Psyche
alle pijlers
HELP! Ik laat mijn ouders achter voor mijn ex in NOOD!
dinsdag 28 oktober 2008 om 08:45
HELP!!!
hoe laat ik mijn ouders die mijn ex niet kunnen uitstaan weten dat ik weer terugga naar hem en dat ik kilometers van hen vandaan ga wonen? In Belgie. Ik durf dit echt niet over mijn lippen te krijgen, want dan breekt de hel los thuis. Hij is illegaal en dakloos; leeft sinds een week op straat, is een tijdje terug uit zijn kamer gezet.
IK MOET HEM HELPEN! Ik hou van hem, ik mis hem en het was gewoon heel stom van mij om het uit te maken. Ik heb nu besloten om terug te gaan. We willen onze relatie weer een kans geven. Ik ga ook papieren voor hem regelen zodat hij kans heeft op een normaal bestaan en zodat hij ook eindelijk wit kan werken. Ik heb er vertrouwen in en mocht hij het ooit uitmaken, dan heb ik er vrede mee. Maargoed, ik ga er vanuit dat hij echt van mij houdt. Het kan mij niet schelen wat anderen zeggen. De meesten kennen heel het verhaal niet. Het is niet zo dat hij vanaf dag 1 begon over papieren toen ik hem leerde kennen. Dat duurde MAANDEN en toen ik hem leerde kennen was hij gewoon student en had een visum. Pas toen hij zakte voor zijn taalcursus, die hij eerst moest doen voordat hij aan zijn studie kon beginnen, was hij gedwongen het land te verlaten. Want zakken betekende teruggaan. Ik wilde hem natuurlijk niet kwijt en wilde hem helpen. Maargoed, ik ben dus 22 jaar en we zijn zo’n 2 jaar samen geweest. We houden alweer 1 jaar lang contact, omdat we elkaar niet kunnen en willen laten gaan. Waarom het uit is gegaan doet er nu even niet toe (O ja ik maakte het uit, heb spijt)
Maargoed mijn moeder is blij dat ik weer thuis woon en ziet mij liever niet teruggaan. Maar ja, moet ik nu doodongelukkig wezen om mijn moeder te plezieren?? Hoe kan ik haar vertellen dat ik terug wil naar mijn ex, zonder dat ik contact verlies met mijn familie en zonder ruzie uit te lokken? Hoe kan je zoiets nou goed brengen? Ik weet echt niet WAT ik moet zeggen.
Ben ik een egoïst als ik voor mijn vriend kies en niet voor mijn moeder? Maargoed ik kan mijn ex toch ook niet dood laten gaan op straat? Dat zou hartloos zijn! Hij kan nergens terecht. Vrienden zijn hem zat, bieden geen slaapplaats meer etc. Financieel zit het hem ook niet mee. Zwart werk is moeilijk te vinden, omdat het allemaal van korte duur is (aantal dagen, soms 1 dag) Daar kan je niet van rondkomen. En met zijn familie heeft hij geen contact meer. En mijn moeder, ja die kan makkelijk praten. Ze geeft niks om mijn vriend. Ze kan wel hartloos zeggen: "Laat hem lekker stikken". Maar NO WAY dat ik dat doe. Ze houdt gewoon geen rekening met mijn gevoelens!!! Wie is nu egoïstisch?
Ook gaan mijn ouders met mij om als met een klein kind. Heel beschermend, haast overdreven. Ik ben 22, maar word constant gecontroleerd. Als ik buiten ben, dan wordt ik om de zoveel uur opgebeld, om te kijken waar ik nou ben. Ze willen alles weten. Ik krijg het er werkelijk BENAUWD van. Ze zitten werkelijk overal bovenop. Bemoeien zich overal mee en wat mij het meest irriteert is dat ze altijd wat te zeggen hebben over mijn liefdesleven. Ik bedoel, ik ben volwassen…Ik mag denk zelf weten met wie ik thuis kom en daar hebben ze niets maar dan ook niets over te zeggen en om mij voor de keuze te stellen: HEN of MIJN VRIEND vind ik te ver gaan. Ik ben razend kwaad op hen. Op zo’n manier jagen ze mij sowieso uit huis.
