Psyche
alle pijlers
HELP! Ik laat mijn ouders achter voor mijn ex in NOOD!
dinsdag 28 oktober 2008 om 08:45
HELP!!!
hoe laat ik mijn ouders die mijn ex niet kunnen uitstaan weten dat ik weer terugga naar hem en dat ik kilometers van hen vandaan ga wonen? In Belgie. Ik durf dit echt niet over mijn lippen te krijgen, want dan breekt de hel los thuis. Hij is illegaal en dakloos; leeft sinds een week op straat, is een tijdje terug uit zijn kamer gezet.
IK MOET HEM HELPEN! Ik hou van hem, ik mis hem en het was gewoon heel stom van mij om het uit te maken. Ik heb nu besloten om terug te gaan. We willen onze relatie weer een kans geven. Ik ga ook papieren voor hem regelen zodat hij kans heeft op een normaal bestaan en zodat hij ook eindelijk wit kan werken. Ik heb er vertrouwen in en mocht hij het ooit uitmaken, dan heb ik er vrede mee. Maargoed, ik ga er vanuit dat hij echt van mij houdt. Het kan mij niet schelen wat anderen zeggen. De meesten kennen heel het verhaal niet. Het is niet zo dat hij vanaf dag 1 begon over papieren toen ik hem leerde kennen. Dat duurde MAANDEN en toen ik hem leerde kennen was hij gewoon student en had een visum. Pas toen hij zakte voor zijn taalcursus, die hij eerst moest doen voordat hij aan zijn studie kon beginnen, was hij gedwongen het land te verlaten. Want zakken betekende teruggaan. Ik wilde hem natuurlijk niet kwijt en wilde hem helpen. Maargoed, ik ben dus 22 jaar en we zijn zo’n 2 jaar samen geweest. We houden alweer 1 jaar lang contact, omdat we elkaar niet kunnen en willen laten gaan. Waarom het uit is gegaan doet er nu even niet toe (O ja ik maakte het uit, heb spijt)
Maargoed mijn moeder is blij dat ik weer thuis woon en ziet mij liever niet teruggaan. Maar ja, moet ik nu doodongelukkig wezen om mijn moeder te plezieren?? Hoe kan ik haar vertellen dat ik terug wil naar mijn ex, zonder dat ik contact verlies met mijn familie en zonder ruzie uit te lokken? Hoe kan je zoiets nou goed brengen? Ik weet echt niet WAT ik moet zeggen.
Ben ik een egoïst als ik voor mijn vriend kies en niet voor mijn moeder? Maargoed ik kan mijn ex toch ook niet dood laten gaan op straat? Dat zou hartloos zijn! Hij kan nergens terecht. Vrienden zijn hem zat, bieden geen slaapplaats meer etc. Financieel zit het hem ook niet mee. Zwart werk is moeilijk te vinden, omdat het allemaal van korte duur is (aantal dagen, soms 1 dag) Daar kan je niet van rondkomen. En met zijn familie heeft hij geen contact meer. En mijn moeder, ja die kan makkelijk praten. Ze geeft niks om mijn vriend. Ze kan wel hartloos zeggen: "Laat hem lekker stikken". Maar NO WAY dat ik dat doe. Ze houdt gewoon geen rekening met mijn gevoelens!!! Wie is nu egoïstisch?
Ook gaan mijn ouders met mij om als met een klein kind. Heel beschermend, haast overdreven. Ik ben 22, maar word constant gecontroleerd. Als ik buiten ben, dan wordt ik om de zoveel uur opgebeld, om te kijken waar ik nou ben. Ze willen alles weten. Ik krijg het er werkelijk BENAUWD van. Ze zitten werkelijk overal bovenop. Bemoeien zich overal mee en wat mij het meest irriteert is dat ze altijd wat te zeggen hebben over mijn liefdesleven. Ik bedoel, ik ben volwassen…Ik mag denk zelf weten met wie ik thuis kom en daar hebben ze niets maar dan ook niets over te zeggen en om mij voor de keuze te stellen: HEN of MIJN VRIEND vind ik te ver gaan. Ik ben razend kwaad op hen. Op zo’n manier jagen ze mij sowieso uit huis.
Maargoed, als ik naar mezelf luister, naar mijn gevoel, dan zegt mijn gevoel dat ik moet gaan en mijn vriend moet gaan helpen. Ik loop wel risico dat ik mijn moeder zoveel verdriet doe, dat ze weer begint te drinken en zichzelf dood drinkt. Ze heeft leverbeschadiging, maar we weten nog niet hoe ernstig. Maargoed dat is haar keus. Het is haar keus of ze naar de fles grijpt of niet. Ik kan haar dat niet verbieden. Nu drinkt ze ook nog gewoon door, ondanks dat we zeggen dat ze moet kappen voor haar gezondheid. Naar een afkickkliniek wil ze niet, tenzij met dwang van ons kant!! Maargoed nu klinkt het misschien alsof ik niet om haar geef, maar dat is niet waar. Mijn vriend zit nu in een NOOD situatie en daarom trek ik hem voor. Sowieso vind ik dat mijn familie niets over mijn relatie heeft te zeggen!! Wat ik net ook al zei. Daar blijf ik bij.
