love you". Ze had haar gsm verstopt in haar nachtkastje, ik had dit opgemerkt dat ze een smsje kreeg. Ik heb dit gelezen, en was zo hard in shock, dat ik even niet meer wist wat te doen. Ze had mij waarschijnlijk horen rondlopen boven, en is meteen naar mij toegestormd. Ik kreeg een paar hevige slagen en smeet mij in bed. Ze dreigde ermee dat ik NIETS mocht zeggen aan papa, dat ze anders iets ging doen. En hield mijn armen stevig vast wanneer ze dat zei.
Ook is mijn moeder enorm "kuisziek", echt erg. Zoals enkele jaren geleden, ik lag in mijn bed te wachten om te gaan slapen. Mijn broer riep voor mij te plagen "zeg! Spring eens niet zo hard in je bed!". Dit. Dit had ze dus gehoord, is helemaal gek naar boven geremd en beginnen boksen op mijn ribben. Ik kon het niet meer houden van de pijn. De dag erna stond ik op, keek ik in de spiegel: mijn ribben zaten blauw van boven tot onder. Dit zal ik NOOIT vergeten. Hoewel zij beweerd dat dit niet gebeurd is..
Ook heeft ze nog eens bijna al mijn haar uitgetrokken omdat ze 2 lange haren van mij terug vond op de grond. Helemaal gek werd ze!
Ik was toen ook zo hard geshockeerd dat ik gewoon het huis ben uitgevlucht en naar mijn ex ben gaan slapen.
Ik kan zo nog heeeeeeel lang doorgaan van dit soort gebeurtenissen.
Het blijft naturlijk niet enkel bij fysiek geweld, het meeste kwetst ze mij met haar woorden. Iedere dag mag ik aanhoren dat ik niets waard ben, een "hoer" ben (ik ben wel nog nooit vreemdgegaan maarja..), ze heeft zelf eens gezegd tegen mijn papa "ik wou dat ik ze bij het vuilnis kon zetten, zodat de vuilniskar ze meeneemt en ze nooit meer hoef te zien..", deze woorden ben ik nooit maar dan ook nooit vergeten.
Vorige week zei ze zelf nog in een discussie "Moest je je nu ophangen, ik zou zelf nog geen traan om je huilen".
Naja, ik huil er anders wel genoeg van..
Vorig jaar ben ik ook mijn nonkel verloren aan een korte, maar traumatische strijd aan kanker. Oma is in het rusthuis "gedropt" zeg maar, nooit afscheid kunnen nemen van haar (het feit dat ze daar zit op een demente afdeling terwijl zij niet zo is, kwetst mij nog het meest) , gepest geweest op het werk, etc..
Sinds een jaar of 2-3 kreeg ik ook te kampen met depressieve en angstgevoelens. Heb ook een tijd paniekaanvallen gehad, maar deze zijn over gegaan.
Sinds 2 jaar heb ik de liefde van mijn leven leren kennen. Een hele mooie, knappe en lieve man met zeer veel geduld en een heel warm hart.
Hij heeft mij de voorbije maanden ook echt diep gesteund.
Maar elke keer als ik in een relatie stap, merk ik na een tijd dat ik angsten begin te krijgen. Door alle negatieve omstandigheden ben ik van een heel vrolijk en positief meisje naar een onzelfzeker en negatief meisje door het leven beginnen gaan.
Mijn angsten geven mij vooral de gedachten van "maak het gedaan!". Voor mijn huidige vriend heb ik een relatie gehad van bijna 3 jaar, en na een zekere tijd begonnen die angstgevoelens mijn leven en relatie over te nemen, ging ik heel negatief gaan denken over hem en hem ook zo zien. Uiteindelijk was ik verliefd gekomen op mijn huidige vriend. Maar wist al langer dat de vorige relatie niet goed zat.
Bij mijn huidige vriend ben ik precies van een mooie periode vol liefde en plezier beland in een negatieve spiraal die mij plots, uit het niets, mij deze rotte twijfels opnieuw gaf. Deze gevoelens verlammen mij helemaal wanneer ik bij hem ben. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik terug zelfvertrouwen kreeg, mij goed voelde in mijn vel & plots kreeg ik een klap in mijn gezicht dat hij en de wereld er plots anders uit zag.
Ben naar de huisarts geweest, die heeft gezegd dat ik last heb van depressieve gevoelens en heeft mij Escitalopram 10mg voorgeschreven.
Deze neem ik nu al 4 maand, en voel me er best wel goed bij. Soms afvlakking van gevoelens.
Ook albij de psychologe gelopen, maar die zei meteen "maak het dan gewoon uit met je vriend.." Terwijl ik amper 1u bij haar was geweest! Dit maakte me zo boos..
Ik vind het zo rot van me dat ik nu zo denk en mij zo voel.
Mijn vraag is: kunnen al deze gevoelens voortkomen van uit mijn verleden?
Sorry voor het lange bericht.
Dankje
Ik ben hier net nieuw. Het is allemaal nog wat zoeken voor mij.
Toch wil ik even mijn verhaal kwijt aan jullie:
De laatste maanden zijn voor mij wat stormachtig verlopen, waardoor ik even mezelf niet meer in de hand heb qua emoties/gevoelens.
Eigenlijk is mijn hele leven zowat verlopen.
Ik ben een jonge meid van 21 jaar, die normaal gezien in de "fleur" van haar leven zou moeten zitten.
Mijn hele kindertijd, van baby tot puber tot nu, ben ik door mijn gezin behandelt geweest als een hoopje "ellende", het overschotje van het gezin zal ik maar zeggen.
Ik was 3,5 jaar toen mijn broer geboren werd. Na de geboorte van mijn broer, is alles, mijn hele leven aanzienlijk veranderd.
Al de aandacht ging dag en nacht naar hem.
Ik heb als kind nooit geen emotioneel waarden gekent, als er wat op mijn lever lag, kon/durfde ik dit thuis niet uiten. Was schrik voor de reactie van mijn mama. (Mijn moeder is een heel dominant type trouwens).