Maargoed, als ik naar mezelf luister, naar mijn gevoel, dan zegt mijn gevoel dat ik moet gaan en mijn vriend moet gaan helpen. Ik loop wel risico dat ik mijn moeder zoveel verdriet doe, dat ze weer begint te drinken en zichzelf dood drinkt. Ze heeft leverbeschadiging, maar we weten nog niet hoe ernstig. Maargoed dat is haar keus. Het is haar keus of ze naar de fles grijpt of niet. Ik kan haar dat niet verbieden. Nu drinkt ze ook nog gewoon door, ondanks dat we zeggen dat ze moet kappen voor haar gezondheid. Naar een afkickkliniek wil ze niet, tenzij met dwang van ons kant!! Maargoed nu klinkt het misschien alsof ik niet om haar geef, maar dat is niet waar. Mijn vriend zit nu in een NOOD situatie en daarom trek ik hem voor. Sowieso vind ik dat mijn familie niets over mijn relatie heeft te zeggen!! Wat ik net ook al zei. Daar blijf ik bij.
Ik wil gewoon mijn vriend helpen. En laat ik even duidelijk maken: IK DENK NIET AAN MEZELF! Dus ik zit niet te wachten op reacties als: meid je verpest JOUW toekomst, wil je wel leven met zo'n iemand en blablabla. Dit gaat niet over mij. Het laatste waar ik aan denk is MEZELF! Stel dat mijn ouders er niet geweest waren, dan zat ik nu bij mijn ex, zonder twijfel, en had ik dit verhaal nooit hoeven typen. Mijn positie boeit mij niet! Ik zal mezelf alleen beter voelen als ik HEM help. Maargoed, hoe zeg ik dit tegen mijn ouders? Die verklaren mij voor gek en willen mij misschien nooit meer zien.
Alsjeblieft help! Mijn hart verscheurt van verdriet alleen al door de gedachte dat hij door regen en kou moet, slapeloze nachten, helemaal alleen, zonder onderdak, zonder geld en zonder eten. Als hij doodgaat, vergeef ik het mezelf nooit en vooral mijn ouders niet! Simpelweg, omdat ze mij hem niet laten helpen.
hoe laat ik mijn ouders die mijn ex niet kunnen uitstaan weten dat ik weer terugga naar hem en dat ik kilometers van hen vandaan ga wonen? In Belgie. Ik durf dit echt niet over mijn lippen te krijgen, want dan breekt de hel los thuis. Hij is illegaal en dakloos; leeft sinds een week op straat, is een tijdje terug uit zijn kamer gezet.
IK MOET HEM HELPEN! Ik hou van hem, ik mis hem en het was gewoon heel stom van mij om het uit te maken. Ik heb nu besloten om terug te gaan. We willen onze relatie weer een kans geven. Ik ga ook papieren voor hem regelen zodat hij kans heeft op een normaal bestaan en zodat hij ook eindelijk wit kan werken. Ik heb er vertrouwen in en mocht hij het ooit uitmaken, dan heb ik er vrede mee. Maargoed, ik ga er vanuit dat hij echt van mij houdt. Het kan mij niet schelen wat anderen zeggen. De meesten kennen heel het verhaal niet. Het is niet zo dat hij vanaf dag 1 begon over papieren toen ik hem leerde kennen. Dat duurde MAANDEN en toen ik hem leerde kennen was hij gewoon student en had een visum. Pas toen hij zakte voor zijn taalcursus, die hij eerst moest doen voordat hij aan zijn studie kon beginnen, was hij gedwongen het land te verlaten. Want zakken betekende teruggaan. Ik wilde hem natuurlijk niet kwijt en wilde hem helpen. Maargoed, ik ben dus 22 jaar en we zijn zo’n 2 jaar samen geweest. We houden alweer 1 jaar lang contact, omdat we elkaar niet kunnen en willen laten gaan. Waarom het uit is gegaan doet er nu even niet toe (O ja ik maakte het uit, heb spijt)
Maargoed mijn moeder is blij dat ik weer thuis woon en ziet mij liever niet teruggaan. Maar ja, moet ik nu doodongelukkig wezen om mijn moeder te plezieren?? Hoe kan ik haar vertellen dat ik terug wil naar mijn ex, zonder dat ik contact verlies met mijn familie en zonder ruzie uit te lokken? Hoe kan je zoiets nou goed brengen? Ik weet echt niet WAT ik moet zeggen.
