Psyche
alle pijlers
Help mij, ik word het huis uitgezet!
maandag 4 mei 2009 om 18:22
Hallo, sorry kan even geen vrolijk hoi zeggen.
Mijn moeder en ik liggen nu al jaren over hoop met elkaar, ik ben nu 17 en over anderhalve maand achttien. Op dit moment heb ik eindexamens van het VWO. Vandaag had ik mijn eerste examen buiten de regulire examens om, omdat ik tweetalig VWO doe. Ik heb het dus echt heel druk op dit moment en kan echt geen spanningen gebruiken.
Daarom ga ik iedere doordeweekse dag in de bieb zitten om te studeren. Vandaag had ik mijn eerste examen, maar het ging slecht, ik had te weinig tijd en heb echt onvoldoende opgeschreven. Echt een ramp in mijn ogen en ik kan er nog steeds om huilen. Ik had dus echt geen zin om in de bieb te gaan zitten, maar ging naar huis om een bad te nemen en daarna een beetje uit te huilen (klinkt dramatisch maar eindexamens brengen gewoon echt heel veel stress met zich mee).
Toen ik thuis was, was er verder niemand, dus ik zette mijn tas neer, en pakte die uit. Ondertussen kwam mijn moeder thuis. Die is kwaad op mij, áltijd, gewoon omdat ik een vriend heb, en ze jaloers is op de aandacht die ik nu wél voor hem heb en niet voor haar (ze is heel eenzaam en heeft geen vriendinnen/hobbies) althans dat denk ik, en daarnaast irriteerd ze zich kennelijk in alles aan mij. Ik ook bij haar, maar ik hou dan verder me mond en ga op me kamer zitten met de deur dicht. Mijn moeder pakt dit heel anders aan. Die gaat hardop over mij praten, heel vervelend en werkt echt op je zenuwen en ze zit me gewoon te sarren.
Vanmiddag kwam ze dus thuis en op een gegeven moment ging ze in de badkamer staan (nuriënd omdat ze weet dat ik dat vervelend vind, maar ik zei of deed niks) net op het moment dat ik ook naar de badkamer wou om in bad te gaan. Ik bleef daar dus gewoon staan wachten totdat ze weg was. Op een gegeven moment zegt ze: gaat er nog iets gebeuren? Dus ik zeg: nou ik wou in bad. En zei: Dat denk ik niet.
*(even tussendoor: vanochtend zou ik om 7 uur douchen, en ik kwam om twee voor zeven in de badkamer. Mijn vader was er toen nog en ik begon heel erg te drammen dat hij weg moest gaan. Het leek wel alsof hij me wou pesten en ging heel langzaam zijn gezicht wassen. Toen zei ik: het is 7 uur, hij zei: het is 2 voor zeven. Toen op een gegeven moment na heel veel gedram van mij, zei mijn vader: o, nu is het 7 uur. Boos en gestresst zei ik toen op brutale toon: Eruit dan! (ik weet dat dit niet kan, maar ik ga gewoon niet zo goed met stress om) En toen was me vader kwaad en begon ie te schreeuwen. Daar ben ik verder niet op in gegaan en toen ben ik gaan douchen toen hij de badkamer uitging)
Mijn moeder zei dus: je hebt vanochtend toch gedoucht? Op een pesterige manier. En ik zei: ja maar ik heb stress vanwege examens en ik wil nu in bad. Moeder: Nou dat denk ik toch niet met je brutale smoel, papa zei ook dat je vanochtend té ver bent gegaan. Eruit nu, Eruit! Ik zei dat ik mijn vader ging bellen. Zo gezegt zo gedaan en mijn vader bemiddelde en ik mocht in bad. Mijn moeder ging de hond uitlaten en ongeveer een uurtje later ging ik uit bad. Ik was weer helemaal rustig. Totdat ik even rustig in mijn kamer zat en me moeder allerlei dingen begon te zeggen over mij op de gang en de overloop. Heel irritant, en geprikkelt dat ik al was van daarvoor begon ik na een tijdje te schreeuwen dat ze 'der bek dicht moest houden', ik snap dat je zo niet je moeder hoort te praten, maar mijn moeder voelt niet meer als mijn moeder, en het is hier thuis echt verschrikkelijk, dus daar ga ik nu echt even geen probleem van maken. Ze bleef doorgaan en ik schreeuwde meer. Maar ze stopte niet. Uiteindelijk ontstond er van beide kanten geschreeuw. Ik zei dat ze der kutbek moest houden (alweer heel onbeschoft) en zij zei dat ik kanker moest krijgen én aids en mijn vriendje ook! (ik vind dit ook niet kunnen van haar). Ik ging opnieuw mijn vader bellen. Ik belde hem, en vroeg hem om me te helpen omdat dit niet langer kon, dat ik niks deed en zij gek geworden was. Opeens viel de verbinding uit. Mijn moeder had de verbinding eruit getrokken en ik kon niet meer bellen. Ook het internet lag eruit. Ik hield de telefoon wel boven, want ik dacht: als ik niet kan bellen, dan zij ook niet. Ze begon te schreeuwen om de telefoon, hier op mijn kamer, zei dat ze mijn laptop zou pakken of mijn mobiel. En uiteindelijk zei ze dat ze met haar mobiel wel naar mijn vader zou gaan bellen en zou gaan zeggen dat ik mijn vriendje met de huistelefoon belde (wat niet mag, want dan maak ik te hoge kosten) wat dus helemaal niet waar