Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
woensdag 11 december 2024 om 15:45
Dank je Griebus!
Doreia: goh, is jouw moeder mijn moeder?
Hier hetzelfde met schoonmoeder en man. Hij is echt een rots, veilig opgegroeid, zelfvertrouwen, lief. En eigenwijs, dat ook. En ik ga ook met plezier daarheen. Vraag advies, maar als we het niet opvolgen is dat ook goed. Altijd blij om ons te zien, maar geen druk.
Van meis mochten we ook wel aan schoonouders vertellen wat er was gebeurd, maar onder geen beding aan mijn familie. En dat snap ik.
Weet je, ik kan niet meer doen dan mijn best. En soms is je best niet goed genoeg. En zo voelt het nu een beetje. Mijn best faalt. Maar ik kan het nu even niet anders of beter dan dit. En iedere dag probeer ik het weer anders of beter te doen, want het stomme is dat ik echt wel zie waar ik het niet goed doe. Maar zien is niet hetzelfde als het ook anders kunnen.
En wat in het verleden is gebeurd kan ik nooit meer veranderen. Hoe graag ook.
En nu zal ik stoppen met de grote Lucy-show
.
Dank je wel Doreia, je bent mijn redding vandaag
Doreia: goh, is jouw moeder mijn moeder?
Hier hetzelfde met schoonmoeder en man. Hij is echt een rots, veilig opgegroeid, zelfvertrouwen, lief. En eigenwijs, dat ook. En ik ga ook met plezier daarheen. Vraag advies, maar als we het niet opvolgen is dat ook goed. Altijd blij om ons te zien, maar geen druk.
Van meis mochten we ook wel aan schoonouders vertellen wat er was gebeurd, maar onder geen beding aan mijn familie. En dat snap ik.
Weet je, ik kan niet meer doen dan mijn best. En soms is je best niet goed genoeg. En zo voelt het nu een beetje. Mijn best faalt. Maar ik kan het nu even niet anders of beter dan dit. En iedere dag probeer ik het weer anders of beter te doen, want het stomme is dat ik echt wel zie waar ik het niet goed doe. Maar zien is niet hetzelfde als het ook anders kunnen.
En wat in het verleden is gebeurd kan ik nooit meer veranderen. Hoe graag ook.
En nu zal ik stoppen met de grote Lucy-show
.Dank je wel Doreia, je bent mijn redding vandaag
woensdag 11 december 2024 om 15:55
Je dochter denkt denk ik dat haar oma misschien wel eens de persoon kan zijn die ze nodig heeft.... En als jij dat aandurft, dochter dat wil en oma ook, dat je haar dan wat meer naar voren schuift. Ik denk maar zo dat oma 'haar plaats weet' , naar voren stapt als ze gevraagd word en uit zichzelf weer terugtrekt als haar rol gespeeld is.
En fijn dat ik kan bijdragen. Ik voelde me nogal een ego-show de laatste week.
En fijn dat ik kan bijdragen. Ik voelde me nogal een ego-show de laatste week.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 11 december 2024 om 16:03
Er gebeurt zoveel in m'n hoofd dat ik moeite heb dingen te duiden, te verwoorden, te plaatsen. Het is ook teveel. En ik heb er de energie niet voor. Daarom schrijf ik weinig. Griebus, ik herken alles in je hersenen rekken en strekken dus wel.
Lucy, ik wilde het eea schrijven maar na de reacties van Tyche en Doreia kan ik weinig meer aan toevoegen. Ik heb ook geen verstand van kinderen (opvoeden, steunen etc), maar denk aan mezelf in de depressie: als iemand aan me had getrokken was ik nog veel wanhopiger geworden. Dat deed ik zelf al zo hard. En het ging ècht niet. Ik heb iedereen die dat probeerde uit m'n leven gebonjourd. Gá weg. Ik weet dat ik moet, ik weet het, weet het, weet het. En als 't ook maar weer even gaat, dan ga ik ook weer. En dat ging ik.
Nogmaals, ik heb geen verstand van kinderen, ze is mij niet, en ze is een puber. Maar misschien heeft ze even ruimte en steun nodig. Ik vind het heel wat als je (men, in het algemeen) nu alweer over vakken praat terwijl ze vorige week nog in het ziekenhuis lag ivm een poging. Ik zou zeggen dat het leven voor naar nu zwaar genoeg is, dat dat niet nog zwaarder gemaakt hoeft te worden door straf als geen feestje. Al kan ik niet inschatten of er manipulatie bij zit.
