Psyche
alle pijlers
Hellup... Wie heeft er ook last van gevoelens voor kinderen?
donderdag 7 augustus 2008 om 16:35
Voordat iedereen over me heen valt... lees eerst mijn verhaal en veroordeel me alsjeblieft niet!!
In mijn jeugd (5 jr - 13 jr) ben ik misbruikt door een vriend van de familie. In het begin was het vrij onschuldig... Ik moest op schoot komen zitten, waarna hij mijn been begon te strelen of mijn haren deed aaien. Voor een kind nog ogenschijnlijk onschuldig. Toch merkte ik door de spanning in de lucht dat er iets niet goed zat. Dit ging steeds verder... Ik moest mijn kleren uitdoen voor hem of mijn jurkje omhoog stropen, zodat hij makkelijk toegang tot mij had. Ik was op een gegeven moment zo goed geïnstrueerd dat ik bij binnenkomst me al uitkleedde en bij hem op schoot ging zitten. Hij begon meestal met mijn rug te masseren, waarna hij de massage deed uitbreiden naar.... Ik moest ook met hem spelen en het kwam zelfs zover dat hij me deed penetreren. Ik heb hier veel last van gehad, ben in mijn pubertijd jarenlang depressief geweest. Heb erg hard moeten vechten om dit allemaal te boven kunnen komen. Uiteindelijk is dat gelukt, heb een hbo opleiding afgerond en woon alweer een tijdje samen met een schat van een vent. Eind goed, al goed zou je zeggen... Helaas
!! Ik merk sinds een half jaar dat ik opgewonden word van de gedachte aan kleine meisjes in een misbruik situatie... Echt te bizar voor woorden....!!!! Ik begrijp het ook totaal niet, vooral omdat ik er zoveel pijn van heb gehad. Ik heb het nog nooit in praktijk gebracht en zal dat ook noooooooooooit doen!!!! Helaas gaan daar mijn gevoelens niet van weg. Ik verafschuw mezelf hiervoor, maar ook dat helpt me niet van de gevoelens af. Het aparte is dat ik veel vriendinnen heb met kleine kinderen, maar dat ik daar nog nooit opgewonden van ben geworden. Gelukkig maar natuurlijk, maar verstandelijk gezien begrijp ik niet hoe het kan dat ik dat dan wel heb bij kinderen die ik niet ken. Ik zit heel erg met mezelf in de knoop en hoop op serieuze reacties van mensen die daar ook last van hebben...
In mijn jeugd (5 jr - 13 jr) ben ik misbruikt door een vriend van de familie. In het begin was het vrij onschuldig... Ik moest op schoot komen zitten, waarna hij mijn been begon te strelen of mijn haren deed aaien. Voor een kind nog ogenschijnlijk onschuldig. Toch merkte ik door de spanning in de lucht dat er iets niet goed zat. Dit ging steeds verder... Ik moest mijn kleren uitdoen voor hem of mijn jurkje omhoog stropen, zodat hij makkelijk toegang tot mij had. Ik was op een gegeven moment zo goed geïnstrueerd dat ik bij binnenkomst me al uitkleedde en bij hem op schoot ging zitten. Hij begon meestal met mijn rug te masseren, waarna hij de massage deed uitbreiden naar.... Ik moest ook met hem spelen en het kwam zelfs zover dat hij me deed penetreren. Ik heb hier veel last van gehad, ben in mijn pubertijd jarenlang depressief geweest. Heb erg hard moeten vechten om dit allemaal te boven kunnen komen. Uiteindelijk is dat gelukt, heb een hbo opleiding afgerond en woon alweer een tijdje samen met een schat van een vent. Eind goed, al goed zou je zeggen... Helaas
!! Ik merk sinds een half jaar dat ik opgewonden word van de gedachte aan kleine meisjes in een misbruik situatie... Echt te bizar voor woorden....!!!! Ik begrijp het ook totaal niet, vooral omdat ik er zoveel pijn van heb gehad. Ik heb het nog nooit in praktijk gebracht en zal dat ook noooooooooooit doen!!!! Helaas gaan daar mijn gevoelens niet van weg. Ik verafschuw mezelf hiervoor, maar ook dat helpt me niet van de gevoelens af. Het aparte is dat ik veel vriendinnen heb met kleine kinderen, maar dat ik daar nog nooit opgewonden van ben geworden. Gelukkig maar natuurlijk, maar verstandelijk gezien begrijp ik niet hoe het kan dat ik dat dan wel heb bij kinderen die ik niet ken. Ik zit heel erg met mezelf in de knoop en hoop op serieuze reacties van mensen die daar ook last van hebben...
vrijdag 8 augustus 2008 om 23:03
Zonnebloempje, wat een verschrikkelijke jeugd heb je gehad. Heb je hier al eens hulp voor gekregen? Je schrijft dat je deze gevoelens niet hebt bij bekende kinderen. Bedoel je hiermee dat het wel hebt bij onbekende kinderen of zijn het dan 'fictieve' kinderen, meer in je fantasie? En zijn het gevoelens of vooral gedachtes die je erbij krijgt?
