Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
donderdag 12 december 2024 om 19:47
Libelle, je bent niet verplicht om met de rest mee te voelen nu he? Als eigen shit overweldigt en het helpt hier om (steekwoorden) te schrijven zonder mee te denken of voelen met de rest ben je ook meer dan welkom! De rest komt in februari wel weer 
Avo: jeej voor schone lamellen! En sterkte met werken zo. Naar dat je bij rust zo in de wanhoop schiet. Wel nog fase 2?
Selune, ik kan me voorstellen dat ziekenhuis enorm triggert in jouw geval. Kun je een beetje lief zijn en compassie hebben met jezelf?
Lief dat jullie allemaal meecheeren met dochter
Avo: jeej voor schone lamellen! En sterkte met werken zo
. Naar dat je bij rust zo in de wanhoop schiet. Wel nog fase 2?Selune, ik kan me voorstellen dat ziekenhuis enorm triggert in jouw geval. Kun je een beetje lief zijn en compassie hebben met jezelf?
Lief dat jullie allemaal meecheeren met dochter
vrijdag 13 december 2024 om 07:11
Lieve jahallo, je bent hier van toegevoegde waarde. Ook als je geen woorden hebt. Je hebt niet gefaald, of toch in elk geval niet hier.
En hulp nodig hebben is geen schande, ook niet als je 3 maanden geleden dacht klaar te zijn. Je hebt het toch maar mooi 3 maanden zonder gered. Je mag hulp vragen. En je mag heel veel milder en liever voor jezelf gaan zijn.
En ik vind het vooral naar voor joi dst het niet goed met je gaat. Wil je er iets over kwijt?
En hulp nodig hebben is geen schande, ook niet als je 3 maanden geleden dacht klaar te zijn. Je hebt het toch maar mooi 3 maanden zonder gered. Je mag hulp vragen. En je mag heel veel milder en liever voor jezelf gaan zijn.
En ik vind het vooral naar voor joi dst het niet goed met je gaat. Wil je er iets over kwijt?
vrijdag 13 december 2024 om 08:50
Jahallo,
Dit is geen baan hier he Je mag ook gewoon komen schrijven.
Je bent heel streng en heel kritisch op jezelf. Nergens voor nodig he?
Jij bent nog zoveel korter dan ik op het pad naar herstel! En je hebt een kind waardoor je continue nog met hem in de weer bent.
Ik heb dat allemaal niet en moet je zien hoever ik al onderuit ben gegaan afgelopen weken.
Bedenk eens: Vind je mij nu ook een stom achterlijk wijf dat ik na 18 jaar opeens weer hulp nodig heb? Zit je mij nu uit te schelden? Te veroordelen? Nee denk ik? Misschien vind je mij wel super stoer en super sterk en moedig en weet ik wat je allemaal denkt.
Waarom mag jij jezelf dan niet net zo behandelen?
Je bent liever voor een onbekende op internet dan voor jezelf! Dat is toch een gekke kronkel?
Ik vind het voor mezelf namelijk helemaal niet. En voor jou ook niet. Ons is iets aangedaan en daar zijn we nu van aan het herstellen. En dat gaat elke dag een beetje beter, tot er opeens iets op ons pad komt waardoor we weer terug op moeten krabbelen.
Ik heb gemerkt dat ik tools heb om mezelf te kunnen helpen. Maar die tools blijken nu van Temu kwaliteit. Ik ga nu naar hulp om het betere gereedschap te krijgen. Zodat ik met die gereedschappen weer terug de wereld in kan. En als mijn gereedschap aan vervanging toe is, dan kom ik weer terug. Of als ik even niet meer weet hoe het moet. Of als ik iets nieuws tegenkom, waar ik geen idee van heb hoe dat werkt.
Behandel en benader jezelf zoals je mij benadert en behandelt. Dat doe ik namelijk ook bij jou
Dit is geen baan hier he
Je mag ook gewoon komen schrijven.Je bent heel streng en heel kritisch op jezelf. Nergens voor nodig he?
Jij bent nog zoveel korter dan ik op het pad naar herstel! En je hebt een kind waardoor je continue nog met hem in de weer bent.
Ik heb dat allemaal niet en moet je zien hoever ik al onderuit ben gegaan afgelopen weken.
