Psyche
alle pijlers
Hoe gaan jullie om met hevige fysieke pijn?
vrijdag 13 september 2019 om 10:16
Ik heb even getwijfeld onder welke pijler ik dit zou zetten, Gezondheid zou ook een optie zijn geweest, maar eigenlijk ben ik vooral benieuwd naar jullie coping strategieën en niet naar medisch advies.
Situatieschets: ik heb artrose in mijn voeten en enkels. De pijn komt en gaat, ik doe oefeningen en probeer toch veel te bewegen. Maar sinds een week zit ik weer in een fase dat het verschrikkelijk veel pijn doet, alsof er een gloeiend mes in mijn voet wordt gestoken. Kan nauwelijks lopen, slapen lukt ook haast niet.
Normaal probeer ik de pijn weg te duwen, maar het lijkt wel alsof die me in dit soort periodes van binnen opvreet. Ik word somber en geprikkeld, alles is me te veel, mijn wereldje wordt piepklein en bestaat alleen nog uit de pijn en mijn verzet daartegen. Lekker naar buiten om dat gevoel actief kwijt te raken staat ineens gelijk aan nog meer pijn, dus dat valt af. En slaapgebrek maakt me minder weerbaar, maar ook minder creatief om oplossingen te verzinnen.
Vandaar mijn vraag aan anderen die soms, vaak of altijd pijn ervaren: hoe gaan jullie ermee om? Hoe zorg je dat je stemming redelijk blijft? Lukt het jou om ondanks je pijn midden in het leven te blijven staan, en hoe doe je dat dan?
Alvast bedankt!
Situatieschets: ik heb artrose in mijn voeten en enkels. De pijn komt en gaat, ik doe oefeningen en probeer toch veel te bewegen. Maar sinds een week zit ik weer in een fase dat het verschrikkelijk veel pijn doet, alsof er een gloeiend mes in mijn voet wordt gestoken. Kan nauwelijks lopen, slapen lukt ook haast niet.
Normaal probeer ik de pijn weg te duwen, maar het lijkt wel alsof die me in dit soort periodes van binnen opvreet. Ik word somber en geprikkeld, alles is me te veel, mijn wereldje wordt piepklein en bestaat alleen nog uit de pijn en mijn verzet daartegen. Lekker naar buiten om dat gevoel actief kwijt te raken staat ineens gelijk aan nog meer pijn, dus dat valt af. En slaapgebrek maakt me minder weerbaar, maar ook minder creatief om oplossingen te verzinnen.
Vandaar mijn vraag aan anderen die soms, vaak of altijd pijn ervaren: hoe gaan jullie ermee om? Hoe zorg je dat je stemming redelijk blijft? Lukt het jou om ondanks je pijn midden in het leven te blijven staan, en hoe doe je dat dan?
Alvast bedankt!
vrijdag 13 september 2019 om 10:20
Door te accepteren dat het zo is..
Ik heb door een ongeluk 24/7 pijn,pijn in mijn hoofd, vergelijkbaar met brainfreeze. Een lawaai oor en nog veel meer.
Feit is dat het niet weer weg gaat,er is niks aan te doen,ik heb stevige pijnstillers maar het is nooit weg,door dit te accepteren kan ik er veel beter mee dealen en heb ik weer een leven.
Ik heb door een ongeluk 24/7 pijn,pijn in mijn hoofd, vergelijkbaar met brainfreeze. Een lawaai oor en nog veel meer.
Feit is dat het niet weer weg gaat,er is niks aan te doen,ik heb stevige pijnstillers maar het is nooit weg,door dit te accepteren kan ik er veel beter mee dealen en heb ik weer een leven.
vrijdag 13 september 2019 om 10:24
gezondheid/wij-leven-met-chronische-pij ... ges/446644
In dit topic kletsen meer mensen met chronische pijn.
Bij mij (polyneuropathie) is het ook een kwestie van aanpassen en accepteren.
Het zal nooit overgaan dus zal ik mijn leven er op aan moeten passen en genieten van de dingen die ik nog wel kan.
De pijn na een dagje weg met de kinderen is heel vervelend maar ik ben wel weg geweest en heb mijn kinderen zien genieten.
In dit topic kletsen meer mensen met chronische pijn.
Bij mij (polyneuropathie) is het ook een kwestie van aanpassen en accepteren.
Het zal nooit overgaan dus zal ik mijn leven er op aan moeten passen en genieten van de dingen die ik nog wel kan.