Weet je, soms kan een verbod op bepaalde gedachtes de gedachtes alleen maar erger maken. Dus als je denkt 'ik mag dit niet denken' kan het maar net zo zijn dat de gedachte hierdoor vaker terug komt. Helemaal met jouw verleden zal het een enorme lading hebben en verweven zijn met allerlei emoties die je misschien ook niet meer goed van elkaar kan onderscheiden. Ik kan me goed voorstellen dat je er erg van schrikt, dat is op zich een goed teken en veelzeggend, en het lijkt me dan ook goed om samen met een hulpverlener uit te zoeken hoe het bij jou in elkaar steekt en hoe je van deze angst en gevoelens af kan komen.
Weet je, soms kan een verbod op bepaalde gedachtes de gedachtes alleen maar erger maken. Dus als je denkt 'ik mag dit niet denken' kan het maar net zo zijn dat de gedachte hierdoor vaker terug komt. Helemaal met jouw verleden zal het een enorme lading hebben en verweven zijn met allerlei emoties die je misschien ook niet meer goed van elkaar kan onderscheiden. Ik kan me goed voorstellen dat je er erg van schrikt, dat is op zich een goed teken en veelzeggend, en het lijkt me dan ook goed om samen met een hulpverlener uit te zoeken hoe het bij jou in elkaar steekt en hoe je van deze angst en gevoelens af kan komen.
vrijdag 8 augustus 2008 om 23:05
vrijdag 8 augustus 2008 om 23:09
@zonnebloempje,
Zoek alsjeblieft hulp bij een goede psyg. Hier op het forum kunnen misbruikte vrouwen elkaar steunen. ( ook ik ben er 1 van ) , maar waar jij het in al je eerlijkheid over hebt, heeft veel meer nodig dan een Forum.
Jij hebt echt proffesionele hulp nodig.
Op zich komt het vaker voor dat slachtoffers gaan misbruiken, of die gevoelens gaan krijgen.
Maar daar kunnen wij je echt niet bij helpen, zoek hulp. Een goede psygiater zal naar je luisteren en je helpen.
Sterkte ermee,
Liefs,
Borodini.
( ps, Graaggedaan, kan je op zijn minst je post even editten, of liever nog , verwijderen. Hoe jij het omschrijft is het echt kwetstend ! )
Zoek alsjeblieft hulp bij een goede psyg. Hier op het forum kunnen misbruikte vrouwen elkaar steunen. ( ook ik ben er 1 van ) , maar waar jij het in al je eerlijkheid over hebt, heeft veel meer nodig dan een Forum.
Jij hebt echt proffesionele hulp nodig.
Op zich komt het vaker voor dat slachtoffers gaan misbruiken, of die gevoelens gaan krijgen.
Maar daar kunnen wij je echt niet bij helpen, zoek hulp. Een goede psygiater zal naar je luisteren en je helpen.
Sterkte ermee,
Liefs,
Borodini.
( ps, Graaggedaan, kan je op zijn minst je post even editten, of liever nog , verwijderen. Hoe jij het omschrijft is het echt kwetstend ! )
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
zaterdag 9 augustus 2008 om 11:19
Ik denk eigenlijk dat je die gedachtes zo NIET van jezelf mag hebben, dat je ze daardoor steeds maar weer krijgt. Het roze-olifant principe. Probeer maar een gedwongen NIET aan iets te denken, dat lukt je niet. Ik denk dus ook niet dat je daadwerkelijk "iets" met kinderen hebt op die manier, juist omdat het je grootste angst is. En dat is niet zo gek gezien je verleden...
Meid, laat dit niet een eigen leven gaan leiden. Zoek hulp. Niet omdat ik vind dat je een gevaar bent/wordt voor kinderen, maar omdat ik vind dat je een gevaar wordt voor jezelf. Want je hebt er veel last van en dat lijkt me niet prettig... Ik denk dat je meer zelfvertrouwen moet krijgen zodat je die gedachten de baas bent...
