Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
maandag 9 december 2024 om 02:32
Lieve allemaal, dank jullie wel voor het meedenken. Ik mag hulp vragen.
Nu de angst voor afwijzing nog overwinnen...
Mons: in de nacht komen de spoken he... Waarom.moet het of/of zijn? Waarom betekent veranderen automatisch scheiden? Kun je niet stapje voor stapje bekijken wat het met de dynamiek doet?
Wat betreft kerst: ik ben een aanpasser. En geen gedoe met waar, dat is helder (1e kerstdag bij mijn familie, 2e kerstdag bij mans fam). Wel de lokatie, en vooral dat er regelmatig van ons verwacht werd dat het in ons huis was. En altijd gedoe over wie maakt wat. En alles moet hoogstandjes zijn, en liflafjes. En ik vind koken niet erg, maar voor 25 man en dan ook nog verwachtte redtsurantkwaliteit waarbij rekening gehouden moet worden met vega/notenallergie/geen tomaat, paprika, kaas, weet ik het: wat blijft er dan nog over?
En dan de herinneringen.
Ik haat kerst.
En nu heb ik de ubersmoes om.niet te gaan. En nu ben ik hotels aan het xoeken om toch even aan te sluiten en weg te kunnen als er teveel prikkels binnenkomen.
Why??
Dus wat dat betreft.
Qua weekend weg: mocht het te regelen zijn zonder kinderen: doen. Het is goed voor jou. Voor jullie. Elkaar weer even kunnen vinden, of op z'n minst even open en eerlijk kunnen zijn waar jullie nu staan. Ook al.geeft het gedoe. Kan man een grotere rol spelen in organisatie en mensen vragen?
Vanille, ik ken je verhaal niet. Wat heb je nodig? Lukt het om naar je ademhaling te gaan? Mer oortjes te mediteren? Of is de paniek te groot? Hoop dat je ondertussen in slaap bent gevallen!
Nu de angst voor afwijzing nog overwinnen...
Mons: in de nacht komen de spoken he... Waarom.moet het of/of zijn? Waarom betekent veranderen automatisch scheiden? Kun je niet stapje voor stapje bekijken wat het met de dynamiek doet?
Wat betreft kerst: ik ben een aanpasser. En geen gedoe met waar, dat is helder (1e kerstdag bij mijn familie, 2e kerstdag bij mans fam). Wel de lokatie, en vooral dat er regelmatig van ons verwacht werd dat het in ons huis was. En altijd gedoe over wie maakt wat. En alles moet hoogstandjes zijn, en liflafjes. En ik vind koken niet erg, maar voor 25 man en dan ook nog verwachtte redtsurantkwaliteit waarbij rekening gehouden moet worden met vega/notenallergie/geen tomaat, paprika, kaas, weet ik het: wat blijft er dan nog over?
En dan de herinneringen.
Ik haat kerst.
En nu heb ik de ubersmoes om.niet te gaan. En nu ben ik hotels aan het xoeken om toch even aan te sluiten en weg te kunnen als er teveel prikkels binnenkomen.
Why??
Dus wat dat betreft.
Qua weekend weg: mocht het te regelen zijn zonder kinderen: doen. Het is goed voor jou. Voor jullie. Elkaar weer even kunnen vinden, of op z'n minst even open en eerlijk kunnen zijn waar jullie nu staan. Ook al.geeft het gedoe. Kan man een grotere rol spelen in organisatie en mensen vragen?
Vanille, ik ken je verhaal niet. Wat heb je nodig? Lukt het om naar je ademhaling te gaan? Mer oortjes te mediteren? Of is de paniek te groot? Hoop dat je ondertussen in slaap bent gevallen!
maandag 9 december 2024 om 02:34
Vannelle, eigenlijk moet ik proberen te slapen. Maar heb met je te doen. Ik las ergens dat je katten hebt, kun je die verleiden om bij je te zijn? Ze zijn eigenwijs natuurlijk maar misschien voelen ze je aan. Een kat tegen je aan is zo fijn, met dat spinnende lijfje..
Ik wens je sterkte en dat het licht wordt voor je.. voorzichtige knuffel, Ambra
Ik wens je sterkte en dat het licht wordt voor je.. voorzichtige knuffel, Ambra
maandag 9 december 2024 om 02:39
Vanelle, zie dat je ondertussen al veel meer hebt geschreven.
