Psyche
alle pijlers
Het onvermijdelijke komt toch hard aan.
donderdag 10 december 2015 om 18:11
Al ruim twee jaar leven we tussen hoop en vrees aangaande mijn moeder. Hier op het forum heb ik al enkele keren mijn hart mogen luchten over haar lange strijd om wat langer te mogen leven met de borstkanker die dus twee jaar geleden uitzaaide naar de longen.
En, blegh, de tranen schieten me al in de ogen als ik er aan denk, maar we komen nu heel dichtbij het laatste stadium. Een paar weken geleden was ze weer in het ziekenhuis voor een ontsteking. Daarop volgde een hernia waardoor ze nog amper kon lopen en tot drie keer toe een val maakte. Ze vroeg gisteren om een bed bij de chemotherapie en daar dacht ik al: ze zullen haar daar houden. En inderdaad, want ze bleek nog een longontsteking opgelopen te hebben. Waar ik vanavond bij haar op bezoek wilde, werd ik gebeld door mijn vader of ik langs wilde komen buiten het bezoekuur om. En tja, toen wist ik dat het echt mis was en dat is het ook: uitzaaiingen naar de hersenen.
Ze gaat bestraald worden, maar mag in de tussentijd geen chemo volgen en ze vrezen voor haar lever, die de chemo hard nodig heeft. Maar ze mag niet beiden ondergaan tegelijk. Dus, de klok tikt. Er is al gepraat over thuis sterven of naar een hospice gaan. Ook sprak ik mam even alleen en hebben we al gepraat over doodgaan, of ze bang is. Gelukkig niet, ze wil alleen niemand achterlaten en al zeker mijn vader niet.
Nu zit ik hier wat lamgeslagen thuis, een dochter waar voor gezorgd moet worden en zwanger van de tweede. Ik weet het even niet meer zo goed. Zelfs het idee om te gaan koken staat me enorm tegen, al weet ik dat mijn man dat dadelijk met liefde wil doen. Maar goed, het onvermijdelijke dus, we weten al lang dat het op het programma staat, maar nu het toch ineens maar weken of een enkele maanden wordt, is het verschrikkelijk eng.
Het nut van het topic... dat is er eerlijk gezegd niet. Even een luisterend oor, I guess.
En, blegh, de tranen schieten me al in de ogen als ik er aan denk, maar we komen nu heel dichtbij het laatste stadium. Een paar weken geleden was ze weer in het ziekenhuis voor een ontsteking. Daarop volgde een hernia waardoor ze nog amper kon lopen en tot drie keer toe een val maakte. Ze vroeg gisteren om een bed bij de chemotherapie en daar dacht ik al: ze zullen haar daar houden. En inderdaad, want ze bleek nog een longontsteking opgelopen te hebben. Waar ik vanavond bij haar op bezoek wilde, werd ik gebeld door mijn vader of ik langs wilde komen buiten het bezoekuur om. En tja, toen wist ik dat het echt mis was en dat is het ook: uitzaaiingen naar de hersenen.
Ze gaat bestraald worden, maar mag in de tussentijd geen chemo volgen en ze vrezen voor haar lever, die de chemo hard nodig heeft. Maar ze mag niet beiden ondergaan tegelijk. Dus, de klok tikt. Er is al gepraat over thuis sterven of naar een hospice gaan. Ook sprak ik mam even alleen en hebben we al gepraat over doodgaan, of ze bang is. Gelukkig niet, ze wil alleen niemand achterlaten en al zeker mijn vader niet.
Nu zit ik hier wat lamgeslagen thuis, een dochter waar voor gezorgd moet worden en zwanger van de tweede. Ik weet het even niet meer zo goed. Zelfs het idee om te gaan koken staat me enorm tegen, al weet ik dat mijn man dat dadelijk met liefde wil doen. Maar goed, het onvermijdelijke dus, we weten al lang dat het op het programma staat, maar nu het toch ineens maar weken of een enkele maanden wordt, is het verschrikkelijk eng.
Het nut van het topic... dat is er eerlijk gezegd niet. Even een luisterend oor, I guess.
zaterdag 30 januari 2016 om 07:48
Ruteli, wat komt het ineens dichtbij... Wat zal het voor je moeder een klap zijn. Geen wonder dat ze even niet weet wat ze wil. Hoe staat ze zelf nog tegenover chemo? Als het nog voor haar gaat natuurlijk... Ik wens je veel sterkte en kracht Ruteli...
Momo, wat fijn, een paar fijne dagen in het vooruitzicht. Geniet er maar goed van en laad er maar lekker van op. Hoe staat het intussen met het haar van je moeder?
Ik vind het fijn om te horen dat je wat aan me hebt Momo. Natuurlijk ga je het redden.
Cenar, wat een opleving van je mam! Wat ontzettend goed! Die gaat er geheel voor. Ik herken de strijdlust van mijn moeder, die heeft zich er toen ook zo voor gegeven toen ik zwanger was van mijn oudste. Prachtig om dit te lezen. Moeheid, tja, het hoort er bij. Gewoon lekker aan toegeven. Gelukkig is je mam er nu goed aan toe dat je daar ook geen zorgen om hebt nu. Probeer er toch van te genieten! Maar het tweede trimester is doorgaans veel leuker, minder klachten en je bent nog mobiel genoeg. Dus er is wel genoeg om naar uit te kijken.
Hier hebben dochter en ik een luie dag gehad gisteren. Het weer was toch niets dus zijn we na het boodschappen doen binnen gebleven. In de avond zijn we wel met een bevriend koppel en dochter naar de pannenkoekenbakker geweest, dat was een fijne afleiding, al hebben we nog goed kunnen praten over mam. Al met al een goede dag, ik heb niet eens gedroomd over mam afgelopen nacht. Dat voelde wel vreemd en onwennig. Maar daar zullen wel meer momenten van komen, ben ik bang, dat het gaat slijten en de gedachten over mam minder worden.
Dit weekend komt mijn broertje naar huis, dus gaan we samen eten met hem en mijn vader. Ik weet alleen niet of het vandaag of morgen is, maar ik heb er in ieder geval zin in. Weer even uitgebreid over mama kunnen praten, dat vind ik wel fijn nu.
Geniet van jullie weekend. Ruteli, veel sterkte meid. Ik denk aan je.
Momo, wat fijn, een paar fijne dagen in het vooruitzicht. Geniet er maar goed van en laad er maar lekker van op. Hoe staat het intussen met het haar van je moeder?
