Psyche
alle pijlers
Het is wel mooi geweest zo
vrijdag 20 augustus 2021 om 17:55
De laatste tijd spoken er een aantal gedachten in mijn hoofd, waarvan ik mij afvraag, of er meer mensen zijn die er ook zo over denken als ik.
Dat is het volgende:
Het leven heeft z’n ups en downs, dat hebben we allemaal. Over het algemeen ben ik psychisch wel gevoelig. Ik moet vaak ‘vechten’ tegen mezelf vanwege die psychische kwetsbaarheid.
Daarnaast is er natuurlijk ook de actualiteit, de corona crisis, economische crisis en ga zo door. Voor niemand leuk. Ik ben al heel dankbaar dat ik uit een goed land kom, België. Als ik nu zie en hoor over de situatie in vb. Afghanistan dan breekt mijn hart echt. Wat moeten zij het moeilijk hebben. In verhouding stellen mijn problemen niet veel voor.
Ik denk zo: het liefste wil ik nu nog de tijd doorbrengen met de mensen die ik heel graag heb en die mij dierbaar zijn. En dan vind ik het wel mooi geweest, het leven mag dan wel stoppen. Ik plak er nu een maximum getal op, 5 jaar.
Dit is voor alle duidelijkheid geen schreeuw voor acute hulp oid. Ik heb geen zelfmoordgedachten en zeker geen plannen. Tenzij ik morgen een hartaanval krijg, blijf ik voorlopig leven. Maar hebben meer mensen deze gedachten, van, ‘het is wel mooi geweest?’ Ik hoop dat ik me goed uitdruk. Misschien kunnen we er hier dan over praten. Ik voel me op dit moment een beetje ‘alleen’, maar ben het wellicht niet.
Terwijl ik dit topic schrijft, ligt trouwens mijn kat bij mij op schoot. Daar kan ik dan intens van genieten. Mijn kat is ook heel belangrijk voor mij.
Het zou fijn zijn mocht je jouw ervaring hier delen.
Dat is het volgende:
Het leven heeft z’n ups en downs, dat hebben we allemaal. Over het algemeen ben ik psychisch wel gevoelig. Ik moet vaak ‘vechten’ tegen mezelf vanwege die psychische kwetsbaarheid.
Daarnaast is er natuurlijk ook de actualiteit, de corona crisis, economische crisis en ga zo door. Voor niemand leuk. Ik ben al heel dankbaar dat ik uit een goed land kom, België. Als ik nu zie en hoor over de situatie in vb. Afghanistan dan breekt mijn hart echt. Wat moeten zij het moeilijk hebben. In verhouding stellen mijn problemen niet veel voor.
Ik denk zo: het liefste wil ik nu nog de tijd doorbrengen met de mensen die ik heel graag heb en die mij dierbaar zijn. En dan vind ik het wel mooi geweest, het leven mag dan wel stoppen. Ik plak er nu een maximum getal op, 5 jaar.
Dit is voor alle duidelijkheid geen schreeuw voor acute hulp oid. Ik heb geen zelfmoordgedachten en zeker geen plannen. Tenzij ik morgen een hartaanval krijg, blijf ik voorlopig leven. Maar hebben meer mensen deze gedachten, van, ‘het is wel mooi geweest?’ Ik hoop dat ik me goed uitdruk. Misschien kunnen we er hier dan over praten. Ik voel me op dit moment een beetje ‘alleen’, maar ben het wellicht niet.
Terwijl ik dit topic schrijft, ligt trouwens mijn kat bij mij op schoot. Daar kan ik dan intens van genieten. Mijn kat is ook heel belangrijk voor mij.
Het zou fijn zijn mocht je jouw ervaring hier delen.
dinsdag 24 augustus 2021 om 23:02
Dan sta je met de rug tegen de muur. Werk je in de zorg, kan er nog geen condoleance af, is toch om te janken.In-de-freggelgrot schreef: ↑24-08-2021 22:52Waar ik iedere keer weer tegenaan loop, is dat ik niet zichtbaar instort; je ziet niks. Hoewel, na mijn suïcidepoging wel.
