Psyche
alle pijlers
Het onvermijdelijke komt toch hard aan.
donderdag 10 december 2015 om 18:11
Al ruim twee jaar leven we tussen hoop en vrees aangaande mijn moeder. Hier op het forum heb ik al enkele keren mijn hart mogen luchten over haar lange strijd om wat langer te mogen leven met de borstkanker die dus twee jaar geleden uitzaaide naar de longen.
En, blegh, de tranen schieten me al in de ogen als ik er aan denk, maar we komen nu heel dichtbij het laatste stadium. Een paar weken geleden was ze weer in het ziekenhuis voor een ontsteking. Daarop volgde een hernia waardoor ze nog amper kon lopen en tot drie keer toe een val maakte. Ze vroeg gisteren om een bed bij de chemotherapie en daar dacht ik al: ze zullen haar daar houden. En inderdaad, want ze bleek nog een longontsteking opgelopen te hebben. Waar ik vanavond bij haar op bezoek wilde, werd ik gebeld door mijn vader of ik langs wilde komen buiten het bezoekuur om. En tja, toen wist ik dat het echt mis was en dat is het ook: uitzaaiingen naar de hersenen.
Ze gaat bestraald worden, maar mag in de tussentijd geen chemo volgen en ze vrezen voor haar lever, die de chemo hard nodig heeft. Maar ze mag niet beiden ondergaan tegelijk. Dus, de klok tikt. Er is al gepraat over thuis sterven of naar een hospice gaan. Ook sprak ik mam even alleen en hebben we al gepraat over doodgaan, of ze bang is. Gelukkig niet, ze wil alleen niemand achterlaten en al zeker mijn vader niet.
Nu zit ik hier wat lamgeslagen thuis, een dochter waar voor gezorgd moet worden en zwanger van de tweede. Ik weet het even niet meer zo goed. Zelfs het idee om te gaan koken staat me enorm tegen, al weet ik dat mijn man dat dadelijk met liefde wil doen. Maar goed, het onvermijdelijke dus, we weten al lang dat het op het programma staat, maar nu het toch ineens maar weken of een enkele maanden wordt, is het verschrikkelijk eng.
Het nut van het topic... dat is er eerlijk gezegd niet. Even een luisterend oor, I guess.
En, blegh, de tranen schieten me al in de ogen als ik er aan denk, maar we komen nu heel dichtbij het laatste stadium. Een paar weken geleden was ze weer in het ziekenhuis voor een ontsteking. Daarop volgde een hernia waardoor ze nog amper kon lopen en tot drie keer toe een val maakte. Ze vroeg gisteren om een bed bij de chemotherapie en daar dacht ik al: ze zullen haar daar houden. En inderdaad, want ze bleek nog een longontsteking opgelopen te hebben. Waar ik vanavond bij haar op bezoek wilde, werd ik gebeld door mijn vader of ik langs wilde komen buiten het bezoekuur om. En tja, toen wist ik dat het echt mis was en dat is het ook: uitzaaiingen naar de hersenen.
Ze gaat bestraald worden, maar mag in de tussentijd geen chemo volgen en ze vrezen voor haar lever, die de chemo hard nodig heeft. Maar ze mag niet beiden ondergaan tegelijk. Dus, de klok tikt. Er is al gepraat over thuis sterven of naar een hospice gaan. Ook sprak ik mam even alleen en hebben we al gepraat over doodgaan, of ze bang is. Gelukkig niet, ze wil alleen niemand achterlaten en al zeker mijn vader niet.
Nu zit ik hier wat lamgeslagen thuis, een dochter waar voor gezorgd moet worden en zwanger van de tweede. Ik weet het even niet meer zo goed. Zelfs het idee om te gaan koken staat me enorm tegen, al weet ik dat mijn man dat dadelijk met liefde wil doen. Maar goed, het onvermijdelijke dus, we weten al lang dat het op het programma staat, maar nu het toch ineens maar weken of een enkele maanden wordt, is het verschrikkelijk eng.
Het nut van het topic... dat is er eerlijk gezegd niet. Even een luisterend oor, I guess.
vrijdag 19 februari 2016 om 06:39
Cenar, en hier nog een bericht voor jou. Wat erg dat je vader zo uitvloog naar je tante. Wat moet je moeder daar ook zorgen over hebben. Ik kan me goed voorstellen dat dit jullie band niet ten goede komt. Het is inderdaad beter om gezonde afstand te houden nu, anders gaat het misschien nog erger worden.
Ik snap je zorgen naar je werkgever, maar je werkgever weet ook dat het allemaal tijdelijk is. Ook de zwangerschap. Zeker na het eerste trimester kun je je weer goed inzetten voor hem. Het is ook allemaal overmacht he, probeer dat voor ogen te houden. Luister maar goed naar je vriend in deze.
Nog een keertje beterschap, dit keer ook voor je vriend.
Momo, hoe gaat het met jou? De holte ontsteking al een beetje te boven?
Hier niet veel bijzonders, het leven kabbelt voort. Wel lig ik nu veel wakker en moet ik vaak aan de thuiszorg medewerkster denken. Ik hoop haar echt te zien over twee weken, maar ik durf ook niet te veel hoop te houden. Ik wil niet teleurgesteld worden. Ik probeer me te focussen op de bevalling, ik weet wel zeker dat mijn vader er anders voor zorgt dat ze me minstens komt opzoeken en dat is ook al iets waar ik me op verheugen kan.
Verder gaat man vandaag proberen een halve dag vrij te krijgen, heb maar 3,5 uur geslapen. Toen ik nét weer sliep, stond man op om te gaan sporten en werd dochter wakker. I was not amused... Slingert hij even het Nespresso apparaat aan om half 5. Mag hij vanmiddag met dochter de deur uit en klim ik terug het bed in. Ik vraag hem bij terugkomst wel even of hij mij dat niet meer wil flikken, drinkt hij maar even geen koffie. Ik heb er geen zin in dat straks een paar keer per week te doen met twee kinderen. Hij bedoelt het wel goed, en hij heeft zijn sporten ook nodig. Alleen, eh, niet ten koste van mij.
Ik snap je zorgen naar je werkgever, maar je werkgever weet ook dat het allemaal tijdelijk is. Ook de zwangerschap. Zeker na het eerste trimester kun je je weer goed inzetten voor hem. Het is ook allemaal overmacht he, probeer dat voor ogen te houden. Luister maar goed naar je vriend in deze.
Nog een keertje beterschap, dit keer ook voor je vriend.
Momo, hoe gaat het met jou? De holte ontsteking al een beetje te boven?
Hier niet veel bijzonders, het leven kabbelt voort. Wel lig ik nu veel wakker en moet ik vaak aan de thuiszorg medewerkster denken. Ik hoop haar echt te zien over twee weken, maar ik durf ook niet te veel hoop te houden. Ik wil niet teleurgesteld worden. Ik probeer me te focussen op de bevalling, ik weet wel zeker dat mijn vader er anders voor zorgt dat ze me minstens komt opzoeken en dat is ook al iets waar ik me op verheugen kan.