Ik vind het fijn om te horen dat je wat aan me hebt Momo. Natuurlijk ga je het redden.
Cenar, wat een opleving van je mam! Wat ontzettend goed! Die gaat er geheel voor. Ik herken de strijdlust van mijn moeder, die heeft zich er toen ook zo voor gegeven toen ik zwanger was van mijn oudste. Prachtig om dit te lezen. Moeheid, tja, het hoort er bij. Gewoon lekker aan toegeven. Gelukkig is je mam er nu goed aan toe dat je daar ook geen zorgen om hebt nu. Probeer er toch van te genieten! Maar het tweede trimester is doorgaans veel leuker, minder klachten en je bent nog mobiel genoeg. Dus er is wel genoeg om naar uit te kijken.
Hier hebben dochter en ik een luie dag gehad gisteren. Het weer was toch niets dus zijn we na het boodschappen doen binnen gebleven. In de avond zijn we wel met een bevriend koppel en dochter naar de pannenkoekenbakker geweest, dat was een fijne afleiding, al hebben we nog goed kunnen praten over mam. Al met al een goede dag, ik heb niet eens gedroomd over mam afgelopen nacht. Dat voelde wel vreemd en onwennig. Maar daar zullen wel meer momenten van komen, ben ik bang, dat het gaat slijten en de gedachten over mam minder worden.
Dit weekend komt mijn broertje naar huis, dus gaan we samen eten met hem en mijn vader. Ik weet alleen niet of het vandaag of morgen is, maar ik heb er in ieder geval zin in. Weer even uitgebreid over mama kunnen praten, dat vind ik wel fijn nu.
Geniet van jullie weekend. Ruteli, veel sterkte meid. Ik denk aan je.
zaterdag 30 januari 2016 om 13:37
gister weer een gesprek gehad. Moeder is heel rustig en lijkt er een soort in te berusten. De chemo biedt bijna geen mogelijkheden. Ze mag er nog even over nadenken tot na het weekend. Ik heb contact opgenomen met een hospice in mijn woonplaats, ze hebben eventueel plek. Moeder wil graag dat ik ga kijken. Ik ga maandag kijken voor haar.
zaterdag 30 januari 2016 om 18:35
Fleetfox heb je morgen een fotoshoot? En hoe was je dag vandaag?
Cenar lekker veel slapen hoor, trimester 2 is het leukst, nog even volhouden
.
Ruteli jeetje wat heftig... Naar een hospice is toch best een stap zeg. Heel erg veel sterkte.
Mijn moeder verliest veel haar, ze is heel verdrietig. Het ziet er dus naar uit dat ze volgende week de pruik moet gaan halen. Vandaag was ze nog bij het sporten van zoon, ze is dan zo'n trotse oma!
Cenar lekker veel slapen hoor, trimester 2 is het leukst, nog even volhouden
.Ruteli jeetje wat heftig... Naar een hospice is toch best een stap zeg. Heel erg veel sterkte.
Mijn moeder verliest veel haar, ze is heel verdrietig. Het ziet er dus naar uit dat ze volgende week de pruik moet gaan halen. Vandaag was ze nog bij het sporten van zoon, ze is dan zo'n trotse oma!
zaterdag 30 januari 2016 om 19:20
Wat klink je toch krachtig, lieve Fleetfox. En morgen staat er ook nog een mooie fotoshoot op het programma... Ben stiekem wel benieuwd hoor! Zo'n luierdagjes horen er ook bij, toch. Lekker genieten van je kleine meisje en haar de volle aandacht kunnen geven.
Ruteli, wat gaat het hard... Jeetje, weet niet zo goed wat ik zeggen moet. Zoals Momo al zegt, zo'n hospice is ineens een flinke stap. Hoe ben je er nu zelf onder? Trek je het een beetje? Kun je je zorgen delen met anderen?
Momo, hè toch, ik had nog zo de hoop dat je moeder een van de weinigen zou zijn die de haren zou behouden. Ik kan me goed voorstellen dat ze verdrietig is... Toch weer zo'n reality-check, zo'n moment. Sterkte samen... fijn dat ze in ieder geval heeft genoten van haar aanwezigheid bij het sporten van je zoon. Het zijn de kleine dingen die het doen.
Zelf heb ik vanmiddag weer heerlijk twee uur op de bank liggen dutten. Het lijkt bijna een gewoonte te worden. Verder heb ik van een aantal mensen de tip gekregen om eens niet meer zoveel te moeten en mij te focussen op dingen die ik leuk vind en die me energie geven. Daarom ben ik gisteravond na mijn werk in m'n eentje naar het theater gegaan, naar een voorstelling van mijn moeders idool (weten jullie nog, met de wensambulance vorige maand?). Ik heb regelmatig contact met haar en ik mag altijd komen als ik daar zin in heb. Gisteravond heb ik heerlijk genoten en heb ik overal bij mogen zijn. Lekker geknuffeld en bijgekletst. Ze zijn zo lief...
Nu ga ik samen een cake bakken met m'n vriend en morgen gaan we lekker uiteten met twee vriendinnen. Even leuke dingen om ons heen.
Mijn moeder heeft een mindere dag vandaag. Héél veel pijn in haar benen. Dit soort pijn kan een gevolg zijn van de Neulasta injectie van afgelopen zondag. Ze heeft paracetamol genomen maar het leek niet echt te werken. Dit vind ik dan wel weer moeilijk om te zien. Ze is vanavond wel gaan uiteten met mijn broer, vader en m'n oom en tante. Weg thuis, zinnen verzetten en hopelijk de pijn een beetje 'naar de achtergrond' verdringen. Ik hoor straks of morgen wel van ze hoe het is geweest...
Ruteli, wat gaat het hard... Jeetje, weet niet zo goed wat ik zeggen moet. Zoals Momo al zegt, zo'n hospice is ineens een flinke stap. Hoe ben je er nu zelf onder? Trek je het een beetje? Kun je je zorgen delen met anderen?
Momo, hè toch, ik had nog zo de hoop dat je moeder een van de weinigen zou zijn die de haren zou behouden. Ik kan me goed voorstellen dat ze verdrietig is... Toch weer zo'n reality-check, zo'n moment. Sterkte samen... fijn dat ze in ieder geval heeft genoten van haar aanwezigheid bij het sporten van je zoon. Het zijn de kleine dingen die het doen.