Hoe vaak ik niet (ook op eerdere momenten) herhaaldelijk gebeld heb met mijn FACT-team dat er niemand was, en dat dagenlang niet. Dat de telefoniste zegt: "Bel morgen maar terug" of dat de achterwacht zegt: "Je moet niet bij mij zijn, maar bij je eigen psychiater," en als ik zei: "Die is er niet," het antwoord was: "Maar daar moet je wel zijn." Dan maar de huisarts, maar ook die verwees mij toch weer naar FACT.
In vinger-aan-de-pols-gesprekken heb ik dit aangegeven. De psychiater heeft toen met rode koeienletters bovenaan mijn dossier gezet dat als ik bel, het serieus is. Vind ik überhaupt merkwaardig, want ik bel niet voor de lol ofzo. Ik bel als ik hoog zit en eigenlijk eerder al, als het oploopt.
Ze vragen naar je terugvalpreventieplan, maar in de praktijk gebeurt er niks mee.
Na de suïcidepoging? Gesloten afdeling, geen enkel gesprek, geen condoleance m.b.t. mijn overleden vriend. Nazorg moest ik zelf regelen. Niet dat ik tot bellen in staat was, maar het moest. Natuurlijk hield FACT zich toen ook weer niet aan afspraken. Week na week werden afspraken verzet. Huisarts wilde niet helpen, kortom, wat moet je?
De verklaring later was: "We hebben u overschat."
Ze hebben poep in hun oor.
Lijkt mij een gevoel dat je er totaal alleen voor staat geen hulp niets. Heel erg voor je meen ik oprecht.
dinsdag 24 augustus 2021 om 23:05
Doe niet zo dramatisch.Paardje4paardje schreef: ↑24-08-2021 22:50Jij oordeelt zonder dat je mijn god weet met wie je te maken hebt. Ga zelf in theraphie bij een psychiater die hele andere bedoelingen heeft, dan zeg ik toch ook niet tegen jou je bent zelf verantwoordelijk voor het slagen van je theraphie. Ik denk dat jij naar mij beter je mond kunt houden. Reageer lekker naar iedereen maar niet meer naar mij, alles wat je schrijft is gewoon rot. Laatste bericht naar jou
Iedere dag is gehaktdag
dinsdag 24 augustus 2021 om 23:07
Ik ervaar dat gelukkig andersIn-de-freggelgrot schreef: ↑24-08-2021 22:52Waar ik iedere keer weer tegenaan loop, is dat ik niet zichtbaar instort; je ziet niks. Hoewel, na mijn suïcidepoging wel.
Hoe vaak ik niet (ook op eerdere momenten) herhaaldelijk gebeld heb met mijn FACT-team dat er niemand was, en dat dagenlang niet. Dat de telefoniste zegt: "Bel morgen maar terug" of dat de achterwacht zegt: "Je moet niet bij mij zijn, maar bij je eigen psychiater," en als ik zei: "Die is er niet," het antwoord was: "Maar daar moet je wel zijn." Dan maar de huisarts, maar ook die verwees mij toch weer naar FACT.
In vinger-aan-de-pols-gesprekken heb ik dit aangegeven. De psychiater heeft toen met rode koeienletters bovenaan mijn dossier gezet dat als ik bel, het serieus is. Vind ik überhaupt merkwaardig, want ik bel niet voor de lol ofzo. Ik bel als ik hoog zit en eigenlijk eerder al, als het oploopt.
Ze vragen naar je terugvalpreventieplan, maar in de praktijk gebeurt er niks mee.
Na de suïcidepoging? Gesloten afdeling, geen enkel gesprek, geen condoleance m.b.t. mijn overleden vriend. Nazorg moest ik zelf regelen. Niet dat ik tot bellen in staat was, maar het moest. Natuurlijk hield FACT zich toen ook weer niet aan afspraken. Week na week werden afspraken verzet. Huisarts wilde niet helpen, kortom, wat moet je?
De verklaring later was: "We hebben u overschat."
Ze hebben poep in hun oor.
dinsdag 24 augustus 2021 om 23:08
Misschien mazzel, maar ook heel pro-actief geweest.Paardje4paardje schreef: ↑24-08-2021 23:00Schreef er ook bij je moet maar net mazzel hebben. En gelukkig heb jij dat zou ik iedereen gunnen goede hulp. Helaas heb ik andere ervaringen en meer mensen die ik spreek over de geestelijke gezondheidszorg.
dinsdag 24 augustus 2021 om 23:12
Ik ben er van overtuigd dat dit de alle grootste succesfactor is bij slagen of falen van je therapie. De therapeut is ter ondersteuning maar je moet het uiteindelijk echt zelf doen. Jij hebt dus zelf gedaan! Dat is knap, geef jezelf ook die Credits.
