Psyche
alle pijlers
Het onvermijdelijke komt toch hard aan.
donderdag 10 december 2015 om 18:11
Al ruim twee jaar leven we tussen hoop en vrees aangaande mijn moeder. Hier op het forum heb ik al enkele keren mijn hart mogen luchten over haar lange strijd om wat langer te mogen leven met de borstkanker die dus twee jaar geleden uitzaaide naar de longen.
En, blegh, de tranen schieten me al in de ogen als ik er aan denk, maar we komen nu heel dichtbij het laatste stadium. Een paar weken geleden was ze weer in het ziekenhuis voor een ontsteking. Daarop volgde een hernia waardoor ze nog amper kon lopen en tot drie keer toe een val maakte. Ze vroeg gisteren om een bed bij de chemotherapie en daar dacht ik al: ze zullen haar daar houden. En inderdaad, want ze bleek nog een longontsteking opgelopen te hebben. Waar ik vanavond bij haar op bezoek wilde, werd ik gebeld door mijn vader of ik langs wilde komen buiten het bezoekuur om. En tja, toen wist ik dat het echt mis was en dat is het ook: uitzaaiingen naar de hersenen.
Ze gaat bestraald worden, maar mag in de tussentijd geen chemo volgen en ze vrezen voor haar lever, die de chemo hard nodig heeft. Maar ze mag niet beiden ondergaan tegelijk. Dus, de klok tikt. Er is al gepraat over thuis sterven of naar een hospice gaan. Ook sprak ik mam even alleen en hebben we al gepraat over doodgaan, of ze bang is. Gelukkig niet, ze wil alleen niemand achterlaten en al zeker mijn vader niet.
Nu zit ik hier wat lamgeslagen thuis, een dochter waar voor gezorgd moet worden en zwanger van de tweede. Ik weet het even niet meer zo goed. Zelfs het idee om te gaan koken staat me enorm tegen, al weet ik dat mijn man dat dadelijk met liefde wil doen. Maar goed, het onvermijdelijke dus, we weten al lang dat het op het programma staat, maar nu het toch ineens maar weken of een enkele maanden wordt, is het verschrikkelijk eng.
Het nut van het topic... dat is er eerlijk gezegd niet. Even een luisterend oor, I guess.
En, blegh, de tranen schieten me al in de ogen als ik er aan denk, maar we komen nu heel dichtbij het laatste stadium. Een paar weken geleden was ze weer in het ziekenhuis voor een ontsteking. Daarop volgde een hernia waardoor ze nog amper kon lopen en tot drie keer toe een val maakte. Ze vroeg gisteren om een bed bij de chemotherapie en daar dacht ik al: ze zullen haar daar houden. En inderdaad, want ze bleek nog een longontsteking opgelopen te hebben. Waar ik vanavond bij haar op bezoek wilde, werd ik gebeld door mijn vader of ik langs wilde komen buiten het bezoekuur om. En tja, toen wist ik dat het echt mis was en dat is het ook: uitzaaiingen naar de hersenen.
Ze gaat bestraald worden, maar mag in de tussentijd geen chemo volgen en ze vrezen voor haar lever, die de chemo hard nodig heeft. Maar ze mag niet beiden ondergaan tegelijk. Dus, de klok tikt. Er is al gepraat over thuis sterven of naar een hospice gaan. Ook sprak ik mam even alleen en hebben we al gepraat over doodgaan, of ze bang is. Gelukkig niet, ze wil alleen niemand achterlaten en al zeker mijn vader niet.
Nu zit ik hier wat lamgeslagen thuis, een dochter waar voor gezorgd moet worden en zwanger van de tweede. Ik weet het even niet meer zo goed. Zelfs het idee om te gaan koken staat me enorm tegen, al weet ik dat mijn man dat dadelijk met liefde wil doen. Maar goed, het onvermijdelijke dus, we weten al lang dat het op het programma staat, maar nu het toch ineens maar weken of een enkele maanden wordt, is het verschrikkelijk eng.
Het nut van het topic... dat is er eerlijk gezegd niet. Even een luisterend oor, I guess.
zondag 24 januari 2016 om 16:45
Hallo lieve meiden,
In een ruk heb ik jullie topic gelezen. Wat een sterke krachtige vrouwen zijn jullie! En wat een troost heb ik gevonden in dit topic.
Fleetfox, dat je in deze tijd ook nog zo lief bent geweest om op mijn topic te reageren. Wat ben je krachtig en wat doe je het goed.
cenar, gefeliciteerd met je zwangerschap, wat ontzettend fijn! Ik herken het heel erg en heb er een traantje om gelaten toen je schreef dat je het aan je moeder vertelde.
Ik zal vaker met jullie meelezen. Ik ben drie jaar geleden mijn vader kwijtgeraakt aan alvleesklierkanker en heb hem in het ziekenhuis verteld dat ik zwanger was van mijn derde kindje. Hij heeft het nog net mogen meemaken dat ze geboren werd. In mijn kraamtijd is hij overleden.
Helaas deze zomer te horen gekregen dat mijn moeder uitgezaaide darmkanker heeft en niet beter zal worden.
Alles wat jullie omschrijven herken ik zo ontzettend.
In een ruk heb ik jullie topic gelezen. Wat een sterke krachtige vrouwen zijn jullie! En wat een troost heb ik gevonden in dit topic.
Fleetfox, dat je in deze tijd ook nog zo lief bent geweest om op mijn topic te reageren. Wat ben je krachtig en wat doe je het goed.
cenar, gefeliciteerd met je zwangerschap, wat ontzettend fijn! Ik herken het heel erg en heb er een traantje om gelaten toen je schreef dat je het aan je moeder vertelde.
Ik zal vaker met jullie meelezen. Ik ben drie jaar geleden mijn vader kwijtgeraakt aan alvleesklierkanker en heb hem in het ziekenhuis verteld dat ik zwanger was van mijn derde kindje. Hij heeft het nog net mogen meemaken dat ze geboren werd. In mijn kraamtijd is hij overleden.
Helaas deze zomer te horen gekregen dat mijn moeder uitgezaaide darmkanker heeft en niet beter zal worden.