Verder gaat man vandaag proberen een halve dag vrij te krijgen, heb maar 3,5 uur geslapen. Toen ik nét weer sliep, stond man op om te gaan sporten en werd dochter wakker. I was not amused... Slingert hij even het Nespresso apparaat aan om half 5. Mag hij vanmiddag met dochter de deur uit en klim ik terug het bed in. Ik vraag hem bij terugkomst wel even of hij mij dat niet meer wil flikken, drinkt hij maar even geen koffie. Ik heb er geen zin in dat straks een paar keer per week te doen met twee kinderen. Hij bedoelt het wel goed, en hij heeft zijn sporten ook nodig. Alleen, eh, niet ten koste van mij.
zaterdag 20 februari 2016 om 20:18
Fleetfox het schiet nu op he, spannend hoor! Lekker handig van je man haha, had hij nog vrij gekregen? En kon jij even bijtanken? Hoe is het verder met je? Ik vind je nog steeds zo sterk klinken, knap hoor. Enne om half 5 opstaan om te sporten.... Wow!
Ik ben weer redelijk opgeknapt. Holtes zijn weer goed en in mijn hoofd gaat het ook weer beter. De laatste weken ging het heel slecht met me en nu ben ik weer wat sterker, positiever en energieker aan het worden. Was ook echt weer nodig hoor.
Cenar wat naar dat je nog ziek bent. Probeer je nou niet schuldig te voelen, je kunt er toch echt niks aan doen! Jou je taai he.
Jij ook veel sterkte Ruteli.
Ik ben weer redelijk opgeknapt. Holtes zijn weer goed en in mijn hoofd gaat het ook weer beter. De laatste weken ging het heel slecht met me en nu ben ik weer wat sterker, positiever en energieker aan het worden. Was ook echt weer nodig hoor.
Cenar wat naar dat je nog ziek bent. Probeer je nou niet schuldig te voelen, je kunt er toch echt niks aan doen! Jou je taai he.
Jij ook veel sterkte Ruteli.
zondag 21 februari 2016 om 09:14
Dat klinkt allemaal positief Momo! Fijn om te horen dat je eindelijk weer een beetje opknapt. Ik las hier op het forum ook al dat er zoveel zieken zijn (ik hoop zó dat me dit nu even bespaard blijft), het heerst echt goed. Ook goed om te lezen dat je je ook wat positiever voelt. Is je mam ook een beetje gewend aan haar pruik nu?
Man had inderdaad vrij genomen, dat vond ik wel erg lief. En hij was er blij mee, want de zon scheen en heeft dochter nog mee naar buiten genomen. Ik ben nu ook wat bewuster bezig met mijn energieniveau en ik merk dat het helpt. Gezonder eten (al ben ik nog geen heilige hoor ), extra slapen maar ook wat bewegen. Dus nu maar hopen dat ik hiermee de komende twee weken een beetje doorkom. Het is inderdaad wel erg spannend nu, ik kan niet wachten tot ze er is.
Vandaag gaan we weer bij mijn vader langs. Ik hoor zo om me heen dat hij zich zo sterk houdt, maar ik zie gelukkig een man die er gewoon heel gezond mee om gaat. Hij praat er veel over, laat een traan wanneer nodig, maar kijkt er ook met veel mooie herinneringen op terug. Ik denk dat het verzorgen van mama hem echt veel goed gedaan heeft, ook voor zijn rouwproces. Toch vind ik het altijd moeilijk weer bij hem weg te gaan. Dat alleen laten zit me nog steeds niet lekker. Maar ook dat moet wennen, denk ik. Misschien is het deels ook wel confronterend dat pap nu alleen in het huis zit, en ik zo gewend ben mam er altijd te zien. Al moet dat ook slijten en wennen natuurlijk.
Cenar en Ruteli, hoe gaat het met jullie?
Man had inderdaad vrij genomen, dat vond ik wel erg lief. En hij was er blij mee, want de zon scheen en heeft dochter nog mee naar buiten genomen. Ik ben nu ook wat bewuster bezig met mijn energieniveau en ik merk dat het helpt. Gezonder eten (al ben ik nog geen heilige hoor ), extra slapen maar ook wat bewegen. Dus nu maar hopen dat ik hiermee de komende twee weken een beetje doorkom. Het is inderdaad wel erg spannend nu, ik kan niet wachten tot ze er is.
Vandaag gaan we weer bij mijn vader langs. Ik hoor zo om me heen dat hij zich zo sterk houdt, maar ik zie gelukkig een man die er gewoon heel gezond mee om gaat. Hij praat er veel over, laat een traan wanneer nodig, maar kijkt er ook met veel mooie herinneringen op terug. Ik denk dat het verzorgen van mama hem echt veel goed gedaan heeft, ook voor zijn rouwproces. Toch vind ik het altijd moeilijk weer bij hem weg te gaan. Dat alleen laten zit me nog steeds niet lekker. Maar ook dat moet wennen, denk ik. Misschien is het deels ook wel confronterend dat pap nu alleen in het huis zit, en ik zo gewend ben mam er altijd te zien. Al moet dat ook slijten en wennen natuurlijk.
Cenar en Ruteli, hoe gaat het met jullie?
zondag 21 februari 2016 om 20:11
Hallo meiden,
De drukke voorbereidingen voor de uitvaart liggen intussen achter me. Morgen gaan we definitief afscheid nemen van mama. en pfff wat zie ik er tegenop. Vandaag heb ik met mijn gezin de kist dicht gedaan, zelfs de kinderen hebben geholpen. Het was nog een mooi en warm moment, samen bij mijn moeder. Ook de dienst is helemaal geworden zoals ik wil en samen met de rest van het gezin. Daarna wordt het tijd om te gaan beseffen wat er gebeurt, ik heb het idee dat ik het niet helemaal besef. Er is zoveel gebeurd deze week.
De drukke voorbereidingen voor de uitvaart liggen intussen achter me. Morgen gaan we definitief afscheid nemen van mama. en pfff wat zie ik er tegenop. Vandaag heb ik met mijn gezin de kist dicht gedaan, zelfs de kinderen hebben geholpen. Het was nog een mooi en warm moment, samen bij mijn moeder. Ook de dienst is helemaal geworden zoals ik wil en samen met de rest van het gezin. Daarna wordt het tijd om te gaan beseffen wat er gebeurt, ik heb het idee dat ik het niet helemaal besef. Er is zoveel gebeurd deze week.
zondag 21 februari 2016 om 20:41
Oh lieve Ruteli, ik heb je bericht over je moeder helemaal niet gezien, sorry, ik voel me hartstikke lullig over mijn gebrek aan reactie. Gecondoleerd…..
Wat een heftige tijd voor je nu. Morgen is dus de uitvaart? Je zal wel geleefd worden op dit moment. Meis wat is het snel gegaan…. Heel erg veel sterkte morgen.
