Psyche
alle pijlers
Help kan iemand me goed advies geven?
zaterdag 18 juli 2009 om 18:06
Hallo meiden,
Ik lees vaak hier mee, maar ben niet zo een schrijver...
Kan me niet zo goed uitdrukken op papier, maar doe toch maar een poging...
Ik ben er vandaag achter gekomen dat mn zoon mn schoondochter mishandeld!
K ben er zo beroerd van!
Ik had altijd al een vermoeden, ik herken veel van haar gedrag , en vaak zag ik wel vaag iets van een vreemde plek in dr gezicht, ik ben zelf vroeger mishandeld dus herken veel.
En ik weet ook dat mn zoon een heel erg moeilijk karakter heeft, ik hou het zelf geen dag met m uit, ik denk zelf dat ie een narcist is.
Heb veel er over gelezen en herken veel erin.
Vandaag dus belde mn schoondochter me, om een afspraak die ze met mn jongste dochter had af te zeggen, ik merkte al dat er iets gaande was, dus ik vroeg door, en ze barste in tranen uit.
Ze was erg overstuur, en dwaalde wat in het centrum rond in de buurt.
Ik heb dr gezegd naar me toe te komen, en ze heeft me dus heel veel verteld.
Al de eerste hulp bezoekjes waren dus geen ongelukjes!
Ik weet me geen raad, ik zeg dat dat ze hem moet verlaten, maar ze houd van hem, en wil weer terug naar hem.
Ze is nog jong en denkt hij kan veranderen, ik heb dr keer op keer gezegd dat je iemand niet kan veranderen, maar ik dring niet tot haar door..
Ik zou het liefst haar bij mij houden en mn zoon er flink van langs geven (het liefst bel ik hem en doe ik hem ik weet niet wat)
Maar ja zij wil dat absoluut niet, ze is doodsbang dat ie weet dat ze de vuile was buiten hangt zegt maar, en al helemaal bij zn eigen familie.
Dus ik ben bang dat als ik hem confronteer, en zij gaat terug, dat het dan helemaal escaleert...
K weet echt niet wat ik hiemee aan moet...vind het zo erg...
Hoop dat jullie me nog kunnen volgen (nogmaals schrijven is niet zo mn ding..)
Misschien heeft iemand advies wat ik hiermee moet?
Ik lees vaak hier mee, maar ben niet zo een schrijver...
Kan me niet zo goed uitdrukken op papier, maar doe toch maar een poging...
Ik ben er vandaag achter gekomen dat mn zoon mn schoondochter mishandeld!
K ben er zo beroerd van!
Ik had altijd al een vermoeden, ik herken veel van haar gedrag , en vaak zag ik wel vaag iets van een vreemde plek in dr gezicht, ik ben zelf vroeger mishandeld dus herken veel.
En ik weet ook dat mn zoon een heel erg moeilijk karakter heeft, ik hou het zelf geen dag met m uit, ik denk zelf dat ie een narcist is.
Heb veel er over gelezen en herken veel erin.
Vandaag dus belde mn schoondochter me, om een afspraak die ze met mn jongste dochter had af te zeggen, ik merkte al dat er iets gaande was, dus ik vroeg door, en ze barste in tranen uit.
Ze was erg overstuur, en dwaalde wat in het centrum rond in de buurt.
Ik heb dr gezegd naar me toe te komen, en ze heeft me dus heel veel verteld.
Al de eerste hulp bezoekjes waren dus geen ongelukjes!
Ik weet me geen raad, ik zeg dat dat ze hem moet verlaten, maar ze houd van hem, en wil weer terug naar hem.
Ze is nog jong en denkt hij kan veranderen, ik heb dr keer op keer gezegd dat je iemand niet kan veranderen, maar ik dring niet tot haar door..
Ik zou het liefst haar bij mij houden en mn zoon er flink van langs geven (het liefst bel ik hem en doe ik hem ik weet niet wat)
Maar ja zij wil dat absoluut niet, ze is doodsbang dat ie weet dat ze de vuile was buiten hangt zegt maar, en al helemaal bij zn eigen familie.
Dus ik ben bang dat als ik hem confronteer, en zij gaat terug, dat het dan helemaal escaleert...
K weet echt niet wat ik hiemee aan moet...vind het zo erg...
Hoop dat jullie me nog kunnen volgen (nogmaals schrijven is niet zo mn ding..)
Misschien heeft iemand advies wat ik hiermee moet?
woensdag 22 juli 2009 om 12:21
quote:mutsie85 schreef op 22 juli 2009 @ 11:54:
[...]
Iemand zei dus dat je er bovenop moet gaan zitten en je ermee gaan bemoeien tot ze geen kant opkunnen. Als jij wil dat je de controle verliest over alles en ze zich allebei volledig van jou gaan distancieren moet je dat zeker doen. Het lijkt mij een van de domste dingen die je kan doen. Zij kiest zijn kant, zegt waarschijnlijk dat je liegt en vervolgens ben je daar neit meer welkom en zal je nooit weten hoe het met haar gaat. NIET DOEN is mijn mening.