Zelf heb ik vanmiddag weer heerlijk twee uur op de bank liggen dutten. Het lijkt bijna een gewoonte te worden. Verder heb ik van een aantal mensen de tip gekregen om eens niet meer zoveel te moeten en mij te focussen op dingen die ik leuk vind en die me energie geven. Daarom ben ik gisteravond na mijn werk in m'n eentje naar het theater gegaan, naar een voorstelling van mijn moeders idool (weten jullie nog, met de wensambulance vorige maand?). Ik heb regelmatig contact met haar en ik mag altijd komen als ik daar zin in heb. Gisteravond heb ik heerlijk genoten en heb ik overal bij mogen zijn. Lekker geknuffeld en bijgekletst. Ze zijn zo lief...
Nu ga ik samen een cake bakken met m'n vriend en morgen gaan we lekker uiteten met twee vriendinnen. Even leuke dingen om ons heen.
Mijn moeder heeft een mindere dag vandaag. Héél veel pijn in haar benen. Dit soort pijn kan een gevolg zijn van de Neulasta injectie van afgelopen zondag. Ze heeft paracetamol genomen maar het leek niet echt te werken. Dit vind ik dan wel weer moeilijk om te zien. Ze is vanavond wel gaan uiteten met mijn broer, vader en m'n oom en tante. Weg thuis, zinnen verzetten en hopelijk de pijn een beetje 'naar de achtergrond' verdringen. Ik hoor straks of morgen wel van ze hoe het is geweest...
Don't let your dreams be dreams
zondag 31 januari 2016 om 22:37
hai meiden,
de situatie is onwerkelijk. ik kan er niet bij en het gaat zo snel. vanavond bij mama geweest en ze is zo benauwd, ze kon niet meer. ik heb op de bel gedrukt omdat het gewoon echt heel erg was. Er zijn zusters bij gekomen en die waren ook erg bezorgd. Mijn man is super lief voor me en ik heb hele lieve vrienden om me heen die alles voor me willen doen. Helaas is de band met de andere kinderen (samengesteld) niet goed en ben ik de enige die op deze manier kan zorgen.
Het weggaan was verschrikkelijk, hoe moet je nou in zo'n situatie naar huis gaan. Niet te doen. Ik ben huilend naar huis gereden met mijn man aan de telefoon. Niet verantwoord maar zo wist hij wel waar ik was.
de situatie is onwerkelijk. ik kan er niet bij en het gaat zo snel. vanavond bij mama geweest en ze is zo benauwd, ze kon niet meer. ik heb op de bel gedrukt omdat het gewoon echt heel erg was. Er zijn zusters bij gekomen en die waren ook erg bezorgd. Mijn man is super lief voor me en ik heb hele lieve vrienden om me heen die alles voor me willen doen. Helaas is de band met de andere kinderen (samengesteld) niet goed en ben ik de enige die op deze manier kan zorgen.
Het weggaan was verschrikkelijk, hoe moet je nou in zo'n situatie naar huis gaan. Niet te doen. Ik ben huilend naar huis gereden met mijn man aan de telefoon. Niet verantwoord maar zo wist hij wel waar ik was.
maandag 1 februari 2016 om 12:05
Lieve Ruteli, wat verschrikkelijk... héél veel sterkte. Denk aan je
Met mijn mama vandaag ook iets minder. Weer botpijn in de benen, een beetje hees en kortademig. Blergh. Niet leuk. Ben zelf ook niet helemaal fit, maar wel de hele ochtend bij haar geweest en vanuit mama thuis een beetje gewerkt.
Met mijn mama vandaag ook iets minder. Weer botpijn in de benen, een beetje hees en kortademig. Blergh. Niet leuk. Ben zelf ook niet helemaal fit, maar wel de hele ochtend bij haar geweest en vanuit mama thuis een beetje gewerkt.
Don't let your dreams be dreams
dinsdag 2 februari 2016 om 09:02
Ach Momo, wat verdrietig voor je mam. Ze had er zo op gehoopt de pruik niet op te hoeven. Hoe is ze er nu onder, een paar dagen later? Wel fijn dat ze zoveel plezier uit haar kleinkinderen haalt, dat zal haar vast wel goed doen.
Cenar, als je mam zich niet goed voelt en jij ook niet, is het even niet leuk. Die injectie, is dat tegen de bloedplaatjes, om die goed te houden? Ik weet dat mijn moeder daar altijd zo ellendig van werd, niet leuk. En dan nog zo kortademig en hees.... Een dikke voor jullie beiden. Gelukkig hebben jullie wel weer een echo om naar uit te kijken.
Ga je straks ook een 3D echo laten maken? Ik kan je het adres geven van 'ons' 3D echo bureau, als je dat wilt. Die hebben de nieuwste technieken en het ziet er echt heel mooi uit. Mocht je het overwegen, je weet me te vinden.
Ruteli, hoe is het nu met je moeder? Is ze al naar het hospice gegaan? Je mag me altijd een PB sturen als je dat wil, mocht je vragen hebben, of een luisterend oor nodig hebben. Ik ben er.
Hier gaat het na het weekend weer beter. Ik heb er moeite mee om weg te gaan bij pap als we daar zijn geweest. Het hele weekend lang heel emotioneel geweest. Kleine tegenslagen vielen me ineens heel zwaar, zoals het niet doorgaan van de fotoshoot en de boiler deed het ineens niet meer (wat na een reset weer in orde was... ). Wel heb ik mama's mooie foto meegekregen, die ga ik donderdag laten kopiëren bij een fotograaf, zodat mijn broers en ik die foto ook hebben. De originele foto staat er nu en ik merk hoe goed het me doet, zo is ze toch een beetje bij me.
Gisteren ben ik met mijn vriendin de stad in gegaan en we hebben twee mooie 'eerste' pakjes uitgezocht voor ons baby meisje. Ook in de wit/beige stijl, net zoals mijn oudste dochter had voor haar eerste pakje. Haar pakje heeft mam uitgezocht destijds, dus dit had ze prachtig gevonden, dat weet ik zeker. Verder nog wat benodigdheden gekocht voor de baby en we kwamen zoveel leuke kleertjes tegen, dat ik ze maar gekocht heb. Ik kon het niet laten.
Vriendin vond het fijn me te kunnen helpen hiermee en ik was blij dat ik haar bij me had. We hebben ook nog gepraat over mam en hoe het nu gaat, het was fijn even mijn hart te kunnen luchten. Al met al een heel fijne dag waardoor ik niet meer zo diep in het verdriet zit als afgelopen weekend. Al heb ik wel weer veel Elvis geluisterd, maar daar heb ik veel troost aan.