was, maar gewoon om mijn vader boos te maken op mij. Ik liep boos naar beneden en na een tijdje wist ik de verbinding van de telefoon weer aan te sluiten zodat ik mijn vader kon bellen. Mijn moeder had hem nog niet kunnen bellen, omdat ze haar mobiel eerst moest opladen. Dus ik belde mijn vader en zei wat er allemaal gebeurd was, en of ie zo snel mogelijk naar huis wou komen. Mijn moeder begon er allemaal doorheen te gillen, en uiteindelijk te schreeuwen dat ik de telefoon aan haar moest geven. Ik deed dat niet, maar mijn vader zei dat hij eraan kwam maar dat ik toch even de telefoon aan me moeder moest geven. Dat heb ik toen gedaan en toen ben ik naar boven naar mijn kamer gegaan. Toen op een gegeven moment kwam me moeder naar boven (ze had al opgehangen) met een behuild gezicht (wat een aanstelster want zij is echt niet het slachtoffer, ze lokt het juist uit!) en toen zei ze iets over de crisisopvang. Ik ben afgelopen december ook al een keer naar de crisisopvang gemoeten omdat ik te laat thuis was (namelijk 10 over elf i.p.v. elf uur), dit was niet eens mijn schuld, maar kwam omdat ik moest werken en dat uitliep. Maargoed dramamaker als mijn moeder is moest ik de volgende dag naar de crisisopvang. Het was daar verschrikkelijk, ik heb heel slecht geslapen (op een kamer van 2 bij 3 met een raam wat niet open kon en verder alleen een bed en een tafel) vanwege de stress. De volgende dag was ik echt brak toen ik op school aan kwam (de crisisopvang is aan de andere kant van de stad, en als ik nog op tijd had willen zijn had ik om 5 uur moeten opstaan, niet echt geschikt dus) en op school heb ik echt niks kunnen doen(de volgende ochtend belde mijn moeder me op met de melding dat ze mij zo miste en dat ik snel naar huis moest komen, terwijl ze me notabene zelf weg had gestuurd!). Daarom is dit echt geen optie voor tijdens mijn examen en ga ik dus echt niet naar de crisisopvang voor de komende paar weken. Ook mijn opa en oma wonen minstens een uur met de auto van mijn school vandaan, en dat schiet dus ook niet echt op...
Kortom ik wil niet naar de crisisopvang. Het kan goed zijn dat ze nu weer gepland hebben dat ik daar straks naartoe moet, maar dat wil ik dus gewoon echt niet. Ik ben echt niet de aanstichter van dit probleem en ik ga dus echt niet weg.
Wat kan ik in godsnaam doen? Ik sta heel zwak tegenover mijn ouder sin dit geval, en ik weet gewoon niet hoe ik dit aan moet pakken. Ik heb al bedacht deze post ook aan de mensen van de crisisopvang te laten lezen, zodat ze misschien inzien dat ik niet degene ben die weg moet.. Maar verder weet ik echt niet wat ik kan doen.
Kan iemand mij hier helpen?
PS: Sorry voor het lange verhaal, maar op deze manier krijgen jullie wat beter inzicht in de situatie
Mijn moeder en ik liggen nu al jaren over hoop met elkaar, ik ben nu 17 en over anderhalve maand achttien. Op dit moment heb ik eindexamens van het VWO. Vandaag had ik mijn eerste examen buiten de regulire examens om, omdat ik tweetalig VWO doe. Ik heb het dus echt heel druk op dit moment en kan echt geen spanningen gebruiken.
Daarom ga ik iedere doordeweekse dag in de bieb zitten om te studeren. Vandaag had ik mijn eerste examen, maar het ging slecht, ik had te weinig tijd en heb echt onvoldoende opgeschreven. Echt een ramp in mijn ogen en ik kan er nog steeds om huilen. Ik had dus echt geen zin om in de bieb te gaan zitten, maar ging naar huis om een bad te nemen en daarna een beetje uit te huilen (klinkt dramatisch maar eindexamens brengen gewoon echt heel veel stress met zich mee).
Toen ik thuis was, was er verder niemand, dus ik zette mijn tas neer, en pakte die uit. Ondertussen kwam mijn moeder thuis. Die is kwaad op mij, áltijd, gewoon omdat ik een vriend heb, en ze jaloers is op de aandacht die ik nu wél voor hem heb en niet voor haar (ze is heel eenzaam en heeft geen vriendinnen/hobbies) althans dat denk ik, en daarnaast irriteerd ze zich kennelijk in alles aan mij. Ik ook bij haar, maar ik hou dan verder me mond en ga op me kamer zitten met de deur dicht. Mijn moeder pakt dit heel anders aan. Die gaat hardop over mij praten, heel vervelend en werkt echt op je zenuwen en ze zit me gewoon te sarren.
Vanmiddag kwam ze dus thuis en op een gegeven moment ging ze in de badkamer staan (nuriënd omdat ze weet dat ik dat vervelend vind, maar ik zei of deed niks) net op het moment dat ik ook naar de badkamer wou om in bad te gaan. Ik bleef daar dus gewoon staan wachten totdat ze weg was. Op een gegeven moment zegt ze: gaat er nog iets gebeuren? Dus ik zeg: nou ik wou in bad. En zei: Dat denk ik niet.