Er werd ook gezzegd dat als je er bovenop gaat zitten en hij mishandelt haar en het is zichtbaar dat de politite hem kan vervolgen ook al doen jullie geen aangifte.... mag ik even lachen? Denk je nou echt dat het hun iets kan schelen? Als je geen aangifte doet dan laten ze je nog met een verbrijzelde arm rondhuppelen, ze hebben daar helemaal geen tijd voor om dat zelf uit te zoeken, en al helemaal geen zin. Dat zijn echt sprookjes, net als dat je een telefoontje mag plegen als je word opgepakt, dat gebeurt alleen in de film.
Mutsie, wat een verschrikkelijk verhaal wat jou is overkomen. En dat hij je nu door een stomme fout weer heeft gevonden en de politie een doodsbedreiging gewoon naast zich neerlegt? Ik vind het echt onvoorstelbaar. Heeft je ex soms vriendjes bij de politie dat ze niet ingrijpen? De politie is toch verplicht een aangifte te onderzoeken? Je moet je wel vreselijk aan je lot overgelaten voelen... Je zou bijna het idee krijgen dat we in een wetteloos land wonen.
Ik heb het idee dat je vanuit je eigen verhaal erg emotioneel reageert en dat begrijp ik heel goed. Je zou niemand toewensen dat ze hetzelfde overkomt als jou. Ik heb wel het idee dat je de nuance een beetje uit het oog verliest bij het lezen. Ik heb niet gezegd dat TO erbovenop "moet" gaan zitten, ik heb alleen beschreven dat dit een optie is en eentje die niet zonder risico's is, ook voor TO. Het is een wel een heel moedige optie, maar je moet goed weten waar je aan begint. En dan nog...
Ik weet niet of TO er nu zo mee geholpen wordt dat je hard gaat lachen om serieuze bijdragen. Je reactie is (logischerwijs) nogal gekleurd door je eigen ervaringen. Het kan echter ook zijn dat de politie in de woonplaats van de zoon van TO de zaak wel heel serieus en correct opneemt. Jouw situatie is hopelijk niet representatief voor heel Nederland.
Ik denk dat niemand TO goed kan adviseren hierin. Uiteindelijk moet zijzelf de afweging maken waar de grootste risico's liggen: in ingrijpen (met alle risico's voor haarzelf en haar schoondochter van dien) of in het laten voortduren van de situatie (met het risico op een onverwachte escalatie met onomkeerbare gevolgen). Het is een duivels dilemma.
[...]
Iemand zei dus dat je er bovenop moet gaan zitten en je ermee gaan bemoeien tot ze geen kant opkunnen. Als jij wil dat je de controle verliest over alles en ze zich allebei volledig van jou gaan distancieren moet je dat zeker doen. Het lijkt mij een van de domste dingen die je kan doen. Zij kiest zijn kant, zegt waarschijnlijk dat je liegt en vervolgens ben je daar neit meer welkom en zal je nooit weten hoe het met haar gaat. NIET DOEN is mijn mening.
Er werd ook gezzegd dat als je er bovenop gaat zitten en hij mishandelt haar en het is zichtbaar dat de politite hem kan vervolgen ook al doen jullie geen aangifte.... mag ik even lachen? Denk je nou echt dat het hun iets kan schelen? Als je geen aangifte doet dan laten ze je nog met een verbrijzelde arm rondhuppelen, ze hebben daar helemaal geen tijd voor om dat zelf uit te zoeken, en al helemaal geen zin. Dat zijn echt sprookjes, net als dat je een telefoontje mag plegen als je word opgepakt, dat gebeurt alleen in de film.
Mutsie, wat een verschrikkelijk verhaal wat jou is overkomen. En dat hij je nu door een stomme fout weer heeft gevonden en de politie een doodsbedreiging gewoon naast zich neerlegt? Ik vind het echt onvoorstelbaar. Heeft je ex soms vriendjes bij de politie dat ze niet ingrijpen? De politie is toch verplicht een aangifte te onderzoeken? Je moet je wel vreselijk aan je lot overgelaten voelen... Je zou bijna het idee krijgen dat we in een wetteloos land wonen.
Ik heb het idee dat je vanuit je eigen verhaal erg emotioneel reageert en dat begrijp ik heel goed. Je zou niemand toewensen dat ze hetzelfde overkomt als jou. Ik heb wel het idee dat je de nuance een beetje uit het oog verliest bij het lezen. Ik heb niet gezegd dat TO erbovenop "moet" gaan zitten, ik heb alleen beschreven dat dit een optie is en eentje die niet zonder risico's is, ook voor TO. Het is een wel een heel moedige optie, maar je moet goed weten waar je aan begint. En dan nog...
Ik weet niet of TO er nu zo mee geholpen wordt dat je hard gaat lachen om serieuze bijdragen. Je reactie is (logischerwijs) nogal gekleurd door je eigen ervaringen. Het kan echter ook zijn dat de politie in de woonplaats van de zoon van TO de zaak wel heel serieus en correct opneemt. Jouw situatie is hopelijk niet representatief voor heel Nederland.
Ik denk dat niemand TO goed kan adviseren hierin. Uiteindelijk moet zijzelf de afweging maken waar de grootste risico's liggen: in ingrijpen (met alle risico's voor haarzelf en haar schoondochter van dien) of in het laten voortduren van de situatie (met het risico op een onverwachte escalatie met onomkeerbare gevolgen). Het is een duivels dilemma.