De pijn na een dagje weg met de kinderen is heel vervelend maar ik ben wel weg geweest en heb mijn kinderen zien genieten.
vrijdag 13 september 2019 om 10:41
Misschien helpt het om te weten hoe pijn werkt in je lichaam, in je brein? Er komen nogal wat processen en hormonen bij kijken namelijk. Wanneer je daar wat inzicht in hebt is het soms ook makkelijker om met pijn om te gaan. Ik zit zelf in een revalidatietraject momenteel waar we dit behandelen 
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
vrijdag 13 september 2019 om 10:55
Dank je wel! Ik slik paracetamol. Pijnstillers in de categorie ibuprofen/naproxen mag ik niet hebben i.v.m. andere (noodzakelijke) medicatie die ik slik, dus ik zou dan over moeten stappen naar de opiaten. Daar ben ik godzijdank nog niet aan toe, ik heb ook fases dat het best goed gaat allemaal. Maar in deze fase helpt paracetamol helaas maar heel weinig.doornroosje9 schreef: ↑13-09-2019 10:41Ik neem aan dat je pijnstillers neemt? Ik zou zwaardere pijnmedicatie vragen, want zulke pijn elke dag is niet te dóen.
vrijdag 13 september 2019 om 10:58
Allen: ja, aanvaarding he? daar zal het wel op neerkomen. Ik ben soms nog zo in gevecht met die pijn. Heb het idee dat me dat bijna nog meer energie kost dan de pijn zelf. Wat dat aangaat zit mijn aard me wel in de weg, ik ben nogal een control freak die alles in de hand wil houden.
Bedankt voor jullie reacties! Vergeleken met sommigen van jullie bof ik nog echt, want mijn pijn is er niet altijd. Kan me niet voorstellen wat jullie moeten doorstaan.
Bedankt voor jullie reacties! Vergeleken met sommigen van jullie bof ik nog echt, want mijn pijn is er niet altijd. Kan me niet voorstellen wat jullie moeten doorstaan.
vrijdag 13 september 2019 om 11:05
Dat was ik ook.Griebus67 schreef: ↑13-09-2019 10:58Allen: ja, aanvaarding he? daar zal het wel op neerkomen. Ik ben soms nog zo in gevecht met die pijn. Heb het idee dat me dat bijna nog meer energie kost dan de pijn zelf. Wat dat aangaat zit mijn aard me wel in de weg, ik ben nogal een control freak die alles in de hand wil houden.
Bedankt voor jullie reacties! Vergeleken met sommigen van jullie bof ik nog echt, want mijn pijn is er niet altijd. Kan me niet voorstellen wat jullie moeten doorstaan.
Vreselijk druk met mijn nieuwe leven opbouwen na een scheiding. Zo van "Nu ga ik mijn leven zelf invullen, Zoals IK dat wil"
Mijn "voordeel" was dat het er heel langzaam in kroop.
Ik kon gewoon steeds minder en de pijn werd langzaamaan steeds meer.
Ik heb het geaccepteerd maar toch, steeds als ik iets hoor of lees over de mogelijke oorzaak wil ik het toch weer onderzocht hebben en heb ik stiekem toch weer (even) hoop dat de oorzaak gevonden wordt en er een oplossing is.
Helaas krijg ik steeds weer de deksel op mijn neus en neem ik me voor er niet meer achteraan te gaan om mezelf de teleurstelling te besparen.
En toch trap ik er steeds weer in.
vrijdag 13 september 2019 om 11:16
ditPoppy_del_Rio schreef: ↑13-09-2019 10:41Aanvaarding. Dat is voor mij iets anders dan: halleluja het leven is helemaal fantastisch. Maar meer: het is zoals het is, hier ga ik het mee doen.
Maar soms baal ik ook enorm.
vrijdag 13 september 2019 om 11:26
En waarom niet toch in huis halen voor zulke periodes? Natuurlijk helpt paracetamol niets als je zoveel pijn hebt.Griebus67 schreef: ↑13-09-2019 10:55Dank je wel! Ik slik paracetamol. Pijnstillers in de categorie ibuprofen/naproxen mag ik niet hebben i.v.m. andere (noodzakelijke) medicatie die ik slik, dus ik zou dan over moeten stappen naar de opiaten. Daar ben ik godzijdank nog niet aan toe, ik heb ook fases dat het best goed gaat allemaal. Maar in deze fase helpt paracetamol helaas maar heel weinig.
Life is short. Eat dessert first.
vrijdag 13 september 2019 om 11:30
suzyqfive schreef: ↑13-09-2019 10:41Misschien helpt het om te weten hoe pijn werkt in je lichaam, in je brein? Er komen nogal wat processen en hormonen bij kijken namelijk. Wanneer je daar wat inzicht in hebt is het soms ook makkelijker om met pijn om te gaan. Ik zit zelf in een revalidatietraject momenteel waar we dit behandelen
Dit wilde ik ook schrijven.