Meid, laat dit niet een eigen leven gaan leiden. Zoek hulp. Niet omdat ik vind dat je een gevaar bent/wordt voor kinderen, maar omdat ik vind dat je een gevaar wordt voor jezelf. Want je hebt er veel last van en dat lijkt me niet prettig... Ik denk dat je meer zelfvertrouwen moet krijgen zodat je die gedachten de baas bent...
zaterdag 9 augustus 2008 om 12:20
Ik vind het niet zo gek dat TO hier wil peilen hoe 'raar' haar situatie is. Tuurlijk in theorie kun je overal mee terecht bij een psych, maar ik kan me voorstellen dat de drempel misschien net iets minder hoog is als je weet dat dit vaker voorkomt bij mensen met zo'n jeugdtrauma.
Ik denk ook dat het 'niet mogen' van de situatie het hele probleem zou kunnen vergroten. Iemand noemde hier al die verkrachtingsfantasieën. Als een vrouw een dergelijke scene ziet in een film en (naast een evt geschokte reactie) ites van een lichamelijke reactie bemerkt, is het denk ik al gauw: oooh wat erg en dit mag niet en ik zou het heus niet lekker vinden en dat soort dingen. Terwijl het eigenlijk, denk ik (?), gewoon gaat om een soort onbewuste fysieke reactie. Staat buiten kijf dat je het lekker zou vinden. Maar goed, ik weet verder niet hoe dat zit met fantasieën. En dat mensen die misbruikt zijn zelf sneller gaan misbruiken heb i ook wel eens gehoord.
Vast staat dat je niet de enige bent die met deze ongewenste gevoelens zit, dus ik zou inderdaad toch proberen hulp te zoeken. Zo'n meer gespecialiseerde organisatie zoals hier al genoemd werd, lijkt me al wat drempelverlagender. Succes!
Ik denk ook dat het 'niet mogen' van de situatie het hele probleem zou kunnen vergroten. Iemand noemde hier al die verkrachtingsfantasieën. Als een vrouw een dergelijke scene ziet in een film en (naast een evt geschokte reactie) ites van een lichamelijke reactie bemerkt, is het denk ik al gauw: oooh wat erg en dit mag niet en ik zou het heus niet lekker vinden en dat soort dingen. Terwijl het eigenlijk, denk ik (?), gewoon gaat om een soort onbewuste fysieke reactie. Staat buiten kijf dat je het lekker zou vinden. Maar goed, ik weet verder niet hoe dat zit met fantasieën. En dat mensen die misbruikt zijn zelf sneller gaan misbruiken heb i ook wel eens gehoord.
Vast staat dat je niet de enige bent die met deze ongewenste gevoelens zit, dus ik zou inderdaad toch proberen hulp te zoeken. Zo'n meer gespecialiseerde organisatie zoals hier al genoemd werd, lijkt me al wat drempelverlagender. Succes!
maandag 11 augustus 2008 om 12:50
Ik zou graag hulp willen zoeken, maar vind het heel moeilijk... Ik durf dit eigenlijk niet hardop uit te spreken tegen iemand, vooral omdat ik weet dat dit totaal niet geaccepteerd is. Ik ben bang om uitgekotst te worden door de maatschappij, waarin ik naar lang zoeken een plaatsje heb gevonden. Ik ben heel bang dat als ik het met iemand bespreek, mensen in mijn omgeving erachter komen. De wereld is maar klein...!
Ik heb nog nooit gefantaseerd over kinderen die ik ken of tegenkom. In mijn nabije omgeving zijn er veel kleine kinderen, waar ik ook regelmatig mee omga / op oppas. Ik heb nog nooit lust voor hun gevoeld of over hun gefantaseerd. Als ik het me probeer voor te stellen, dan vind ik het ook allesbehalve lustopwekkend. Ik word van die gedachte alleen maar verdrietig, en voel dan weer wat ik zelf gevoeld heb. Ik heb btw zelf geen kinderen. In fantasie zijn het altijd fictieve personen, waarbij ik me ook geen gezicht voorstel. Het is meer algemeen, een kind in een bepaalde situatie. Sorry, als dit kwetsend is voor iemand, dat is niet mijn bedoeling.
Ik heb jaren therapie gehad om met het misbruik om te leren gaan en wat positiever tegen het leven aan te gaan kijken. Ik ben jaren depressief geweest. Daarom ben ik ook erg bang om dit wat ik voel kenbar te maken, ik wil niet terug in de spiraal naar beneden.
maandag 11 augustus 2008 om 13:00
donderdag 14 augustus 2008 om 15:20
Even my 2 cents:
-Proberen aan iets "niet" te denken, is iets waar de menselijke geest slecht in is. Ik geloof dat dat inderdaad "de roze olifant"-syndroom genoemd wordt. Dus heel krampachtig niet aan kleine kinderen en sex denken werkt niet.