Ga in therapie!
woensdag 22 juli 2009 om 13:09
Hoi thirza,
Hoe is het nou? Het zal ongetwijfeld erg moeilijk voor je zijn!
Om even terug te komen op jou vraag: het heeft bij iets langer dan een half jaar geduurd voordat de knop omging. Dat klinkt lang, maar als je de hele situatie bekijkt is het dat absoluut niet hoor!
Ik blijf bij mijn advies: stel je open voor je schoondochter, laat haar merken dat ze bij jou terecht kan! Probeer haar te laten inzien hoe een gelijkwaardige en liefdevolle relatie eruit hoort te zien. Met andere woorden; geef haar dingen om over na te denken. Als ze er zelf niet meer over begint dan kun je, als ze alleen met jou is, haar vragen hoe het nu met haar gaat. Zodat er een gesprek ontstaat. En ga een keer extra bij hun een bakkie koffie doen. Maar houd het op die momenten luchtig. Op die manier laat je aan je schoondochter merken dat je een extra oogje in het zeil houdt.
Waarschijnlijk wordt ze door jou zoon zo gehersenspoeld dat ze haarzelf helemaal kwijt raakt en op den duur ook echt gaat geloven wat hij allemaal zegt.
Het moment dat ze met jou ging praten over alles, moet je als een opening hierin zien! Zij voelt wel dat het niet klopt wat er gebeurt, maar ze denkt dat ze nog steeds van hem houd.
Maar als ik dan weer lees over haar ouders... Pfff sjeetje joh!
Zij kent het ook niet anders. Maar je kunt haar natuurlijk vragen of zij ook wil leven zoals haar ouders? Dit zijn wel heel persoonlijke en erg moeilijke vragen. Of haar vragen als haar beste vriendin in dezelfde situatie zit, wat ze haar dan zou adviseren.
De volgende tekst heeft mijn ogen ook een beetje geopend en wil ik jou niet onthouden:
Heb de rust om dingen die je niet kunt veranderen, te accepteren.
Heb de MOED om dingen die je kunt veranderen, te veranderen!
Heb de wijsheid het verschil er tussen te zien!!!
Liefs Golla
Hoe is het nou? Het zal ongetwijfeld erg moeilijk voor je zijn!
Om even terug te komen op jou vraag: het heeft bij iets langer dan een half jaar geduurd voordat de knop omging. Dat klinkt lang, maar als je de hele situatie bekijkt is het dat absoluut niet hoor!
Ik blijf bij mijn advies: stel je open voor je schoondochter, laat haar merken dat ze bij jou terecht kan! Probeer haar te laten inzien hoe een gelijkwaardige en liefdevolle relatie eruit hoort te zien. Met andere woorden; geef haar dingen om over na te denken. Als ze er zelf niet meer over begint dan kun je, als ze alleen met jou is, haar vragen hoe het nu met haar gaat. Zodat er een gesprek ontstaat. En ga een keer extra bij hun een bakkie koffie doen. Maar houd het op die momenten luchtig. Op die manier laat je aan je schoondochter merken dat je een extra oogje in het zeil houdt.
Waarschijnlijk wordt ze door jou zoon zo gehersenspoeld dat ze haarzelf helemaal kwijt raakt en op den duur ook echt gaat geloven wat hij allemaal zegt.
Het moment dat ze met jou ging praten over alles, moet je als een opening hierin zien! Zij voelt wel dat het niet klopt wat er gebeurt, maar ze denkt dat ze nog steeds van hem houd.
Maar als ik dan weer lees over haar ouders... Pfff sjeetje joh!
Zij kent het ook niet anders. Maar je kunt haar natuurlijk vragen of zij ook wil leven zoals haar ouders? Dit zijn wel heel persoonlijke en erg moeilijke vragen. Of haar vragen als haar beste vriendin in dezelfde situatie zit, wat ze haar dan zou adviseren.
De volgende tekst heeft mijn ogen ook een beetje geopend en wil ik jou niet onthouden:
Heb de rust om dingen die je niet kunt veranderen, te accepteren.
Heb de MOED om dingen die je kunt veranderen, te veranderen!
Heb de wijsheid het verschil er tussen te zien!!!
Liefs Golla
woensdag 22 juli 2009 om 13:15
quote:dubiootje schreef op 22 juli 2009 @ 12:21:
[...]
Mutsie, wat een verschrikkelijk verhaal wat jou is overkomen. En dat hij je nu door een stomme fout weer heeft gevonden en de politie een doodsbedreiging gewoon naast zich neerlegt? Ik vind het echt onvoorstelbaar. Heeft je ex soms vriendjes bij de politie dat ze niet ingrijpen? De politie is toch verplicht een aangifte te onderzoeken? Je moet je wel vreselijk aan je lot overgelaten voelen... Je zou bijna het idee krijgen dat we in een wetteloos land wonen.
Ik heb het idee dat je vanuit je eigen verhaal erg emotioneel reageert en dat begrijp ik heel goed. Je zou niemand toewensen dat ze hetzelfde overkomt als jou. Ik heb wel het idee dat je de nuance een beetje uit het oog verliest bij het lezen. Ik heb niet gezegd dat TO erbovenop "moet" gaan zitten, ik heb alleen beschreven dat dit een optie is en eentje die niet zonder risico's is, ook voor TO. Het is een wel een heel moedige optie, maar je moet goed weten waar je aan begint. En dan nog...