Alles wat jullie omschrijven herken ik zo ontzettend.
zondag 24 januari 2016 om 23:07
Lieve Fleetfox, ik zag vorige maand dit topic en heb het daarna bewust vermeden. Gewoon omdat ik het herkende en vooral de laatste nare periode wilde vergeten.
Ik lees nu dat jij ook afscheid hebt moeten nemen. En ik weet hoe het is.
Nou ja... geen wijze of troostende woorden, alleen een
Ik lees nu dat jij ook afscheid hebt moeten nemen. En ik weet hoe het is.
Nou ja... geen wijze of troostende woorden, alleen een
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
maandag 25 januari 2016 om 10:03
Hé Ruteli, wat fijn dat je wat aan ons topic hebt. Ik denk dat de andere dames het ook echt niet erg vinden als je meeschrijft. Voor nu een heel dikke Pas drie jaar geleden je vader nog en nu je moeder... Veel sterkte.
Felice, helemaal begrijpelijk, maar heel erg lief dat je alsnog een knuffel komt geven. Ik las in het topic over de feestdagen dat het voor jou ook maar kort geleden is.
Vandaag een off-day. Ik voel me sinds gisteravond misselijk. Ik denk dat er iets niet goed is gevallen na het eten bij de tante van mijn man. Of het is de baby die nu zoveel ruimte in neemt. Ze is in ieder geval ook behoorlijk druk geweest afgelopen nacht, gelukkig kon ik goed slapen toen ze eenmaal rustig werd, maar pfff, ik heb vandaag echt de 'laatste loodjes blues'. Het is dat ik vandaag met mijn schoonzusje het ledikant ga halen voor de baby, anders mocht dochter zich met liefde aandienen! Echt bewust bezig zijn met mijn laatste zwangerschap is er niet bij, dat had ik me toch anders voorgesteld toen ik net zwanger bleek.
Maar goed, dat is wat het is en het geeft wat om naar uit te kijken. Sowieso een wolkje van een baby. En ik kijk nu weer uit naar het terughebben van mijn lijf, het weer kunnen hardlopen en dansen, de lente en de zomer. Daar concentreer ik me dan op en deze zes weken probeer ik dan een beetje uit te zingen. Ik had eerst de intentie niet om nog positiekleding bij te kopen, maar ik denk dat ik toch wat leggings ga bij bestellen zodat ik me nog een beetje comfortabel voel, dat is bij de positiebroeken écht niet meer het geval!
Felice, helemaal begrijpelijk, maar heel erg lief dat je alsnog een knuffel komt geven. Ik las in het topic over de feestdagen dat het voor jou ook maar kort geleden is.
Vandaag een off-day. Ik voel me sinds gisteravond misselijk. Ik denk dat er iets niet goed is gevallen na het eten bij de tante van mijn man. Of het is de baby die nu zoveel ruimte in neemt. Ze is in ieder geval ook behoorlijk druk geweest afgelopen nacht, gelukkig kon ik goed slapen toen ze eenmaal rustig werd, maar pfff, ik heb vandaag echt de 'laatste loodjes blues'. Het is dat ik vandaag met mijn schoonzusje het ledikant ga halen voor de baby, anders mocht dochter zich met liefde aandienen! Echt bewust bezig zijn met mijn laatste zwangerschap is er niet bij, dat had ik me toch anders voorgesteld toen ik net zwanger bleek.
Maar goed, dat is wat het is en het geeft wat om naar uit te kijken. Sowieso een wolkje van een baby. En ik kijk nu weer uit naar het terughebben van mijn lijf, het weer kunnen hardlopen en dansen, de lente en de zomer. Daar concentreer ik me dan op en deze zes weken probeer ik dan een beetje uit te zingen. Ik had eerst de intentie niet om nog positiekleding bij te kopen, maar ik denk dat ik toch wat leggings ga bij bestellen zodat ik me nog een beetje comfortabel voel, dat is bij de positiebroeken écht niet meer het geval!
maandag 25 januari 2016 om 12:54
Ruteli wat heftig, eerst je vader en nu je moeder….. Waar is het naar uitgezaaid? Mijn moeder heeft ook uitgezaaide darmkanker, naar lymfklieren, buikvlies en longen. En de longen zijn de grootste boosdoeners op dit moment. Hebben ze een indicatie over het verloop bij je moeder? Welkom hier en veel sterkte.
Cenar ik ben zo benieuwd hoe de echo is vandaag!
Fleet wat ben je toch een bikkel! Ik gun je een prachtige zomer met 2 lieve meisjes, lekker veel dansen en genieten.
Cenar ik ben zo benieuwd hoe de echo is vandaag!
Fleet wat ben je toch een bikkel! Ik gun je een prachtige zomer met 2 lieve meisjes, lekker veel dansen en genieten.
maandag 25 januari 2016 om 13:44
Fleetfox, dank je wel. Als het mag schrijf ik graag mee. Sterkte met de laatste loodjes.... nog heel even en dan heb je je meisje in je handen en kan het genieten beginnen. Leg niet teveel druk bij jezelf neer dat je van je laatste zwangerschap moet genieten. Je kan er niets aan doen en doet het al zo goed.
Heeft je vader een beetje steun aan het feit dat er een kleintje bijkomt? Mijn dochter was een enorme afleiding voor ons allemaal.
Momo, jij ook bedankt voor je lieve reactie. Het is uitgezaaid naar de lymfeknopen in haar hele lijf maar voornamelijk die tussen de longen. Het is nog niet overgegaan naar de longen maar ze is nu al een paar weken heel erg benauwd en ik ben dus heel erg bang dat het nu wel gebeurd is. De dokter komt vandaag en het ziekenhuis belt vandaag om te horen hoe of wat. Ze geven geen indicatie bij mijn moeder, ze weten het niet. De originele tumor is weggehaald maar niet geheel, dat ging niet meer. Ze heeft zes maanden chemo (oxaliplatin) erop zitten en mag nu alleen nog maar Xeloda en Avastin, ken je dat? Ze staat nu al een paar weken stil, omdat ze conditioneel te slecht is. Hebben ze bij jouw moeder iets gezegd over het verloop en krijgt ze nu nog chemo? Hoe zijn de longen de grootste boosdoener, ook zo benauwd?