Ben ik een egoïst als ik voor mijn vriend kies en niet voor mijn moeder? Maargoed ik kan mijn ex toch ook niet dood laten gaan op straat? Dat zou hartloos zijn! Hij kan nergens terecht. Vrienden zijn hem zat, bieden geen slaapplaats meer etc. Financieel zit het hem ook niet mee. Zwart werk is moeilijk te vinden, omdat het allemaal van korte duur is (aantal dagen, soms 1 dag) Daar kan je niet van rondkomen. En met zijn familie heeft hij geen contact meer. En mijn moeder, ja die kan makkelijk praten. Ze geeft niks om mijn vriend. Ze kan wel hartloos zeggen: "Laat hem lekker stikken". Maar NO WAY dat ik dat doe. Ze houdt gewoon geen rekening met mijn gevoelens!!! Wie is nu egoïstisch?
Ook gaan mijn ouders met mij om als met een klein kind. Heel beschermend, haast overdreven. Ik ben 22, maar word constant gecontroleerd. Als ik buiten ben, dan wordt ik om de zoveel uur opgebeld, om te kijken waar ik nou ben. Ze willen alles weten. Ik krijg het er werkelijk BENAUWD van. Ze zitten werkelijk overal bovenop. Bemoeien zich overal mee en wat mij het meest irriteert is dat ze altijd wat te zeggen hebben over mijn liefdesleven. Ik bedoel, ik ben volwassen…Ik mag denk zelf weten met wie ik thuis kom en daar hebben ze niets maar dan ook niets over te zeggen en om mij voor de keuze te stellen: HEN of MIJN VRIEND vind ik te ver gaan. Ik ben razend kwaad op hen. Op zo’n manier jagen ze mij sowieso uit huis.
Maargoed, als ik naar mezelf luister, naar mijn gevoel, dan zegt mijn gevoel dat ik moet gaan en mijn vriend moet gaan helpen. Ik loop wel risico dat ik mijn moeder zoveel verdriet doe, dat ze weer begint te drinken en zichzelf dood drinkt. Ze heeft leverbeschadiging, maar we weten nog niet hoe ernstig. Maargoed dat is haar keus. Het is haar keus of ze naar de fles grijpt of niet. Ik kan haar dat niet verbieden. Nu drinkt ze ook nog gewoon door, ondanks dat we zeggen dat ze moet kappen voor haar gezondheid. Naar een afkickkliniek wil ze niet, tenzij met dwang van ons kant!! Maargoed nu klinkt het misschien alsof ik niet om haar geef, maar dat is niet waar. Mijn vriend zit nu in een NOOD situatie en daarom trek ik hem voor. Sowieso vind ik dat mijn familie niets over mijn relatie heeft te zeggen!! Wat ik net ook al zei. Daar blijf ik bij.
Ik wil gewoon mijn vriend helpen. En laat ik even duidelijk maken: IK DENK NIET AAN MEZELF! Dus ik zit niet te wachten op reacties als: meid je verpest JOUW toekomst, wil je wel leven met zo'n iemand en blablabla. Dit gaat niet over mij. Het laatste waar ik aan denk is MEZELF! Stel dat mijn ouders er niet geweest waren, dan zat ik nu bij mijn ex, zonder twijfel, en had ik dit verhaal nooit hoeven typen. Mijn positie boeit mij niet! Ik zal mezelf alleen beter voelen als ik HEM help. Maargoed, hoe zeg ik dit tegen mijn ouders? Die verklaren mij voor gek en willen mij misschien nooit meer zien.