Lucy, ik wilde het eea schrijven maar na de reacties van Tyche en Doreia kan ik weinig meer aan toevoegen. Ik heb ook geen verstand van kinderen (opvoeden, steunen etc), maar denk aan mezelf in de depressie: als iemand aan me had getrokken was ik nog veel wanhopiger geworden. Dat deed ik zelf al zo hard. En het ging ècht niet. Ik heb iedereen die dat probeerde uit m'n leven gebonjourd. Gá weg. Ik weet dat ik moet, ik weet het, weet het, weet het. En als 't ook maar weer even gaat, dan ga ik ook weer. En dat ging ik.
Nogmaals, ik heb geen verstand van kinderen, ze is mij niet, en ze is een puber. Maar misschien heeft ze even ruimte en steun nodig. Ik vind het heel wat als je (men, in het algemeen) nu alweer over vakken praat terwijl ze vorige week nog in het ziekenhuis lag ivm een poging. Ik zou zeggen dat het leven voor naar nu zwaar genoeg is, dat dat niet nog zwaarder gemaakt hoeft te worden door straf als geen feestje. Al kan ik niet inschatten of er manipulatie bij zit.
woensdag 11 december 2024 om 16:05
Opa en oma willen zeker wel hun rol pakken en mogen dat altijd. Maar wonen net niet dichtbij genoeg en Opa is nog aan herstellen van een zware operatie.
Maar: we hebben spontaan afgelopen zondag het dobbelspel met ze gedaan (zat niet in de planning om bij hen te vieren). En ze waren er ook de dag nadat we thuiskwamen. Gewoon koffie, geen druk, geen vraag. Gewoon zijn.
Zo fijn zulke mensen.
Maar: we hebben spontaan afgelopen zondag het dobbelspel met ze gedaan (zat niet in de planning om bij hen te vieren). En ze waren er ook de dag nadat we thuiskwamen. Gewoon koffie, geen druk, geen vraag. Gewoon zijn.
Zo fijn zulke mensen.
woensdag 11 december 2024 om 16:09
Het is straks Kerstvakantie Lucy.
Misschien kan dochter een nachtje logeren? (als dat gebruikelijk is / kan / lukt etc).
Even uit de omgeving en in het Zijn?
Kijk maar gewoon. Overleg ook met oma. je schoonouders klinken precies wat jij en dochter nodig hebben.
Libélula,
Alles is goed. Volgens mij hoef je het niet eens 'begrijpelijk' op te schrijven. Je bent niemand verplicht om te laten begrijpen wat de context is.
Staccato woorden opschrijven, als dat helpt, is voor mezelf sprekend, al vaak heel fijn zowel om te schrijven maar ook om op te reageren.
En jij bent baas en jij weet wat goed voor je is. Verontschuldigen hoeft niet.
Misschien kan dochter een nachtje logeren? (als dat gebruikelijk is / kan / lukt etc).
Even uit de omgeving en in het Zijn?
Kijk maar gewoon. Overleg ook met oma. je schoonouders klinken precies wat jij en dochter nodig hebben.
Libélula,
Alles is goed. Volgens mij hoef je het niet eens 'begrijpelijk' op te schrijven. Je bent niemand verplicht om te laten begrijpen wat de context is.
Staccato woorden opschrijven, als dat helpt, is voor mezelf sprekend, al vaak heel fijn zowel om te schrijven maar ook om op te reageren.
En jij bent baas en jij weet wat goed voor je is. Verontschuldigen hoeft niet.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 11 december 2024 om 16:20
Dat maakt het allemaal zo verdomd lastig Libelle. (Fijn je weer even te lezen!)
Ik hoor je. Echt. En ik weet natuurlijk wat depressie is. Maar hoe ik het heb ervaren is dat structuur echt helpt. Het helpt niets om in bed te liggen. En dit is ons dus ook op het hart gedrukt door de crisisdienst.
En het is moeilijk: niet naar school willen maar wel de hele middag lachen en vrienden over de vloer en uitgaan en feestjes en logeren. Waarbij ik snap dat het een masker is en even niet hoeven voelen. En dat het energie geeft.