Bedenk eens: Vind je mij nu ook een stom achterlijk wijf dat ik na 18 jaar opeens weer hulp nodig heb? Zit je mij nu uit te schelden? Te veroordelen? Nee denk ik? Misschien vind je mij wel super stoer en super sterk en moedig en weet ik wat je allemaal denkt.
Waarom mag jij jezelf dan niet net zo behandelen?
Je bent liever voor een onbekende op internet dan voor jezelf! Dat is toch een gekke kronkel?
Ik vind het voor mezelf namelijk helemaal niet. En voor jou ook niet. Ons is iets aangedaan en daar zijn we nu van aan het herstellen. En dat gaat elke dag een beetje beter, tot er opeens iets op ons pad komt waardoor we weer terug op moeten krabbelen.
Ik heb gemerkt dat ik tools heb om mezelf te kunnen helpen. Maar die tools blijken nu van Temu kwaliteit. Ik ga nu naar hulp om het betere gereedschap te krijgen. Zodat ik met die gereedschappen weer terug de wereld in kan. En als mijn gereedschap aan vervanging toe is, dan kom ik weer terug. Of als ik even niet meer weet hoe het moet. Of als ik iets nieuws tegenkom, waar ik geen idee van heb hoe dat werkt.
Behandel en benader jezelf zoals je mij benadert en behandelt. Dat doe ik namelijk ook bij jou
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
vrijdag 13 december 2024 om 10:54
Vierde dag kut. Maar ik ga een boodschapje doen.
Jahallo, ik herken dat.
Ik schommel ook heen en weer. Hulp is niet erg. Snap wel dat het zo voelt. Dat je het na een tijdje weer nodig hebt voelt als falen ofzo.
Ik vertrouw niemand. En dat zit mij goed in de weg. Als ik ook lees dat je het uiteindelijk zelf moet doen. En alleen ik kan veranderen. Dan komen er allemaal gevoelens extra bij. Ik neem een plekje in, het kost tijd, het kost geld, je kan terugvallen hebben. Pff ik vind het allemaal maar heel ruk. Want de boodschap is ook, wat je zelf wil en volg je gevoel. Nou dat kan ik dus niet. En dat voelt heel eenzaam en verdrietig. Keer op keer in vele situatie die klote gevoelens en twijfel en heen en weer geslinger van het enne naar het andere uiterste. Bah
Aan de rest eventjes een zwaai
Ik sleep mezelf naar buiten.
Jahallo, ik herken dat.
Ik schommel ook heen en weer. Hulp is niet erg. Snap wel dat het zo voelt. Dat je het na een tijdje weer nodig hebt voelt als falen ofzo.
Ik vertrouw niemand. En dat zit mij goed in de weg. Als ik ook lees dat je het uiteindelijk zelf moet doen. En alleen ik kan veranderen. Dan komen er allemaal gevoelens extra bij. Ik neem een plekje in, het kost tijd, het kost geld, je kan terugvallen hebben. Pff ik vind het allemaal maar heel ruk. Want de boodschap is ook, wat je zelf wil en volg je gevoel. Nou dat kan ik dus niet. En dat voelt heel eenzaam en verdrietig. Keer op keer in vele situatie die klote gevoelens en twijfel en heen en weer geslinger van het enne naar het andere uiterste. Bah
Aan de rest eventjes een zwaai
Ik sleep mezelf naar buiten.
vrijdag 13 december 2024 om 11:09
Monstrea,
Uiteindelijk doe je het zelf.
Net zoals toen je leerde kruipen, staan, lopen, vast eten, leren zwemmen, leren fietsen, leren lezen, leren schrijven, leren......
Het begint heel klein en met ontzettend veel hulp en ondersteuning en in hele kleine stapjes.
En hoe meer je het onder de knie krijgt, hoe meer het je zelf lukt. En hoe minder hulp je nodig hebt.
Tot je opeens moet leren rennen, soep moet proberen te eten met een lepel zonder morsen, leren in zee zwemmen, leren mountainbiken, Grieks leren lezen, Russisch leren schrijven, leren....
Dan ga je terug naar hulp. En krijg je op een niveau hoger weer veel hulp. Tot je ook dát kunt.