Ik weet niet of TO er nu zo mee geholpen wordt dat je hard gaat lachen om serieuze bijdragen. Je reactie is (logischerwijs) nogal gekleurd door je eigen ervaringen. Het kan echter ook zijn dat de politie in de woonplaats van de zoon van TO de zaak wel heel serieus en correct opneemt. Jouw situatie is hopelijk niet representatief voor heel Nederland.
Ik denk dat niemand TO goed kan adviseren hierin. Uiteindelijk moet zijzelf de afweging maken waar de grootste risico's liggen: in ingrijpen (met alle risico's voor haarzelf en haar schoondochter van dien) of in het laten voortduren van de situatie (met het risico op een onverwachte escalatie met onomkeerbare gevolgen). Het is een duivels dilemma.
Wat een goede reactie van jou!
moet echt zeggen mijn complimenten voor je tact.
Misschien heb je gelijk, het valt te proberen.... Mijn ervaringen waren zo, maar ik woon dan ook in een grote stad denk dat ze daar meer op drugsdeals en schietpartijen azen... een dorp waar ik voorheen in heb gewoond kon je aangifte doen van een gestolen fiets en dan kreeg je er nog bericht van , dus misschien is het in jou woonplaats inderdaad anders. Inderdaad meot je mijn verbitterde kijk op de politie niet als richtlijn gebruiken, daar heeft dubiootje wel gelijk in.
INderdaad, OT, niemand kan jou zeggen wat je moet doen. Doe wat goed voelt. Maar kijk niet de andere kant op in ieder geval!
[...]
Mutsie, wat een verschrikkelijk verhaal wat jou is overkomen. En dat hij je nu door een stomme fout weer heeft gevonden en de politie een doodsbedreiging gewoon naast zich neerlegt? Ik vind het echt onvoorstelbaar. Heeft je ex soms vriendjes bij de politie dat ze niet ingrijpen? De politie is toch verplicht een aangifte te onderzoeken? Je moet je wel vreselijk aan je lot overgelaten voelen... Je zou bijna het idee krijgen dat we in een wetteloos land wonen.
Ik heb het idee dat je vanuit je eigen verhaal erg emotioneel reageert en dat begrijp ik heel goed. Je zou niemand toewensen dat ze hetzelfde overkomt als jou. Ik heb wel het idee dat je de nuance een beetje uit het oog verliest bij het lezen. Ik heb niet gezegd dat TO erbovenop "moet" gaan zitten, ik heb alleen beschreven dat dit een optie is en eentje die niet zonder risico's is, ook voor TO. Het is een wel een heel moedige optie, maar je moet goed weten waar je aan begint. En dan nog...
Ik weet niet of TO er nu zo mee geholpen wordt dat je hard gaat lachen om serieuze bijdragen. Je reactie is (logischerwijs) nogal gekleurd door je eigen ervaringen. Het kan echter ook zijn dat de politie in de woonplaats van de zoon van TO de zaak wel heel serieus en correct opneemt. Jouw situatie is hopelijk niet representatief voor heel Nederland.
Ik denk dat niemand TO goed kan adviseren hierin. Uiteindelijk moet zijzelf de afweging maken waar de grootste risico's liggen: in ingrijpen (met alle risico's voor haarzelf en haar schoondochter van dien) of in het laten voortduren van de situatie (met het risico op een onverwachte escalatie met onomkeerbare gevolgen). Het is een duivels dilemma.
Wat een goede reactie van jou!
moet echt zeggen mijn complimenten voor je tact.
Misschien heb je gelijk, het valt te proberen.... Mijn ervaringen waren zo, maar ik woon dan ook in een grote stad denk dat ze daar meer op drugsdeals en schietpartijen azen... een dorp waar ik voorheen in heb gewoond kon je aangifte doen van een gestolen fiets en dan kreeg je er nog bericht van , dus misschien is het in jou woonplaats inderdaad anders. Inderdaad meot je mijn verbitterde kijk op de politie niet als richtlijn gebruiken, daar heeft dubiootje wel gelijk in.
INderdaad, OT, niemand kan jou zeggen wat je moet doen. Doe wat goed voelt. Maar kijk niet de andere kant op in ieder geval!
woensdag 22 juli 2009 om 13:49
quote:golla schreef op 22 juli 2009 @ 13:09:
Hoi thirza,
Hoe is het nou? Het zal ongetwijfeld erg moeilijk voor je zijn!
Om even terug te komen op jou vraag: het heeft bij iets langer dan een half jaar geduurd voordat de knop omging. Dat klinkt lang, maar als je de hele situatie bekijkt is het dat absoluut niet hoor!
Ik blijf bij mijn advies: stel je open voor je schoondochter, laat haar merken dat ze bij jou terecht kan! Probeer haar te laten inzien hoe een gelijkwaardige en liefdevolle relatie eruit hoort te zien. Met andere woorden; geef haar dingen om over na te denken. Als ze er zelf niet meer over begint dan kun je, als ze alleen met jou is, haar vragen hoe het nu met haar gaat. Zodat er een gesprek ontstaat. En ga een keer extra bij hun een bakkie koffie doen. Maar houd het op die momenten luchtig. Op die manier laat je aan je schoondochter merken dat je een extra oogje in het zeil houdt.