Helpt het idee dat dit gevoel er nu is, maar dat het niet blijvend is? Helpt het om met je aandacht het ook te gaan voelen, bewust? De paniek te voelen, de leegte, het niet weten? Op Spotify is een meditatie voor moeilijke gevoelens, die Helpt mij altijd door dit soort momenten heen. Of is het te groot nu, niet mogelijk om even uit te zoomen?
Is het dan beter om eruit te gaan en te gaan lezen, of een film te gaan kijken ofzo? Afleiding?
Helpt het idee dat dit gevoel er nu is, maar dat het niet blijvend is? Helpt het om met je aandacht het ook te gaan voelen, bewust? De paniek te voelen, de leegte, het niet weten? Op Spotify is een meditatie voor moeilijke gevoelens, die Helpt mij altijd door dit soort momenten heen. Of is het te groot nu, niet mogelijk om even uit te zoomen?
Is het dan beter om eruit te gaan en te gaan lezen, of een film te gaan kijken ofzo? Afleiding?
maandag 9 december 2024 om 02:43
@Vannelle, ja precies dat! Jouw korte beschrijving raakt precies de hamer op de kop. Ik ben altijd bang geweest om ooit weer door de hel van depressie heen te gaan. Maar wat ik daarna ervaarde aan kracht heb ik ook nooit meer gevoeld. Ik hoop nu vooral de angsten voor te zijn en nu ik weer ‘durf’ mijn angsten te confronteren, er op tijd bij te zijn zodat alleen de overwinning zege viert!
maandag 9 december 2024 om 02:46
Lucy, ik ben nog niet in slaap. Heb pillen op (normale, niets geks) om dat te bereiken. Wat ik nodig heb weet ik eigenlijk niet... Ik had ook beter niks kunnen posten misschien. Het is wirwar...
De paniek ga ik niet naartoe, dat trek ik nu echt niet. Ik weet dat dat niet helpt: ik zit al geruime tijd in vluchtmodus, maar het voelt echt niet of ik nu kan doorvoelen... Ik heb hulp, dinsdag en woensdag moet ik daar weer heen - het is dus een kwestie van doorbijten. Maar pffff, wat een taai stokkie...
Dank jullie voor het neerzitten, voor het me niet alleen laten zijn.
De paniek ga ik niet naartoe, dat trek ik nu echt niet. Ik weet dat dat niet helpt: ik zit al geruime tijd in vluchtmodus, maar het voelt echt niet of ik nu kan doorvoelen... Ik heb hulp, dinsdag en woensdag moet ik daar weer heen - het is dus een kwestie van doorbijten. Maar pffff, wat een taai stokkie...
Dank jullie voor het neerzitten, voor het me niet alleen laten zijn.
maandag 9 december 2024 om 02:48
Vannelle schreef: ↑09-12-2024 02:46Lucy, ik ben nog niet in slaap. Heb pillen op (normale, niets geks) om dat te bereiken. Wat ik nodig heb weet ik eigenlijk niet... Ik had ook beter niks kunnen posten misschien. Het is wirwar...
De paniek ga ik niet naartoe, dat trek ik nu echt niet. Ik weet dat dat niet helpt: ik zit al geruime tijd in vluchtmodus, maar het voelt echt niet of ik nu kan doorvoelen... Ik heb hulp, dinsdag en woensdag moet ik daar weer heen - het is dus een kwestie van doorbijten. Maar pffff, wat een taai stokkie...
Dank jullie voor het neerzitten, voor het me niet alleen laten zijn.
Your not alone
maandag 9 december 2024 om 02:49
Ik kan alleen maar hopen dat ik de shit van nu ooit als energie kan gaan opslurpen. Die gedachte lijkt me een goeie om mee te nemen de nacht in, dank je wel.lucy1981 schreef: ↑09-12-2024 02:43@Vannelle, ja precies dat! Jouw korte beschrijving raakt precies de hamer op de kop. Ik ben altijd bang geweest om ooit weer door de hel van depressie heen te gaan. Maar wat ik daarna ervaarde aan kracht heb ik ook nooit meer gevoeld. Ik hoop nu vooral de angsten voor te zijn en nu ik weer ‘durf’ mijn angsten te confronteren, er op tijd bij te zijn zodat alleen de overwinning zege viert!
maandag 9 december 2024 om 06:42
Wat goed dat je hier een shoutout deed Vannelle. Fijn dat Ambra er was.