Vandaag ga ik even langs mijn werkgever, even kijken hoe het daar gaat. Sinds de crematie heb ik mijn collega's niet meer gezien, dus het zal wel prettig maar ook emotioneel worden. Ik ben in ieder geval blij dat ik nu ook kan vertellen dat de babykamer opschiet en dat daar ook naar uitgekeken wordt.
Cenar, als je mam zich niet goed voelt en jij ook niet, is het even niet leuk. Die injectie, is dat tegen de bloedplaatjes, om die goed te houden? Ik weet dat mijn moeder daar altijd zo ellendig van werd, niet leuk. En dan nog zo kortademig en hees.... Een dikke voor jullie beiden. Gelukkig hebben jullie wel weer een echo om naar uit te kijken.
Ga je straks ook een 3D echo laten maken? Ik kan je het adres geven van 'ons' 3D echo bureau, als je dat wilt. Die hebben de nieuwste technieken en het ziet er echt heel mooi uit. Mocht je het overwegen, je weet me te vinden.
Ruteli, hoe is het nu met je moeder? Is ze al naar het hospice gegaan? Je mag me altijd een PB sturen als je dat wil, mocht je vragen hebben, of een luisterend oor nodig hebben. Ik ben er.
Hier gaat het na het weekend weer beter. Ik heb er moeite mee om weg te gaan bij pap als we daar zijn geweest. Het hele weekend lang heel emotioneel geweest. Kleine tegenslagen vielen me ineens heel zwaar, zoals het niet doorgaan van de fotoshoot en de boiler deed het ineens niet meer (wat na een reset weer in orde was... ). Wel heb ik mama's mooie foto meegekregen, die ga ik donderdag laten kopiëren bij een fotograaf, zodat mijn broers en ik die foto ook hebben. De originele foto staat er nu en ik merk hoe goed het me doet, zo is ze toch een beetje bij me.
Gisteren ben ik met mijn vriendin de stad in gegaan en we hebben twee mooie 'eerste' pakjes uitgezocht voor ons baby meisje. Ook in de wit/beige stijl, net zoals mijn oudste dochter had voor haar eerste pakje. Haar pakje heeft mam uitgezocht destijds, dus dit had ze prachtig gevonden, dat weet ik zeker. Verder nog wat benodigdheden gekocht voor de baby en we kwamen zoveel leuke kleertjes tegen, dat ik ze maar gekocht heb. Ik kon het niet laten.
Vriendin vond het fijn me te kunnen helpen hiermee en ik was blij dat ik haar bij me had. We hebben ook nog gepraat over mam en hoe het nu gaat, het was fijn even mijn hart te kunnen luchten. Al met al een heel fijne dag waardoor ik niet meer zo diep in het verdriet zit als afgelopen weekend. Al heb ik wel weer veel Elvis geluisterd, maar daar heb ik veel troost aan.
Vandaag ga ik even langs mijn werkgever, even kijken hoe het daar gaat. Sinds de crematie heb ik mijn collega's niet meer gezien, dus het zal wel prettig maar ook emotioneel worden. Ik ben in ieder geval blij dat ik nu ook kan vertellen dat de babykamer opschiet en dat daar ook naar uitgekeken wordt.
dinsdag 2 februari 2016 om 13:42
momo, wat moeilijk dat je moeder haar haar aan het verliezen is. Dat lijkt me heel moeilijk. Ga je met haar mee volgende week? Wat fijn dat ze zo heeft kunnen genieten van je zoon. Heerlijke momenten zijn dat he.
Fleetfox, Dat dromen herken ik. Die waren bij mij ook in een keer weg bij papa. Ik vond dat verwarrend. Ze zijn niet in die hoedanigheid teruggekomen maar soms word ik verrast door een droom en dan is hij in een keer heel dichtbij. Het is alleen niet te sturen, soms wil je het graag en dat lukt niet. Wat jammer dat de fotoshoot niet is doorgegaan! Hoe is het met je vader? Kan hij zich een beetje redden?
Je uitje met je vriendin klinkt heerlijk. Fijn zo'n lieve vriendin. Hoe is het met de kleine en met de dreumes?
Cenar, wat naar dat je moeder zich zo voelt.... dikke knuffel voor jou. Dat eerste trimester is een en al slapen. Geef er maar lekker aan toe. Wat heerlijk dat je deze moment zo met je moeder kan delen. Hoe is het met jouw vader?
Mama gaat donderdag naar de hospice in mijn woonplaats. Ik ben blij dat ik gister ben geweest. Ik voelde me eerst heel schuldig alsof ik te snel wilde, maar gisteravond hoorde ik dat ze al met de transfer bezig waren en heb ik nog kunnen zeggen dat we een voorkeur voor mijn woonplaats hebben. Ik ben dus blij dat ik dat gedaan had, anders had ze hier wellicht niet gekomen. Vanmorgen hoorde ik dat ze haar morgen al wilden brengen. Pfff het gaat allemaal zo hard. Ik ren van mijn huisarts,(die neemt haar over) naar haar huisarts, naar ziekenhuis, hospice etc om alles in goede banen te leiden. Ook probeer ik zoveel mogelijk tijd met de kindjes door te brengen. Mijn kleine meisje klampt zich aan me vast als ik weer weg ga, de middelste praat aan een stuk door (zenuwen) en wil vooral alles weten. De oudste is stil en trekt zich terug. Er belt veel familie en mijn werk heb ik maar even opgegeven deze week. Ik ben zelfstandige dus geen inkomsten. Maar het is maar even zoals het is.
Fleetfox, Dat dromen herken ik. Die waren bij mij ook in een keer weg bij papa. Ik vond dat verwarrend. Ze zijn niet in die hoedanigheid teruggekomen maar soms word ik verrast door een droom en dan is hij in een keer heel dichtbij. Het is alleen niet te sturen, soms wil je het graag en dat lukt niet. Wat jammer dat de fotoshoot niet is doorgegaan! Hoe is het met je vader? Kan hij zich een beetje redden?
Je uitje met je vriendin klinkt heerlijk. Fijn zo'n lieve vriendin. Hoe is het met de kleine en met de dreumes?
Cenar, wat naar dat je moeder zich zo voelt.... dikke knuffel voor jou. Dat eerste trimester is een en al slapen. Geef er maar lekker aan toe. Wat heerlijk dat je deze moment zo met je moeder kan delen. Hoe is het met jouw vader?