Cenar, heel veel plezier bij de echo!
Heeft je vader een beetje steun aan het feit dat er een kleintje bijkomt? Mijn dochter was een enorme afleiding voor ons allemaal.
Momo, jij ook bedankt voor je lieve reactie. Het is uitgezaaid naar de lymfeknopen in haar hele lijf maar voornamelijk die tussen de longen. Het is nog niet overgegaan naar de longen maar ze is nu al een paar weken heel erg benauwd en ik ben dus heel erg bang dat het nu wel gebeurd is. De dokter komt vandaag en het ziekenhuis belt vandaag om te horen hoe of wat. Ze geven geen indicatie bij mijn moeder, ze weten het niet. De originele tumor is weggehaald maar niet geheel, dat ging niet meer. Ze heeft zes maanden chemo (oxaliplatin) erop zitten en mag nu alleen nog maar Xeloda en Avastin, ken je dat? Ze staat nu al een paar weken stil, omdat ze conditioneel te slecht is. Hebben ze bij jouw moeder iets gezegd over het verloop en krijgt ze nu nog chemo? Hoe zijn de longen de grootste boosdoener, ook zo benauwd?
Cenar, heel veel plezier bij de echo!
maandag 25 januari 2016 om 14:09
Avastin heeft mijn moeder ook gehad. Ze heeft chemo gehad, weet niet welke, van december 2014 t/m april 2015. Daarna een tijd niet. En nu bijna 2 weken geleden weer gestart met een nieuwe kuur, een ander middel want van de eerste kreeg ze hele erge zenuwpijn (heeft ze nog steeds). Waarschijnlijk duurt die tot eind mei en waarschijnlijk wordt ze hiervan kaal. De levensverwachting die ze in het begin hebben aangegeven is 1 tot 3 jaar, dat was nu anderhalf jaar geleden. Maar ja, daar werd bij gezegd dat het ook veel langer kan duren. Afhankelijk van hoe ze op de chemo reageert.
De darmtumor is wel helemaal weggehaald bij mijn moeder. Het buikvlies lijkt nu ook schoon te zijn, daar hebben ze de uitzaaiingen ook weggehaald en de lymfklieren lijken ook schoon. De uitzaaiingen op de longen zitten verdeeld over beide longen en dan ook overal verspreid, dus ze zijn niet weg te halen. Daarnaast zijn het heel veel plekjes en groeien ze hard. Ze is gelukkig niet benauwd, eigenlijk heeft ze er helemaal geen last van, en haar arts geeft aan dat dat ook niet gaat gebeuren. Daar zijn blijkbaar goede middelen tegen.
Wat naar dat ze het conditioneel niet aankan…. Hoe oud is je moeder? Mijn moeder heeft als geluk dat ze heel erg sportief is. Zelfs nu, twee weken in de eerste kuur, loopt ze alweer 2 uur, gaat naar yoga, gaat stukjes fietsen, zwemt 50 banen. Kortom, ze sport elke dag. Maar ja, naarmate de kuren vorderen gaat ze ook wel snel achteruit. Dat was de vorige keer tenminste.
Jij hebt 3 kinderen, hoe oud zijn ze en weten ze het? Mijne zijn 4 en 6 en ze weten het niet. we vertellen het pas als je echt iets aan haar ziet. Speelt ook mee dat de oudste autistisch is en een enorme piekeraar is met ook last van angsten, dus zolang het niet hoeft vertellen we niks.
De darmtumor is wel helemaal weggehaald bij mijn moeder. Het buikvlies lijkt nu ook schoon te zijn, daar hebben ze de uitzaaiingen ook weggehaald en de lymfklieren lijken ook schoon. De uitzaaiingen op de longen zitten verdeeld over beide longen en dan ook overal verspreid, dus ze zijn niet weg te halen. Daarnaast zijn het heel veel plekjes en groeien ze hard. Ze is gelukkig niet benauwd, eigenlijk heeft ze er helemaal geen last van, en haar arts geeft aan dat dat ook niet gaat gebeuren. Daar zijn blijkbaar goede middelen tegen.
Wat naar dat ze het conditioneel niet aankan…. Hoe oud is je moeder? Mijn moeder heeft als geluk dat ze heel erg sportief is. Zelfs nu, twee weken in de eerste kuur, loopt ze alweer 2 uur, gaat naar yoga, gaat stukjes fietsen, zwemt 50 banen. Kortom, ze sport elke dag. Maar ja, naarmate de kuren vorderen gaat ze ook wel snel achteruit. Dat was de vorige keer tenminste.
Jij hebt 3 kinderen, hoe oud zijn ze en weten ze het? Mijne zijn 4 en 6 en ze weten het niet. we vertellen het pas als je echt iets aan haar ziet. Speelt ook mee dat de oudste autistisch is en een enorme piekeraar is met ook last van angsten, dus zolang het niet hoeft vertellen we niks.
maandag 25 januari 2016 om 14:29
Mijn moeder is 69 en is conditioneel heel erg verzwakt. Als ik dan lees wat jouw moeder allemaal doet, wow. Mijn moeder kan zicht op dit moment alleen douchen en aankleden op de dag, dan is het klaar. Ze is 20 kilo afgevallen. Wat erg dat jouw moeder zenuwpijn heeft. Mijn moeder heeft daar niet veel last van gehad.
Mijn kinderen weten het. De situatie was heel onverwachts. Ik heb mijn moeder van de zomer heel ziek gevonden en via eerste hulp is deze ziekte eruit gekomen. We wisten van niets. Mijn kinderen zijn 10, 8 en 3. Het is heel erg moeilijk, vooral de oudste kan er heel verdrietig van worden en refereert ook weer veel naar mijn vader. Die tijd was heel heftig (ook net een zusje erbij toen) en daar heeft hij een bepaalde associatie mee. Ik probeer het zo goed mogelijk op te vangen maar soms kan ik de tranen ook niet bedwingen als ze erbij zijn. Ik kan me voorstellen dat je het je kinderen nog niet vertelt. Zeker niet de oudste.