En je mag zélf beslissen welke vaardigheid je wanneer wil gaan leren. Of welk probleem zo vervelend is dat je het moet aanpakken omdat het de rest van je leven laat verrotten.
Ik vertrouw ook niemand. Dus ik kies mijn begeleiders met zorg. Niet iedereen krijgt mijn vertrouwen. Of behoudt mijn vertrouwen. En zo hou ik de regie.
Hier ben ik blij dat het alweer vrijdag is. Ik merk dat ik de hele week bezig ben met de maandagsetting. En mijn verleden, de triggers. Ik heb al 2x in bad gezeten, waar ik hiervoor al 2 jaar niet in bad zat denk ik. Ik doorsta de storm, ik laat me niet omver meer blazen. Ik ben mijn geestelijke huis aan het opruimen, de ramen aan het sluiten, maar deze wel eerst even gewassen en de deur opnieuw geverfd. 'Speech' voor maandag aan het 'oefenen', want ik kan niet zonder uitleg of context maandag verschijnen. En geef mezelf ook toestemming om te zeggen: 'Ik kan dat nu nog niet zeggen', 'ik kan je dat later in de tijd vertellen' en dat soort woorden en zinnen. Nu eerst deze dag hard aan het werk, want mijn werk stapelt zich op, doordat ik nu 2 banen heb. Mijn fysieke en mijn geestelijke. Komt goed. Ik vind het stiekem wel lekker deze staat van zijn. Want het is een soort grote schoonmaak.
Uiteindelijk doe je het zelf.
Net zoals toen je leerde kruipen, staan, lopen, vast eten, leren zwemmen, leren fietsen, leren lezen, leren schrijven, leren......
Het begint heel klein en met ontzettend veel hulp en ondersteuning en in hele kleine stapjes.
En hoe meer je het onder de knie krijgt, hoe meer het je zelf lukt. En hoe minder hulp je nodig hebt.
Tot je opeens moet leren rennen, soep moet proberen te eten met een lepel zonder morsen, leren in zee zwemmen, leren mountainbiken, Grieks leren lezen, Russisch leren schrijven, leren....
Dan ga je terug naar hulp. En krijg je op een niveau hoger weer veel hulp. Tot je ook dát kunt.
En je mag zélf beslissen welke vaardigheid je wanneer wil gaan leren. Of welk probleem zo vervelend is dat je het moet aanpakken omdat het de rest van je leven laat verrotten.
Ik vertrouw ook niemand. Dus ik kies mijn begeleiders met zorg. Niet iedereen krijgt mijn vertrouwen. Of behoudt mijn vertrouwen. En zo hou ik de regie.
Hier ben ik blij dat het alweer vrijdag is. Ik merk dat ik de hele week bezig ben met de maandagsetting. En mijn verleden, de triggers. Ik heb al 2x in bad gezeten, waar ik hiervoor al 2 jaar niet in bad zat denk ik. Ik doorsta de storm, ik laat me niet omver meer blazen. Ik ben mijn geestelijke huis aan het opruimen, de ramen aan het sluiten, maar deze wel eerst even gewassen en de deur opnieuw geverfd. 'Speech' voor maandag aan het 'oefenen', want ik kan niet zonder uitleg of context maandag verschijnen. En geef mezelf ook toestemming om te zeggen: 'Ik kan dat nu nog niet zeggen', 'ik kan je dat later in de tijd vertellen' en dat soort woorden en zinnen. Nu eerst deze dag hard aan het werk, want mijn werk stapelt zich op, doordat ik nu 2 banen heb. Mijn fysieke en mijn geestelijke. Komt goed. Ik vind het stiekem wel lekker deze staat van zijn. Want het is een soort grote schoonmaak.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
vrijdag 13 december 2024 om 11:27
Dwang en controle zijn géén zaken waardoor je zin krijgt om iemand te willen bespringen. Evenmin als iemand die je eerst flink uitscheldt, maar dan wel gebruik wil maken van datzelfde lichaam. Voor eigen gerief, niet voor het jouwe.
Jij deed er niet toe lieverd. Jij was slechts een gebruiksvoorwerp.
Zoals mijn ex het letterlijk zei: 'Het liefst zou ik je armen en benen eraf snijden, een beugel op je buik bevestigen zodat ik dat vast kon houden en je dan zo nemen. En daarna in de kast stoppen tot de volgende keer.'