Als er wat verkeerd was, was het mijn fout. Was er iets weg of verloren gegaan? Ah, het is mijn schuld! Was mijn broer mij aan het plagen, en deed ik mee, en ging het wat te luid? Bam, een veeg rond mijn oren.
Ik kan zo nog jaren verder gaan.
Nu, dat ik zo werd opgevoed, stond ik als kind niet echt bij stil. Maar naarmate je ouder word en je meer begint te realiseren van hoe je werkelijk behandelt word, geeft dit wel zijn gevolgen.
Enkele jaren later was aan het licht gekomen dat mijn moeder mijn vader bedroog, ik ben alles te weten gekomen en zelf mogen ontdekken. Zoals bv. : ze kreeg laat op de avond een smsje van haar "cherie" : "Je zag er prachtig uit gisterenavond, love you". Ze had haar gsm verstopt in haar nachtkastje, ik had dit opgemerkt dat ze een smsje kreeg. Ik heb dit gelezen, en was zo hard in shock, dat ik even niet meer wist wat te doen. Ze had mij waarschijnlijk horen rondlopen boven, en is meteen naar mij toegestormd. Ik kreeg een paar hevige slagen en smeet mij in bed. Ze dreigde ermee dat ik NIETS mocht zeggen aan papa, dat ze anders iets ging doen. En hield mijn armen stevig vast wanneer ze dat zei.
Ook is mijn moeder enorm "kuisziek", echt erg. Zoals enkele jaren geleden, ik lag in mijn bed te wachten om te gaan slapen. Mijn broer riep voor mij te plagen "zeg! Spring eens niet zo hard in je bed!". Dit. Dit had ze dus gehoord, is helemaal gek naar boven geremd en beginnen boksen op mijn ribben. Ik kon het niet meer houden van de pijn. De dag erna stond ik op, keek ik in de spiegel: mijn ribben zaten blauw van boven tot onder. Dit zal ik NOOIT vergeten. Hoewel zij beweerd dat dit niet gebeurd is..
Ook heeft ze nog eens bijna al mijn haar uitgetrokken omdat ze 2 lange haren van mij terug vond op de grond. Helemaal gek werd ze!
Ik was toen ook zo hard geshockeerd dat ik gewoon het huis ben uitgevlucht en naar mijn ex ben gaan slapen.
Ik kan zo nog heeeeeeel lang doorgaan van dit soort gebeurtenissen.
Het blijft naturlijk niet enkel bij fysiek geweld, het meeste kwetst ze mij met haar woorden. Iedere dag mag ik aanhoren dat ik niets waard ben, een "hoer" ben (ik ben wel nog nooit vreemdgegaan maarja..), ze heeft zelf eens gezegd tegen mijn papa "ik wou dat ik ze bij het vuilnis kon zetten, zodat de vuilniskar ze meeneemt en ze nooit meer hoef te zien..", deze woorden ben ik nooit maar dan ook nooit vergeten.
Vorige week zei ze zelf nog in een discussie "Moest je je nu ophangen, ik zou zelf nog geen traan om je huilen".
Naja, ik huil er anders wel genoeg van..
Vorig jaar ben ik ook mijn nonkel verloren aan een korte, maar traumatische strijd aan kanker. Oma is in het rusthuis "gedropt" zeg maar, nooit afscheid kunnen nemen van haar (het feit dat ze daar zit op een demente afdeling terwijl zij niet zo is, kwetst mij nog het meest) , gepest geweest op het werk, etc..
Sinds een jaar of 2-3 kreeg ik ook te kampen met depressieve en angstgevoelens. Heb ook een tijd paniekaanvallen gehad, maar deze zijn over gegaan.
Sinds 2 jaar heb ik de liefde van mijn leven leren kennen. Een hele mooie, knappe en lieve man met zeer veel geduld en een heel warm hart.
Hij heeft mij de voorbije maanden ook echt diep gesteund.
Maar elke keer als ik in een relatie stap, merk ik na een tijd dat ik angsten begin te krijgen. Door alle negatieve omstandigheden ben ik van een heel vrolijk en positief meisje naar een onzelfzeker en negatief meisje door het leven beginnen gaan.
Mijn angsten geven mij vooral de gedachten van "maak het gedaan!". Voor mijn huidige vriend heb ik een relatie gehad van bijna 3 jaar, en na een zekere tijd begonnen die angstgevoelens mijn leven en relatie over te nemen, ging ik heel negatief gaan denken over hem en hem ook zo zien. Uiteindelijk was ik verliefd gekomen op mijn huidige vriend. Maar wist al langer dat de vorige relatie niet goed zat.
Bij mijn huidige vriend ben ik precies van een mooie periode vol liefde en plezier beland in een negatieve spiraal die mij plots, uit het niets, mij deze rotte twijfels opnieuw gaf. Deze gevoelens verlammen mij helemaal wanneer ik bij hem ben. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik terug zelfvertrouwen kreeg, mij goed voelde in mijn vel & plots kreeg ik een klap in mijn gezicht dat hij en de wereld er plots anders uit zag.
Ben naar de huisarts geweest, die heeft gezegd dat ik last heb van depressieve gevoelens en heeft mij Escitalopram 10mg voorgeschreven.
Deze neem ik nu al 4 maand, en voel me er best wel goed bij. Soms afvlakking van gevoelens.
Ook albij de psychologe gelopen, maar die zei meteen "maak het dan gewoon uit met je vriend.." Terwijl ik amper 1u bij haar was geweest! Dit maakte me zo boos..
Ik vind het zo rot van me dat ik nu zo denk en mij zo voel.
Mijn vraag is: kunnen al deze gevoelens voortkomen van uit mijn verleden?
Sorry voor het lange bericht.