Je voelt je kut, en in paniek. En dat mag. Je mag ook huilen. En schuilen.
En je moet niet doorvoelen, het mag. Verwarring betekent dat je aan het leren bent zegt coach altijd.
Dit is een golf. De nachten zijn een golf.
Puf en adem erdoor.
Deze tel komt nooit meer terug. En deze tel brengt je dichter bij het einde van de golf. En deze tel is weer een tel verder.
Zet een kopje thee, lok een kat, zet je meisje in een dekentje op de bank voor friends/frozen/whatever works.
Aai de kat. Drink de thee.
Het is kut. Je mag huilen.
Monstrea, ik lees je paniek. Ik lees ook dat je uit de passieve stand bent.
Jij mag je dingen veranderen. Jij mag eindelijk voor jezelf kiezen. Niet voor de ander zorgen.
En je mag verdrietig zijn over allev keren dat je dat niet gedaan hebt.
Verander maar. Zet maar steeds een stapje verder in wat goed voelt.
En kijk dan waar je komt.
Stapje voor stapje. Je hoeft het einde nu nog niet te weten.
Alleen het nu te doorvoelen en voor jezelf te kiezen. Hoe knap dat je dat doet.
Lucy, je hebt behoefte aan steun. Aan iemand die meedenkt.
En je hebt behoefte aan de veiligheid van je oude psycholoog.
Stel dat je het vraagt en zij aangeeft dat ze je niet kan helpen, dan mag je nog steeds elders hulp vragen voor die behoefte aan steun.
Maar ik snap dat het doodeng en kwetsbaar is om contact te zoeken met je oude psycholoog. Moeilijke keuze.
Je voelt je kut, en in paniek. En dat mag. Je mag ook huilen. En schuilen.
En je moet niet doorvoelen, het mag. Verwarring betekent dat je aan het leren bent zegt coach altijd.
Dit is een golf. De nachten zijn een golf.
Puf en adem erdoor.
Deze tel komt nooit meer terug. En deze tel brengt je dichter bij het einde van de golf. En deze tel is weer een tel verder.
Zet een kopje thee, lok een kat, zet je meisje in een dekentje op de bank voor friends/frozen/whatever works.
Aai de kat. Drink de thee.
Het is kut. Je mag huilen.
Monstrea, ik lees je paniek. Ik lees ook dat je uit de passieve stand bent.
Jij mag je dingen veranderen. Jij mag eindelijk voor jezelf kiezen. Niet voor de ander zorgen.
En je mag verdrietig zijn over allev keren dat je dat niet gedaan hebt.
Verander maar. Zet maar steeds een stapje verder in wat goed voelt.
En kijk dan waar je komt.
Stapje voor stapje. Je hoeft het einde nu nog niet te weten.
Alleen het nu te doorvoelen en voor jezelf te kiezen. Hoe knap dat je dat doet.
Lucy, je hebt behoefte aan steun. Aan iemand die meedenkt.
En je hebt behoefte aan de veiligheid van je oude psycholoog.
Stel dat je het vraagt en zij aangeeft dat ze je niet kan helpen, dan mag je nog steeds elders hulp vragen voor die behoefte aan steun.
Maar ik snap dat het doodeng en kwetsbaar is om contact te zoeken met je oude psycholoog. Moeilijke keuze.
maandag 9 december 2024 om 06:46
Vannelle en Lucy1981, welkom in dit topic. Wat naar dat er zoveel paniek is. Ik hoop dat jullie nog even konden slapen.
Dit topic is een veilige plek voor iedereen. Om dit te waarborgen wordt er dit topic niet gequote (zie openingsspost), zodat iedereen kan wissen indien gewenst.
Lucy, het lijkt me juist goed dat je even om hulp vraagt. Wat er vorige week is gebeurd is niet niks. Er zijn dus dingen wezenlijk anders dan daarvoor. Wellicht kan de insteek, zoals iemand anders al zei, een korterdurend traject zijn, om de huidige dingen die spelen beter te kunnen plaatsen. Je hoeft natuurlijk niet meteen weer jaren te blijven, als je niet te afhankelijk wil zijn.
Dit topic is een veilige plek voor iedereen. Om dit te waarborgen wordt er dit topic niet gequote (zie openingsspost), zodat iedereen kan wissen indien gewenst.
