Psyche
alle pijlers
Help mij, ik word het huis uitgezet!
maandag 4 mei 2009 om 18:22
Hallo, sorry kan even geen vrolijk hoi zeggen.
Mijn moeder en ik liggen nu al jaren over hoop met elkaar, ik ben nu 17 en over anderhalve maand achttien. Op dit moment heb ik eindexamens van het VWO. Vandaag had ik mijn eerste examen buiten de regulire examens om, omdat ik tweetalig VWO doe. Ik heb het dus echt heel druk op dit moment en kan echt geen spanningen gebruiken.
Daarom ga ik iedere doordeweekse dag in de bieb zitten om te studeren. Vandaag had ik mijn eerste examen, maar het ging slecht, ik had te weinig tijd en heb echt onvoldoende opgeschreven. Echt een ramp in mijn ogen en ik kan er nog steeds om huilen. Ik had dus echt geen zin om in de bieb te gaan zitten, maar ging naar huis om een bad te nemen en daarna een beetje uit te huilen (klinkt dramatisch maar eindexamens brengen gewoon echt heel veel stress met zich mee).
Toen ik thuis was, was er verder niemand, dus ik zette mijn tas neer, en pakte die uit. Ondertussen kwam mijn moeder thuis. Die is kwaad op mij, áltijd, gewoon omdat ik een vriend heb, en ze jaloers is op de aandacht die ik nu wél voor hem heb en niet voor haar (ze is heel eenzaam en heeft geen vriendinnen/hobbies) althans dat denk ik, en daarnaast irriteerd ze zich kennelijk in alles aan mij. Ik ook bij haar, maar ik hou dan verder me mond en ga op me kamer zitten met de deur dicht. Mijn moeder pakt dit heel anders aan. Die gaat hardop over mij praten, heel vervelend en werkt echt op je zenuwen en ze zit me gewoon te sarren.
Vanmiddag kwam ze dus thuis en op een gegeven moment ging ze in de badkamer staan (nuriënd omdat ze weet dat ik dat vervelend vind, maar ik zei of deed niks) net op het moment dat ik ook naar de badkamer wou om in bad te gaan. Ik bleef daar dus gewoon staan wachten totdat ze weg was. Op een gegeven moment zegt ze: gaat er nog iets gebeuren? Dus ik zeg: nou ik wou in bad. En zei: Dat denk ik niet.
*(even tussendoor: vanochtend zou ik om 7 uur douchen, en ik kwam om twee voor zeven in de badkamer. Mijn vader was er toen nog en ik begon heel erg te drammen dat hij weg moest gaan. Het leek wel alsof hij me wou pesten en ging heel langzaam zijn gezicht wassen. Toen zei ik: het is 7 uur, hij zei: het is 2 voor zeven. Toen op een gegeven moment na heel veel gedram van mij, zei mijn vader: o, nu is het 7 uur. Boos en gestresst zei ik toen op brutale toon: Eruit dan! (ik weet dat dit niet kan, maar ik ga gewoon niet zo goed met stress om) En toen was me vader kwaad en begon ie te schreeuwen. Daar ben ik verder niet op in gegaan en toen ben ik gaan douchen toen hij de badkamer uitging)
Mijn moeder zei dus: je hebt vanochtend toch gedoucht? Op een pesterige manier. En ik zei: ja maar ik heb stress vanwege examens en ik wil nu in bad. Moeder: Nou dat denk ik toch niet met je brutale smoel, papa zei ook dat je vanochtend té ver bent gegaan. Eruit nu, Eruit! Ik zei dat ik mijn vader ging bellen. Zo gezegt zo gedaan en mijn vader bemiddelde en ik mocht in bad. Mijn moeder ging de hond uitlaten en ongeveer een uurtje later ging ik uit bad. Ik was weer helemaal rustig. Totdat ik even rustig in mijn kamer zat en me moeder allerlei dingen begon te zeggen over mij op de gang en de overloop. Heel irritant, en geprikkelt dat ik al was van daarvoor begon ik na een tijdje te schreeuwen dat ze 'der bek dicht moest houden', ik snap dat je zo niet je moeder hoort te praten, maar mijn moeder voelt niet meer als mijn moeder, en het is hier thuis echt verschrikkelijk, dus daar ga ik nu echt even geen probleem van maken. Ze bleef doorgaan en ik schreeuwde meer. Maar ze stopte niet. Uiteindelijk ontstond er van beide kanten geschreeuw. Ik zei dat ze der kutbek moest houden (alweer heel onbeschoft) en zij zei dat ik kanker moest krijgen én aids en mijn vriendje ook! (ik vind dit ook niet kunnen van haar). Ik ging opnieuw mijn vader bellen. Ik belde hem, en vroeg hem om me te helpen omdat dit niet langer kon, dat ik niks deed en zij gek geworden was. Opeens viel de verbinding uit. Mijn moeder had de verbinding eruit getrokken en ik kon niet meer bellen. Ook het internet lag eruit. Ik hield de telefoon wel boven, want ik dacht: als ik niet kan bellen, dan zij ook niet. Ze begon te schreeuwen om de telefoon, hier op mijn kamer, zei dat ze mijn laptop zou pakken of mijn mobiel. En uiteindelijk zei