Ik wil gewoon mijn vriend helpen. En laat ik even duidelijk maken: IK DENK NIET AAN MEZELF! Dus ik zit niet te wachten op reacties als: meid je verpest JOUW toekomst, wil je wel leven met zo'n iemand en blablabla. Dit gaat niet over mij. Het laatste waar ik aan denk is MEZELF! Stel dat mijn ouders er niet geweest waren, dan zat ik nu bij mijn ex, zonder twijfel, en had ik dit verhaal nooit hoeven typen. Mijn positie boeit mij niet! Ik zal mezelf alleen beter voelen als ik HEM help. Maargoed, hoe zeg ik dit tegen mijn ouders? Die verklaren mij voor gek en willen mij misschien nooit meer zien.
Alsjeblieft help! Mijn hart verscheurt van verdriet alleen al door de gedachte dat hij door regen en kou moet, slapeloze nachten, helemaal alleen, zonder onderdak, zonder geld en zonder eten. Als hij doodgaat, vergeef ik het mezelf nooit en vooral mijn ouders niet! Simpelweg, omdat ze mij hem niet laten helpen.
hoe laat ik mijn ouders die mijn ex niet kunnen uitstaan weten dat ik weer terugga naar hem en dat ik kilometers van hen vandaan ga wonen? In Belgie. Ik durf dit echt niet over mijn lippen te krijgen, want dan breekt de hel los thuis. Hij is illegaal en dakloos; leeft sinds een week op straat, is een tijdje terug uit zijn kamer gezet.
IK MOET HEM HELPEN! Ik hou van hem, ik mis hem en het was gewoon heel stom van mij om het uit te maken. Ik heb nu besloten om terug te gaan. We willen onze relatie weer een kans geven. Ik ga ook papieren voor hem regelen zodat hij kans heeft op een normaal bestaan en zodat hij ook eindelijk wit kan werken. Ik heb er vertrouwen in en mocht hij het ooit uitmaken, dan heb ik er vrede mee. Maargoed, ik ga er vanuit dat hij echt van mij houdt. Het kan mij niet schelen wat anderen zeggen. De meesten kennen heel het verhaal niet. Het is niet zo dat hij vanaf dag 1 begon over papieren toen ik hem leerde kennen. Dat duurde MAANDEN en toen ik hem leerde kennen was hij gewoon student en had een visum. Pas toen hij zakte voor zijn taalcursus, die hij eerst moest doen voordat hij aan zijn studie kon beginnen, was hij gedwongen het land te verlaten. Want zakken betekende teruggaan. Ik wilde hem natuurlijk niet kwijt en wilde hem helpen. Maargoed, ik ben dus 22 jaar en we zijn zo’n 2 jaar samen geweest. We houden alweer 1 jaar lang contact, omdat we elkaar niet kunnen en willen laten gaan. Waarom het uit is gegaan doet er nu even niet toe (O ja ik maakte het uit, heb spijt)
Maargoed mijn moeder is blij dat ik weer thuis woon en ziet mij liever niet teruggaan. Maar ja, moet ik nu doodongelukkig wezen om mijn moeder te plezieren?? Hoe kan ik haar vertellen dat ik terug wil naar mijn ex, zonder dat ik contact verlies met mijn familie en zonder ruzie uit te lokken? Hoe kan je zoiets nou goed brengen? Ik weet echt niet WAT ik moet zeggen.
Ben ik een egoïst als ik voor mijn vriend kies en niet voor mijn moeder? Maargoed ik kan mijn ex toch ook niet dood laten gaan op straat? Dat zou hartloos zijn! Hij kan nergens terecht. Vrienden zijn hem zat, bieden geen slaapplaats meer etc. Financieel zit het hem ook niet mee. Zwart werk is moeilijk te vinden, omdat het allemaal van korte duur is (aantal dagen, soms 1 dag) Daar kan je niet van rondkomen. En met zijn familie heeft hij geen contact meer. En mijn moeder, ja die kan makkelijk praten. Ze geeft niks om mijn vriend. Ze kan wel hartloos zeggen: "Laat hem lekker stikken". Maar NO WAY dat ik dat doe. Ze houdt gewoon geen rekening met mijn gevoelens!!! Wie is nu egoïstisch?
Ook gaan mijn ouders met mij om als met een klein kind. Heel beschermend, haast overdreven. Ik ben 22, maar word constant gecontroleerd. Als ik buiten ben, dan wordt ik om de zoveel uur opgebeld, om te kijken waar ik nou ben. Ze willen alles weten. Ik krijg het er werkelijk BENAUWD van. Ze zitten werkelijk overal bovenop. Bemoeien zich overal mee en wat mij het meest irriteert is dat ze altijd wat te zeggen hebben over mijn liefdesleven. Ik bedoel, ik ben volwassen…Ik mag denk zelf weten met wie ik thuis kom en daar hebben ze niets maar dan ook niets over te zeggen en om mij voor de keuze te stellen: HEN of MIJN VRIEND vind ik te ver gaan. Ik ben razend kwaad op hen. Op zo’n manier jagen ze mij sowieso uit huis.