Lucy, het lijkt me juist goed dat je even om hulp vraagt. Wat er vorige week is gebeurd is niet niks. Er zijn dus dingen wezenlijk anders dan daarvoor. Wellicht kan de insteek, zoals iemand anders al zei, een korterdurend traject zijn, om de huidige dingen die spelen beter te kunnen plaatsen. Je hoeft natuurlijk niet meteen weer jaren te blijven, als je niet te afhankelijk wil zijn.
maandag 9 december 2024 om 06:51
Avo, hoe was je nacht? Goed dat je weer anti-droom geregeld hebt!
Vanelle en Lucy1981, hebben jullie nog iets kunnen slapen? Vanelle, is de paniek een beetje gedaald?
Lucy, ik denk dat hulp zoeken heel goed is. Je schrijft dat je bang bent om te gaan voelen en dat het je dan overweldigd. Je hulpvraag mag ook zijn dat dat juist niet gebeurd hè? Dat je een manier wil om nu staande te blijven, met alles van jezelf en je kind. Maar dat je niet (nu al) vol de verwerking in wil. Dat mag je gewoon aangeven.
Ik snap dat oude psych vragen spannend is. Heb je een reden dat je denkt dat ze je zal afwijzen, of is dat oude angst?
Vanelle en Lucy1981, hebben jullie nog iets kunnen slapen? Vanelle, is de paniek een beetje gedaald?
Lucy, ik denk dat hulp zoeken heel goed is. Je schrijft dat je bang bent om te gaan voelen en dat het je dan overweldigd. Je hulpvraag mag ook zijn dat dat juist niet gebeurd hè? Dat je een manier wil om nu staande te blijven, met alles van jezelf en je kind. Maar dat je niet (nu al) vol de verwerking in wil. Dat mag je gewoon aangeven.
Ik snap dat oude psych vragen spannend is. Heb je een reden dat je denkt dat ze je zal afwijzen, of is dat oude angst?
maandag 9 december 2024 om 07:18
Maisnon, ik heb eind september gevraagd om een afspraak bij haar. Dat was nav een bezoek bij de kno waarbij ik te horen kreeg dat ik onderzoeken ging krijgen en dat als mijn evenwichtsorgaan niet hersteld was, dit mijn leven zou blijven. De paniek en angst dat ik nooit meer beter zou worden en dat ik dit leven niet nog 40 jaar wil, namen enorm toe.
Ze heeft me toen gebeld. Gevraagd hoe het kwam dat ik prachtige inzichten kon hebben, afscheid kon nemen van haar waarbij het echt leek alsof ik stukken geheeld had en "beter" was, en een paar weken later toch weer aanklopte. En dat ik niet al paniek moest gaan maken voor wat nog niet was. Ze heeft me toen ook doorgestuurd naar de LT.
Wel gaf ze aan dat ik mij na het onderzoek eventueel mocht melden als er nog sensitisatietrraining nodig was, of evt leren omgaan met nooit meer beter.
Maar ik heb vooral gehoord: ga het zelf doen.
Vannacht niet geslapen, wel weer lange dag. Dochter heeft het gisteren uitgemaakt met vriendje. Wat normaal puberluduvudu is, maar nu mij op scherp zet. Straks gesprek met mentor hoe we rest van het schooljaar gaan inrichten. Daarna bloedprikken op check leverwaarden (maar het feit dat ze blijft klagen over misselijkheid stelt me niet heel erg gerust..)
Ze heeft me toen gebeld. Gevraagd hoe het kwam dat ik prachtige inzichten kon hebben, afscheid kon nemen van haar waarbij het echt leek alsof ik stukken geheeld had en "beter" was, en een paar weken later toch weer aanklopte. En dat ik niet al paniek moest gaan maken voor wat nog niet was. Ze heeft me toen ook doorgestuurd naar de LT.
Wel gaf ze aan dat ik mij na het onderzoek eventueel mocht melden als er nog sensitisatietrraining nodig was, of evt leren omgaan met nooit meer beter.
Maar ik heb vooral gehoord: ga het zelf doen.
Vannacht niet geslapen, wel weer lange dag. Dochter heeft het gisteren uitgemaakt met vriendje. Wat normaal puberluduvudu is, maar nu mij op scherp zet. Straks gesprek met mentor hoe we rest van het schooljaar gaan inrichten. Daarna bloedprikken op check leverwaarden (maar het feit dat ze blijft klagen over misselijkheid stelt me niet heel erg gerust..)
maandag 9 december 2024 om 09:33
Wat mooi om te lezen dat er altijd iemand is hier, als iemand het zwaar heeft in de nacht.