Alsjeblieft help! Mijn hart verscheurt van verdriet alleen al door de gedachte dat hij door regen en kou moet, slapeloze nachten, helemaal alleen, zonder onderdak, zonder geld en zonder eten. Als hij doodgaat, vergeef ik het mezelf nooit en vooral mijn ouders niet! Simpelweg, omdat ze mij hem niet laten helpen.
dinsdag 28 oktober 2008 om 09:41
'Ex in Nood', je klinkt werkelijk als een hulporganisatie, LadyChanel. En natuurlijk verzuip je nu in de romantische gevoelens die van je post afdruipen ('redden' 'denk niet aan mezelf' 'nodig' 'als ik m niet help, gaat-ie dood') maar geloof me, na een maand of 2 worstelen en natuurlijk nog lang geen zicht op papieren hebben, samen rondkomen van een minimaal salarisje, als je al werk vindt, samen op een veel te klein kamertje zitten, als je dat al vindt, zal het een stuk minder romantisch zijn, kan ik je vertellen. En nog iets grappigs: Je doet dit wel voor jezelf, om je goed te voelen over jezelf, want he, je gaat een mens redden! Wat is er nobeler dan dat?
Maar goed, van bovenstaande ga je je toch niks aantrekken, dat weet ik wel. Hoe je het aan je ouders moet vertellen? Gewoon, doen en gaan. Liefst rustig, zonder verwijten, en niet de discussie aangaan, want dat heeft toch geen zin.
Maar goed, van bovenstaande ga je je toch niks aantrekken, dat weet ik wel. Hoe je het aan je ouders moet vertellen? Gewoon, doen en gaan. Liefst rustig, zonder verwijten, en niet de discussie aangaan, want dat heeft toch geen zin.
dinsdag 28 oktober 2008 om 09:41
quote:Susan schreef op 28 oktober 2008 @ 09:33:
Is dit onderstaande stuk heel toevallig ook jouw verhaal? Er zijn namelijk nogal wat overeenkomsten: een ex die illegaal is en in België woont, je moeder die je niet durft achter te laten in verband met haar alcoholprobleem.
http://www.yes.nl/yescafe/forums/thread/1854959.aspx
Ik denk dat we een winnaar hebben...
Ik ben het eens met alle bovenstaande posters, het is niet voor niets uit met jouw vriend, hij heeft je niets te bieden, en jij hem (behalve papieren) ook niet zo veel.
Laat hem eerst zijn leven op orde krijgen voordat jullie het weer gaan proberen, deze relatie is momenteel gedoemd te mislukken.
Is dit onderstaande stuk heel toevallig ook jouw verhaal? Er zijn namelijk nogal wat overeenkomsten: een ex die illegaal is en in België woont, je moeder die je niet durft achter te laten in verband met haar alcoholprobleem.
http://www.yes.nl/yescafe/forums/thread/1854959.aspx
Ik denk dat we een winnaar hebben...
Ik ben het eens met alle bovenstaande posters, het is niet voor niets uit met jouw vriend, hij heeft je niets te bieden, en jij hem (behalve papieren) ook niet zo veel.
Laat hem eerst zijn leven op orde krijgen voordat jullie het weer gaan proberen, deze relatie is momenteel gedoemd te mislukken.
dinsdag 28 oktober 2008 om 09:43
Ik heb er vertrouwen in en mocht hij het ooit uitmaken, dan heb ik er vrede mee. Maargoed, ik ga er vanuit dat hij echt van mij houdt. Het kan mij niet schelen wat anderen zeggen.