Het advies van crisisdienst was ook: blijf niet te lang thuis van school. Paar dagen prima, maar geen weken. Want de drempel wordt steeds hoger. Dus we maken de drempel zo laag mogelijk: geen vakken waar ze moeite heeft met docent of stof, aanwezig zijn. En gym, dat was mijn enige toevoeging. Want bewegen is belangrijk en ook aanraden van ggnet. En ze doet niets meer aan sport.
Het is een combi van depressie, puber, afzetten. En dat gecombineerd met angst vanuit mij voor grenzen stellen terwijl ze deze wel nodig heeft, verbinding, samen hangen, niets hoeven maar tegelijkertijd de afspraken die je maakt op zijn minst proberen na te komen.
Ik heb geen idee hoe ik dat doe: alles loslaten maar nog wel een veilige baken zijn en grenzen stellen. En uiteraard speelt er vanuit mij ook angst en controle mee. Doodsbang dat als ik alles loslaat, zij verzuipt. En/of ik. En projectie, want ik weet wat mij helpt bij depressie (structuur, regelmaat, opstaan, beweging). Dus wil ik dat voor haar.
En tegelijkertijd spelen haar woorden van twee weekenden geleden constant door mijn hoofd:
Je hoeft me niet steeds te redden mam.
Ik hoor je. Echt. En ik weet natuurlijk wat depressie is. Maar hoe ik het heb ervaren is dat structuur echt helpt. Het helpt niets om in bed te liggen. En dit is ons dus ook op het hart gedrukt door de crisisdienst.
En het is moeilijk: niet naar school willen maar wel de hele middag lachen en vrienden over de vloer en uitgaan en feestjes en logeren. Waarbij ik snap dat het een masker is en even niet hoeven voelen. En dat het energie geeft.
Het advies van crisisdienst was ook: blijf niet te lang thuis van school. Paar dagen prima, maar geen weken. Want de drempel wordt steeds hoger. Dus we maken de drempel zo laag mogelijk: geen vakken waar ze moeite heeft met docent of stof, aanwezig zijn. En gym, dat was mijn enige toevoeging. Want bewegen is belangrijk en ook aanraden van ggnet. En ze doet niets meer aan sport.
Het is een combi van depressie, puber, afzetten. En dat gecombineerd met angst vanuit mij voor grenzen stellen terwijl ze deze wel nodig heeft, verbinding, samen hangen, niets hoeven maar tegelijkertijd de afspraken die je maakt op zijn minst proberen na te komen.
Ik heb geen idee hoe ik dat doe: alles loslaten maar nog wel een veilige baken zijn en grenzen stellen. En uiteraard speelt er vanuit mij ook angst en controle mee. Doodsbang dat als ik alles loslaat, zij verzuipt. En/of ik. En projectie, want ik weet wat mij helpt bij depressie (structuur, regelmaat, opstaan, beweging). Dus wil ik dat voor haar.
En tegelijkertijd spelen haar woorden van twee weekenden geleden constant door mijn hoofd:
Je hoeft me niet steeds te redden mam.
woensdag 11 december 2024 om 16:27
Geen idee of ik het goed doe hoor!
'Nee, lieve lieverd, ik hoef je niet steeds te redden. Er komt een moment, later in de tijd, dat je niet meer gered hoeft te worden. Dat moment is nu nog niet aangebroken. Nu zit je nog aan de reddingslijn vast en helpen we je weer terug van de afgrond.
Lieverd, je hoeft het ook niet allemaal helemaal alleen te doen.
Ik begrijp dat iedereen aan je trekt. Iedereen moet wat van je. En dat is eng, zwaar en moeilijk. Het is tegelijk ook de enige manier om jezelf te kunnen redden.
Als jij mag kiezen, wat wil jij dan een hele dag doen. Morgen is het donderdag: wat wil je dan met de dag? Kun je dat al plannen? Of doen we alleen donderdag ochtend. Jij bent de baas, zolang het maar een plan is. Want ook al wil je niet gered worden, ik kan je ook niet laten afglijden richting de afgrond en eroverheen. Denk na over morgen. Wat wil je doen? Sla je agenda erop na. Kijk of er iets zit waarvan je denkt: oh, dat kan ik. Stel jezelf dat als doel. En dan kom ik je helpen bij dat doel.'