Mama gaat donderdag naar de hospice in mijn woonplaats. Ik ben blij dat ik gister ben geweest. Ik voelde me eerst heel schuldig alsof ik te snel wilde, maar gisteravond hoorde ik dat ze al met de transfer bezig waren en heb ik nog kunnen zeggen dat we een voorkeur voor mijn woonplaats hebben. Ik ben dus blij dat ik dat gedaan had, anders had ze hier wellicht niet gekomen. Vanmorgen hoorde ik dat ze haar morgen al wilden brengen. Pfff het gaat allemaal zo hard. Ik ren van mijn huisarts,(die neemt haar over) naar haar huisarts, naar ziekenhuis, hospice etc om alles in goede banen te leiden. Ook probeer ik zoveel mogelijk tijd met de kindjes door te brengen. Mijn kleine meisje klampt zich aan me vast als ik weer weg ga, de middelste praat aan een stuk door (zenuwen) en wil vooral alles weten. De oudste is stil en trekt zich terug. Er belt veel familie en mijn werk heb ik maar even opgegeven deze week. Ik ben zelfstandige dus geen inkomsten. Maar het is maar even zoals het is.
woensdag 3 februari 2016 om 06:49
Ruteli, zo herkenbaar allemaal.... Hopelijk heb je donderdag een beetje rust voor jezelf, en dat je huisarts je mam overneemt zal ook voor wat rust zorgen. Ik denk aan je. Wat moet het voor de kinderen ook zwaar zijn. Ook voor hen een
Hier gisteren een goede dag gehad. Ik mocht de zus van mijn moeder even naar huis brengen, ze poetst bij mijn vader op dinsdag maar heeft zelf geen auto. Het is altijd fijn met haar over mam te kunnen praten. En ik ben even op de zaak geweest, met collega's was het ook fijn om even te praten over de dienst en hoe het nu gaat. Ook fijn om te weten hoe het met hen gaat. Ik had wel te veel gedaan in huis en met dat bezoek er bij was het net wat te veel van het goede. Gelukkig heb ik wel goed geslapen en gaan dochter en ik een dagje binnen zitten. Het weer is er toch niet naar. Kan ik daarnaast rustig aan doen. Naast wat wasjes draaien en dochter in bad doen geen plannen voor vandaag. Lekker.
Momo, Cenar, hoe gaat het met jullie?
Hier gisteren een goede dag gehad. Ik mocht de zus van mijn moeder even naar huis brengen, ze poetst bij mijn vader op dinsdag maar heeft zelf geen auto. Het is altijd fijn met haar over mam te kunnen praten. En ik ben even op de zaak geweest, met collega's was het ook fijn om even te praten over de dienst en hoe het nu gaat. Ook fijn om te weten hoe het met hen gaat. Ik had wel te veel gedaan in huis en met dat bezoek er bij was het net wat te veel van het goede. Gelukkig heb ik wel goed geslapen en gaan dochter en ik een dagje binnen zitten. Het weer is er toch niet naar. Kan ik daarnaast rustig aan doen. Naast wat wasjes draaien en dochter in bad doen geen plannen voor vandaag. Lekker.
Momo, Cenar, hoe gaat het met jullie?
woensdag 3 februari 2016 om 08:10
Fleet wat klink je goed, ik ben heel erg trots op je! Ik heb even weinig puf om te reageren. Naast alle ellende met mama, mijn zoon, kwakkelende gezondheid van mij en dochter al weken lang kwam mijn man gister ook met het nieuws dat hij doodongelukkig is op zijn werk. Wat hij vertelde is echt heel rot, hoe het daar allemaal gaat. Hij wilde dit niet eerder met me delen om me niet nog meer te belasten maar nu moest hij het echt kwijt. Zo zielig voor hem, ook omdat hij niet weg kan (jaarcontract zonder opzegtermijn, duurt nog 8 maanden).
Meiden, iedereen veel sterkte!
Meiden, iedereen veel sterkte!
woensdag 3 februari 2016 om 16:25
Joh, wat zijn er weer een hoop berichten geplaatst... ik heb wel een beetje meegelezen de afgelopen dagen, maar zelf ook even niet de energie gehad om uitgebreid te reageren. De laatste dagen zit ik niet zo lekker in mijn vel. Erg emotioneel, mama voelt zich niet lekker, m'n vriend zit in een sleur en daar hebben we nogal een serieus gesprek over gehad waarin ik heel hard moest huilen, zijn moeder bezorgt ons ook veel kopzorgen. En uiteraard speelt er ook al stress mee voor a.s. vrijdag, als we dat o zo belangrijke gesprek bij de longarts hebben. Ik kan het allemaal even niet zo goed handelen. Ben verdrietig, boos, soms blij, voel me machteloos. Ik weet even niet zo goed wat ik moet voelen en ik ben zó bang voor de tijd die komen gaat. Al met al, geen leuke dagen.
Lieve Ruteli, wat ga jij toch ook door een verschrikkelijke tijd, zeg. Het komt zo dichtbij allemaal... maar wat doe je het goed en wat knap dat je zo veel hebt geregeld. Ik weet anders niet zo goed wat ik moet zeggen... Je vroeg ook nog hoe het met mijn vader gaat. Tsja, ik heb eigenlijk niet zo'n goede band met hem en hij reageert zich vaak op mij af. Dat komt deels door zijn (psychiatrische) ziektebeeld en deels door onmacht. Ik vind het heel erg voor hem, maar begrijpen doe ik het soms niet. Hij zou het zichzelf (en ons) veel makkelijker maken om een klein beetje mee te werken en niet zo de kont tegen de krib te gooien. Hoewel zijn ziekte al jarenlang onder controle is, merk je in deze tijd dat het toch wel een beetje naar boven komt. Helaas staat hij totaal niet open voor hulp, ook praktisch gezien niet. "Mensen hoeven mij niet te zeggen wat ik moet gaan eten!", zegt hij als ik voor hem en mama wil koken, terwijl hij het zelf niet eens kan... Aan de andere kant is hij soms poeslief en zou hij zo alles voor me doen. Heel verwarrend en moeilijk om mee om te gaan.
Lieve FleetFox, wat ben je toch sterk... en wat fijn dat je zoveel over mama kan praten met mensen die dichtbij je staan. Dat lijkt me ook fijn als ik dat straks kan met dierbaren om mij heen. Dat geeft troost, denk ik. Goh, de geboorte van je kleine meid komt steeds dichterbij. Echt spannend!! Kom je vandaag een beetje tot rust? Of heb je toch nog van alles gedaan?