*(even tussendoor: vanochtend zou ik om 7 uur douchen, en ik kwam om twee voor zeven in de badkamer. Mijn vader was er toen nog en ik begon heel erg te drammen dat hij weg moest gaan. Het leek wel alsof hij me wou pesten en ging heel langzaam zijn gezicht wassen. Toen zei ik: het is 7 uur, hij zei: het is 2 voor zeven. Toen op een gegeven moment na heel veel gedram van mij, zei mijn vader: o, nu is het 7 uur. Boos en gestresst zei ik toen op brutale toon: Eruit dan! (ik weet dat dit niet kan, maar ik ga gewoon niet zo goed met stress om) En toen was me vader kwaad en begon ie te schreeuwen. Daar ben ik verder niet op in gegaan en toen ben ik gaan douchen toen hij de badkamer uitging)
Mijn moeder zei dus: je hebt vanochtend toch gedoucht? Op een pesterige manier. En ik zei: ja maar ik heb stress vanwege examens en ik wil nu in bad. Moeder: Nou dat denk ik toch niet met je brutale smoel, papa zei ook dat je vanochtend té ver bent gegaan. Eruit nu, Eruit! Ik zei dat ik mijn vader ging bellen. Zo gezegt zo gedaan en mijn vader bemiddelde en ik mocht in bad. Mijn moeder ging de hond uitlaten en ongeveer een uurtje later ging ik uit bad. Ik was weer helemaal rustig. Totdat ik even rustig in mijn kamer zat en me moeder allerlei dingen begon te zeggen over mij op de gang en de overloop. Heel irritant, en geprikkelt dat ik al was van daarvoor begon ik na een tijdje te schreeuwen dat ze 'der bek dicht moest houden', ik snap dat je zo niet je moeder hoort te praten, maar mijn moeder voelt niet meer als mijn moeder, en het is hier thuis echt verschrikkelijk, dus daar ga ik nu echt even geen probleem van maken. Ze bleef doorgaan en ik schreeuwde meer. Maar ze stopte niet. Uiteindelijk ontstond er van beide kanten geschreeuw. Ik zei dat ze der kutbek moest houden (alweer heel onbeschoft) en zij zei dat ik kanker moest krijgen én aids en mijn vriendje ook! (ik vind dit ook niet kunnen van haar). Ik ging opnieuw mijn vader bellen. Ik belde hem, en vroeg hem om me te helpen omdat dit niet langer kon, dat ik niks deed en zij gek geworden was. Opeens viel de verbinding uit. Mijn moeder had de verbinding eruit getrokken en ik kon niet meer bellen. Ook het internet lag eruit. Ik hield de telefoon wel boven, want ik dacht: als ik niet kan bellen, dan zij ook niet. Ze begon te schreeuwen om de telefoon, hier op mijn kamer, zei dat ze mijn laptop zou pakken of mijn mobiel. En uiteindelijk zei ze dat ze met haar mobiel wel naar mijn vader zou gaan bellen en zou gaan zeggen dat ik mijn vriendje met de huistelefoon belde (wat niet mag, want dan maak ik te hoge kosten) wat dus helemaal niet waar was, maar gewoon om mijn vader boos te maken op mij. Ik liep boos naar beneden en na een tijdje wist ik de verbinding van de telefoon weer aan te sluiten zodat ik mijn vader kon bellen. Mijn moeder had hem nog niet kunnen bellen, omdat ze haar mobiel eerst moest opladen. Dus ik belde mijn vader en zei wat er allemaal gebeurd was, en of ie zo snel mogelijk naar huis wou komen. Mijn moeder begon er allemaal doorheen te gillen, en uiteindelijk te schreeuwen dat ik de telefoon aan haar moest geven. Ik deed dat niet, maar mijn vader zei dat hij eraan kwam maar dat ik toch even de telefoon aan me moeder moest geven. Dat heb ik toen gedaan en toen ben ik naar boven naar mijn kamer gegaan. Toen op een gegeven moment kwam me moeder naar boven (ze had al opgehangen) met een behuild gezicht (wat een aanstelster want zij is echt niet het slachtoffer, ze lokt het juist uit!) en toen zei ze iets over de crisisopvang. Ik ben afgelopen december ook al een keer naar de crisisopvang gemoeten omdat ik te laat thuis was (namelijk 10 over elf i.p.v. elf uur), dit was niet eens mijn schuld, maar kwam omdat ik moest werken en dat uitliep. Maargoed dramamaker als mijn moeder is moest ik de volgende dag naar de crisisopvang. Het was daar verschrikkelijk, ik heb heel slecht geslapen (op een kamer van 2 bij 3 met een raam wat niet open kon en verder alleen een bed en een tafel) vanwege de stress. De volgende dag was ik echt brak toen ik op school aan kwam (de crisisopvang is aan de andere kant van de stad, en als ik nog op tijd had willen zijn had ik om 5 uur moeten opstaan, niet echt geschikt dus) en op school heb ik echt niks kunnen doen(de volgende ochtend belde mijn moeder me op met de melding dat ze mij zo miste en dat ik snel naar huis moest komen, terwijl ze me notabene zelf weg had gestuurd!). Daarom is dit echt geen optie voor tijdens mijn examen en ga ik dus echt niet naar de crisisopvang voor de komende paar weken. Ook mijn opa en oma wonen minstens een uur met de auto van mijn school vandaan, en dat schiet dus ook niet echt op...
Kortom ik wil niet naar de crisisopvang. Het kan goed zijn dat ze nu weer gepland hebben dat ik daar straks naartoe moet, maar dat wil ik dus gewoon echt niet. Ik ben echt niet de aanstichter van dit probleem en ik ga dus echt niet weg.