Dankje
zaterdag 4 maart 2017 om 17:45
zaterdag 4 maart 2017 om 17:46
Jazeker kunnen deze gevoelens voortkomen uit het verleden. Het rottige is dat als je als kind slecht behandeld bent, dat dat je je hele leven kan blijven achtervolgen, daarom is het van belang om toch door te zoeken naar een goede psycholoog die jou daarmee kan helpen. Dat je laatste psychologe niet goed voor je was wil niet zeggen dat er geen goede zijn, dus ga terug naar de huisarts en vraag weer om een verwijzing, want met deze gevoelens kan je niet alleen rond blijven lopen.
Het lijkt me ook een goed plan om er eens met je vriend over te praten, zodat hij weet wat er speelt en ook begrijpt dat je niet zo sterk in je schoenen staat en daar hulp bij nodig hebt. Je vriend is natuurlijk niet je hulpverlener, maar ik denk dat hij het recht heeft om te weten hoe slecht het met je gaat. Het lijkt me ook zonde om zo'n lieve vriend kwijt te raken omdat jij de relatie niet door kan zetten omdat je gevoelens de overhand krijgen, dus praat er rustig over met hem en ga terug naar de huisarts, want het verleden is niet te genezen met pillen, daar is iemand voor nodig die jou kan herprogrammeren, zodat je leert om gelukkig te zijn, met jezelf, je leven en je relatie.
Ik wens je het allerbeste toe. Ook jij hebt recht op liefde en een gelukkig leven, gun dat jezelf en ga ermee aan de slag.
Het lijkt me ook een goed plan om er eens met je vriend over te praten, zodat hij weet wat er speelt en ook begrijpt dat je niet zo sterk in je schoenen staat en daar hulp bij nodig hebt. Je vriend is natuurlijk niet je hulpverlener, maar ik denk dat hij het recht heeft om te weten hoe slecht het met je gaat. Het lijkt me ook zonde om zo'n lieve vriend kwijt te raken omdat jij de relatie niet door kan zetten omdat je gevoelens de overhand krijgen, dus praat er rustig over met hem en ga terug naar de huisarts, want het verleden is niet te genezen met pillen, daar is iemand voor nodig die jou kan herprogrammeren, zodat je leert om gelukkig te zijn, met jezelf, je leven en je relatie.
Ik wens je het allerbeste toe. Ook jij hebt recht op liefde en een gelukkig leven, gun dat jezelf en ga ermee aan de slag.
zaterdag 4 maart 2017 om 18:01
zaterdag 4 maart 2017 om 18:06
quote:noisekick schreef op 04 maart 2017 @ 18:01:
Ik zou het contact met die moeder verbreken, wat een ellende vrouw, Ik had ook een moeder die me steeds sloeg, altijd recht in m'n gezicht, en elke dag zei ze dat de voddenboer me zou komen halen. Wat een angst heb ik toen gehad. Ik wens je het allerbeste.
Dag lieve Noisekick.
Ik kan ook helemaal niet meer normaal doen tegen haar, telkens als ik haar zie, komt er een soort afkeer in me op.
Nu hebben zij allebei ook de volmacht van mijn zuurverdiende centen van te werken. Zij EISEN dit. Ik heb hier geen keus over. Ik krijg maandelijks 250 euro om te overleven. Daarvan moet ik mijn benzine betalen, kledij kopen, en af en toe eens uitgaan. In september maak ik een reis naar Indonesie, en ze verwachten dat ik nog eens spaar van mijn 250 euro?!
Ik dacht dat de in de 21ste eeuw leefden.
Ze is net thuisgekomen, en meteen weer ruzie. Tranen all the way again
Ik zou het contact met die moeder verbreken, wat een ellende vrouw, Ik had ook een moeder die me steeds sloeg, altijd recht in m'n gezicht, en elke dag zei ze dat de voddenboer me zou komen halen. Wat een angst heb ik toen gehad. Ik wens je het allerbeste.
Dag lieve Noisekick.
Ik kan ook helemaal niet meer normaal doen tegen haar, telkens als ik haar zie, komt er een soort afkeer in me op.
Nu hebben zij allebei ook de volmacht van mijn zuurverdiende centen van te werken. Zij EISEN dit. Ik heb hier geen keus over. Ik krijg maandelijks 250 euro om te overleven. Daarvan moet ik mijn benzine betalen, kledij kopen, en af en toe eens uitgaan. In september maak ik een reis naar Indonesie, en ze verwachten dat ik nog eens spaar van mijn 250 euro?!
Ik dacht dat de in de 21ste eeuw leefden.
Ze is net thuisgekomen, en meteen weer ruzie. Tranen all the way again
zaterdag 4 maart 2017 om 18:10
quote:Cateautje schreef op 04 maart 2017 @ 17:46:
Jazeker kunnen deze gevoelens voortkomen uit het verleden. Het rottige is dat als je als kind slecht behandeld bent, dat dat je je hele leven kan blijven achtervolgen, daarom is het van belang om toch door te zoeken naar een goede psycholoog die jou daarmee kan helpen. Dat je laatste psychologe niet goed voor je was wil niet zeggen dat er geen goede zijn, dus ga terug naar de huisarts en vraag weer om een verwijzing, want met deze gevoelens kan je niet alleen rond blijven lopen.
Het lijkt me ook een goed plan om er eens met je vriend over te praten, zodat hij weet wat er speelt en ook begrijpt dat je niet zo sterk in je schoenen staat en daar hulp bij nodig hebt. Je vriend is natuurlijk niet je hulpverlener, maar ik denk dat hij het recht heeft om te weten hoe slecht het met je gaat. Het lijkt me ook zonde om zo'n lieve vriend kwijt te raken omdat jij de relatie niet door kan zetten omdat je gevoelens de overhand krijgen, dus praat er rustig over met hem en ga terug naar de huisarts, want het verleden is niet te genezen met pillen, daar is iemand voor nodig die jou kan herprogrammeren, zodat je leert om gelukkig te zijn, met jezelf, je leven en je relatie.
Ik wens je het allerbeste toe. Ook jij hebt recht op liefde en een gelukkig leven, gun dat jezelf en ga ermee aan de slag.