Ik denk overigens wel dat ik een 3D-echo wil laten maken... je mag me dus gerust de adresgegevens van jouw bureau doorsturen.
Lieve Momo, wat shit!! Zo krijg je ook in een keer alles tegelijk. Bah, begrijpelijk dat je geen puf hebt en er even doorheen zit. Heb je genoeg hulp? Zijn er mensen bij wie je terecht kan? Je staat er niet alleen voor... en als wij vanaf hier iets voor je kunnen betekenen, laat het weten...
Lieve Ruteli, wat ga jij toch ook door een verschrikkelijke tijd, zeg. Het komt zo dichtbij allemaal... maar wat doe je het goed en wat knap dat je zo veel hebt geregeld. Ik weet anders niet zo goed wat ik moet zeggen... Je vroeg ook nog hoe het met mijn vader gaat. Tsja, ik heb eigenlijk niet zo'n goede band met hem en hij reageert zich vaak op mij af. Dat komt deels door zijn (psychiatrische) ziektebeeld en deels door onmacht. Ik vind het heel erg voor hem, maar begrijpen doe ik het soms niet. Hij zou het zichzelf (en ons) veel makkelijker maken om een klein beetje mee te werken en niet zo de kont tegen de krib te gooien. Hoewel zijn ziekte al jarenlang onder controle is, merk je in deze tijd dat het toch wel een beetje naar boven komt. Helaas staat hij totaal niet open voor hulp, ook praktisch gezien niet. "Mensen hoeven mij niet te zeggen wat ik moet gaan eten!", zegt hij als ik voor hem en mama wil koken, terwijl hij het zelf niet eens kan... Aan de andere kant is hij soms poeslief en zou hij zo alles voor me doen. Heel verwarrend en moeilijk om mee om te gaan.
Lieve FleetFox, wat ben je toch sterk... en wat fijn dat je zoveel over mama kan praten met mensen die dichtbij je staan. Dat lijkt me ook fijn als ik dat straks kan met dierbaren om mij heen. Dat geeft troost, denk ik. Goh, de geboorte van je kleine meid komt steeds dichterbij. Echt spannend!! Kom je vandaag een beetje tot rust? Of heb je toch nog van alles gedaan?
Ik denk overigens wel dat ik een 3D-echo wil laten maken... je mag me dus gerust de adresgegevens van jouw bureau doorsturen.
Lieve Momo, wat shit!! Zo krijg je ook in een keer alles tegelijk. Bah, begrijpelijk dat je geen puf hebt en er even doorheen zit. Heb je genoeg hulp? Zijn er mensen bij wie je terecht kan? Je staat er niet alleen voor... en als wij vanaf hier iets voor je kunnen betekenen, laat het weten...
Don't let your dreams be dreams
woensdag 3 februari 2016 om 18:13
Oh Cenar bij jou ook al zo pittig allemaal... Meid wat een gedoe.
Ruteli kan jij je nog een beetje staande houden?
Fleet hoe was jouw dag vandaag? En hoe is het met je dochter, vraagt zij naar oma?
Ik ga morgen met mama de pruik halen, dus dan wordt ze daar kaal geschoren. Hard hoor. We hebben het vandaag aan de kinderen verteld, mama en ik samen, en die reageerden heel luchtig en relaxt gelukkig! Mijn dochter vond het heel geinig dat oma dan een kaal koppie zou krijgen. Mijn zoon vindt dat maar eng en zegt nu al dat hij haar niet zonder pruik wil zien. Even afwachten hoe ze er op reageren als ze haar met pruik zien.
Vandaag met vriendinnen een chocoladeworkshop gedaan, dat was een fijne afleiding!
voor jullie allemaal
Ruteli kan jij je nog een beetje staande houden?
Fleet hoe was jouw dag vandaag? En hoe is het met je dochter, vraagt zij naar oma?
Ik ga morgen met mama de pruik halen, dus dan wordt ze daar kaal geschoren. Hard hoor. We hebben het vandaag aan de kinderen verteld, mama en ik samen, en die reageerden heel luchtig en relaxt gelukkig! Mijn dochter vond het heel geinig dat oma dan een kaal koppie zou krijgen. Mijn zoon vindt dat maar eng en zegt nu al dat hij haar niet zonder pruik wil zien. Even afwachten hoe ze er op reageren als ze haar met pruik zien.
Vandaag met vriendinnen een chocoladeworkshop gedaan, dat was een fijne afleiding!
voor jullie allemaal
vrijdag 5 februari 2016 om 12:26
vrijdag 5 februari 2016 om 16:55
oh momo wat een k.... moment.
Gister is mijn moeder verhuisd naar de hospice, het ging niet goed. Ze is gister heel benauwd geworden en omdat er nog geen overdracht was mochten ze haar niets toedienen. Er moest met spoed een arts gebeld en uiteindelijk toestemming om wat toe te dienen. Ik stond erbij en keek ernaar. Ik was zo bang. Ik heb er niet van geslapen. Uiteindelijk is ze rustig gaan slapen.
Ze slaapt nu alleen maar, ik heb haar nog niet veel wakker gezien. Het is uiteraard de uitwerking van de verhuizing maar ik moet ook rekening houden met het ergste.
Ik word in de hospice vertroeteld en verzorgd. Jemig wat is dat fijn in deze situatie, ik heb alleen maar lof voor deze waardevolle mensen die dit in hun vrije tijd doen.
Gister is mijn moeder verhuisd naar de hospice, het ging niet goed. Ze is gister heel benauwd geworden en omdat er nog geen overdracht was mochten ze haar niets toedienen. Er moest met spoed een arts gebeld en uiteindelijk toestemming om wat toe te dienen. Ik stond erbij en keek ernaar. Ik was zo bang. Ik heb er niet van geslapen. Uiteindelijk is ze rustig gaan slapen.
Ze slaapt nu alleen maar, ik heb haar nog niet veel wakker gezien. Het is uiteraard de uitwerking van de verhuizing maar ik moet ook rekening houden met het ergste.