Wat kan ik in godsnaam doen? Ik sta heel zwak tegenover mijn ouder sin dit geval, en ik weet gewoon niet hoe ik dit aan moet pakken. Ik heb al bedacht deze post ook aan de mensen van de crisisopvang te laten lezen, zodat ze misschien inzien dat ik niet degene ben die weg moet.. Maar verder weet ik echt niet wat ik kan doen.
Kan iemand mij hier helpen?
PS: Sorry voor het lange verhaal, maar op deze manier krijgen jullie wat beter inzicht in de situatie
maandag 4 mei 2009 om 18:51
Hoi Vivelle
Ik heb erg met je te doen en het is voor mij ook erg herkenbaar. Erg vervelend dat je moeder vooral geen rekening houdt met jou en ook niet met het feit dat je in een stressituatie zit. Ze komt op mij erg onvolwassen over, heeft haar emotie's niet onder controle. En dat jij soms ook onvolwassen reageert vind ik niet vreemd, aangezien je pas 17 bent.
Wat ik je ten eerste zou aanraden is naar iemand van maatschappijk werk in jouw woonplaats te stappen, om daar bijv wekelijks mee te gaan praten, zodat je tijdens je examentijd in ieder geval je verhaal kwijt kan (neemt ook stress weg).
Ik denk dat het ook goed is om zo snel mogekijk op kamers te gaan, maar tijdens je examens is dat teveel geregel.
Het lijkt mij het beste als je tijdelijk bij je opa en oma gaat wonen, 1 uur reistijd naar school is echt wel te doen, en dan heb je rust aan je hoofd, ik denk dat je dat vooral nu moet laten meetellen.
En na je examens zo snel mogelijk het huis uit gaan en misschien hulp daarbij zoeken in de vorm van maatschappelijk werk, psycholoog, of ondersteunende begeleiding. Want ik denk ook dat hier veel meer speelt dan jij hier beschrijft en dat het je zou kunnen helpen dat een plek te geven.
Heel veel sterkte, en ga vooral voor je eindexamen en de rust die je daarbij nodig hebt, dat is nu even het belangrijkste!
Ik heb erg met je te doen en het is voor mij ook erg herkenbaar. Erg vervelend dat je moeder vooral geen rekening houdt met jou en ook niet met het feit dat je in een stressituatie zit. Ze komt op mij erg onvolwassen over, heeft haar emotie's niet onder controle. En dat jij soms ook onvolwassen reageert vind ik niet vreemd, aangezien je pas 17 bent.
Wat ik je ten eerste zou aanraden is naar iemand van maatschappijk werk in jouw woonplaats te stappen, om daar bijv wekelijks mee te gaan praten, zodat je tijdens je examentijd in ieder geval je verhaal kwijt kan (neemt ook stress weg).
Ik denk dat het ook goed is om zo snel mogekijk op kamers te gaan, maar tijdens je examens is dat teveel geregel.
Het lijkt mij het beste als je tijdelijk bij je opa en oma gaat wonen, 1 uur reistijd naar school is echt wel te doen, en dan heb je rust aan je hoofd, ik denk dat je dat vooral nu moet laten meetellen.
En na je examens zo snel mogelijk het huis uit gaan en misschien hulp daarbij zoeken in de vorm van maatschappelijk werk, psycholoog, of ondersteunende begeleiding. Want ik denk ook dat hier veel meer speelt dan jij hier beschrijft en dat het je zou kunnen helpen dat een plek te geven.
Heel veel sterkte, en ga vooral voor je eindexamen en de rust die je daarbij nodig hebt, dat is nu even het belangrijkste!
maandag 4 mei 2009 om 18:53
Ik sluit me aan bij de mensen die je adviseren begeleiding te zoeken, Vivelle. Ga eens met je huisarts praten misschien, kijken of hij je door kan verwijzen naar bv maatschappelijk werk? Volgens mij verblijf jij nu in een ziek systeem, waar ik beide kanten (zowel je ouders als jij) niet de schuld wil geven. Jullie hebben met 'n drieen dit systeem gemaakt zoals het is. Probeer ook naar je eigen aandeel hierin te kijken. Voor nu, gezien alle stress met examens enzo, kijk of je via maatschappelijk werk / jongerenwerk iets kunt bereiken. Desnoods dat je een tijdje bij een ander familielid of vriendin gaat wonen, tot je examens voorbij zijn?
maandag 4 mei 2009 om 18:55
okee, heel veel reacties ineens, super bedankt alvast daarvoor! ik weet dat er hulp gezocht moet worden en dat ik moet gaan praten met jeugdzorg, maar verrassing: dat doen we dus gewoon echt al bijna 5 jaar nu. Vandaar ook dat mij ouders bij crisisopvang kwamen, want die hebben gewoon midden in de nacht jeugdzorg gebeld toen ik tien minuten te laat thuis was.
Daarnaast wil ik best met mijn ouders rond de tafel gaan zitten (ookal ongeveer duizend keer geprobeerd), maar een gesprek tussen ons drieeen lukt gewoon echt niet! Ik kom niet tussen hen in, en ondertussen zeggen ze dan dingen die niet waar zijn, ze trekken hun eigen conclusies zonder mijn antwoord afgewacht te hebben. En ze vullen mijn antwoorden in.
Er spelen inderdaad heel veel problemen bij ons thuis. Op dit moment hoor ik hoe mijn vader mijn moeder slaat. Het klopt hiet niet.
Ik woon trouwes in het meest noordelijke gebied van Eindhoven.