Tot een beter voorbeeld van het zijn van een gebruiksvoorwerp komt het niet.
Je bent niet gek dat je zo in de war bent van dit alles. Echt niet. Je hebt het overleeft. En nu ben je jezelf aan het terug vinden.
Jij deed er niet toe lieverd. Jij was slechts een gebruiksvoorwerp.
Zoals mijn ex het letterlijk zei: 'Het liefst zou ik je armen en benen eraf snijden, een beugel op je buik bevestigen zodat ik dat vast kon houden en je dan zo nemen. En daarna in de kast stoppen tot de volgende keer.'
Tot een beter voorbeeld van het zijn van een gebruiksvoorwerp komt het niet.
Je bent niet gek dat je zo in de war bent van dit alles. Echt niet. Je hebt het overleeft. En nu ben je jezelf aan het terug vinden.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
vrijdag 13 december 2024 om 11:29
Ik ben er nu achter dat 'doodsangst' mijn thema is. Ik heb letterlijk doodsangsten uitgestaan. Daarom reageer ik nu zo heftig. Hij was in staat om mij te vermoorden als ik 'nee' had gezegd op situaties die in de maandagsetting nu naar voren komen. Dus ik was doodsbenauwd dat ex die situaties ging doen, want dan zat ik vast. Met 'ja' verloochende ik dan mezelf. Met 'nee' zette ik hem op zo'n vreselijke manier voor schut, dat ik dat met de dood had moeten bekopen en hij zou het nog gelegitimeerd hebben gevonden ook.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
vrijdag 13 december 2024 om 11:57
1 trigger kan ik wel opschrijven geloof ik. Zeggen lukt me nog niet.
Ik was altijd kapot benauwd dat hij me ten huwelijk zou vragen. Want ik wilde NIET trouwen met hem. Pas als we samen een echt team waren, de families met elkaar op konden schieten en we een gezellig feest zouden kunnen hebben, dan wilde ik pas trouwen.
Ex zei altijd dat hij maar 1x in zijn leven iemand zou gaan vragen. Meer niet. Eenmalig en daarna nooit meer.
Tegelijkertijd ging hij wel eens onverwacht voor mij op 1 knie zitten met een hele dikke glimlach, opende met zijn handen dan een onzichtbaar doosje met zogenaamd een ring erin. Maar hij zei De Zin nooit.
Ik heb geen enkel idee hoe ik daar altijd op heb gereageerd. Maar ik weet wél dat ik toen doodsangsten heb uitgestaan. Want wat als hij De Zin wél zou uitspreken? Als ik 'ja' zou zeggen, dan was mijn leven werkelijk voorbij. Dan werd ik in een nieuwe procedure gezogen waar ik niet in wil, vol met iedereen die zich ermee zou bemoeien. Maar als ik 'nee' zei, dan zou dat voor hem zo'n klap zijn, dat ik daar wel eens heel ernstige schade van zou kunnen ondervinden...
Ik was dus heel bang voor de handeling. Die wilde ik nooit van mijn leven meer zien. Dus.... ik ben hem aangegaan, in de nacht. En kwam dus achter dit hele verhaal hierboven. En nu vind ik het nog steeds heel moeilijk, ik kan het nog niet vertellen, maar wel schrijven. En later word het een belachelijke actie, maar nu nog niet. Nu is het nog beladen. Straks is het een hoofdschuddend zoveelste situatie waarin HIJ zich achterlijk gedroeg.
Ik was altijd kapot benauwd dat hij me ten huwelijk zou vragen. Want ik wilde NIET trouwen met hem. Pas als we samen een echt team waren, de families met elkaar op konden schieten en we een gezellig feest zouden kunnen hebben, dan wilde ik pas trouwen.
Ex zei altijd dat hij maar 1x in zijn leven iemand zou gaan vragen. Meer niet. Eenmalig en daarna nooit meer.
Tegelijkertijd ging hij wel eens onverwacht voor mij op 1 knie zitten met een hele dikke glimlach, opende met zijn handen dan een onzichtbaar doosje met zogenaamd een ring erin. Maar hij zei De Zin nooit.