Blijkbaar kan het je wel schelen wat anderen zeggen, anders open je geen topic over dit verhaal...
Enne.... ik ga er vanuit dat hij echt van mij houdt... ???
Ik heb maar een advies na het lezen van dit verhaal:
Doe es effe niet zo dramatisch! Heb je aandacht nodig of zo?
Ik snap jouw ouders wel, als jij jezelf inlaat met dit soort 'kansloze figuren' dan zou ik jou ook gaan controleren. Ik denk dat jou ouders enorm veel van jou houden en jou willen behoeden voor de fout van je leven.
Maar hè, doe lekker wat je zelf wilt, gooi je kont tegen de krib. Maar open dan niet over een paar maanden weer een of ander huil-topic; Boehoe, vriend uit de goot geholpen en nu gedumpt....
Blijkbaar kan het je wel schelen wat anderen zeggen, anders open je geen topic over dit verhaal...
Enne.... ik ga er vanuit dat hij echt van mij houdt... ???
Ik heb maar een advies na het lezen van dit verhaal:
Doe es effe niet zo dramatisch! Heb je aandacht nodig of zo?
Ik snap jouw ouders wel, als jij jezelf inlaat met dit soort 'kansloze figuren' dan zou ik jou ook gaan controleren. Ik denk dat jou ouders enorm veel van jou houden en jou willen behoeden voor de fout van je leven.
Maar hè, doe lekker wat je zelf wilt, gooi je kont tegen de krib. Maar open dan niet over een paar maanden weer een of ander huil-topic; Boehoe, vriend uit de goot geholpen en nu gedumpt....
dinsdag 28 oktober 2008 om 09:44
dinsdag 28 oktober 2008 om 09:44
Ik geloof niks van dit hele verhaal..het is veel te mooi opgeschreven, kan zo de mijn geheim in.
Als het wel waar is.....TO is 22 en stronteigenwijs. Je hebt totaal geen idee wat je te wachten staat. op je 22 wil je dit soort problemen niet...geloof me. Als jij hem aan papieren wlt helpen zal hij eerst moeten bewijzen financieel onafhankelijk te zijn, dat betekent dat jij genoeg moet verdienen om hem te onderhouden. Hij is tenslotte geen politiek vluchtelijk. Waarom gaat hij niet gewoon terug?
Hij kon hier ook studeren, dus dom zal hij niet zijn dunkt me zo...
Wat vindt zijn familie ervan...?
Je stort je in een hoop ellende...ik wens je daar veel succes bij.
Als het wel waar is.....TO is 22 en stronteigenwijs. Je hebt totaal geen idee wat je te wachten staat. op je 22 wil je dit soort problemen niet...geloof me. Als jij hem aan papieren wlt helpen zal hij eerst moeten bewijzen financieel onafhankelijk te zijn, dat betekent dat jij genoeg moet verdienen om hem te onderhouden. Hij is tenslotte geen politiek vluchtelijk. Waarom gaat hij niet gewoon terug?
Hij kon hier ook studeren, dus dom zal hij niet zijn dunkt me zo...
Wat vindt zijn familie ervan...?
Je stort je in een hoop ellende...ik wens je daar veel succes bij.
dinsdag 28 oktober 2008 om 09:47
Ik vind niet dat ouders moeten bepalen met wie je leeft maar je moet het wel objectief blijven zien natuurlijk. Ouders kunnen soms ook wel gelijk hebben. Probeer eens kritisch naar je partner te kijken. Is hij nou echt zo leuk? Behandelt hij je echt zo goed? Heeft hij vooruitzichten hier? Als je heel eerlijk overal nee op moet beantwoorden, moet je het niet zien als bakzeil halen bij je ouders. Dat is het niet waard om je toekomst extra moeilijk voor te maken.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 28 oktober 2008 om 09:49
Het eerste wat ik dacht bij het lezen van de openingspost was: loverboy. Dat zou dus kloppen met de quote van Susan.