Mijn kinderen weten het. De situatie was heel onverwachts. Ik heb mijn moeder van de zomer heel ziek gevonden en via eerste hulp is deze ziekte eruit gekomen. We wisten van niets. Mijn kinderen zijn 10, 8 en 3. Het is heel erg moeilijk, vooral de oudste kan er heel verdrietig van worden en refereert ook weer veel naar mijn vader. Die tijd was heel heftig (ook net een zusje erbij toen) en daar heeft hij een bepaalde associatie mee. Ik probeer het zo goed mogelijk op te vangen maar soms kan ik de tranen ook niet bedwingen als ze erbij zijn. Ik kan me voorstellen dat je het je kinderen nog niet vertelt. Zeker niet de oudste.
maandag 25 januari 2016 om 15:35
Ruteli, Xeloda kan een nare bijwerking hebben, nl dat je mond en keel vol met zweertjes komt. Medicijn hiervoor is verkrijgbaar via de europese apotheek in Limburg, het is een gel die goed werkt. Artsen kennen het middel maar het heeft met vergoedingen te maken dat ze het niet kunnen voorschrijven. Mocht je moeder ook last krijgen hou dit dan in je achterhoofd. Mijn moeders mond was zo kapot dat ze uiteindelijk zelfs is opgenomen omdat ze niet meer kon eten en zwaar verzwakt raakte.
En nu alvast handen en voeten gaan insmeren met bepanthen creme, je huid wordt daar hard door de xeloda.
Sterkte allemaal, het is gewoon kut
En nu alvast handen en voeten gaan insmeren met bepanthen creme, je huid wordt daar hard door de xeloda.
Sterkte allemaal, het is gewoon kut
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
dinsdag 26 januari 2016 om 14:26
Gezien het feit dat ik echt van hot naar her ren vandaag, even een kort berichtje omdat ik jullie toch even op de hoogte wil stellen van gisteren.
Het was zó bijzonder! Echo was echt heel mooi... Uitwendig nog te onduidelijk, maar met een inwendige konden we alles goed zien. Het is allemaal nog pril: de VK schat +-6 weken en 0,5cm. Ze twijfelde ook even of er een tweeling in m'n buik groeide... ik schrok me rot! Ze kon het niet met zekerheid zeggen, maar als er iets heeft gezeten is het in ieder geval niet mooi meegegroeid en stoot mijn lichaam het zelf af. Wow, haha.
We hebben ook al een kloppend hartje gezien... Ik ben zó dankbaar dat ik dit allemaal met mama heb mogen delen. Dat ik ondanks m'n lange en onregelmatige cycli toch zwanger ben geraakt. Echt, ik zie het als een wonder.
Over twee weken mag ik alweer terug en dan krijg ik weer een echo. Kijk er nu al naar uit!
Verder voel ik me prima, merk er nog niet veel van en hopelijk blijven de mindere 'bijwerkingen' bespaard. Ik heb alleen héle gevoelige borsten en zou het liefst de hele dag slapen.
Nah, als dat alles is.
Mama heeft ontzettend genoten en we raken er niet over uitgepraat samen. Heerlijk... ze fleurt zo op! Ze fietst 3x per dag op de hometrainer, probeert echt goed te eten (en dat lukt aardig!) en ze heeft gisteren zelfs weer achter het fornuis gestaan sinds lange tijd. Het feit dat ze oma wordt, ja, dat geeft haar zóveel kracht en strijdlust.
Ik moet weer verder, maar anyway, jullie zijn op de hoogte!
Het was zó bijzonder! Echo was echt heel mooi... Uitwendig nog te onduidelijk, maar met een inwendige konden we alles goed zien. Het is allemaal nog pril: de VK schat +-6 weken en 0,5cm. Ze twijfelde ook even of er een tweeling in m'n buik groeide... ik schrok me rot! Ze kon het niet met zekerheid zeggen, maar als er iets heeft gezeten is het in ieder geval niet mooi meegegroeid en stoot mijn lichaam het zelf af. Wow, haha.
We hebben ook al een kloppend hartje gezien... Ik ben zó dankbaar dat ik dit allemaal met mama heb mogen delen. Dat ik ondanks m'n lange en onregelmatige cycli toch zwanger ben geraakt. Echt, ik zie het als een wonder.
Over twee weken mag ik alweer terug en dan krijg ik weer een echo. Kijk er nu al naar uit!
Verder voel ik me prima, merk er nog niet veel van en hopelijk blijven de mindere 'bijwerkingen' bespaard. Ik heb alleen héle gevoelige borsten en zou het liefst de hele dag slapen.
Nah, als dat alles is.Mama heeft ontzettend genoten en we raken er niet over uitgepraat samen. Heerlijk... ze fleurt zo op! Ze fietst 3x per dag op de hometrainer, probeert echt goed te eten (en dat lukt aardig!) en ze heeft gisteren zelfs weer achter het fornuis gestaan sinds lange tijd. Het feit dat ze oma wordt, ja, dat geeft haar zóveel kracht en strijdlust.
Ik moet weer verder, maar anyway, jullie zijn op de hoogte!
Don't let your dreams be dreams
dinsdag 26 januari 2016 om 14:51
wat fijn cenar!!! Lekker genieten en wat heerlijk dat je dit met je moeder hebt kunnen doen.
Mijn moeder is gister opgenomen in het ziekenhuis, heel onverwacht. Ze is benauwd. Ik heb net gebeld hoe het met haar is en de zuster adviseerde me om te komen omdat het beter is dat ik een gesprek heb met de zaalarts. Net moeder gesproken en ze denken te zien dat haar longen vol zitten met uitzaaiingen.
