Psyche
alle pijlers
Hellup... Wie heeft er ook last van gevoelens voor kinderen?
donderdag 7 augustus 2008 om 16:35
Voordat iedereen over me heen valt... lees eerst mijn verhaal en veroordeel me alsjeblieft niet!!
In mijn jeugd (5 jr - 13 jr) ben ik misbruikt door een vriend van de familie. In het begin was het vrij onschuldig... Ik moest op schoot komen zitten, waarna hij mijn been begon te strelen of mijn haren deed aaien. Voor een kind nog ogenschijnlijk onschuldig. Toch merkte ik door de spanning in de lucht dat er iets niet goed zat. Dit ging steeds verder... Ik moest mijn kleren uitdoen voor hem of mijn jurkje omhoog stropen, zodat hij makkelijk toegang tot mij had. Ik was op een gegeven moment zo goed geïnstrueerd dat ik bij binnenkomst me al uitkleedde en bij hem op schoot ging zitten. Hij begon meestal met mijn rug te masseren, waarna hij de massage deed uitbreiden naar.... Ik moest ook met hem spelen en het kwam zelfs zover dat hij me deed penetreren. Ik heb hier veel last van gehad, ben in mijn pubertijd jarenlang depressief geweest. Heb erg hard moeten vechten om dit allemaal te boven kunnen komen. Uiteindelijk is dat gelukt, heb een hbo opleiding afgerond en woon alweer een tijdje samen met een schat van een vent. Eind goed, al goed zou je zeggen... Helaas
!! Ik merk sinds een half jaar dat ik opgewonden word van de gedachte aan kleine meisjes in een misbruik situatie... Echt te bizar voor woorden....!!!! Ik begrijp het ook totaal niet, vooral omdat ik er zoveel pijn van heb gehad. Ik heb het nog nooit in praktijk gebracht en zal dat ook noooooooooooit doen!!!! Helaas gaan daar mijn gevoelens niet van weg. Ik verafschuw mezelf hiervoor, maar ook dat helpt me niet van de gevoelens af. Het aparte is dat ik veel vriendinnen heb met kleine kinderen, maar dat ik daar nog nooit opgewonden van ben geworden. Gelukkig maar natuurlijk, maar verstandelijk gezien begrijp ik niet hoe het kan dat ik dat dan wel heb bij kinderen die ik niet ken. Ik zit heel erg met mezelf in de knoop en hoop op serieuze reacties van mensen die daar ook last van hebben...
In mijn jeugd (5 jr - 13 jr) ben ik misbruikt door een vriend van de familie. In het begin was het vrij onschuldig... Ik moest op schoot komen zitten, waarna hij mijn been begon te strelen of mijn haren deed aaien. Voor een kind nog ogenschijnlijk onschuldig. Toch merkte ik door de spanning in de lucht dat er iets niet goed zat. Dit ging steeds verder... Ik moest mijn kleren uitdoen voor hem of mijn jurkje omhoog stropen, zodat hij makkelijk toegang tot mij had. Ik was op een gegeven moment zo goed geïnstrueerd dat ik bij binnenkomst me al uitkleedde en bij hem op schoot ging zitten. Hij begon meestal met mijn rug te masseren, waarna hij de massage deed uitbreiden naar.... Ik moest ook met hem spelen en het kwam zelfs zover dat hij me deed penetreren. Ik heb hier veel last van gehad, ben in mijn pubertijd jarenlang depressief geweest. Heb erg hard moeten vechten om dit allemaal te boven kunnen komen. Uiteindelijk is dat gelukt, heb een hbo opleiding afgerond en woon alweer een tijdje samen met een schat van een vent. Eind goed, al goed zou je zeggen... Helaas
!! Ik merk sinds een half jaar dat ik opgewonden word van de gedachte aan kleine meisjes in een misbruik situatie... Echt te bizar voor woorden....!!!! Ik begrijp het ook totaal niet, vooral omdat ik er zoveel pijn van heb gehad. Ik heb het nog nooit in praktijk gebracht en zal dat ook noooooooooooit doen!!!! Helaas gaan daar mijn gevoelens niet van weg. Ik verafschuw mezelf hiervoor, maar ook dat helpt me niet van de gevoelens af. Het aparte is dat ik veel vriendinnen heb met kleine kinderen, maar dat ik daar nog nooit opgewonden van ben geworden. Gelukkig maar natuurlijk, maar verstandelijk gezien begrijp ik niet hoe het kan dat ik dat dan wel heb bij kinderen die ik niet ken. Ik zit heel erg met mezelf in de knoop en hoop op serieuze reacties van mensen die daar ook last van hebben...
donderdag 14 augustus 2008 om 16:18
ZOEK HULP.
lijkt me de wijste manier. Stap over die drempel van schaamte en schuldgevoelens heen. Alleen zo kom je hier uit. Je bent zo moedig geweest om hier te posten ( waar ik heel veel respect voor heb) . Zet nu alsjeblieft ook de stap om hier met met een prof met ervaring op dit gebied over te praten. Dat lijkt me de enige manier jouw ontzettend zware verleden ook op dit punt op een rijtje te krijgen.