'Nee, lieve lieverd, ik hoef je niet steeds te redden. Er komt een moment, later in de tijd, dat je niet meer gered hoeft te worden. Dat moment is nu nog niet aangebroken. Nu zit je nog aan de reddingslijn vast en helpen we je weer terug van de afgrond.
Lieverd, je hoeft het ook niet allemaal helemaal alleen te doen.
Ik begrijp dat iedereen aan je trekt. Iedereen moet wat van je. En dat is eng, zwaar en moeilijk. Het is tegelijk ook de enige manier om jezelf te kunnen redden.
Als jij mag kiezen, wat wil jij dan een hele dag doen. Morgen is het donderdag: wat wil je dan met de dag? Kun je dat al plannen? Of doen we alleen donderdag ochtend. Jij bent de baas, zolang het maar een plan is. Want ook al wil je niet gered worden, ik kan je ook niet laten afglijden richting de afgrond en eroverheen. Denk na over morgen. Wat wil je doen? Sla je agenda erop na. Kijk of er iets zit waarvan je denkt: oh, dat kan ik. Stel jezelf dat als doel. En dan kom ik je helpen bij dat doel.'
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 11 december 2024 om 16:56
Super lastig Lucy, m'n natuurlijk ook omdat het een puber is. Die drempel niet te hoog laten worden mbt school snap ik heel goed. En ja structuur, bewegen etc, het is natuurlijk algemeen bekend dat dat helpt bij een depressie. Bij mij moest dat wel uit mezelf komen, juist niet van buitenaf. En als het echt echt niet lukt mag ik het mezelf toestaan er niet aan te voldoen. En blijven liggen. En dan kom ik er ook weer uit. Maar ik zit aan de dwangmatiger doen-er en perfectionisme kant, dus juist de druk eens er van af durven halen is dan een overwinning. Misschien zit jouw dochter totaal anders in elkaar. En het is een puber. Heel lastig.
Doreia thanks
Doreia thanks
libélula wijzigde dit bericht op 11-12-2024 17:03
1.68% gewijzigd
woensdag 11 december 2024 om 17:02
@lucy kan je de gene die je intake heeft gedaan voor hulp niet mailen dat de situatie lastig is. Omdat ze bepaalde afspraken echt niet wilt na komen en ook eerlijk aangeven dat dit heel veel druk op jullie relatie brengt. Maar ook tussen jouw en je man. Hun hebben er niks aan als de thuis situatie onstabieler word.
woensdag 11 december 2024 om 22:06
Misschien wel een heel goed idee Frietje .
Heb ondertussen bedacht dat ik mentor morgen ga mailen dat we tot de kerstvakantie er maar vanuit moeten gaan dat meis er niet is. En elk dat ze er wel is, is een cadeautje.
Even de druk bij haar én mij weghalen. Want ik ben enorm plichtsgetrouw en wil ook afspraken nakomen die gemaakt worden. Zelfs als die afspraken met dochter zijn, kan er moeilijk mee omgaan dat iedereen rent en dat "haar deel' dan niet gebeurt.
Libelle: dochter bevriest en doet dan niets meer. Wordt bijna apathisch. Misschien voelt ze in haar hoofd wel druk, maar ze gaat niet door terwijl ze eigenlijk niet meer kan (maar bevriezen kan ook veel schuldgevoel geven natuurlijk, en als druk voelen omdat je eigenlijk wel van alles moet doen)
.Heb ondertussen bedacht dat ik mentor morgen ga mailen dat we tot de kerstvakantie er maar vanuit moeten gaan dat meis er niet is. En elk dat ze er wel is, is een cadeautje.
Even de druk bij haar én mij weghalen. Want ik ben enorm plichtsgetrouw en wil ook afspraken nakomen die gemaakt worden. Zelfs als die afspraken met dochter zijn, kan er moeilijk mee omgaan dat iedereen rent en dat "haar deel' dan niet gebeurt.
Libelle: dochter bevriest en doet dan niets meer. Wordt bijna apathisch. Misschien voelt ze in haar hoofd wel druk, maar ze gaat niet door terwijl ze eigenlijk niet meer kan (maar bevriezen kan ook veel schuldgevoel geven natuurlijk, en als druk voelen omdat je eigenlijk wel van alles moet doen)
woensdag 11 december 2024 om 22:29
Ik ben ook van de structuur avo, en heel plichtsgetrouw. Maar leuke dingen weghouden als straf, terwijl het al niet lekker gaat vind ik heel lastig... alsof leuk alleen mag als al het moeten is gedaan ofzo. Leren we juist niet dat er balans moet zijn tussen die twee?