Iedere dag is gehaktdag
dinsdag 24 augustus 2021 om 23:14
Nou, ik moet eerlijk zeggen, het is een trauma erbij.Paardje4paardje schreef: ↑24-08-2021 23:02Dan sta je met de rug tegen de muur. Werk je in de zorg, kan er nog geen condoleance af, is toch om te janken.
Lijkt mij een gevoel dat je er totaal alleen voor staat geen hulp niets. Heel erg voor je meen ik oprecht.
Ik heb me enorm verloren gevoeld, koud en kil. Die suïcidepoging, ik schaam me ervoor. En dan was er ook nog menigeen, zelfs mijn oud-huisarts, met verwijten.
Zei mijn vader ook nog tegen mij dat het allemaal erger was voor hem dan voor mij.
Het was voor mij heel duidelijk dat ik niets meer te zoeken heb in de hulpverlening. In diverse crises stond ik alleen. Ik verwacht echt niet dat iedereen binnen een minuut zijn pen neerkwakt en naar mij komt rennen. Maar binnen een week moet je toch wel iemand te pakken hebben? Aan 112 heb ik niet gedacht; toen was ik al te ver heen.
Ik heb wel een nieuwe huisarts gezocht. Na de kennismaking kwam ik jankend terug: ze had me gehoord zonder te oordelen, zonder verwijten. Een verademing.
Helaas heeft een huisarts niet genoeg tijd voor psychiatrie. Maar ze heeft wel aangeboden dat ik regelmatig mag langskomen. Allemaal ter overbrugging tot het Expertisecentrum.
dinsdag 24 augustus 2021 om 23:19
Ik bedoelde pro-actief in de juiste match vinden.
dinsdag 24 augustus 2021 om 23:21
Dat is zo belangrijk dat je, je gehoord voelt. Fijn dat je nu wel een meer invoelende huisarts hebt. Al is er maar een klein beetje empathie dat helpt meer dan kil. Helpt je dokter je met het expertisecentrum?In-de-freggelgrot schreef: ↑24-08-2021 23:14Nou, ik moet eerlijk zeggen, het is een trauma erbij.
Ik heb me enorm verloren gevoeld, koud en kil. Die suïcidepoging, ik schaam me ervoor. En dan was er ook nog menigeen, zelfs mijn oud-huisarts, met verwijten.
Zei mijn vader ook nog tegen mij dat het allemaal erger was voor hem dan voor mij.
Het was voor mij heel duidelijk dat ik niets meer te zoeken heb in de hulpverlening. In diverse crises stond ik alleen. Ik verwacht echt niet dat iedereen binnen een minuut zijn pen neerkwakt en naar mij komt rennen. Maar binnen een week moet je toch wel iemand te pakken hebben? Aan 112 heb ik niet gedacht; toen was ik al te ver heen.
Ik heb wel een nieuwe huisarts gezocht. Na de kennismaking kwam ik jankend terug: ze had me gehoord zonder te oordelen, zonder verwijten. Een verademing.
Helaas heeft een huisarts niet genoeg tijd voor psychiatrie. Maar ze heeft wel aangeboden dat ik regelmatig mag langskomen. Allemaal ter overbrugging tot het Expertisecentrum.
dinsdag 24 augustus 2021 om 23:22
De grootste dooddoener die er bestaat.
"Je moet het zelf doen."
Ik herhaal nog maar een keer, ik heb nooit achterover geleund. Alle initiatieven kwamen van mij. Er kan echter ook kortsluiting in mijn kop zijn en als dat niet serieus genomen wordt of er is überhaupt niemand, kun je lullen als brugman.
Er zit een "eigen schuld" toontje in je posts.
Je zou zo in de hulpverlening kunnen werken.
dinsdag 24 augustus 2021 om 23:24
Ik herken dit wel, ik zou graag mijn houdbaarheid willen weten zodat ik bijvoorbeeld weet wanneer ik bijvoorbeeld nog 5 jaar al mijn geld en tijd aan reizen kan besteden en niks meer moet, totale vrijheid.