Je denkt misschien' ben ik er nou nog niet klaar mee' maar wat jij hebt meegemaakt is heel heftig en heel beschadigend denk ik. De enige manier om daar een draai aan te geven is met goede professionele mensen aan je zijde.
Sterkte!!
lijkt me de wijste manier. Stap over die drempel van schaamte en schuldgevoelens heen. Alleen zo kom je hier uit. Je bent zo moedig geweest om hier te posten ( waar ik heel veel respect voor heb) . Zet nu alsjeblieft ook de stap om hier met met een prof met ervaring op dit gebied over te praten. Dat lijkt me de enige manier jouw ontzettend zware verleden ook op dit punt op een rijtje te krijgen.
Je denkt misschien' ben ik er nou nog niet klaar mee' maar wat jij hebt meegemaakt is heel heftig en heel beschadigend denk ik. De enige manier om daar een draai aan te geven is met goede professionele mensen aan je zijde.
Sterkte!!
donderdag 14 augustus 2008 om 16:24
donderdag 14 augustus 2008 om 22:10
Ook ik ben in mijn jeugd lang misbruikt. En ben me enorm gaan interesseren in alles rond misbruik. Niet alleen in het slachtoffer, maar ook in wat een dader drijft.
Eerlijk gezegd ben ik niet geschokt door de openingspost. En nog eerlijker nog ook ik heb die gedachten gehad. Schokkend, doodeng en zum kotzen. Ik heb inzicht gekregen in het mechanisme en dat kunnen ombuigen naar een gezonde manier van sexualiteit.
Voor het overgrote deel kan ik me in de woorden van Omen vinden.
Je gevoelens zijn verward, je ondergaat iets dat niet kan en mag en toch reageert je lichaam ongewenst deels positief.
Aangezien jij het slachtoffer was stond je machteloos. De gedachte dat je opgewonden wordt door een kind in een zelfde situatie is iets dat je niet kunt rijmen. En waarvan menigeen terecht gruwelt. Hoe vaak lezen/horen we niet dat een kind misbruikt wordt en de dader het verleden als reden aandraagt?
Die persoon had hulp moeten vragen, want je verleden mag nooit een reden zijn om een ander iets aan te doen!
Dat geldt dus ook voor TO.
Waarom die gedachte aan een kind in zo'n situatie opwindend kan zijn, zelfs als je zelf misbruikt bent geweest, komt door het verschil in machtspositie. Ooit was je het slachtoffer dat machteloos was. Dit gevoel kan in je sexuele leven doorspelen, je voelt je nog steeds machteloos en wilt dit begrijpelijk niet.
Wat jij alleen kent als machthebber is de misbruiker. En dus spelen je gedachten ermee dat dit de manier is om (eindelijk) macht op je eigen sexualiteit te hebben.
Maar niets is minder waar! Als je een kind zult misbruiken ben je eigenlijk nog steeds in de macht van de dader. Denk hier eens goed over na!
De manier om meer macht/grip op een natuurlijke en gezonde manier over je sexleven te krijgen is therapie. Leer samen met je partner grenzen kennen én belangrijker nog ze aan te geven.
Praten over sex is voor veel mensen moeilijk, voor mensen die misbruikt zijn vaak moeilijker tot haast onmogelijk. Over je gevoel praten en grenzen aangeven is ongeveer het engste dat er is. Allemaal verdomd moeilijk en zwaar, maar uiteindelijk de moeite waard.
Eerlijk gezegd ben ik niet geschokt door de openingspost. En nog eerlijker nog ook ik heb die gedachten gehad. Schokkend, doodeng en zum kotzen. Ik heb inzicht gekregen in het mechanisme en dat kunnen ombuigen naar een gezonde manier van sexualiteit.
Voor het overgrote deel kan ik me in de woorden van Omen vinden.
Je gevoelens zijn verward, je ondergaat iets dat niet kan en mag en toch reageert je lichaam ongewenst deels positief.
Aangezien jij het slachtoffer was stond je machteloos. De gedachte dat je opgewonden wordt door een kind in een zelfde situatie is iets dat je niet kunt rijmen. En waarvan menigeen terecht gruwelt. Hoe vaak lezen/horen we niet dat een kind misbruikt wordt en de dader het verleden als reden aandraagt?