Daarnaast wil ik best met mijn ouders rond de tafel gaan zitten (ookal ongeveer duizend keer geprobeerd), maar een gesprek tussen ons drieeen lukt gewoon echt niet! Ik kom niet tussen hen in, en ondertussen zeggen ze dan dingen die niet waar zijn, ze trekken hun eigen conclusies zonder mijn antwoord afgewacht te hebben. En ze vullen mijn antwoorden in.
Er spelen inderdaad heel veel problemen bij ons thuis. Op dit moment hoor ik hoe mijn vader mijn moeder slaat. Het klopt hiet niet.
Ik woon trouwes in het meest noordelijke gebied van Eindhoven.
maandag 4 mei 2009 om 18:58
Godskolere Vivelle, als het waar is wat je schrijft gebeuren er echt totaal ongezonde dingen! Als je weet dat je opa en oma je zouden willen opvangen lijkt me dit een prima tijd om hun hulp te vragen!
Wegwezen daar meissie, een uurtje reistijd is prima te doen.
Wegwezen daar meissie, een uurtje reistijd is prima te doen.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
maandag 4 mei 2009 om 19:00
Wanneer je echt graag bij je ouders weg wilt door je examens te halen zodat je op kamers kunt, zou ik nu door de zure appel bijten en een aantal weken in de crisisopvang gaan.
Niet en gezellig, maar wel rustig en minder stress. Weten ze ook op school van je thuissituatie? Ik zou je mentor of decaan daar wel over inlichten. Kunnen ze je misschien ergens bij helpen.
Ik kan nu trouwens je andere topic van gisteren ook veel beter plaatsen.
Niet en gezellig, maar wel rustig en minder stress. Weten ze ook op school van je thuissituatie? Ik zou je mentor of decaan daar wel over inlichten. Kunnen ze je misschien ergens bij helpen.
Ik kan nu trouwens je andere topic van gisteren ook veel beter plaatsen.
maandag 4 mei 2009 om 19:01
De meeste dingen komen op mij toch ergggg puberaal over ; vooral dat " iedereen is tegen mij , niemand begrijpt mij en ik doe noooooit iets " .... heftige pubers roepen ook heftige reacties van ouders op . Jammer dat jij en je moeder zich zó laten gaan . Wat zal je vader het ook zwaar hebben , met twee van die kijvende wijven in huis die beiden proberen hem aan hun kant te krijgen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 4 mei 2009 om 19:02
Ik snap best dat crisisopvang niet iets is waar je naar uitkijkt. Been there, done that, niet als jeugdige overigens.
Maar hoe wil je in godsvredesnaam je examens gaan halen onder zulke omstandigheden als je hier beschrijft?
Ben zelf van het een op het andere moment bij een vriendin gaan wonen, haar ouders stemden toe, en van daaruit naar een kamer. Er kan veel meer dan je denkt. Wel is het belangrijk om nu voor stabiliteit te kiezen, dus de gehele examenperiode weg van huis, of de gehele examenperiode een low profile houden thuis.
Maar hoe wil je in godsvredesnaam je examens gaan halen onder zulke omstandigheden als je hier beschrijft?
Ben zelf van het een op het andere moment bij een vriendin gaan wonen, haar ouders stemden toe, en van daaruit naar een kamer. Er kan veel meer dan je denkt. Wel is het belangrijk om nu voor stabiliteit te kiezen, dus de gehele examenperiode weg van huis, of de gehele examenperiode een low profile houden thuis.
maandag 4 mei 2009 om 19:03
quote:blijfgewoonbianca schreef op 04 mei 2009 @ 19:01:
Wat zal je vader het ook zwaar hebben , met twee van die kijvende wijven in huis die beiden proberen hem aan hun kant te krijgen .Jaja, vaders heeft t zo zwaar dat 'ie er dan maar op los mept...? Volgens mij gaat t hier letterlijk aan alle kanten fout.
Wat zal je vader het ook zwaar hebben , met twee van die kijvende wijven in huis die beiden proberen hem aan hun kant te krijgen .Jaja, vaders heeft t zo zwaar dat 'ie er dan maar op los mept...? Volgens mij gaat t hier letterlijk aan alle kanten fout.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
maandag 4 mei 2009 om 19:05
het lijkt me bijzonder stug dat jeugdzorg in de touwen klimt voor tien minuten te laat thuis .... was er niet veel meer aan de hand ? En word jij / het gezin niet vanaf die tijd gevolgd door jeugdzorg of een andere instantie ?
Als je vader je moeder slaat neem ik aan dat ze bang is van je vader . Dan snap ik niet dat ze hem steeds belt of lastig valt met haar problemen die ze met jou heeft ; onder het mom van " slechte moeder " heeft hij wat te meppen .
Ik snap ook niet hoe jij dan met je vader omgaat , als hij doet wat jij zegt dat hij nu aan het doen is .
Als je vader je moeder slaat neem ik aan dat ze bang is van je vader . Dan snap ik niet dat ze hem steeds belt of lastig valt met haar problemen die ze met jou heeft ; onder het mom van " slechte moeder " heeft hij wat te meppen .
Ik snap ook niet hoe jij dan met je vader omgaat , als hij doet wat jij zegt dat hij nu aan het doen is .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 4 mei 2009 om 19:05
quote:blijfgewoonbianca schreef op 04 mei 2009 @ 19:01:
De meeste dingen komen op mij toch ergggg puberaal over ; vooral dat " iedereen is tegen mij , niemand begrijpt mij en ik doe noooooit iets " .... heftige pubers roepen ook heftige reacties van ouders op . Jammer dat jij en je moeder zich zó laten gaan . Wat zal je vader het ook zwaar hebben , met twee van die kijvende wijven in huis die beiden proberen hem aan hun kant te krijgen .Ja, wat verschrikkelijk dat die arme ziel ertoe gedreven wordt om zijn vrouw te slaan, hartverscheurend!