TO, lees deze site eens:
http://www.lover-boys.nl/praaterover/index.htm
Wat zeggen je vriendinnen van deze toestand?
TO, lees deze site eens:
http://www.lover-boys.nl/praaterover/index.htm
Wat zeggen je vriendinnen van deze toestand?
dinsdag 28 oktober 2008 om 09:54
Nog een klein dingetje waar ik me voor schaam: toen ik diep in de schulden zat heb ik besloten om de prostitutie in te gaan voor een korte periode. Die korte periode werd 1 jaar en het ergste mijn vriend hielp me toen niet van die gedachte af maar liet me maar gaan. Sterker nog dit is niet zomaar in me opgekomen. Op een avond waar zijn vrienden bij waren, toen kende ik hem nog maar 5 maanden en onder het genot van een biertje werden er grapjes gemaakt en van het een op het ander vroeg hij ineens ertussendoor waarom ik nou niet achter de ramen ga om de schulden af te lossen. Ik lachte er even om en vroeg toen of hij serieus was. Hij zei dat het een grapje was. Maar dit is niet alles: misschien weken ervoor liepen we naar huis en we moesten langs een rosse buurt, hij keek toen de straat in waar al die meiden zaten en toen vroeg hij: waarom ga je daar niet werken. Ik lachte erom en zei dat ie gek was. Maar in die tijd nam ik die opmerkingen niet serieus. Alleen nu komt het, na de avond met vrienden waarop hij het me nogmaals heeft gevraagd heeft ie me aan het denken gezet. Ik was in die tijd al smoorverliefd op hem en had behoorlijke schulden. Het ging om de borg van het huis die dringend betaald moest worden. Dus voor mijn gevoel had ik geen keus, want de week erop ben ik ontslagen, en niet betalen zou betekenen dat we het appartementje zouden kwijtraken. Dus ik heb hem gezegd dat ik de prostitutie in wil alleen om de schulden te lossen voor een korte periode. Hij vroeg nog: weetje het zeker, want het hoeft niet, het waren allemaal grapjes. Maargoed ik was koppig en we hadden geld nodig. Uiteindelijk ging hij overstag en zei: vooruit dan maar. Ik ben toen in een nachtclub gaan werken en toen ging het pas heel erg bergafwaarts met onze relatie. Hij werd agressief en ik was zelf ook niet te genieten want het geld wat ik verdiende werd ook meteen uitgegeven, tuurlijk was de borg en een aantal schulden betaald, maar ik zag geen voortgang
lekker zon vriendje
lekker zon vriendje
dinsdag 28 oktober 2008 om 09:55
Jij kan hem niet redden, je kan amper voor jezelf zorgen. Als zijn vrienden hem al uitkotsen is dat ook niet voor niks. Die kerel is een lozer die eerst zijn eigen zaken moet gaan regelen.
Kom op zeg, je bent 22 en je begrijpt niet dat die vent je enkel wil voor een visum en om voor hem te werken. Wees blij dat je ouders hebt die voor je nadenken want je loopt te kakelen als een kip zonder kop.
Ga een opleiding in de verpleging oid volgen dan kan je tenminste met goed fatsoen voor iemand zorgen. Jij kan die prutser niet redden. Hij houdt niet van jou, hij houdt alleen van je geld en je bent zijn toegang tot een visum.
Maar goed, jij stelt dat je volwassen bent en het allemaal wel weet. Ga je gang, verpruts je toekomst. Blijf vooral denken dat je vriend in een "nood" situatie zit want dat zit hij niet. Hij is enkel aan het wachten tot dat dat dom schaap (jij) hem weer komt redden.
Als hij echt een vent is en van je houdt gaat hij ZELF een visum regelen. Een baan en een huis zoeken en vooral een leven opbouwen. Als hij dat kan laten zien is er nog kans van slagen. Maarre.. zou er niet op rekenen.
Als jij kiest voor hem verkloot je je leven en schop je jezelf de goot in. Als dat is wat je wil...