Ze gaan een scan maken. Ik snap het alleen niet zo goed, midden december was ze nog schoon op de longen en ze is nu al drie weken zo benauwd. Kan de kanker dan echt zo snel om zich heen hebben geslagen? (ja ik weet het antwoord wel, maar ergens wil ik er niet zo aan)
Mijn moeder is gister opgenomen in het ziekenhuis, heel onverwacht. Ze is benauwd. Ik heb net gebeld hoe het met haar is en de zuster adviseerde me om te komen omdat het beter is dat ik een gesprek heb met de zaalarts. Net moeder gesproken en ze denken te zien dat haar longen vol zitten met uitzaaiingen.
Ze gaan een scan maken. Ik snap het alleen niet zo goed, midden december was ze nog schoon op de longen en ze is nu al drie weken zo benauwd. Kan de kanker dan echt zo snel om zich heen hebben geslagen? (ja ik weet het antwoord wel, maar ergens wil ik er niet zo aan)
dinsdag 26 januari 2016 om 15:23
Lieve Ruteli,
Shit... Wat heftig om te lezen.
Om een antwoord te geven op je vraag: ja, de kanker kan ontzettend snel om zich heen slaan. Mijn moeder had eind oktober een schone scan en begin december was de kanker in alle hevigheid teruggekeerd... Het is keihard. Verschrikkelijk...
Laat je weten hoe het gesprek met de zaalarts is gegaan? Heeeeeel veel sterkte en mocht ik je ergens mee kunnen helpen of mocht je vragen hebben over de ziekte van mama, stel ze hier gerust.
Shit... Wat heftig om te lezen.
Om een antwoord te geven op je vraag: ja, de kanker kan ontzettend snel om zich heen slaan. Mijn moeder had eind oktober een schone scan en begin december was de kanker in alle hevigheid teruggekeerd... Het is keihard. Verschrikkelijk...
Laat je weten hoe het gesprek met de zaalarts is gegaan? Heeeeeel veel sterkte en mocht ik je ergens mee kunnen helpen of mocht je vragen hebben over de ziekte van mama, stel ze hier gerust.
Don't let your dreams be dreams
dinsdag 26 januari 2016 om 15:29
Ruteli, helaas kan de kanker zo snel terugkomen.
In juli 2013 was de kanker bij de vrouw van mijn vader voor 80 procent weg, eind augustus kwam het weer heel snel opzetten. Oktober 2013 overleed ze.
Dat wil nog niet zeggen dat het ook zo bij je moeder gaat.
Heel veel sterkte! En een voor iedereen hier in dit topic.
Miste
In juli 2013 was de kanker bij de vrouw van mijn vader voor 80 procent weg, eind augustus kwam het weer heel snel opzetten. Oktober 2013 overleed ze.
Dat wil nog niet zeggen dat het ook zo bij je moeder gaat.
Heel veel sterkte! En een voor iedereen hier in dit topic.
Miste
dinsdag 26 januari 2016 om 19:20
Op een of andere manier blijf ik nu meelezen.. Cenar, gefeliciteerd en koester deze speciale momenten met je moeder. Misschien een idee om deze op te schrijven voor later voor je kindje?
Ruteli, het klopt dat het heel snel kan gaan. Het is gewoon een rotziekte
Wellicht kan nog meer chemo wat reservetijd geven. Terugkijkend naar mijn moeder zou ik echter willen dat ze niet weer aan de chemo was gegaan. Want die heeft haar en ons daardoor ook de laatste maanden veel ellende bezorgd. Terwijl ik liever nog wat kwaliteit met haar had gehad.
Ruteli, het klopt dat het heel snel kan gaan. Het is gewoon een rotziekte
Wellicht kan nog meer chemo wat reservetijd geven. Terugkijkend naar mijn moeder zou ik echter willen dat ze niet weer aan de chemo was gegaan. Want die heeft haar en ons daardoor ook de laatste maanden veel ellende bezorgd. Terwijl ik liever nog wat kwaliteit met haar had gehad.
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
dinsdag 26 januari 2016 om 20:01
Jeetje Ruteli wat heftig, en ook in zo'n korte tijd allemaal….Hoe was het vandaag met de zaalarts?
Cenar wat fijn een goede echo! Ik was even bang dat het niet goed was omdat het even duurde voordat je iets liet horen hier. Heel logisch natuurlijk, je hebt wel wat anders aan je hoofd. Maar ik ben heel erg blij voor je. En geweldig dat je moeder er zo van opleeft, wat een kanjer!
Fleet hoe is het met jou vandaag?
Ik ben vandaag een halve dag gaan winkelen met mijn stoere mama, ze zit gewoon aan de chemo maar wil zo graag leuke dingen doen samen. Het was fijn, lekker gekletst, gelachen en serieus gepraat. Ze zei me dat ze zeker weet dat ik me ga redden als ze er niet meer is, want dat ik zo sterk ben. En ze wil dat er een goede familieband blijft, maar daar zorgen mijn broertje en ik echt wel voor. Samen met mijn tante, haar zus, die echt superlief is.
Kennen jullie de boeken 'mam, vertel eens' of 'oma, vertel eens'? Misschien heftig maar misschien ook wel mooi om die nog te laten invullen door je moeder. Mijn moeder heeft dat jaren terug al gedaan, toen ik ging trouwen. Heel leuk om terug te lezen hoe zij dingen heeft beleefd.
Cenar wat fijn een goede echo! Ik was even bang dat het niet goed was omdat het even duurde voordat je iets liet horen hier. Heel logisch natuurlijk, je hebt wel wat anders aan je hoofd. Maar ik ben heel erg blij voor je. En geweldig dat je moeder er zo van opleeft, wat een kanjer!
Fleet hoe is het met jou vandaag?
Ik ben vandaag een halve dag gaan winkelen met mijn stoere mama, ze zit gewoon aan de chemo maar wil zo graag leuke dingen doen samen. Het was fijn, lekker gekletst, gelachen en serieus gepraat. Ze zei me dat ze zeker weet dat ik me ga redden als ze er niet meer is, want dat ik zo sterk ben. En ze wil dat er een goede familieband blijft, maar daar zorgen mijn broertje en ik echt wel voor. Samen met mijn tante, haar zus, die echt superlief is.