Ik heb geen enkel idee hoe ik daar altijd op heb gereageerd. Maar ik weet wél dat ik toen doodsangsten heb uitgestaan. Want wat als hij De Zin wél zou uitspreken? Als ik 'ja' zou zeggen, dan was mijn leven werkelijk voorbij. Dan werd ik in een nieuwe procedure gezogen waar ik niet in wil, vol met iedereen die zich ermee zou bemoeien. Maar als ik 'nee' zei, dan zou dat voor hem zo'n klap zijn, dat ik daar wel eens heel ernstige schade van zou kunnen ondervinden...
Ik was dus heel bang voor de handeling. Die wilde ik nooit van mijn leven meer zien. Dus.... ik ben hem aangegaan, in de nacht. En kwam dus achter dit hele verhaal hierboven. En nu vind ik het nog steeds heel moeilijk, ik kan het nog niet vertellen, maar wel schrijven. En later word het een belachelijke actie, maar nu nog niet. Nu is het nog beladen. Straks is het een hoofdschuddend zoveelste situatie waarin HIJ zich achterlijk gedroeg.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
vrijdag 13 december 2024 om 11:57
Christus Doreia wat een engerd. Zeg alsjeblieft dat hij niet vrij rondloopt...
Mons, wat Doreia zegt over hulp... Zelf doen is niet hetzelfde als alleen doen. Nul mensen kunnen alles alleen, en nul mensen kunnen zelfs maar de meeste dingen alleen. Hulp vragen en krijgen is ook iets wat je zelf doet. Het is niet dat je de teugels uit handen geeft, zegt 'fix mij maar', en achterover leunt.
Je komt er alleen niet uit, en dat is al een hele tijd aan de gang. Dat is heel naar en niet goed voor je zelfbeeld, maar het is ook geen oplossing om dan maar geen hulp in te schakelen.
Jahallo, ik lees je worsteling.
Het is heel menselijk en normaal om te verlangen naar verbinding met iemand, naar fysieke nabijheid en seks. Dat zijn natuurlijke en gelukkig ook vaak mooie kanten van mens-zijn. Natuurlijk zou je dat willen! Dat je ook op dat gebied heel erge dingen hebt meegemaakt maakt het verlangen complexer, maakt het onderwerp besmet. En zelfs al hadden die mannen een radar voor je kwetsbaarheid, maakt dat het oke wat ze deden? Zou het in jouw hoofd opkomen iemand pijn te doen, gewoon omdat je sterker bent en er zin in hebt? Jij bent daarin niet schuldig of vies geworden (ondanks dat je gevoel dat misschien wel schreeuwt). Je bent niet walgelijk, je lichaam is niet walgelijk. En dat die gevoelens en gedachten je nu zo'n pijn doen is toch ook niet gek, er is veel beschadigd en je staat er nog, maar niet ongeschonden. Als iemand levend uit een brandend huis komt is diegene ook veilig, maar dat maakt de pijn en littekens niet weg, dat kost tijd en daar is hulp bij nodig. En als diegene het koud heeft wil ze toch licht en warmte om zich heen, ook al was het vuur dat haar pijn deed. Licht en warmte zijn namelijk mooie dingen, zoals liefde en intimiteit dat ook zijn. Brand en geweld kunnen zich soms vermommen zodat ze lijken op die mooie dingen, en dat maakt het verdomde verwarrend achteraf als je een behoefte hebt die je doet denken aan die nare ervaringen.
Er is zo veel gebeurd, zo kort geleden, en je hebt zo veel moeten vechten om jezelf uit die situatie te slepen. Het is indrukwekkend dat je dat gelukt is.
Mons, wat Doreia zegt over hulp... Zelf doen is niet hetzelfde als alleen doen. Nul mensen kunnen alles alleen, en nul mensen kunnen zelfs maar de meeste dingen alleen. Hulp vragen en krijgen is ook iets wat je zelf doet. Het is niet dat je de teugels uit handen geeft, zegt 'fix mij maar', en achterover leunt.
Je komt er alleen niet uit, en dat is al een hele tijd aan de gang. Dat is heel naar en niet goed voor je zelfbeeld, maar het is ook geen oplossing om dan maar geen hulp in te schakelen.
Jahallo, ik lees je worsteling.