Lucy, ik snap dat je leest: ga het zelf doen. IK lees in je stukje: 'Zodra je weet waarvoor je hulp van mij nodig hebt, ben je van harte welkom.'
Eigenlijk zoals je doet met kinderen: modder maar aan en als iets niet lukt, dan vraag je mama en dan help ik je mee.
Ik heb vannacht goed geslapen, maar ik voel nu immense spanning voor vanavond en de KEIharde rockmuziek staat weer op. Gelukkig is het vandaag mijn 'vrije' dag. Ik moet nog heel veel werk doen voor het kerstvakantie is. Deadlines staan op 31 december, dus eigenlijk heb ik helemaal geen tijd voor deze spanning. De onzekerheid en het niet weten wat ik kan verwachten vanavond, omdat ik de uitkomst niet kan voorspellen maakt dat ik nu een knoop in mijn borst heb.
Lucy, ik snap dat je leest: ga het zelf doen. IK lees in je stukje: 'Zodra je weet waarvoor je hulp van mij nodig hebt, ben je van harte welkom.'
Eigenlijk zoals je doet met kinderen: modder maar aan en als iets niet lukt, dan vraag je mama en dan help ik je mee.
Ik heb vannacht goed geslapen, maar ik voel nu immense spanning voor vanavond en de KEIharde rockmuziek staat weer op. Gelukkig is het vandaag mijn 'vrije' dag. Ik moet nog heel veel werk doen voor het kerstvakantie is. Deadlines staan op 31 december, dus eigenlijk heb ik helemaal geen tijd voor deze spanning. De onzekerheid en het niet weten wat ik kan verwachten vanavond, omdat ik de uitkomst niet kan voorspellen maakt dat ik nu een knoop in mijn borst heb.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
maandag 9 december 2024 om 12:01
Vannelle,
Wees maar lief voor jezelf vandaag.
Doe ik ook. Ik geef toe aan deze onrust vandaag. Keiharde muziek is op, ik heb mijn targets volledig losgelaten voor vandaag. Alles wat ik doe is mooi meegenomen vandaag.
Wees maar lief voor jezelf vandaag.
Doe ik ook. Ik geef toe aan deze onrust vandaag. Keiharde muziek is op, ik heb mijn targets volledig losgelaten voor vandaag. Alles wat ik doe is mooi meegenomen vandaag.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
maandag 9 december 2024 om 12:51
Doreia, goed dat je alles wat moet los hebt kunnen laten voor vandaag. Sterkte vanavond.
Ik heb vanmorgen een appje gedaan naar psych. Wel gelezen, nog niet gereageerd. Wat prima is, ik krijg altijd een reactie. Maar ik merk dat ik hoog in de spanning zit en bang ben voor haar reactie.
Gelukkig mag ik zo met dochter weer op gesprek bij mentor, en daarna door naar ziekenhuis voor bloedprikken en papieren inleveren bij crisisdienst. Afleiding
.
Ik heb vanmorgen een appje gedaan naar psych. Wel gelezen, nog niet gereageerd. Wat prima is, ik krijg altijd een reactie. Maar ik merk dat ik hoog in de spanning zit en bang ben voor haar reactie.
Gelukkig mag ik zo met dochter weer op gesprek bij mentor, en daarna door naar ziekenhuis voor bloedprikken en papieren inleveren bij crisisdienst. Afleiding
.
maandag 9 december 2024 om 12:58
Herkenbaar Lucy,
Toen ik de mail had gestuurd wilde ik er ook maar gewoon vanaf zijn. Dan weet je tenminste waar je aan toe bent. In mijn geval was het meteen al even helpend. En nu ben ik de hele tijd mijn 'speech' aan het oefenen op de vraag wat mij naar haar toe brengt, tijdens de intake. Doodvermoeiend ben ik ook, vind ik zelf.
Helpt ook even niet mee dat het druk is in de groepsapp voor vanavond met iets regelen voor later in de tijd. En het enige wat ik kan denken is: 'jullie hebben geen idee van hoe ik er nu bij zit. Hoe gek is dat?!'