ze dat ze met haar mobiel wel naar mijn vader zou gaan bellen en zou gaan zeggen dat ik mijn vriendje met de huistelefoon belde (wat niet mag, want dan maak ik te hoge kosten) wat dus helemaal niet waar was, maar gewoon om mijn vader boos te maken op mij. Ik liep boos naar beneden en na een tijdje wist ik de verbinding van de telefoon weer aan te sluiten zodat ik mijn vader kon bellen. Mijn moeder had hem nog niet kunnen bellen, omdat ze haar mobiel eerst moest opladen. Dus ik belde mijn vader en zei wat er allemaal gebeurd was, en of ie zo snel mogelijk naar huis wou komen. Mijn moeder begon er allemaal doorheen te gillen, en uiteindelijk te schreeuwen dat ik de telefoon aan haar moest geven. Ik deed dat niet, maar mijn vader zei dat hij eraan kwam maar dat ik toch even de telefoon aan me moeder moest geven. Dat heb ik toen gedaan en toen ben ik naar boven naar mijn kamer gegaan. Toen op een gegeven moment kwam me moeder naar boven (ze had al opgehangen) met een behuild gezicht (wat een aanstelster want zij is echt niet het slachtoffer, ze lokt het juist uit!) en toen zei ze iets over de crisisopvang. Ik ben afgelopen december ook al een keer naar de crisisopvang gemoeten omdat ik te laat thuis was (namelijk 10 over elf i.p.v. elf uur), dit was niet eens mijn schuld, maar kwam omdat ik moest werken en dat uitliep. Maargoed dramamaker als mijn moeder is moest ik de volgende dag naar de crisisopvang. Het was daar verschrikkelijk, ik heb heel slecht geslapen (op een kamer van 2 bij 3 met een raam wat niet open kon en verder alleen een bed en een tafel) vanwege de stress. De volgende dag was ik echt brak toen ik op school aan kwam (de crisisopvang is aan de andere kant van de stad, en als ik nog op tijd had willen zijn had ik om 5 uur moeten opstaan, niet echt geschikt dus) en op school heb ik echt niks kunnen doen(de volgende ochtend belde mijn moeder me op met de melding dat ze mij zo miste en dat ik snel naar huis moest komen, terwijl ze me notabene zelf weg had gestuurd!). Daarom is dit echt geen optie voor tijdens mijn examen en ga ik dus echt niet naar de crisisopvang voor de komende paar weken. Ook mijn opa en oma wonen minstens een uur met de auto van mijn school vandaan, en dat schiet dus ook niet echt op...
Kortom ik wil niet naar de crisisopvang. Het kan goed zijn dat ze nu weer gepland hebben dat ik daar straks naartoe moet, maar dat wil ik dus gewoon echt niet. Ik ben echt niet de aanstichter van dit probleem en ik ga dus echt niet weg.
Wat kan ik in godsnaam doen? Ik sta heel zwak tegenover mijn ouder sin dit geval, en ik weet gewoon niet hoe ik dit aan moet pakken. Ik heb al bedacht deze post ook aan de mensen van de crisisopvang te laten lezen, zodat ze misschien inzien dat ik niet degene ben die weg moet.. Maar verder weet ik echt niet wat ik kan doen.
Kan iemand mij hier helpen?
PS: Sorry voor het lange verhaal, maar op deze manier krijgen jullie wat beter inzicht in de situatie
Mijn moeder en ik liggen nu al jaren over hoop met elkaar, ik ben nu 17 en over anderhalve maand achttien. Op dit moment heb ik eindexamens van het VWO. Vandaag had ik mijn eerste examen buiten de regulire examens om, omdat ik tweetalig VWO doe. Ik heb het dus echt heel druk op dit moment en kan echt geen spanningen gebruiken.
Daarom ga ik iedere doordeweekse dag in de bieb zitten om te studeren. Vandaag had ik mijn eerste examen, maar het ging slecht, ik had te weinig tijd en heb echt onvoldoende opgeschreven. Echt een ramp in mijn ogen en ik kan er nog steeds om huilen. Ik had dus echt geen zin om in de bieb te gaan zitten, maar ging naar huis om een bad te nemen en daarna een beetje uit te huilen (klinkt dramatisch maar eindexamens brengen gewoon echt heel veel stress met zich mee).
Toen ik thuis was, was er verder niemand, dus ik zette mijn tas neer, en pakte die uit. Ondertussen kwam mijn moeder thuis. Die is kwaad op mij, áltijd, gewoon omdat ik een vriend heb, en ze jaloers is op de aandacht die ik nu wél voor hem heb en niet voor haar (ze is heel eenzaam en heeft geen vriendinnen/hobbies) althans dat denk ik, en daarnaast irriteerd ze zich kennelijk in alles aan mij. Ik ook bij haar, maar ik hou dan verder me mond en ga op me kamer zitten met de deur dicht. Mijn moeder pakt dit heel anders aan. Die gaat hardop over mij praten, heel vervelend en werkt echt op je zenuwen en ze zit me gewoon te sarren.