Doe me een lol zeg....
De meeste dingen komen op mij toch ergggg puberaal over ; vooral dat " iedereen is tegen mij , niemand begrijpt mij en ik doe noooooit iets " .... heftige pubers roepen ook heftige reacties van ouders op . Jammer dat jij en je moeder zich zó laten gaan . Wat zal je vader het ook zwaar hebben , met twee van die kijvende wijven in huis die beiden proberen hem aan hun kant te krijgen .Ja, wat verschrikkelijk dat die arme ziel ertoe gedreven wordt om zijn vrouw te slaan, hartverscheurend!
Doe me een lol zeg....
maandag 4 mei 2009 om 19:07
BGB, lees anders eerst ff wat ze schrijft voordat je met je oordeel (lees: veroordeling) komt.
Ze worden al 5 jaar gevolgd door jeugdzorg. En als ze midden in de nacht (wellicht hysterisch) opbellen dat ze hun dochter NU op straat zetten...ja dan wordt er wel degelijk een opvang voor de minderjarige gezocht. Gelukkig wel.
Ze worden al 5 jaar gevolgd door jeugdzorg. En als ze midden in de nacht (wellicht hysterisch) opbellen dat ze hun dochter NU op straat zetten...ja dan wordt er wel degelijk een opvang voor de minderjarige gezocht. Gelukkig wel.
maandag 4 mei 2009 om 19:08
quote:Spijker schreef op 04 mei 2009 @ 19:03:
[...]
Jaja, vaders heeft t zo zwaar dat 'ie er dan maar op los mept...? Volgens mij gaat t hier letterlijk aan alle kanten fout.
Dat schreef ik voor ik gelezen had dat pa losse klauwtjes zou hebben .
Mag ik wel even zeggen dat ik het erg frappant / vreemd / en een tikkie ongeloofwaardig vind dat dat ietepiettelullige detail over slaan niet in de openingspost staat ? Is nou niet iets waarvan je denkt " O ja , da's waar ook , was ik even vergeten " .
[...]
Jaja, vaders heeft t zo zwaar dat 'ie er dan maar op los mept...? Volgens mij gaat t hier letterlijk aan alle kanten fout.
Dat schreef ik voor ik gelezen had dat pa losse klauwtjes zou hebben .
Mag ik wel even zeggen dat ik het erg frappant / vreemd / en een tikkie ongeloofwaardig vind dat dat ietepiettelullige detail over slaan niet in de openingspost staat ? Is nou niet iets waarvan je denkt " O ja , da's waar ook , was ik even vergeten " .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 4 mei 2009 om 19:08
quote:Teigera schreef op 04 mei 2009 @ 18:53:
Ik sluit me aan bij de mensen die je adviseren begeleiding te zoeken, Vivelle. Ga eens met je huisarts praten misschien, kijken of hij je door kan verwijzen naar bv maatschappelijk werk? Volgens mij verblijf jij nu in een ziek systeem, waar ik beide kanten (zowel je ouders als jij) niet de schuld wil geven. Jullie hebben met 'n drieen dit systeem gemaakt zoals het is. Probeer ook naar je eigen aandeel hierin te kijken. Voor nu, gezien alle stress met examens enzo, kijk of je via maatschappelijk werk / jongerenwerk iets kunt bereiken. Desnoods dat je een tijdje bij een ander familielid of vriendin gaat wonen, tot je examens voorbij zijn?
Sorry, maar ik moet hierover wel even kwijt dat het de ouders zijn die dit zieke systeem hebben gecreerd (waarschijnlijk onbewust) en dat het kind (Vivelle) daar dan automatisch in mee gaat bewegen, omdat het niet beter weet en je je als kind toch altijd zult aanpassen aan je ouders of hun manier van doen, omdat je afhankelijk van ze bent en ze letterlijk (!) nodig hebt om in leven te kunnen blijven (op latere leeftijd verandert dit natuurlijk).
De ouders hebben er zelf voor gekozen om ouder te worden dus dan moet je ook je als een verantwoordelijk ouder gedragen en als je dat niet lukt vanwege persoonlijke problemen dan vraag/zoek je hulp omdat het je alleen niet lukt. Dat vind ik in ieder geval.
Ik sluit me aan bij de mensen die je adviseren begeleiding te zoeken, Vivelle. Ga eens met je huisarts praten misschien, kijken of hij je door kan verwijzen naar bv maatschappelijk werk? Volgens mij verblijf jij nu in een ziek systeem, waar ik beide kanten (zowel je ouders als jij) niet de schuld wil geven. Jullie hebben met 'n drieen dit systeem gemaakt zoals het is. Probeer ook naar je eigen aandeel hierin te kijken. Voor nu, gezien alle stress met examens enzo, kijk of je via maatschappelijk werk / jongerenwerk iets kunt bereiken. Desnoods dat je een tijdje bij een ander familielid of vriendin gaat wonen, tot je examens voorbij zijn?
Sorry, maar ik moet hierover wel even kwijt dat het de ouders zijn die dit zieke systeem hebben gecreerd (waarschijnlijk onbewust) en dat het kind (Vivelle) daar dan automatisch in mee gaat bewegen, omdat het niet beter weet en je je als kind toch altijd zult aanpassen aan je ouders of hun manier van doen, omdat je afhankelijk van ze bent en ze letterlijk (!) nodig hebt om in leven te kunnen blijven (op latere leeftijd verandert dit natuurlijk).
