Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3
vrijdag 1 maart 2024 om 21:50
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
zondag 20 oktober 2024 om 10:08
Ik denk dat het niet alleen de emdr was.
Ik zat bij een praktijk waar ik eerst naar een gedragstherapeut ging en daarna naar de psycholoog (waar ik dus voornamelijk emdr kreeg). Zoals gezegd had ik nog nooit met iemand gepraat over alles wat gebeurd was, maar me wel voorgenomen dat daar te gaan doen. Ik dissocieerde veel, mijn hele lijf ging in verstoring. Hield bijna geen eten meer binnen, had geen honger, sliep bijna niet meer (2/3 uur per nacht).
Normaal ben ik een emotie-eter, maar nu kon ik gewoon weinig binnen houden.
Die eerste 9 maanden waren goed, veel opengebroken, veel aangekeken. Maar het was ook echt knetterzwaar.
O, en mijn vermijdingsstrategie is gaan sporten. Dus ik sportte 8/9 uur per week en wandelde 10/15 km per dag. Vooral omdat ik alleen maar angst voelde, alles overheersende angst. En met sporten was dat even weg.
Dus dat afvallen was misschien niet gek, maar het was geen doel. Het was het gevolg van alles wat er in mijn lijf speelde en mijn reactie daarop om (even) niet te voelen denk ik...
Ik zat bij een praktijk waar ik eerst naar een gedragstherapeut ging en daarna naar de psycholoog (waar ik dus voornamelijk emdr kreeg). Zoals gezegd had ik nog nooit met iemand gepraat over alles wat gebeurd was, maar me wel voorgenomen dat daar te gaan doen. Ik dissocieerde veel, mijn hele lijf ging in verstoring. Hield bijna geen eten meer binnen, had geen honger, sliep bijna niet meer (2/3 uur per nacht).
Normaal ben ik een emotie-eter, maar nu kon ik gewoon weinig binnen houden.
Die eerste 9 maanden waren goed, veel opengebroken, veel aangekeken. Maar het was ook echt knetterzwaar.
O, en mijn vermijdingsstrategie is gaan sporten. Dus ik sportte 8/9 uur per week en wandelde 10/15 km per dag. Vooral omdat ik alleen maar angst voelde, alles overheersende angst. En met sporten was dat even weg.
Dus dat afvallen was misschien niet gek, maar het was geen doel. Het was het gevolg van alles wat er in mijn lijf speelde en mijn reactie daarop om (even) niet te voelen denk ik...
.
zondag 20 oktober 2024 om 20:07
Ik heb een paar situaties gehad waarop ik emdr kreeg waar ik bijna letterlijk een "klik" hoorde. Alsof er een barrière wegviel, samen met de herbelevingen. Heb jij dat ook ervaren? Dat je ineens anders naar de situatie kan kijken, met minder angst of minder negatief oordeel.
Emdr is ook gewoon hard werken. Maar het laat je kennelijk niet onberoerd? Fijn om te horen dat je positiever naar jezelf kan gaan kijken. Ik heb dat ook zo ervaren. En dat je soms echt inzichten kan krijgen, ook over je eigen handelen in het nu (als je snapt wat ik bedoel).
Emdr is ook gewoon hard werken. Maar het laat je kennelijk niet onberoerd? Fijn om te horen dat je positiever naar jezelf kan gaan kijken. Ik heb dat ook zo ervaren. En dat je soms echt inzichten kan krijgen, ook over je eigen handelen in het nu (als je snapt wat ik bedoel).
Dus ik lees jullie weer 
maandag 21 oktober 2024 om 14:58
Voor mij niet angst uit het verleden. Of misschien met een grote bocht toch wel. Maar ik vind de nacht zelf eng. Wijst je inderdaad op bepaalde dingen. Ik ben niet bang in bed. Maar wel als ik door het donker moet lopen. En dan vooral een hoekje. Alsof iemand daar dan ineens vandaan kan komen.
Ik ben mezelf aan het pijndige met sporten. Wat nou moe of pijn doorgaan. Tot ik bijna moest braken oke genoeg.
Emotineel, suizende oren, slecht zicht, slechte concentratie. Artsen vinden niks. Dus doorgaan. Ooit is het leven voorbij en ben ik er van af.
Ik ben mezelf aan het pijndige met sporten. Wat nou moe of pijn doorgaan. Tot ik bijna moest braken oke genoeg.