Toen ik de mail had gestuurd wilde ik er ook maar gewoon vanaf zijn. Dan weet je tenminste waar je aan toe bent. In mijn geval was het meteen al even helpend. En nu ben ik de hele tijd mijn 'speech' aan het oefenen op de vraag wat mij naar haar toe brengt, tijdens de intake. Doodvermoeiend ben ik ook, vind ik zelf.
Helpt ook even niet mee dat het druk is in de groepsapp voor vanavond met iets regelen voor later in de tijd. En het enige wat ik kan denken is: 'jullie hebben geen idee van hoe ik er nu bij zit. Hoe gek is dat?!'
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
maandag 9 december 2024 om 13:34
maandag 9 december 2024 om 13:47
Avocadeau Ik denk dat ik wel zal moeten. Ik ben erg emotioneel vandaag. Ik laat het in het moment. Ik kan 1394839 scenario's bedenken, het is altijd het 1394840e scenario hoe het gaat. Maar ik kijk als een berg op tegen vanavond eerlijk gezegd.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
maandag 9 december 2024 om 14:10
Doreia: Misschien gemist, maar wat heb je precies vanavond?
O avo, het is dat jullie berichtjes me gesteund hebben. Ik vind het doodeng. Want als ze nee zegt, dan houdt het echt op ofzo. En ze is mijn hulplijn.
Maar iemand anders... ik zie het niet zitten. Echt niet. Haar vertrouw ik. Zou niet eens weten waar ik zou moeten gaan zoeken.
Tenzij ik naar coach mag, die klinkt een beetje als psych
O avo, het is dat jullie berichtjes me gesteund hebben. Ik vind het doodeng. Want als ze nee zegt, dan houdt het echt op ofzo. En ze is mijn hulplijn.
Maar iemand anders... ik zie het niet zitten. Echt niet. Haar vertrouw ik. Zou niet eens weten waar ik zou moeten gaan zoeken.
Tenzij ik naar coach mag, die klinkt een beetje als psych
maandag 9 december 2024 om 14:20
Je speelt een 'wat als... ' spelletje Lucy.
Waarom zou ze jou niet willen? Ik snap het wel hoor, ik heb een ongelooflijk lange tijd gedacht dat als IK gered moest worden door politie, brandweer of ambulance, dat wanneer ze aan kwamen rijden en ze ontdekten dat IK het was, dat ze dan weer zouden instappen en wegrijden. Dus totaal begrepen hoor. En toch blijkt dat niet het geval te zijn
Vanavond is voor mij de setting waardoor het vorige week allemaal begon. (Lees eventueel bladzijde 1, dan is het beter te volgen misschien.) Waar mijn anker is losgeslagen van mijn bootje en ik nu nog altijd op drift ben. Ik heb wel het noodanker uitgegooid, maar die is nu niet zo stevig als mijn eerste anker en ik moet nu hard werken om mijn bootje weer onder controle te krijgen. Ik ben inmiddels weer rustig(er). Kan zijn dat ik het weer op de heupen krijg straks na het avondeten. Ik ga het zien en meemaken allemaal.
Waarom zou ze jou niet willen? Ik snap het wel hoor, ik heb een ongelooflijk lange tijd gedacht dat als IK gered moest worden door politie, brandweer of ambulance, dat wanneer ze aan kwamen rijden en ze ontdekten dat IK het was, dat ze dan weer zouden instappen en wegrijden. Dus totaal begrepen hoor. En toch blijkt dat niet het geval te zijn
Vanavond is voor mij de setting waardoor het vorige week allemaal begon. (Lees eventueel bladzijde 1, dan is het beter te volgen misschien.) Waar mijn anker is losgeslagen van mijn bootje en ik nu nog altijd op drift ben. Ik heb wel het noodanker uitgegooid, maar die is nu niet zo stevig als mijn eerste anker en ik moet nu hard werken om mijn bootje weer onder controle te krijgen. Ik ben inmiddels weer rustig(er). Kan zijn dat ik het weer op de heupen krijg straks na het avondeten. Ik ga het zien en meemaken allemaal.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
maandag 9 december 2024 om 15:48
Wat een dag.
Mezelf bij elkaar rapen om straks een avondmaaltijd op tafel neer te zetten.
En dan kan ik daarna weer in mijn bubbel.