Man en kind hebben een hele fijne middag en avond gehad bij het mbo (en samen uit eten geweest). Meis heeft gevraagd of ik, ter stimulering, morgen als ontbijt wentelteefjes wil maken. Dus morgenochtend om 7 uur sta ik wentelteefjes te maken vrees ik
Man en kind hebben een hele fijne middag en avond gehad bij het mbo (en samen uit eten geweest). Meis heeft gevraagd of ik, ter stimulering, morgen als ontbijt wentelteefjes wil maken. Dus morgenochtend om 7 uur sta ik wentelteefjes te maken vrees ik
.
donderdag 12 december 2024 om 08:14
Inmiddels wel uit bed? Ik hoop dat het haar lukt.
Hier gisteravond weer getriggerd. Want ik dacht aan de maandag setting en de 3 triggers. Ik zat te denken hoe ik de andere 2 triggers kon tackelen. Waarop trigger 3 opeens in het juiste vakje viel, waarOM het zo triggerend was. En toen opeens viel trigger 2 ook op zijn plek.
De thema's; tegen mijn uitdrukkelijke wil, volkomen onveiligheid en letterlijke doodsangst.
Daar moet ik mee aan de slag. Want ik verwacht nu meer mini triggers, nu dit thema zich aandient. Ik heb alweer een nieuwe herinnering, losstaand van de maandag setting die de vinger opsteekt. En er ligt nog een te wachten om zich op te dringen.
Wat een bak energie slurpt dit....
Hier gisteravond weer getriggerd. Want ik dacht aan de maandag setting en de 3 triggers. Ik zat te denken hoe ik de andere 2 triggers kon tackelen. Waarop trigger 3 opeens in het juiste vakje viel, waarOM het zo triggerend was. En toen opeens viel trigger 2 ook op zijn plek.
De thema's; tegen mijn uitdrukkelijke wil, volkomen onveiligheid en letterlijke doodsangst.
Daar moet ik mee aan de slag. Want ik verwacht nu meer mini triggers, nu dit thema zich aandient. Ik heb alweer een nieuwe herinnering, losstaand van de maandag setting die de vinger opsteekt. En er ligt nog een te wachten om zich op te dringen.
Wat een bak energie slurpt dit....
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 12 december 2024 om 09:09
O Doreia, wat fijn dat er kwartjes vallen. Maar wat kost het altijd veel energie om te helen he? Je bent zo goed bezig! (Alleen dit stuk, van weten maar nog niet er zijn, is inderdaad doodvermoeiend..).
Meis is naar school
. 5 minuten te laat en ik heb haar met de auto gebracht (het is 10 min fietsen...), maar alles voor de goede zaak!
Meis is naar school
. 5 minuten te laat en ik heb haar met de auto gebracht (het is 10 min fietsen...), maar alles voor de goede zaak!
donderdag 12 december 2024 om 09:24
voor meis!Misschien ga ik wat flarden schrijven. Want ik kan geen goed verhaal maken. Maar ook in m'n dagelijks leven niet dus vertel ik niet veel, aan de spaarzame mensen die ik spreek. Daardoor voel ik me afgezonderd, vervreemd. En heb ook de neiging me steeds meer terug te trekken.
Gisteravond kerststukjes gemaakt met 2 vriendinnen. Echt hardstikke leuk! En heel gezellig. En zij weten dat ik in therapie ben enzo hoor. Maar daar is het vrolijke gezelligheid. Maar op de fiets erheen huil ik omdat ik zo verdrietig ben, op de fiets terug voel ik enorm ellendig. Ze hebben geen idee. Hoe zouden ze het ook moeten weten? Ik wil de sfeer niet verpesten, en ik weet toch ook niet wat ik zou moeten vertellen en hoe. Maar het voelt zo vervreemd.
Ik ben begonnen met lezen in het boek Jij mag alles zijn, van Griet op de Beeck. Kent iemand dat? Ik ben op pagina 36 van de 259 en tranen met tuiten. Wordt geschreven vanuit 9 jarig meisje waarvan de moeder depressief is. Het is zo herkenbaar, hoe ze probeert te zorgen voor zowel haar vader als moeder. Wat natuurlijk niet lukt. Het komt enorm binnen. Zo heb ik dat ook gedaan, en ik vind het zo verdrietig om te lezen.
