Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3

01-03-2024 21:50 2346 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
Wat een verdriet lees ik. Het lijkt me hel, je kind op die manier verliezen.
Natuurlijk mis je hem en ben je supertrots !
Zelf gemaakt!



Hier alweer wakker na dromen.
Hoofd en lijf
Vol
Handen
Niet van mij
Pijn en zacht
Wat bijna nog pijnlijker is
Hoor ik
Hun woorden
Adem
Zwaar en vies
Weet ik niet
Waar ik blijf
Verdwijn
Zie ik haar
Wanhopig
Achterblijvend
Met gelach
Dat niet het hare is
.
anoniem_671df2f98900a wijzigde dit bericht op 26-03-2024 06:06
99.46% gewijzigd
.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nare dromen, Avo.
Ik kan erover meepraten helaas. Kom je even (en alle anderen, ik lees mee) goedemorgen wensen voordat ik naar therapie vertrek.
:rose: :hug: :rose:
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
.
anoniem_665eb97dd06eb wijzigde dit bericht op 29-03-2024 20:02
99.68% gewijzigd
Goeiemorgen lieve EV, hoe gaat het met jou? Ook nare dromen? Blegh, sterkte.

Het daglicht heeft de ergste beelden en dingen wat weggejaagd.
Merk dat ik ook bang ben voor herhaling van december, met slecht slapen niet meer slapen etc.

Sasha, stofzuigen en boodschappen doen. Toitoi. Jammer dat je met je couliakie niet veel aan makkelijke valsspeelmaaltijden hebt.
Anders was je daar even vanaf.

Ik ga maar eens kijken of ik de spoken helemaal weg kan jagen.
Dat klinkt als een vreselijke nacht Avo. Door het scherm heen te voelen. Hopelijk helpt wat zonlicht vandaag.

Sasha, het klinkt als een bizarre dag gister. Goed dat je wel gekookt hebt. En een capuccino voor jezelf gemaakt. Stapje voor stapje door de volgende dag komen.

Is gaat het nu Snoopy? Geen reacties is idd geen onwil, in mijn geval (en ik denk ook anderen), soms teveel aan eigen hoofd, te weinig ruimte om iets constructiefs te verzinnen/zeggen, dan maar niks. Je bent niet teveel.

Hier vandaag werklui over de vloer. Zit vanaf 8h klaar, hoop maar dat ze zo komen, zijn ze zo snel mogelijk ook weer weg. En hoop dat ze het in 1 dag kunnen fixen. Moet gebeuren want houtrot, maar vind 't niks, vreemde mannen rond m'n huis. Word er helemaal zenuwachtig van. Laat me maar gewoon in m'n eigen bubbel. Ik heb opeens enorm met jou te doen Olle, al die tijd werklui in huis.
Ik kom nog niet tot rust.
Hoofd gonst, veel herbelevingen en totaal waardeloos.
Zo een afspraak met een vriendin staan.
Dat helpt tegen impulsief handelen. Vannacht een uurtje bij Fier gechat.
Lukte totaal niet, maar was wel genoeg 'niet alleen' om niet te handelen.
Dit soort momenten kan ik echt tegen de muren oplopen en gek worden. Enorm verlangen naar rust.

Dit gaat over he?
Ik kan dit niet weer een maand. Of langer.

Ik moet eigenlijk stofzuigen, badkamer poetsen. Het is hier goor.
En ik zit maar te niksen.
.
anoniem_665eb97dd06eb wijzigde dit bericht op 29-03-2024 20:04
99.89% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
De juiste woorden heb ik niet, maar een :hug: en een doornloze :rose: voor wie het kan gebruiken. Nachtmerries zouden verboden moeten worden.

Soms kost ademhalen zoveel energie dat je niet overhoudt voor de badkamer en de stofzuiger. Dat geeft niet; ademhalen is het voornaamste, de rest komt later.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hahaha, sbs6-goor wordt de lat. Heerlijk relativerend Sasha.
En ik moet ook erg lachen om je bouwmanneninteractie. Zie het helemaal voor me.
Muziek kan zo fijn zijn dus koptelefoon is een mooi cadeautje voor jezelf!