Kennen jullie de boeken 'mam, vertel eens' of 'oma, vertel eens'? Misschien heftig maar misschien ook wel mooi om die nog te laten invullen door je moeder. Mijn moeder heeft dat jaren terug al gedaan, toen ik ging trouwen. Heel leuk om terug te lezen hoe zij dingen heeft beleefd.
dinsdag 26 januari 2016 om 20:10
Thanks lieve Momo en ahhh, wat fijn dat je zo'n mooie middag met mama hebt gehad. Dat zijn wel geluksmomentjes of niet? Blijven doen, zolang het kan.
Het boek 'Oma, vertel eens...' heb ik enkele weken na de diagnose samen met mama gekocht. Het was even moeilijk en confronterend, maar mama vond en vindt het wel mooi. Ze vertelde me laatst dat ze op blz. ergens in de 80 is. Ik weet niet of ze het ooit af krijgt, maar dat wát ze al heeft geschreven, zal ontzettend dierbaar voor me zijn... En ook mooi voor onze kleine later... Ik ga haar er morgen nog eens naar vragen.
Ik ben zelf zoooo moe. Heb net weer een uur geslapen. Aan sporten wil ik helemaal niet denken nu en dat terwijl ik normaal een keer of vier in de week sport. Ik geef er maar weer even aan toe. Dan maar een weekje niet sporten. Ik ben gewoon heel bang dat ik straks m'n lichaam 'kwijt raak'. Heb altijd veel gesport en ben aardig in shape, maar da's toch wel een van m'n grootste angsten rondom de zwangerschap. Maarja, nu toch gaan sporten heeft eigenlijk geen zin omdat ik slapjes ben. Plof dus maar weer lekker op de bank.
Dankjewel ook Miste & Felice!
Het boek 'Oma, vertel eens...' heb ik enkele weken na de diagnose samen met mama gekocht. Het was even moeilijk en confronterend, maar mama vond en vindt het wel mooi. Ze vertelde me laatst dat ze op blz. ergens in de 80 is. Ik weet niet of ze het ooit af krijgt, maar dat wát ze al heeft geschreven, zal ontzettend dierbaar voor me zijn... En ook mooi voor onze kleine later... Ik ga haar er morgen nog eens naar vragen.
Ik ben zelf zoooo moe. Heb net weer een uur geslapen. Aan sporten wil ik helemaal niet denken nu en dat terwijl ik normaal een keer of vier in de week sport. Ik geef er maar weer even aan toe. Dan maar een weekje niet sporten. Ik ben gewoon heel bang dat ik straks m'n lichaam 'kwijt raak'. Heb altijd veel gesport en ben aardig in shape, maar da's toch wel een van m'n grootste angsten rondom de zwangerschap. Maarja, nu toch gaan sporten heeft eigenlijk geen zin omdat ik slapjes ben. Plof dus maar weer lekker op de bank.
Dankjewel ook Miste & Felice!
Don't let your dreams be dreams
dinsdag 26 januari 2016 om 23:03
het is slecht nieuws, de uitzaaiingen zijn enorm gegroeid en duwen de hele boel in de verdrukking in dat gebied vandaar dat ze zo benauwd is. Ze kunnen niets aan de benauwdheid doen. Dat komt door de kanker. Morgen wordt ze besproken in het overleg om te kijken wat ze nog kunnen. Ze konden nu nog geen antwoorden geven. Benauwdheid kan alleen weg door kanker aan te pakken maar dat liet de arts aan de oncoloog over om daar iets over te zeggen. morgenmiddag gesprek.
Sorry voor korte reactie.
Sorry voor korte reactie.
woensdag 27 januari 2016 om 06:48
Ruteli... Wat een klap. Nog zo kort geleden nog schone longen, nu dit... bij ons kwam dat nieuws over uitzaaiingen naar het hoofd ook zo plotseling. Ik weet dus hoe machteloos je je nu voelt. Ik hoop dat ze nog iets voor je moeder kunnen doen. Ik denk aan je. Veel sterkte vandaag.
Momo, wat klinkt het als een fijne dag met je moeder. Je bent ook sterk. En door de goede band met je familie ga je je er doorheen slaan. Maar voor nu is je mama er nog en benut die tijd dan ook goed.
Cenar, logisch dat je moe bent! Je lijf werkt hard! Ik heb het sporten tot twee keer toe opgegeven tijdens de zwangerschap, maar de vorige keer ben ik daarna gewoon weer afgevallen en gaan sporten en is mijn lijf (op wat striae en ietwat slappe huid onderin de buik na) weer terug naar zijn oude vorm gegaan. Komt echt wel weer goed. En tja, cliché, je krijgt er zo wat moois voor terug...
Gisteren ging het wel. Ik was alleen thuis dus ik heb veel aan mam moeten denken. Daardoor weinig energie en fut om wat in huis te doen. Ook koken ging nagenoeg niet. Gelukkig hebben we hier vlakbij een restaurant die goedkoop verse maaltijden aanbiedt voor thuis voor een klein prijsje. Man was gisteren ook weer werken op de andere locatie van zijn werkgever waar hij ver voor moet reizen, dus daar hebben we gisteren maar een maaltijd afgehaald.
Ik merk dat mijn kracht af begint te nemen, dat ik me leger voel van binnen, dat ik weinig kan opbrengen. Ik probeer er deels aan toe te geven maar deels ook bezig te blijven. Al blijf ik het moeilijk vinden de balans daarin te vinden. Vooral de energie om wat leuks te gaan doen blijft weg. Maar goed, mijn lijf werkt ook niet zo mee. En de hormonen vast ook niet. Vandaag ben ik thuis met dochter, dus ik denk wel dat het met het humeur wel weer een beetje goed komt, al zie ik nu wel op tegen morgen, dan ben ik weer alleen. Normaal zou ik dan naar mam gaan, dat steekt nu wel behoorlijk.
Momo, wat klinkt het als een fijne dag met je moeder. Je bent ook sterk. En door de goede band met je familie ga je je er doorheen slaan. Maar voor nu is je mama er nog en benut die tijd dan ook goed.