Emotineel, suizende oren, slecht zicht, slechte concentratie. Artsen vinden niks. Dus doorgaan. Ooit is het leven voorbij en ben ik er van af.
maandag 21 oktober 2024 om 19:38
Dat klinkt echt niet zo fijn Ollie... hopelijk doet de chemo wel zijn werk?
En Monstrea, klinkt alsof je een totaal overspannen zenuwstelsel hebt. Kun je wat liever voor jezelf zijn? Klachten zijn klachten, ook als artsen geen medische reden vindt. Je lijf probeert je iets te vertellen...
Ik ben vandaag begonnen met een 21 dagen challenge "journalspeak" begonnen. Ben heel benieuwd of en wat het me gaat brengen...
En Monstrea, klinkt alsof je een totaal overspannen zenuwstelsel hebt. Kun je wat liever voor jezelf zijn? Klachten zijn klachten, ook als artsen geen medische reden vindt. Je lijf probeert je iets te vertellen...
Ik ben vandaag begonnen met een 21 dagen challenge "journalspeak" begonnen. Ben heel benieuwd of en wat het me gaat brengen...
maandag 21 oktober 2024 om 19:52
journalspeak: Moest ik even opzoeken.
Ik ben sowieso een schrijver al sinds ik leerde schrijven (hmmm toen al voelde ik me teveel en vertelde niet maar schreef). Het helpt me nog altijd maar heeft me met tijden ook te lang 'geïsoleerd'. Eigenlijk is schrijven voor mij ook wel een valkuil. Ik ben een meester in goede woorden geven aan.... Maar duw daardoor weg om niet te doorvoelen en pak 'het ' dus ook niet aan.
Ik ben sowieso een schrijver al sinds ik leerde schrijven (hmmm toen al voelde ik me teveel en vertelde niet maar schreef). Het helpt me nog altijd maar heeft me met tijden ook te lang 'geïsoleerd'. Eigenlijk is schrijven voor mij ook wel een valkuil. Ik ben een meester in goede woorden geven aan.... Maar duw daardoor weg om niet te doorvoelen en pak 'het ' dus ook niet aan.
maandag 21 oktober 2024 om 20:09
Jeetje Olle, krijg je bovenop de chemo ook de trauma ellende weer heftiger terug... Dat is toch echt niet leuk. Ik duim dat je idd het ergste weer gehad hebt.
Journalspeak, ik heb er weleens wat over gelezen. Ik schrijf sinds een ruim jaar wel (bijna) elke ochtend in een dagboek. Het helpt me wel. En dan niet zo zeer over wat ik gedaan heb enzo, ook wel trouwens, maar meer gefocust op dingen die ik voel, opmerk, nieuwe inzichten, herinneringen, verwarring proberen te ontrafelen, verdriet en boosheid van me afschrijven, dromen opschrijven etc.
Lucy, de emdr laat me niet onberoerd nee. En dat is goed natuurlijk. Een klik zoals jij het omschrijft heb ik (nog) niet echt gehad.
Journalspeak, ik heb er weleens wat over gelezen. Ik schrijf sinds een ruim jaar wel (bijna) elke ochtend in een dagboek. Het helpt me wel. En dan niet zo zeer over wat ik gedaan heb enzo, ook wel trouwens, maar meer gefocust op dingen die ik voel, opmerk, nieuwe inzichten, herinneringen, verwarring proberen te ontrafelen, verdriet en boosheid van me afschrijven, dromen opschrijven etc.
Lucy, de emdr laat me niet onberoerd nee. En dat is goed natuurlijk. Een klik zoals jij het omschrijft heb ik (nog) niet echt gehad.
maandag 21 oktober 2024 om 20:10
Ik ben vandaag begonnen en dus nog geen expert (en ik ben ook een schrijver... ook mijn valkuil vrees ik), maar wat ik vandaag heb ervaren vond ik wel mooi.
Het is de bedoeling dat je eerst 10 minuten gaat schrijven wat je op dat moment voelt. Maar niet mooi, of geschaafd, of nadenken over zinnen: meer als een 5 jarige met wen tantrum in de supermarkt, waarbij je je moeder haat omdat je geen snoepje krijgt. Alles ongegeneerd eruit wat je nooit hardop zou zeggen omdat je jezelf dan censureert.
Daarna 10 minuten analyseren: wanneer had je dit gevoel voor het eerst? Waar relateert het aan? Waarom word je getriggert? En wat wil je lijf je zeggen?