En weet dat Cateautje altijd gelijk heeft, en alsjeblieft, vertel dat meisje dat je in de spiegel ziet dat ze fantastisch is en het waard is om moeite in te steken. Een rotjeugd kan een mens afbreken voordat je ook maar de kans hebt gehad om een solide mens te worden.
Hou vast aan de mensen die het goed met je voor hebben en misschien zelfs kunnen helpen om jezelf op te bouwen, en laat er geen traan om als je breekt met mensen die niets anders aan je leven hebben toe te voegen dan je af te breken.
Het was nooit jouw schuld, dat kan gewoon niet, je was een kind. Alsjeblieft, laat je nooit wijsmaken dat jij de gek was/bent in het verhaal.
Jazeker kunnen deze gevoelens voortkomen uit het verleden. Het rottige is dat als je als kind slecht behandeld bent, dat dat je je hele leven kan blijven achtervolgen, daarom is het van belang om toch door te zoeken naar een goede psycholoog die jou daarmee kan helpen. Dat je laatste psychologe niet goed voor je was wil niet zeggen dat er geen goede zijn, dus ga terug naar de huisarts en vraag weer om een verwijzing, want met deze gevoelens kan je niet alleen rond blijven lopen.
Het lijkt me ook een goed plan om er eens met je vriend over te praten, zodat hij weet wat er speelt en ook begrijpt dat je niet zo sterk in je schoenen staat en daar hulp bij nodig hebt. Je vriend is natuurlijk niet je hulpverlener, maar ik denk dat hij het recht heeft om te weten hoe slecht het met je gaat. Het lijkt me ook zonde om zo'n lieve vriend kwijt te raken omdat jij de relatie niet door kan zetten omdat je gevoelens de overhand krijgen, dus praat er rustig over met hem en ga terug naar de huisarts, want het verleden is niet te genezen met pillen, daar is iemand voor nodig die jou kan herprogrammeren, zodat je leert om gelukkig te zijn, met jezelf, je leven en je relatie.
Ik wens je het allerbeste toe. Ook jij hebt recht op liefde en een gelukkig leven, gun dat jezelf en ga ermee aan de slag.
En weet dat Cateautje altijd gelijk heeft, en alsjeblieft, vertel dat meisje dat je in de spiegel ziet dat ze fantastisch is en het waard is om moeite in te steken. Een rotjeugd kan een mens afbreken voordat je ook maar de kans hebt gehad om een solide mens te worden.
Hou vast aan de mensen die het goed met je voor hebben en misschien zelfs kunnen helpen om jezelf op te bouwen, en laat er geen traan om als je breekt met mensen die niets anders aan je leven hebben toe te voegen dan je af te breken.
Het was nooit jouw schuld, dat kan gewoon niet, je was een kind. Alsjeblieft, laat je nooit wijsmaken dat jij de gek was/bent in het verhaal.
zaterdag 4 maart 2017 om 18:11
quote:Cateautje schreef op 04 maart 2017 @ 18:08:
Meid toch, als je de leeftijd hebt, ga dan het huis uit! Wat doe je daar nog?
Weet ik Cateau.. Maar ik kan momenteel niet weg en durf het ook gewoon niet..
Mijn vriend en ik gaan in oktober/november samenwonen en daar heb ik nu al zoveel schrik voor. Dat alles niet zal lukken. En met de gevoelens die ik nu ervaar tov hem, durf ik al zeker niet ..
XXX
Meid toch, als je de leeftijd hebt, ga dan het huis uit! Wat doe je daar nog?
Weet ik Cateau.. Maar ik kan momenteel niet weg en durf het ook gewoon niet..
Mijn vriend en ik gaan in oktober/november samenwonen en daar heb ik nu al zoveel schrik voor. Dat alles niet zal lukken. En met de gevoelens die ik nu ervaar tov hem, durf ik al zeker niet ..
XXX
zaterdag 4 maart 2017 om 18:11
zaterdag 4 maart 2017 om 18:15
Hee meissie!!! Damn wat een vreselijk verhaal... Helaas kan ik hierover meepraten. Ik heb geen broertjes of zusjes maar ook ik had het altijd gedaan en was nooit welkom. Nagenoeg alles wat jij beschrijft heb ik ook ongeveer meegemaakt!! Zelf zit ik ook met enorme angstgevoelens door het verleden.. Zo erg dat ik niet zwanger durf te worden.. Niet om het kindje hoor dat is zoooo gewenst, maar de 9 maanden traject.. Bedoel dus te zeggen dat dit dus door mijn verleden komt.. Ik ben net een half jaar van mijn antidepressiva af( 5 jaar geslikt) man man wat een emoties heb ik!!!
Wat ik dus wil zeggen is.. Ja helaas komt dit voort uit je verleden.. Ikzelf ben ook nu bezig met een psycholoog om dit allemaal op een rijtje te zetten.. Wat jou psycholoog zei over uitmaken??? Dit is van de zotte!! Dat mag zij werkelijk niet zeggen! Wat jij moet doen is hulp vragen en naar jezelf kijken, als jou moeder zo bezig blijft neem dan afstand.. Ikzelf heb dit ook gedaan omdat ik anders in die spiraal blijf hangen.
Ga eens googlen op ratmoeder en wat je daar leest, is precies jou leven van vroeger! ( pdf van 6 paginas).
Als je eventueel mij wilt mailen dan mag dat altijd! Ik weet echt precies wat jij doormaakt!
Wat ik dus wil zeggen is.. Ja helaas komt dit voort uit je verleden.. Ikzelf ben ook nu bezig met een psycholoog om dit allemaal op een rijtje te zetten.. Wat jou psycholoog zei over uitmaken??? Dit is van de zotte!! Dat mag zij werkelijk niet zeggen! Wat jij moet doen is hulp vragen en naar jezelf kijken, als jou moeder zo bezig blijft neem dan afstand.. Ikzelf heb dit ook gedaan omdat ik anders in die spiraal blijf hangen.
Ga eens googlen op ratmoeder en wat je daar leest, is precies jou leven van vroeger! ( pdf van 6 paginas).