Vanmiddag kwam ze dus thuis en op een gegeven moment ging ze in de badkamer staan (nuriënd omdat ze weet dat ik dat vervelend vind, maar ik zei of deed niks) net op het moment dat ik ook naar de badkamer wou om in bad te gaan. Ik bleef daar dus gewoon staan wachten totdat ze weg was. Op een gegeven moment zegt ze: gaat er nog iets gebeuren? Dus ik zeg: nou ik wou in bad. En zei: Dat denk ik niet.
*(even tussendoor: vanochtend zou ik om 7 uur douchen, en ik kwam om twee voor zeven in de badkamer. Mijn vader was er toen nog en ik begon heel erg te drammen dat hij weg moest gaan. Het leek wel alsof hij me wou pesten en ging heel langzaam zijn gezicht wassen. Toen zei ik: het is 7 uur, hij zei: het is 2 voor zeven. Toen op een gegeven moment na heel veel gedram van mij, zei mijn vader: o, nu is het 7 uur. Boos en gestresst zei ik toen op brutale toon: Eruit dan! (ik weet dat dit niet kan, maar ik ga gewoon niet zo goed met stress om) En toen was me vader kwaad en begon ie te schreeuwen. Daar ben ik verder niet op in gegaan en toen ben ik gaan douchen toen hij de badkamer uitging)
Mijn moeder zei dus: je hebt vanochtend toch gedoucht? Op een pesterige manier. En ik zei: ja maar ik heb stress vanwege examens en ik wil nu in bad. Moeder: Nou dat denk ik toch niet met je brutale smoel, papa zei ook dat je vanochtend té ver bent gegaan. Eruit nu, Eruit! Ik zei dat ik mijn vader ging bellen. Zo gezegt zo gedaan en mijn vader bemiddelde en ik mocht in bad. Mijn moeder ging de hond uitlaten en ongeveer een uurtje later ging ik uit bad. Ik was weer helemaal rustig. Totdat ik even rustig in mijn kamer zat en me moeder allerlei dingen begon te zeggen over mij op de gang en de overloop. Heel irritant, en geprikkelt dat ik al was van daarvoor begon ik na een tijdje te schreeuwen dat ze 'der bek dicht moest houden', ik snap dat je zo niet je moeder hoort te praten, maar mijn moeder voelt niet meer als mijn moeder, en het is hier thuis echt verschrikkelijk, dus daar ga ik nu echt even geen probleem van maken. Ze bleef doorgaan en ik schreeuwde meer. Maar ze stopte niet. Uiteindelijk ontstond er van beide kanten geschreeuw. Ik zei dat ze der kutbek moest houden (alweer heel onbeschoft) en zij zei dat ik kanker moest krijgen én aids en mijn vriendje ook! (ik vind dit ook niet kunnen van haar). Ik ging opnieuw mijn vader bellen. Ik belde hem, en vroeg hem om me te helpen omdat dit niet langer kon, dat ik niks deed en zij gek geworden was. Opeens viel de verbinding uit. Mijn moeder had de verbinding eruit getrokken en ik kon niet meer bellen. Ook het internet lag eruit. Ik hield de telefoon wel boven, want ik dacht: als ik niet kan bellen, dan zij ook niet. Ze begon te schreeuwen om de telefoon, hier op mijn kamer, zei dat ze mijn laptop zou pakken of mijn mobiel. En uiteindelijk zei ze dat ze met haar mobiel wel naar mijn vader zou gaan bellen en zou gaan zeggen dat ik mijn vriendje met de huistelefoon belde (wat niet mag, want dan maak ik te hoge kosten) wat dus helemaal niet waar was, maar gewoon om mijn vader boos te maken op mij. Ik liep boos naar beneden en na een tijdje wist ik de verbinding van de telefoon weer aan te sluiten zodat ik mijn vader kon bellen. Mijn moeder had hem nog niet kunnen bellen, omdat ze haar mobiel eerst moest opladen. Dus ik belde mijn vader en zei wat er allemaal gebeurd was, en of ie zo snel mogelijk naar huis wou komen. Mijn moeder begon er allemaal doorheen te gillen, en uiteindelijk te schreeuwen dat ik de telefoon aan haar moest geven. Ik deed dat niet, maar mijn vader zei dat hij eraan kwam maar dat ik toch even de telefoon aan me moeder moest geven. Dat heb ik toen gedaan en toen ben ik naar boven naar mijn kamer gegaan. Toen op een gegeven moment kwam me moeder naar boven (ze had al opgehangen) met een behuild gezicht (wat een aanstelster want zij is echt niet het slachtoffer, ze lokt het juist uit!) en toen zei ze iets over de crisisopvang. Ik ben afgelopen december ook al een keer naar de crisisopvang gemoeten omdat ik te laat thuis was (namelijk 10 over elf i.p.v. elf uur), dit was niet eens mijn schuld, maar kwam omdat ik moest werken en dat uitliep. Maargoed dramamaker als mijn moeder is moest ik de volgende dag naar de crisisopvang. Het was daar verschrikkelijk, ik heb heel slecht geslapen (op een kamer van 2 bij 3 met een raam wat niet open kon en verder alleen een bed en een tafel) vanwege de stress. De volgende dag was ik echt brak toen ik op school aan kwam (de crisisopvang is aan de andere kant van de stad, en als ik nog op tijd had willen zijn had ik om 5 uur moeten opstaan, niet echt geschikt dus) en op school heb ik echt niks kunnen doen(de volgende ochtend belde mijn moeder me op met de melding dat ze mij zo miste en dat ik snel naar huis moest komen, terwijl ze me notabene zelf weg had gestuurd!). Daarom is dit echt geen optie voor tijdens mijn examen en ga ik dus echt niet naar de crisisopvang voor de komende paar weken. Ook mijn opa en oma wonen minstens een uur met de auto van mijn school vandaan, en dat schiet dus ook niet echt op...