Waarschijnlijk wordt ze door jou zoon zo gehersenspoeld dat ze haarzelf helemaal kwijt raakt en op den duur ook echt gaat geloven wat hij allemaal zegt.
Het moment dat ze met jou ging praten over alles, moet je als een opening hierin zien! Zij voelt wel dat het niet klopt wat er gebeurt, maar ze denkt dat ze nog steeds van hem houd.
Maar als ik dan weer lees over haar ouders... Pfff sjeetje joh!
Zij kent het ook niet anders. Maar je kunt haar natuurlijk vragen of zij ook wil leven zoals haar ouders? Dit zijn wel heel persoonlijke en erg moeilijke vragen. Of haar vragen als haar beste vriendin in dezelfde situatie zit, wat ze haar dan zou adviseren.
De volgende tekst heeft mijn ogen ook een beetje geopend en wil ik jou niet onthouden:
Heb de rust om dingen die je niet kunt veranderen, te accepteren.
Heb de MOED om dingen die je kunt veranderen, te veranderen!
Heb de wijsheid het verschil er tussen te zien!!!
Liefs GollaAMEN... helemaal mee eens
Hoi thirza,
Hoe is het nou? Het zal ongetwijfeld erg moeilijk voor je zijn!
Om even terug te komen op jou vraag: het heeft bij iets langer dan een half jaar geduurd voordat de knop omging. Dat klinkt lang, maar als je de hele situatie bekijkt is het dat absoluut niet hoor!
Ik blijf bij mijn advies: stel je open voor je schoondochter, laat haar merken dat ze bij jou terecht kan! Probeer haar te laten inzien hoe een gelijkwaardige en liefdevolle relatie eruit hoort te zien. Met andere woorden; geef haar dingen om over na te denken. Als ze er zelf niet meer over begint dan kun je, als ze alleen met jou is, haar vragen hoe het nu met haar gaat. Zodat er een gesprek ontstaat. En ga een keer extra bij hun een bakkie koffie doen. Maar houd het op die momenten luchtig. Op die manier laat je aan je schoondochter merken dat je een extra oogje in het zeil houdt.
Waarschijnlijk wordt ze door jou zoon zo gehersenspoeld dat ze haarzelf helemaal kwijt raakt en op den duur ook echt gaat geloven wat hij allemaal zegt.
Het moment dat ze met jou ging praten over alles, moet je als een opening hierin zien! Zij voelt wel dat het niet klopt wat er gebeurt, maar ze denkt dat ze nog steeds van hem houd.
Maar als ik dan weer lees over haar ouders... Pfff sjeetje joh!
Zij kent het ook niet anders. Maar je kunt haar natuurlijk vragen of zij ook wil leven zoals haar ouders? Dit zijn wel heel persoonlijke en erg moeilijke vragen. Of haar vragen als haar beste vriendin in dezelfde situatie zit, wat ze haar dan zou adviseren.
De volgende tekst heeft mijn ogen ook een beetje geopend en wil ik jou niet onthouden:
Heb de rust om dingen die je niet kunt veranderen, te accepteren.
Heb de MOED om dingen die je kunt veranderen, te veranderen!
Heb de wijsheid het verschil er tussen te zien!!!
Liefs GollaAMEN... helemaal mee eens
donderdag 23 juli 2009 om 01:26
quote:mutsie85 schreef op 22 juli 2009 @ 11:54:
[...]
NEE!!!
De reinste onzin.... ze ZEGGEN wel tijdens campagnes enzo dat het zo gaat maar dat IS NIET ZO.
Mutsie, jouw situatie is heel anders. Ik had het erover dat in het geval dat de verdachte en de mishandelde vrouw uit elkaar worden gehaald als je samen in één huis woont. Dat is dus niet op jou van toepassing geweest.
Dat daargelaten vind ik het wel rot voor je dat je zoiets moet doorstaan. Met dank aan de UPC.
[...]
NEE!!!
De reinste onzin.... ze ZEGGEN wel tijdens campagnes enzo dat het zo gaat maar dat IS NIET ZO.
Mutsie, jouw situatie is heel anders. Ik had het erover dat in het geval dat de verdachte en de mishandelde vrouw uit elkaar worden gehaald als je samen in één huis woont. Dat is dus niet op jou van toepassing geweest.
Dat daargelaten vind ik het wel rot voor je dat je zoiets moet doorstaan. Met dank aan de UPC.
donderdag 23 juli 2009 om 09:14
Ja, dat is inderdaad echt een stomme fout van ze. Ze vroegen nog: Wilt u anoniem blijven waarop ik volmondig JA heb geantwoord.... en dan vergeten ze gewoon een hokje aan te vinken... een kleine misstap met grote gevolgen maar goed ik heb mijn voorzorgsmaatregelen getroffen hoor, als er hier iemand moet vallen dan zal ik het dit keer niet zijn. Daar zorg ik voor. Jaren in angst leven eist een keer zijn tol, de koek is op. Denk dat hij dat ook wel weet want heb hem al een paar weken niet gehoord en gezien nu.
donderdag 23 juli 2009 om 13:17
Hoi meiden. dank voor al jullie reacties weer, helpt me echt.
golla, was dat de tijd dat je een relatie had, of puur de tijd dat je het inzag dat het niet goed zat?