Wat een heftige tijd voor je nu. Morgen is dus de uitvaart? Je zal wel geleefd worden op dit moment. Meis wat is het snel gegaan…. Heel erg veel sterkte morgen.
maandag 22 februari 2016 om 08:48
Ruteli, vandaag de uitvaart... Ik voelde me precies hetzelfde na al dat geregel. Mij hielp het veel dat we er een mooie crematie van hadden gemaakt. Het besef kwam bij mij ook pas een paar weken later en ja, dat is best heftig en komt hard binnen. Maar laat alle tranen die komen, maar komen. Wat zul je je lieve mama gaan missen. Veel sterkte vandaag en probeer er te ervaren, zelfs - al klinkt het stom - een beetje van te genieten. Afscheid nemen kun je maar één keer.
maandag 22 februari 2016 om 13:51
Lieve Ruteli, ik heb een aantal dagen niet gereageerd en zie nu dat mama is gestorven en dat vandaag de uitvaart is. Gecondoleerd met dit verlies en héél veel sterkte vandaag. Wat een treurige dag... Ik denk aan je..
Zelf ben ik nog altijd niet echt fit, maar toch weer aan het werk gegaan vandaag. Ik moest wel... had afspraken staan. Echt vervelend soms, dat verantwoordelijkheidsgevoel. Nu heb ik heel even pauze, ik zit in de auto op weg naar de andere kant van het land voor een afspraak... Ben héél blij als ik weer thuis ben en lekker kan gaan banken!
Vandaag ben ik 10 weken zwanger. Over een paar weken ga ik het vertellen op het werk. Ik zal een keer moeten, hè.... Hoe reageerden de werkgevers bij jullie? Hadden jullie een vast contract op dit moment? Ik nog niet, maar eigenlijk hoef ik me daar niet zo druk om te maken want ik presteer goed en mijn baas gaat binnenkort een lease auto voor me regelen. Overigens moet hij vóór 15 maart laten weten of hij m'n contract verlengt, maar dit zal geen probleem zijn daar hij al van alles aan het regelen is. In oktober zou ik dan een vaste moeten krijgen.
FleetFox, hoe voel jij je? Begint aardig dichtbij te komen nu, hè. Spannend hoor!! Let je goed op je energie? Doe maar rustig aan...
Ik ga weer even verder, genoeg te doen...
Zelf ben ik nog altijd niet echt fit, maar toch weer aan het werk gegaan vandaag. Ik moest wel... had afspraken staan. Echt vervelend soms, dat verantwoordelijkheidsgevoel. Nu heb ik heel even pauze, ik zit in de auto op weg naar de andere kant van het land voor een afspraak... Ben héél blij als ik weer thuis ben en lekker kan gaan banken!
Vandaag ben ik 10 weken zwanger. Over een paar weken ga ik het vertellen op het werk. Ik zal een keer moeten, hè.... Hoe reageerden de werkgevers bij jullie? Hadden jullie een vast contract op dit moment? Ik nog niet, maar eigenlijk hoef ik me daar niet zo druk om te maken want ik presteer goed en mijn baas gaat binnenkort een lease auto voor me regelen. Overigens moet hij vóór 15 maart laten weten of hij m'n contract verlengt, maar dit zal geen probleem zijn daar hij al van alles aan het regelen is. In oktober zou ik dan een vaste moeten krijgen.
FleetFox, hoe voel jij je? Begint aardig dichtbij te komen nu, hè. Spannend hoor!! Let je goed op je energie? Doe maar rustig aan...
Ik ga weer even verder, genoeg te doen...
Don't let your dreams be dreams
dinsdag 23 februari 2016 om 06:29
Cenar, wat zal dat een lekker gevoel zijn geweest gisteravond, heerlijk thuiskomen na een heel lange dag! Heeft het je wel een beetje goed gedaan te gaan werken?
Ik had een vast contract tijdens beide zwangerschappen. Bij de eerste zat ik wel onder een leidinggevende die er wel begrip voor kon opbrengen, maar niet dat ik na die medische molen (wat maar een maand geduurd heeft, maar dat terzijde) vanwege mijn bekken de ziektewet in moest. Gelukkig is het toen door een goede collega met HR achtergrond en ARBO opgepakt en opgelost. Maar ik heb me wel veel schuldig gevoeld wat achteraf niet hoefde. Dus let ook een beetje goed op jezelf en weeg het goed af, die balans tussen werk en je (lichamelijke én mentale) gezondheid.
Deze zwangerschap heb ik een schat van een leidinggevende, ik ben deze zwangerschap 1 halve dag minder gaan werken en dat was voldoende voor mij. Hij had er ook alle begrip voor voor de situatie met mam, dus ben ik ook drie weken eerder gestopt. Mijn verlof is dit keer een duizend maal ontspannender geweest dan de vorige. Dus maak gebruik van die lieve, begripvolle leidinggevende van je. Ik denk dat hij met je mee zal leven hoe dubbel deze situatie nu is.
Hoe is het nu nog met je mama trouwens? En je vader, is dat inmiddels ook weer opgelost (van wat je gehoord hebt, neem ik even aan )?
Hoe is het nog met jou en je mams Momo? En Ruteli, hoe was de uitvaart?
Hier gaat het goed hoor Cenar. Ik doe rustig aan, ben nu veel thuis en ga zo weinig mogelijk de deur uit. Ben heerlijk aan het cocoonen. En dat in mijn comfortabele outfits, love it. Wel probeer ik tussendoor wat te slapen wanneer mogelijk en doe ik hier en daar wat kleine klusjes in huis, maar van echt schoonmaken komt het niet meer van. Maar dat is ook niet erg. Als een beetje gestoft is, gestofzuigd en opgeruimd ben ik al erg blij. Het rolt allemaal, we zijn mentaal helemaal klaar voor de gezinsuitbreiding. Mijn vader ook.
Ik had een vast contract tijdens beide zwangerschappen. Bij de eerste zat ik wel onder een leidinggevende die er wel begrip voor kon opbrengen, maar niet dat ik na die medische molen (wat maar een maand geduurd heeft, maar dat terzijde) vanwege mijn bekken de ziektewet in moest. Gelukkig is het toen door een goede collega met HR achtergrond en ARBO opgepakt en opgelost. Maar ik heb me wel veel schuldig gevoeld wat achteraf niet hoefde. Dus let ook een beetje goed op jezelf en weeg het goed af, die balans tussen werk en je (lichamelijke én mentale) gezondheid.
Deze zwangerschap heb ik een schat van een leidinggevende, ik ben deze zwangerschap 1 halve dag minder gaan werken en dat was voldoende voor mij. Hij had er ook alle begrip voor voor de situatie met mam, dus ben ik ook drie weken eerder gestopt. Mijn verlof is dit keer een duizend maal ontspannender geweest dan de vorige. Dus maak gebruik van die lieve, begripvolle leidinggevende van je. Ik denk dat hij met je mee zal leven hoe dubbel deze situatie nu is.
Hoe is het nu nog met je mama trouwens? En je vader, is dat inmiddels ook weer opgelost (van wat je gehoord hebt, neem ik even aan )?
Hoe is het nog met jou en je mams Momo? En Ruteli, hoe was de uitvaart?