Maargoed, als ik naar mezelf luister, naar mijn gevoel, dan zegt mijn gevoel dat ik moet gaan en mijn vriend moet gaan helpen. Ik loop wel risico dat ik mijn moeder zoveel verdriet doe, dat ze weer begint te drinken en zichzelf dood drinkt. Ze heeft leverbeschadiging, maar we weten nog niet hoe ernstig. Maargoed dat is haar keus. Het is haar keus of ze naar de fles grijpt of niet. Ik kan haar dat niet verbieden. Nu drinkt ze ook nog gewoon door, ondanks dat we zeggen dat ze moet kappen voor haar gezondheid. Naar een afkickkliniek wil ze niet, tenzij met dwang van ons kant!! Maargoed nu klinkt het misschien alsof ik niet om haar geef, maar dat is niet waar. Mijn vriend zit nu in een NOOD situatie en daarom trek ik hem voor. Sowieso vind ik dat mijn familie niets over mijn relatie heeft te zeggen!! Wat ik net ook al zei. Daar blijf ik bij.
Ik wil gewoon mijn vriend helpen. En laat ik even duidelijk maken: IK DENK NIET AAN MEZELF! Dus ik zit niet te wachten op reacties als: meid je verpest JOUW toekomst, wil je wel leven met zo'n iemand en blablabla. Dit gaat niet over mij. Het laatste waar ik aan denk is MEZELF! Stel dat mijn ouders er niet geweest waren, dan zat ik nu bij mijn ex, zonder twijfel, en had ik dit verhaal nooit hoeven typen. Mijn positie boeit mij niet! Ik zal mezelf alleen beter voelen als ik HEM help. Maargoed, hoe zeg ik dit tegen mijn ouders? Die verklaren mij voor gek en willen mij misschien nooit meer zien.
Alsjeblieft help! Mijn hart verscheurt van verdriet alleen al door de gedachte dat hij door regen en kou moet, slapeloze nachten, helemaal alleen, zonder onderdak, zonder geld en zonder eten. Als hij doodgaat, vergeef ik het mezelf nooit en vooral mijn ouders niet! Simpelweg, omdat ze mij hem niet laten helpen.
dinsdag 28 oktober 2008 om 11:06
Je denkt niet aan jezelf??? Dit gaat niet over jou????
Het laatste waar je aan denkt is het jezelf?????
Denk je dat dat nobel klinkt ofzo???
Over wie gaat dit dan wel?
Waarom ben jij de aangewezen persoon om hem te helpen???Waarom is het een oplossing om terug te gaan?
Waarom woon je bij je ouders als je het daar zo rot hebt???
Je zegt dat je volwassen bent.... kom op, adem in adem uit even redelijk, lees je stukje nog een keer...
Komt dat volwassen op je over?
Het laatste waar je aan denkt is het jezelf?????
Denk je dat dat nobel klinkt ofzo???
Over wie gaat dit dan wel?
Waarom ben jij de aangewezen persoon om hem te helpen???Waarom is het een oplossing om terug te gaan?
Waarom woon je bij je ouders als je het daar zo rot hebt???
Je zegt dat je volwassen bent.... kom op, adem in adem uit even redelijk, lees je stukje nog een keer...
Komt dat volwassen op je over?
dinsdag 28 oktober 2008 om 11:29
Je geeft aan dat je hoe dan ook je ex gaat helpen. Je schrijft dat we niet hoeven te zeggen dat je het niet moet doen. Je schrijft dat je weet dat je moeder er misschien letterlijk aan onderdoor gaat. Maar je zet hoe dan ook door. Even samengevat. Dus je hebt je vingers in je oren om te horen hoe dom je bezig bent.
Wat wil je dan wel horen? Hoe goed je bezig bent? Terwijl iedereen ziet dat je al met 1 voet in de goot staat als je dit doorzet? Hoe je het je moeder moet vertellen zonder dat ze eraan kapot gaat letterlijk? Zou niet weten hoe je het moet vertellen, want als je moeder iets meer verstand heeft dan dat jij hebt dan weet ze dat het niet met je gaat goedkomen als je doorzet. Dus hoe lief je het ook gaat zeggen, ze zal er kapot van zijn.
Dus vertel maar wat je wil horen.
Wat wil je dan wel horen? Hoe goed je bezig bent? Terwijl iedereen ziet dat je al met 1 voet in de goot staat als je dit doorzet? Hoe je het je moeder moet vertellen zonder dat ze eraan kapot gaat letterlijk? Zou niet weten hoe je het moet vertellen, want als je moeder iets meer verstand heeft dan dat jij hebt dan weet ze dat het niet met je gaat goedkomen als je doorzet. Dus hoe lief je het ook gaat zeggen, ze zal er kapot van zijn.
Dus vertel maar wat je wil horen.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 28 oktober 2008 om 11:45
Kom je nog een keer vertellen hoe het is en vergaan is?
Het klinkt echt of je een juweeltje aan de haak hebt geslagen. En ach, je bent nog jong dus wat maakt het je uit dat je in de problemen en schulden komt, je moeder in de vernieling raakt, je toekomst een mess is, misschien met drugs en prostitutie in aanraking komt, geen vrienden meer hebt, ach dat zijn toch allemaal bijzaken toch? Je volgt gewoon je hart ipv je gezonde verstand en kijkt wel in welke goot je schip strandt.