Als je eventueel mij wilt mailen dan mag dat altijd! Ik weet echt precies wat jij doormaakt!
zaterdag 4 maart 2017 om 18:16
quote:Whitegirl123 schreef op 04 maart 2017 @ 18:06:
[...]
Dag lieve Noisekick.
Ik kan ook helemaal niet meer normaal doen tegen haar, telkens als ik haar zie, komt er een soort afkeer in me op.
Nu hebben zij allebei ook de volmacht van mijn zuurverdiende centen van te werken. Zij EISEN dit. Ik heb hier geen keus over. Ik krijg maandelijks 250 euro om te overleven. Daarvan moet ik mijn benzine betalen, kledij kopen, en af en toe eens uitgaan. In september maak ik een reis naar Indonesie, en ze verwachten dat ik nog eens spaar van mijn 250 euro?!
Ik dacht dat de in de 21ste eeuw leefden.
Ze is net thuisgekomen, en meteen weer ruzie. Tranen all the way again Je bent oud genoeg om wel degelijk een keuze te hebben, je moet alleen het lef in jezelf vinden om de keuze te maken. De buitenwereld is niet enger en harder dan het veilig thuis dat je niet wordt geboden.
[...]
Dag lieve Noisekick.
Ik kan ook helemaal niet meer normaal doen tegen haar, telkens als ik haar zie, komt er een soort afkeer in me op.
Nu hebben zij allebei ook de volmacht van mijn zuurverdiende centen van te werken. Zij EISEN dit. Ik heb hier geen keus over. Ik krijg maandelijks 250 euro om te overleven. Daarvan moet ik mijn benzine betalen, kledij kopen, en af en toe eens uitgaan. In september maak ik een reis naar Indonesie, en ze verwachten dat ik nog eens spaar van mijn 250 euro?!
Ik dacht dat de in de 21ste eeuw leefden.
Ze is net thuisgekomen, en meteen weer ruzie. Tranen all the way again Je bent oud genoeg om wel degelijk een keuze te hebben, je moet alleen het lef in jezelf vinden om de keuze te maken. De buitenwereld is niet enger en harder dan het veilig thuis dat je niet wordt geboden.
zaterdag 4 maart 2017 om 18:19
quote:Whitegirl123 schreef op 04 maart 2017 @ 18:11:
[...]
Weet ik Cateau.. Maar ik kan momenteel niet weg en durf het ook gewoon niet..
Mijn vriend en ik gaan in oktober/november samenwonen en daar heb ik nu al zoveel schrik voor. Dat alles niet zal lukken. En met de gevoelens die ik nu ervaar tov hem, durf ik al zeker niet .. XXX
Praat met hem. Als hij werkelijk zo'n lieverd is, dan begrijpt hij je en misschien maakt hij dan wel meer haast om samen te gaan wonen en kan hij je redden uit deze hachelijke situatie.
Iki denk dat je zo negatief over hem denkt en voelt omdat je bang bent voor afwijzing en verlies en het dan maar snel zelf doet dan dat je moet wachten tot hij je afwijst, maar dat zal niet gebeuren, dat zit tussen je oren, door je moeder er ingeramd.
Nogmaals, je hebt het recht om gelukkig te zijn en je hebt het recht om een liefdevolle relatie te hebben met je vriend, gun jezelf dat! Weet dat je met de ogen van je moeder naar je vriend kijkt en dat je je niet voor kunt stellen dat hij van je houdt en vandaar die gevoelens. Gun het jezelf en ga naar een therapeut die jou kan leren om dat vast te houden en normaal te gaan vinden.
Doe het alsjeblieft! Laat je verdere leven niet verknallen door een vrouw die jouw aandacht niet waard is. Ze is toevallig de vrouw die jou heeft gebaard, maar dat geeft haar nog niet het recht om te zijn tegenover jou zoals ze is. Je hebt blijkbaar niet met een volwassen vrouw te maken, weet dat.
[...]
Weet ik Cateau.. Maar ik kan momenteel niet weg en durf het ook gewoon niet..
Mijn vriend en ik gaan in oktober/november samenwonen en daar heb ik nu al zoveel schrik voor. Dat alles niet zal lukken. En met de gevoelens die ik nu ervaar tov hem, durf ik al zeker niet ..
XXXPraat met hem. Als hij werkelijk zo'n lieverd is, dan begrijpt hij je en misschien maakt hij dan wel meer haast om samen te gaan wonen en kan hij je redden uit deze hachelijke situatie.
Iki denk dat je zo negatief over hem denkt en voelt omdat je bang bent voor afwijzing en verlies en het dan maar snel zelf doet dan dat je moet wachten tot hij je afwijst, maar dat zal niet gebeuren, dat zit tussen je oren, door je moeder er ingeramd.
Nogmaals, je hebt het recht om gelukkig te zijn en je hebt het recht om een liefdevolle relatie te hebben met je vriend, gun jezelf dat! Weet dat je met de ogen van je moeder naar je vriend kijkt en dat je je niet voor kunt stellen dat hij van je houdt en vandaar die gevoelens. Gun het jezelf en ga naar een therapeut die jou kan leren om dat vast te houden en normaal te gaan vinden.
Doe het alsjeblieft! Laat je verdere leven niet verknallen door een vrouw die jouw aandacht niet waard is. Ze is toevallig de vrouw die jou heeft gebaard, maar dat geeft haar nog niet het recht om te zijn tegenover jou zoals ze is. Je hebt blijkbaar niet met een volwassen vrouw te maken, weet dat.
zaterdag 4 maart 2017 om 18:23
quote:Whitegirl123 schreef op 04 maart 2017 @ 18:06:
[...]
Dag lieve Noisekick.
Ik kan ook helemaal niet meer normaal doen tegen haar, telkens als ik haar zie, komt er een soort afkeer in me op.