Vanmiddag weer emdr. Vorige week met een misbruik situatie begonnen. Ik weet gewoon niet wat er met me gebeurt. Ik ging uit. Niks meer. Leegte. Geen gedachten, geen gevoelens, niks. Peilloze diepte. En verder niks.
Ik zit alleen maar te huilen vanmorgen. Ik weet gewoon niet wat ik moet. Ik ben ook zo vreselijk moe.
donderdag 12 december 2024 om 09:36
Je voelt het nu ook lieve Libélula. Je hoeft het boek niet in een middag te lezen. Want wat je is overkomen, is ook niet in 1 middag gebeurt.
Dit was even je venster van tolerantie. Deze 36 bladzijden zijn al genoeg om te bepalen dat dit een boek is wat je kan helpen. Nu ga je eerst kijken wat deze 36 bladzijden teweeg brengt.
En, je hoeft een boek niet van voor naar achteren te lezen.
Je mag ook een hoofdstuk pakken wat je aanspreekt, wat je denkt aan te kunnen of waarvan je denkt dat het op dit moment helpend is.
Je mag door elkaar lezen.
Je mag alles
Jij bent baas
Jij bepaalt
Jij stelt de grenzen
Dit was even je venster van tolerantie. Deze 36 bladzijden zijn al genoeg om te bepalen dat dit een boek is wat je kan helpen. Nu ga je eerst kijken wat deze 36 bladzijden teweeg brengt.
En, je hoeft een boek niet van voor naar achteren te lezen.
Je mag ook een hoofdstuk pakken wat je aanspreekt, wat je denkt aan te kunnen of waarvan je denkt dat het op dit moment helpend is.
Je mag door elkaar lezen.
Je mag alles
Jij bent baas
Jij bepaalt
Jij stelt de grenzen
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 12 december 2024 om 10:08
Ach Libelle.... ik had gisteren zo'n dag.huilen is goed, je voelt. Je doorvoelt.
En niets voelen bij emdr: dat niets voelen dat ken ik. Had ik afgelopen week, tot gisteren. Het is overleving. Uitschakelen, want te heftig. Stukje bij beetje, het hoeft niet ineens.
Schrijfster ken ik, boek niet. Staat wel op mijn lijstje. Maar wat Doreia zegt: die het op jouw tempo. Al doe je 3 jaar over het boek, of lees je het nooit uit. Heb het er met je therapeut over, als je dat prettig vindt. Jouw groei, jouw tempo. Je hoeft niets.
Fijn dat je even schrijft
En niets voelen bij emdr: dat niets voelen dat ken ik. Had ik afgelopen week, tot gisteren. Het is overleving. Uitschakelen, want te heftig. Stukje bij beetje, het hoeft niet ineens.
Schrijfster ken ik, boek niet. Staat wel op mijn lijstje. Maar wat Doreia zegt: die het op jouw tempo. Al doe je 3 jaar over het boek, of lees je het nooit uit. Heb het er met je therapeut over, als je dat prettig vindt. Jouw groei, jouw tempo. Je hoeft niets.
Fijn dat je even schrijft
donderdag 12 december 2024 om 10:34
Ik ben vandaag boos, verdrietig, gekwetst
Gisteravond een heel gesprek gehad met de wijkagent. Aangezien die loeder 3x een verlenging heeft gehad van het straatverbod en tussen toen en nu 3 jaar zit moet er een heel nieuw proces worden opgetuigd en aangezien net over de lijntjes kleurt is een nieuw proces een veel lastiger iets inverband met dossier opbouw. De vorige keer was het veel heftiger
Ze moeten weer inzetten op bemiddeling en hulpverlening bij loeder en daarna kan de gang pas na de rechter.
Gisteravond een heel gesprek gehad met de wijkagent. Aangezien die loeder 3x een verlenging heeft gehad van het straatverbod en tussen toen en nu 3 jaar zit moet er een heel nieuw proces worden opgetuigd en aangezien net over de lijntjes kleurt is een nieuw proces een veel lastiger iets inverband met dossier opbouw. De vorige keer was het veel heftiger
Ze moeten weer inzetten op bemiddeling en hulpverlening bij loeder en daarna kan de gang pas na de rechter.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