Het geweld heeft waarschijnlijk langer geduurd?
Als ik kijk naar mn eigen situatie, 10 a 11 jaar!
En naar schoondochters moeder, al meer dan 20 jaar dus.
Mutsie, wat vreselijk moet dat voor je zijn, pfff ben al een jaar van zo een vent af, en valt ie je nog steeds lastig!
Ik blijf voorlopig ook bij het advies wat golla en jij hebben gegeven; (dat ligt het dichtst bij mn eigen gevoel) gewoon veel praten met schoondochter, als ik de kans krijg, en dr altijd voor haar zijn.
De andere adviezen zoals dr op af gaan, en hem ervan langs geven, naar de politie gaan ect, dat is ook mij eerste reactie, maar als ik daar langer bij nadenk, heb ik daar toch steeds meer mn twijfels over..
golla, was dat de tijd dat je een relatie had, of puur de tijd dat je het inzag dat het niet goed zat?
Het geweld heeft waarschijnlijk langer geduurd?
Als ik kijk naar mn eigen situatie, 10 a 11 jaar!
En naar schoondochters moeder, al meer dan 20 jaar dus.
Mutsie, wat vreselijk moet dat voor je zijn, pfff ben al een jaar van zo een vent af, en valt ie je nog steeds lastig!
Ik blijf voorlopig ook bij het advies wat golla en jij hebben gegeven; (dat ligt het dichtst bij mn eigen gevoel) gewoon veel praten met schoondochter, als ik de kans krijg, en dr altijd voor haar zijn.
De andere adviezen zoals dr op af gaan, en hem ervan langs geven, naar de politie gaan ect, dat is ook mij eerste reactie, maar als ik daar langer bij nadenk, heb ik daar toch steeds meer mn twijfels over..
donderdag 23 juli 2009 om 13:28
mutsie, ik zit trouwens ook in een grote stad, de hoodstad nog wel.
Ik weet niet of het altijd zo gaat als in jou geval, maar durf het risico gewoon weg niet te nemen..
Van schoondochter heb ik de afgelopen dagen niets meer gehoord.
En ik probeer het een beetje van me af te zetten, heb nog 2 meiden in huis,en kan niet de hele dag met schoondochter en zoon bezig zijn, wat als ze nog jaren blijft??
Pfff het idd een duivels dilemma zoals dubiootje al zei....
Ik weet niet of het altijd zo gaat als in jou geval, maar durf het risico gewoon weg niet te nemen..
Van schoondochter heb ik de afgelopen dagen niets meer gehoord.
En ik probeer het een beetje van me af te zetten, heb nog 2 meiden in huis,en kan niet de hele dag met schoondochter en zoon bezig zijn, wat als ze nog jaren blijft??
Pfff het idd een duivels dilemma zoals dubiootje al zei....
vrijdag 24 juli 2009 om 17:59
quote:golla schreef op 22 juli 2009 @ 13:09:
Hoi thirza,
Hoe is het nou? Het zal ongetwijfeld erg moeilijk voor je zijn!
Om even terug te komen op jou vraag: het heeft bij iets langer dan een half jaar geduurd voordat de knop omging. Dat klinkt lang, maar als je de hele situatie bekijkt is het dat absoluut niet hoor!
Ik blijf bij mijn advies: stel je open voor je schoondochter, laat haar merken dat ze bij jou terecht kan! Probeer haar te laten inzien hoe een gelijkwaardige en liefdevolle relatie eruit hoort te zien. Met andere woorden; geef haar dingen om over na te denken. Als ze er zelf niet meer over begint dan kun je, als ze alleen met jou is, haar vragen hoe het nu met haar gaat. Zodat er een gesprek ontstaat. En ga een keer extra bij hun een bakkie koffie doen. Maar houd het op die momenten luchtig. Op die manier laat je aan je schoondochter merken dat je een extra oogje in het zeil houdt.
Waarschijnlijk wordt ze door jou zoon zo gehersenspoeld dat ze haarzelf helemaal kwijt raakt en op den duur ook echt gaat geloven wat hij allemaal zegt.
Het moment dat ze met jou ging praten over alles, moet je als een opening hierin zien! Zij voelt wel dat het niet klopt wat er gebeurt, maar ze denkt dat ze nog steeds van hem houd.
Maar als ik dan weer lees over haar ouders... Pfff sjeetje joh!
Zij kent het ook niet anders. Maar je kunt haar natuurlijk vragen of zij ook wil leven zoals haar ouders? Dit zijn wel heel persoonlijke en erg moeilijke vragen. Of haar vragen als haar beste vriendin in dezelfde situatie zit, wat ze haar dan zou adviseren.
De volgende tekst heeft mijn ogen ook een beetje geopend en wil ik jou niet onthouden:
Heb de rust om dingen die je niet kunt veranderen, te accepteren.
Heb de MOED om dingen die je kunt veranderen, te veranderen!
Heb de wijsheid het verschil er tussen te zien!!!
Liefs Gollahele mooie wijze woorden golla! thx
Hoi thirza,
Hoe is het nou? Het zal ongetwijfeld erg moeilijk voor je zijn!
Om even terug te komen op jou vraag: het heeft bij iets langer dan een half jaar geduurd voordat de knop omging. Dat klinkt lang, maar als je de hele situatie bekijkt is het dat absoluut niet hoor!