Die persoon had hulp moeten vragen, want je verleden mag nooit een reden zijn om een ander iets aan te doen!
Dat geldt dus ook voor TO.
Waarom die gedachte aan een kind in zo'n situatie opwindend kan zijn, zelfs als je zelf misbruikt bent geweest, komt door het verschil in machtspositie. Ooit was je het slachtoffer dat machteloos was. Dit gevoel kan in je sexuele leven doorspelen, je voelt je nog steeds machteloos en wilt dit begrijpelijk niet.
Wat jij alleen kent als machthebber is de misbruiker. En dus spelen je gedachten ermee dat dit de manier is om (eindelijk) macht op je eigen sexualiteit te hebben.
Maar niets is minder waar! Als je een kind zult misbruiken ben je eigenlijk nog steeds in de macht van de dader. Denk hier eens goed over na!
De manier om meer macht/grip op een natuurlijke en gezonde manier over je sexleven te krijgen is therapie. Leer samen met je partner grenzen kennen én belangrijker nog ze aan te geven.
Praten over sex is voor veel mensen moeilijk, voor mensen die misbruikt zijn vaak moeilijker tot haast onmogelijk. Over je gevoel praten en grenzen aangeven is ongeveer het engste dat er is. Allemaal verdomd moeilijk en zwaar, maar uiteindelijk de moeite waard.
donderdag 14 augustus 2008 om 22:41
@Zonne_bloempje: ik heb hier geen woorden voor. Wat verschrikkelijk dat je dit is overkomen.
Ik heb mij vorig jaar in een discussie over pedofilie gemengd op het Vivaforum en toen ben ik nogal onhandig geweest met mijn woordgebruik, i.i.g. heb ik toen veel mensen gekwetst, niet om hetgeen wat ik zei maar meer om de manier waarop ik het zei.
Uit onderzoek van de VN (violencereport.org geloof ik) is gebleken dat als meisjes geweld ervaren in hun jeugd, dat zij dit later afreageren op zichzelf dmv bijv. het ontwikkelen van eetstoornissen of het aangaan van een gewelddadige relatie. Jongens reageren dat af op anderen (plaatsen dit buiten zichzelf). De gevoelens die jij hebt, die jij beschrijft, zijn waarschijnlijk een gevolg van het misbruik an sich. Omen heeft dit erg mooi omschreven. Ik vind het heel erg dapper van je dat je deze gevoelens, waarvan je bij voorbaat al weet dat mensen je daarom zullen veroordelen, zo eerlijk heb geuit op een forum. En ik ben het met de meeste forummers eens dat je hiervoor hulp voor moet zoeken. Niet omdat jouw gedachten/verlangens niet zouden kunnen, maar omdat deze volgens mij aangeven dat je het seksueel misbruik nog niet volledig heb verwerkt.
Heel veel sterkte! Kikkerjet
Ik heb mij vorig jaar in een discussie over pedofilie gemengd op het Vivaforum en toen ben ik nogal onhandig geweest met mijn woordgebruik, i.i.g. heb ik toen veel mensen gekwetst, niet om hetgeen wat ik zei maar meer om de manier waarop ik het zei.
Uit onderzoek van de VN (violencereport.org geloof ik) is gebleken dat als meisjes geweld ervaren in hun jeugd, dat zij dit later afreageren op zichzelf dmv bijv. het ontwikkelen van eetstoornissen of het aangaan van een gewelddadige relatie. Jongens reageren dat af op anderen (plaatsen dit buiten zichzelf). De gevoelens die jij hebt, die jij beschrijft, zijn waarschijnlijk een gevolg van het misbruik an sich. Omen heeft dit erg mooi omschreven. Ik vind het heel erg dapper van je dat je deze gevoelens, waarvan je bij voorbaat al weet dat mensen je daarom zullen veroordelen, zo eerlijk heb geuit op een forum. En ik ben het met de meeste forummers eens dat je hiervoor hulp voor moet zoeken. Niet omdat jouw gedachten/verlangens niet zouden kunnen, maar omdat deze volgens mij aangeven dat je het seksueel misbruik nog niet volledig heb verwerkt.
Heel veel sterkte! Kikkerjet
donderdag 14 augustus 2008 om 22:46
ik denk dat het voor veel slachtoffers van misbruik schaamtevol is dat hun lichaam opgewonden raakte van de handelingen, echter dit is puur biologisch! In het onderbewuste zijn deze gevoelens wel opgeslagen in het lichaam en ik denk dat de fantasieen van zonne_bloempje daarop gebaseerd zijn. Ik denk echt dat het eerder intrusies zijn dan dingen die je echt zou doen, of niet?