Ik vraag me af wat er tegen is om deze fantasie niet weg te stoppen maar te beleven (voor de preciezen onder ons die de brandstapel al aan willen steken: de fantasie beleven, en dus niet pedosexualiteit). Je zegt zelf dat je weet dat het niet kan praktiseren. Ik denk dat dat voldoende is. Mensen denken echt hele rare dingen, lees maar eens Marquis de Sade (een mengsel van pedosexualiteit en sadisme). Of "de hete ijssalon" van Heere Heeresma, waar ook sex met kinderen voorkomt.
Iets wat me wel verbaasd: jij zegt er veel last van ondervonden te hebben. Maar waarom dan die fantasie? Waren er ook prettige aspekten aan? Niet om het goed te praten, totaal niet, maar het lijkt me wel goed om voor jezelf te weten wat die opwinding geeft, misschien zou het kunnen dat je geniet van verboden zaken, stiekume sex, of dingen die niet horen. Misschien werd je gemasseerd en was dat desondanks prettig. Als je dat kan "uitrafelen" lijkt me dat goed.
Tenslotte: er is hier protest geweest omdat iemand de edele delen van zijn of haar kind "schattig" vond. Daar is niets raars mee, van de week sprak ik een moeder die het piemeltje van haar kind schattig vond. Ik vind een klein handje of een klein voetje schattig. Problemen hebben we met mensen die hun lusten willen botvieren op kinderen, niet met mensen die het lichaam van een kind hen ontroert.
Ik deel verder de mening met velen dat als en vrouw (eventueel)sexueel ontoelaatbaar gedrag ventileert, dat dat veel soepeler en begipvoller wordt tegemoet getreden als dat een man dat doet. Wat dat betreft is er nog een oorlog te winnen.
-Proberen aan iets "niet" te denken, is iets waar de menselijke geest slecht in is. Ik geloof dat dat inderdaad "de roze olifant"-syndroom genoemd wordt. Dus heel krampachtig niet aan kleine kinderen en sex denken werkt niet.
Ik vraag me af wat er tegen is om deze fantasie niet weg te stoppen maar te beleven (voor de preciezen onder ons die de brandstapel al aan willen steken: de fantasie beleven, en dus niet pedosexualiteit). Je zegt zelf dat je weet dat het niet kan praktiseren. Ik denk dat dat voldoende is. Mensen denken echt hele rare dingen, lees maar eens Marquis de Sade (een mengsel van pedosexualiteit en sadisme). Of "de hete ijssalon" van Heere Heeresma, waar ook sex met kinderen voorkomt.
Iets wat me wel verbaasd: jij zegt er veel last van ondervonden te hebben. Maar waarom dan die fantasie? Waren er ook prettige aspekten aan? Niet om het goed te praten, totaal niet, maar het lijkt me wel goed om voor jezelf te weten wat die opwinding geeft, misschien zou het kunnen dat je geniet van verboden zaken, stiekume sex, of dingen die niet horen. Misschien werd je gemasseerd en was dat desondanks prettig. Als je dat kan "uitrafelen" lijkt me dat goed.
Tenslotte: er is hier protest geweest omdat iemand de edele delen van zijn of haar kind "schattig" vond. Daar is niets raars mee, van de week sprak ik een moeder die het piemeltje van haar kind schattig vond. Ik vind een klein handje of een klein voetje schattig. Problemen hebben we met mensen die hun lusten willen botvieren op kinderen, niet met mensen die het lichaam van een kind hen ontroert.
Ik deel verder de mening met velen dat als en vrouw (eventueel)sexueel ontoelaatbaar gedrag ventileert, dat dat veel soepeler en begipvoller wordt tegemoet getreden als dat een man dat doet. Wat dat betreft is er nog een oorlog te winnen.
donderdag 14 augustus 2008 om 15:30
Fantasieën zijn heel wat anders dan wat je in werkelijkheid zou willen dat er gebeurt. Zolang je er niet naar handelt in geval van kinderen, zou er normaal gesproken 'niets aan de hand' hoeven zijn.
In jouw geval kan ik me wel voorstellen dat het je enorm verwart, omdat je zelf slachtoffer bent van kindermisbruik. Hoe kun je fantasieën en opwindingen ervaren bij iets dat zo ernstig is en dat je zelf zoveel ellende gebracht heeft?