Hier gaat het goed hoor Cenar. Ik doe rustig aan, ben nu veel thuis en ga zo weinig mogelijk de deur uit. Ben heerlijk aan het cocoonen. En dat in mijn comfortabele outfits, love it. Wel probeer ik tussendoor wat te slapen wanneer mogelijk en doe ik hier en daar wat kleine klusjes in huis, maar van echt schoonmaken komt het niet meer van. Maar dat is ook niet erg. Als een beetje gestoft is, gestofzuigd en opgeruimd ben ik al erg blij. Het rolt allemaal, we zijn mentaal helemaal klaar voor de gezinsuitbreiding. Mijn vader ook.
dinsdag 23 februari 2016 om 17:11
Het werken was wel weer even fijn, maar was inderdaad héél blij dat ik thuis was. Ik ben meteen op de bank geploft. Heerlijk. Vandaag heb ik een halve dag gewerkt en daarna had ik een afspraak. Vanmiddag ben ik op mijn gemak boodschappen gaan doen, dat was al een hele tijd geleden.
A.s. donderdag krijgt mama de uitslag van de scan en krijgen we te horen of ze weer een chemo mag. Dat is weer even héél erg spannend en de stress giert nu al door m'n lijf. Naast al die hormonen maakt mij dat op dit moment niet de leukste thuis. Ik kan weinig hebben. Om samen afleiding te zoeken heb ik mama zover gekregen om morgen samen naar het theater te gaan. Ja, weer naar haar idool. Ze kennen elkaar inmiddels en haar idool doet dagelijks een gebed voor haar. Zo mooi. Mama twijfelde eerst, maar ik heb haar over kunnen halen om er gezellig even samen op uit te gaan. Even quality time. Ik heb haar gezegd dat ze altijd naar huis kan als zij dat wil. Dat stelde haar wel gerust. Niets moet, alles mag.
Met m'n vader heb ik niet veel meer gesproken. Toen ik net even bij m'n ouders was zei hij ook niet veel. Dus heb ik de boel maar de boel gelaten en lekker even met mama gekletst. M'n tante waar papa vorige week zo'n uitval tegen heeft gehad komt vanavond weer voor het eerst op bezoek. Ik heb m'n tante nog over dat voorval gesproken en ze had er echt slecht van geslapen. Zo jammer hoe het soms loopt met mijn vader. Ik ben benieuwd hoe het vanavond zal gaan.
Fijn dat je lekker aan het cocoonen bent, lieve Fleet! En dat jullie er helemaal klaar voor zijn... Dat zal voor je vader ook een mooi moment zijn om naartoe te leven. Geniet lekker in je chill outfits van je tijd en doe het lekker rustig aan. Ben zo benieuwd wanneer de kleine zich aandient! Iedere keer als ik op het forum een kijkje kom nemen, denk ik: zou het al? Haha, je weet maar nooit, hè! Ik leef in ieder geval helemaal met je mee!!!
A.s. donderdag krijgt mama de uitslag van de scan en krijgen we te horen of ze weer een chemo mag. Dat is weer even héél erg spannend en de stress giert nu al door m'n lijf. Naast al die hormonen maakt mij dat op dit moment niet de leukste thuis. Ik kan weinig hebben. Om samen afleiding te zoeken heb ik mama zover gekregen om morgen samen naar het theater te gaan. Ja, weer naar haar idool. Ze kennen elkaar inmiddels en haar idool doet dagelijks een gebed voor haar. Zo mooi. Mama twijfelde eerst, maar ik heb haar over kunnen halen om er gezellig even samen op uit te gaan. Even quality time. Ik heb haar gezegd dat ze altijd naar huis kan als zij dat wil. Dat stelde haar wel gerust. Niets moet, alles mag.
Met m'n vader heb ik niet veel meer gesproken. Toen ik net even bij m'n ouders was zei hij ook niet veel. Dus heb ik de boel maar de boel gelaten en lekker even met mama gekletst. M'n tante waar papa vorige week zo'n uitval tegen heeft gehad komt vanavond weer voor het eerst op bezoek. Ik heb m'n tante nog over dat voorval gesproken en ze had er echt slecht van geslapen. Zo jammer hoe het soms loopt met mijn vader. Ik ben benieuwd hoe het vanavond zal gaan.
Fijn dat je lekker aan het cocoonen bent, lieve Fleet! En dat jullie er helemaal klaar voor zijn... Dat zal voor je vader ook een mooi moment zijn om naartoe te leven. Geniet lekker in je chill outfits van je tijd en doe het lekker rustig aan. Ben zo benieuwd wanneer de kleine zich aandient! Iedere keer als ik op het forum een kijkje kom nemen, denk ik: zou het al? Haha, je weet maar nooit, hè! Ik leef in ieder geval helemaal met je mee!!!
Don't let your dreams be dreams
woensdag 24 februari 2016 om 07:43
Momo, geniet er lekker van! Jullie hebben het verdient!
Hoe was het gisteren nog met je tante gegaan Cenar? Hopelijk is je vader net zo stil gebleven en heeft hij er een flink schuldgevoel over. En dat je mam maar lekker mag genieten vanavond, dat zal haar zinnen ook wel over morgen verzetten. Dat het voor jou hetzelfde mag doen.
Ga je nu weer een beetje opbouwen naar je normale uren qua werk of blijf je vanwege je mama toch nog even beperkt werken? Dat het verder vandaag een fijne dag mag zijn Cenar, je mama en jij verdienen het!
Ruteli, weet dat ik nog steeds aan je denk meid.
Ik begin het nu ook wel spannend te vinden, al denk ik dat ze nog even blijft zitten. Ik heb nog erg veel rust in mijn hoofd wat dat betreft. Mijn man hoeft gelukkig niet meer op de verre locatie te werken (dat 2,5 uur rijden enkele rit is...), dat is het enige waar ik me zorgen om maakte, wat nu ook weer weg valt. De kamer komt zaterdag af en zondag komt pap het ledikant in elkaar zetten. Dat wilde hij erg graag doen. En dan hoef ik het beddengoed er maar op te doen, hoeven we alles maar op zijn plek te zetten en dan is het klaar. Een week van tevoren, ongelooflijk.
Voor het geboortekaartje moet ik de tekst nog goed krijgen, maar we hadden het idee om een stukje songtekst van Elvis er op te zetten. Toch een stukje gedachtenis aan mam er op. Want wat had ze ons tweede meisje graag mee willen maken. En zo heeft ons meisje straks toch nog een soort van aandenken aan haar oma, die ze helaas niet heeft mogen leren kennen.
Hoe was het gisteren nog met je tante gegaan Cenar? Hopelijk is je vader net zo stil gebleven en heeft hij er een flink schuldgevoel over. En dat je mam maar lekker mag genieten vanavond, dat zal haar zinnen ook wel over morgen verzetten. Dat het voor jou hetzelfde mag doen.
Ga je nu weer een beetje opbouwen naar je normale uren qua werk of blijf je vanwege je mama toch nog even beperkt werken? Dat het verder vandaag een fijne dag mag zijn Cenar, je mama en jij verdienen het!
Ruteli, weet dat ik nog steeds aan je denk meid.
Ik begin het nu ook wel spannend te vinden, al denk ik dat ze nog even blijft zitten. Ik heb nog erg veel rust in mijn hoofd wat dat betreft. Mijn man hoeft gelukkig niet meer op de verre locatie te werken (dat 2,5 uur rijden enkele rit is...), dat is het enige waar ik me zorgen om maakte, wat nu ook weer weg valt. De kamer komt zaterdag af en zondag komt pap het ledikant in elkaar zetten. Dat wilde hij erg graag doen. En dan hoef ik het beddengoed er maar op te doen, hoeven we alles maar op zijn plek te zetten en dan is het klaar. Een week van tevoren, ongelooflijk.