Nu hebben zij allebei ook de volmacht van mijn zuurverdiende centen van te werken. Zij EISEN dit. Ik heb hier geen keus over. Ik krijg maandelijks 250 euro om te overleven. Daarvan moet ik mijn benzine betalen, kledij kopen, en af en toe eens uitgaan. In september maak ik een reis naar Indonesie, en ze verwachten dat ik nog eens spaar van mijn 250 euro?!
Ik dacht dat de in de 21ste eeuw leefden.
Ze is net thuisgekomen, en meteen weer ruzie. Tranen all the way again Dat ken ik meissie, ik verdiende 300 per week en ik 'mocht' 50 houden. Toen was ik 17 en woonde nog thuis, ik werkte in de horeca en maakte 12 uur per dag. Toen waren het nog guldens trouwens.
[...]
Dag lieve Noisekick.
Ik kan ook helemaal niet meer normaal doen tegen haar, telkens als ik haar zie, komt er een soort afkeer in me op.
Nu hebben zij allebei ook de volmacht van mijn zuurverdiende centen van te werken. Zij EISEN dit. Ik heb hier geen keus over. Ik krijg maandelijks 250 euro om te overleven. Daarvan moet ik mijn benzine betalen, kledij kopen, en af en toe eens uitgaan. In september maak ik een reis naar Indonesie, en ze verwachten dat ik nog eens spaar van mijn 250 euro?!
Ik dacht dat de in de 21ste eeuw leefden.
Ze is net thuisgekomen, en meteen weer ruzie. Tranen all the way again Dat ken ik meissie, ik verdiende 300 per week en ik 'mocht' 50 houden. Toen was ik 17 en woonde nog thuis, ik werkte in de horeca en maakte 12 uur per dag. Toen waren het nog guldens trouwens.
zaterdag 4 maart 2017 om 18:28
quote:noisekick schreef op 04 maart 2017 @ 18:23:
[...]
Dat ken ik meissie, ik verdiende 300 per week en ik 'mocht' 50 houden. Toen was ik 17 en woonde nog thuis, ik werkte in de horeca en maakte 12 uur per dag. Toen waren het nog guldens trouwens.Ik verdiende 175 gulden in de week en elke zaterdag was mijn portemonnee leeg. Waar ik dat ding ook verstopte, ze vond hem altijd. Ik ben toen maar gestopt met werken zolang ik nog thuis woonde.
[...]
Dat ken ik meissie, ik verdiende 300 per week en ik 'mocht' 50 houden. Toen was ik 17 en woonde nog thuis, ik werkte in de horeca en maakte 12 uur per dag. Toen waren het nog guldens trouwens.Ik verdiende 175 gulden in de week en elke zaterdag was mijn portemonnee leeg. Waar ik dat ding ook verstopte, ze vond hem altijd. Ik ben toen maar gestopt met werken zolang ik nog thuis woonde.
zaterdag 4 maart 2017 om 18:36
quote:Cateautje schreef op 04 maart 2017 @ 18:28:
[...]
Ik verdiende 175 gulden in de week en elke zaterdag was mijn portemonnee leeg. Waar ik dat ding ook verstopte, ze vond hem altijd. Ik ben toen maar gestopt met werken zolang ik nog thuis woonde.Oh ja bah bah. En ZIJ maar pronken met de veren van een ander. Zelf niet werken, en maar hooghartig en arrogant zijn, en dure spullen kopen. (met geld van een ander). Toen ik verliefd werd kon ik snel weg bij haar om bij m'n inmiddels ex te gaan wonen. Maar ik ben nog steeds m'n ex en zijn vader dankbaar dat ik daar toen naartoe kon.
[...]
Ik verdiende 175 gulden in de week en elke zaterdag was mijn portemonnee leeg. Waar ik dat ding ook verstopte, ze vond hem altijd. Ik ben toen maar gestopt met werken zolang ik nog thuis woonde.Oh ja bah bah. En ZIJ maar pronken met de veren van een ander. Zelf niet werken, en maar hooghartig en arrogant zijn, en dure spullen kopen. (met geld van een ander). Toen ik verliefd werd kon ik snel weg bij haar om bij m'n inmiddels ex te gaan wonen. Maar ik ben nog steeds m'n ex en zijn vader dankbaar dat ik daar toen naartoe kon.
zaterdag 4 maart 2017 om 18:38
quote:kerol schreef op 04 maart 2017 @ 18:10:
[...]
En weet dat Cateautje altijd gelijk heeft, en alsjeblieft, vertel dat meisje dat je in de spiegel ziet dat ze fantastisch is en het waard is om moeite in te steken. Een rotjeugd kan een mens afbreken voordat je ook maar de kans hebt gehad om een solide mens te worden.
Hou vast aan de mensen die het goed met je voor hebben en misschien zelfs kunnen helpen om jezelf op te bouwen, en laat er geen traan om als je breekt met mensen die niets anders aan je leven hebben toe te voegen dan je af te breken.
Het was nooit jouw schuld, dat kan gewoon niet, je was een kind. Alsjeblieft, laat je nooit wijsmaken dat jij de gek was/bent in het verhaal.
Jeetje, wat een lieve reactie's allemaal!
Ik heb dit al zoveel geprobeerd, maar steeds opnieuw zie ik gewoon een "monster". En zoek ik redenen om de schuld op mezelf te steken.
Heb wel enkele goede mensen om me heen die me ook begrijpen en steunen, maar merk dat dit niet voldoende is. Het blijft zich maar opstapelen en raak iedere dag een beetje meer met mezelf in de knoop.
Ik heb eens op Cateau'tje haar viva profiel gekeken, een vrouw met levenservaring zou ik zeggen! (Jullie allemaal trouwens )
Dankje voor de steun
[...]
En weet dat Cateautje altijd gelijk heeft, en alsjeblieft, vertel dat meisje dat je in de spiegel ziet dat ze fantastisch is en het waard is om moeite in te steken. Een rotjeugd kan een mens afbreken voordat je ook maar de kans hebt gehad om een solide mens te worden.
Hou vast aan de mensen die het goed met je voor hebben en misschien zelfs kunnen helpen om jezelf op te bouwen, en laat er geen traan om als je breekt met mensen die niets anders aan je leven hebben toe te voegen dan je af te breken.