Ik heb geen depressie of suïcidale gedachten, maar ik heb wel gedachten. Veel mensen willen niet weten wanneer ze sterven, ik zou het wel willen weten.
Ik heb geen depressie of suïcidale gedachten, maar ik heb wel gedachten. Veel mensen willen niet weten wanneer ze sterven, ik zou het wel willen weten.
kihei wijzigde dit bericht op 24-08-2021 23:29
43.14% gewijzigd
Vergeef me dat ik schreeuw wat ik niet weet en dat ik zwijg over wat helder is, dat ik nooit zeg wat ik bedoel en dingen roep die ik niet voel.
dinsdag 24 augustus 2021 om 23:29
Nee, dat heb ik zelf gedaan. Want - zoals ik stelde - heb ik nooit achterover geleund.Paardje4paardje schreef: ↑24-08-2021 23:21Dat is zo belangrijk dat je, je gehoord voelt. Fijn dat je nu wel een meer invoelende huisarts hebt. Al is er maar een klein beetje empathie dat helpt meer dan kil. Helpt je dokter je met het expertisecentrum?
Ik heb mijn overweging een paar keer besproken met de huisarts en daarna diagnostiek op orde gebracht, omdat er ook veel op papier is gezet wat regelrechte onwaarheden zijn. Dan bedoel ik met name gebeurtenissen, verkeerde medicatie e.d.
Ik wilde dat het Expertisecentrum hun eerste visie niet op onjuistheden baseert.
Daarna - op eigen initiatief - nog diverse lichamelijke zaken uitgesloten. En verder is het een verdrietige twilightzone waar ik wel wat psychische ondersteuning bij kan gebruiken, want mijn problematiek is natuurlijk niet weg.
dinsdag 24 augustus 2021 om 23:31
Tegen mij zegt ze dat ik niet zo dramatisch moet doen. Ik kom hier voor toch een moeilijk onderwerp en er reageert en eentje met dat het eigenlijk toch allemaal je eigen schuld is niet aanstellen.In-de-freggelgrot schreef: ↑24-08-2021 23:22De grootste dooddoener die er bestaat.
"Je moet het zelf doen."
Ik herhaal nog maar een keer, ik heb nooit achterover geleund. Alle initiatieven kwamen van mij. Er kan echter ook kortsluiting in mijn kop zijn en als dat niet serieus genomen wordt of er is überhaupt niemand, kun je lullen als brugman.
Er zit een "eigen schuld" toontje in je posts.
Je zou zo in de hulpverlening kunnen werken.
dinsdag 24 augustus 2021 om 23:36
Goedzo, want ze vragen je medisch dossier en als de dokter dat dan met jou machtiging vol ontwaarde opstuurt is dat ook niets. Knap dat je er zo zelf achteraan gaat. Kan me voorstellen dat je psychische hulp zou kunnen gebruiken, helaas zou ook niet weten wie je daar mee kan helpen. Sterkte. XIn-de-freggelgrot schreef: ↑24-08-2021 23:29Nee, dat heb ik zelf gedaan. Want - zoals ik stelde - heb ik nooit achterover geleund.
Ik heb mijn overweging een paar keer besproken met de huisarts en daarna diagnostiek op orde gebracht, omdat er ook veel op papier is gezet wat regelrechte onwaarheden zijn. Dan bedoel ik met name gebeurtenissen, verkeerde medicatie e.d.
Ik wilde dat het Expertisecentrum hun eerste visie niet op onjuistheden baseert.
Daarna - op eigen initiatief - nog diverse lichamelijke zaken uitgesloten. En verder is het een verdrietige twilightzone waar ik wel wat psychische ondersteuning bij kan gebruiken, want mijn problematiek is natuurlijk niet weg.
dinsdag 24 augustus 2021 om 23:50
[...]In-de-freggelgrot schreef: ↑24-08-2021 23:22De grootste dooddoener die er bestaat.
"Je moet het zelf doen."