En daarna 10 minuten mediteren om je zenuwstelsel weer tot rust te brengen.
Om vervolgens wat je hebt geschreven te versnipperen en weg te gooien.
De laatste weken ging het steeds slechter met mij; ik was een beetje aan het afglijden. Na de sessie van vandaag snap ik ineens waar dat gevoel vandaan komt, en kan ik eindelijk weer een beetje lief zijn voor mijzelf.
Maar het voelt dus heel anders dan hoe ik normaal schrijf.
Het is de bedoeling dat je eerst 10 minuten gaat schrijven wat je op dat moment voelt. Maar niet mooi, of geschaafd, of nadenken over zinnen: meer als een 5 jarige met wen tantrum in de supermarkt, waarbij je je moeder haat omdat je geen snoepje krijgt. Alles ongegeneerd eruit wat je nooit hardop zou zeggen omdat je jezelf dan censureert.
Daarna 10 minuten analyseren: wanneer had je dit gevoel voor het eerst? Waar relateert het aan? Waarom word je getriggert? En wat wil je lijf je zeggen?
En daarna 10 minuten mediteren om je zenuwstelsel weer tot rust te brengen.
Om vervolgens wat je hebt geschreven te versnipperen en weg te gooien.
De laatste weken ging het steeds slechter met mij; ik was een beetje aan het afglijden. Na de sessie van vandaag snap ik ineens waar dat gevoel vandaan komt, en kan ik eindelijk weer een beetje lief zijn voor mijzelf.
Maar het voelt dus heel anders dan hoe ik normaal schrijf.
maandag 21 oktober 2024 om 20:15
(De challenge is trouwens bedoeld om chronische onbegrepen klachten aan te pakken. Zitten meerdere mensen met long-covid, me, pijnklachten ed. Iets met beter leren luisteren naar je lijf en je zenuwstelsel leren ontspannen. Dat wordt bij mij beter, maar, zoals meer hier verwacht ik, stond ik altijd "aan").
maandag 21 oktober 2024 om 20:58
maandag 21 oktober 2024 om 21:12
Oh dat ongenuanceerd schrijven kan inderdaad heel bevrijdend werken.
Verduidelijkend en genuanceerd ook overigens. Ook hier -duidelijk- een schrijver.
Valkuil is dat ik dan teveel ga denken, voelen, erin val. Plus is wel dat ik al schrijvende nadenk en dingen op een rijtje krijg voor mezelf.
Ik doe het bewust niet dagelijks: ik wil emoties niet opzoeken als het niet nodig is. Nou geconfronteerd worden met mezelf als ik goed ga.
Olle, het klinkt heel heftig. En jij slaat dan juist naar binnen toe he? Heb je het wel met je man kunnen delen?
Hoop dat je je niet verplicht voelt om mee te leven of tr reageren hier. Ik maakte me vooral zorgen.
Voor jou misschien fijn/beter om nog even afstand te houden?
Monstrea, waarom ben je jezelf aan het pijnigen met sporten? Je hebt al veel klachten lees ik steeds.
Ik weet nooit zo goed hoe ik kan reageren op wat je schrijft.
Benieuwd wat de challenge je brengt Lucy.
Het klinkt wel interessant en als do-het-zelf therapie en inzichten krijgen.
Verduidelijkend en genuanceerd ook overigens. Ook hier -duidelijk- een schrijver.
Valkuil is dat ik dan teveel ga denken, voelen, erin val. Plus is wel dat ik al schrijvende nadenk en dingen op een rijtje krijg voor mezelf.
Ik doe het bewust niet dagelijks: ik wil emoties niet opzoeken als het niet nodig is. Nou geconfronteerd worden met mezelf als ik goed ga.
Olle, het klinkt heel heftig. En jij slaat dan juist naar binnen toe he? Heb je het wel met je man kunnen delen?
Hoop dat je je niet verplicht voelt om mee te leven of tr reageren hier. Ik maakte me vooral zorgen.
Voor jou misschien fijn/beter om nog even afstand te houden?
Monstrea, waarom ben je jezelf aan het pijnigen met sporten? Je hebt al veel klachten lees ik steeds.
Ik weet nooit zo goed hoe ik kan reageren op wat je schrijft.
Benieuwd wat de challenge je brengt Lucy.
Het klinkt wel interessant en als do-het-zelf therapie en inzichten krijgen.
anoniem_671df2f98900a wijzigde dit bericht op 21-10-2024 22:57
60.62% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