Cenar, logisch dat je moe bent! Je lijf werkt hard! Ik heb het sporten tot twee keer toe opgegeven tijdens de zwangerschap, maar de vorige keer ben ik daarna gewoon weer afgevallen en gaan sporten en is mijn lijf (op wat striae en ietwat slappe huid onderin de buik na) weer terug naar zijn oude vorm gegaan. Komt echt wel weer goed. En tja, cliché, je krijgt er zo wat moois voor terug...
Gisteren ging het wel. Ik was alleen thuis dus ik heb veel aan mam moeten denken. Daardoor weinig energie en fut om wat in huis te doen. Ook koken ging nagenoeg niet. Gelukkig hebben we hier vlakbij een restaurant die goedkoop verse maaltijden aanbiedt voor thuis voor een klein prijsje. Man was gisteren ook weer werken op de andere locatie van zijn werkgever waar hij ver voor moet reizen, dus daar hebben we gisteren maar een maaltijd afgehaald.
Ik merk dat mijn kracht af begint te nemen, dat ik me leger voel van binnen, dat ik weinig kan opbrengen. Ik probeer er deels aan toe te geven maar deels ook bezig te blijven. Al blijf ik het moeilijk vinden de balans daarin te vinden. Vooral de energie om wat leuks te gaan doen blijft weg. Maar goed, mijn lijf werkt ook niet zo mee. En de hormonen vast ook niet. Vandaag ben ik thuis met dochter, dus ik denk wel dat het met het humeur wel weer een beetje goed komt, al zie ik nu wel op tegen morgen, dan ben ik weer alleen. Normaal zou ik dan naar mam gaan, dat steekt nu wel behoorlijk.
donderdag 28 januari 2016 om 08:19
Hé Momo, het was gisteren echt heel fijn. We zijn een hapje gaan eten bij Intratuin (waar anders ) en dochter heeft aan mijn hand gelopen in plaats van een karretje gezeten. Ik vond het maar spannend want ze is natuurlijk op de bekende dreumes leeftijd waar weglopen en alles vastpakken veel interessanter is, maar blijkbaar ben ik gezegend met een ontzettend lief meisje. Ze luisterde goed en bleef netjes aan mijn hand lopen. Een nicht van mijn vader is werkzaam bij Intratuin en die sprak ik gisteren nog, ze vroeg hoe het ging en we hebben het nog even over mam gehad. Toen kwam er nog een nicht van mij langs gelopen (ook van vaders kant) en hebben we met zijn drietjes even staan praten. Dat deed me goed. Het is duidelijk dat iedereen mam zo mist. Ik weet dat ik daar niet alleen in ben, maar soms is het wel fijn om te horen en over haar te praten.
Daarna zijn we boodschappen gaan doen en heb ik weliswaar kunnen koken gisteravond. Vond ik een hele prestatie.
Vandaag ben ik alleen thuis, maar het gaat goed dusver. Ik heb het jurkje gepast voor onze fotoshoot komende zondag en dat stond mooi. Vandaag ga ik knuffels wassen en speelgoed schoonmaken en even naar de Kwantum voor opbergdozen. Voor dochter hebben we een speelhoek ingericht maar het staat zó vol met knuffels. En er staat ook veel speelgoed in de box en tja, die moet ook weer leeg. Dus vandaag weer heel wat op het programma, maar ik kan rusten tussendoor waar nodig, dus dat is wel fijn.
De zin in onze tweede spruit komt er nu wel aan, merk ik. Langzaam aan ben ik de ziekenhuistas aan het inpakken, de kleertjes zijn gewassen, de fotoshoot komt er nog aan... ik ben blij dat alles een beetje op zijn plek terecht komt.
Hoe gaat het met jou Momo? En Ruteli, wat is er nog uit het gesprek gekomen? En Cenar, hoe gaat het met jouw mam?
Daarna zijn we boodschappen gaan doen en heb ik weliswaar kunnen koken gisteravond. Vond ik een hele prestatie.
Vandaag ben ik alleen thuis, maar het gaat goed dusver. Ik heb het jurkje gepast voor onze fotoshoot komende zondag en dat stond mooi. Vandaag ga ik knuffels wassen en speelgoed schoonmaken en even naar de Kwantum voor opbergdozen. Voor dochter hebben we een speelhoek ingericht maar het staat zó vol met knuffels. En er staat ook veel speelgoed in de box en tja, die moet ook weer leeg. Dus vandaag weer heel wat op het programma, maar ik kan rusten tussendoor waar nodig, dus dat is wel fijn.
De zin in onze tweede spruit komt er nu wel aan, merk ik. Langzaam aan ben ik de ziekenhuistas aan het inpakken, de kleertjes zijn gewassen, de fotoshoot komt er nog aan... ik ben blij dat alles een beetje op zijn plek terecht komt.
Hoe gaat het met jou Momo? En Ruteli, wat is er nog uit het gesprek gekomen? En Cenar, hoe gaat het met jouw mam?
donderdag 28 januari 2016 om 21:35
Ben zo trots op jullie...
Met mijn moeder gaat het sinds afgelopen zaterdag boven verwachting goed. Ik durf het gewoon bijna niet te geloven, maar ze doet deels zelf het huishouden, staat zelf achter het fornuis om te koken en eet goed. Ze is goed gezind, we genieten samen... Het is bijna te mooi om waar te zijn, maar oooooo wat is dit mooi. Ik ben iedere dag bij haar, we spelen spelletjes, we eten samen, ik bak cake voor haar. Ze heeft nooit van chocolade gehouden, maar nu zit ze continu in het snoeppotje. Doet ze goed!
Volgende week vrijdag moeten we terug naar de longarts, nadat ze eerder die dag een CT-scan krijgt. Dan krijgen we te horen of de chemo iets heeft gedaan en of ze nog door zullen gaan. Dat zal wel weer even spannend worden.
Met mij gaat het wel... Ik ben alleen ontzettend moe. Slapen, slapen en nog eens slapen. Puf om te sporten is er niet en daar kan ik me erg om frustreren. Ik zal er maar even aan toegeven...
Zo en nu, hup, bad in en naar bed. Morgen weer vroeg op.. Ik spring een gat in de lucht als m'n laatste werkdag van de week erop zit.