Kortom ik wil niet naar de crisisopvang. Het kan goed zijn dat ze nu weer gepland hebben dat ik daar straks naartoe moet, maar dat wil ik dus gewoon echt niet. Ik ben echt niet de aanstichter van dit probleem en ik ga dus echt niet weg.
Wat kan ik in godsnaam doen? Ik sta heel zwak tegenover mijn ouder sin dit geval, en ik weet gewoon niet hoe ik dit aan moet pakken. Ik heb al bedacht deze post ook aan de mensen van de crisisopvang te laten lezen, zodat ze misschien inzien dat ik niet degene ben die weg moet.. Maar verder weet ik echt niet wat ik kan doen.
Kan iemand mij hier helpen?
PS: Sorry voor het lange verhaal, maar op deze manier krijgen jullie wat beter inzicht in de situatie
maandag 4 mei 2009 om 18:31
Verbeter de wereld, begin bij jezelf. Jij hebt voor jouw foute gedrag continu een excuus maar een ander mag vooral niks doen.
Je gaat echt respectloos met je ouders om, echt niet normaal.
Ik zou beginnen met het aanbieden met excuses als ik jou was en daarna een goed gesprek met ze aangaan. Samen een oplossing zoeken waarmee jullie allemaal tevreden kunnen zijn.
Je gaat echt respectloos met je ouders om, echt niet normaal.
Ik zou beginnen met het aanbieden met excuses als ik jou was en daarna een goed gesprek met ze aangaan. Samen een oplossing zoeken waarmee jullie allemaal tevreden kunnen zijn.
Cum non tum age
maandag 4 mei 2009 om 18:31
Hmmmz....helaas doet dit mij erg aan mijn situatie met mijn vader denken... Ik heb er uiteindelijk voor gekozen om inderdaad maar op kamers te gaan, omdat ik het toch echt niet meer trok met zijn bizarre gedrag. In zijn geval was er nog een hoop alcoholmisbruik bij en af en toe geweld. En echt, dat was de eerste beste beslissing van mijn leven tot dan toe (de tweede beste beslissing was niet lang daarna maar dat is een ander verhaal ).
Is er een mogelijkheid voor begeleid wonen, dat je je eigen kamer krijgt maar dat je wel wordt geholpen met allerlei dingen? Overigens ben jij wel degelijk degene die weg moet, het is haar huis. Daar valt niks aan te doen. Of dacht je dat ze ff jouw moeder haar huis uit zouden donderen en dat jij er mocht blijven? Zo werkt dat dus niet...
Veel succes met je examens in elk geval
Is er een mogelijkheid voor begeleid wonen, dat je je eigen kamer krijgt maar dat je wel wordt geholpen met allerlei dingen? Overigens ben jij wel degelijk degene die weg moet, het is haar huis. Daar valt niks aan te doen. Of dacht je dat ze ff jouw moeder haar huis uit zouden donderen en dat jij er mocht blijven? Zo werkt dat dus niet...
Veel succes met je examens in elk geval
maandag 4 mei 2009 om 18:34
Als eerste even een examentip: neem nog even de d en t regels door voor Nederlands. Is zo stom om daar fouten in te maken en zo onnodig.
Dan: De manier waarop jullie gezin als geheel met elkaar omgaat klopt niet. Althans, niet afgaand op dit bericht. Ik denk dat er veel en veel meer speelt dan wat je nu schrijft want in de crisisopvang kom je niet zo een twee drie. Misschien is praten met jeugdzorg een idee? En anders inderdaad na de examens op kamers gaan.
Dan: De manier waarop jullie gezin als geheel met elkaar omgaat klopt niet. Althans, niet afgaand op dit bericht. Ik denk dat er veel en veel meer speelt dan wat je nu schrijft want in de crisisopvang kom je niet zo een twee drie. Misschien is praten met jeugdzorg een idee? En anders inderdaad na de examens op kamers gaan.
maandag 4 mei 2009 om 18:36
quote:minny schreef op 04 mei 2009 @ 18:33:
Nou Noa....soms kunnen ouders ook niet zo heel erg leuk zijn natuurlijk... Mijn vader kon (kan....) ook zo'n gigantische etter zijn. Dat vind ik nu zo'n 12 jaar later nog steeds...
Ja je hebt wel gelijk en er zitten natuurlijk 2 kanten aan een verhaal, maar ik ben nogal geschokt over de dingen die ze tegen haar ouders zegt.