Het klinkt echt of je een juweeltje aan de haak hebt geslagen. En ach, je bent nog jong dus wat maakt het je uit dat je in de problemen en schulden komt, je moeder in de vernieling raakt, je toekomst een mess is, misschien met drugs en prostitutie in aanraking komt, geen vrienden meer hebt, ach dat zijn toch allemaal bijzaken toch? Je volgt gewoon je hart ipv je gezonde verstand en kijkt wel in welke goot je schip strandt.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 28 oktober 2008 om 12:03
Gewoon doen. Gewoon je laten uitbuiten door die gast die zelf niets doet om zijn toekomst in goede banen te leiden. GEwoon je ouders op zijn hardst kwetsen en gewoon geen eigen toekomst en identiteit opbouwen. Gewoon je zwanger laten maken en gewoon dakloos met kind door het leven gaan. Gewoon doen, maar vooral niet gewoon verwachten dat er organisaties zijn die alles wel voor jou op zullen gaan lossen.
Gewoon je verstand niet gebruiken dus. Applaus voor de durf die je hebt!
Gewoon je verstand niet gebruiken dus. Applaus voor de durf die je hebt!
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
dinsdag 28 oktober 2008 om 12:40
dinsdag 28 oktober 2008 om 13:01
Ja hoor, dit is precies die dame die zich door haar vriend liet prostitueren.... 100% zeker.
Sommige mensen zijn nu eenmaal graag destructief bezig met zichzelf. Op al haar topics in elk forum krijgt ze soorgelijke reacties (geen enkele positieve) maar he, de dame is AL (vet) 22 :S, vind zichzelf volwassen en doet toch lekker wat ze zelf wil. Wat de rest voor advies geeft doet er niet toe, ze weet dat ze misbruikt wordt (erkent ze op het flairforum) maar dat boeit haar niet. Wel als het een andere jongen zou zijn. Kortom, lekker volwassen? Welnee, rete naief meer....
En dan niet eens een beetje kunnen begrijpen dat haar ouders deze actie niet zo geslaagd vinden, niet snappen dat je niet zomaar even wat 'papieren' kan regelen omdat je aan bepaalde eisen moet voldoen wat zij totaal niet doet etc. etc. Nope, heul, heul volwassen poppetje dit.
Sommige mensen zijn nu eenmaal graag destructief bezig met zichzelf. Op al haar topics in elk forum krijgt ze soorgelijke reacties (geen enkele positieve) maar he, de dame is AL (vet) 22 :S, vind zichzelf volwassen en doet toch lekker wat ze zelf wil. Wat de rest voor advies geeft doet er niet toe, ze weet dat ze misbruikt wordt (erkent ze op het flairforum) maar dat boeit haar niet. Wel als het een andere jongen zou zijn. Kortom, lekker volwassen? Welnee, rete naief meer....
En dan niet eens een beetje kunnen begrijpen dat haar ouders deze actie niet zo geslaagd vinden, niet snappen dat je niet zomaar even wat 'papieren' kan regelen omdat je aan bepaalde eisen moet voldoen wat zij totaal niet doet etc. etc. Nope, heul, heul volwassen poppetje dit.
dinsdag 28 oktober 2008 om 13:11
[quote]Lady_Chanel01 schreef op 28 oktober 2008 @ 08:45:
Maargoed mijn moeder is blij dat ik weer thuis woon en ziet mij liever niet teruggaan. Ja als moeder zijnde wil je het beste voor je kind en niet zo'n looser Maar ja, moet ik nu doodongelukkig wezen om mijn moeder te plezieren?? Och doodongelukkig, arme stakker, je moeder is bezorgd over je begrijp dat dan
Ook gaan mijn ouders met mij om als met een klein kind. Heel beschermend, haast overdreven. Ik ben 22, maar word constant gecontroleerd. Je gedraagt je ook als een klein kind, mijn dochter van 14 praat nog verstandiger Als ik buiten ben, dan wordt ik om de zoveel uur opgebeld, om te kijken waar ik nou ben.Mobieltje uitzetten?? Ze willen alles weten. Ik krijg het er werkelijk BENAUWD van. Ze zitten werkelijk overal bovenop. Bemoeien zich overal mee en wat mij het meest irriteert is dat ze altijd wat te zeggen hebben over mijn liefdesleven. Ik bedoel, ik ben volwassen…Dat zeg jij ik vind je behoorlijk onvolwassen klinkenIk mag denk zelf weten met wie ik thuis kom en daar hebben ze niets maar dan ook niets over te zeggen volgens mij is het hun huis en om mij voor de keuze te stellen: HEN of MIJN VRIEND vind ik te ver gaan. Ik ben razend kwaad op hen. Op zo’n manier jagen ze mij sowieso uit huis. Snap zowieso niet dat je niet op jezelf gaat wonen als je zulke "controlerende" ouders hebt
Sowieso vind ik dat mijn familie niets over mijn relatie heeft te zeggen!! Wat ik net ook al zei. Daar blijf ik bij. Waarom open je hier een topic over, je hebt al besloten wat je gaat doen