Het is wel goed om er over in gesprek te gaan. sterkte, gr suzanne
Het is wel goed om er over in gesprek te gaan. sterkte, gr suzanne
zaterdag 16 augustus 2008 om 18:34
Ik denk dat de angst om hulp te zoeken nog meer risico met zich mee brengt. De angst dat mensen je niet begrijpen je zelfs van volwassenen af kunnen houden.
Je hebt een ernstig probleem wat je niet moet cultiveren. Je kunt er niets aan doen dat het je overkomt. Je kunt er wel wat aan doen om er af te komen.
Stop met oppassen. Wellicht dat je heus niets zou doen met je gevoelens. Maar uit respect voor de nietswetende moeders. Ik zou, hoe oneerlijk ook wellicht, mijn dochter nooit bij je achter willen laten. Vooral niet omdat je nog geen hulp zoekt.
Ik veroordeel je niet. Ik ben wel voorzichtig. Zorg, wat iemand anders ook al zei, dat het verleden geen toekomst wordt.
Je hebt een ernstig probleem wat je niet moet cultiveren. Je kunt er niets aan doen dat het je overkomt. Je kunt er wel wat aan doen om er af te komen.
Stop met oppassen. Wellicht dat je heus niets zou doen met je gevoelens. Maar uit respect voor de nietswetende moeders. Ik zou, hoe oneerlijk ook wellicht, mijn dochter nooit bij je achter willen laten. Vooral niet omdat je nog geen hulp zoekt.
Ik veroordeel je niet. Ik ben wel voorzichtig. Zorg, wat iemand anders ook al zei, dat het verleden geen toekomst wordt.
zaterdag 16 augustus 2008 om 18:42
Wat betreft gemixte gevoelens van kinderen tijdens misbruik. Ik weet van slachtoffers dat het op sommige momenten een hele verwarrende situatie is geweest. Dat ze zelfs sommige handelingen als prettig hebben ervaren maar altijd met een conflict in hun hoofd dat het niet klopt.
Een misbruiker is niet altijd hardhandig. En vaak zelfs heel handig. Kwetsbare kinderen die eindelijk aandacht krijgen en dat er 'voor lief' bij nemen. Dat maakt het ook zo walgelijk voor een volwassene om daar misbruik van te maken. Het gaat subtiel, waardoor een kind verstrikt raakt in gevoelens. Gevoelens van loyaliteit naar een dader, angst, gevoelens dat het niet klopt, naar is maar zelfs op sommige momenten fijn.
Een kind is maar een kind. En logisch dat hij of zij niet alles kan plaatsen.
Ik kende iemand die jaren lang misbruikt is en bang was dat zij haar eventuele kinderen zou gaan misbruiken. Bang om een dochter te krijgen. Die gedachtenflitsen zijn logisch. Maar zodra je uitgewerkte fantasieen gaat krijgen, dan betekent dat op een bepaalde wijze dat er aan toegegeven is. Zij heeft hulp gezocht. Kinderen gekregen en nog nooit ook maar 1 keer op een rare wijze naar haar kinderen gekeken. Wel een zesde zintuig ontwikkeld richting anderen.
Wat 'normaal' zou zijn, is zodra ook maar 1 flits aan dat soort gedachtes in je hoofd komen, jezelf gaat afleiden met iets anders en hulp zoeken. Eenmaal gecultiveert is er bijna niet meer van af te komen.
Een misbruiker is niet altijd hardhandig. En vaak zelfs heel handig. Kwetsbare kinderen die eindelijk aandacht krijgen en dat er 'voor lief' bij nemen. Dat maakt het ook zo walgelijk voor een volwassene om daar misbruik van te maken. Het gaat subtiel, waardoor een kind verstrikt raakt in gevoelens. Gevoelens van loyaliteit naar een dader, angst, gevoelens dat het niet klopt, naar is maar zelfs op sommige momenten fijn.
Een kind is maar een kind. En logisch dat hij of zij niet alles kan plaatsen.
Ik kende iemand die jaren lang misbruikt is en bang was dat zij haar eventuele kinderen zou gaan misbruiken. Bang om een dochter te krijgen. Die gedachtenflitsen zijn logisch. Maar zodra je uitgewerkte fantasieen gaat krijgen, dan betekent dat op een bepaalde wijze dat er aan toegegeven is. Zij heeft hulp gezocht. Kinderen gekregen en nog nooit ook maar 1 keer op een rare wijze naar haar kinderen gekeken. Wel een zesde zintuig ontwikkeld richting anderen.
Wat 'normaal' zou zijn, is zodra ook maar 1 flits aan dat soort gedachtes in je hoofd komen, jezelf gaat afleiden met iets anders en hulp zoeken. Eenmaal gecultiveert is er bijna niet meer van af te komen.