Ik zit zo veel te denken he. En een van de laatste gedachtens is wanneer kan ik iets verwachten van iemadnd die dichtbij staat. Heb hier wel eens gelezen dat je het zelf miet doen. Hulp vragen en niemand het kan veranderen alleen ikzelf. Maar het borrelt gewoon ontevreden of teleurstelling miaschien ook verdriet zonder tranen op. Weet het juiste woord niet te gebruiken. Maar in deze situatie had ik graag iemand aan mijn deur gehad. Een ouder die aanwaait met een maaltijd of bezoekje vior een praatje. Een partner die zegt ik kom eerder thuis im de maaltijd voor het gezin te fixen.
En het ergste is dat ik denk aan een vakantie en niemand om mij heen helpt net hup meid, ga er paar dagen uit.
En dan voel ik mij weer kut dat ik die dingen denk.
Maar tich steekt het ook als je dan personen ziet die mee wirden genomen, waar alles voir wordt geregeld. Grootste gedeelte is daar nep natuurlijk. Maar toch, zo leuk als iemand er is al je je kut voelt en meeneemt uit de sleur.
Maarja, ik ken vrijwel niemand. En alles heb ik zelf zo gedaan.
Pogingen om iets te bouwen soms tijdelijk goed en vervolgens toch weer niks. Clubjes hier cursusjes daar. Volgens hulpverleners die ik in de jaren sprak is er niks mis met mij en heb ik steeds pech. En nu moet ik dus weer gaan praten maarja het moet niet overkomen als gezeik of verwend nest. Ik wil gewoon wat leuke dingen zonder te vragen. Is dat nou zo raar.
Als ik terug lees wel. Maar ik wil het zo graag. Klote gevoel.
Zeurende peuter in de winkel vind ik ook vervelend. Nu ben ik er zelf een.
Mezelf bij elkaar rapen om straks een avondmaaltijd op tafel neer te zetten.
En dan kan ik daarna weer in mijn bubbel.
Ik zit zo veel te denken he. En een van de laatste gedachtens is wanneer kan ik iets verwachten van iemadnd die dichtbij staat. Heb hier wel eens gelezen dat je het zelf miet doen. Hulp vragen en niemand het kan veranderen alleen ikzelf. Maar het borrelt gewoon ontevreden of teleurstelling miaschien ook verdriet zonder tranen op. Weet het juiste woord niet te gebruiken. Maar in deze situatie had ik graag iemand aan mijn deur gehad. Een ouder die aanwaait met een maaltijd of bezoekje vior een praatje. Een partner die zegt ik kom eerder thuis im de maaltijd voor het gezin te fixen.
En het ergste is dat ik denk aan een vakantie en niemand om mij heen helpt net hup meid, ga er paar dagen uit.
En dan voel ik mij weer kut dat ik die dingen denk.
Maar tich steekt het ook als je dan personen ziet die mee wirden genomen, waar alles voir wordt geregeld. Grootste gedeelte is daar nep natuurlijk. Maar toch, zo leuk als iemand er is al je je kut voelt en meeneemt uit de sleur.
Maarja, ik ken vrijwel niemand. En alles heb ik zelf zo gedaan.
Pogingen om iets te bouwen soms tijdelijk goed en vervolgens toch weer niks. Clubjes hier cursusjes daar. Volgens hulpverleners die ik in de jaren sprak is er niks mis met mij en heb ik steeds pech. En nu moet ik dus weer gaan praten maarja het moet niet overkomen als gezeik of verwend nest. Ik wil gewoon wat leuke dingen zonder te vragen. Is dat nou zo raar.
Als ik terug lees wel. Maar ik wil het zo graag. Klote gevoel.
Zeurende peuter in de winkel vind ik ook vervelend. Nu ben ik er zelf een.
maandag 9 december 2024 om 16:30
Nee Monstrea, dat is helemaal niet raar. Ontzettend logisch zelfs. Alleen wordt je dat helaas niet geboden. En daar mag je verdrietig om zijn.
Ik herken je gevoel wel een beetje. Ik zit gelukkig meestal niet zo met mezelf in de knoop, maar heb wel een heel klein netwerk. Een vader en een broer. Van mijn vriends kant geen familie. Mijn vader en broer zijn lief, maar bedenken werkelijk niets uit zichzelf. Dat het leuk zou zijn om af eens op te passen, dat het fijn is om een lampje op te komen hangen na een verbouwing terwijl wij twee linker en zij twee rechter handen hebben, dat het leuk voor de kinderen zou zijn om eens bij opa te logeren, dat het uberhaubt fijn zou zijn iets op te pakken omdat het leven met kinderen soms nou eenmaal zwaar is. Als ik iets vraag doen ze het meestal wel, maar ik moet het tien keer vragen, dan wordt het weer vergeten (geen onwil, maar andere prioriteiten), geen enthousiaste reacties. Ik zou graag willen dat ze een keer iets uit zichzelf aanboden, dat zij het zien, dat ik er niet achter aan hoef als ik iets nodig heb. Maar dat zit er helaas niet in.