Eefje, komt goed! Of ze zijn sociaal vaardig en dan is het prima, of ze zijn het niet en dan hebben ze meestal ook totaal geen idee dat het ongemakkelijk is. Maar altijd fijn als ze weer weg zijn en het probleem is opgelost.
What a nuanced anxiety
Mannen zijn weer weg. Probleem helaas alleen niet opgelost. Groter probleem dan verwacht, moeten ze voor terug komen. Maar dan hoef ik er wsl niet bij te zijn want dan komen ze met steiger en kan via buiten :)

Sasha, een massage is heerlijk! Maar een goede koptelefoon ook. Ik heb laatst een JBL 660NC gekocht. 70 euro ipv 50 maar blij mee. Noise cancelling (ook voor klussende of ruzie makende buren), mooi geluid en zit heel lekker.

Wat ellendig Avo, ik hoop dat de vriendin afleidt, rek het maar lekker. Vandaag is de badkamer misschien teveel gevraagd. Tenzij als afleiding.
Vriendin was oke, ik raar hoofd veel tintelend.
Kwamen politieauto tegen.
Nu aan de slag.
Als ik niets doe is t alsof ze gelijk hebben en ik maar voor een ding goed ben. Dat wil ik niet.
Ik wil goed genoeg zijn.
Ik merk dat ik ook enorm op mijn hoede ben. Bang om hier betrapt te worden op de bank.
Dus nu maar snel aan de poets.
Lieverd toch!
Wat is dat toch naar dat die gedachten jouw/ ons leven zo bepalen !
Daar zouden ze nog eens een afdeling voor moeten openen op het milieuplein.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sasha: een float-sessie! Ik kan het je echt van harte aanbevelen. Ik heb afgelopen zondag voor het eerst gefloat en het was echt fijn. Ik was na afloop (en de rest van de dag) helemaal ontspannen en warm. En de pijntjes in m'n been waren ook meteen weg. Werkt echt stress-verlagend, dus ik heb maar meteen een kennismakingspakket genomen, kan ik nog 2 keer de komende 2 maanden.

Eefje: ik heb ik ook zo'n hekel aan werklui over de vloer. Ik word er zo zenuwachtig van. Straks vragen ze iets en weet ik het niet, willen ze wel/geen koffie en hoe laat. Ik ben ook niet zo goed in small talk, dus zoiets is altijd stress voor mij.

Avo: je hebt gedaan wat je kon: hier schrijven, gechat, vriendin. Wat ga je vanmiddag doen om jezelf af te leiden? Behalve poetsen?

Ik zag een oude klassenfoto van ruim 20 jaar geleden voorbij komen op social media. En dan denk ik: we waren echt nog kinderen toen... Hoe kon ik zo bang zijn voor hen? Hoe kan het dat alles uit die tijd nog regelmatig mijn leven bepaalt? Ik voel me echt een aansteller als ik naar die foto kijk, maar in mijn hoofd is het heel anders.
Zo raar :(
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
-
jahallo222 wijzigde dit bericht op 12-04-2024 10:12
Reden: Herkenbaarheid
0.00% gewijzigd
Auw, pijnlijke teleurstelling JaHallo.
Wat rot dat ze niet eerlijk kunnen zijn, of echt blind voor hun eigen handelen en jouw behoeftes.
Want jij was het wel waard!
Alle reacties Link kopieren Quote
-
jahallo222 wijzigde dit bericht op 12-04-2024 10:12
Reden: Herkenbaarheid
0.00% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Jahallo, wat maakt voor jou een mens van waarde?
En moet je aan bepaalde eisen voldoen om met respect gezien en te behandeld te worden?

Het klinkt alsof jij altijd omringd bent geweest door mensen die blind waren voor jouw behoeftes, voor wie je echt bent. Degenen die de taak hadden om voor je te zorgen, je te helpen ontplooien, en je te laten ervaren dat ieder mens waardevol is en jij, als hun kind, in het bijzonder, die hebbn dat niet gedaan. En dus is het logisch dat jij dat niet over jezelf kunt voelen.
Je kunt misschien wel proberen om te zien dat de behandeling door deze mensen niet iets over jou zegt. Dat waardevol zijn niet te maken heeft met een bepaalde prestatie, karaktertrek, of 'nuttig-zijn'; dat je liefde, waardering, en erkenning niet hoeft te verdienen.