Dat op jezelf gaan wonen vind ik trouwens ook een goede tip als jullie er verder niet uitkomen.
Nou Noa....soms kunnen ouders ook niet zo heel erg leuk zijn natuurlijk... Mijn vader kon (kan....) ook zo'n gigantische etter zijn. Dat vind ik nu zo'n 12 jaar later nog steeds...
Ja je hebt wel gelijk en er zitten natuurlijk 2 kanten aan een verhaal, maar ik ben nogal geschokt over de dingen die ze tegen haar ouders zegt.
Dat op jezelf gaan wonen vind ik trouwens ook een goede tip als jullie er verder niet uitkomen.
Cum non tum age
maandag 4 mei 2009 om 18:37
Hoi Vivelle, wat een rotsituatie zeg! Is er niemand anders waar je heen kunt gaan?
Een lieve tante, ouders van een vriendin? Ouders van je vriend msch. Vind het heel verstandig dat je nu vooral eerst je examen wil halen.
Ouders zijn niet altijd fijne mensen nee, soms zijn ze gewoon gestoord en/of gemeen.
Zorg goed voor jezelf, dat heb je heel hard nodig, vooral als een ander het niet doet.
Een lieve tante, ouders van een vriendin? Ouders van je vriend msch. Vind het heel verstandig dat je nu vooral eerst je examen wil halen.
Ouders zijn niet altijd fijne mensen nee, soms zijn ze gewoon gestoord en/of gemeen.
Zorg goed voor jezelf, dat heb je heel hard nodig, vooral als een ander het niet doet.
maandag 4 mei 2009 om 18:38
misschien een idee om eens begeleiding te zoeken om het gedrag tussen jou en je ouders te verbeteren? of er in elk geval eens voor zorgen dat je écht in gesprek gaat met je ouders, zonder dat jullie elkaar uitschelden voor van alles en nog wat!
waarom denk je dat jouw moeder moeite heeft met jouw vriendje? is dat alleen omdat jij dat zo denkt, of is er mss wel een andere (heel reeele) reden voor?
verder reageer je -als ik het zo lees- érg onbeschoft op je ouders!!
dus: excuses aanbieden, aangeven dat je wilt praten zonder ruzie. en misschien straks als je 18 bent, op zoek naar een eigen kamer?
probeer je ouders wat meer te waarderen, want waarschijnlijk hebben zij het beste met je voor! pien
waarom denk je dat jouw moeder moeite heeft met jouw vriendje? is dat alleen omdat jij dat zo denkt, of is er mss wel een andere (heel reeele) reden voor?
verder reageer je -als ik het zo lees- érg onbeschoft op je ouders!!
dus: excuses aanbieden, aangeven dat je wilt praten zonder ruzie. en misschien straks als je 18 bent, op zoek naar een eigen kamer?
probeer je ouders wat meer te waarderen, want waarschijnlijk hebben zij het beste met je voor! pien
maandag 4 mei 2009 om 18:38
Allejezus wat een toestand. Ik vind jouw reacties op je ouders ook niet echt normaal te noemen, maar wat wil je als je zulke voorbeelden hebt...
Crisisopvang, nee dat is niet de ideale situatie om eindexamen te doen nee. In welke stad/regio woon je eigenlijk? Waar ben je nu en wat is de situatie nu?
Kan je niet rustig vanavond met je ouders praten over het hele gebeuren. Slik je trots weg, bied je excuses aan voor je wangedrag en verklaar dat het door de examenstress kwam. Maak hun geen verwijten maar hou het bij jezelf. Doe examen en ga daarna een studentenkamer zoeken.
Is dat een optie denk je?
Crisisopvang, nee dat is niet de ideale situatie om eindexamen te doen nee. In welke stad/regio woon je eigenlijk? Waar ben je nu en wat is de situatie nu?
Kan je niet rustig vanavond met je ouders praten over het hele gebeuren. Slik je trots weg, bied je excuses aan voor je wangedrag en verklaar dat het door de examenstress kwam. Maak hun geen verwijten maar hou het bij jezelf. Doe examen en ga daarna een studentenkamer zoeken.
Is dat een optie denk je?
I only get one shot at life - so I shoot to kill
maandag 4 mei 2009 om 18:38
Hoe zijn jullie sowieso al bij crisisopvang terecht gekomen? Daar heb je een indicatie voor nodig.
Anyway, ik zou (als je daar bent) aangeven dat het wat jou betreft ook niet meer gaat zo, en dat je op een begeleid-wonen-project wil. Je bent bijna 18 dus geen rare leeftijd om op kamers te gaan.
Anyway, ik zou (als je daar bent) aangeven dat het wat jou betreft ook niet meer gaat zo, en dat je op een begeleid-wonen-project wil. Je bent bijna 18 dus geen rare leeftijd om op kamers te gaan.
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 4 mei 2009 om 18:38
@noa: ik zie wel in dat ik respectloos bezig ben maar zij net zo goed tegen mij, en dat ze me dan het huis uit gooien tijdens mijn examenperiode?!