Het was nooit jouw schuld, dat kan gewoon niet, je was een kind. Alsjeblieft, laat je nooit wijsmaken dat jij de gek was/bent in het verhaal.
Jeetje, wat een lieve reactie's allemaal!
Ik heb dit al zoveel geprobeerd, maar steeds opnieuw zie ik gewoon een "monster". En zoek ik redenen om de schuld op mezelf te steken.
Heb wel enkele goede mensen om me heen die me ook begrijpen en steunen, maar merk dat dit niet voldoende is. Het blijft zich maar opstapelen en raak iedere dag een beetje meer met mezelf in de knoop.
Ik heb eens op Cateau'tje haar viva profiel gekeken, een vrouw met levenservaring zou ik zeggen! (Jullie allemaal trouwens )
Dankje voor de steun
zaterdag 4 maart 2017 om 18:39
quote:noisekick schreef op 04 maart 2017 @ 18:36:
[...]
Oh ja bah bah. En ZIJ maar pronken met de veren van een ander. Zelf niet werken, en maar hooghartig en arrogant zijn, en dure spullen kopen. (met geld van een ander). Toen ik verliefd werd kon ik snel weg bij haar om bij m'n inmiddels ex te gaan wonen. Maar ik ben nog steeds m'n ex en zijn vader dankbaar dat ik daar toen naartoe kon.
Yep, ze liep in de duurste kleding op mijn kosten. Zelfde verhaal.
Ik heb op mijn 17de een huisje gekraakt aan de andere kant van de stad. God, wat een opluchting was dat. Het moment dat die deur achter me dicht viel, slaakte ik een zucht die nu nog in de wereld rondwaart.
[...]
Oh ja bah bah. En ZIJ maar pronken met de veren van een ander. Zelf niet werken, en maar hooghartig en arrogant zijn, en dure spullen kopen. (met geld van een ander). Toen ik verliefd werd kon ik snel weg bij haar om bij m'n inmiddels ex te gaan wonen. Maar ik ben nog steeds m'n ex en zijn vader dankbaar dat ik daar toen naartoe kon.
Yep, ze liep in de duurste kleding op mijn kosten. Zelfde verhaal.
Ik heb op mijn 17de een huisje gekraakt aan de andere kant van de stad. God, wat een opluchting was dat. Het moment dat die deur achter me dicht viel, slaakte ik een zucht die nu nog in de wereld rondwaart.
zaterdag 4 maart 2017 om 18:44
Ik herken het gevoel. Bij ons thuis was mijn vader de boeman. Als het hem niet zinde dan moest je oppassen. Ik heb vaak genoeg de klomp op mijn billen gevoelt (stuitje is naar de mallemoeren) en de klappen met de hand. Helaas ging het in een later stadium naar geestelijke mishandeling. Zodra ik kon ben ik het huis uitgegaan en afstand gedaan. Ook kreeg ik later door deze ervaring last van controledwang, hiervoor ben ik nu nog voor onder behandeling. Maar het gaat beter.
Je bent 21 ga hulp zoeken en kijk of je de mogelijkheid hebt om uit huis te gaan. Studentenwoning of iets dergelijke
Je bent 21 ga hulp zoeken en kijk of je de mogelijkheid hebt om uit huis te gaan. Studentenwoning of iets dergelijke
zaterdag 4 maart 2017 om 18:44
quote:Cateautje schreef op 04 maart 2017 @ 18:39:
[...]
Yep, ze liep in de duurste kleding op mijn kosten. Zelfde verhaal.
Ik heb op mijn 17de een huisje gekraakt aan de andere kant van de stad. God, wat een opluchting was dat. Het moment dat die deur achter me dicht viel, slaakte ik een zucht die nu nog in de wereld rondwaart.Ja dat inderdaad. Ik heb nog wel toen ik bevallen was van de kinderen contact gezocht, omdat ik haar geen kleinkinderen wilde ontzeggen. Maar ze kwam met de taxi in vol ornaat, met m'n oudere zuster (die tot haar dood bij haar heeft gewoond helaas, want madam mankeerde van alles zogenaamd) Maar ze negeerde mijn kinderen totaal, en begon over haar suikerziekte en hoe vreselijk alles voor haar was. Met de kerst kregen m'n kinderen een kaart, die het ondertekend was met Mevrouw ...die en die. In plaats van oma.
[...]
Yep, ze liep in de duurste kleding op mijn kosten. Zelfde verhaal.
Ik heb op mijn 17de een huisje gekraakt aan de andere kant van de stad. God, wat een opluchting was dat. Het moment dat die deur achter me dicht viel, slaakte ik een zucht die nu nog in de wereld rondwaart.Ja dat inderdaad. Ik heb nog wel toen ik bevallen was van de kinderen contact gezocht, omdat ik haar geen kleinkinderen wilde ontzeggen. Maar ze kwam met de taxi in vol ornaat, met m'n oudere zuster (die tot haar dood bij haar heeft gewoond helaas, want madam mankeerde van alles zogenaamd) Maar ze negeerde mijn kinderen totaal, en begon over haar suikerziekte en hoe vreselijk alles voor haar was. Met de kerst kregen m'n kinderen een kaart, die het ondertekend was met Mevrouw ...die en die. In plaats van oma.
zaterdag 4 maart 2017 om 18:45
quote:noisekick schreef op 04 maart 2017 @ 18:36:
[...]
Oh ja bah bah. En ZIJ maar pronken met de veren van een ander. Zelf niet werken, en maar hooghartig en arrogant zijn, en dure spullen kopen. (met geld van een ander). Toen ik verliefd werd kon ik snel weg bij haar om bij m'n inmiddels ex te gaan wonen. Maar ik ben nog steeds m'n ex en zijn vader dankbaar dat ik daar toen naartoe kon.
Neen noisekick, ze zeggen dat ze dit sparen voor me. Al goed en wel, maar ik wil dit zélf eens doen.. Ik word 21.