Je ouders en ex zijn als blinden die een schilderij beschimpen: ze missen het vermogen om het überhaupt te kunnen zien, laat staan dat hun oordeel iets zegt over de inhoud, schoonheid en waarde van het kunstwerk.
What a nuanced anxiety
.
anoniem_665eb97dd06eb wijzigde dit bericht op 29-03-2024 20:05
99.85% gewijzigd
.
anoniem_665eb97dd06eb wijzigde dit bericht op 29-03-2024 20:06
99.85% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Avo, hier nu met intensieve traumabehandeling bezig (2x per week EMDR en coachgesprek, naast de andere therapie-onderdelen bij TRTC). Pittige tijden, maar er is wel wat aan het veranderen - ten goede.

Dat zou ik jullie allemaal zo erg gunnen! Ik lees hier zoveel geworstel en er is ook zoveel herkenning. Wat mij nu helpt, en wat ik echt heb gevoeld tijdens de EMDR, is hoe moedig het is om dit proces aan te gaan, en hoe erg alleen dat kleine EV'tje altijd is geweest. Hoe moedig ieder van jullie is om hierover te praten, schrijven en te delen. Dat is voor mij nog altijd een opgave. De therapie kost mij heel veel energie en ik kan het hier dus ook niet bijhouden. Maar ik lees mee en ik vind jullie allemaal moedige kanjers.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Ev, ik vind het dan weer oneindig knap dat je bij TRTC zo aan de slag bent.
Ik ben er nooit verder gekomen dan de stabilisatie fase helaas. En ik krijg erg de bibbers als ik lees wat jij nu aan het doen bent.
Hoewel ik ondertussen wel voorzichtig interesse begin te krijgen in EMDR na alle goede verhalen.
Wat fantastisch dat je dit kan voelen voor je kleine meisje en jezelf. Wauw. Het is ook een enorm moedige stap. En die kleintjes zijn ook super alleen.
Lief dat je even een update geeft. Fijn om je even te lezen. En dan vooral ook zulk 'goed' nieuws. Hoop dat je met deze behandeling straks eindelijk wat rust vindt.

JaHallo, ik geloof dat jij diep van binnen ergens ook voelt dat het anders is. Dat jij voor je kinderen hun moeder bent. Een rol die langzaam verandert van hoofdrol naar bijrol, maar altijd een plekje in hun hart zal hebben. Dat zie je nu zelf, welke fouten ouders ook maken, je blijft toch van ze houden. Anders deed het niet zo'n pijn. Dat is bij jou kinderen dus niet anders.
En jij maakt niet de fouten van jou ouders. Dat weet je.
Ik hoor wel dat je ontzettend gekwetst en teleurgesteld bent omdat je weer niet de erkenning gekregen hebt van je ouders waar je zo'n behoefte aan hebt.
Ze zien weer niet wat jouw behoeftes zijn, of negeren ze bewust omdat ze er niet aan kunnen voldoen. Dat ìs ook pijnlijk! Het zegt alleen niets over jou, maar vooral heel veel over hen. Elk kind is liefde en aandacht waard. Dus zegt het iets over ouders als ze zich daar niet toe kunnen zetten.
Maar ik snap heel goed dat je nu je wonden wil likken en een potje janken. Baalt van dat je uberhaupt ook maar een klein beetje gehoopt had dat ze iets echts zouden invullen.
Ik hoop dat jij het kind in jou wel wil zien nu. Haar kan troosten en geven waar ze zo'n behoefte aan heeft. Haar vertellen dat ze er mag zijn, mooi is zoals ze is.
Dat jij haar wel kan en wil koesteren. Ze is al zo alleen en verdrietig geweest.

Sasha, ik hoop dat je huisarts ondertussen teruggebeld heeft en jullie een goed gesprek gehad hebben.
Zij kan misschien ook rondkijken voor een betere behandelplek?
Mijn ha kwam na rondje bellen voor consultatie met een psychiater met een goede tip voor traumabehandeling die ik zelf niet gevonden had. Wachtlijst half jaar.
Het is natuurlijk je goed recht om niets meer te willen en er klaar mee te zijn. Maar volgens mij wil je eigenlijk gewoon hulp en gehoord en gezien worden. Wat niet wegneemt dat ik lees en begrijp dat je totaal klaar bent met hoe het nu gaat, en zo niet langer verder wil.
Hier gepoetst, gestofzuigd, gewandeld, tuin gedaan, met kinderen spelletjes gespeeld, gekookt.
Moeilijk om hier en nu duidelijk te houden.
Zo rennen. Ik hoop dat ik dan vannacht beter slaap.
Ik zie erg op tegen de nacht.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven