Psyche
alle pijlers
Help mij, ik word het huis uitgezet!
maandag 4 mei 2009 om 18:22
Hallo, sorry kan even geen vrolijk hoi zeggen.
Mijn moeder en ik liggen nu al jaren over hoop met elkaar, ik ben nu 17 en over anderhalve maand achttien. Op dit moment heb ik eindexamens van het VWO. Vandaag had ik mijn eerste examen buiten de regulire examens om, omdat ik tweetalig VWO doe. Ik heb het dus echt heel druk op dit moment en kan echt geen spanningen gebruiken.
Daarom ga ik iedere doordeweekse dag in de bieb zitten om te studeren. Vandaag had ik mijn eerste examen, maar het ging slecht, ik had te weinig tijd en heb echt onvoldoende opgeschreven. Echt een ramp in mijn ogen en ik kan er nog steeds om huilen. Ik had dus echt geen zin om in de bieb te gaan zitten, maar ging naar huis om een bad te nemen en daarna een beetje uit te huilen (klinkt dramatisch maar eindexamens brengen gewoon echt heel veel stress met zich mee).
Toen ik thuis was, was er verder niemand, dus ik zette mijn tas neer, en pakte die uit. Ondertussen kwam mijn moeder thuis. Die is kwaad op mij, áltijd, gewoon omdat ik een vriend heb, en ze jaloers is op de aandacht die ik nu wél voor hem heb en niet voor haar (ze is heel eenzaam en heeft geen vriendinnen/hobbies) althans dat denk ik, en daarnaast irriteerd ze zich kennelijk in alles aan mij. Ik ook bij haar, maar ik hou dan verder me mond en ga op me kamer zitten met de deur dicht. Mijn moeder pakt dit heel anders aan. Die gaat hardop over mij praten, heel vervelend en werkt echt op je zenuwen en ze zit me gewoon te sarren.
Vanmiddag kwam ze dus thuis en op een gegeven moment ging ze in de badkamer staan (nuriënd omdat ze weet dat ik dat vervelend vind, maar ik zei of deed niks) net op het moment dat ik ook naar de badkamer wou om in bad te gaan. Ik bleef daar dus gewoon staan wachten totdat ze weg was. Op een gegeven moment zegt ze: gaat er nog iets gebeuren? Dus ik zeg: nou ik wou in bad. En zei: Dat denk ik niet.
*(even tussendoor: vanochtend zou ik om 7 uur douchen, en ik kwam om twee voor zeven in de badkamer. Mijn vader was er toen nog en ik begon heel erg te drammen dat hij weg moest gaan. Het leek wel alsof hij me wou pesten en ging heel langzaam zijn gezicht wassen. Toen zei ik: het is 7 uur, hij zei: het is 2 voor zeven. Toen op een gegeven moment na heel veel gedram van mij, zei mijn vader: o, nu is het 7 uur. Boos en gestresst zei ik toen op brutale toon: Eruit dan! (ik weet dat dit niet kan, maar ik ga gewoon niet zo goed met stress om) En toen was me vader kwaad en begon ie te schreeuwen. Daar ben ik verder niet op in gegaan en toen ben ik gaan douchen toen hij de badkamer uitging)
Mijn moeder zei dus: je hebt vanochtend toch gedoucht? Op een pesterige manier. En ik zei: ja maar ik heb stress vanwege examens en ik wil nu in bad. Moeder: Nou dat denk ik toch niet met je brutale smoel, papa zei ook dat je vanochtend té ver bent gegaan. Eruit nu, Eruit! Ik zei dat ik mijn vader ging bellen. Zo gezegt zo gedaan en mijn vader bemiddelde en ik mocht in bad. Mijn moeder ging de hond uitlaten en ongeveer een uurtje later ging ik uit bad. Ik was weer helemaal rustig. Totdat ik even rustig in mijn kamer zat en me moeder allerlei dingen begon te zeggen over mij op de gang en de overloop. Heel irritant, en geprikkelt dat ik al was van daarvoor begon ik na een tijdje te schreeuwen dat ze 'der bek dicht moest houden', ik snap dat je zo niet je moeder hoort te praten, maar mijn moeder voelt niet meer als mijn moeder, en het is hier thuis echt verschrikkelijk, dus daar ga ik nu echt even geen probleem van maken. Ze bleef doorgaan en ik schreeuwde meer. Maar ze stopte niet. Uiteindelijk ontstond er van beide kanten geschreeuw. Ik zei dat ze der kutbek moest houden (alweer heel onbeschoft) en zij zei dat ik kanker moest krijgen én aids en mijn vriendje ook! (ik vind dit ook niet kunnen van haar). Ik ging opnieuw mijn vader bellen. Ik belde hem, en vroeg hem om me te helpen omdat dit niet langer kon, dat ik niks deed en zij gek geworden was. Opeens viel de verbinding uit. Mijn moeder had de verbinding eruit getrokken en ik kon niet meer bellen. Ook het internet lag eruit. Ik hield de telefoon wel boven, want ik dacht: als ik niet kan bellen, dan zij ook niet. Ze begon te schreeuwen om de telefoon, hier op mijn kamer, zei dat ze mijn laptop zou pakken of mijn mobiel. En uiteindelijk zei ze dat ze met haar mobiel wel naar mijn vader zou gaan bellen en zou gaan zeggen dat ik mijn vriendje met de huistelefoon belde (wat niet mag, want dan maak ik te hoge kosten) wat dus helemaal niet waar was, maar gewoon om mijn vader boos te maken op mij. Ik liep boos naar beneden en na een tijdje wist ik de verbinding van de telefoon weer aan te sluiten zodat ik mijn vader kon bellen. Mijn moeder had hem nog niet kunnen bellen, omdat ze haar mobiel eerst moest opladen. Dus ik belde mijn vader en zei wat er allemaal gebeurd was, en of ie zo snel mogelijk naar huis wou komen. Mijn moeder begon er allemaal doorheen te gillen, en uiteindelijk te schreeuwen dat ik de telefoon aan haar moest geven. Ik deed dat niet, maar mijn vader zei dat hij eraan kwam maar dat ik toch even de telefoon aan me moeder moest geven. Dat heb ik toen gedaan en toen ben ik naar boven naar mijn kamer gegaan. Toen op een gegeven moment kwam me moeder naar boven (ze had al opgehangen) met een behuild gezicht (wat een aanstelster want zij is echt niet het slachtoffer, ze lokt het juist uit!) en toen zei ze iets over de crisisopvang. Ik ben afgelopen december ook al een keer naar de crisisopvang gemoeten omdat ik te laat thuis was (namelijk 10 over elf i.p.v. elf uur), dit was niet eens mijn schuld, maar kwam omdat ik moest werken en dat uitliep. Maargoed dramamaker als mijn moeder is moest ik de volgende dag naar de crisisopvang. Het was daar verschrikkelijk, ik heb heel slecht geslapen (op een kamer van 2 bij 3 met een raam wat niet open kon en verder alleen een bed en een tafel) vanwege de stress. De volgende dag was ik echt brak toen ik op school aan kwam (de crisisopvang is aan de andere kant van de stad, en als ik nog op tijd had willen zijn had ik om 5 uur moeten opstaan, niet echt geschikt dus) en op school heb ik echt niks kunnen doen(de volgende ochtend belde mijn moeder me op met de melding dat ze mij zo miste en dat ik snel naar huis moest komen, terwijl ze me notabene zelf weg had gestuurd!). Daarom is dit echt geen optie voor tijdens mijn examen en ga ik dus echt niet naar de crisisopvang voor de komende paar weken. Ook mijn opa en oma wonen minstens een uur met de auto van mijn school vandaan, en dat schiet dus ook niet echt op...
Kortom ik wil niet naar de crisisopvang. Het kan goed zijn dat ze nu weer gepland hebben dat ik daar straks naartoe moet, maar dat wil ik dus gewoon echt niet. Ik ben echt niet de aanstichter van dit probleem en ik ga dus echt niet weg.
Wat kan ik in godsnaam doen? Ik sta heel zwak tegenover mijn ouder sin dit geval, en ik weet gewoon niet hoe ik dit aan moet pakken. Ik heb al bedacht deze post ook aan de mensen van de crisisopvang te laten lezen, zodat ze misschien inzien dat ik niet degene ben die weg moet.. Maar verder weet ik echt niet wat ik kan doen.
Kan iemand mij hier helpen?
PS: Sorry voor het lange verhaal, maar op deze manier krijgen jullie wat beter inzicht in de situatie
Mijn moeder en ik liggen nu al jaren over hoop met elkaar, ik ben nu 17 en over anderhalve maand achttien. Op dit moment heb ik eindexamens van het VWO. Vandaag had ik mijn eerste examen buiten de regulire examens om, omdat ik tweetalig VWO doe. Ik heb het dus echt heel druk op dit moment en kan echt geen spanningen gebruiken.
Daarom ga ik iedere doordeweekse dag in de bieb zitten om te studeren. Vandaag had ik mijn eerste examen, maar het ging slecht, ik had te weinig tijd en heb echt onvoldoende opgeschreven. Echt een ramp in mijn ogen en ik kan er nog steeds om huilen. Ik had dus echt geen zin om in de bieb te gaan zitten, maar ging naar huis om een bad te nemen en daarna een beetje uit te huilen (klinkt dramatisch maar eindexamens brengen gewoon echt heel veel stress met zich mee).
Toen ik thuis was, was er verder niemand, dus ik zette mijn tas neer, en pakte die uit. Ondertussen kwam mijn moeder thuis. Die is kwaad op mij, áltijd, gewoon omdat ik een vriend heb, en ze jaloers is op de aandacht die ik nu wél voor hem heb en niet voor haar (ze is heel eenzaam en heeft geen vriendinnen/hobbies) althans dat denk ik, en daarnaast irriteerd ze zich kennelijk in alles aan mij. Ik ook bij haar, maar ik hou dan verder me mond en ga op me kamer zitten met de deur dicht. Mijn moeder pakt dit heel anders aan. Die gaat hardop over mij praten, heel vervelend en werkt echt op je zenuwen en ze zit me gewoon te sarren.
Vanmiddag kwam ze dus thuis en op een gegeven moment ging ze in de badkamer staan (nuriënd omdat ze weet dat ik dat vervelend vind, maar ik zei of deed niks) net op het moment dat ik ook naar de badkamer wou om in bad te gaan. Ik bleef daar dus gewoon staan wachten totdat ze weg was. Op een gegeven moment zegt ze: gaat er nog iets gebeuren? Dus ik zeg: nou ik wou in bad. En zei: Dat denk ik niet.
*(even tussendoor: vanochtend zou ik om 7 uur douchen, en ik kwam om twee voor zeven in de badkamer. Mijn vader was er toen nog en ik begon heel erg te drammen dat hij weg moest gaan. Het leek wel alsof hij me wou pesten en ging heel langzaam zijn gezicht wassen. Toen zei ik: het is 7 uur, hij zei: het is 2 voor zeven. Toen op een gegeven moment na heel veel gedram van mij, zei mijn vader: o, nu is het 7 uur. Boos en gestresst zei ik toen op brutale toon: Eruit dan! (ik weet dat dit niet kan, maar ik ga gewoon niet zo goed met stress om) En toen was me vader kwaad en begon ie te schreeuwen. Daar ben ik verder niet op in gegaan en toen ben ik gaan douchen toen hij de badkamer uitging)
Mijn moeder zei dus: je hebt vanochtend toch gedoucht? Op een pesterige manier. En ik zei: ja maar ik heb stress vanwege examens en ik wil nu in bad. Moeder: Nou dat denk ik toch niet met je brutale smoel, papa zei ook dat je vanochtend té ver bent gegaan. Eruit nu, Eruit! Ik zei dat ik mijn vader ging bellen. Zo gezegt zo gedaan en mijn vader bemiddelde en ik mocht in bad. Mijn moeder ging de hond uitlaten en ongeveer een uurtje later ging ik uit bad. Ik was weer helemaal rustig. Totdat ik even rustig in mijn kamer zat en me moeder allerlei dingen begon te zeggen over mij op de gang en de overloop. Heel irritant, en geprikkelt dat ik al was van daarvoor begon ik na een tijdje te schreeuwen dat ze 'der bek dicht moest houden', ik snap dat je zo niet je moeder hoort te praten, maar mijn moeder voelt niet meer als mijn moeder, en het is hier thuis echt verschrikkelijk, dus daar ga ik nu echt even geen probleem van maken. Ze bleef doorgaan en ik schreeuwde meer. Maar ze stopte niet. Uiteindelijk ontstond er van beide kanten geschreeuw. Ik zei dat ze der kutbek moest houden (alweer heel onbeschoft) en zij zei dat ik kanker moest krijgen én aids en mijn vriendje ook! (ik vind dit ook niet kunnen van haar). Ik ging opnieuw mijn vader bellen. Ik belde hem, en vroeg hem om me te helpen omdat dit niet langer kon, dat ik niks deed en zij gek geworden was. Opeens viel de verbinding uit. Mijn moeder had de verbinding eruit getrokken en ik kon niet meer bellen. Ook het internet lag eruit. Ik hield de telefoon wel boven, want ik dacht: als ik niet kan bellen, dan zij ook niet. Ze begon te schreeuwen om de telefoon, hier op mijn kamer, zei dat ze mijn laptop zou pakken of mijn mobiel. En uiteindelijk zei ze dat ze met haar mobiel wel naar mijn vader zou gaan bellen en zou gaan zeggen dat ik mijn vriendje met de huistelefoon belde (wat niet mag, want dan maak ik te hoge kosten) wat dus helemaal niet waar was, maar gewoon om mijn vader boos te maken op mij. Ik liep boos naar beneden en na een tijdje wist ik de verbinding van de telefoon weer aan te sluiten zodat ik mijn vader kon bellen. Mijn moeder had hem nog niet kunnen bellen, omdat ze haar mobiel eerst moest opladen. Dus ik belde mijn vader en zei wat er allemaal gebeurd was, en of ie zo snel mogelijk naar huis wou komen. Mijn moeder begon er allemaal doorheen te gillen, en uiteindelijk te schreeuwen dat ik de telefoon aan haar moest geven. Ik deed dat niet, maar mijn vader zei dat hij eraan kwam maar dat ik toch even de telefoon aan me moeder moest geven. Dat heb ik toen gedaan en toen ben ik naar boven naar mijn kamer gegaan. Toen op een gegeven moment kwam me moeder naar boven (ze had al opgehangen) met een behuild gezicht (wat een aanstelster want zij is echt niet het slachtoffer, ze lokt het juist uit!) en toen zei ze iets over de crisisopvang. Ik ben afgelopen december ook al een keer naar de crisisopvang gemoeten omdat ik te laat thuis was (namelijk 10 over elf i.p.v. elf uur), dit was niet eens mijn schuld, maar kwam omdat ik moest werken en dat uitliep. Maargoed dramamaker als mijn moeder is moest ik de volgende dag naar de crisisopvang. Het was daar verschrikkelijk, ik heb heel slecht geslapen (op een kamer van 2 bij 3 met een raam wat niet open kon en verder alleen een bed en een tafel) vanwege de stress. De volgende dag was ik echt brak toen ik op school aan kwam (de crisisopvang is aan de andere kant van de stad, en als ik nog op tijd had willen zijn had ik om 5 uur moeten opstaan, niet echt geschikt dus) en op school heb ik echt niks kunnen doen(de volgende ochtend belde mijn moeder me op met de melding dat ze mij zo miste en dat ik snel naar huis moest komen, terwijl ze me notabene zelf weg had gestuurd!). Daarom is dit echt geen optie voor tijdens mijn examen en ga ik dus echt niet naar de crisisopvang voor de komende paar weken. Ook mijn opa en oma wonen minstens een uur met de auto van mijn school vandaan, en dat schiet dus ook niet echt op...
Kortom ik wil niet naar de crisisopvang. Het kan goed zijn dat ze nu weer gepland hebben dat ik daar straks naartoe moet, maar dat wil ik dus gewoon echt niet. Ik ben echt niet de aanstichter van dit probleem en ik ga dus echt niet weg.
Wat kan ik in godsnaam doen? Ik sta heel zwak tegenover mijn ouder sin dit geval, en ik weet gewoon niet hoe ik dit aan moet pakken. Ik heb al bedacht deze post ook aan de mensen van de crisisopvang te laten lezen, zodat ze misschien inzien dat ik niet degene ben die weg moet.. Maar verder weet ik echt niet wat ik kan doen.
Kan iemand mij hier helpen?
PS: Sorry voor het lange verhaal, maar op deze manier krijgen jullie wat beter inzicht in de situatie
dinsdag 5 mei 2009 om 10:32
Even voor de duidelijkheid: ik doe nergens uitspraken over haar gedrag of over dat van haar ouders. Ik ken de situatie niet en weet niet hoe die zo is ontstaan. Kan me daar verschillende scenario's bij bedenken.
Ik heb alleen gezegd dat het er, voor ons hier niet toe doet hoe het zo gekomen is. Het is nu zo en daar moet je wat mee doen.
Ik heb alleen gezegd dat het er, voor ons hier niet toe doet hoe het zo gekomen is. Het is nu zo en daar moet je wat mee doen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 5 mei 2009 om 11:10
Vivelle, ik vind je eerlijk gezegd helemaal niet puberaal. Goed, bekvechten en schelden is dat natuurlijk wel, maar je komt erg intelligent en weldenkend over. Bij het woord puberaal denk ik meer aan je kont tegen de krib gooien, gewoon omdat het kan.
Ik kan me voorstellen dat mensen die hier op reageren en zelf moeder zijn vooral je brutaliteit 'lezen' in je verhaal, maar ik lees vooral een enorm verstoorde gezinssituatie door uiteindelijk hiertoe geleid heeft (zoals meerdere mensen ook al zeggen). Er kan niet van jou verwacht worden dat je volwassener bent dan je ouders.
Helaas zijn ouders gewoon mensen, ook soms onvolwassen, met issues en problemen waarvan kinderen de dupe worden. Er zijn ook op dit forum genoeg voorbeelden van mensen die hun ouders of schoonouders niet zien vanwege raar gedrag van hun kant.
Ik wens je er veel succes, hopelijk kun je het daar nog even volhouden door tegen je instinct in normaal te blijven doen. Ik vind alleen niet dat je dat verplicht bent omdat het nu eenmaal je ouders zijn.
In de bijbel staat dat je je ouders moet eren, maar direct daarna staat er ook 'Ouders, verbitterd uw kinderen niet'!
Ik kan me voorstellen dat mensen die hier op reageren en zelf moeder zijn vooral je brutaliteit 'lezen' in je verhaal, maar ik lees vooral een enorm verstoorde gezinssituatie door uiteindelijk hiertoe geleid heeft (zoals meerdere mensen ook al zeggen). Er kan niet van jou verwacht worden dat je volwassener bent dan je ouders.
Helaas zijn ouders gewoon mensen, ook soms onvolwassen, met issues en problemen waarvan kinderen de dupe worden. Er zijn ook op dit forum genoeg voorbeelden van mensen die hun ouders of schoonouders niet zien vanwege raar gedrag van hun kant.
Ik wens je er veel succes, hopelijk kun je het daar nog even volhouden door tegen je instinct in normaal te blijven doen. Ik vind alleen niet dat je dat verplicht bent omdat het nu eenmaal je ouders zijn.
In de bijbel staat dat je je ouders moet eren, maar direct daarna staat er ook 'Ouders, verbitterd uw kinderen niet'!
dinsdag 5 mei 2009 om 18:02
quote:mrspositive schreef op 05 mei 2009 @ 08:34:
Ik vind dit toch zo triest, dit draag je mee voor de rest van je leven.
En dat is nu net het probleem. Vivelle kan in andere relationele situaties waar ze geen controle heeft ook overgaan tot het haar bekende verbale geweld. Daar maak je geen vrienden mee.
Aangeleerd gedrag, okee, maar ook gedrag waar je dan dus je uiterste best voor moet doen om dit af te leren, in iedere situatie, dus ook thuis.
Ik vind dit toch zo triest, dit draag je mee voor de rest van je leven.
En dat is nu net het probleem. Vivelle kan in andere relationele situaties waar ze geen controle heeft ook overgaan tot het haar bekende verbale geweld. Daar maak je geen vrienden mee.
Aangeleerd gedrag, okee, maar ook gedrag waar je dan dus je uiterste best voor moet doen om dit af te leren, in iedere situatie, dus ook thuis.
dinsdag 5 mei 2009 om 18:38
Hoi Vivelle,
Allereerst wil ik je veel sterkte wensen!
Ik wil even reageren op je eventuele puberale gedrag, ik vind het gezien de situatie wel meevallen. Ook geef je zelf aan dat je dit buitenshuis niet hebt.
Dat herken ik erg goed!
Inmiddels is het al lang geleden, maar ik was thuis ook niet zo heel leuk terwijl ik buitenshuis me heel anders gedroeg.
Mijn thuissituatie was totaal niet te vergelijken met die van jou, maar ik ben ook op mijn 17e uit huis gegaan en dit was een hele goede stap.
Soms als je, zoals jij, middenin de ellende zit dan kan je de situatie niet meer goed beoordelen.
Een letterlijke en figuurlijke afstand kan veel dingen
verhelderen. Uiteraard zul je hier wel (financiele) hulp voor nodig hebben.
Ik heb mijn ouders gelukkig duidelijk kunnen maken dat het echt de juiste stap was en zij hebben mij dus ook gesteund.
Overigens heeft het onze relatie alleen maar goed gedaan. Maar, zonder te pessimistisch te willen zijn, daar zou bij jou misschien wel wat meer voor nodig moeten zijn.
Misschien heb je helemaal niets aan mijn verhaal, maar ik wil je in ieder geval een hart onder de riem steken.
Je komt over als een sterk iemand en ik weet zeker dat je hier uit zult komen!
Allereerst wil ik je veel sterkte wensen!
Ik wil even reageren op je eventuele puberale gedrag, ik vind het gezien de situatie wel meevallen. Ook geef je zelf aan dat je dit buitenshuis niet hebt.
Dat herken ik erg goed!
Inmiddels is het al lang geleden, maar ik was thuis ook niet zo heel leuk terwijl ik buitenshuis me heel anders gedroeg.
Mijn thuissituatie was totaal niet te vergelijken met die van jou, maar ik ben ook op mijn 17e uit huis gegaan en dit was een hele goede stap.
Soms als je, zoals jij, middenin de ellende zit dan kan je de situatie niet meer goed beoordelen.
Een letterlijke en figuurlijke afstand kan veel dingen
verhelderen. Uiteraard zul je hier wel (financiele) hulp voor nodig hebben.
Ik heb mijn ouders gelukkig duidelijk kunnen maken dat het echt de juiste stap was en zij hebben mij dus ook gesteund.
Overigens heeft het onze relatie alleen maar goed gedaan. Maar, zonder te pessimistisch te willen zijn, daar zou bij jou misschien wel wat meer voor nodig moeten zijn.
Misschien heb je helemaal niets aan mijn verhaal, maar ik wil je in ieder geval een hart onder de riem steken.
Je komt over als een sterk iemand en ik weet zeker dat je hier uit zult komen!
dinsdag 5 mei 2009 om 21:27
dinsdag 5 mei 2009 om 21:31
quote:newstylista schreef op 05 mei 2009 @ 21:17:
ik heb niet het hele topic doorgenomen, maar is het geen idee om de "strijdbijl" even te begraven tot na je examens? of kun je even ergens anders terecht?Goh, daar was nog niemand op gekomen.
Misschien toch even het topic lezen.
ik heb niet het hele topic doorgenomen, maar is het geen idee om de "strijdbijl" even te begraven tot na je examens? of kun je even ergens anders terecht?Goh, daar was nog niemand op gekomen.
Misschien toch even het topic lezen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 5 mei 2009 om 21:41
mijn advies is: probeer bij maatschappelijk werk voor elkaar te krijgen dat je je examenperiode in een gastgezin kunt uitvoeren. dan kun je daarna op kamers.
maak je geen zorgen over huisgenoten met rare karakters. je bent dan allemaal op jezelf, dat geeft voor alle partijen rust. je hóeft dan ook geen ruzie meer te maken hè. iedereen doet zijn eigen ding, zogezegd.
maak je geen zorgen over huisgenoten met rare karakters. je bent dan allemaal op jezelf, dat geeft voor alle partijen rust. je hóeft dan ook geen ruzie meer te maken hè. iedereen doet zijn eigen ding, zogezegd.
dinsdag 5 mei 2009 om 22:23
Hoi vivelle,
Ik heb net jouw verhaal en alle reacties tot nu toe zitten lezen...
Ik vind het heel naar om te lezen in wat voor situatie jij zit. Mijn advies is om hulp te zoeken.
Ik werk zelf met jongeren van 18 t/m 26 jaar, maar dan in een andere stad dan waar jij woont, dus ik weet niet precies wat er voor instanties in jouw omgeving zijn waar je wat aan zou kunnen hebben. Heb wel even voor je gegoogled naar hulpinstanties voor jongeren in jouw woonplaats en heb ook wat gevonden, namelijk Faq, ken je dat toevallig zelf al?
Dit is hun site: http://www.faq-eindhoven.nl/
Misschien is dat wat voor je om contact met ze op te nemen? De situatie waarin jij zit kan en mag niet langer doorgaan, want de kans is dan aanwezig dat je er aan onderdoor gaat.
Volgens mij ben jij gelukkig wel heel erg sterk en slim, dus het komt vast wel goed, maar dan moet je er wel echt zelf wat aan doen!
Heel veel sterkte meis!
Ik heb net jouw verhaal en alle reacties tot nu toe zitten lezen...
Ik vind het heel naar om te lezen in wat voor situatie jij zit. Mijn advies is om hulp te zoeken.
Ik werk zelf met jongeren van 18 t/m 26 jaar, maar dan in een andere stad dan waar jij woont, dus ik weet niet precies wat er voor instanties in jouw omgeving zijn waar je wat aan zou kunnen hebben. Heb wel even voor je gegoogled naar hulpinstanties voor jongeren in jouw woonplaats en heb ook wat gevonden, namelijk Faq, ken je dat toevallig zelf al?
Dit is hun site: http://www.faq-eindhoven.nl/
Misschien is dat wat voor je om contact met ze op te nemen? De situatie waarin jij zit kan en mag niet langer doorgaan, want de kans is dan aanwezig dat je er aan onderdoor gaat.
Volgens mij ben jij gelukkig wel heel erg sterk en slim, dus het komt vast wel goed, maar dan moet je er wel echt zelf wat aan doen!
Heel veel sterkte meis!
dinsdag 5 mei 2009 om 23:21
Hee iedereen,
Vandaag een veel betere dag gehad! Maar dus ook de hele dag weg van huis geweest want ik durfde het gwn niet aan.
Vanochtend naar de bieb gegaan, daar gezeten tot een uur of 5, toen was mijn vriendje klaar met werk, en toen zijn we samen ergens gaan eten. Toen nog een beetje gewandeld, helaas met slecht weer. en toen ging hij naar huis. Nog met hem mee gegaan omdat ik zo lang mogelijk bij hem wou blijven (hij vertrekt morgen op schoolreisje).
Toen moest ik nog naar huis, en uiteindelijk werd het tien uur toen ik thuis kwam. Gewoon hoi gezegd en daarna meteen naar boven, verder niks meer gehoord. Het helpt ook dat me neefje hier vanacht logeert, want nu zijn ze toch met hem bezig, en vergeten ze mij.
@PlayingtheAngel en Fladder: Lief dat jullie voor me opkomen. Mijn gedrag wordt sowieso opgewekt door het gedrag van mijn ouders, daar hebben jullie volkomen gelijk in. En of het nu puberaal is of niet, het is voor mij gewoon heel moeilijk om anders te reageren op hun. Ik vind het fijn dat jullie dat inzien.
@Ossiepossie: zoals Poezewoes al zegt word ik over iets meer dan een maand 18, en daarbij ben ik niet onder toezicht, geloof ik, voor nu laat ik het allemaal maar even zo in de hoop dat het rustig blijft tot na mijn examens.
@marienne: dat zou ik dus echt wel willen, maar kom ik daar nu niet veel te laat mee? Ik bedoel een pleeggezin lijkt me echt fijn, dat is veel rustgevender dan crisisopvang en dergelijke, maar ik denk dat daar een hoge wachtlijst voor is?
@missdestiny: nee ik heb hier nog nooit van gehoord, ik zal er sowieso eens een keer naar bellen, goeie tip!
Oke, nu ga ik maar weer in bed liggen, twas een té lange dag,
groetjes!
Vandaag een veel betere dag gehad! Maar dus ook de hele dag weg van huis geweest want ik durfde het gwn niet aan.
Vanochtend naar de bieb gegaan, daar gezeten tot een uur of 5, toen was mijn vriendje klaar met werk, en toen zijn we samen ergens gaan eten. Toen nog een beetje gewandeld, helaas met slecht weer. en toen ging hij naar huis. Nog met hem mee gegaan omdat ik zo lang mogelijk bij hem wou blijven (hij vertrekt morgen op schoolreisje).
Toen moest ik nog naar huis, en uiteindelijk werd het tien uur toen ik thuis kwam. Gewoon hoi gezegd en daarna meteen naar boven, verder niks meer gehoord. Het helpt ook dat me neefje hier vanacht logeert, want nu zijn ze toch met hem bezig, en vergeten ze mij.
@PlayingtheAngel en Fladder: Lief dat jullie voor me opkomen. Mijn gedrag wordt sowieso opgewekt door het gedrag van mijn ouders, daar hebben jullie volkomen gelijk in. En of het nu puberaal is of niet, het is voor mij gewoon heel moeilijk om anders te reageren op hun. Ik vind het fijn dat jullie dat inzien.
@Ossiepossie: zoals Poezewoes al zegt word ik over iets meer dan een maand 18, en daarbij ben ik niet onder toezicht, geloof ik, voor nu laat ik het allemaal maar even zo in de hoop dat het rustig blijft tot na mijn examens.
@marienne: dat zou ik dus echt wel willen, maar kom ik daar nu niet veel te laat mee? Ik bedoel een pleeggezin lijkt me echt fijn, dat is veel rustgevender dan crisisopvang en dergelijke, maar ik denk dat daar een hoge wachtlijst voor is?
@missdestiny: nee ik heb hier nog nooit van gehoord, ik zal er sowieso eens een keer naar bellen, goeie tip!
Oke, nu ga ik maar weer in bed liggen, twas een té lange dag,
groetjes!
woensdag 6 mei 2009 om 00:42
Kun je echt niet rustig aan je ouders vragen/uitleggen of je bij een vriendin kunt logeren voor de duur van de examens? Dat dat echt je examenresultaten ten goede komt? Zij weten ook wel dat er veel ruzie is. Als je het redelijk en rustig brengt, kan ik me eigenlijk niet voorstellen dat ze in woede uitbarsten en het niet toestaan.
woensdag 6 mei 2009 om 23:01
Sorry iedereen, maar vandaag echt een lange dag gehad, net thuis, heel de dag geleerd in de bieb en daarna nog gewerkt. Ben alweer super moe.
@RosieRo: Ja ik wil ook echt zo snel mogelijk weg nu, maar ik denk dat de rompslomp van een heuse verhuizing nu even niet zal baten, en nu stort ik me dan ook voorlopig gewoon op mijn examens, over anderhalve maand ben ik 18 en dan ben ik gelijk weg!
@Guinnevere: Ik denk het niet, als ze het al geloven (want waarschijnlijk denken ze meteen dat ik stiekem naar mijn vriendje ga dan, mja dan zou ik ze naar de ouders van die vriendin kunnen laten bellen) dan mag dat sowieso niet zo lang. Ten eerste wil vooral mijn moeder niet dat ik andere mensen tot last ben, ten tweede is ze bang dat ik dan aan die mensen ga vertellen wat er hier allemaal speelt, en dat zou ze helemaal verschrikkelijk vinden, dat risico wil ze dus niet lopen. Beetje naïef van haar dat ze denkt dat ik nu niet ook al gewoon tegen al mijn vriendinnen vertel wat er hier gaande is, maarja..
Tot nu toe gaat alles nog goed, elke dag in de bieb, en savonds gewoon zo snel mogelijk naar mijn kamer. Ik hoop dat dit voorlopig zo blijft. Wel een groot probleem is dat nu mijn vriendje, mijn grootste steun en toe verlaat, op schoolreisje is, en zodoende spreek ik hem waarschijnlijk niet, behalve dat ene smsje per dag. Geloof me ik gun het hem echt, maar ik vind het gewoon heel moeilijk, en ik mis hem nu al. Nog maar 5 nachtjes en dan issie er weer. Nu snel slapen, des te eerder is het morgen en is er dus weer een nachtje voorbij,
kusjes!
@RosieRo: Ja ik wil ook echt zo snel mogelijk weg nu, maar ik denk dat de rompslomp van een heuse verhuizing nu even niet zal baten, en nu stort ik me dan ook voorlopig gewoon op mijn examens, over anderhalve maand ben ik 18 en dan ben ik gelijk weg!
@Guinnevere: Ik denk het niet, als ze het al geloven (want waarschijnlijk denken ze meteen dat ik stiekem naar mijn vriendje ga dan, mja dan zou ik ze naar de ouders van die vriendin kunnen laten bellen) dan mag dat sowieso niet zo lang. Ten eerste wil vooral mijn moeder niet dat ik andere mensen tot last ben, ten tweede is ze bang dat ik dan aan die mensen ga vertellen wat er hier allemaal speelt, en dat zou ze helemaal verschrikkelijk vinden, dat risico wil ze dus niet lopen. Beetje naïef van haar dat ze denkt dat ik nu niet ook al gewoon tegen al mijn vriendinnen vertel wat er hier gaande is, maarja..
Tot nu toe gaat alles nog goed, elke dag in de bieb, en savonds gewoon zo snel mogelijk naar mijn kamer. Ik hoop dat dit voorlopig zo blijft. Wel een groot probleem is dat nu mijn vriendje, mijn grootste steun en toe verlaat, op schoolreisje is, en zodoende spreek ik hem waarschijnlijk niet, behalve dat ene smsje per dag. Geloof me ik gun het hem echt, maar ik vind het gewoon heel moeilijk, en ik mis hem nu al. Nog maar 5 nachtjes en dan issie er weer. Nu snel slapen, des te eerder is het morgen en is er dus weer een nachtje voorbij,
kusjes!
woensdag 6 mei 2009 om 23:48
quote:PlayingTheAngel schreef op 05 mei 2009 @ 11:10:
Vivelle, ik vind je eerlijk gezegd helemaal niet puberaal. Goed, bekvechten en schelden is dat natuurlijk wel, maar je komt erg intelligent en weldenkend over. Bij het woord puberaal denk ik meer aan je kont tegen de krib gooien, gewoon omdat het kan.
Ik kan me voorstellen dat mensen die hier op reageren en zelf moeder zijn vooral je brutaliteit 'lezen' in je verhaal, maar ik lees vooral een enorm verstoorde gezinssituatie door uiteindelijk hiertoe geleid heeft (zoals meerdere mensen ook al zeggen). Er kan niet van jou verwacht worden dat je volwassener bent dan je ouders.Mooi verwoord, dit zijn ook mijn gedachten met betrekking tot deze situatie.
Ik vind je dus ook niet puberaal overkomen, eerder wanhopig, overprikkeld en kwetsbaar. De thuissituatie is sowieso niet stabiel voor jou en het lijkt alsof je daar heftige (begrijpelijke) stressreacties op vertoont.
Maar, wij zitten hier allemaal met veel te weinig info om te gaan analyseren hoe het kip en ei in elkaar steekt. Zaak is dat jij je diploma haalt. Hiervoor heb je zoveel mogelijk rust aan je hoofd nodig nu.
Als jij denkt dat het je overall gezien meer rust oplevert om nu je thuis even koest te houden, in plaats van dat je nu een rustige plekje buitenshuis zoekt om te verblijven, dan moet je dat doen.
Ik raad je dan wel met klem aan om direct na je examens een plan de campagne op te zetten om het huis uit te gaan. Maak alle stappen heel concreet en zorg dat je voldoende hulp krijgt.
Vraag daarbij geen biefstuk aan de bakker. (Waarmee ik bedoel te zeggen: vraag geen hulp aan mensen die het je niet kunnen geven, maar richt je op mensen die ervoor zijn om jou te steunen).
Maar eerst: examens. Heel knap van je dat je nu doorzet, hou dat vol! Het is nu even diep ademhalen en in het diepe gegooid worden, maar straks kom jij met je koppie boven water (om er maar even wat beeldspraak tegenaan te gooien). Sterkte!
Vivelle, ik vind je eerlijk gezegd helemaal niet puberaal. Goed, bekvechten en schelden is dat natuurlijk wel, maar je komt erg intelligent en weldenkend over. Bij het woord puberaal denk ik meer aan je kont tegen de krib gooien, gewoon omdat het kan.