Met mijn moeder gaat het sinds afgelopen zaterdag boven verwachting goed. Ik durf het gewoon bijna niet te geloven, maar ze doet deels zelf het huishouden, staat zelf achter het fornuis om te koken en eet goed. Ze is goed gezind, we genieten samen... Het is bijna te mooi om waar te zijn, maar oooooo wat is dit mooi. Ik ben iedere dag bij haar, we spelen spelletjes, we eten samen, ik bak cake voor haar. Ze heeft nooit van chocolade gehouden, maar nu zit ze continu in het snoeppotje. Doet ze goed!
Volgende week vrijdag moeten we terug naar de longarts, nadat ze eerder die dag een CT-scan krijgt. Dan krijgen we te horen of de chemo iets heeft gedaan en of ze nog door zullen gaan. Dat zal wel weer even spannend worden.
Met mij gaat het wel... Ik ben alleen ontzettend moe. Slapen, slapen en nog eens slapen. Puf om te sporten is er niet en daar kan ik me erg om frustreren. Ik zal er maar even aan toegeven...
Zo en nu, hup, bad in en naar bed. Morgen weer vroeg op.. Ik spring een gat in de lucht als m'n laatste werkdag van de week erop zit.
Don't let your dreams be dreams
donderdag 28 januari 2016 om 22:06
Cenar en Fleet, jullie klinken goed, wat fijn!
Fleetfox dankzij jou is bij mij echt een grote angst weggenomen voor na het overlijden van mijn moeder. Ik ga dat ook redden, daar ben ik nu, dankzij jou, van overtuigd.
Cenar lekker toegeven aan de moeheid wanneer het kan. Hoort bij het zwanger zijn en natuurlijk alle stress eromheen. En wat heerlijk om je over je moeder te horen, zo fijn voor jullie!
Hier gaat alles ook wel oke. Mama doorstaat de eerste kuur goed en gister was dag 15 in de kuur en dat is de beruchte haaruitval-dag. Maar tot nu toe lijkt er weinig te gebeuren... Ze is vanavond naar het theater met een vriendin. Ik heb ook wat leuke afspraken met vriendinnen gehad deze week en dit weekend ook wel wat leuke dingen voor de boeg. Kortom, even een paar goede dagen, die waren ook wel weer nodig.
Fleetfox dankzij jou is bij mij echt een grote angst weggenomen voor na het overlijden van mijn moeder. Ik ga dat ook redden, daar ben ik nu, dankzij jou, van overtuigd.
Cenar lekker toegeven aan de moeheid wanneer het kan. Hoort bij het zwanger zijn en natuurlijk alle stress eromheen. En wat heerlijk om je over je moeder te horen, zo fijn voor jullie!
Hier gaat alles ook wel oke. Mama doorstaat de eerste kuur goed en gister was dag 15 in de kuur en dat is de beruchte haaruitval-dag. Maar tot nu toe lijkt er weinig te gebeuren... Ze is vanavond naar het theater met een vriendin. Ik heb ook wat leuke afspraken met vriendinnen gehad deze week en dit weekend ook wel wat leuke dingen voor de boeg. Kortom, even een paar goede dagen, die waren ook wel weer nodig.
donderdag 28 januari 2016 om 22:24
Fleetfox, wat klinkt dat heerlijk dat nestelen voor de baby komt Wat fijn dat je zo goed even hebt kunnen praten met je nichtjes.
Cenar, wat heerlijk dat het zo goed met je moeder gaat, wat zal dat goed doen. En die moeheid herken ik nog wel, slapen slapen en nog eens slapen. Geef er maar lekker aan toe als het lukt. Ik zal maar niets zeggen over figuur, bij mij heeft het echt geeeeen goed gedaan, drie keer zwanger.
Momo, wat klinkt dat als een heerlijke dag met je moeder samen en wat fijn dat ze zulke dingen tegen je zegt. Ik ken het boek, vertel eens. Toen mijn vader zo ziek was lag ik op mijn kraambed. Ik mailde hem wat vragen en als hij puf had beantwoordde hij ze. Ik schreef ze dan in het boek. Zo hebben we een heel mooi aandenken. Waar ik nog vaak graag in kijk.
Mijn week is vreselijk. elke dag komt er wat bij. Gister te horen gekregen dat de kansen voor mama heel slecht zijn. Er is op papier nog een chemo mogelijk. Echter is ze daar nu echt te zwak voor. De percentages zijn bizar slecht. 15% kans dat het slinkt. 30% kans dat het stabiel blijft. De andere kant is dat we op zoek moeten naar een hospice. Bam. Ik wil dit niet en ik kan dit niet maar ik moet. Mama weet het allemaal niet maar ze moet keuzes maken. Als ze nog chemo wil moet het snel, als ze het mag...
Cenar, wat heerlijk dat het zo goed met je moeder gaat, wat zal dat goed doen. En die moeheid herken ik nog wel, slapen slapen en nog eens slapen. Geef er maar lekker aan toe als het lukt. Ik zal maar niets zeggen over figuur, bij mij heeft het echt geeeeen goed gedaan, drie keer zwanger.
Momo, wat klinkt dat als een heerlijke dag met je moeder samen en wat fijn dat ze zulke dingen tegen je zegt. Ik ken het boek, vertel eens. Toen mijn vader zo ziek was lag ik op mijn kraambed. Ik mailde hem wat vragen en als hij puf had beantwoordde hij ze. Ik schreef ze dan in het boek. Zo hebben we een heel mooi aandenken. Waar ik nog vaak graag in kijk.
Mijn week is vreselijk. elke dag komt er wat bij. Gister te horen gekregen dat de kansen voor mama heel slecht zijn. Er is op papier nog een chemo mogelijk. Echter is ze daar nu echt te zwak voor. De percentages zijn bizar slecht. 15% kans dat het slinkt. 30% kans dat het stabiel blijft. De andere kant is dat we op zoek moeten naar een hospice. Bam. Ik wil dit niet en ik kan dit niet maar ik moet. Mama weet het allemaal niet maar ze moet keuzes maken. Als ze nog chemo wil moet het snel, als ze het mag...