Dat is vast verklaarbaar, maar feit is dat je er last van hebt. Lijkt ook mij goed om er met een hulpverlener over te praten. Al is het maar om je verhaal te doen en de deskundige uitleg van een hierin gespecialiseerd hulpverlener te horen. Zodat je jezelf voor deze gedachten en gevoelens niet hoeft af te straffen. Je kunt er niets aan doen.
xx lisa.
In jouw geval kan ik me wel voorstellen dat het je enorm verwart, omdat je zelf slachtoffer bent van kindermisbruik. Hoe kun je fantasieën en opwindingen ervaren bij iets dat zo ernstig is en dat je zelf zoveel ellende gebracht heeft?
Dat is vast verklaarbaar, maar feit is dat je er last van hebt. Lijkt ook mij goed om er met een hulpverlener over te praten. Al is het maar om je verhaal te doen en de deskundige uitleg van een hierin gespecialiseerd hulpverlener te horen. Zodat je jezelf voor deze gedachten en gevoelens niet hoeft af te straffen. Je kunt er niets aan doen.
xx lisa.
donderdag 14 augustus 2008 om 15:38
Ik vraag me af - Zonnebloem - of je nu echt opgewonden raakt van kinderen, of meer van de situatie 'machteloos mens in de handen van een ander mens die alles bepalen kan'?
Uit je verhaal krijg ik de indruk dat het meer dat laatste is en niet dat je opgewonden wordt van kinderen op zich. Maar een kind in een machteloze positie, dat is zo ongeveer het meest kwetsbare dat je kunt bedenken. En het is heel goed mogelijk dat jouw seksualiteit zodanig is beinvloed door je jeugdervaringen, dat je seksuele opwinding bent gaan koppelen aan de machteloosheid waarin een kind geplaatst kan worden door een volwassene.
Het is heel goed mogelijk - zelfs waarschijnlijk - dat je in je jeugd ongewild zelf ook reacties hebt gehad van seksuele aard op degene die jou misbruikte. Niet omdat je van die situatie op zich opgewonden raakte, maar omdat een mensenlichaam fysiek reageert op bepaalde aanrakingen. Ongeacht hoe erg je de situatie zelf ook vindt.
Een mensenlichaam kan bijvoorbeeld gemarteld worden. Vaak worden daarbij ook seksuele aanrakingen gebruikt. Dat gebeurt bewust. Want martelaren weten dat het menselijk lichaam daar een natuurlijke reactie van opwinding op kan vertonen. Dat beschaamt en vernedert de persoon die gemarteld wordt. Die voelt zich schuldig. Diens lichaam raakt opgewonden van datgene wat zo'n martelaar met hem/haar doet. En die gemartelde denkt dan - volledig onterecht - dat hij/zij het dus wel fijn zal vinden.
Uit je verhaal krijg ik de indruk dat het meer dat laatste is en niet dat je opgewonden wordt van kinderen op zich. Maar een kind in een machteloze positie, dat is zo ongeveer het meest kwetsbare dat je kunt bedenken. En het is heel goed mogelijk dat jouw seksualiteit zodanig is beinvloed door je jeugdervaringen, dat je seksuele opwinding bent gaan koppelen aan de machteloosheid waarin een kind geplaatst kan worden door een volwassene.
Het is heel goed mogelijk - zelfs waarschijnlijk - dat je in je jeugd ongewild zelf ook reacties hebt gehad van seksuele aard op degene die jou misbruikte. Niet omdat je van die situatie op zich opgewonden raakte, maar omdat een mensenlichaam fysiek reageert op bepaalde aanrakingen. Ongeacht hoe erg je de situatie zelf ook vindt.
Een mensenlichaam kan bijvoorbeeld gemarteld worden. Vaak worden daarbij ook seksuele aanrakingen gebruikt. Dat gebeurt bewust. Want martelaren weten dat het menselijk lichaam daar een natuurlijke reactie van opwinding op kan vertonen. Dat beschaamt en vernedert de persoon die gemarteld wordt. Die voelt zich schuldig. Diens lichaam raakt opgewonden van datgene wat zo'n martelaar met hem/haar doet. En die gemartelde denkt dan - volledig onterecht - dat hij/zij het dus wel fijn zal vinden.
donderdag 14 augustus 2008 om 15:54
Omen, met alle respect, maar jij hamert er wel heel erg op dat zonne_bloempje totaal, maar dan ook totaal geen positieve ervaring mag hebben gehad tijdens het misbruik. Dat hoeft niet perse. Ook in het concentratiekamp zullen mensen wel eens lachen. Laten we haar aanhoren hoe en wat haar gevoel precies is, en waardoor zij denkt dat het ontstaan is.