De ouders hebben er zelf voor gekozen om ouder te worden dus dan moet je ook je als een verantwoordelijk ouder gedragen en als je dat niet lukt vanwege persoonlijke problemen dan vraag/zoek je hulp omdat het je alleen niet lukt. Dat vind ik in ieder geval.
maandag 4 mei 2009 om 19:11
Okee, alweer heel veel om antwoord op te geven. Ik begin even bij de laatste die ik nu gelezen heb: van bianca, ik heb hier niet veel over te zeggen, alleen dat het waar is, mijn vader heeft het erg moeilijk, en speelt letterlijk politieagentje..
Aan de rest: ik kan niet bij een vriendin slapen, want dat mag niet, dat vertrouwen ze niet, ze denken dat ik dan naar mijn vriend ga, en vooral mijn moeder overtuigd me vader er dan in dat dat niet goed is.
Ik weet niet waarom mijn moeder zo'n hekel heeft aan mijn vriendje, ik denk echt dat ze er gewoon heel veel moeite mee heeft dat ze mijn aandacht moet delen, en vooral nu ik toch nog wel een beetje in die puber fase zit: ze soms geen aandacht krijgt van mij, en zoals ik al zei: ze is heel eenzaam. Toen mijn vriendje een tijd geleden hier was, was ze wel van hem onder de indruk en was ze heel positief, inmiddels is ze weer 180 graden gekeerd en vind ze hem maar stom.
Als ik zonder er echt duidelijk over te zijn ineens weg ga, bellen ze de politie, en ik heb geen zin om daar nu ook nog problemen mee te hebben dus dat lijkt me niet zo verstandig.
Ja, mijn mentor op school weet ervan, heb al met vertrouwenspersonen op school gepraat, en het is zelfs bekend bij de directrice.
Nog even special voor uberchick: fijn dat je weet waar ik het over heb met die IB examens, ik hoop echt op mijn essay...
Als er verder nog dingen zijn die ik niet (duidelijk) heb beantwoord dan moeten jullie dat maar even zeggen, want er zijn zóveel reacties dat ik even de draad kwijt ben
Aan de rest: ik kan niet bij een vriendin slapen, want dat mag niet, dat vertrouwen ze niet, ze denken dat ik dan naar mijn vriend ga, en vooral mijn moeder overtuigd me vader er dan in dat dat niet goed is.
Ik weet niet waarom mijn moeder zo'n hekel heeft aan mijn vriendje, ik denk echt dat ze er gewoon heel veel moeite mee heeft dat ze mijn aandacht moet delen, en vooral nu ik toch nog wel een beetje in die puber fase zit: ze soms geen aandacht krijgt van mij, en zoals ik al zei: ze is heel eenzaam. Toen mijn vriendje een tijd geleden hier was, was ze wel van hem onder de indruk en was ze heel positief, inmiddels is ze weer 180 graden gekeerd en vind ze hem maar stom.
Als ik zonder er echt duidelijk over te zijn ineens weg ga, bellen ze de politie, en ik heb geen zin om daar nu ook nog problemen mee te hebben dus dat lijkt me niet zo verstandig.
Ja, mijn mentor op school weet ervan, heb al met vertrouwenspersonen op school gepraat, en het is zelfs bekend bij de directrice.
Nog even special voor uberchick: fijn dat je weet waar ik het over heb met die IB examens, ik hoop echt op mijn essay...
Als er verder nog dingen zijn die ik niet (duidelijk) heb beantwoord dan moeten jullie dat maar even zeggen, want er zijn zóveel reacties dat ik even de draad kwijt ben
maandag 4 mei 2009 om 19:12
Ik ben echt geschrokken van deze berichten! Jeetje zeg meis, wat moet dat klote zijn!
Ik heb helaas ook geen pasklare oplossing, behalve de suggesties die hier al gedaan zijn. En daar zitten heus goede tussen....is er geen leraar waar je mee kunt praten? Of tijdelijk bij je vriend logeren tot na je examens? Is al genoemd, weet ik....
Ik neem jouw situatie erg serieus, hoor, maar het valt me wel op dat je snel de neiging hebt "kan niet" of "te ver" te zeggen.
Overweeg de dingen die genoemd worden in ieder geval, eventjes veel reizen lijkt me een kleine prijs om te betalen voor het halen van je eindexamens....
In ieder geval een dikke knuffel en veel moed!
Ik heb helaas ook geen pasklare oplossing, behalve de suggesties die hier al gedaan zijn. En daar zitten heus goede tussen....is er geen leraar waar je mee kunt praten? Of tijdelijk bij je vriend logeren tot na je examens? Is al genoemd, weet ik....
Ik neem jouw situatie erg serieus, hoor, maar het valt me wel op dat je snel de neiging hebt "kan niet" of "te ver" te zeggen.
Overweeg de dingen die genoemd worden in ieder geval, eventjes veel reizen lijkt me een kleine prijs om te betalen voor het halen van je eindexamens....
In ieder geval een dikke knuffel en veel moed!
maandag 4 mei 2009 om 19:13
quote:vivelle schreef op 04 mei 2009 @ 18:55:
okee, heel veel reacties ineens, super bedankt alvast daarvoor! ik weet dat er hulp gezocht moet worden en dat ik moet gaan praten met jeugdzorg, maar verrassing: dat doen we dus gewoon echt al bijna 5 jaar nu. Vandaar ook dat mij ouders bij crisisopvang kwamen, want die hebben gewoon midden in de nacht jeugdzorg gebeld toen ik tien minuten te laat thuis was.