Voor het geboortekaartje moet ik de tekst nog goed krijgen, maar we hadden het idee om een stukje songtekst van Elvis er op te zetten. Toch een stukje gedachtenis aan mam er op. Want wat had ze ons tweede meisje graag mee willen maken. En zo heeft ons meisje straks toch nog een soort van aandenken aan haar oma, die ze helaas niet heeft mogen leren kennen.
woensdag 24 februari 2016 om 08:20
Het bezoek van m'n tante is rustig verlopen. Pap heeft zich ingehouden en geen rare opmerkingen gemaakt. Dus dat is iets positiefs. Verder weet ik er niet zo veel van, ik heb mama maar kort telefonisch gesproken gisteravond. Ze zou me afgelopen maandag en gisteravond opbellen, maar beide keren was ze het vergeten. Het valt me op dat ze steeds vaker dingen vergeet. Ik ben zo bang dat het met de uitzaaiingen in de hersenen te maken heeft.
Verder heeft mijn vriend gisteren wederom aangegeven dat hij echt niet lekker in z'n vel zit en nog met issues uit zijn verleden zit. Gisteren heeft hij ook een gesprek met zijn manager gehad dat hij als zéér fijn heeft ervaren. Hij heeft even ruimte nodig om dingen voor zichzelf op een rijtje te gaan zetten en dingen te verwerken. Vandaag zou hij een psycholoog op gaan bellen om een afspraak te maken. Wel knap van hem, want ook hij heeft veel op z'n bordje op dit moment. Hij heeft mij om wat ruimte gevraagd en hij zal even iets meer aan zichzelf gaan denken. Begrijpelijk... Ik ga proberen hem niet te veel lastig te vallen met mijn sores en verdriet.
Is het trouwens raar dat we beiden niet op een grote roze wolk zitten omdat ik zwanger ben? Soms denk ik: "oja, er zit wat, leuk...", maar over het algemeen kan ik niet echt blij zijn. Ik heb zóveel aan mijn hoofd en zoveel zorgen om mama, om hier thuis, om mezelf, om alles eigenlijk. Ik denk altijd maar dat iedereen op een grote roze wolk zit en daar kan ik ab-so-luut niet over meepraten.
Qua werk is het zo dat ik op dit moment gewoon m'n normale uren draai. Veertig per week, deze week bijna 50. Deels geeft dat afleiding, maar deels geeft het ook stress en druk. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik het gewoon rustig aan en op mijn eigen tempo doe.
Lieve Fleetfox, wat een mooi idee om een stukje songtekst van Elvis op het geboortekaartje te printen. Wauw, wat zal dat een bijzonder kaartje worden. Zoals je zegt: zo heeft je meisje straks toch een prachtige herinnering aan oma, ook al heeft ze haar niet gekend. Ik weet zeker dat jij en je man de herinneringen levendig zullen houden.
Lieve Momo, geniet ervan, even lekker erop uit met het gezin! Hopelijk weet je je zinnen een beetje te verzetten en kun je even alles loslaten.
Ruteli, ik denk ook aan je.... sterkte!
Verder heeft mijn vriend gisteren wederom aangegeven dat hij echt niet lekker in z'n vel zit en nog met issues uit zijn verleden zit. Gisteren heeft hij ook een gesprek met zijn manager gehad dat hij als zéér fijn heeft ervaren. Hij heeft even ruimte nodig om dingen voor zichzelf op een rijtje te gaan zetten en dingen te verwerken. Vandaag zou hij een psycholoog op gaan bellen om een afspraak te maken. Wel knap van hem, want ook hij heeft veel op z'n bordje op dit moment. Hij heeft mij om wat ruimte gevraagd en hij zal even iets meer aan zichzelf gaan denken. Begrijpelijk... Ik ga proberen hem niet te veel lastig te vallen met mijn sores en verdriet.
Is het trouwens raar dat we beiden niet op een grote roze wolk zitten omdat ik zwanger ben? Soms denk ik: "oja, er zit wat, leuk...", maar over het algemeen kan ik niet echt blij zijn. Ik heb zóveel aan mijn hoofd en zoveel zorgen om mama, om hier thuis, om mezelf, om alles eigenlijk. Ik denk altijd maar dat iedereen op een grote roze wolk zit en daar kan ik ab-so-luut niet over meepraten.
Qua werk is het zo dat ik op dit moment gewoon m'n normale uren draai. Veertig per week, deze week bijna 50. Deels geeft dat afleiding, maar deels geeft het ook stress en druk. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik het gewoon rustig aan en op mijn eigen tempo doe.
Lieve Fleetfox, wat een mooi idee om een stukje songtekst van Elvis op het geboortekaartje te printen. Wauw, wat zal dat een bijzonder kaartje worden. Zoals je zegt: zo heeft je meisje straks toch een prachtige herinnering aan oma, ook al heeft ze haar niet gekend. Ik weet zeker dat jij en je man de herinneringen levendig zullen houden.
Lieve Momo, geniet ervan, even lekker erop uit met het gezin! Hopelijk weet je je zinnen een beetje te verzetten en kun je even alles loslaten.
Ruteli, ik denk ook aan je.... sterkte!
Don't let your dreams be dreams
woensdag 24 februari 2016 om 08:52
Lieve Cenar, die roze wolk, laat die lekker varen. Die schijnt te bestaan als ik sommigen hier op het forum mag geloven ( ), maar ik ken het bestaan er eigenlijk ook niet van. Wat wel bestaat, kan ik je met zekerheid zeggen, zijn momenten dat je blij bent met je zwangerschap en uitkijkt naar je baby. Sowieso begon het bij mij, beide keren, echt pas te leven na de 20 weken. Toen wisten we dat we een meisje verwachtten en dat maakte het abstracte van een zwangerschap nét wat minder abstract. Dan ga je ook uitkijken naar spullen en kleding. Ga je een naam bedenken. Ga je je huis klaarmaken voor de komst van je baby. Toen werd het pas wat leuker. Dan kun je actief bezig zijn met zijn of haar komst en dat is wel leuk.
Maar tja, ik kan meepraten over hoe de omstandigheden er voor staan, dat is ook niet ideaal. Dat leven en dood zo dicht op elkaar kunnen staan is bizar, een vreemd gegeven. Dus ben gewoon lief voor jezelf, laat gevoelens die de oppervlakte raken er gewoon zijn. Je zult dan merken dat er toch nog wat geluksmomenten voorbij komen.
Maar tja, ik kan meepraten over hoe de omstandigheden er voor staan, dat is ook niet ideaal. Dat leven en dood zo dicht op elkaar kunnen staan is bizar, een vreemd gegeven. Dus ben gewoon lief voor jezelf, laat gevoelens die de oppervlakte raken er gewoon zijn. Je zult dan merken dat er toch nog wat geluksmomenten voorbij komen.
donderdag 25 februari 2016 om 16:45
Mama en ik hebben gisteravond echt quality time gehad samen bij haar idool. We zijn tot de pauze van het programma gebleven, daarna hebben m'n vriend en ik mama naar huis gebracht. Het was fijn om haar even te zien stralen, al merkte ik wel dat ze erg veel zorgen had voor de dag van vandaag. Begrijpelijk, daar hebben we allemaal mee gezeten. Tsjonge, wat hebben we een stress gehad.