Weetje wat ze nog doen? Ze gaan niet op reis omdat ik anders 10 dagen alleen thuis zit (omdat ik moet werken), dus vragen ze aan iedereen of ik daar ergens onderdak krijg voor 1 dagen. Weet niet of dit nog normaal is..??
Weet nu al dat ze een gans jaar mij zullen volproppen met schuldgevoelens..
[...]
Oh ja bah bah. En ZIJ maar pronken met de veren van een ander. Zelf niet werken, en maar hooghartig en arrogant zijn, en dure spullen kopen. (met geld van een ander). Toen ik verliefd werd kon ik snel weg bij haar om bij m'n inmiddels ex te gaan wonen. Maar ik ben nog steeds m'n ex en zijn vader dankbaar dat ik daar toen naartoe kon.
Neen noisekick, ze zeggen dat ze dit sparen voor me. Al goed en wel, maar ik wil dit zélf eens doen.. Ik word 21.
Weetje wat ze nog doen? Ze gaan niet op reis omdat ik anders 10 dagen alleen thuis zit (omdat ik moet werken), dus vragen ze aan iedereen of ik daar ergens onderdak krijg voor 1 dagen. Weet niet of dit nog normaal is..??
Weet nu al dat ze een gans jaar mij zullen volproppen met schuldgevoelens..
zaterdag 4 maart 2017 om 19:03
Op die leeftijd kan je zelf wel thuis blijven. en laat je niet volproppen met schuld gevoelens. Ik zei ook altijd ja mama, nee mama. En moest ik voor haar zorgen, omdat zij zoveel zogenaamde problemen had. Meissie, zorg dat je daar zo snel mogelijk weg komt. Echt waar, en wat cateautje zegt ook, het lucht zoveel op als je daar weg bent.
zaterdag 4 maart 2017 om 19:04
quote:Tulpje25 schreef op 04 maart 2017 @ 18:44:
Ik herken het gevoel. Bij ons thuis was mijn vader de boeman. Als het hem niet zinde dan moest je oppassen. Ik heb vaak genoeg de klomp op mijn billen gevoelt (stuitje is naar de mallemoeren) en de klappen met de hand. Helaas ging het in een later stadium naar geestelijke mishandeling. Zodra ik kon ben ik het huis uitgegaan en afstand gedaan. Ook kreeg ik later door deze ervaring last van controledwang, hiervoor ben ik nu nog voor onder behandeling. Maar het gaat beter.
Je bent 21 ga hulp zoeken en kijk of je de mogelijkheid hebt om uit huis te gaan. Studentenwoning of iets dergelijke
Ik herken het gevoel. Bij ons thuis was mijn vader de boeman. Als het hem niet zinde dan moest je oppassen. Ik heb vaak genoeg de klomp op mijn billen gevoelt (stuitje is naar de mallemoeren) en de klappen met de hand. Helaas ging het in een later stadium naar geestelijke mishandeling. Zodra ik kon ben ik het huis uitgegaan en afstand gedaan. Ook kreeg ik later door deze ervaring last van controledwang, hiervoor ben ik nu nog voor onder behandeling. Maar het gaat beter.
Je bent 21 ga hulp zoeken en kijk of je de mogelijkheid hebt om uit huis te gaan. Studentenwoning of iets dergelijke
zaterdag 4 maart 2017 om 19:06
quote:noisekick schreef op 04 maart 2017 @ 18:44:
[...]
Ja dat inderdaad. Ik heb nog wel toen ik bevallen was van de kinderen contact gezocht, omdat ik haar geen kleinkinderen wilde ontzeggen. Maar ze kwam met de taxi in vol ornaat, met m'n oudere zuster (die tot haar dood bij haar heeft gewoond helaas, want madam mankeerde van alles zogenaamd) Maar ze negeerde mijn kinderen totaal, en begon over haar suikerziekte en hoe vreselijk alles voor haar was. Met de kerst kregen m'n kinderen een kaart, die het ondertekend was met Mevrouw ...die en die. In plaats van oma.
Zoals gezegd, geen volwassen vrouwen. Wat moet dat een klap voor je zijn geweest, dat ze niet eens haar kleinkinderen erkende.
Die van mij was alleen oma van de foto van mijn zoon, daar huilde ze dikke tranen over uit, maar een oma zijn, een echte, nope! Ze presteerde het zelfs om om geld te zeuren als lening en ik ben gezwicht, het grootste deel van mijn huishoudgeld, dat zou ik na een week terugkrijgen. Het komt er op neer dat ik mijn dreumes naar bed moest sturen met een beschuitje met suiker.
Ik weet dat het not done is, maar toen ze stierf heb ik gehuild van opluchting en dankbaarheid.
[...]
Ja dat inderdaad. Ik heb nog wel toen ik bevallen was van de kinderen contact gezocht, omdat ik haar geen kleinkinderen wilde ontzeggen. Maar ze kwam met de taxi in vol ornaat, met m'n oudere zuster (die tot haar dood bij haar heeft gewoond helaas, want madam mankeerde van alles zogenaamd) Maar ze negeerde mijn kinderen totaal, en begon over haar suikerziekte en hoe vreselijk alles voor haar was. Met de kerst kregen m'n kinderen een kaart, die het ondertekend was met Mevrouw ...die en die. In plaats van oma.
Zoals gezegd, geen volwassen vrouwen. Wat moet dat een klap voor je zijn geweest, dat ze niet eens haar kleinkinderen erkende.
Die van mij was alleen oma van de foto van mijn zoon, daar huilde ze dikke tranen over uit, maar een oma zijn, een echte, nope! Ze presteerde het zelfs om om geld te zeuren als lening en ik ben gezwicht, het grootste deel van mijn huishoudgeld, dat zou ik na een week terugkrijgen. Het komt er op neer dat ik mijn dreumes naar bed moest sturen met een beschuitje met suiker.
Ik weet dat het not done is, maar toen ze stierf heb ik gehuild van opluchting en dankbaarheid.