Ik word in de hospice vertroeteld en verzorgd. Jemig wat is dat fijn in deze situatie, ik heb alleen maar lof voor deze waardevolle mensen die dit in hun vrije tijd doen.
vrijdag 5 februari 2016 om 17:49
Cenar, het is niet gemakkelijk. Zwanger mogen zijn terwijl je moeder nog leeft is echt een zegen, ik heb het zelf ook zo ervaren. Maar het is zo moeilijk, omdat je geen idee hebt hoe het nu nog gaat lopen. Met tijden is zo'n zwangerschap iets wat hoop geeft en iets om voor te strijden, maar de slechte dagen van je mam blijven nu eenmaal slechte dagen en dan raakt het weer wat op de achtergrond. Ik vond het zo verwarrend soms dat goed en slecht nieuws zo naast elkaar kon leven. Je weet dat je mij altijd kunt bereiken als je me nodig hebt.
Ach Momo, wat emotioneel en zwaar... Zeker als je beseft dat het de laatste keer mag zijn. Mam heeft haar haar nog een paar keer terug gehad en ze draaide haar hand er niet meer voor om, maar die laatste keer hakte er bij iedereen toch in. Herkenbaar dus! Maar wat is je moeder dapper en sterk, dat ze het aan de kleinkinderen durft te vertellen! Wat een kei! Hopelijk voelt ze zich over een paar dagen beter over alles. En lieve Momo, dat je ook nog met je man in zit... wat lief dat hij zo aan je denkt, maar nog liever van jou dat je er ook zo voor hem bent. Wat houd je je goed en sterk. Dat zeg je steeds over mij maar zelf ben je het ook.
Ruteli, eng allemaal he. Hebben jullie al gesproken over hoe het allemaal moet gaan straks in het hospice? Dan kan het misschien wat rust geven, het idee dat alles geregeld is. Over palliatieve sedatie mag je me alles vragen, mocht je interesse hebben. Gelukkig wordt er zo goed voor je gezorgd in het hospice. Ik zeg het ook maar steeds, de mensen in de zorg krijgen niet genoeg credit. Engelen op aarde zijn het! Veel sterkte weer Ruteli. Ik denk aan je.
Ik heb gisteren mama's foto naar de foto shop gebracht, nu heb ik mijn eigen kopie. Er moet nog een lijstje omheen, maar ik kan er nog steeds nog niet over uit hoe blij ik er mee ben. Het prentje is ook mooi, wat ook op het dressoir staat, maar die foto doet het net wat meer voor me. Dat zijn van die dingen die mijn man helemaal begrijpt, wat zo fijn is.
Alleen zie ik morgen er een beetje tegenop om de bloemen weg te doen. Ik heb de bloemen van de kist thuis staan. Een groot boeket van ons en een kleintje van mijn dochter. Ze zijn nu echt op en moeten echt weg. Wel heb ik er foto's van gemaakt en heb ik als goedmaker een bos tulpen in een vaas gezet, mama's favoriete bloemen. In haar favoriete kleur, paars.
En ja, de geboorte komt nu dichtbij. Maandag is het nog maar vier weken. De afgelopen weken zag ik het niet meer zo zitten, het duurde me nog veel te lang. Maar nu zijn vier weken peanuts en ben op dat punt terecht gekomen dat de bevalling iets wordt om naar uit te kijken. Dus dat is positief.
Cenar, het adres komt z.s.m. jouw kant op.
Ik wens jullie ondanks alles een fijn weekend. Ruteli, hang in there!
Ach Momo, wat emotioneel en zwaar... Zeker als je beseft dat het de laatste keer mag zijn. Mam heeft haar haar nog een paar keer terug gehad en ze draaide haar hand er niet meer voor om, maar die laatste keer hakte er bij iedereen toch in. Herkenbaar dus! Maar wat is je moeder dapper en sterk, dat ze het aan de kleinkinderen durft te vertellen! Wat een kei! Hopelijk voelt ze zich over een paar dagen beter over alles. En lieve Momo, dat je ook nog met je man in zit... wat lief dat hij zo aan je denkt, maar nog liever van jou dat je er ook zo voor hem bent. Wat houd je je goed en sterk. Dat zeg je steeds over mij maar zelf ben je het ook.
Ruteli, eng allemaal he. Hebben jullie al gesproken over hoe het allemaal moet gaan straks in het hospice? Dan kan het misschien wat rust geven, het idee dat alles geregeld is. Over palliatieve sedatie mag je me alles vragen, mocht je interesse hebben. Gelukkig wordt er zo goed voor je gezorgd in het hospice. Ik zeg het ook maar steeds, de mensen in de zorg krijgen niet genoeg credit. Engelen op aarde zijn het! Veel sterkte weer Ruteli. Ik denk aan je.
Ik heb gisteren mama's foto naar de foto shop gebracht, nu heb ik mijn eigen kopie. Er moet nog een lijstje omheen, maar ik kan er nog steeds nog niet over uit hoe blij ik er mee ben. Het prentje is ook mooi, wat ook op het dressoir staat, maar die foto doet het net wat meer voor me. Dat zijn van die dingen die mijn man helemaal begrijpt, wat zo fijn is.
Alleen zie ik morgen er een beetje tegenop om de bloemen weg te doen. Ik heb de bloemen van de kist thuis staan. Een groot boeket van ons en een kleintje van mijn dochter. Ze zijn nu echt op en moeten echt weg. Wel heb ik er foto's van gemaakt en heb ik als goedmaker een bos tulpen in een vaas gezet, mama's favoriete bloemen. In haar favoriete kleur, paars.
En ja, de geboorte komt nu dichtbij. Maandag is het nog maar vier weken. De afgelopen weken zag ik het niet meer zo zitten, het duurde me nog veel te lang. Maar nu zijn vier weken peanuts en ben op dat punt terecht gekomen dat de bevalling iets wordt om naar uit te kijken. Dus dat is positief.
Cenar, het adres komt z.s.m. jouw kant op.
Ik wens jullie ondanks alles een fijn weekend. Ruteli, hang in there!
vrijdag 5 februari 2016 om 18:07
Pff, het is eventjes stil geweest vanaf mijn kant. Wat een hectische, stressvolle, drukke week. Ik heb bijna al m'n 40 uur gewerkt deze week. Eigenlijk om zoveel mogelijk afleiding te vinden, want vandaag stond het gesprek met de longarts op de planning. Het voelde echt als de dag des oordeels. Goh, wat heb ik me deze week (letterlijk) ziek gevoeld. Kotsmisselijk, m'n darmen helemaal van slag. Druk, afleiding in huis zoeken, poetsen, 2x sporten, niet met m'n kop erbij... Echt, ik heb als een kip zonder kop rondgelopen, niet wetende hoe ik het allemaal moest handelen.