@minny: mijn moeder drinkt ook ontzettend veel, nog net niet overdag, en mijn vader verliest ook weleens de controle over zijn handen. En ja ik ga op kamers, zo snel mogelijk, dus als ik achttien ben, over anderhalve maand. Nu willen mijn ouders me daar nog niet in steunen, en zelfs voor begeleid op kamers heb ik hun toestemming nodgi. Dit klinkt dan heel tegenstrijdig met die crisisopvang, maar die crisisopvang is tijdelijk, en mijn ouders denken echt dat ze, als ze mij daar tijdelijk heen sturen, het allemaal beter word... Op kamers is voor hun dus te definitief..
@minny: mijn moeder drinkt ook ontzettend veel, nog net niet overdag, en mijn vader verliest ook weleens de controle over zijn handen. En ja ik ga op kamers, zo snel mogelijk, dus als ik achttien ben, over anderhalve maand. Nu willen mijn ouders me daar nog niet in steunen, en zelfs voor begeleid op kamers heb ik hun toestemming nodgi. Dit klinkt dan heel tegenstrijdig met die crisisopvang, maar die crisisopvang is tijdelijk, en mijn ouders denken echt dat ze, als ze mij daar tijdelijk heen sturen, het allemaal beter word... Op kamers is voor hun dus te definitief..
maandag 4 mei 2009 om 18:41
Je bent idd erg onbeschoft naar je ouders toe, maar dat zijn ze ook naar jou toe (je kind kanker en aids toewensen vind ik vrij verwerpelijk; zij als ouder en als volwassene zou beter moeten weten). Zijn jij en je ouders ooit wel op normale manier met elkaar omgegaan of is het altijd zo geweest?
Op jezelf gaan wonen - al dan niet met begeleiding - lijkt mij idd ook een goede keuze. Ik hoop dat je toch nog een beetje de rust vind om te leren voor je examens; een diploma is toch erg belangrijk.
Op jezelf gaan wonen - al dan niet met begeleiding - lijkt mij idd ook een goede keuze. Ik hoop dat je toch nog een beetje de rust vind om te leren voor je examens; een diploma is toch erg belangrijk.
maandag 4 mei 2009 om 18:43
Over niet al te lange tijd ben je 18, dan heb je niemands toestemming meer nodig. Misschien niet wat je wil horen, maar dat wordt dus ff doorbijten. Overigens heb ik toen ik 15 was ook in een crisisopvang gewoond en ik vond het niet zo heel erg verschrikkelijk. Het is maar net wat je er van maakt, maar ik heb best een leuke band opgebouwd met de anderen in die paar weken en sommigen van hen spreek ik nog steeds. In mijn geval werd ik overigens uit huis geplaatst wegens mijn vaders gedrag, niet vanwege dat van mij. Maar volgens mij moet dat geen verschil maken qua begeleidingstraject.
maandag 4 mei 2009 om 18:43
Wat wil je, je examens halen of het komende jaar je ouders er de schuld van geven dat je ze niet gehaald hebt?
In dit geval zou ik dus wel degelijk voor de crisisopvang kiezen en van daaruit je examens doen. Ik weet niet of je in London of New York woont, maar in de doorsnee nederlandse grote stad heb je geen drieeneenhalf uur nodig om op te staan en op school te komen.
Crisisopvang kan je ook helpen om op een al dan niet begeleide kamer te komen.
Eerlijk gezegd hoop ik dat dit bericht fake is want ik snap werkelijk niet hoe ouders die hun kind naar VWO tweetalig laten gaan zo'n omgang met haar hebben. En kind met hun. Er wordt toch een bepaalde mate van intelligentie verwacht op die school, waarom gebruik je deze niet om wat beheerster en beschaafder met je ouders om te gaan? Stress is geen excuus om onbeschoft te doen.
In dit geval zou ik dus wel degelijk voor de crisisopvang kiezen en van daaruit je examens doen. Ik weet niet of je in London of New York woont, maar in de doorsnee nederlandse grote stad heb je geen drieeneenhalf uur nodig om op te staan en op school te komen.
Crisisopvang kan je ook helpen om op een al dan niet begeleide kamer te komen.
Eerlijk gezegd hoop ik dat dit bericht fake is want ik snap werkelijk niet hoe ouders die hun kind naar VWO tweetalig laten gaan zo'n omgang met haar hebben. En kind met hun. Er wordt toch een bepaalde mate van intelligentie verwacht op die school, waarom gebruik je deze niet om wat beheerster en beschaafder met je ouders om te gaan? Stress is geen excuus om onbeschoft te doen.
maandag 4 mei 2009 om 18:44
Wat een kromme verhoudingen. Jij reageert niet netjes, maar zij evenmin. En dan je vader die moet opdraven om een conflict tussen jou en je moeder op te lossen. Je moeder die kinderachtig de stekker eruit trekt. Allemaal niet echt 'gezond'.
Probeer je examens te halen. Maak het goed en misschien mag je thuis blijven, of regel dat je ergens anders heen kan. En als je dan geslaagd bent, snel op kamers (al dan niet begeleid)!