Ik wil gewoon mijn vriend helpen. Alsjeblieft help! Mijn hart verscheurt van verdriet alleen al door de gedachte dat hij door regen en kou moet, slapeloze nachten, helemaal alleen, zonder onderdak, zonder geld en zonder eten. Als hij doodgaat, vergeef ik het mezelf nooit en vooral mijn ouders niet! Is dit een quote uit een roman of zo, lekker dramatisch
Je bent al een grote meid en je moet doen waar je zelf zin in hebt
Maargoed mijn moeder is blij dat ik weer thuis woon en ziet mij liever niet teruggaan. Ja als moeder zijnde wil je het beste voor je kind en niet zo'n looser Maar ja, moet ik nu doodongelukkig wezen om mijn moeder te plezieren?? Och doodongelukkig, arme stakker, je moeder is bezorgd over je begrijp dat dan
Ook gaan mijn ouders met mij om als met een klein kind. Heel beschermend, haast overdreven. Ik ben 22, maar word constant gecontroleerd. Je gedraagt je ook als een klein kind, mijn dochter van 14 praat nog verstandiger Als ik buiten ben, dan wordt ik om de zoveel uur opgebeld, om te kijken waar ik nou ben.Mobieltje uitzetten?? Ze willen alles weten. Ik krijg het er werkelijk BENAUWD van. Ze zitten werkelijk overal bovenop. Bemoeien zich overal mee en wat mij het meest irriteert is dat ze altijd wat te zeggen hebben over mijn liefdesleven. Ik bedoel, ik ben volwassen…Dat zeg jij ik vind je behoorlijk onvolwassen klinkenIk mag denk zelf weten met wie ik thuis kom en daar hebben ze niets maar dan ook niets over te zeggen volgens mij is het hun huis en om mij voor de keuze te stellen: HEN of MIJN VRIEND vind ik te ver gaan. Ik ben razend kwaad op hen. Op zo’n manier jagen ze mij sowieso uit huis. Snap zowieso niet dat je niet op jezelf gaat wonen als je zulke "controlerende" ouders hebt
Sowieso vind ik dat mijn familie niets over mijn relatie heeft te zeggen!! Wat ik net ook al zei. Daar blijf ik bij. Waarom open je hier een topic over, je hebt al besloten wat je gaat doen
Ik wil gewoon mijn vriend helpen. Alsjeblieft help! Mijn hart verscheurt van verdriet alleen al door de gedachte dat hij door regen en kou moet, slapeloze nachten, helemaal alleen, zonder onderdak, zonder geld en zonder eten. Als hij doodgaat, vergeef ik het mezelf nooit en vooral mijn ouders niet! Is dit een quote uit een roman of zo, lekker dramatisch
Je bent al een grote meid en je moet doen waar je zelf zin in hebt
dinsdag 28 oktober 2008 om 15:31
dinsdag 28 oktober 2008 om 16:02
Helemaal eens met alle reacties. Sterker nog, ze doen me goed. Ben zelf moeder van een dochter van 18 met een (in onze ogen) fout vriendje. Hij heeft een strafblad en meerdere keren in de gevangenis gezeten. Op dit moment houdt hij zich op crimineel gebied naar het schijnt rustig, maar daar blijft het bij. Hij werkt niet, woont nog bij zijn ouders. Weliswaar is hij niet illegaal, maar zeker niet de ideale schoonzoon. En ja, dan ben je als moeder bezorgd, maar vooral radeloos. Helaas, al die goedbedoelde adviezen die iedereen hier geeft. ze zullen waarschijnlijk niet helpen.
TO, geloof me maar, als je nog meeleest, jouw moeder, ouders, zijn echt alleen maar bezorgd. Niks meer en niks minder.
Ook ik heb min of meer in de gaten gehouden wat en waar mijn dochter zich mee bezig hield. Niet om haar te pesten. Maar omdat wij van mening waren dat dat nodig was. Dat was het ook. Het heeft geen zin, want ze gaat net als jij, toch gewoon haar eigen gang. Dat mag. Ze is (inmiddels) volwassen, en heeft het recht te doen met haar leven wat zij wil.
Ik weet niet of dochter beseft wat ze op het spel zet. En of jij dat beseft. Onze dochter komt uit een warm, stabiel gezin. Ze heeft heel veel kapot gemaakt, en dat zal misschien wel altijd tussen ons in blijven staan. En of dat het allemaal waard is????
TO, geloof me maar, als je nog meeleest, jouw moeder, ouders, zijn echt alleen maar bezorgd. Niks meer en niks minder.
Ook ik heb min of meer in de gaten gehouden wat en waar mijn dochter zich mee bezig hield. Niet om haar te pesten. Maar omdat wij van mening waren dat dat nodig was. Dat was het ook. Het heeft geen zin, want ze gaat net als jij, toch gewoon haar eigen gang. Dat mag. Ze is (inmiddels) volwassen, en heeft het recht te doen met haar leven wat zij wil.
Ik weet niet of dochter beseft wat ze op het spel zet. En of jij dat beseft. Onze dochter komt uit een warm, stabiel gezin. Ze heeft heel veel kapot gemaakt, en dat zal misschien wel altijd tussen ons in blijven staan. En of dat het allemaal waard is????
woensdag 29 oktober 2008 om 10:23
woensdag 29 oktober 2008 om 10:28
Trouwens: ik ben meestal al niet zo voor: teruggaan-naar-je-ex, maar al helemaal niet als hij er voor gezorgd heeft dat jij in de prostitutie terecht bent gekomen (!)