Ik blijf bij mijn advies: stel je open voor je schoondochter, laat haar merken dat ze bij jou terecht kan! Probeer haar te laten inzien hoe een gelijkwaardige en liefdevolle relatie eruit hoort te zien. Met andere woorden; geef haar dingen om over na te denken. Als ze er zelf niet meer over begint dan kun je, als ze alleen met jou is, haar vragen hoe het nu met haar gaat. Zodat er een gesprek ontstaat. En ga een keer extra bij hun een bakkie koffie doen. Maar houd het op die momenten luchtig. Op die manier laat je aan je schoondochter merken dat je een extra oogje in het zeil houdt.
Waarschijnlijk wordt ze door jou zoon zo gehersenspoeld dat ze haarzelf helemaal kwijt raakt en op den duur ook echt gaat geloven wat hij allemaal zegt.
Het moment dat ze met jou ging praten over alles, moet je als een opening hierin zien! Zij voelt wel dat het niet klopt wat er gebeurt, maar ze denkt dat ze nog steeds van hem houd.
Maar als ik dan weer lees over haar ouders... Pfff sjeetje joh!
Zij kent het ook niet anders. Maar je kunt haar natuurlijk vragen of zij ook wil leven zoals haar ouders? Dit zijn wel heel persoonlijke en erg moeilijke vragen. Of haar vragen als haar beste vriendin in dezelfde situatie zit, wat ze haar dan zou adviseren.
De volgende tekst heeft mijn ogen ook een beetje geopend en wil ik jou niet onthouden:
Heb de rust om dingen die je niet kunt veranderen, te accepteren.
Heb de MOED om dingen die je kunt veranderen, te veranderen!
Heb de wijsheid het verschil er tussen te zien!!!
Liefs Gollahele mooie wijze woorden golla! thx
zaterdag 25 juli 2009 om 13:35
Nou ff updaten of hoe je dat noemt...
Gister belde dus mn schoondochter "vrolijk" ze zaten samen in de auto.
Ze belde dus om de afspraak met mn jongste dochter , (ze wou haar mee nemen naar de kapper) die had ze dus vorige week afgezegd.
Zo is dus afgelopen zaterdag het hele verhaal eruit gekomen.
En ik kreeg de groeten van mn zoon.
Ze klonk weer helemaal bij...wat natuurlijk niet zo hoeft te zijn, maar ze zat naast zoon, tja......
Wat ik hiermee zeggen wil, is dat hun het weer goed hebben gemaakt, en ik vind het toch best frustrerend, want ik heb er toch wel de hele week mee rond gelopen.
Ik ben best bang dat dit een verhaal is wat nog jaren kan gaan duren....
Gister belde dus mn schoondochter "vrolijk" ze zaten samen in de auto.
Ze belde dus om de afspraak met mn jongste dochter , (ze wou haar mee nemen naar de kapper) die had ze dus vorige week afgezegd.
Zo is dus afgelopen zaterdag het hele verhaal eruit gekomen.
En ik kreeg de groeten van mn zoon.
Ze klonk weer helemaal bij...wat natuurlijk niet zo hoeft te zijn, maar ze zat naast zoon, tja......
Wat ik hiermee zeggen wil, is dat hun het weer goed hebben gemaakt, en ik vind het toch best frustrerend, want ik heb er toch wel de hele week mee rond gelopen.
Ik ben best bang dat dit een verhaal is wat nog jaren kan gaan duren....
maandag 27 juli 2009 om 15:02
Dat vrees ik ook. Wat een vreselijke wetenschap, Thirza.... Maar ze zal zélf die stap moeten maken. Blijf haar steunen, en misschien vindt ze dan idd de kracht die ze nodig heeft om weg te gaan.
Hoe zit het eigenlijk met haar verdere sociale netwerk? Haar eigen familie en vrienden? Ik heb er geen ervaring mee, maar misschien kan het een doorbraak betekenen als die mensen ook 'slinks' ingelicht worden.
Hoe zit het eigenlijk met haar verdere sociale netwerk? Haar eigen familie en vrienden? Ik heb er geen ervaring mee, maar misschien kan het een doorbraak betekenen als die mensen ook 'slinks' ingelicht worden.
maandag 27 juli 2009 om 16:41
Guinnevere,
De paar vriendinnen die zij heeft ken ik niet..
En haar vader mishandeldt (of mishandelde haar eigen moeder,of dat nu nog zo is, weet ik niet maar zal haast wel denk ik)
En haar vader zoals ik hier al eerder verteld heb, is ook een gestoorde gast, uit haar verhalen te horen, die schijnt een pistool te hebben, dus dat lijkt mee geen goed idee om hem in te lichten..
Ik weet werkelijk niet wat ik met de hele situatie aan moet, en ik kan amper mn eigen zoon nog recht in zn ogen kijken, (hij was net ff hier)
Het is ook zo vreselijk dubbel, mijn zoon waar ik zo ontettend veel van hou, (hij heeft natuurlijk ook zn lieve kanten) die zulke vreselijke dingen doet...
Ik ben er zo vreselijk verdrietig om..
Het is een duivels dilemma zoals dubiootje al zei...
De paar vriendinnen die zij heeft ken ik niet..