Vandaag bij de longarts liep het ook nog allemaal uit, omdat de longarts werd weggeroepen voor een reanimatie. Het hele programma liep dus flink uit en wij zaten in spanning te wachten op de uitslag. Ik kan jullie vertellen: da's niet fijn. Uiteindelijk hebben we de verlossende woorden gekregen dat de ziekte van mam stabiel is en dat ze maandag mag starten aan een nieuwe chemo. Ze moet wel voor de zekerheid even bloedprikken omdat de bloedplaatjes niet helemaal in orde waren, maar waarschijnlijk zijn ze dat a.s. maandag wel.
Om dit goede nieuws te vieren ben ik even met mama een kop koffie gaan drinken in de stad en hebben we de eerste paar babyspulletjes samen gekocht. Ze heeft een truitje gekocht met: "oma was hier" en overal kusjes... Echt zo mooi en waardevol! Verder hebben we nog een matrasje en een dekbedje gekocht. Ja, ik weet het, we zijn vroeg, maar ik wil zoveel mogelijk samen met mama beleven en ervaren. Da's echt prachtig. Als ik die stralende ogen zie, man, dan is mijn dag echt goed.
Binnenkort gaan we er weer een paar uur op uit, als de situatie het toelaat. Ik kijk er nu al naar uit... Buiten het feit dat mam soms wat kortademig is, gaat het eigenlijk heel goed. Ze is nu lekker aan het koken en ze is weer ouderwets goed aan het zorgen. Hopelijk kunnen we dit gevoel samen even vasthouden!!
Vandaag bij de longarts liep het ook nog allemaal uit, omdat de longarts werd weggeroepen voor een reanimatie. Het hele programma liep dus flink uit en wij zaten in spanning te wachten op de uitslag. Ik kan jullie vertellen: da's niet fijn. Uiteindelijk hebben we de verlossende woorden gekregen dat de ziekte van mam stabiel is en dat ze maandag mag starten aan een nieuwe chemo. Ze moet wel voor de zekerheid even bloedprikken omdat de bloedplaatjes niet helemaal in orde waren, maar waarschijnlijk zijn ze dat a.s. maandag wel.
Om dit goede nieuws te vieren ben ik even met mama een kop koffie gaan drinken in de stad en hebben we de eerste paar babyspulletjes samen gekocht. Ze heeft een truitje gekocht met: "oma was hier" en overal kusjes... Echt zo mooi en waardevol! Verder hebben we nog een matrasje en een dekbedje gekocht. Ja, ik weet het, we zijn vroeg, maar ik wil zoveel mogelijk samen met mama beleven en ervaren. Da's echt prachtig. Als ik die stralende ogen zie, man, dan is mijn dag echt goed.
Binnenkort gaan we er weer een paar uur op uit, als de situatie het toelaat. Ik kijk er nu al naar uit... Buiten het feit dat mam soms wat kortademig is, gaat het eigenlijk heel goed. Ze is nu lekker aan het koken en ze is weer ouderwets goed aan het zorgen. Hopelijk kunnen we dit gevoel samen even vasthouden!!
Don't let your dreams be dreams
vrijdag 26 februari 2016 om 06:47
voor je mams lieve Cenar! Wat een opluchting! Jullie hebben er goed aan gedaan het heerlijk te gaan vieren. Wat leuk dat jullie zijn gaan baby shoppen, heel goed. Het kan ineens zo omslaan, dus neem iedere quality - time die je kunt nemen.
Hoe gaat het nu met je vriend? Kan hij ook een beetje opgelucht zijn als hij weet dat het goed gaat met zijn schoonmoeder?
Hier de laatste tijd dubbele gevoelens, ik moet heel veel aan mam denken. De realisatie dat ze de baby niet gaat ontmoeten komt nu echt binnen en zorgt wel voor wat tranen de afgelopen dagen. Man zegt dat ze het geweten heeft en dat ik daar aan moet denken, en dat is ook heel fijn en dat doe ik ook. Maar het is toch een extra gemis. Ik had nog zoveel willen delen met haar.
Donderdag mogen we trouwens de urn gaan ophalen, ik ga dan samen met pap. En zondag komt pap ook het ledikant opbouwen, we hebben afgesproken dat we dan samen wat gaan eten. We maken er zondag een memorabele dag van. Pap zit ook met veel verdriet de afgelopen dagen, dus dit zal hem wel goed doen.
Momo, hoe is het met jou? En Ruteli, ik denk nog steeds aan je.
Hoe gaat het nu met je vriend? Kan hij ook een beetje opgelucht zijn als hij weet dat het goed gaat met zijn schoonmoeder?
Hier de laatste tijd dubbele gevoelens, ik moet heel veel aan mam denken. De realisatie dat ze de baby niet gaat ontmoeten komt nu echt binnen en zorgt wel voor wat tranen de afgelopen dagen. Man zegt dat ze het geweten heeft en dat ik daar aan moet denken, en dat is ook heel fijn en dat doe ik ook. Maar het is toch een extra gemis. Ik had nog zoveel willen delen met haar.
Donderdag mogen we trouwens de urn gaan ophalen, ik ga dan samen met pap. En zondag komt pap ook het ledikant opbouwen, we hebben afgesproken dat we dan samen wat gaan eten. We maken er zondag een memorabele dag van. Pap zit ook met veel verdriet de afgelopen dagen, dus dit zal hem wel goed doen.
Momo, hoe is het met jou? En Ruteli, ik denk nog steeds aan je.
zaterdag 27 februari 2016 om 11:58
Ach Fleetfox, het is ook niet raar dat de tranen komen he. Je bent zo sterk geweest de hele tijd, terwijl er zo'n groot verdriet is. Maar wat pak je het weer goed op met je vader samen. Je moeder heeft inderdaad nog geweten dat er nog een mooi meisje gaat komen. En prachtig om haar te herdenken met een stukje Elvis op de kaart. Heel mooi idee!
Cenar wat fijn dat ze stabiel is! En die roze wolk, nou die heb ik ook niet echt gezien hoor. Wel af en toe heel blij dat ik zwanger was, maar toen ik strompelde achter mijn rollator vanwege bekkeninstabiliteit, of nachten wakker lag van de zere borsten of het maagzuur, nou niks roze wolk Wat superleuk dat je met je moeder zo kunt genieten! Lastig van je vriend, maar goed dat jullie er wel over kunnen praten.
Wij zijn weer terug, zijn naar Eurodisney geweest met het gezin en voor het eerst sinds mama ziek is, nu anderhalf jaar, voelde ik me echt weer even oprecht blij en gelukkig. Een beetje zoals voor de ziekte. Het was dus heerlijk daar! Onwijs genoten van en met de kinderen en mijn man.
Ruteli hoe gaat het met je?
Cenar wat fijn dat ze stabiel is! En die roze wolk, nou die heb ik ook niet echt gezien hoor. Wel af en toe heel blij dat ik zwanger was, maar toen ik strompelde achter mijn rollator vanwege bekkeninstabiliteit, of nachten wakker lag van de zere borsten of het maagzuur, nou niks roze wolk Wat superleuk dat je met je moeder zo kunt genieten! Lastig van je vriend, maar goed dat jullie er wel over kunnen praten.