Ik HOOP dat het verhaal van het YES-forum niet ook jouw verhaal is. Anders word ik helemaal bang. Bah.
Ik HOOP dat het verhaal van het YES-forum niet ook jouw verhaal is. Anders word ik helemaal bang. Bah.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
woensdag 29 oktober 2008 om 10:46
quote:Lady_Chanel01 schreef op 28 oktober 2008 @ 08:45:
Alsjeblieft help! Mijn hart verscheurt van verdriet alleen al door de gedachte dat hij door regen en kou moet, slapeloze nachten, helemaal alleen, zonder onderdak, zonder geld en zonder eten. Als hij doodgaat, vergeef ik het mezelf nooit en vooral mijn ouders niet! Simpelweg, omdat ze mij hem niet laten helpen.
Waarom vergeef je het jezelf niet wanneer hij dood gaat omdat jij hem niet kan helpen, maar vergeef je jezelf wel wanneer je moeder dood gaat omdat jij haar niet kan helpen.
Zowel je moeder als je ex hebben eigen verantwoordelijkheid, dat is niet de jouwe. En het is als zeker niet de verantwoordelijkheid van je ouders omdat ze jou 'hem niet laten helpen'. Erg cru om dat je ouders aan te rekenen.
Nu denk je misschien, jij kan makkelijk praten. Mijn moeder was ook alcoholiste en is daar aan overleden. Ik heb mijn leven een tijd op 'hold' gezet omdat ik bang was dat ze anders meer ging drinken en dat ging ze inderdaad doen wat ik ook zou doen. Dat is dus mijn en ook jouw verantwoordelijkheid niet. Maar objectief van jouw OP gezien, lijkt mij het op zijn zachts gezegd geen verstandige/volwassen beslissing om jou leven op 'hold' te zetten voor je vriend.
Ik wens je heel veel sterkte, want je hebt een moeilijke beslissing te maken en een moeilijke tijd door te komen wat je ook kiest
Alsjeblieft help! Mijn hart verscheurt van verdriet alleen al door de gedachte dat hij door regen en kou moet, slapeloze nachten, helemaal alleen, zonder onderdak, zonder geld en zonder eten. Als hij doodgaat, vergeef ik het mezelf nooit en vooral mijn ouders niet! Simpelweg, omdat ze mij hem niet laten helpen.
Waarom vergeef je het jezelf niet wanneer hij dood gaat omdat jij hem niet kan helpen, maar vergeef je jezelf wel wanneer je moeder dood gaat omdat jij haar niet kan helpen.
Zowel je moeder als je ex hebben eigen verantwoordelijkheid, dat is niet de jouwe. En het is als zeker niet de verantwoordelijkheid van je ouders omdat ze jou 'hem niet laten helpen'. Erg cru om dat je ouders aan te rekenen.
Nu denk je misschien, jij kan makkelijk praten. Mijn moeder was ook alcoholiste en is daar aan overleden. Ik heb mijn leven een tijd op 'hold' gezet omdat ik bang was dat ze anders meer ging drinken en dat ging ze inderdaad doen wat ik ook zou doen. Dat is dus mijn en ook jouw verantwoordelijkheid niet. Maar objectief van jouw OP gezien, lijkt mij het op zijn zachts gezegd geen verstandige/volwassen beslissing om jou leven op 'hold' te zetten voor je vriend.
Ik wens je heel veel sterkte, want je hebt een moeilijke beslissing te maken en een moeilijke tijd door te komen wat je ook kiest
donderdag 30 oktober 2008 om 10:26
Ok iedereen vindt het raar dat ik niet reageer, dus bij deze zal ik maar iets van me laten horen.
Voor de mensen die mijn verhaal niet geloven....wat is er ongelovig aan?
Verder voel ik me diep gekwetst door de reacties. En hoe jullie mij ook proberen te vertellen hoe goed het wel niet is als ik niet meer omkijk naar mijn ex, het doet mij niet beter voelen. Ik kan beter eerst duidelijk maken, dat de jongen in nood niet alleen mijn ex is, maar nu ook een hele goede vriend. MIJN BESTE VRIEND! En mijn enige ook...