Ik herhaal nog maar een keer, ik heb nooit achterover geleund. Alle initiatieven kwamen van mij. Er kan echter ook kortsluiting in mijn kop zijn en als dat niet serieus genomen wordt of er is überhaupt niemand, kun je lullen als brugman.
Er zit een "eigen schuld" toontje in je posts.
Je zou zo in de hulpverlening kunnen werken.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 25-08-2021 11:56
Reden: op de man
Reden: op de man
10.14% gewijzigd
Iedere dag is gehaktdag
dinsdag 24 augustus 2021 om 23:51
In-de-freggelgrot schreef: ↑24-08-2021 23:22De grootste dooddoener die er bestaat.
"Je moet het zelf doen."
Geen dooddoener. De waarheid. Niet leuk om te horen dat snap ik wel. Dat betekent dat je zelf een verantwoordelijkheid hebt.
Ik herhaal nog maar een keer, ik heb nooit achterover geleund. Alle initiatieven kwamen van mij. Er kan echter ook kortsluiting in mijn kop zijn en als dat niet serieus genomen wordt of er is überhaupt niemand, kun je lullen als brugman.
Er zit een "eigen schuld" toontje in je posts.
Je zou zo in de hulpverlening kunnen werken.
Iedere dag is gehaktdag
dinsdag 24 augustus 2021 om 23:55
Uiteindelijk zeg je hier dus wel mee, dat mensen die overlijden in dit 'proces' niet genoeg verantwoordelijkheid hebben genomen. De wereld is echter niet zo maakbaar en simpel. Dit is best wel kwetsend om te zeggen en ik vind dat het getuigt van weinig inlevingsvermogen en dat je dit niet kan maken.
dinsdag 24 augustus 2021 om 23:57
Dat zeg ik helemaal niet, hoe kom je erbij. In sommige gevallen kan je ook verantwoordelijkheid nemen door te stoppen met je leven. Maar daar sta je pas als je eerst verantwoordelijkheid gepakt hebt voor het slagen van je levenviamia schreef: ↑24-08-2021 23:55Uiteindelijk zeg je hier dus wel mee, dat mensen die overlijden in dit 'proces' niet genoeg verantwoordelijkheid hebben genomen. De wereld is echter niet zo maakbaar en simpel. Dit is best wel kwetsend om te zeggen en ik vind dat het getuigt van weinig inlevingsvermogen en dat je dit niet kan maken.
Iedere dag is gehaktdag
dinsdag 24 augustus 2021 om 23:59
Bovendien überdom.viamia schreef: ↑24-08-2021 23:55Uiteindelijk zeg je hier dus wel mee, dat mensen die overlijden in dit 'proces' niet genoeg verantwoordelijkheid hebben genomen. De wereld is echter niet zo maakbaar en simpel. Dit is best wel kwetsend om te zeggen en ik vind dat het getuigt van weinig inlevingsvermogen en dat je dit niet kan maken.
Wanneer je een hartaanval hebt maar 112 is er niet op tijd, heb je er niets aan kunnen doen.
Wanneer je een psychische crisis / kortsluiting in de kop hebt en hulpverlening is er niet, is het ineens eigen verantwoordelijkheid.
Bovendien kan DeSlager niet zo goed lezen.
Dus bij deze is het wel mooi geweest bij mij voor DeSlager.
woensdag 25 augustus 2021 om 00:02
Goeie vergelijking. Als je een hartaanval hebt gehad dan ga je daarna je levensstijl aanpassen. Stoppen met roken en drinken gezond eten en sporten. Doe je dat niet ga je dood. Met een psychische aandoening is het niet anders. Je gaat naar je therapie, je probeert je leven aan te passen dagbesteding in te richten, allemaal zaken die belangrijk zijn om om te gaan met je beperking/ziekte. Allemaal ook echt je eigen verantwoordelijkheid.In-de-freggelgrot schreef: ↑24-08-2021 23:59Bovendien überdom.
Wanneer je een hartaanval hebt maar 112 is er niet op tijd, heb je er niets aan kunnen doen.
Wanneer je een psychische crisis / kortsluiting in de kop hebt en hulpverlening is er niet, is het ineens eigen verantwoordelijkheid.
Bovendien kan DeSlager niet zo goed lezen.
Dus bij deze is het wel mooi geweest bij mij voor DeSlager.
Iedere dag is gehaktdag