Daarnaast wil ik best met mijn ouders rond de tafel gaan zitten (ookal ongeveer duizend keer geprobeerd), maar een gesprek tussen ons drieeen lukt gewoon echt niet! Ik kom niet tussen hen in, en ondertussen zeggen ze dan dingen die niet waar zijn, ze trekken hun eigen conclusies zonder mijn antwoord afgewacht te hebben. En ze vullen mijn antwoorden in.
Er spelen inderdaad heel veel problemen bij ons thuis. Op dit moment hoor ik hoe mijn vader mijn moeder slaat. Het klopt hiet niet.
Ik woon trouwes in het meest noordelijke gebied van Eindhoven.maar mss moet jij dan een gesprek hebben met je ouders waarbij dan een 'neutraal' persoon aanwezig is die kan ingrijpen als het gesprek de verkeerde kant op gaat vanuit jou of vanuit jouw ouders. kan de huisarts niets voor jullie betekenen? en wat zegt jeugdzorg over de situatie bij jullie thuis?
okee, heel veel reacties ineens, super bedankt alvast daarvoor! ik weet dat er hulp gezocht moet worden en dat ik moet gaan praten met jeugdzorg, maar verrassing: dat doen we dus gewoon echt al bijna 5 jaar nu. Vandaar ook dat mij ouders bij crisisopvang kwamen, want die hebben gewoon midden in de nacht jeugdzorg gebeld toen ik tien minuten te laat thuis was.
Daarnaast wil ik best met mijn ouders rond de tafel gaan zitten (ookal ongeveer duizend keer geprobeerd), maar een gesprek tussen ons drieeen lukt gewoon echt niet! Ik kom niet tussen hen in, en ondertussen zeggen ze dan dingen die niet waar zijn, ze trekken hun eigen conclusies zonder mijn antwoord afgewacht te hebben. En ze vullen mijn antwoorden in.
Er spelen inderdaad heel veel problemen bij ons thuis. Op dit moment hoor ik hoe mijn vader mijn moeder slaat. Het klopt hiet niet.
Ik woon trouwes in het meest noordelijke gebied van Eindhoven.maar mss moet jij dan een gesprek hebben met je ouders waarbij dan een 'neutraal' persoon aanwezig is die kan ingrijpen als het gesprek de verkeerde kant op gaat vanuit jou of vanuit jouw ouders. kan de huisarts niets voor jullie betekenen? en wat zegt jeugdzorg over de situatie bij jullie thuis?
maandag 4 mei 2009 om 19:17
Jezus wat een gepuber van alle kanten. Als het waar is.
Even taalpuristische oprisping: waarom doe je in hemelsnaam tweetalig als je de eerste taal al niet beheerst? Nog los van de d's en t's is me in plaats van mijn ook bepaald niet eindexamen VWO niveau.
Als je al bekend bent bij Jeugdzorg, lijkt me dat de voor de hand liggendste route.
Even taalpuristische oprisping: waarom doe je in hemelsnaam tweetalig als je de eerste taal al niet beheerst? Nog los van de d's en t's is me in plaats van mijn ook bepaald niet eindexamen VWO niveau.
Als je al bekend bent bij Jeugdzorg, lijkt me dat de voor de hand liggendste route.
maandag 4 mei 2009 om 19:17
quote:mamzelle schreef op 04 mei 2009 @ 19:12:
Als hier al jaren jeugdzorg op zit snap ik niet dat ze niet uit huis is geplaatst als genoemd verbaal geweld en fysiek geweld normaal is daar.
Het is algemeen bekend dat jeugdzorg niet altijd goed werk verrichten....Bovendien komt niet alles altijd zo snel boven tafel, mensen durven niet meteen alles te vertellen, kinderen willen ergens toch hun ouders beschermen, er kunnen tal van redenen zijn waarom er geen uit huis plaatsing zou hebben plaatsgevonden. Het zou ook kunnen dat de therapeuten daar nog wilden proberen om de situatie te verbeteren voordat er iemand uit huis zou worden geplaatst (bij Jeugdzorg hebben ze zich ook aan procedures te houden...).
Zucht.
Nog over de politie; je ouders kunnen ze wel bellen maar ik denk echt niet dat die achter je aan gaan jagen ofzo, ze kunnen je ook niet dwingen om naar huis te gaan volgens mij, als jij bijv bij je opa/oma gaat logeren.
Als hier al jaren jeugdzorg op zit snap ik niet dat ze niet uit huis is geplaatst als genoemd verbaal geweld en fysiek geweld normaal is daar.
Het is algemeen bekend dat jeugdzorg niet altijd goed werk verrichten....Bovendien komt niet alles altijd zo snel boven tafel, mensen durven niet meteen alles te vertellen, kinderen willen ergens toch hun ouders beschermen, er kunnen tal van redenen zijn waarom er geen uit huis plaatsing zou hebben plaatsgevonden. Het zou ook kunnen dat de therapeuten daar nog wilden proberen om de situatie te verbeteren voordat er iemand uit huis zou worden geplaatst (bij Jeugdzorg hebben ze zich ook aan procedures te houden...).
Zucht.
Nog over de politie; je ouders kunnen ze wel bellen maar ik denk echt niet dat die achter je aan gaan jagen ofzo, ze kunnen je ook niet dwingen om naar huis te gaan volgens mij, als jij bijv bij je opa/oma gaat logeren.
maandag 4 mei 2009 om 19:17