En haar vader mishandeldt (of mishandelde haar eigen moeder,of dat nu nog zo is, weet ik niet maar zal haast wel denk ik)
En haar vader zoals ik hier al eerder verteld heb, is ook een gestoorde gast, uit haar verhalen te horen, die schijnt een pistool te hebben, dus dat lijkt mee geen goed idee om hem in te lichten..
Ik weet werkelijk niet wat ik met de hele situatie aan moet, en ik kan amper mn eigen zoon nog recht in zn ogen kijken, (hij was net ff hier)
Het is ook zo vreselijk dubbel, mijn zoon waar ik zo ontettend veel van hou, (hij heeft natuurlijk ook zn lieve kanten) die zulke vreselijke dingen doet...
Ik ben er zo vreselijk verdrietig om..
Het is een duivels dilemma zoals dubiootje al zei...
woensdag 29 juli 2009 om 22:10
Moeilijk hoor, Thirza! Ik kan me voorstellen dat je er een rotgevoel over hebt. Want ondanks dat het nu weer even goed lijkt te gaan, is het bijna een kwestie van tijd...wachten tot de volgende explosie zich weer voor gaat doen.
Ik kan me ook levendig voorstellen dat je het nu moeilijk vindt om nog normaal met je zoon om te gaan, nu je de dingen weet die je weet.
Maar ik denk inderdaad dat er op dit moment niet veel is wat je kunt doen. Niet anders dan op je hoede blijven, je voorbereiden op een mogelijke terugkomst van je schoondochter.
Mijn eigen ervaring was dat na dergelijke heftige incidenten er een tijd(je) volgt van weer naar elkaar toe proberen te groeien. Doordat ze er samen over gesproken hebben (ik neem tenminste aan dat jouw zoon en schoondochter dat samen gedaan hebben) en hij die zijn fouten heeft toegegeven en misschien wel heeft aangegeven dat hij er spijt van heeft, maar dat hij er nu helemaal voor wil gaan met haar, dat maakt vaak dat je je op zulke momenten extra verbonden voelt met elkaar. Je deelt een soort van geheim met elkaar, wat verder niemand weet (ja, oke, jij weet het nu doordat je schoondochter je in vertrouwen in heeft genomen, maar dit weet je zoon niet. En ik denk dat je schoondochter - als het nu weer 'goed' is tussen haar en jouw zoon - er misschien zelfs wel spijt van heeft dat ze je deze dingen verteld heeft. Ze zal niets liever willen dan het plaatje in stand willen houden van een happy couple en vaak werkt het dan zo dat de man in kwestie een tijdlang weer even extra zijn best doet. Op die manier krijgt de vrouw er weer wat vertrouwen in en valt ze weer terug in haar droom: samen gelukkig zijn/blijven.
Maar zoals ik al zei: mijn ervaring was dat dergelijke 'goede' periodes vaak maar van korte duur zijn... Het zijn dingen die ín het karakter van de desbetreffende man zitten en dan is het echt slechts een kwestie van tijd voordat het weer naar boven komt. En helaas wordt het er meestal niet leuker op, een volgende keer...
Het is echt een patroon wat door beiden in stand wordt gehouden en het moet vaak behoorlijk oplopen wil deze cirkel doorbroken worden...
Ik kan me ook levendig voorstellen dat je het nu moeilijk vindt om nog normaal met je zoon om te gaan, nu je de dingen weet die je weet.
Maar ik denk inderdaad dat er op dit moment niet veel is wat je kunt doen. Niet anders dan op je hoede blijven, je voorbereiden op een mogelijke terugkomst van je schoondochter.
Mijn eigen ervaring was dat na dergelijke heftige incidenten er een tijd(je) volgt van weer naar elkaar toe proberen te groeien. Doordat ze er samen over gesproken hebben (ik neem tenminste aan dat jouw zoon en schoondochter dat samen gedaan hebben) en hij die zijn fouten heeft toegegeven en misschien wel heeft aangegeven dat hij er spijt van heeft, maar dat hij er nu helemaal voor wil gaan met haar, dat maakt vaak dat je je op zulke momenten extra verbonden voelt met elkaar. Je deelt een soort van geheim met elkaar, wat verder niemand weet (ja, oke, jij weet het nu doordat je schoondochter je in vertrouwen in heeft genomen, maar dit weet je zoon niet. En ik denk dat je schoondochter - als het nu weer 'goed' is tussen haar en jouw zoon - er misschien zelfs wel spijt van heeft dat ze je deze dingen verteld heeft. Ze zal niets liever willen dan het plaatje in stand willen houden van een happy couple en vaak werkt het dan zo dat de man in kwestie een tijdlang weer even extra zijn best doet. Op die manier krijgt de vrouw er weer wat vertrouwen in en valt ze weer terug in haar droom: samen gelukkig zijn/blijven.
Maar zoals ik al zei: mijn ervaring was dat dergelijke 'goede' periodes vaak maar van korte duur zijn... Het zijn dingen die ín het karakter van de desbetreffende man zitten en dan is het echt slechts een kwestie van tijd voordat het weer naar boven komt. En helaas wordt het er meestal niet leuker op, een volgende keer...
Het is echt een patroon wat door beiden in stand wordt gehouden en het moet vaak behoorlijk oplopen wil deze cirkel doorbroken worden...