Wij zijn weer terug, zijn naar Eurodisney geweest met het gezin en voor het eerst sinds mama ziek is, nu anderhalf jaar, voelde ik me echt weer even oprecht blij en gelukkig. Een beetje zoals voor de ziekte. Het was dus heerlijk daar! Onwijs genoten van en met de kinderen en mijn man.
Ruteli hoe gaat het met je?
zondag 28 februari 2016 om 07:56
Momo, wat ontzettend fijn om te horen! Hopelijk kunnen jullie dat gevoel even vasthouden. Wat zullen de kinderen het heerlijk gevonden hebben. Ik ben echt heel blij voor jullie.
Cenar, hoe is het nu nog met jou? Hoe is het nog met je vriend, heeft hij nog goed kunnen praten?
Ruteli, weet dat ik nog steeds aan je denk. Wat zal je verdriet nog vers zijn. Kom je de dagen nog een beetje door?
Gisteren is de schilder geweest, de babykamer is af. Ik heb gisteren nog de boel gestofzuigd, gedweild en wat aangekleed. Op het ledikant en het badje na staat alles er. Ik voelde me meer opgelucht dan dat ik dacht dat ik me zou voelen. Op onze kamer kwam ik nog een postkaart tegen van Elvis, die heb ik in zo'n hart waar je foto's in kan steken er bij gestoken. Als een soort van beschermengel, wetende dat mam wel de wacht houdt over ons meisje.
Cenar, hoe is het nu nog met jou? Hoe is het nog met je vriend, heeft hij nog goed kunnen praten?
Ruteli, weet dat ik nog steeds aan je denk. Wat zal je verdriet nog vers zijn. Kom je de dagen nog een beetje door?
Gisteren is de schilder geweest, de babykamer is af. Ik heb gisteren nog de boel gestofzuigd, gedweild en wat aangekleed. Op het ledikant en het badje na staat alles er. Ik voelde me meer opgelucht dan dat ik dacht dat ik me zou voelen. Op onze kamer kwam ik nog een postkaart tegen van Elvis, die heb ik in zo'n hart waar je foto's in kan steken er bij gestoken. Als een soort van beschermengel, wetende dat mam wel de wacht houdt over ons meisje.
zondag 28 februari 2016 om 08:31
maandag 29 februari 2016 om 15:41
Ohhh, sorry meiden dat ik een paar dagen niets van me heb laten horen! We zijn het weekend bij vrienden aan de andere kant van het land geweest. Even samen erop uit, het was fijn om even afstand te doen van 'alles'. Ik ben vooral héél erg moe. Vanochtend zat ik voor mijn werk al om half 7 in de auto. Onderweg ben ik even moeten stoppen bij een tankstation want mijn oogkleppen vielen dicht. Zojuist op de terugweg precies hetzelfde verhaal. Blergh...
Mama is vandaag begonnen aan een nieuwe chemo en ze voelt zich best goed, gaf ze aan.
Mijn vriend is vandaag naar de huisarts geweest voor een verwijsbrief naar de psycholoog. We praten op dit moment niet zo veel... Ik geef hem de ruimte om even dingen voor zichzelf op een rijtje te zetten en bovendien ben ik op dit moment druk bezig om mezelf staande te houden. We hebben wel een heel fijn weekend achter de rug, dus dat is alleen maar fijn.
Fleetfox, gaat het met jou weer een beetje? Ik kan me voorstellen dat je het moeilijk hebt... En goh, je bent altijd zo onwijs sterk, zo kom je altijd op me over. Een inspiratie... ook voor mij. Je laat mij iedere keer inzien dat je (of ook ik) sterk genoeg bent om verder te gaan als mama wegvalt. Jij geeft me kracht... en het is niet erg en zelfs volledig begrijpelijk dat het jou ook af en toe te veel wordt. Laat maar gaan.... Mama is zó dicht bij je!! Dikke knuffel
Momo, tof dat je naar Disney bent geweest en fijn te horen dat je even echt af hebt kunnen schakelen! Is het nu weer 'back to reality' of zit je nog in de positieve vibe? Gaat het met mama ook goed?
Zo, ik ga even m'n auto wassen... Ben net gestopt met werken, lang genoeg geweest... Denk dat ik zo nog even een dutje doe, anders duurt de dag nog héél lang!
Mama is vandaag begonnen aan een nieuwe chemo en ze voelt zich best goed, gaf ze aan.
Mijn vriend is vandaag naar de huisarts geweest voor een verwijsbrief naar de psycholoog. We praten op dit moment niet zo veel... Ik geef hem de ruimte om even dingen voor zichzelf op een rijtje te zetten en bovendien ben ik op dit moment druk bezig om mezelf staande te houden. We hebben wel een heel fijn weekend achter de rug, dus dat is alleen maar fijn.
Fleetfox, gaat het met jou weer een beetje? Ik kan me voorstellen dat je het moeilijk hebt... En goh, je bent altijd zo onwijs sterk, zo kom je altijd op me over. Een inspiratie... ook voor mij. Je laat mij iedere keer inzien dat je (of ook ik) sterk genoeg bent om verder te gaan als mama wegvalt. Jij geeft me kracht... en het is niet erg en zelfs volledig begrijpelijk dat het jou ook af en toe te veel wordt. Laat maar gaan.... Mama is zó dicht bij je!! Dikke knuffel
Momo, tof dat je naar Disney bent geweest en fijn te horen dat je even echt af hebt kunnen schakelen! Is het nu weer 'back to reality' of zit je nog in de positieve vibe? Gaat het met mama ook goed?
Zo, ik ga even m'n auto wassen... Ben net gestopt met werken, lang genoeg geweest... Denk dat ik zo nog even een dutje doe, anders duurt de dag nog héél lang!
Don't let your dreams be dreams
maandag 29 februari 2016 om 19:43
Dat eerste trimester is gewoon killing Cenar. Maar het wordt beter, echt. Wel fijn om te horen dat je mentaal een beetje op hebt kunnen laden. Je vriend zal even tijd nodig hebben, maar het is toch prettig dat hij het nu doet, toch? Voordat de baby er is. Ik hoop voor jullie dat hij zijn issues aan heeft kunnen pakken en je mam zich nog goed voelt in die periode.
Van je bericht kreeg ik wel even tranen in mijn ogen... Vandaag kon ik het heel erg goed gebruiken. Mijn vader was net nog hier om een lamp op te hangen en hij gaf aan dat het niet zo goed met hem gaat. Dat was nog even na die lange huilbui die ik al gehad heb vandaag. Dat gaat door merg en been. Ik zou zo graag wat verdriet van hem weg nemen als ik het kon, des te machteloos voel ik me met het besef dat het gewoon niet kan. Dus vandaag heb ik dubbel verdriet.