Ik heb me daar bij neergelegd, maar soms kan ik daar verdrietig om zijn. Wat ik dan niet mag van mezelf, want er zijn veel mensen die het met veel minder netwerk moeten doen.
Dit lees ik bij jou ook terug. Je wil dat mensen het zien. Dat ze jou zien.
Dat is een hele terechte wens, maar dat kan je niet afdwingen. Je mag er wel verdrietig om zijn, en om rouwen dat jij niet hebt wat anderen wel hebben.
Tegelijkertijd betekent dat dus ook dat je om dingen zal moeten vragen, of iets zelf moet regelen, als je iets nodig hebt. Dat is niet leuk. Maar wel de manier om iets voor elkaar te krijgen.
Ik herken je gevoel wel een beetje. Ik zit gelukkig meestal niet zo met mezelf in de knoop, maar heb wel een heel klein netwerk. Een vader en een broer. Van mijn vriends kant geen familie. Mijn vader en broer zijn lief, maar bedenken werkelijk niets uit zichzelf. Dat het leuk zou zijn om af eens op te passen, dat het fijn is om een lampje op te komen hangen na een verbouwing terwijl wij twee linker en zij twee rechter handen hebben, dat het leuk voor de kinderen zou zijn om eens bij opa te logeren, dat het uberhaubt fijn zou zijn iets op te pakken omdat het leven met kinderen soms nou eenmaal zwaar is. Als ik iets vraag doen ze het meestal wel, maar ik moet het tien keer vragen, dan wordt het weer vergeten (geen onwil, maar andere prioriteiten), geen enthousiaste reacties. Ik zou graag willen dat ze een keer iets uit zichzelf aanboden, dat zij het zien, dat ik er niet achter aan hoef als ik iets nodig heb. Maar dat zit er helaas niet in.
Ik heb me daar bij neergelegd, maar soms kan ik daar verdrietig om zijn. Wat ik dan niet mag van mezelf, want er zijn veel mensen die het met veel minder netwerk moeten doen.
Dit lees ik bij jou ook terug. Je wil dat mensen het zien. Dat ze jou zien.
Dat is een hele terechte wens, maar dat kan je niet afdwingen. Je mag er wel verdrietig om zijn, en om rouwen dat jij niet hebt wat anderen wel hebben.
Tegelijkertijd betekent dat dus ook dat je om dingen zal moeten vragen, of iets zelf moet regelen, als je iets nodig hebt. Dat is niet leuk. Maar wel de manier om iets voor elkaar te krijgen.
maandag 9 december 2024 om 17:34
Doreia, ach ja, dat had ik gelezen (sorry, wat selfabsorbed these days..). Heb je groepsleider nog vantevoren in kunnen lichten over wat het allemaal bij je heeft gedaan? Sterkte, ik vind het stoer dat je het zo aangaat!
Monstrea, ik snap dat je soms gewoon wil dat iemand je ziet en alles van je overneemt. Dat jij even kunt leunen. En dat het heel verdrietig voelt dat dat er niets is.
Psych heeft terug geappt. Ze heeft het ontzettend druk, maar we kunnen wel digitaal afspreken. Waarschijnlijk wordt het begin volgend jaar, maar dat is prima. Afspraak geeft al rust. En wat ik van digitaal vind ga ik meemaken
Blij dat ik bij haar terecht mag.
Monstrea, ik snap dat je soms gewoon wil dat iemand je ziet en alles van je overneemt. Dat jij even kunt leunen. En dat het heel verdrietig voelt dat dat er niets is.
Psych heeft terug geappt. Ze heeft het ontzettend druk, maar we kunnen wel digitaal afspreken. Waarschijnlijk wordt het begin volgend jaar, maar dat is prima. Afspraak geeft al rust. En wat ik van digitaal vind ga ik meemaken
Blij dat ik bij haar terecht mag.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