We hadden vanmiddag om 16.10 uur een afspraak met de longarts en toen hij zei: "ik heb eigenlijk geen slecht nieuws", slaakten wij een zucht van verlichting. GODZIJDANK! De ziekte is stabiel... De kanker is niet gereduceerd, maar ook niet gegroeid. Het bloed is bijna helemaal goed, op de bloedplaatjes na. Het vertrouwen is er echter dat dit binnen een paar dagen weer op het normale niveau zit. Dus: mama gaat a.s. dinsdag t/m zaterdag met een nieuwe chemo beginnen. Ohhhh, wat ben ik ontzettend trots op haar. Mama is zo'n powervrouw. Net hebben we het samen gevierd met frietjes. Ze heeft altijd heel graag frietjes gegeten, maar had het nu al een paar maanden niet gehad. En of het nu smaakte! We zijn allemaal opgelucht thuis. Weer een paar weken winst erbij.
Morgen ga ik met m'n vriend een weekendje naar zijn broer in Den Haag. Even afstand van thuis doen, even iets leuks. Ik ben er echt aan toe. Hoe moe ik ook ben, ach, al slaap ik daar gewoon lekker het hele weekend voor de open haard, prima hoor. Ik geef er lekker aan toe.
Ik houd het hier even bij, want ik ben nu lekker bij mama thuis en wil even genieten van dit moment samen...
Zal snel op jullie allemaal reageren.. Ruteli en Momo, veeeeeeeeeeel sterkte! En ook FleetFox toch een beetje sterkte om die bloemen weg te doen. Is toch weer even een stap, weer een afscheid. Goed dat je er tulpen neer hebt gezet! Weet zeker dat mama een oogje in het zeil houdt, hoor.
Trots op jullie allemaal.
We hadden vanmiddag om 16.10 uur een afspraak met de longarts en toen hij zei: "ik heb eigenlijk geen slecht nieuws", slaakten wij een zucht van verlichting. GODZIJDANK! De ziekte is stabiel... De kanker is niet gereduceerd, maar ook niet gegroeid. Het bloed is bijna helemaal goed, op de bloedplaatjes na. Het vertrouwen is er echter dat dit binnen een paar dagen weer op het normale niveau zit. Dus: mama gaat a.s. dinsdag t/m zaterdag met een nieuwe chemo beginnen. Ohhhh, wat ben ik ontzettend trots op haar. Mama is zo'n powervrouw. Net hebben we het samen gevierd met frietjes. Ze heeft altijd heel graag frietjes gegeten, maar had het nu al een paar maanden niet gehad. En of het nu smaakte! We zijn allemaal opgelucht thuis. Weer een paar weken winst erbij.
Morgen ga ik met m'n vriend een weekendje naar zijn broer in Den Haag. Even afstand van thuis doen, even iets leuks. Ik ben er echt aan toe. Hoe moe ik ook ben, ach, al slaap ik daar gewoon lekker het hele weekend voor de open haard, prima hoor. Ik geef er lekker aan toe.
Ik houd het hier even bij, want ik ben nu lekker bij mama thuis en wil even genieten van dit moment samen...
Zal snel op jullie allemaal reageren.. Ruteli en Momo, veeeeeeeeeeel sterkte! En ook FleetFox toch een beetje sterkte om die bloemen weg te doen. Is toch weer even een stap, weer een afscheid. Goed dat je er tulpen neer hebt gezet! Weet zeker dat mama een oogje in het zeil houdt, hoor.
Trots op jullie allemaal.
Don't let your dreams be dreams
zondag 7 februari 2016 om 19:19
Wat fijn voor je mama Cenar! Wat een opluchting! Dat zal de drukte nu wel een beetje dragelijk hebben gemaakt, niet? Heb je wat kunnen rusten dit weekend? Let ook goed op jezelf, probeer hetgeen dat je batterij leeg trekt even te laten voor zover mogelijk. En geniet van de goede uitslag. Ik denk aan je.
Momo, hoe gaat het nu met je moeder? Al beter?
Ruteli, en hoe gaat het in het hospice? Hoe is je moeder er nu onder?
Hier was gisteren een fijne dag, nu lijkt het geheel omgeslagen. Moe, nergens aan toe kunnen komen, ongemak van de baby (fijn, die rondschuivende billen en het trappen tegen je ribben...), om mam moeten huilen. Dochter die verkouden is en daardoor een hoop minder kan hebben. Dat werkt dan op zo'n dag als deze op mijn zenuwen, uiteindelijk heeft man dochter op zich genomen. Of ja, eigenlijk alles. Ben hem daar heel erg dankbaar voor. Gelukkig begrijpt hij dat ik mam zo mis en dat het einde van de zwangerschap zwaar is - en nu ook heel dubbel, zo zonder mam. Dat was toch het fijnste aan de dag. Wel hebben we even naar de carnavalsoptocht gekeken met ons drietjes, mijn vader en broers en dat was ook fijn. Ze hebben hier nog wat koffie gedronken, het heeft me wel uit het ergste humeur gehaald.
Morgen weer een nieuwe dag. Ik denk dat ik maar vroeg mijn bed in duik en vandaag maar even als verlies pak. Soms ben ik even niét zo sterk. Dames, weer veel sterkte. Ik denk aan jullie.
Momo, hoe gaat het nu met je moeder? Al beter?
Ruteli, en hoe gaat het in het hospice? Hoe is je moeder er nu onder?
Hier was gisteren een fijne dag, nu lijkt het geheel omgeslagen. Moe, nergens aan toe kunnen komen, ongemak van de baby (fijn, die rondschuivende billen en het trappen tegen je ribben...), om mam moeten huilen. Dochter die verkouden is en daardoor een hoop minder kan hebben. Dat werkt dan op zo'n dag als deze op mijn zenuwen, uiteindelijk heeft man dochter op zich genomen. Of ja, eigenlijk alles. Ben hem daar heel erg dankbaar voor. Gelukkig begrijpt hij dat ik mam zo mis en dat het einde van de zwangerschap zwaar is - en nu ook heel dubbel, zo zonder mam. Dat was toch het fijnste aan de dag. Wel hebben we even naar de carnavalsoptocht gekeken met ons drietjes, mijn vader en broers en dat was ook fijn. Ze hebben hier nog wat koffie gedronken, het heeft me wel uit het ergste humeur gehaald.
Morgen weer een nieuwe dag. Ik denk dat ik maar vroeg mijn bed in duik en vandaag maar even als verlies pak. Soms ben ik even niét zo sterk. Dames, weer veel sterkte. Ik denk aan jullie.