Een goed boek dat hierbij aansluit is "Pijn & het Brein - De rol van de hersenen bij 'onverklaarde' chronische klachten".
https://webwinkel.uitgeverijprometheus. ... ke-fleming
vrijdag 13 september 2019 om 11:32
Griebus67 schreef: ↑13-09-2019 10:55Dank je wel! Ik slik paracetamol. Pijnstillers in de categorie ibuprofen/naproxen mag ik niet hebben i.v.m. andere (noodzakelijke) medicatie die ik slik, dus ik zou dan over moeten stappen naar de opiaten. Daar ben ik godzijdank nog niet aan toe, ik heb ook fases dat het best goed gaat allemaal. Maar in deze fase helpt paracetamol helaas maar heel weinig.
Dit snap ik niet zo goed. Waarom zou je nog niet toe zijn aan opiaten, het is toch niet dat je daar dan vanaf nu voor de rest van je leven aan vast zou zitten?
.
vrijdag 13 september 2019 om 11:37
Het klinkt zo zwaar. Bovendien heb ik ooit morfine gehad na een operatie en reageerde daar heel slecht op. Dat maakt me nog huiveriger.Anoniem262821034 schreef: ↑13-09-2019 11:32Dit snap ik niet zo goed. Waarom zou je nog niet toe zijn aan opiaten, het is toch niet dat je daar dan vanaf nu voor de rest van je leven aan vast zou zitten?
vrijdag 13 september 2019 om 11:38
Ik heb ook een contra-indicatie voor naproxen maar als ik een migraineaanval krijg slik ik ze toch echt hoor.
Het is namelijk het enige dat dan helpt.
vrijdag 13 september 2019 om 11:47
Een opiaat/opioïde is niet gelijk morfine, er zijn echt ook veel andere middelen. Ben je wel eens bij een pijnpoli geweest om te kijken wat je in zulke heftige periodes kunt doen? Misschien zijn NSAID’s icm je andere medicatie geen harde contra-indicatie maar meer ‘liever niet samen omdat..’.
Natuurlijk zal berusting en aanvaarding erbij horen, maar ik zou er ook zeker eerst alles aan doen om de pijn gewoon te verminderen waar dat kan.
.
vrijdag 13 september 2019 om 11:49
Misschien kun je hierover ook eens met iemand praten? Over accepteren dat je ziek bent en wat daarbij komt kijken? Je hoeft dit echt niet allemaal alleen te doen.
.
vrijdag 13 september 2019 om 11:49
Erkennen is ook heel lastig.
Ik heb me heel lang verzet tegen het gebruiken van een rolstoel als we weggingen en er stukjes gelopen moesten worden.
Tot ik zag dat mijn dochter tranen in haar ogen had toen ze mij mijn pijn zag verbijten.
Toen ben ik zo boos geworden op mijn eigen misplaatste "trots" want wie deed ik er nu een plezier mee om me te verzetten tegen die rolstoel?
Niet mezelf, want ik verging van de pijn en moest iedere 10 stappen stoppen, en ook zeker niet mijn omgeving want die moesten (hulpeloos) toekijken hoe ik met de pijn worstelde
vrijdag 13 september 2019 om 11:56
Oei. Waarom als nederlaag? Het is niet alsof je er zelf wat aan kunt doen dat je pijn hebt he. Ik heb hevige aanvallen van trigeminus neuralgie (aangezichtspijn) en dan eet ik zware pijnstillers alsof 't snoepjes zijn hoor, dat is het enige wat me erdoorheen sleept. Dat is geen nederlaag, maar gewoon noodzakelijk.
Zie het hetzelfde als wanneer je iets breekt: dan krijg je gips. Dat is ook geen nederlaag, dus waarom de juiste pijnstillers dan wel?
vrijdag 13 september 2019 om 12:07
Ik heb dagelijks zware hoofdpijn en gebruik ook geen pijnstillers. Ze helpen ook niet en wat wel werkt geeft weer te erge bijwerkingen. Medicatie die ik nu gebruik haalt vooral de bijkomende gevolgen van mijn aandoening weg zoals de tinnitus, dat scheelt al enorm.
Ik heb ook artrose in mijn pols. Stabiliseren helpt wel dus ik weet niet of je bijv een brace oid hebt en fysio?
Ik heb ook artrose in mijn pols. Stabiliseren helpt wel dus ik weet niet of je bijv een brace oid hebt en fysio?
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
vrijdag 13 september 2019 om 12:16
Dan jezelf een schop onder je kont geven en zorgen dat je minder pijn hebt! Medicatie is niet voor niets uitgevonden.
Life is short. Eat dessert first.