Probeer je examens te halen. Maak het goed en misschien mag je thuis blijven, of regel dat je ergens anders heen kan. En als je dan geslaagd bent, snel op kamers (al dan niet begeleid)!
maandag 4 mei 2009 om 18:45
Nou, ik schrik anders best van je verhaal. Het lijkt me dat jullie allemaal erg gestresst zijn en dat er van alle kanten fouten worden gemaakt. Jij bent trouwens ook bewust daarvan, je geeft je eigen fouten ook toe. Aan ons in elk geval.
Het lijkt me voor jou erg belangrijk om toch rust te vinden, in huis of daarbuiten, vooral nu je in je examentijd zit.
Probeer te praten met je ouders, blijf bij jezelf, vraag anders hulp van iemand. Kun je ergens logeren waar je je goed voelt, alleen voor nu? Dit klinkt als al behoorlijk uit de hand gelopen dus het zal tijd en veel geduld kosten om het weer een beetje goed tussen jullie te krijgen.
Succes!
Het lijkt me voor jou erg belangrijk om toch rust te vinden, in huis of daarbuiten, vooral nu je in je examentijd zit.
Probeer te praten met je ouders, blijf bij jezelf, vraag anders hulp van iemand. Kun je ergens logeren waar je je goed voelt, alleen voor nu? Dit klinkt als al behoorlijk uit de hand gelopen dus het zal tijd en veel geduld kosten om het weer een beetje goed tussen jullie te krijgen.
Succes!
maandag 4 mei 2009 om 18:45
@Maleficent: Ik ben via het JIP bij een crisisopvang terechtgekomen. Had ik geen indicatie voor nodig toentertijd, was ook maar een opvang van 6 weken om de boel weer te laten kalmeren. Het meest schokkende was alleen dat mijn vader er een paar dagen over deed om zich te realiseren dat ik uberhaupt weg was...
maandag 4 mei 2009 om 18:46
Hoi Vivelle,
Ik snap dat je examens een enorm stressvolle tijd zijn. Zeker als je ook nog met de IB examens zit. Maar bedenk: je hebt al een aantal cijfers gehaald voor je IB als het goed is(Individual Oral in ieder geval?) en ook al is je Comparative Commentary vandaag misschien minder gegaan, je essay is er ook nog. Probeer rustig te blijven, hoe moeilijk het ook klinkt. En misschien is er juist bij je essay meer ruimte om de emoties die je nu voelt op een positieve manier te gebruiken in je opdrachten.
Dan de rest van je situatie. Is het een idee om met je vader te gaan praten, en dan niet verwijtend over je moeder, maar rustig uitleggen dat jij en je moeder altijd al botsen. Dat weet hij vast. Als je dan ook probeert over te brengen hoezeer jij onder stress staat door de tentamens en dat je juist daardoor de kleine dingen minder kan hebben, is de situatie voor hem ook duidelijker.
Communicatie werkt beter dan als nukkige dame in de badkamer te gaan staan. Kijk alsjeblieft wel naar je eigen aandeel: tel tot tien voor je boos wordt. Als je vader in de badkamer staat terwijl jij wil douchen: ga eerst een boterham eten. Probeer juist in deze tijd jezelf uit de stressvolle situaties te verplaatsen voor zover mogelijk, en vraag je moeder of ze stil wil zijn als je leert. Niet omdat jij haar vervelend vindt, maar omdat jij je beter kan concentreren als er rust heerst in huis.
Verder kan je inderdaad in de bieb gaan zitten, of ontspannen bij een vriendin. Is het mogelijk om deze week na je laatste IB examen bij een vriendin te logeren? Of de ochtend voor het examen? De reguliere examens beginnen gelukkig pas wat later, dus als je deze week door bent kan je verder kijken voor oplossingen.
Ik snap dat alles wat we nu zeggen als buitenstaanders misschien wat simpel lijkt. Maar het zijn de kleine dingen die je zelf ook kan veranderen die een enorm verschil maken. Tel tot tien en plaats jezelf uit situaties, dat geeft echt meer lucht. En wat betreft je IB, als laatste noot: een vriendin van mij had nog niet eens de helft opgeschreven van wat ze moest/wilde. Daarnaast had ze veel spelfouten(dyslectisch). En toch heeft ze het met 4/7 gewoon gehaald.
Het komt goed.
Ik snap dat je examens een enorm stressvolle tijd zijn. Zeker als je ook nog met de IB examens zit. Maar bedenk: je hebt al een aantal cijfers gehaald voor je IB als het goed is(Individual Oral in ieder geval?) en ook al is je Comparative Commentary vandaag misschien minder gegaan, je essay is er ook nog. Probeer rustig te blijven, hoe moeilijk het ook klinkt. En misschien is er juist bij je essay meer ruimte om de emoties die je nu voelt op een positieve manier te gebruiken in je opdrachten.
Dan de rest van je situatie. Is het een idee om met je vader te gaan praten, en dan niet verwijtend over je moeder, maar rustig uitleggen dat jij en je moeder altijd al botsen. Dat weet hij vast. Als je dan ook probeert over te brengen hoezeer jij onder stress staat door de tentamens en dat je juist daardoor de kleine dingen minder kan hebben, is de situatie voor hem ook duidelijker.