Kies je voor je familie dan is er nog kans dat je iets van je leven kan maken. Wees blij dat ze voor je knokken. Die loser doet het in ieder geval niet.
Kom op zeg, je bent 22 en je begrijpt niet dat die vent je enkel wil voor een visum en om voor hem te werken. Wees blij dat je ouders hebt die voor je nadenken want je loopt te kakelen als een kip zonder kop.
Ga een opleiding in de verpleging oid volgen dan kan je tenminste met goed fatsoen voor iemand zorgen. Jij kan die prutser niet redden. Hij houdt niet van jou, hij houdt alleen van je geld en je bent zijn toegang tot een visum.
Maar goed, jij stelt dat je volwassen bent en het allemaal wel weet. Ga je gang, verpruts je toekomst. Blijf vooral denken dat je vriend in een "nood" situatie zit want dat zit hij niet. Hij is enkel aan het wachten tot dat dat dom schaap (jij) hem weer komt redden.
Als hij echt een vent is en van je houdt gaat hij ZELF een visum regelen. Een baan en een huis zoeken en vooral een leven opbouwen. Als hij dat kan laten zien is er nog kans van slagen. Maarre.. zou er niet op rekenen.
Als jij kiest voor hem verkloot je je leven en schop je jezelf de goot in. Als dat is wat je wil...
Kies je voor je familie dan is er nog kans dat je iets van je leven kan maken. Wees blij dat ze voor je knokken. Die loser doet het in ieder geval niet.
dinsdag 28 oktober 2008 om 10:13
goeie quote van Quinty : Maar open dan niet over een paar maanden weer een of ander huil-topic; Boehoe, vriend uit de goot geholpen en nu gedumpt....
En Lady C (hoop dat je nog alle reacties durft te lezen), denk niet dat dit gezegd wordt om je eens lekker de grond in te boren, maar dit is voor je eigen bestwil, misschien dat je het nu van een andere kant kan bekijken ?
Wat je ook doet, ik hoop niet dat je over een jaar op het "kinderen-topic" komt buurten met een zielig verhaal want ik zie de bui al hangen....
En Lady C (hoop dat je nog alle reacties durft te lezen), denk niet dat dit gezegd wordt om je eens lekker de grond in te boren, maar dit is voor je eigen bestwil, misschien dat je het nu van een andere kant kan bekijken ?
Wat je ook doet, ik hoop niet dat je over een jaar op het "kinderen-topic" komt buurten met een zielig verhaal want ik zie de bui al hangen....
dinsdag 28 oktober 2008 om 10:13
Leuk zo'n vriend, enne.. als jullie ooit op vakantie willen gaan naar Aruba ofzo, neem dan ook vooral zijn koffer mee. Dom dom dom meisje. Luister maar naar alle raad hier.. Ik vind het sneu voor je ouders, die moeten zich radeloos voelen als hun dochter straks "vrijwillig" weer terug gaat naar die loverboy.
dinsdag 28 oktober 2008 om 10:34
In de laatste alinea staat duidelijk:
Alsjeblieft help! Mijn hart verscheurt van verdriet alleen al door de gedachte dat hij door regen en kou moet, slapeloze nachten, helemaal alleen, zonder onderdak, zonder geld en zonder eten. Als hij doodgaat, vergeef ik het mezelf nooit en vooral mijn ouders niet! Simpelweg, omdat ze mij hem niet laten helpen.
Hoe ga je voor geld zorgen, Lady C?
Alsjeblieft help! Mijn hart verscheurt van verdriet alleen al door de gedachte dat hij door regen en kou moet, slapeloze nachten, helemaal alleen, zonder onderdak, zonder geld en zonder eten. Als hij doodgaat, vergeef ik het mezelf nooit en vooral mijn ouders niet! Simpelweg, omdat ze mij hem niet laten helpen.
Hoe ga je voor geld zorgen, Lady C?
dinsdag 28 oktober 2008 om 10:54