Het is heel menselijk en normaal om te verlangen naar verbinding met iemand, naar fysieke nabijheid en seks. Dat zijn natuurlijke en gelukkig ook vaak mooie kanten van mens-zijn. Natuurlijk zou je dat willen! Dat je ook op dat gebied heel erge dingen hebt meegemaakt maakt het verlangen complexer, maakt het onderwerp besmet. En zelfs al hadden die mannen een radar voor je kwetsbaarheid, maakt dat het oke wat ze deden? Zou het in jouw hoofd opkomen iemand pijn te doen, gewoon omdat je sterker bent en er zin in hebt? Jij bent daarin niet schuldig of vies geworden (ondanks dat je gevoel dat misschien wel schreeuwt). Je bent niet walgelijk, je lichaam is niet walgelijk. En dat die gevoelens en gedachten je nu zo'n pijn doen is toch ook niet gek, er is veel beschadigd en je staat er nog, maar niet ongeschonden. Als iemand levend uit een brandend huis komt is diegene ook veilig, maar dat maakt de pijn en littekens niet weg, dat kost tijd en daar is hulp bij nodig. En als diegene het koud heeft wil ze toch licht en warmte om zich heen, ook al was het vuur dat haar pijn deed. Licht en warmte zijn namelijk mooie dingen, zoals liefde en intimiteit dat ook zijn. Brand en geweld kunnen zich soms vermommen zodat ze lijken op die mooie dingen, en dat maakt het verdomde verwarrend achteraf als je een behoefte hebt die je doet denken aan die nare ervaringen.
Er is zo veel gebeurd, zo kort geleden, en je hebt zo veel moeten vechten om jezelf uit die situatie te slepen. Het is indrukwekkend dat je dat gelukt is.
What a nuanced anxiety
vrijdag 13 december 2024 om 14:46
Lieverd,
Zoek het niet bij jezelf.
Je lichaam is niet je denken. Dus als het lichaam gestimuleerd word, zal het reageren op die stimulans. Kun je niets aan veranderen, tegen doen of wat dan ook. En maar goed ook dat je lichaam op die momenten reageerde! Het heeft je behoed voor falen van je mans kant. En wie weet wat dát weer had opgeleverd.
Verder, als iemand je opeens ziet staan, oprecht en werkelijk aandacht voor je heeft, wat een balsem is dat voor je ziel! Wat voelt dat verrukkelijk, om iemand tegenover je te hebben die je écht ziet, je écht hoort en op jou gefocust is.
Ik heb nu ook even een crush op de maandagman. Ik wil niets van hem, ik ga mijn leven niet opgeven, ik weet dat het weer weg ebt. Ik reageer op hem nu, omdat hij PRECIES het juiste zei op precies het juiste moment. Hij liet me mij volkomen 1000% veilig voelen. En ik wil niets liever dan me nog zoveel keren veilig voelen. Die ervaring wil ik nog eens beleven. En ik weet dat zodra deze episode weer klaar is, hij weer terug gaat tot normale proporties.
Ik snap je volkomen, helemaal en totaal.
Zoek het niet bij jezelf.
Je lichaam is niet je denken. Dus als het lichaam gestimuleerd word, zal het reageren op die stimulans. Kun je niets aan veranderen, tegen doen of wat dan ook. En maar goed ook dat je lichaam op die momenten reageerde! Het heeft je behoed voor falen van je mans kant. En wie weet wat dát weer had opgeleverd.
Verder, als iemand je opeens ziet staan, oprecht en werkelijk aandacht voor je heeft, wat een balsem is dat voor je ziel! Wat voelt dat verrukkelijk, om iemand tegenover je te hebben die je écht ziet, je écht hoort en op jou gefocust is.
Ik heb nu ook even een crush op de maandagman. Ik wil niets van hem, ik ga mijn leven niet opgeven, ik weet dat het weer weg ebt. Ik reageer op hem nu, omdat hij PRECIES het juiste zei op precies het juiste moment. Hij liet me mij volkomen 1000% veilig voelen. En ik wil niets liever dan me nog zoveel keren veilig voelen. Die ervaring wil ik nog eens beleven. En ik weet dat zodra deze episode weer klaar is, hij weer terug gaat tot normale proporties.
Ik snap je volkomen, helemaal en totaal.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