Ik heb niemand naast hem...behalve mijn familie. En wat is er mis met een goede vriend in nood te helpen?? En mijn familie is ook geen happy family...Mijn ouders zijn gescheiden. Mijn vader zie ik 1 keer per week en als ik hem zie is er geen tot weinig gespreksstof..jammer. Mijn moeder ligt de hele dag in bed en drinkt stiekem. Mijn zus en broer zijn altijd op zichzelf en ik ook. Ik leef een geisoleerd bestaan. Meer dan de 4 muren van mijn kamer zie ik niet. Ik kom haast nooit buiten, behalve als ik even boodschappen moet doen of naar mijn werk moet. Ik heb geen vrienden...en ik voel me heel eenzaam.Dus het is niet fijn om nu in mijn schoenen te staan. Ik heb aan zelfmoord gedacht, maar het ontbreekt me aan lef en moed. Ik mis mijn ex heel erg...hij is de enige persoon in mijn leven naast mijn familie die ik echt vertrouw en voor wie ik alles maar dan ook alles zou doen. Ik voel me erg ongeliefd en heb nu sterk behoefte aan liefde..aan gezelschap..aan 2 armen om mij heen. Jullie kunnen nu zeggen, ga vrienden maken ofzo, maar zo makkelijk is het niet. Ik heb nooit vriendschap gekend en het zit veel dieper...Het is mijn ontevredenheid over mezelf en dat is niet 1,2,3 te veranderen. Ik merk ook dat als ik met mensen praat dat ik nooit een hechte band krijg met iemand..ook al is er een klik, een hechte band is er nooit. Vandaar dat ik op den duurt toch op mensen uitgekeken raak of ze boeien mij niet of ik hen niet. Mijn ex is de enige persoon met wie ik een band heb...Ik zou hem echt NOOIT uit mijn leven willen hebben! Ik hoef niet eens een relatie, is leuk, maar vind het fijn als we altijd vrienden mogen blijven.
Ik ben inmiddels ook al sinds de middelbare school depressief, nu manisch...de diagnose is nooit gesteld, maar de symptomen wijzen erop.
Dat is denk uitgerekend al zo'n 8 jaar aan de gang. Ik ben nooit in behandeling geweest, want ik wil niet aan de pillen.
Ja waar het op neer komt is dat ik erg in de put zit met mezelf...en bij mijn vriend zijn is op dit moment het enige wat ik wil.
Een aantal mensen vragen zich ook af WAAR we gaan wonen als ik naar mijn ex terugga....Simpel, een beste vriend van hem is bereid ons in huis te nemen voor een aantal maanden totdat we geld, werk en een appartementje hebben. Ze (=mijn ex en zijn beste vriend) hebben samen de afspraak gemaakt dat hij (=die beste vriend van mijn ex dus) ons een kamer tot beschikking stelt (GRATIS) maar alleen als wij samen komen wonen en niet alleen hij! Dus mijn ex mag er niet wonen als ik niet meekom. Dat was de afspraak. Die vriend van hem gunt hem dus GEEN slaapplaats als hij alleen komt, zonder mij. Vond het ook al raar klinken, maarja als dat de afspraak is kan ik er ook niet veel aan veranderen. En zonder mij staat mijn ex dus op straat.
Ow ja die beste vriend van mijn ex is GETROUWD voordat sommigen denken dat er addertjes onder het gras zitten.
Voor de mensen die mijn verhaal niet geloven....wat is er ongelovig aan?
Verder voel ik me diep gekwetst door de reacties. En hoe jullie mij ook proberen te vertellen hoe goed het wel niet is als ik niet meer omkijk naar mijn ex, het doet mij niet beter voelen. Ik kan beter eerst duidelijk maken, dat de jongen in nood niet alleen mijn ex is, maar nu ook een hele goede vriend. MIJN BESTE VRIEND! En mijn enige ook...
Ik heb niemand naast hem...behalve mijn familie. En wat is er mis met een goede vriend in nood te helpen?? En mijn familie is ook geen happy family...Mijn ouders zijn gescheiden. Mijn vader zie ik 1 keer per week en als ik hem zie is er geen tot weinig gespreksstof..jammer. Mijn moeder ligt de hele dag in bed en drinkt stiekem. Mijn zus en broer zijn altijd op zichzelf en ik ook. Ik leef een geisoleerd bestaan. Meer dan de 4 muren van mijn kamer zie ik niet. Ik kom haast nooit buiten, behalve als ik even boodschappen moet doen of naar mijn werk moet. Ik heb geen vrienden...en ik voel me heel eenzaam.Dus het is niet fijn om nu in mijn schoenen te staan. Ik heb aan zelfmoord gedacht, maar het ontbreekt me aan lef en moed. Ik mis mijn ex heel erg...hij is de enige persoon in mijn leven naast mijn familie die ik echt vertrouw en voor wie ik alles maar dan ook alles zou doen. Ik voel me erg ongeliefd en heb nu sterk behoefte aan liefde..aan gezelschap..aan 2 armen om mij heen. Jullie kunnen nu zeggen, ga vrienden maken ofzo, maar zo makkelijk is het niet. Ik heb nooit vriendschap gekend en het zit veel dieper...Het is mijn ontevredenheid over mezelf en dat is niet 1,2,3 te veranderen. Ik merk ook dat als ik met mensen praat dat ik nooit een hechte band krijg met iemand..ook al is er een klik, een hechte band is er nooit. Vandaar dat ik op den duurt toch op mensen uitgekeken raak of ze boeien mij niet of ik hen niet. Mijn ex is de enige persoon met wie ik een band heb...Ik zou hem echt NOOIT uit mijn leven willen hebben! Ik hoef niet eens een relatie, is leuk, maar vind het fijn als we altijd vrienden mogen blijven.
Ik ben inmiddels ook al sinds de middelbare school depressief, nu manisch...de diagnose is nooit gesteld, maar de symptomen wijzen erop.
Dat is denk uitgerekend al zo'n 8 jaar aan de gang. Ik ben nooit in behandeling geweest, want ik wil niet aan de pillen.