Hoe dichterbij die bevalling komt, des te verdrietiger ik me voel, zo lijkt het. Ik probeer me er aan vast te houden dat ik het verdriet toe moet laten en dat het goed is. Maar wat had ik het allemaal anders gewild, al valt er niets aan te willen natuurlijk. Mijn man is duidelijk druk bezig met zijn bedrijf, en ik gun het hem zo. Alleen kon ik hem niet zo bereiken vandaag en dat deed dan wel een beetje pijn. Hij is er altijd voor me en daarom neem ik het hem echt niet kwalijk, maar het is vreemd te zien hoe de een zijn leven opwaarts lijkt te gaan en de ander maar verder kabbelt. Dat gaat zich recht trekken, ongetwijfeld, en ik zou het voor mijn man ook echt niet anders willen, maar vandaag had ik me graag een beetje zoals hem gevoeld. Het gevoel dat het gewoon lekker gaat.
Dan ga ik me voor vanavond wat afleiden met een fijne film. Morgen ben ik weer alleen thuis en denk ik dat ik even mama's DVD ga kijken. Dat is altijd even een fijn moment voor me om bij haar stil te staan.
Van je bericht kreeg ik wel even tranen in mijn ogen... Vandaag kon ik het heel erg goed gebruiken. Mijn vader was net nog hier om een lamp op te hangen en hij gaf aan dat het niet zo goed met hem gaat. Dat was nog even na die lange huilbui die ik al gehad heb vandaag. Dat gaat door merg en been. Ik zou zo graag wat verdriet van hem weg nemen als ik het kon, des te machteloos voel ik me met het besef dat het gewoon niet kan. Dus vandaag heb ik dubbel verdriet.
Hoe dichterbij die bevalling komt, des te verdrietiger ik me voel, zo lijkt het. Ik probeer me er aan vast te houden dat ik het verdriet toe moet laten en dat het goed is. Maar wat had ik het allemaal anders gewild, al valt er niets aan te willen natuurlijk. Mijn man is duidelijk druk bezig met zijn bedrijf, en ik gun het hem zo. Alleen kon ik hem niet zo bereiken vandaag en dat deed dan wel een beetje pijn. Hij is er altijd voor me en daarom neem ik het hem echt niet kwalijk, maar het is vreemd te zien hoe de een zijn leven opwaarts lijkt te gaan en de ander maar verder kabbelt. Dat gaat zich recht trekken, ongetwijfeld, en ik zou het voor mijn man ook echt niet anders willen, maar vandaag had ik me graag een beetje zoals hem gevoeld. Het gevoel dat het gewoon lekker gaat.
Dan ga ik me voor vanavond wat afleiden met een fijne film. Morgen ben ik weer alleen thuis en denk ik dat ik even mama's DVD ga kijken. Dat is altijd even een fijn moment voor me om bij haar stil te staan.
maandag 29 februari 2016 om 20:28
hai meiden, even snel bij gelezen. Ik geef even snel een dikke kus en knuffel en beloof snel op jullie te reageren. De uitvaart was mooi en fijn. Naar mijn idee was het maar vijf minuten maar uiteindelijk was het toch echt drie kwartier. Het was heel warm, iedereen die veel voor me betekent was er voor me. Ook voor de kinderen waren het beste vriendje en vriendinnetje gekomen, ik vond dat zo lief van die moeders. Het verdriet komt mondjesmaat, ik ben een soort verdoofd nog. Kan het niet goed uitleggen. Of ik sta nog in de sterk zijn stand. We zijn twee dagen naar de efteling geweest om lekker ontspanning te pakken. Dat was heel erg fijn.
woensdag 2 maart 2016 om 06:42
Ruteli, wat klinkt het afscheid warm en fijn. Jullie hebben er vast iets moois van gemaakt. Het verdriet komt wel en ik weet dat het dan goed pijn doet, maar het zal ook opluchten. Goed dat je bewust bent gaan ontspannen en er op uit bent geweest, zo te horen heeft het je goed gedaan.
Nog heel veel sterkte en ik denk nog altijd aan je.
Momo, Cenar, hoe gaat het met jullie, en jullie mama's?
Nog heel veel sterkte en ik denk nog altijd aan je.
Momo, Cenar, hoe gaat het met jullie, en jullie mama's?
woensdag 2 maart 2016 om 19:31
Cenar wat naar dat je zo onwijs moe bent joh! Geef er maar zoveel mogelijk aan toe, wanneer dat kan. Gelukkig wel een leuk weekend gehad dus! En goed van je vriend dat hij hulp krijgt, hopelijk doet jullie dat goed.
Fleetfox hoe is het? Heeft het kijken van de dvd van je moeder je een beetje geholpen? Wat naar dat je steeds verdrietiger wordt… Ik herken wel wat je zegt, bij jou zit er zoveel verdriet, je leven staat een beetje on hold en anderen gaan lekker vooruit. Dat gun je ze natuurlijk van harte, maar je gunt het jezelf ook! En dat komt ook echt weer
Ruteli fijn om even iets van je te horen. Fijn dat er zoveel lieve mensen waren bij de uitvaart, ook voor de kinderen. Dat doet vast goed. En wat goed dat jullie er even tussenuit zijn geweest. De overlevingsstand ken ik wel, dat doet je geest soms om maar op de been te blijven. Dat is dan gewoon nodig op dat moment. Ik denk aan je, sterkte!
Met mij gaat het eigenlijk wel goed. De goede 'flow' van Disney hangt er nog wel een beetje. Gister hoorde ik ook nog dat ik 2 K3 kaartjes heb gewonnen voor as zaterdag, dus dochter en ik hebben een leuk weekend voor de boeg! Mama gaat wel redelijk, zit nu in haar derde chemokuur en had vandaag geen goede dag. Maar de andere dagen gingen wel redelijk. Ik ben er vanmiddag even geweest, een spelletje gedaan met haar en de kinderen. Volgende week heeft ze weer een scan en meteen de dag erna de uitslag, om te zien wat deze chemo doet. Dus dat wordt weer spannend.
Fleetfox hoe is het? Heeft het kijken van de dvd van je moeder je een beetje geholpen? Wat naar dat je steeds verdrietiger wordt… Ik herken wel wat je zegt, bij jou zit er zoveel verdriet, je leven staat een beetje on hold en anderen gaan lekker vooruit. Dat gun je ze natuurlijk van harte, maar je gunt het jezelf ook! En dat komt ook echt weer
Ruteli fijn om even iets van je te horen. Fijn dat er zoveel lieve mensen waren bij de uitvaart, ook voor de kinderen. Dat doet vast goed. En wat goed dat jullie er even tussenuit zijn geweest. De overlevingsstand ken ik wel, dat doet je geest soms om maar op de been te blijven. Dat is dan gewoon nodig op dat moment. Ik denk aan je, sterkte!
Met mij gaat het eigenlijk wel goed. De goede 'flow' van Disney hangt er nog wel een beetje. Gister hoorde ik ook nog dat ik 2 K3 kaartjes heb gewonnen voor as zaterdag, dus dochter en ik hebben een leuk weekend voor de boeg! Mama gaat wel redelijk, zit nu in haar derde chemokuur en had vandaag geen goede dag. Maar de andere dagen gingen wel redelijk. Ik ben er vanmiddag even geweest, een spelletje gedaan met haar en de kinderen. Volgende week heeft ze weer een scan en meteen de dag erna de uitslag, om te zien wat deze chemo doet. Dus dat wordt weer spannend.