Communicatie werkt beter dan als nukkige dame in de badkamer te gaan staan. Kijk alsjeblieft wel naar je eigen aandeel: tel tot tien voor je boos wordt. Als je vader in de badkamer staat terwijl jij wil douchen: ga eerst een boterham eten. Probeer juist in deze tijd jezelf uit de stressvolle situaties te verplaatsen voor zover mogelijk, en vraag je moeder of ze stil wil zijn als je leert. Niet omdat jij haar vervelend vindt, maar omdat jij je beter kan concentreren als er rust heerst in huis.
Verder kan je inderdaad in de bieb gaan zitten, of ontspannen bij een vriendin. Is het mogelijk om deze week na je laatste IB examen bij een vriendin te logeren? Of de ochtend voor het examen? De reguliere examens beginnen gelukkig pas wat later, dus als je deze week door bent kan je verder kijken voor oplossingen.
Ik snap dat alles wat we nu zeggen als buitenstaanders misschien wat simpel lijkt. Maar het zijn de kleine dingen die je zelf ook kan veranderen die een enorm verschil maken. Tel tot tien en plaats jezelf uit situaties, dat geeft echt meer lucht. En wat betreft je IB, als laatste noot: een vriendin van mij had nog niet eens de helft opgeschreven van wat ze moest/wilde. Daarnaast had ze veel spelfouten(dyslectisch). En toch heeft ze het met 4/7 gewoon gehaald.
Het komt goed.
maandag 4 mei 2009 om 18:48
Je hebt geen beter voorbeeld gehad, dus ok, je bent brutaal, meer dan, maar dat voorbeeld heb je gehad.
Je hebt nog een jaar tot volwassen zijn te gaan meid, en midden in je examen.
Het is misschien beter om uit huis weg te gaan. Die omgeving is niet goed voor je. Crisis opvang zit je ook niet op te wachten, dat begrijp ik. Is er, zoals de anderen ook al vragen, dan echt niemand waar je terecht kan?
Waarbij ik je wel mee wil geven dat niemand het vol gaat houden met je als je brutaal blijft. Ik raad je aan om jezelf los te zien van je ouders. Wat zij hebben gedaan en wat je zelf doet en wie je zelf wil zijn. Mensen tolereren dit namelijk niet en schoppen je nog sneller het huis uit dan je ouders.
Leer jezelf te gedragen. Wat je examens betreft, richt je lekker daarop. En mocht je het vanwege omstandigheden niet halen, je bent nog jong en flexibel. Hou vol, dan kom je er wel.
Het is jammer dat je ouders je niet bieden wat je nu juist nodig hebt
Je hebt nog een jaar tot volwassen zijn te gaan meid, en midden in je examen.
Het is misschien beter om uit huis weg te gaan. Die omgeving is niet goed voor je. Crisis opvang zit je ook niet op te wachten, dat begrijp ik. Is er, zoals de anderen ook al vragen, dan echt niemand waar je terecht kan?
Waarbij ik je wel mee wil geven dat niemand het vol gaat houden met je als je brutaal blijft. Ik raad je aan om jezelf los te zien van je ouders. Wat zij hebben gedaan en wat je zelf doet en wie je zelf wil zijn. Mensen tolereren dit namelijk niet en schoppen je nog sneller het huis uit dan je ouders.
Leer jezelf te gedragen. Wat je examens betreft, richt je lekker daarop. En mocht je het vanwege omstandigheden niet halen, je bent nog jong en flexibel. Hou vol, dan kom je er wel.
Het is jammer dat je ouders je niet bieden wat je nu juist nodig hebt
maandag 4 mei 2009 om 18:48
quote:Spijker schreef op 04 mei 2009 @ 18:38:
Allejezus wat een toestand. Ik vind jouw reacties op je ouders ook niet echt normaal te noemen, maar wat wil je als je zulke voorbeelden hebt...Idd, als je ouders van jongs af aan communiceren door te schelden en asociaal te doen dan zul je als kind ook niet beter weten. TO komt nu op een leeftijd dat ze zelf inziet dat het zo niet wenselijk is en anders zou moeten.
Allejezus wat een toestand. Ik vind jouw reacties op je ouders ook niet echt normaal te noemen, maar wat wil je als je zulke voorbeelden hebt...Idd, als je ouders van jongs af aan communiceren door te schelden en asociaal te doen dan zul je als kind ook niet beter weten. TO komt nu op een leeftijd dat ze zelf inziet dat het zo niet wenselijk is en anders zou moeten.
maandag 4 mei 2009 om 18:50
he ik wou maar dat poezewoes er was, volgens mij weet die van dit soort dingen eea op professioneel niveau.
ik herken je verhaal wel Vivele, minder extreem had ik het maar die moeder, en jouw gedrag, ik herken het zeker.
ben op mn 17e uit huis gegaan.
bij een vriendin logeren?
ik zou geen toestemming vragen, maar gewoon vertrekken en een briefje achterlaten dat ze zich geen zorgen hoeven maken.
ik herken je verhaal wel Vivele, minder extreem had ik het maar die moeder, en jouw gedrag, ik herken het zeker.
ben op mn 17e uit huis gegaan.
bij een vriendin logeren?
ik zou geen toestemming vragen, maar gewoon vertrekken en een briefje achterlaten dat ze zich geen zorgen hoeven maken.