Ja waar het op neer komt is dat ik erg in de put zit met mezelf...en bij mijn vriend zijn is op dit moment het enige wat ik wil.
Een aantal mensen vragen zich ook af WAAR we gaan wonen als ik naar mijn ex terugga....Simpel, een beste vriend van hem is bereid ons in huis te nemen voor een aantal maanden totdat we geld, werk en een appartementje hebben. Ze (=mijn ex en zijn beste vriend) hebben samen de afspraak gemaakt dat hij (=die beste vriend van mijn ex dus) ons een kamer tot beschikking stelt (GRATIS) maar alleen als wij samen komen wonen en niet alleen hij! Dus mijn ex mag er niet wonen als ik niet meekom. Dat was de afspraak. Die vriend van hem gunt hem dus GEEN slaapplaats als hij alleen komt, zonder mij. Vond het ook al raar klinken, maarja als dat de afspraak is kan ik er ook niet veel aan veranderen. En zonder mij staat mijn ex dus op straat.
Ow ja die beste vriend van mijn ex is GETROUWD voordat sommigen denken dat er addertjes onder het gras zitten.
donderdag 30 oktober 2008 om 10:37
Lieve Chanel, je klinkt erg wanhopig. Ga met iemand praten: een therapeut, de huisarts, iemand van maatschappelijk werk. Je hoeft niet bang te zijn, je hoeft geen pillen te slikken. Er zijn mensen die je kunnen helpen om te gaan met je depressie en de lastige situatie waar je inzit.
Het lijkt jou alsof er nu één uitweg uit de rotsituatie is waar je nu inzit en dat is je ex-vriend.
Dat is niet zo. Er zijn andere mensen die graag je vriend willen zijn, die om je geven en van je houden. Zoek ze op! Geef jezelf een groot cadeau en zoek hulp.
Het lijkt jou alsof er nu één uitweg uit de rotsituatie is waar je nu inzit en dat is je ex-vriend.
Dat is niet zo. Er zijn andere mensen die graag je vriend willen zijn, die om je geven en van je houden. Zoek ze op! Geef jezelf een groot cadeau en zoek hulp.
donderdag 30 oktober 2008 om 11:05
Lady Chanel, ik sluit me helemaal aan bij Appelsientje. Hou dit niet bij jezelf meid! Ga met iemand praten.
Je voelt je op dit moment heel ongelukkig, en dat is geen goede tijd om grote keuzes te maken. Dan worden je problemen alleen maar groter.
Als je ex van je houdt en je respecteert zal hij je de tijd gunnen om eerst aan jezelf te werken voordat je de grote keuze maakt om naar hem terug te gaan. Het is onzin dat hij jou persé nodig heeft om een dak boven zijn hoofd te hebben. Dat verhaal over die beste vriend is al een beetje vreemd, maar daarnaast is ook elders wel onderdak te vinden. De situatie van je ex is niet ideaal, maar vergeet niet dat in grote steden vele anderen in dezelfde situatie zitten en ook allerlei oplossingen vinden.
Ik weet niet waar het verhaal over prostitutie vandaan komt en of het waar is. Als het waar is, dan houdt je ex ècht niet van je hoor! Iemand die van je houdt zal nooit aan je vragen om je lichaam te verhuren aan anderen. Sterker nog, hij zou het je verbieden of het uitmaken wanneer je jezelf zou prostitueren.
Ga vanmiddag naar je huisarts of een maatschappelijk werker en stort je hart uit. Vertel alles wat je hier verteld hebt en wat je nog meer op je lever hebt en je zult merken dat je leven er na dat gesprek al een beetje anders uit ziet.
En over medicatie die je niet wilt: Je bent er toch zelf bij? Als je arts je medicatie voor wil schrijven kun je toch zeggen dat je dat niet wilt?
Je voelt je op dit moment heel ongelukkig, en dat is geen goede tijd om grote keuzes te maken. Dan worden je problemen alleen maar groter.
Als je ex van je houdt en je respecteert zal hij je de tijd gunnen om eerst aan jezelf te werken voordat je de grote keuze maakt om naar hem terug te gaan. Het is onzin dat hij jou persé nodig heeft om een dak boven zijn hoofd te hebben. Dat verhaal over die beste vriend is al een beetje vreemd, maar daarnaast is ook elders wel onderdak te vinden. De situatie van je ex is niet ideaal, maar vergeet niet dat in grote steden vele anderen in dezelfde situatie zitten en ook allerlei oplossingen vinden.
Ik weet niet waar het verhaal over prostitutie vandaan komt en of het waar is. Als het waar is, dan houdt je ex ècht niet van je hoor! Iemand die van je houdt zal nooit aan je vragen om je lichaam te verhuren aan anderen. Sterker nog, hij zou het je verbieden of het uitmaken wanneer je jezelf zou prostitueren.
Ga vanmiddag naar je huisarts of een maatschappelijk werker en stort je hart uit. Vertel alles wat je hier verteld hebt en wat je nog meer op je lever hebt en je zult merken dat je leven er na dat gesprek al een beetje anders uit ziet.
En over medicatie die je niet wilt: Je bent er toch zelf bij? Als je arts je medicatie voor wil schrijven kun je toch zeggen dat je dat niet wilt?