Ik kan me voorstellen dat mensen die hier op reageren en zelf moeder zijn vooral je brutaliteit 'lezen' in je verhaal, maar ik lees vooral een enorm verstoorde gezinssituatie door uiteindelijk hiertoe geleid heeft (zoals meerdere mensen ook al zeggen). Er kan niet van jou verwacht worden dat je volwassener bent dan je ouders.Mooi verwoord, dit zijn ook mijn gedachten met betrekking tot deze situatie.
Ik vind je dus ook niet puberaal overkomen, eerder wanhopig, overprikkeld en kwetsbaar. De thuissituatie is sowieso niet stabiel voor jou en het lijkt alsof je daar heftige (begrijpelijke) stressreacties op vertoont.
Maar, wij zitten hier allemaal met veel te weinig info om te gaan analyseren hoe het kip en ei in elkaar steekt. Zaak is dat jij je diploma haalt. Hiervoor heb je zoveel mogelijk rust aan je hoofd nodig nu.
Als jij denkt dat het je overall gezien meer rust oplevert om nu je thuis even koest te houden, in plaats van dat je nu een rustige plekje buitenshuis zoekt om te verblijven, dan moet je dat doen.
Ik raad je dan wel met klem aan om direct na je examens een plan de campagne op te zetten om het huis uit te gaan. Maak alle stappen heel concreet en zorg dat je voldoende hulp krijgt.
Vraag daarbij geen biefstuk aan de bakker. (Waarmee ik bedoel te zeggen: vraag geen hulp aan mensen die het je niet kunnen geven, maar richt je op mensen die ervoor zijn om jou te steunen).
Maar eerst: examens. Heel knap van je dat je nu doorzet, hou dat vol! Het is nu even diep ademhalen en in het diepe gegooid worden, maar straks kom jij met je koppie boven water (om er maar even wat beeldspraak tegenaan te gooien). Sterkte!
maandag 11 mei 2009 om 20:55
Hoi iedereen...
Ik was het topic even uit het oog verloren, maar dankzij Ann Liv er weer even aan herinnerd. Inmmiddels heb ik mijn tweede examen achter de rug, deze ging gelukkig een stuk beter. Thuis is de situatie nog niet zo zeer veranderd. Het is inmiddels rustig, en zo is het de laatste dagen ook geweest behalve gisteren, want toen was ik thuis (de andere dagen was ik in de bieb). Toen ik uit de douche kwam 's ochtends en ik naar mijn kamer ging was ik nog naakt. Toen ik mijn moeder op de overloop hoorde, riep ik gehaast dat ze niet binnen moest komen(ik heb liever niet dat zij mij nog naakt ziet). Toen kreeg ik deze reactie: Nee hoor hoertje. Blijf jij maar lekker daar. Ga je straks weer achter de ramen staan? Kijken of er nog iemand wil? Het zullen toch wel alleen maar ouwe turken zijn! Ik vond dit echt heel erg om aan te moeten horen, maar ben er niet op in gegaan. Ik heb me de rest van de dag gedeisd gehouden en was vandaag maar weer naar de bieb gegaan. Zo gaat het wel.. Maar ik ben nog steeds blij als ik straks weg kan! Ik ga gewoon mijn best doen om nu nog even te overleven (zoals iemand eerder al zei, ben even vergeten wie) en daarna zo snel mogelijk weg. Want nu naar een andere verblijfplaats brengt weer een hoop gedoe met zich mee, en als het zo ook lukt, dan liever zo..
Bedankt nog iedereen voor alle reacties en alle steun, jullie hebben me echt geholpen!
Ik was het topic even uit het oog verloren, maar dankzij Ann Liv er weer even aan herinnerd. Inmmiddels heb ik mijn tweede examen achter de rug, deze ging gelukkig een stuk beter. Thuis is de situatie nog niet zo zeer veranderd. Het is inmiddels rustig, en zo is het de laatste dagen ook geweest behalve gisteren, want toen was ik thuis (de andere dagen was ik in de bieb). Toen ik uit de douche kwam 's ochtends en ik naar mijn kamer ging was ik nog naakt. Toen ik mijn moeder op de overloop hoorde, riep ik gehaast dat ze niet binnen moest komen(ik heb liever niet dat zij mij nog naakt ziet). Toen kreeg ik deze reactie: Nee hoor hoertje. Blijf jij maar lekker daar. Ga je straks weer achter de ramen staan? Kijken of er nog iemand wil? Het zullen toch wel alleen maar ouwe turken zijn! Ik vond dit echt heel erg om aan te moeten horen, maar ben er niet op in gegaan. Ik heb me de rest van de dag gedeisd gehouden en was vandaag maar weer naar de bieb gegaan. Zo gaat het wel.. Maar ik ben nog steeds blij als ik straks weg kan! Ik ga gewoon mijn best doen om nu nog even te overleven (zoals iemand eerder al zei, ben even vergeten wie) en daarna zo snel mogelijk weg. Want nu naar een andere verblijfplaats brengt weer een hoop gedoe met zich mee, en als het zo ook lukt, dan liever zo..
Bedankt nog iedereen voor alle reacties en alle steun, jullie hebben me echt geholpen!
dinsdag 12 mei 2009 om 11:08
dinsdag 12 mei 2009 om 11:16
